ม่านลวงใจ : เปิดจองวันนี้-30 พฤศจิกายน 2558
เปิดจองพร้อมโอน
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
Tags: เกศมณี,รดามณี,ไหมขวัญ,มายา,โรมานซ์,เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 2 >>> 30%
ตอนที่ 2
หลังจากสอบเสร็จเกณิกาก็แทบจะไม่ได้ออกไปไหน มีบ้างที่ปรินทร์โทรมาชวน แต่ชวนไปเดทกันสามคน เมื่อก่อนสมัยเรียนเธอไปด้วยตลอดเรียกได้ว่าเคยไปเดทกับแฟนของชายหนุ่มมาแล้วทุกคน แต่พอมาถึงตอนนี้ไปแล้วจะได้อะไรนอกจากความช้ำใจ ถึงอย่างนั้นวันหลังก็ไม่วายโทรมาชวนอีก คราวนี้หนักถึงกับชวนไปร้านเวดดิ้ง เธอเลยตอกกลับไปว่า
“แกจะแต่งงานแล้วนะโว้ย จะมาทำตัวติดฉันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ ว่าที่เจ้าสาวแกเขาจะคิดยังไง หัดคิดซะบ้างสิ”
“ไม่ไปอะ ขี้เกียจไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน ฉันจะดูหนัง ห้ามโทรมากวน เข้าใจ๋” แค่นั้นเธอก็ตัดสายทิ้งไป ทิ้งโทรศัพท์ไว้บนห้องและเดินลงมาข้างล่าง ที่มีมารดาของเธอกำลังนั่งดูอะไรสักอย่างอยู่
“ดูอะไรอยู่คะแม่” นางสาวิตรีเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ลูกสาวแล้วยื่นกระดาษบางส่วนให้กับลูกสาว “ข้อมูลของมหาลัยที่โน้น ตาธีส่งมาให้ พ่อของเราเลยปริ้นออกมาให้ดู จากรายละเอียดและบรรยากาศในภาพน่าเรียนทั้งนั้นเลยนะลูก”
“แต่หนูยังไม่ได้รับปากเลยนะคะว่าจะไปเรียน” เกณิกาท้วง แต่ก็รับกระดาษเหล่านั้นมาพลิกอ่านดูอย่างค่อนข้างสนใจ
“แม่ก็ไม่ได้บังคับนี่ แค่เอามานำเสนอก็เท่านั้น”
“น่าสนใจนะคะ แต่หลายที่รีเควสประสบการณ์การทำงานตั้งสองปีแน่ะ” เกณิกาทำหน้ายุ่งเมื่ออ่านรายละเอียดบางมหาลัยที่ตัวเองสนใจ
“บางที่ก็ไม่ต้องมีก็ได้ ตาธีแนะนำที่นี่ เพราะเป็นศิษย์เก่า และถ้าลูกอยากเรียนไปทำงานไปเพื่อหาประสบการณ์ ก็ทำกับตาธีแล้วกัน” นางสาวิตรีแนะนำตามที่ธีรพัฒน์บุตรชายคนเดียวของพี่สาวแนะนำสามีของนางมาอีกที
เกณิกาพยักหน้ารับรู้และเปิดอ่านดูไปเรื่อยๆ ก่อนมือที่เปิดจะค่อยๆ ช้าลงเมื่อสมองมาสะดุดเรื่องปรินทร์กำลังจะแต่งงานผุดขึ้นมาในหัว และเพียงแค่นึกถึงความเจ็บปวดก็แล่นปราดแทงเข้าที่หัวใจ เธอมองสถานศึกษาแล้วเอานิ้วลูบๆ พร้อมกับคิดไปว่า บางทีเธออาจจะใช้ช่องทางนี้หนีไปรักษาแผลใจและถือโอกาสเรียนไปด้วย ขืนอยู่ที่นี่โอกาสที่จะพบเจอพูดคุยกันสูง บางทีเชื่อได้เลยว่าชายหนุ่มอาจจะบุกมาหาถึงที่บ้านวันไหนก็ได้ เมื่อเธอจะเลือกใช้วิธีการเลี่ยงจากเขาโดยการไม่รับสายหรือเปลี่ยนเบอร์ และนั่นจะทำให้เธอตัดใจจากปรินทร์ได้ยากหรือแทบจะตัดใจไปไม่ได้เลย
“น่าสนใจดีนะคะ เอาไว้เดี๋ยวหนูจะถามรายละเอียดกับพี่ธีดูแล้วกันนะคะ”
“ตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม”
“ก็ประมาณนั้นแหละคะ บางทีหนูอาจจะขอไปดูสถานที่จริงก่อนการตัดสินใจ แม่จะว่าไงคะ”
“ตามใจลูกละกัน” นางสาวิตรีบอกอย่าไม่ขัดข้อง และมั่นใจว่าถ้าคนเป็นลูกสาวพูดมาอย่างนี้แล้วคงตัดสินใจแล้วละว่าจะเรียนต่อตามความต้องการของนาง
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเข้าไปกอดและหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ จากนั้นสองแม่ลูกก็ช่วยกันคัดเลือกมหาวิทยาลัยที่น่าสนใจและเข้าเงื่อนไขของเกณิกา ก่อนคืนนี้หญิงสาวจะออนไลน์หาญาติผู้พี่เพื่อสอบถามทั้งเรื่องสถานที่เรียนและเรื่องการเตรียมตัวด้วย
“พักนี้ไม่ค่อยเห็นเกมเลยนะคะ” ผกามาศเอ่ยกับแฟนหนุ่มขณะเดินไปขึ้นรถหลังจากรับประทานอาหารเที่ยง ก่อนไปร้านเวดดิ้ง
“โทรเรียกแต่ยัยนั่นไม่มา บอกว่าผมควรเลิกทำตัวติดเขาเหมือนสมัยเรียนเสียที เขากลัวผึ้งคิดมากน่ะ” ปรินทร์พูดพลางหัวเราะและส่ายหน้าอย่างไม่คิดจะทำตามหรือเอาคำเตือนของเกณิกามาใส่ใจ ก่อนจะหันมาถามแฟนสาวขณะที่เปิดประตูรถให้อีกฝ่าย “ผมรู้ผึ้งเข้าใจผมใช่ไหม”
ผกามาศมองเขานิ่งก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง “ค่ะ ผึ้งรู้ว่าเกมกับปริ๊นซ์เป็นแค่เพื่อนกัน” ได้ยินอย่างนั้นปรินทร์ก็หอมแก้มแฟนสาวเป็นการขอบคุณ “นอกจากแม่และเกมแล้ว คุณเป็นผู้หญิงที่เข้าใจผมมากที่สุด” ผกามาศยิ้มสดใส ก่อนรอยยิ้มนั่นจะเจื่อนลงเมื่อเธอเลื่อนตัวเข้าไปนั่งภายในรถ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีกับคำชมจากว่าที่เจ้าบ่าว ซึ่งจะว่าไปเธอน่าจะทำตัวให้ชินกับการที่ต้องเป็นรองเกณิกาในเกือบทุกๆ เรื่อง ทว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะชินได้ง่ายๆ ได้ยินครั้งใดมันเจ็บปวดทุกที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท =139 บาท
โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี
สนใจสั่งจองได้ที่กล่องข้อความแฟนเพจมายาหรือที่ kesman1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
หลังจากสอบเสร็จเกณิกาก็แทบจะไม่ได้ออกไปไหน มีบ้างที่ปรินทร์โทรมาชวน แต่ชวนไปเดทกันสามคน เมื่อก่อนสมัยเรียนเธอไปด้วยตลอดเรียกได้ว่าเคยไปเดทกับแฟนของชายหนุ่มมาแล้วทุกคน แต่พอมาถึงตอนนี้ไปแล้วจะได้อะไรนอกจากความช้ำใจ ถึงอย่างนั้นวันหลังก็ไม่วายโทรมาชวนอีก คราวนี้หนักถึงกับชวนไปร้านเวดดิ้ง เธอเลยตอกกลับไปว่า
“แกจะแต่งงานแล้วนะโว้ย จะมาทำตัวติดฉันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ ว่าที่เจ้าสาวแกเขาจะคิดยังไง หัดคิดซะบ้างสิ”
“ไม่ไปอะ ขี้เกียจไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน ฉันจะดูหนัง ห้ามโทรมากวน เข้าใจ๋” แค่นั้นเธอก็ตัดสายทิ้งไป ทิ้งโทรศัพท์ไว้บนห้องและเดินลงมาข้างล่าง ที่มีมารดาของเธอกำลังนั่งดูอะไรสักอย่างอยู่
“ดูอะไรอยู่คะแม่” นางสาวิตรีเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ลูกสาวแล้วยื่นกระดาษบางส่วนให้กับลูกสาว “ข้อมูลของมหาลัยที่โน้น ตาธีส่งมาให้ พ่อของเราเลยปริ้นออกมาให้ดู จากรายละเอียดและบรรยากาศในภาพน่าเรียนทั้งนั้นเลยนะลูก”
“แต่หนูยังไม่ได้รับปากเลยนะคะว่าจะไปเรียน” เกณิกาท้วง แต่ก็รับกระดาษเหล่านั้นมาพลิกอ่านดูอย่างค่อนข้างสนใจ
“แม่ก็ไม่ได้บังคับนี่ แค่เอามานำเสนอก็เท่านั้น”
“น่าสนใจนะคะ แต่หลายที่รีเควสประสบการณ์การทำงานตั้งสองปีแน่ะ” เกณิกาทำหน้ายุ่งเมื่ออ่านรายละเอียดบางมหาลัยที่ตัวเองสนใจ
“บางที่ก็ไม่ต้องมีก็ได้ ตาธีแนะนำที่นี่ เพราะเป็นศิษย์เก่า และถ้าลูกอยากเรียนไปทำงานไปเพื่อหาประสบการณ์ ก็ทำกับตาธีแล้วกัน” นางสาวิตรีแนะนำตามที่ธีรพัฒน์บุตรชายคนเดียวของพี่สาวแนะนำสามีของนางมาอีกที
เกณิกาพยักหน้ารับรู้และเปิดอ่านดูไปเรื่อยๆ ก่อนมือที่เปิดจะค่อยๆ ช้าลงเมื่อสมองมาสะดุดเรื่องปรินทร์กำลังจะแต่งงานผุดขึ้นมาในหัว และเพียงแค่นึกถึงความเจ็บปวดก็แล่นปราดแทงเข้าที่หัวใจ เธอมองสถานศึกษาแล้วเอานิ้วลูบๆ พร้อมกับคิดไปว่า บางทีเธออาจจะใช้ช่องทางนี้หนีไปรักษาแผลใจและถือโอกาสเรียนไปด้วย ขืนอยู่ที่นี่โอกาสที่จะพบเจอพูดคุยกันสูง บางทีเชื่อได้เลยว่าชายหนุ่มอาจจะบุกมาหาถึงที่บ้านวันไหนก็ได้ เมื่อเธอจะเลือกใช้วิธีการเลี่ยงจากเขาโดยการไม่รับสายหรือเปลี่ยนเบอร์ และนั่นจะทำให้เธอตัดใจจากปรินทร์ได้ยากหรือแทบจะตัดใจไปไม่ได้เลย
“น่าสนใจดีนะคะ เอาไว้เดี๋ยวหนูจะถามรายละเอียดกับพี่ธีดูแล้วกันนะคะ”
“ตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม”
“ก็ประมาณนั้นแหละคะ บางทีหนูอาจจะขอไปดูสถานที่จริงก่อนการตัดสินใจ แม่จะว่าไงคะ”
“ตามใจลูกละกัน” นางสาวิตรีบอกอย่าไม่ขัดข้อง และมั่นใจว่าถ้าคนเป็นลูกสาวพูดมาอย่างนี้แล้วคงตัดสินใจแล้วละว่าจะเรียนต่อตามความต้องการของนาง
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเข้าไปกอดและหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ จากนั้นสองแม่ลูกก็ช่วยกันคัดเลือกมหาวิทยาลัยที่น่าสนใจและเข้าเงื่อนไขของเกณิกา ก่อนคืนนี้หญิงสาวจะออนไลน์หาญาติผู้พี่เพื่อสอบถามทั้งเรื่องสถานที่เรียนและเรื่องการเตรียมตัวด้วย
“พักนี้ไม่ค่อยเห็นเกมเลยนะคะ” ผกามาศเอ่ยกับแฟนหนุ่มขณะเดินไปขึ้นรถหลังจากรับประทานอาหารเที่ยง ก่อนไปร้านเวดดิ้ง
“โทรเรียกแต่ยัยนั่นไม่มา บอกว่าผมควรเลิกทำตัวติดเขาเหมือนสมัยเรียนเสียที เขากลัวผึ้งคิดมากน่ะ” ปรินทร์พูดพลางหัวเราะและส่ายหน้าอย่างไม่คิดจะทำตามหรือเอาคำเตือนของเกณิกามาใส่ใจ ก่อนจะหันมาถามแฟนสาวขณะที่เปิดประตูรถให้อีกฝ่าย “ผมรู้ผึ้งเข้าใจผมใช่ไหม”
ผกามาศมองเขานิ่งก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง “ค่ะ ผึ้งรู้ว่าเกมกับปริ๊นซ์เป็นแค่เพื่อนกัน” ได้ยินอย่างนั้นปรินทร์ก็หอมแก้มแฟนสาวเป็นการขอบคุณ “นอกจากแม่และเกมแล้ว คุณเป็นผู้หญิงที่เข้าใจผมมากที่สุด” ผกามาศยิ้มสดใส ก่อนรอยยิ้มนั่นจะเจื่อนลงเมื่อเธอเลื่อนตัวเข้าไปนั่งภายในรถ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีกับคำชมจากว่าที่เจ้าบ่าว ซึ่งจะว่าไปเธอน่าจะทำตัวให้ชินกับการที่ต้องเป็นรองเกณิกาในเกือบทุกๆ เรื่อง ทว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะชินได้ง่ายๆ ได้ยินครั้งใดมันเจ็บปวดทุกที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท =139 บาท
โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี
สนใจสั่งจองได้ที่กล่องข้อความแฟนเพจมายาหรือที่ kesman1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.ย. 2558, 14:49:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.ย. 2558, 14:49:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 985
| << ตอนที่ 1 >>> 100% | ตอนที่ 2 >>> 70% >> |