ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: กิ๊กตีกัน
คิมหันต์กระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยความโมโหเพราะยิ่งคิดเขายิ่งเกลียดผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงที่ชื่อมาติกาถึงเขาจะเคยรักเธอมากเท่าไหร่แต่ตอนนี้เขากลับเกลียดเธอมากถึงไม่อยากจะรับรู้อะไรเกี่ยวกับเธออีกแล้ว
"อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ"สาวผมลอนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเพราะเธอดันเดินมาชนคิมหันต์โดยไม่ได้ตั้งใจ
"ไม่เป็นไรครับ"คิมหันต์ตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มๆก่อนจะมองหล่อนด้วยสายตาแทะโลม
"ฉันชื่อพิมพรนะคะแล้วคุณ...."
"คิมหันต์ครับยินดีที่ได้รู้จัก"
"ชื่อเพราะจังเลยนะคะแล้วนี่มาดื่มคนเดียวเหรอคะ"
"พอดีผมเป็นคนเพื่อนน้อยน่ะครับแต่ถ้าคุณจะกรุณาดื่มเป็นเพื่อนผม..ผมก็ยินดี"
"ถ้าไม่ทำให้คุณลำบากใจก็ตกลงค่ะ"พิมพรยิ้มเธอยอมรับเลยว่าเธอกำลังตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าริมฝีปากบางสีลูกพีชของเขาเวลาขยับมันชั่งดูเย้ายวนจมูกที่โด่งเป็นสันตัดกับสายตาที่คมกริบมันช่างดูเหมาะสมเขาดูดีมากเลยทีเดียว
"แล้วคุณคิมหันต์มาดื่มแบบนี้แฟนไม่ว่าหรือคะ"พิมพรถามออกไปถึงเธอจะรู้คำตอบอยู่แล้วเพราะผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์แบบเขาไม่มีทางที่จะไม่มีแฟนซึ่งคิมหันต์ก็ดูเธอออกเช่นกันเขามักรู้ทันผู้หญิงเสมอยกเว้นแต่มาติกาเขาคิด
"ตัวของผมนี่ครับใครจะมาเป็นเจ้าของได้...จะว่าไปนี่ก็ดึกแล้วผมขอตัวนะครับส่วนครั้งนี้ผมเลี้ยงเอง"คิมหันต์ส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้พิมพรอีกครั้งก่อนจะหยิบเงินวางบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น
"ถ้ามีโอกาสคราวหน้าพิมขอเรียกคุณว่าคุณคิมนะคะ"พิมพรลุกตามก่อนจะสบสายตาคมกริบดุจเหยี่ยวของคิมหันต์
"ได้สิครับ..คุณพิม"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะเดินออกไปพิมพรมองตามอย่างตาละห้อยเธอยอมรับว่าถูกใจเขาและเธอก็อยากครอบครองหัวใจเขามากเลยทีเดียว
"คุณจะต้องเป็นของพิมค่ะ...คุณคิม"
....................................
ที่บ้านฟ้าลดากำลังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊กคุยกับลูกพี่ลูกน้องเธออย่างสนุกสนานก่อนที่เธอจะเผลอยิ้มออกมา
"หม้อข้าวยังไม่ทันดำคุณก็คบชู้ซะแล้วหรือ"คิมหันต์เดินเข้ามามองดูฟ้าลดาอย่างเย็นชา
"คิดอะไรสกปรกจริงๆ"ฟ้าลดาเบ้ปากก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาเล่นโน้ตบุ๊กต่อ
"วันนี้ผมได้ข่าวพี่สาวคุณด้วยนะทางตำรวจเขาสันนิษฐานว่าพี่สาวคุณหนีตามผู้ชายไปแต่ผมว่าไม่ต้องสันนิษฐานหรอกนะเพราะความจริงมันก็คือพี่สาวเธอมีชู้"คิมหันต์พูดอย่างเยาะเย้ยฟ้าลดาหยุดชะงักกลับคำพูดของเขาก่อนจะฝืนทำเป็นไม่สนใจ
"ฟ้าลดา!"คิมหันต์เริ่มโมโหที่หญิงสาวทำเป็นไม่สนใจเขาจึงหันไปปิดจอโน้ตบุ๊กของเธอ
"นี่คุณ!!เสียมารยาท"
"ทำไม..เสียดายหรือไงคุณบอกมาสิว่าคุณต้องการอะไรท่าไหนผมก็ทำให้คุณได้!!"
"โรคจิต!!ในหัวคุณนี่มันมีแต่เรื่องแบบนั้นใช่ไหมเชิญคุณไปทำเรื่องแบบนั้นกับบ้านเล็กบ้านน้อยของคุณเถอะ!!"ฟ้าลดาจะเดินหนีแต่คิมหันต์กลับดึงเธอมากอดก่อนจะหอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอด
"เฮ้อ!!!ชื่นใจ!!!!"
"นี่คุณปล่อยนะ!!!"ฟ้าลดาเสียงแข็งก่อนที่คิมหันต์จะอุ้มเธอพาดบ่าแล้วเหวี่ยงลงไปบนที่นอนและขึ้นมาคล่อมตัวหญิงสาวไว้
"นี่คุณจะทำอะไรเนี่ย!!!!"ฟ้าลดาดิ้นแต่กลับถูกเขาจับมือไว้แล้วก้มหน้าลงมาหญิงสาวหลับตาปี๋คิมหันต์มองเธอก่อนจะยิ้มแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆเธอส่วนมือก็ใช้โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาวันนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมาลงโทษหรือทำอะไรเธอทั้งนั่้น
"คุณ..."ฟ้าลดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาภายในอ้อมกอดเขาแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะหลับไปแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังกอดเธอแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหนีไปฟ้าลดานึกด่าเขาในใจเพราะขืนออกเสียงแล้วทำให้เขาตื่นเขาคงหาเรื่องเธออีกแน่ๆฟ้าลดามองซ้ายมองกว่าก่อนจะเผลอหลับตามคิมหันต์ไป
................................
แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบกับร่างของหญิงสาวเธอขยี้ตาก่อนจะรู้สึกแปลกๆเธอเอามือขึ้นมาได้แปลว่า....
"เฮ้ย"ฟ้าลดาลุกขึ้นก่อนจะมองไม่เห็นคิมหันต์แล้วเธอรีบสำรวจตัวเองว่าเสื้อผ้ายังอยู่ดีหรือเปล่าซึ่งมันก็ยังเหมือนเดิมแต่สิ่งที่แปลกคือตรงข้อมือเธอมีผ้าพันอยู่
"กลิ่นยานวดนี่"ฟ้าลดาดมกลิ่นที่ผ้าพันแผลก่อนจะเห็นหลอดยานวดวางอยู่บนโต๊ะ
"อย่าบอกนะว่าเขา....."ฟ้าลดาพยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเองแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขานวดข้อมือให้เธอ
...................................
ภายในรถยนต์คิมหันต์กำลังนั่งมองมือของตัวเองพลางคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นหยิบยามานวดที่ข้อมือให้ฟ้าลดาก่อนจะเผลอเอามือไปลูบผมของเธอและเผลอไปสัมผัสที่แก้มคิมหันต์รู้สึกได้เลยว่าความรู้สึกนั้นมันช่างอึดอัดอยู่ในใจนี่เขาอะไรไปภาพในวันวานย้อนกลับมาภาพวันที่มาติกาหกล้มจนขาพลิก
"โอ๊ย!!!เมย์เจ็บนะคะคิม"
"ทนหน่อยนะเมย์"คิมหันต์หยิบยานวดมาป้ายมือก่อนจะนวดเบาๆที่ข้อเท้ามาติกา
"ไม่มีทาง"คิมหันต์สบถก่อนจะเลิกสนใจมือตัวเองแล้วมองไปที่หน้าต่างรถ
...................................
"เก้าโมงสามสิบธินช้าไป10นาที"ฟ้าลดามองนาธินทร์ด้วยสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
"ธินขอโทษนะฟ้าพอดีธินมีปัญหา"นาธินทร์พูดพลางยิ้มกลบเกลื่อนเพราะไม่อยากบอกฟ้าลดาว่าเขามัวแต่หลบบรรดาสาวๆของเขาอยู่จนทำให้มาสาย
"ถ้ามีอีกฟ้าจะโกรธธินจริงๆนะธินก็รู้ใช่ไหมว่าฟ้าเป็นคนตรงเวลา"
"จ้าๆธินกลัวแล้วครับคุณแม่!!"นาธินทร์ทำเสียงล้อเลียนก่อนจะโดนฟ่ามือของฟ้าลดาป้าบเข้าที่แขนจนต้องหุบยิ้มแล้วเดินตามเธอไปไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่บ้านของประสิทธิ์
"สวัสดีครับคุณพ่อ"นาธินทร์ยกมือไหว้ประสิทธิ์ก่อนจะได้รับลอยยิ้มตอบแทน
"สวัสดีนี่เธอเป็นเพื่อนฟ้าลดาเหรอ"
"ครับแต่อีกหน่อยไม่แน่...."นาธินทร์ยักคิ้วให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะโดนสายตาพิฆาตของเธอ
"คือธินเขาทำงานที่บริษัทแปรรูปน่ะค่ะพ่อเขาเลยอยากจะซื้อผลไม้ของเราไปแปรรูปเป็นสินค้าใหม่ค่ะ"
"อ๋อเหรอ..มาสิเข้าไปคุยกันในบ้านก่อน"ประสิทธิ์เดินนำไปนาธินทร์หันไปมองฟ้าลดาที่ยืนส่ายหัว
"ฟ้าไม่ค่อยชอบคุยเรื่องธุรกิจน่ะธินไปเถอะฟ้าจะคอยอยู่แถวนี้"
"งั้นเดี๋ยวธินมานะ"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านฟ้าลดามองตามหลังเขาก่อนจะปลีกตัวไปเดินเล่นทางสวนหลังบ้าน
"ออกไปซะ!!!!"เสียงอนงค์ที่กำลังตวาดสาวใช้ดังมาจากด้านหลังของฟ้าลดาก่อนที่สาวใช้คนนั้นจะล้มลงกับพื้น
"เป็นอะไรไหมคะ"ฟ้าลดาถลาเข้ามาช่วยสาวใช้ก่อนจะถูกอนงค์มองค้อนมา
"แกมาที่นี่ทำไม"อนงค์เดินตรงมาหาฟ้าลดาก่อนจะมองหญิงสาวอย่างหยามๆ
"ฟ้าพาเพื่อนมาคุยธุรกิจกับคุณพ่อน่ะค่ะ"
"พาเพื่อนมาคุย..หึ!!แกคงคิดจะประจบพ่อแกล่ะสิถึงเที่ยวทำเป็นคนดีช่วยเหลือคนอื่นคิดว่าจะล้างบาปที่แม่แกทำได้เหรอบอกไว้เลยว่าไม่มีวัน!!"
"ฟ้าไม่ได้คิดแบบนั้นน่ะค่ะฟ้าก็แค่อยากช่วย"
"อยากช่วย..เชิญหล่อนประจบพ่อหล่อนไปเถอะเพราะสุดท้ายหล่อนก็คงไม่ได้อะไร"
"ก็ฟ้าไม่ได้อยากได้นี่คะ"
"หล่อนแน่ใจเหรอ....ว่าไม่ได้อยากได้อะไร"อนงค์เดินเข้ามาหาฟ้าลดาอย่างช้าๆฟ้าลดาไม่อยากทะเลาะกับอนงค์จึงจะเดินหนีแต่กลับถูกอนงค์ตรงมากระชากแขน
"แกจำไว้นะ..ว่าคุณคิมหันต์เขาเป็นของลูกสาวฉันที่เหลือก็แค่รอยัยเมย์กลับมาถ้าแกคิดจะแย่งเขาไปจากลูกสาวฉันเหมือนที่แม่ของแกแย่งคุณประสิทธิ์ไปละก็ฉันขอบอกไว้เลยว่าไม่มีวันเพราะสุดท้ายลูกเมียน้อยอย่างแกก็คงไม่มีค่าในสายตาของเขาหรอกและฉันจะเตือนแกด้วยความหวังดีว่าอย่าคิดจะใช้ร่างกายเพื่อยื้อเขาไว้เพราะสุดท้ายผู้ชายก็ต้องเลือกสิ่งที่มีค่ามีราคามากกว่าของที่ต่ำเตี้ยเหมือนก้อนอิฐและถ้าจะให้เปรียบเทียบก็เหมือนที่พ่อแกเลือกฉันไงล่ะ"อนงค์พูดพลางยิ้มอย่างเหนือกว่าฟ้าลดามองอนงค์อย่างไม่พอใจที่เขามาดูถูกเธอและแม่แต่เธอก็เลือกเก็บความไม่พอใจนั้นไว้
"ฟ้า!!!"นาธินทร์ตะโกนขึ้นอนงค์จึงปล่อยแขนฟ้าลดาแล้วเดินเรียกสาวใช้ไปทางอื่น
"อ่าวฟ้ามาหลบอยู่นี่เอง"นาธินทร์เดินมาสะกิดแขนหญิงสาวก่อนจะจับมือเธอ
"ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า...ฟ้าก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วนี่คุยเสร็จแล้วเหรอ"
"เรียบร้อยพ่อเรียกฟ้าไปพบน่ะ"นาธินทร์ชี้ไปที่หน้าบ้านฟ้าลดาขยับกระเป๋าก่อนจะเดินไปหาพ่อของเธอพอมาถึงพ่อก็ยื่นถุงมะปรางมาให้ฟ้าลดา
"อะไรคะ"ฟ้าลดาถามอย่างสงสัย
"พ่อฝากให้คุณคิมหันต์ด้วยนะ"ประสิทธิ์ยื่นให้ลูกสาวนาธินทร์มองเพื่อนอย่างสงสัย
"ใครเหรอฟ้าคิมหันต์"
"ปะ...เปล่าเพื่อนฟ้าน่ะเดี๋ยวฟ้าเอาไปให้เขาแล้วกันตอนนี้ฟ้ากลับก่อนนะคะ"ฟ้าลดาไหว้พ่อก่อนจะดึงมือนาธินทร์ไปที่รถโดยไม่สนใจเสียงเรียกของพ่อ
...................................
ที่บริษัท
"เย็นนี้คุณคิมว่างไหมคะพอดีแจนเหงาน่ะค่ะก็เลยอยากหาเพื่อนไปเที่ยว"แจนหรือจันจิราพนักงานฝ่ายบัญชีพูดพลางเอื้อมมือไปจับมือคิมหันต์
"คุณก็รู้ว่าผมแต่งงานแล้ว"
"แต่แจนไม่สนใจนี่คะผู้หญิงหน้าตาจืดๆอย่างนั้นคุณคิมไม่น่าจะหลงหล่อนนะคะสู้แจนก็ไม่ได้"จันจิราเริ่มลูบมือเขาก่อนจะส่งยิ้มให้คิมหันต์อย่างเชื้อเชิญ
"นี่แก!!!ปล่อยมือคิมนะ!!!"เปรมปรางค์ที่พึ่งเดินเข้ามาตวาดจันจิราก่อนจะผลักจันจิราจนล้มลงกับพื้น
"ปราง!!"คิมหันต์ดุเปรมปรางค์แต่เธอไม่สนใจเพราะมัวแต่มองจันจิราอยู่
"นี่แกกล้าผลักฉันเหรออีบ้า!!!"จันจิราลุกขึ้นยืนประจัญหน้าเปรมปรางค์อย่างไม่เกรงกลัว
"แกน่ะสิบ้า!!!คิดจะแย่งคิมไปจากฉันเหรอ"
"ก็แกไม่ได้เขียนชื่อแปะนี่!!!"สองสาวเถียงกันไปมาก่อนที่เลขาจะเข้ามาในห้องเพราะคิมหันต์เรียก
"ไปตามร.ป.ภ.เร็ว!!"คิมหันต์สั่งเลขาเธอรับคำก่อนจะรีบวิ่งลงมา
"ธินรอฟ้าแป๊ปนะ"ฟ้าลดาบอกนาธินทร์ก่อนจะเดินตรงเข้ามาในบริษัทก็เจอเลขาของคิมหันต์วิ่งหน้าตื่นมา
"คุณฟ้า!!!โชคดีจังเลยที่คุณฟ้าไปเร็วค่ะ"เลขาพยายามดึงมือฟ้าลดาจนเธองง
"จะรีบไปไหนคะ"ฟ้าลดายื้อมือไว้เลขาทำท่าหอบเล็กน้อยก่อนจะอธิบาย
"ก็ห้องคุณคิมน่ะสิคะรถไฟชนกันแล้ว!!"
"รถไฟชนกันเหรอ"ฟ้าลดาทวนคำพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย
ในขณะเดียวกัน
"พอได้แล้วปรางกลับไปก่อน"คิมหันต์ดึงเปรมปรางค์ก่อนที่เธอจะสะบัดมือออก
"ไม่ค่ะ!!!ปรางจะสั่งสอนนังนี่ที่คิดจะแย่งคิมแกรู้ไว้นะว่าคิมเป็นของฉัน!!"
"ของฉันตั้งหาก!!!"จันจิราเถียงก่อนที่ทั้งสองจะกริ๊ดใส่กัน
"คุณสามีขาาาาา"
"อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ"สาวผมลอนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเพราะเธอดันเดินมาชนคิมหันต์โดยไม่ได้ตั้งใจ
"ไม่เป็นไรครับ"คิมหันต์ตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มๆก่อนจะมองหล่อนด้วยสายตาแทะโลม
"ฉันชื่อพิมพรนะคะแล้วคุณ...."
"คิมหันต์ครับยินดีที่ได้รู้จัก"
"ชื่อเพราะจังเลยนะคะแล้วนี่มาดื่มคนเดียวเหรอคะ"
"พอดีผมเป็นคนเพื่อนน้อยน่ะครับแต่ถ้าคุณจะกรุณาดื่มเป็นเพื่อนผม..ผมก็ยินดี"
"ถ้าไม่ทำให้คุณลำบากใจก็ตกลงค่ะ"พิมพรยิ้มเธอยอมรับเลยว่าเธอกำลังตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าริมฝีปากบางสีลูกพีชของเขาเวลาขยับมันชั่งดูเย้ายวนจมูกที่โด่งเป็นสันตัดกับสายตาที่คมกริบมันช่างดูเหมาะสมเขาดูดีมากเลยทีเดียว
"แล้วคุณคิมหันต์มาดื่มแบบนี้แฟนไม่ว่าหรือคะ"พิมพรถามออกไปถึงเธอจะรู้คำตอบอยู่แล้วเพราะผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์แบบเขาไม่มีทางที่จะไม่มีแฟนซึ่งคิมหันต์ก็ดูเธอออกเช่นกันเขามักรู้ทันผู้หญิงเสมอยกเว้นแต่มาติกาเขาคิด
"ตัวของผมนี่ครับใครจะมาเป็นเจ้าของได้...จะว่าไปนี่ก็ดึกแล้วผมขอตัวนะครับส่วนครั้งนี้ผมเลี้ยงเอง"คิมหันต์ส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้พิมพรอีกครั้งก่อนจะหยิบเงินวางบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น
"ถ้ามีโอกาสคราวหน้าพิมขอเรียกคุณว่าคุณคิมนะคะ"พิมพรลุกตามก่อนจะสบสายตาคมกริบดุจเหยี่ยวของคิมหันต์
"ได้สิครับ..คุณพิม"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะเดินออกไปพิมพรมองตามอย่างตาละห้อยเธอยอมรับว่าถูกใจเขาและเธอก็อยากครอบครองหัวใจเขามากเลยทีเดียว
"คุณจะต้องเป็นของพิมค่ะ...คุณคิม"
....................................
ที่บ้านฟ้าลดากำลังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊กคุยกับลูกพี่ลูกน้องเธออย่างสนุกสนานก่อนที่เธอจะเผลอยิ้มออกมา
"หม้อข้าวยังไม่ทันดำคุณก็คบชู้ซะแล้วหรือ"คิมหันต์เดินเข้ามามองดูฟ้าลดาอย่างเย็นชา
"คิดอะไรสกปรกจริงๆ"ฟ้าลดาเบ้ปากก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาเล่นโน้ตบุ๊กต่อ
"วันนี้ผมได้ข่าวพี่สาวคุณด้วยนะทางตำรวจเขาสันนิษฐานว่าพี่สาวคุณหนีตามผู้ชายไปแต่ผมว่าไม่ต้องสันนิษฐานหรอกนะเพราะความจริงมันก็คือพี่สาวเธอมีชู้"คิมหันต์พูดอย่างเยาะเย้ยฟ้าลดาหยุดชะงักกลับคำพูดของเขาก่อนจะฝืนทำเป็นไม่สนใจ
"ฟ้าลดา!"คิมหันต์เริ่มโมโหที่หญิงสาวทำเป็นไม่สนใจเขาจึงหันไปปิดจอโน้ตบุ๊กของเธอ
"นี่คุณ!!เสียมารยาท"
"ทำไม..เสียดายหรือไงคุณบอกมาสิว่าคุณต้องการอะไรท่าไหนผมก็ทำให้คุณได้!!"
"โรคจิต!!ในหัวคุณนี่มันมีแต่เรื่องแบบนั้นใช่ไหมเชิญคุณไปทำเรื่องแบบนั้นกับบ้านเล็กบ้านน้อยของคุณเถอะ!!"ฟ้าลดาจะเดินหนีแต่คิมหันต์กลับดึงเธอมากอดก่อนจะหอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอด
"เฮ้อ!!!ชื่นใจ!!!!"
"นี่คุณปล่อยนะ!!!"ฟ้าลดาเสียงแข็งก่อนที่คิมหันต์จะอุ้มเธอพาดบ่าแล้วเหวี่ยงลงไปบนที่นอนและขึ้นมาคล่อมตัวหญิงสาวไว้
"นี่คุณจะทำอะไรเนี่ย!!!!"ฟ้าลดาดิ้นแต่กลับถูกเขาจับมือไว้แล้วก้มหน้าลงมาหญิงสาวหลับตาปี๋คิมหันต์มองเธอก่อนจะยิ้มแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆเธอส่วนมือก็ใช้โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาวันนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมาลงโทษหรือทำอะไรเธอทั้งนั่้น
"คุณ..."ฟ้าลดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาภายในอ้อมกอดเขาแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะหลับไปแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังกอดเธอแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหนีไปฟ้าลดานึกด่าเขาในใจเพราะขืนออกเสียงแล้วทำให้เขาตื่นเขาคงหาเรื่องเธออีกแน่ๆฟ้าลดามองซ้ายมองกว่าก่อนจะเผลอหลับตามคิมหันต์ไป
................................
แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบกับร่างของหญิงสาวเธอขยี้ตาก่อนจะรู้สึกแปลกๆเธอเอามือขึ้นมาได้แปลว่า....
"เฮ้ย"ฟ้าลดาลุกขึ้นก่อนจะมองไม่เห็นคิมหันต์แล้วเธอรีบสำรวจตัวเองว่าเสื้อผ้ายังอยู่ดีหรือเปล่าซึ่งมันก็ยังเหมือนเดิมแต่สิ่งที่แปลกคือตรงข้อมือเธอมีผ้าพันอยู่
"กลิ่นยานวดนี่"ฟ้าลดาดมกลิ่นที่ผ้าพันแผลก่อนจะเห็นหลอดยานวดวางอยู่บนโต๊ะ
"อย่าบอกนะว่าเขา....."ฟ้าลดาพยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเองแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขานวดข้อมือให้เธอ
...................................
ภายในรถยนต์คิมหันต์กำลังนั่งมองมือของตัวเองพลางคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นหยิบยามานวดที่ข้อมือให้ฟ้าลดาก่อนจะเผลอเอามือไปลูบผมของเธอและเผลอไปสัมผัสที่แก้มคิมหันต์รู้สึกได้เลยว่าความรู้สึกนั้นมันช่างอึดอัดอยู่ในใจนี่เขาอะไรไปภาพในวันวานย้อนกลับมาภาพวันที่มาติกาหกล้มจนขาพลิก
"โอ๊ย!!!เมย์เจ็บนะคะคิม"
"ทนหน่อยนะเมย์"คิมหันต์หยิบยานวดมาป้ายมือก่อนจะนวดเบาๆที่ข้อเท้ามาติกา
"ไม่มีทาง"คิมหันต์สบถก่อนจะเลิกสนใจมือตัวเองแล้วมองไปที่หน้าต่างรถ
...................................
"เก้าโมงสามสิบธินช้าไป10นาที"ฟ้าลดามองนาธินทร์ด้วยสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
"ธินขอโทษนะฟ้าพอดีธินมีปัญหา"นาธินทร์พูดพลางยิ้มกลบเกลื่อนเพราะไม่อยากบอกฟ้าลดาว่าเขามัวแต่หลบบรรดาสาวๆของเขาอยู่จนทำให้มาสาย
"ถ้ามีอีกฟ้าจะโกรธธินจริงๆนะธินก็รู้ใช่ไหมว่าฟ้าเป็นคนตรงเวลา"
"จ้าๆธินกลัวแล้วครับคุณแม่!!"นาธินทร์ทำเสียงล้อเลียนก่อนจะโดนฟ่ามือของฟ้าลดาป้าบเข้าที่แขนจนต้องหุบยิ้มแล้วเดินตามเธอไปไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่บ้านของประสิทธิ์
"สวัสดีครับคุณพ่อ"นาธินทร์ยกมือไหว้ประสิทธิ์ก่อนจะได้รับลอยยิ้มตอบแทน
"สวัสดีนี่เธอเป็นเพื่อนฟ้าลดาเหรอ"
"ครับแต่อีกหน่อยไม่แน่...."นาธินทร์ยักคิ้วให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะโดนสายตาพิฆาตของเธอ
"คือธินเขาทำงานที่บริษัทแปรรูปน่ะค่ะพ่อเขาเลยอยากจะซื้อผลไม้ของเราไปแปรรูปเป็นสินค้าใหม่ค่ะ"
"อ๋อเหรอ..มาสิเข้าไปคุยกันในบ้านก่อน"ประสิทธิ์เดินนำไปนาธินทร์หันไปมองฟ้าลดาที่ยืนส่ายหัว
"ฟ้าไม่ค่อยชอบคุยเรื่องธุรกิจน่ะธินไปเถอะฟ้าจะคอยอยู่แถวนี้"
"งั้นเดี๋ยวธินมานะ"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านฟ้าลดามองตามหลังเขาก่อนจะปลีกตัวไปเดินเล่นทางสวนหลังบ้าน
"ออกไปซะ!!!!"เสียงอนงค์ที่กำลังตวาดสาวใช้ดังมาจากด้านหลังของฟ้าลดาก่อนที่สาวใช้คนนั้นจะล้มลงกับพื้น
"เป็นอะไรไหมคะ"ฟ้าลดาถลาเข้ามาช่วยสาวใช้ก่อนจะถูกอนงค์มองค้อนมา
"แกมาที่นี่ทำไม"อนงค์เดินตรงมาหาฟ้าลดาก่อนจะมองหญิงสาวอย่างหยามๆ
"ฟ้าพาเพื่อนมาคุยธุรกิจกับคุณพ่อน่ะค่ะ"
"พาเพื่อนมาคุย..หึ!!แกคงคิดจะประจบพ่อแกล่ะสิถึงเที่ยวทำเป็นคนดีช่วยเหลือคนอื่นคิดว่าจะล้างบาปที่แม่แกทำได้เหรอบอกไว้เลยว่าไม่มีวัน!!"
"ฟ้าไม่ได้คิดแบบนั้นน่ะค่ะฟ้าก็แค่อยากช่วย"
"อยากช่วย..เชิญหล่อนประจบพ่อหล่อนไปเถอะเพราะสุดท้ายหล่อนก็คงไม่ได้อะไร"
"ก็ฟ้าไม่ได้อยากได้นี่คะ"
"หล่อนแน่ใจเหรอ....ว่าไม่ได้อยากได้อะไร"อนงค์เดินเข้ามาหาฟ้าลดาอย่างช้าๆฟ้าลดาไม่อยากทะเลาะกับอนงค์จึงจะเดินหนีแต่กลับถูกอนงค์ตรงมากระชากแขน
"แกจำไว้นะ..ว่าคุณคิมหันต์เขาเป็นของลูกสาวฉันที่เหลือก็แค่รอยัยเมย์กลับมาถ้าแกคิดจะแย่งเขาไปจากลูกสาวฉันเหมือนที่แม่ของแกแย่งคุณประสิทธิ์ไปละก็ฉันขอบอกไว้เลยว่าไม่มีวันเพราะสุดท้ายลูกเมียน้อยอย่างแกก็คงไม่มีค่าในสายตาของเขาหรอกและฉันจะเตือนแกด้วยความหวังดีว่าอย่าคิดจะใช้ร่างกายเพื่อยื้อเขาไว้เพราะสุดท้ายผู้ชายก็ต้องเลือกสิ่งที่มีค่ามีราคามากกว่าของที่ต่ำเตี้ยเหมือนก้อนอิฐและถ้าจะให้เปรียบเทียบก็เหมือนที่พ่อแกเลือกฉันไงล่ะ"อนงค์พูดพลางยิ้มอย่างเหนือกว่าฟ้าลดามองอนงค์อย่างไม่พอใจที่เขามาดูถูกเธอและแม่แต่เธอก็เลือกเก็บความไม่พอใจนั้นไว้
"ฟ้า!!!"นาธินทร์ตะโกนขึ้นอนงค์จึงปล่อยแขนฟ้าลดาแล้วเดินเรียกสาวใช้ไปทางอื่น
"อ่าวฟ้ามาหลบอยู่นี่เอง"นาธินทร์เดินมาสะกิดแขนหญิงสาวก่อนจะจับมือเธอ
"ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า...ฟ้าก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วนี่คุยเสร็จแล้วเหรอ"
"เรียบร้อยพ่อเรียกฟ้าไปพบน่ะ"นาธินทร์ชี้ไปที่หน้าบ้านฟ้าลดาขยับกระเป๋าก่อนจะเดินไปหาพ่อของเธอพอมาถึงพ่อก็ยื่นถุงมะปรางมาให้ฟ้าลดา
"อะไรคะ"ฟ้าลดาถามอย่างสงสัย
"พ่อฝากให้คุณคิมหันต์ด้วยนะ"ประสิทธิ์ยื่นให้ลูกสาวนาธินทร์มองเพื่อนอย่างสงสัย
"ใครเหรอฟ้าคิมหันต์"
"ปะ...เปล่าเพื่อนฟ้าน่ะเดี๋ยวฟ้าเอาไปให้เขาแล้วกันตอนนี้ฟ้ากลับก่อนนะคะ"ฟ้าลดาไหว้พ่อก่อนจะดึงมือนาธินทร์ไปที่รถโดยไม่สนใจเสียงเรียกของพ่อ
...................................
ที่บริษัท
"เย็นนี้คุณคิมว่างไหมคะพอดีแจนเหงาน่ะค่ะก็เลยอยากหาเพื่อนไปเที่ยว"แจนหรือจันจิราพนักงานฝ่ายบัญชีพูดพลางเอื้อมมือไปจับมือคิมหันต์
"คุณก็รู้ว่าผมแต่งงานแล้ว"
"แต่แจนไม่สนใจนี่คะผู้หญิงหน้าตาจืดๆอย่างนั้นคุณคิมไม่น่าจะหลงหล่อนนะคะสู้แจนก็ไม่ได้"จันจิราเริ่มลูบมือเขาก่อนจะส่งยิ้มให้คิมหันต์อย่างเชื้อเชิญ
"นี่แก!!!ปล่อยมือคิมนะ!!!"เปรมปรางค์ที่พึ่งเดินเข้ามาตวาดจันจิราก่อนจะผลักจันจิราจนล้มลงกับพื้น
"ปราง!!"คิมหันต์ดุเปรมปรางค์แต่เธอไม่สนใจเพราะมัวแต่มองจันจิราอยู่
"นี่แกกล้าผลักฉันเหรออีบ้า!!!"จันจิราลุกขึ้นยืนประจัญหน้าเปรมปรางค์อย่างไม่เกรงกลัว
"แกน่ะสิบ้า!!!คิดจะแย่งคิมไปจากฉันเหรอ"
"ก็แกไม่ได้เขียนชื่อแปะนี่!!!"สองสาวเถียงกันไปมาก่อนที่เลขาจะเข้ามาในห้องเพราะคิมหันต์เรียก
"ไปตามร.ป.ภ.เร็ว!!"คิมหันต์สั่งเลขาเธอรับคำก่อนจะรีบวิ่งลงมา
"ธินรอฟ้าแป๊ปนะ"ฟ้าลดาบอกนาธินทร์ก่อนจะเดินตรงเข้ามาในบริษัทก็เจอเลขาของคิมหันต์วิ่งหน้าตื่นมา
"คุณฟ้า!!!โชคดีจังเลยที่คุณฟ้าไปเร็วค่ะ"เลขาพยายามดึงมือฟ้าลดาจนเธองง
"จะรีบไปไหนคะ"ฟ้าลดายื้อมือไว้เลขาทำท่าหอบเล็กน้อยก่อนจะอธิบาย
"ก็ห้องคุณคิมน่ะสิคะรถไฟชนกันแล้ว!!"
"รถไฟชนกันเหรอ"ฟ้าลดาทวนคำพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย
ในขณะเดียวกัน
"พอได้แล้วปรางกลับไปก่อน"คิมหันต์ดึงเปรมปรางค์ก่อนที่เธอจะสะบัดมือออก
"ไม่ค่ะ!!!ปรางจะสั่งสอนนังนี่ที่คิดจะแย่งคิมแกรู้ไว้นะว่าคิมเป็นของฉัน!!"
"ของฉันตั้งหาก!!!"จันจิราเถียงก่อนที่ทั้งสองจะกริ๊ดใส่กัน
"คุณสามีขาาาาา"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ย. 2558, 08:37:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.ย. 2558, 09:00:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1731
| << หัวใจสีดำ | รอยยิ้มของเรา >> |
