ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: ทะเลหวาน
"มีอะไรครับ"คิมหันต์พูดอย่างไม่ค่อยต้อนรับเท่าไหร่นักเอมอรที่อยู่ข้างหลังลุงพร้าวมองอย่างตะลึงในหมัดกล้ามของคิมหันต์ตอนนี้ชายหนุ่มได้เปลือยท่อนบนหมดออกหมดแล้วเขาเดินออกมาต้อนรับเพียงผ้าขนหนูที่ห่อกายด้านล่างเพียงเท่านั้น
"คือเอมอรบอกว่าลืมกระเป๋าไว้ในบ้านคุณคิมน่ะครับผมเลยพามาเอาคืนอยู่ตรงไหนล่ะเอมไปหยิบสิ"ลุงพร้าวหันไปทำเสียงดุใส่ลูกสาว
"ไม่เป็นไรครับ..อยู่ตรงไหนล่ะเอม"
"บนโต๊ะในห้องครัวค่ะ"เอมอรพูดคิมหันต์พยักหน้าก่อนจะเดินเข้าบ้านไปแล้วหยิบกระเป๋าของเอมอรออกมา
"ผมต้องขอโทษนะครับที่รบกวนคุณคิม"ลุงพร้าวกล่าวอย่างนอบน้อมก่อนจะรับกระเป๋าของลูกสาวมา
"ไม่เป็นไรครับงั้นผมขอตัวไปทำธุระต่อให้เสร็จก่อน"คิมหันต์พูดจบก็ปิดประตูก่อนจะถอนหายใจออกมา
"คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร"คิมหันต์พูดกับตัวเองก่อนจะแสยะยิ้มแล้วเดินขึ้นห้องอย่างรวดเร็วหากแต่สิ่งที่เจอมันผิดคาดเพราะตอนนี้ฟ้าลดาเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วและเธอกำลังจะ.....
"นี่หมอนคุณค่ะ"ฟ้าลดายื่นหมอนมาให้คิมหันต์
"หมอน??ทำไม"
"ก็บ้านนี้มีสองห้องนี่คะห้องทางขวาคงเป็นของคุณ"
"แล้วทำไมฉันต้องไปนอนห้องนั้นด้วยในเมื่อผมต้องการจะนอนที่นี่"
"คุณนี่ไม่เป็นพระเอกเลยนะเราจะมานอนร่วมเตียงกันได้ยังไง"
"ก็เราเป็นผัวเมียกันเราก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิ...แล้วอีกอย่างนะผมก็ไม่ใช่พระเอกละครน้ำเน่าที่แสดงความเป็นสุภาพบุรุษแล้วไปนอนห้องอื่นปล่อยให้นางเอกนอนฝันหวานหรอกนะโลกของความเป็นจริงมันก็เป็นอย่างนี้แหละ"พูดจบคิมหันต์ก็เดินไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน
"มาสิ...ที่รัก"คิมหันต์ทำปากจู๋ก่อนจะตบมือลงบนที่นอนอย่างยั่วโมโหฟ้าลดาเธอสูดลมหายใจก่อนจะปาหมอนใส่เขา
"เชิญคุณนอนไปคนเดียวเถอะตามสบาย"ฟ้าลดาเบ้ปากพลันหมุนตัวจะเดินออกไปแต่คิมหันต์ก็ตรงมากระชากเธอก่อนจะเหวี่ยงลงไปบนเตียงแล้วก็ล้มลงมากอดหญิงสาวไว้
"คุณคิมหันต์!!ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ"
"สัญญาก่อนว่าจะนอนห้องนี้และเตียงนี้ด้วยถ้าไม่งั้นผมจะไม่ปล่อยคุณ"
"ก็ได้ก็ได้..สัญญา!!"ฟ้าลดาพูดอย่างตัดรำคาญพอคิมหันต์ปล่อยเธอก็ตรงไปหยิบหมอนข้างมากั้น
"ฉันสัญญาแล้วแต่เราจะต้องมีเขตของกันและกันและคุณต้องไปอาบน้ำก่อน"
"แล้วถ้าคุณหนีล่ะบอกตรงๆนะว่าผมไม่ไว้ใจคุณ"
"ขืนฉันหนีฉันก็โดนคุณจับมาอยู่ดีน่ะแหละเพราะฉะนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีคุณให้เสียเวลาจริงไหม"
"คิดได้อย่างนั้นก็ดีแล้วผมจะได้ไม่ต้องทำอะไรรุนแรงกับคุณอีก"
"งั้นก็ไปอาบน้ำสิ"ฟ้าลดาชี้ไปที่ประตูห้องน้ำคิมหันต์ยักไหล่ขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างว่าง่าย
ผ่านไป15นาที
คิมหันต์เปิดประตูห้องน้ำออกมาก่อนจะมองมาที่เตียงอย่างแปลกใจที่ตอนนี้ผ้าห่มผืนใหญ่ได้ห่อตัวฟ้าลดาอย่างแน่นหนาเขาขมวดคิ้วก่อนจะเดินมานั่งบนเตียง
"นี่คุณเป็นหางหนอนในแฮรี่พอตเตอร์หรือไง"
"ก็คุณไว้ใจไม่ได้นี่ฉันไม่อยากเสี่ยง"ฟ้าลดาพูดกลับมาก่อนจะมุดหัวลงในผ้าห่มคิมหันต์เม้มปากอย่างอารมณ์เสีย
"ตามใจ!!คืนต่อไปอย่ามาสะกิดละกัน"คิมหันต์สบถก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วปิดไฟเขามองไปทางหญิงสาวก่อนจะเผลอยิ้มออกมาเช่นเดียวกับเธอ..........
……………………………
วันต่อมา^^
ฟ้าลดาเดินอยู่บนชายหาดกับคิมหันต์เธอทำหน้าเซ็งเล็กน้อยที่ถูกปลุกมาเดินตั้งแต่6โมงเช้า
"ทำอย่างกับชีวิตไม่เคยเหยียบทะเลไปได้"ฟ้าลดาพูดแขวะคิมหันต์ซึ่งเขาก็ได้แต่ยิ้มออกมาก่อนจะเดินย้ำน้ำทะเลต่อ
"ก็ผมไม่ได้ว่าเดินนานแล้วนี่ตั้งแต่....."คิมหันต์เงียบไปชั่วขณะฟ้าลดาเหล่มองเขาก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
"ทำไมคุณถึงยอมแต่งงานกับฉันทั้งๆที่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่เมย์"
"ก็....เพื่อความสะใจมั้ง"
"แล้วถ้าเอิ่ม....ถ้าเกิดพี่เมย์กลับมาล่ะ"
"ก็ชั่งเขาสิ"
"ชั่งเขา...แปลว่าคุณลืมพี่เมย์ได้แล้วเหรอ"
"ไม่...ไม่มีใครลืมรักครั้งแรกของตัวเองได้หรอกนะ"
"จะเชื่อได้เหรอผู้ชายอย่างคุณน่ะมีผู้หญิงมารุมตอมตั้งเยอะแยะ"
"นี่คุณพูดให้มันดีๆหน่อยสิก็ผมเกิดมาหล่อมันผิดนักหรือไง"
"หลงตัวเองจังเลยคุณ"
"หรือคุณคิดว่าผมไม่หล่อ"คิมหันต์หยุดเดินก่อนจะมองหน้าฟ้าลดา
"หล่อสิ...สามีฉันหล่อที่สุดในโลกเลย"ฟ้าลดาพูดพลางหยิกแก้มคิมหันต์เขายิ้มก่อนจะคว้ามือเธอมากุมไว้
"ฟ้าคือผม......"คิมหันต์สบตาฟ้าลดาพลันจะอ้าปากพูดแต่ฟ้าลดาก็เอามือขึ้นมาแตะปากเขา
"เลี่ยนน่ะคุณจู่ๆผีเข้าหรือไงถึงมาส่งสายตาหวานเยิ้มกับฉันฉันไม่หลงคารมคุณหรอกนะ"
"เธอนี่นะ!!!คนจะหวานก็ไม่ชอบหรือชอบอะไรที่มันแรงๆหรือไง"
"ใช่มันเร้าใจดี"ฟ้าลดายักคิ้วใส่เขาคิมหันต์เหล่ตามองเธอก่อนจะจับเธอเหวี่ยงลงน้ำ
ตูม!!!ตูม!!!
"ฟ้า!!"คิมหันต์เอามือปัดหน้าปัดตาเพราะเขาถูกกระชากลงน้ำด้วยโดยไม่ทันตั้งตัว
"55555สมน้ำหน้าคิดจะแกล้งฉันเหรอไม่มีวันหรอกย่ะ!!"
"เหรอ!!"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะกวักน้ำใส่ฟ้าลดาจนโดนหน้าเธอเข้าเต็มๆ
"โอ๊ย!!!"ฟ้าลดาเอามือกุมหน้าก่อนจะขยี้ตาคิมหันต์มองอย่างตกใจก่อนจะตรงเข้ามาจับมือเธอ
"ฟ้าคุณเป็นอะไรหรือเปล่า"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงกังวลฟ้าลดาเงยหน้ามองเขาก่อนจะ....
"5555555"ฟ้าลดาหัวเราะออกมาหลังจากที่เอาดินป้ายหน้าเขาได้สำเร็จ
"ยัยตัวแสบ"คิมหันต์กัดฟันก่อนจะไล่เอาดินป้ายหน้าฟ้าลดาและทั้งสองก็ผลัดกันแกล้งอย่างสนุกสนานต่อไป
………………………………
บริเวณที่จำหน่ายอาหาร
"นี่ค่ะขอบคุณมากๆ"ลลิตยิ้มให้แม่ค้าที่ซื้อปลาของเธอจนเป็นเจ้าประจำกันมานานก่อนจะเดินมาที่รถ
"พิมจ๊ะไปกันได้แล้ว"ลลิตเอ่ยเรียกพิมพรลูกสาวของพี่ชายเธอ
"คุณอาคะพิมขอไปเดินเล่นตรงชายหาดได้ไหมคะช่วงนี้เป็นช่วงเช้าชายหาดไม่ค่อยมีคนต้องถ่ายรูปสวยแน่ๆ"
"ได้สิจ๊ะเฮ้อ..พูดถึงเรื่องถ่ายรูปแล้วคิดถึงยัยฟ้ารายนั้นเขาชอบวิวสวยๆซะด้วยสิงั้นเดี๋ยวพิมขับรถกลับบ้านเองนะพอดีอามีธุระต่อที่บ้าน"ลลิตพูดก่อนจะเดินขึ้นรถตัวเองไปพิมพรหันกลับไปทางโซนขนมที่ติดกับห้องอาบน้ำก่อนจะเดินเข้าไปในร้านนั้น
"ฮัดชิ้ว!!!!"ฟ้าลดาจามออกมาหลังจากขึ้นมาจากทะเลด้วยอาการหนาวสั่น
"เป็นอะไรหรือเปล่า"คิมหันต์เดินมาหาฟ้าลดาก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกสบายมาก"
"ยังจะมาปฏิเสธอีกดูตัวเองสิตัวสั่นเป็นลูกนกเลย..อะนี่สบู่คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วกันเดี๋ยวผมจะยืนเฝ้าอยู่ตรงนี้"
"แล้วคุณไม่หนาวหรือ"
"ผมยังหนุ่มอยู่นะคุณอาการแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอกไปได้แล้วถามมากจริงๆ"คิมหันต์จับไหล่ฟ้าลดาดันไปที่ห้องน้ำหญิงสาวแอบยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปส่วนคิมหันต์ก็ยืนอยู่ข้างๆทางเข้าตอนนี้ยังเช้าคนไม่เยอะมากถ้าเกิดมีใครแอบถ้ำมองฟ้าลดาคงไม่มีใครช่วยเธอได้เขาจึงเลือกจะยืนทนหนาวเพื่อให้เธออาบน้ำก่อน
"คุณคิมนี่น่า"พิมพรมองทางคิมหันต์ตาลุกวาวก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา
"คุณคิม"
"อ้าวคุณพิมสวัสดีครับ"คิมหันต์ทักตอบพิมพร
"คุณคิมมาเล่นน้ำเหรอคะนี่ยังเช้าอยู่เลย"
"พอดีผมไม่ชอบคนเยอะๆน่ะครับมันวุ่นวาย"
"คุณคิมนี่มีหลายมุมจังเลยนะคะ"พิมพรกระตุกยิ้มก่อนจะมองเรือนร่างของคิมหันต์อย่างตะลึงซึ่งคิมหันต์เองก็รู้เขาจึงมองเธอด้วยสายตาแทะโลมกลับ
"คงเป็นเพราะพรหมลิขิตนะคะเราถึงได้มาเจอกัน"
"งั้นก็ต้องขอบคุณพรหมลิขิตสินะครับ"คิมหันต์พูดเสียงนุ่มก่อนจะใช้สายตาอันคมกริบมองที่พิมพรซึ่งหล่อนก็มองเขาตอบ
"คือเอมอรบอกว่าลืมกระเป๋าไว้ในบ้านคุณคิมน่ะครับผมเลยพามาเอาคืนอยู่ตรงไหนล่ะเอมไปหยิบสิ"ลุงพร้าวหันไปทำเสียงดุใส่ลูกสาว
"ไม่เป็นไรครับ..อยู่ตรงไหนล่ะเอม"
"บนโต๊ะในห้องครัวค่ะ"เอมอรพูดคิมหันต์พยักหน้าก่อนจะเดินเข้าบ้านไปแล้วหยิบกระเป๋าของเอมอรออกมา
"ผมต้องขอโทษนะครับที่รบกวนคุณคิม"ลุงพร้าวกล่าวอย่างนอบน้อมก่อนจะรับกระเป๋าของลูกสาวมา
"ไม่เป็นไรครับงั้นผมขอตัวไปทำธุระต่อให้เสร็จก่อน"คิมหันต์พูดจบก็ปิดประตูก่อนจะถอนหายใจออกมา
"คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร"คิมหันต์พูดกับตัวเองก่อนจะแสยะยิ้มแล้วเดินขึ้นห้องอย่างรวดเร็วหากแต่สิ่งที่เจอมันผิดคาดเพราะตอนนี้ฟ้าลดาเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วและเธอกำลังจะ.....
"นี่หมอนคุณค่ะ"ฟ้าลดายื่นหมอนมาให้คิมหันต์
"หมอน??ทำไม"
"ก็บ้านนี้มีสองห้องนี่คะห้องทางขวาคงเป็นของคุณ"
"แล้วทำไมฉันต้องไปนอนห้องนั้นด้วยในเมื่อผมต้องการจะนอนที่นี่"
"คุณนี่ไม่เป็นพระเอกเลยนะเราจะมานอนร่วมเตียงกันได้ยังไง"
"ก็เราเป็นผัวเมียกันเราก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิ...แล้วอีกอย่างนะผมก็ไม่ใช่พระเอกละครน้ำเน่าที่แสดงความเป็นสุภาพบุรุษแล้วไปนอนห้องอื่นปล่อยให้นางเอกนอนฝันหวานหรอกนะโลกของความเป็นจริงมันก็เป็นอย่างนี้แหละ"พูดจบคิมหันต์ก็เดินไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน
"มาสิ...ที่รัก"คิมหันต์ทำปากจู๋ก่อนจะตบมือลงบนที่นอนอย่างยั่วโมโหฟ้าลดาเธอสูดลมหายใจก่อนจะปาหมอนใส่เขา
"เชิญคุณนอนไปคนเดียวเถอะตามสบาย"ฟ้าลดาเบ้ปากพลันหมุนตัวจะเดินออกไปแต่คิมหันต์ก็ตรงมากระชากเธอก่อนจะเหวี่ยงลงไปบนเตียงแล้วก็ล้มลงมากอดหญิงสาวไว้
"คุณคิมหันต์!!ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ"
"สัญญาก่อนว่าจะนอนห้องนี้และเตียงนี้ด้วยถ้าไม่งั้นผมจะไม่ปล่อยคุณ"
"ก็ได้ก็ได้..สัญญา!!"ฟ้าลดาพูดอย่างตัดรำคาญพอคิมหันต์ปล่อยเธอก็ตรงไปหยิบหมอนข้างมากั้น
"ฉันสัญญาแล้วแต่เราจะต้องมีเขตของกันและกันและคุณต้องไปอาบน้ำก่อน"
"แล้วถ้าคุณหนีล่ะบอกตรงๆนะว่าผมไม่ไว้ใจคุณ"
"ขืนฉันหนีฉันก็โดนคุณจับมาอยู่ดีน่ะแหละเพราะฉะนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีคุณให้เสียเวลาจริงไหม"
"คิดได้อย่างนั้นก็ดีแล้วผมจะได้ไม่ต้องทำอะไรรุนแรงกับคุณอีก"
"งั้นก็ไปอาบน้ำสิ"ฟ้าลดาชี้ไปที่ประตูห้องน้ำคิมหันต์ยักไหล่ขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างว่าง่าย
ผ่านไป15นาที
คิมหันต์เปิดประตูห้องน้ำออกมาก่อนจะมองมาที่เตียงอย่างแปลกใจที่ตอนนี้ผ้าห่มผืนใหญ่ได้ห่อตัวฟ้าลดาอย่างแน่นหนาเขาขมวดคิ้วก่อนจะเดินมานั่งบนเตียง
"นี่คุณเป็นหางหนอนในแฮรี่พอตเตอร์หรือไง"
"ก็คุณไว้ใจไม่ได้นี่ฉันไม่อยากเสี่ยง"ฟ้าลดาพูดกลับมาก่อนจะมุดหัวลงในผ้าห่มคิมหันต์เม้มปากอย่างอารมณ์เสีย
"ตามใจ!!คืนต่อไปอย่ามาสะกิดละกัน"คิมหันต์สบถก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วปิดไฟเขามองไปทางหญิงสาวก่อนจะเผลอยิ้มออกมาเช่นเดียวกับเธอ..........
……………………………
วันต่อมา^^
ฟ้าลดาเดินอยู่บนชายหาดกับคิมหันต์เธอทำหน้าเซ็งเล็กน้อยที่ถูกปลุกมาเดินตั้งแต่6โมงเช้า
"ทำอย่างกับชีวิตไม่เคยเหยียบทะเลไปได้"ฟ้าลดาพูดแขวะคิมหันต์ซึ่งเขาก็ได้แต่ยิ้มออกมาก่อนจะเดินย้ำน้ำทะเลต่อ
"ก็ผมไม่ได้ว่าเดินนานแล้วนี่ตั้งแต่....."คิมหันต์เงียบไปชั่วขณะฟ้าลดาเหล่มองเขาก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
"ทำไมคุณถึงยอมแต่งงานกับฉันทั้งๆที่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่เมย์"
"ก็....เพื่อความสะใจมั้ง"
"แล้วถ้าเอิ่ม....ถ้าเกิดพี่เมย์กลับมาล่ะ"
"ก็ชั่งเขาสิ"
"ชั่งเขา...แปลว่าคุณลืมพี่เมย์ได้แล้วเหรอ"
"ไม่...ไม่มีใครลืมรักครั้งแรกของตัวเองได้หรอกนะ"
"จะเชื่อได้เหรอผู้ชายอย่างคุณน่ะมีผู้หญิงมารุมตอมตั้งเยอะแยะ"
"นี่คุณพูดให้มันดีๆหน่อยสิก็ผมเกิดมาหล่อมันผิดนักหรือไง"
"หลงตัวเองจังเลยคุณ"
"หรือคุณคิดว่าผมไม่หล่อ"คิมหันต์หยุดเดินก่อนจะมองหน้าฟ้าลดา
"หล่อสิ...สามีฉันหล่อที่สุดในโลกเลย"ฟ้าลดาพูดพลางหยิกแก้มคิมหันต์เขายิ้มก่อนจะคว้ามือเธอมากุมไว้
"ฟ้าคือผม......"คิมหันต์สบตาฟ้าลดาพลันจะอ้าปากพูดแต่ฟ้าลดาก็เอามือขึ้นมาแตะปากเขา
"เลี่ยนน่ะคุณจู่ๆผีเข้าหรือไงถึงมาส่งสายตาหวานเยิ้มกับฉันฉันไม่หลงคารมคุณหรอกนะ"
"เธอนี่นะ!!!คนจะหวานก็ไม่ชอบหรือชอบอะไรที่มันแรงๆหรือไง"
"ใช่มันเร้าใจดี"ฟ้าลดายักคิ้วใส่เขาคิมหันต์เหล่ตามองเธอก่อนจะจับเธอเหวี่ยงลงน้ำ
ตูม!!!ตูม!!!
"ฟ้า!!"คิมหันต์เอามือปัดหน้าปัดตาเพราะเขาถูกกระชากลงน้ำด้วยโดยไม่ทันตั้งตัว
"55555สมน้ำหน้าคิดจะแกล้งฉันเหรอไม่มีวันหรอกย่ะ!!"
"เหรอ!!"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะกวักน้ำใส่ฟ้าลดาจนโดนหน้าเธอเข้าเต็มๆ
"โอ๊ย!!!"ฟ้าลดาเอามือกุมหน้าก่อนจะขยี้ตาคิมหันต์มองอย่างตกใจก่อนจะตรงเข้ามาจับมือเธอ
"ฟ้าคุณเป็นอะไรหรือเปล่า"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงกังวลฟ้าลดาเงยหน้ามองเขาก่อนจะ....
"5555555"ฟ้าลดาหัวเราะออกมาหลังจากที่เอาดินป้ายหน้าเขาได้สำเร็จ
"ยัยตัวแสบ"คิมหันต์กัดฟันก่อนจะไล่เอาดินป้ายหน้าฟ้าลดาและทั้งสองก็ผลัดกันแกล้งอย่างสนุกสนานต่อไป
………………………………
บริเวณที่จำหน่ายอาหาร
"นี่ค่ะขอบคุณมากๆ"ลลิตยิ้มให้แม่ค้าที่ซื้อปลาของเธอจนเป็นเจ้าประจำกันมานานก่อนจะเดินมาที่รถ
"พิมจ๊ะไปกันได้แล้ว"ลลิตเอ่ยเรียกพิมพรลูกสาวของพี่ชายเธอ
"คุณอาคะพิมขอไปเดินเล่นตรงชายหาดได้ไหมคะช่วงนี้เป็นช่วงเช้าชายหาดไม่ค่อยมีคนต้องถ่ายรูปสวยแน่ๆ"
"ได้สิจ๊ะเฮ้อ..พูดถึงเรื่องถ่ายรูปแล้วคิดถึงยัยฟ้ารายนั้นเขาชอบวิวสวยๆซะด้วยสิงั้นเดี๋ยวพิมขับรถกลับบ้านเองนะพอดีอามีธุระต่อที่บ้าน"ลลิตพูดก่อนจะเดินขึ้นรถตัวเองไปพิมพรหันกลับไปทางโซนขนมที่ติดกับห้องอาบน้ำก่อนจะเดินเข้าไปในร้านนั้น
"ฮัดชิ้ว!!!!"ฟ้าลดาจามออกมาหลังจากขึ้นมาจากทะเลด้วยอาการหนาวสั่น
"เป็นอะไรหรือเปล่า"คิมหันต์เดินมาหาฟ้าลดาก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกสบายมาก"
"ยังจะมาปฏิเสธอีกดูตัวเองสิตัวสั่นเป็นลูกนกเลย..อะนี่สบู่คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วกันเดี๋ยวผมจะยืนเฝ้าอยู่ตรงนี้"
"แล้วคุณไม่หนาวหรือ"
"ผมยังหนุ่มอยู่นะคุณอาการแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอกไปได้แล้วถามมากจริงๆ"คิมหันต์จับไหล่ฟ้าลดาดันไปที่ห้องน้ำหญิงสาวแอบยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปส่วนคิมหันต์ก็ยืนอยู่ข้างๆทางเข้าตอนนี้ยังเช้าคนไม่เยอะมากถ้าเกิดมีใครแอบถ้ำมองฟ้าลดาคงไม่มีใครช่วยเธอได้เขาจึงเลือกจะยืนทนหนาวเพื่อให้เธออาบน้ำก่อน
"คุณคิมนี่น่า"พิมพรมองทางคิมหันต์ตาลุกวาวก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา
"คุณคิม"
"อ้าวคุณพิมสวัสดีครับ"คิมหันต์ทักตอบพิมพร
"คุณคิมมาเล่นน้ำเหรอคะนี่ยังเช้าอยู่เลย"
"พอดีผมไม่ชอบคนเยอะๆน่ะครับมันวุ่นวาย"
"คุณคิมนี่มีหลายมุมจังเลยนะคะ"พิมพรกระตุกยิ้มก่อนจะมองเรือนร่างของคิมหันต์อย่างตะลึงซึ่งคิมหันต์เองก็รู้เขาจึงมองเธอด้วยสายตาแทะโลมกลับ
"คงเป็นเพราะพรหมลิขิตนะคะเราถึงได้มาเจอกัน"
"งั้นก็ต้องขอบคุณพรหมลิขิตสินะครับ"คิมหันต์พูดเสียงนุ่มก่อนจะใช้สายตาอันคมกริบมองที่พิมพรซึ่งหล่อนก็มองเขาตอบ
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.ย. 2558, 09:40:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ย. 2558, 09:45:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1748
| << แผนการแกล้ง | ค่ำคืนหรรษากับเวลาของเรา >> |