ม่านลวงใจ : เปิดจองวันนี้-30 พฤศจิกายน 2558
เปิดจองพร้อมโอน
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
Tags: เกศมณี,รดามณี,ไหมขวัญ,มายา,โรมานซ์,เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 3 >>> 100%
เกณิกาหันมามองเสี้ยวหน้าคมคายของปรินทร์แล้วสะบัดศีรษะแรงๆ ไล่ความคิดบ้าๆ ออกไปจากหัว “ไม่มีทาง” ปลอบใจตัวเองเพียงแค่นั้นก็เคลื่อนรถมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของปรินทร์
เมื่อจัดการส่งชายหนุ่มถึงบ้านเรียบร้อย โดยไม่ได้ทักทายใคร เพียงแค่เรียกให้คนในบ้านพยุงปรินทร์ลงจากรถ เธอก็รีบบึ่งกลับมาที่บ้านทันที โชคดีที่ช่วงกลางคืนรถไม่ติดเกณิกาจึงถึงบ้านไวเท่าใจคิด
“อ้าว แม่ไม่นอนอีกเหรอคะ” หญิงสาวทักแล้วเดินเข้าไปนั่งโซฟาตัวข้างๆ คนเป็นมารดาที่นั่งดูรายการทีวีรอบดึกอยู่
“ก็รอเรานั่นแหละ”
“โธ่ จะอดหลับอดนอนรอทำไมคะ ทำอย่างกับหนูไม่เคยไปเที่ยวกลางคืน”
“ก็เป็นห่วงกลัวเมาแล้วขับรถกลับเอง คิดแล้วมันก็พานนอนไม่หลับเลยมานั่งรอนี่แหละ” นางสาวิตรีอธิบายอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นลูกสาวกลับมาอย่างปลอดภัย
“เอ้...เพิ่งรู้นะคะว่าแม่เห็นหนูเป็นคนชอบดื่มขนาดนั้น” เธอล้อมารดาพลางอมยิ้ม
“เปล่าหรอก แต่พักนี้เห็นลูกดูซึมๆ ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน เลยคิดไปเองว่าลูกน่าจะมีอะไรในใจ และอาจจะย้อมใจด้วยการดื่มเหล้าก็เป็นได้” น้ำเสียงอบอุ่นไม่ได้คาดคั้นบังคับที่จะรู้ เพียงแค่มองดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ทำให้เกณิกายกมือไหว้มารดาอย่างรู้สึกผิดที่ทำท่านเป็นห่วงโดยไม่รู้ตัว คิดไปเองว่าตัวเองเก็บความรู้สึกได้ดี แต่กับมารดามันไมใช่เลย
“หนูขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง วันนี้มันจบแล้วคะแม่” นางสาวิตรีพยักหน้ารับรู้พร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นไม่ได้ทักท้วง เมื่อลูกสาวไม่คิดจะเล่าปัญหาส่วนตัวให้ฟัง คิดว่าเจ้าตัวพร้อมเมื่อไหร่คงพูดมันออกมาเอง
“จ๊ะ แต่เมื่อไหร่ที่ปัญหานั้นเกินที่หนูจะรับไหว อย่าลืมว่ามีพ่อกับแม่นะลูก”
“ค่ะแม่” หญิงสาวขยับเข้าไปนอนซบตักและโอบกอดเอวของมารดาอย่างซาบซึ้งตื้นตันในความรักความห่วงใยที่ท่านมีให้ แล้วอย่างนี้เธอจะนำความเดือดร้อนมาให้ท่านอีกหรือ
“แม่คะหนูอยากไปเมกาพรุ่งนี้ได้ไหม” เกณิกาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“อ้าว ไม่อยู่รับปริญญาก่อนเหรอลูก” นางดันร่างบางของลูกสาวให้ลุกขึ้นแล้วถามอย่างสงสัย
“หนูมีปัญหานิดหน่อยนะคะ ถ้าหนูอยู่ที่นี่ต่อต้องมีปัญหาใหญ่ตามมาแน่ๆ แต่ถ้าหนูไปทุกอย่างจะจบคะ” เกณิกาบอกด้วยน้ำเสียงกังวล
เธอไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ปรินทร์จะจำมันได้หรือไม่ ถ้าจำได้มันคงเป็นปัญหาใหญ่ทั้งเขาและเธอคงมองหน้ากันไม่ติด และถ้าเขาจำไม่ได้ก็คงเป็นเธอเองที่จะเข้าหน้าชายหนุ่มไม่ติด ดังนั้นเพื่อเลี่ยงปัญหาทุกอย่างเธอควรไปซะ
“นี้มันเกิดอะไรขึ้น” นางสาวิตรีขมวดคิ้วถามเสียงเครียด
“เอาไว้ไปถึงที่โน้นแล้วหนูจะโทรมาเล่าให้ฟังนะคะ...นะคะแม่” หญิงสาวอ้อนวอนด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เห็นแล้วคนเป็นแม่ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ตามใจแล้วกัน อย่าลืมบอกตาธีด้วยละ ส่วนพ่อเราแม่จะพูดให้เอง”
“ขอบคุณมากค่ะ รักแม่ที่สุดเลย” หญิงสาวกอดและหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่
“แล้วนี่เราจะเก็บของทันเหรอ”
“เดี๋ยวหนูไปเก็บตอนนี้เลยแล้วกันนะคะ ราตรีสวัสดิ์เลยแล้วกันนะคะ” หญิงสาวหอมแก้มมารดาอีกครั้งแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นห้องไปโดยมีสายตาของคนเป็นแม่มองตามอย่างเป็นห่วง คงต้องโทรไปกำชับให้หลานชายอย่างธีรพัฒน์ดูแลเป็นพิเศษกันหน่อย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
(โอนเงินภานในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี)
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
เมื่อจัดการส่งชายหนุ่มถึงบ้านเรียบร้อย โดยไม่ได้ทักทายใคร เพียงแค่เรียกให้คนในบ้านพยุงปรินทร์ลงจากรถ เธอก็รีบบึ่งกลับมาที่บ้านทันที โชคดีที่ช่วงกลางคืนรถไม่ติดเกณิกาจึงถึงบ้านไวเท่าใจคิด
“อ้าว แม่ไม่นอนอีกเหรอคะ” หญิงสาวทักแล้วเดินเข้าไปนั่งโซฟาตัวข้างๆ คนเป็นมารดาที่นั่งดูรายการทีวีรอบดึกอยู่
“ก็รอเรานั่นแหละ”
“โธ่ จะอดหลับอดนอนรอทำไมคะ ทำอย่างกับหนูไม่เคยไปเที่ยวกลางคืน”
“ก็เป็นห่วงกลัวเมาแล้วขับรถกลับเอง คิดแล้วมันก็พานนอนไม่หลับเลยมานั่งรอนี่แหละ” นางสาวิตรีอธิบายอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นลูกสาวกลับมาอย่างปลอดภัย
“เอ้...เพิ่งรู้นะคะว่าแม่เห็นหนูเป็นคนชอบดื่มขนาดนั้น” เธอล้อมารดาพลางอมยิ้ม
“เปล่าหรอก แต่พักนี้เห็นลูกดูซึมๆ ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน เลยคิดไปเองว่าลูกน่าจะมีอะไรในใจ และอาจจะย้อมใจด้วยการดื่มเหล้าก็เป็นได้” น้ำเสียงอบอุ่นไม่ได้คาดคั้นบังคับที่จะรู้ เพียงแค่มองดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ทำให้เกณิกายกมือไหว้มารดาอย่างรู้สึกผิดที่ทำท่านเป็นห่วงโดยไม่รู้ตัว คิดไปเองว่าตัวเองเก็บความรู้สึกได้ดี แต่กับมารดามันไมใช่เลย
“หนูขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง วันนี้มันจบแล้วคะแม่” นางสาวิตรีพยักหน้ารับรู้พร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นไม่ได้ทักท้วง เมื่อลูกสาวไม่คิดจะเล่าปัญหาส่วนตัวให้ฟัง คิดว่าเจ้าตัวพร้อมเมื่อไหร่คงพูดมันออกมาเอง
“จ๊ะ แต่เมื่อไหร่ที่ปัญหานั้นเกินที่หนูจะรับไหว อย่าลืมว่ามีพ่อกับแม่นะลูก”
“ค่ะแม่” หญิงสาวขยับเข้าไปนอนซบตักและโอบกอดเอวของมารดาอย่างซาบซึ้งตื้นตันในความรักความห่วงใยที่ท่านมีให้ แล้วอย่างนี้เธอจะนำความเดือดร้อนมาให้ท่านอีกหรือ
“แม่คะหนูอยากไปเมกาพรุ่งนี้ได้ไหม” เกณิกาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“อ้าว ไม่อยู่รับปริญญาก่อนเหรอลูก” นางดันร่างบางของลูกสาวให้ลุกขึ้นแล้วถามอย่างสงสัย
“หนูมีปัญหานิดหน่อยนะคะ ถ้าหนูอยู่ที่นี่ต่อต้องมีปัญหาใหญ่ตามมาแน่ๆ แต่ถ้าหนูไปทุกอย่างจะจบคะ” เกณิกาบอกด้วยน้ำเสียงกังวล
เธอไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ปรินทร์จะจำมันได้หรือไม่ ถ้าจำได้มันคงเป็นปัญหาใหญ่ทั้งเขาและเธอคงมองหน้ากันไม่ติด และถ้าเขาจำไม่ได้ก็คงเป็นเธอเองที่จะเข้าหน้าชายหนุ่มไม่ติด ดังนั้นเพื่อเลี่ยงปัญหาทุกอย่างเธอควรไปซะ
“นี้มันเกิดอะไรขึ้น” นางสาวิตรีขมวดคิ้วถามเสียงเครียด
“เอาไว้ไปถึงที่โน้นแล้วหนูจะโทรมาเล่าให้ฟังนะคะ...นะคะแม่” หญิงสาวอ้อนวอนด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เห็นแล้วคนเป็นแม่ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ตามใจแล้วกัน อย่าลืมบอกตาธีด้วยละ ส่วนพ่อเราแม่จะพูดให้เอง”
“ขอบคุณมากค่ะ รักแม่ที่สุดเลย” หญิงสาวกอดและหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่
“แล้วนี่เราจะเก็บของทันเหรอ”
“เดี๋ยวหนูไปเก็บตอนนี้เลยแล้วกันนะคะ ราตรีสวัสดิ์เลยแล้วกันนะคะ” หญิงสาวหอมแก้มมารดาอีกครั้งแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นห้องไปโดยมีสายตาของคนเป็นแม่มองตามอย่างเป็นห่วง คงต้องโทรไปกำชับให้หลานชายอย่างธีรพัฒน์ดูแลเป็นพิเศษกันหน่อย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
(โอนเงินภานในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี)
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.ย. 2558, 14:00:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ย. 2558, 14:00:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 967
| << ตอนที่ 3 >>> 70% | ตอนที่ 4 >>> 30% >> |