ต้องฤทธิ์เสน่หา

โดย ธิดาดิน

แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<

เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ

แนะนำตัวละคร

คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน


แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย


ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล


สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้

.........................................................................................

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า

ตอนที่ 10 ลบล้างความผิด





ไร่เกนลีย์คือจุดหมายที่ปิ่นมุกตามหา เธอมาดั้นด้นมาที่นี่แม้ว่ามันจะไกลแสนไกลเพื่อลบล้างความผิดพลาดที่เธอสร้างขึ้น นับตั้งแต่ที่เธอรู้ความจริงเกี่ยวกับคริสโตเฟอร์ที่เป็นลมเพราะเธอแกล้งความรู้สึกผิดก็บังเกิดขึ้นในใจ เธอไม่เคยนอนหลับสนิทเลยสักครั้งเมื่อสายตาคู่ผิดหวังตอนที่เขาจ้องมองเธอในวันนั้นมันตามหลอกหลอนเธอทุกเมื่อทุกยาม ดังนั้นการมาที่นี่สิ่งที่เธอตั้งใจคือการขอโทษเขาด้วยความสำนึกผิดจริงๆ ส่วนประเด็นเรื่องงานที่เธอถูกบีบบังคับนั่นเป็นเพียงเป้าหมายรองเท่านั้น

ปิ่นมุกก้าวลงจากรถหลังจากรถแท็กซี่เมื่อมาถึงเป้าหมายตามแผนที่ที่นิรันดร์ให้มา หญิงสาวตาโตอย่างตะลึงเมื่อเห็นบรรยากาศภายในไร่องุ่นที่ไม่ได้มีแค่ต้นองุ่นและป่าเขาลำเนาไพร หากที่นี่ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงามและกลมกลืนกับธรรมชาติได้อย่างลงตัว เธอเคยได้ยินผ่านๆหูมาบ้างว่าไร่เกนลีย์ถือว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่มีชื่อเสียงมากเลยทีเดียว

“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ” พนักงานต้อนรับของไร่เกนลีย์มาทักทายนักท่องเที่ยวหลังจากสังเกตเห็นหล่อนยืนเก้ๆกังๆอยู่นานสองนาน

“ฉันมาพบคุณคริสโตเฟอร์น่ะค่ะ เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ”

“อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณได้นัดไว้หรือเปล่าคะ”

“ไม่ได้นัดค่ะ”

“ถ้ายังงั้นเชิญทางนี้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปเรียนคุณคริสโตเฟอร์ให้”

ปิ่นมุกกล่าวขอบคุณแล้วเดินตามพนักงานคนนั้นไปไกลจากจุดนั้นพอสมควร เธออยากรู้ว่าหล่อนจะพาเธอไปที่ไหนแต่ก็ไม่กล้าถามจึงเดินตามไปเรื่อยๆ เกือบสิบนาทีหล่อนก็พาเธอมายืนอยู่ที่หน้าบ้านไม้สักหลังใหญ่มีรั้วรอบขอบชิดตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า เดาเล่นๆว่าคงเป็นบ้านของคริสโตเฟอร์

“เดี๋ยวคุณรออยู่ตรงนี้ซักครู่นะคะ ขอดิฉันเข้าไปเรียนคุณคริสโตเฟอร์ก่อน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ”

“ปิ่นมุกค่ะ”

ปิ่นมุกถือโอกาสตอนที่ยืนอยู่เพียงลำพังสำรวจรอบๆบริเวณบ้านและบริเวณรอบๆ พื้นที่ตรงนี้อยู่ไกลจากจุดบริการนักท่องเที่ยวพอสมควร คงจะแยกออกมาให้เป็นมุมส่วนตัวของเจ้าของไร่ หญิงสาวเปรยยิ้มรู้สึกชอบบรรยากาศของที่นี่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ดูมันสบายตาและสดชื่นกว่าเมืองหลวงเป็นไหนๆ

“คุณปิ่นมุกคะ ตอนนี้คุณคริสโตเฟอร์ไม่อยู่ค่ะ แต่คุณตะวันฉายเชิญคุณเข้าไปรอในบ้านค่ะ”

“คุณตะวันฉาย?” ปิ่นมุกเลิกคิ้ว เพราะไม่รู้ว่าคนที่ชื่อตะวันฉายเป็นใคร

“คุณตะวันฉายเป็นคุณแม่ของคุณคริสโตเฟอร์ค่ะ”

เมื่อได้คำตอบจนกระจ่างเธอจึงเดินตามพนักงานคนเดิมเข้าไปในบ้าน หญิงสาวแอบชำเลืองภายในบ้านที่ถูกจัดอย่างเป็นระบบระเบียบมองดูสวยงาม จนเดินผ่านมาถึงห้องรับแขกเธอก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคนแต่เธอคาดเดาอายุหล่อนไม่ถูกจริงๆ เพราะดูรูปร่างและหน้ายังสะสวยเหมือนวัยรุ่นอยู่เลย ที่สำคัญยังเป็นคนไทยเหมือนกันกับเธอด้วย ก็ใช่สินะเพราะคริสโตเฟอร์เป็นลูกครึ่งนี่นา

ปิ่นมุกยกมือไหว้สวัสดีผู้หญิงที่นั่งบนโซฟาซึ่งเธอคาดว่าน่าจะเป็นคุณตะวันฉายมารดาของคริสโตเฟอร์ ฝ่ายเจ้าของบ้านยกมือขึ้นรับไว้ก่อนจะเชื้อเชิญแขกนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้าม

“มาหาตาคริสเหรอจ้ะ” ตะวันฉายถามพลางมองสำรวจรูปร่างหน้าตาของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ พอใจกับรูปร่างหน้าตาและบุคลิกของหล่อนอยู่พอสมควร

“ใช่ค่ะ ฉันชื่อปิ่นมุกเป็นเพื่อนกับคุณคริส ไม่ทราบว่าตอนนี้เขาอยู่หรือเปล่าคะ”

“คริสไม่อยู่หรอกจ้ะ ไปค้างที่ท้ายไร่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้จะกลับมานอนบ้านหรือเปล่า”

ดวงตาของปิ่นมุกหรี่แคบลง ถ้าวันนี้ไม่ได้พบกับคริสโตเฟอร์ก็เท่ากับว่าเดินทางมาเสียเที่ยว ไหนๆก็มาถึงแล้วก็จะต้องพบเขาให้ได้

“โทรตามเขาไม่ได้เหรอคะ พอดีมุกมีธุระสำคัญจะคุยกับเขาจริงๆ”

“เขาไม่ได้เอาโทรศัพท์ติดตัวไปด้วยสิ แต่ไม่เป็นไรถ้าหนูมีธุระด่วนจะคุยกับเขาจริงๆ เดี๋ยวน้าจะให้คนรถขับพาไปหาคริสที่ท้ายไร่”

“ขอบคุณมากนะคะ” ปิ่นมุกยิ้มออก ที่จะได้พบกับคริสโตเฟอร์ตามที่ตั้งใจ จะได้รีบๆเคลียร์ให้จบๆซะที



ระยะทางจากบ้านมาที่ท้ายไร่เกือบยี่สิบกิโลเมตร ปิ่นมุกนั่งอยู่บนรถจิฟจนเมื่อยตูดไปเลยทีเดียว เพราะเส้นทางที่รถวิ่งผ่านก็ไม่ใช่ลาดยางหรือคอนกรีตแต่พื้นดินธรรมดาที่มีหลุมบ้างประปราย หญิงสาวกระโดดลงจากรถจิฟหลังจากคนขับบอกว่ามาถึงจุดหมาย เธอปรายตามองไปด้านหน้าก็เห็นเขาลูกใหญ่มีต้นไม้ขึ้นหนาตาซึ่งอยู่ติดกับท้ายไร่ตะวันฉาย

“แล้วคุณคริสโตเฟอร์อยู่ไหนละคะ”

“น่าจะอยู่ที่น้ำตกด้านโน่นนะครับ เดินเข้าไปตรงนี้ไม่ไกลหรอก”

“ช่วยเดินไปส่งหน่อยได้ไหมคะ คือฉันกลัวหลงทาง”

“อย่าหาว่าผมแล้งน้ำใจเลยนะครับ คือผมไม่กล้าเขาไปหรอกเพราะบริเวณนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของคุณคริส เขาไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวโดยไม่ได้รับอนุญาต คุณเดินไปคนเดียวได้นะครับ ไม่หลงหรอก อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง”

“อ๋อค่ะ”

“ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

“อ้าว แล้วไม่รอรับฉันกลับด้วยเหรอคะ” มาด้วยกันจะทิ้งกันไปดื้อๆแบบนี้ได้ไง

“คือผมต้องรีบกลับไปทำงานน่ะครับ คุณรอกลับพร้อมคุณคริสก็ได้” ชี้แจงเสร็จก็เลี้ยวรถขับกลับไปทันที ปล่อยให้ปิ่นมุกบ่นงึมงำอยู่ตามลำพัง

“ทำตัวพิลึกทั้งนายทั้งบ่าว” ปิ่นมุกพึมพำพลางหันกลับไปมองเส้นทางที่เดินผ่านเข้าไปในน้ำตก แอบหวั่นในใจถ้าเดินหลงทางเข้าไปในป่าจะทำยังไง ยิ่งบริเวณนี้ป่ารกทึบหนาแน่นเสียด้วย “หวังว่าเราคงไม่เอาชีวิตมาทิ้งที่นี่หรอกนะ”

แม้จะกลัวแสนกลัวก็ต้องจำใจเดินเข้าไปตามเส้นทางเพื่อจะไปขอโทษอีตานักออกแบบอัญมณีบังเกิดเกล้าผู้มีพระคุณอย่างเหลือล้นของบริษัท เดินมาได้ไม่นานหูก็แว่วได้ยินเสียงน้ำไหลเบาๆ ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะเป็นเสียงของน้ำตกอย่างที่ตะวันฉายบอก หญิงสาวยิ้มออกเป็นครั้งแรกรีบสาวเท้าก้าวไวๆ จนในที่สุดก็เดินมาถึงจุดหมาย

สิ่งแรกที่เธอเห็นคือสายน้ำถัดไปก็เป็นโขดหินขนาดใหญ่ที่วางซ้อนเรียงกันขึ้นไปไม่สูงนัก มีน้ำไหลลงผ่านซอกหินซึ่งเธอดูยังไงมันก็ไม่น่าจะเรียกว่าน้ำตกได้ สายตาที่เต็มไปด้วยคำถามยังสำรวจไล่ลงมาตามโขดหิน แล้วเธอก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห็นอะไรบางอย่างอยู่บนโขดหินที่น้ำไหลผ่านลงมา

“กรี๊ดดด! ชีเปลือย!!”

ปิ่นมุกกรีดร้องเสียงหลง เมื่อมองเห็นผู้ชายแก้ผ้านอนแผ่หลาอยู่บนโขดหินอย่างสบายใจเฉิบ แวบแรกเธอคิดว่านั่นมันคือชีเปลือย ใช่! ต้องใช่ชีเปลือยแน่ๆ ถึงเปลือยกายล่อนจ้อนโดยไม่อายผีสางนางไม้ แต่ว่ามันหลุดออกมาจากวรรณคดีไทยได้ยังไง ที่สำคัญที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทยด้วยนี่หว่า

ชีเปลือยที่ปิ่นมุกเห็นสะดุ้งตกใจเมื่อเสียงกรีดร้องกระทบเข้าหู คริสโตเฟอร์หันมองหาที่มาของเสียงพอเห็นเป็นปิ่นมุกก็ตกใจไม่แพ้กัน รีบกระโดดตู๊มลงน้ำอย่างรวดเร็ว

ตายๆ ไม่ใช่ว่าเธอเห็น ‘น้องชาย’ ตัวโตของเขาหมดแล้วหรือ

“คุณ! หยุดร้องก่อนได้ไหม เดี๋ยวใครผ่านมาได้ยินเข้าเขาก็จะพากันคิดว่าผมข่มขืนคุณหรอก”

ปิ่นมุกรีบหุบปากเมื่อได้ยิงเสียงคุ้นหู เธอเพ่งมองลงไปยังแม่น้ำอีกครั้งก็เห็นชีเปลือยลอยอยู่ในน้ำโผล่มาให้เห็นแค่ส่วนหัว แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้รู้ว่าชีเปลือยคนนี้ไม่ได้หลุดออกมาจากวรรณคดีไทย แต่เป็นอีตาคริสโตเฟอร์คนที่เธอตั้งใจมาหาต่างหาก

“คุณเองเหรอ เป็นบ้าอะไรถึงไปนอนแก้ผ้าท้าทายสรรพสัตว์ในป่าแบบนั้น” ยังโชคดีนะที่ตรงที่เธอยืนอยู่ไกลจากโขดหินพอสมควร แล้วเขาก็ยกขาข้างหนึ่งชันสูงขึ้นจึงทำให้มองไม่เห็นตรง ‘จุดนั้น’ ชัดเจนเท่าไหร่นัก ไม่อย่างนั้นชาตินี้ทั้งชาติคงนอนฝันร้ายไปตลอดชีวิต

“แล้วผมจะรู้ไหมล่ะ ว่าคุณจะมาที่นี่ ปกติแล้วไม่มีใครเข้ามาบริเวณนี้ได้ถ้าผมไม่อนุญาต”

“ฉันคงเป็นคนที่ซวยที่สุดล่ะมั้ง”

คริสโตเฟอร์ยิ้มกว้าง ขำกับอาการตกใจของเธอ “แล้วเมื่อกี้คุณเห็นน้องชายของผมหรือเปล่า”

“ฉันจะไปเห็นน้องชายคุณได้ยังไง ถึงฉันเห็นฉันก็ไม่รู้หรอกว่าน้องชายคุณคือคนไหน” เธอตอบอย่างพาซื่อ ทั้งๆที่คริสโตเฟอร์ไม่ได้หมายถึงอย่างที่เธอเข้าใจเลยสักนิด

คริสโตเฟอร์ขำกลิ้ง หัวเราะชักดิ้นชักงออยู่ในน้ำ

“คุณขำอะไรไม่ทราบ”

“สาบานว่าคุณเข้าใจว่าอย่างนั้นจริงๆ ไอ้คำว่าน้องชายในความหมายของผมไม่ใช่น้องชายที่เป็นคน แต่หมายถึงอวัยวะส่วนหนึ่งที่บ่งบอกว่าเป็นผู้ชาย”

อธิบายมาซะโจ่งแจ้งขนาดนี้ถ้าปิ่นมุกไม่รู้ก็คงจะโลกสวยเกินไปแล้ว เธอแบะปากทำท่าขยะแขยง “ยี้ ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต อุบาทจริงๆเลยคุณเนี่ย”

“ฮ่าๆ ซีเรียสนะคุณ ตกลงว่าคุณเห็นน้องชายผมไหมเมื่อกี้”

“เห็น! เฮ๊ย! ไม่เห็น ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละ” ปิ่นมุกปากสั่นเสียงสั่นเพราะถึงจะไม่เห็น ‘น้องชาย’ ของเขา แต่เธอก็เห็นรูปร่างที่แสนฟิตแอนเฟิร์มเต็มๆตา

“ตกลงว่าเห็นหรือไม่เห็น เอาให้แน่ ถ้าคุณเห็นน้องชายผมนี่ผมเสียหายนะคุณ แล้วมันก็ถือว่าเป็นการผิดผีด้วย คุณจะต้องไปบอกให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอผมด่วนๆเลย ไม่เช่นนั้น…”

“ฉันบอกว่าฉันไม่เห็นไง” ปิ่นมุกรีบตะโกนตัดบท ก่อนที่เขาจะเพ้อเรื่องอุบาทไปมากกว่านี้

คริสโตเฟอร์ยังคงขำไม่หยุด คนอะไรขนาดเวลาโกรธ เวลาตกใจก็ยังน่ารักน่าเอ็นดู แล้วแบบนี้จะให้เขาตัดใจจากเธอได้อย่างไร

ธิดาดิน

จำนวนการเข้าชม : 2855

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery