ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: เผชิญกับปัญหา
"ขนเร็วๆเข้า!!"ภูวไนยตะเบ็งเสียงดุคนงานที่ขนปลา
"โหย!!ตาครับพวกผมก็ขนจนหลังแทบหักแล้วเนี่ย"แจ็คลูกน้องที่ภูวไนยเก็บมาเลี้ยงเหมือนลูกเหมือนหลานบ่นอุบอิบก่อนจะโดนไม้ตะพดของภูวไนยเขกที่หัว
"นี่แน๊ะ!!อย่าบ่นทำไป"
"เล่นซะมึนเลย!!ตาครับเมื่อไหร่พี่ฟ้าจะกลับมาสักทีแจ็คคิดถึงพี่ฟ้าใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย"
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเอ๊ะ!!ไอ้แจ็คเอ็งไปเอาโทรศัพท์ซิข้าจะโทรหาหลานข้า"
"รับทราบครับ!!"แจ็ครับคำก่อนจะวิ่งไปที่รถเพื่อไปเอาโทรศัพท์
………………………………………………………………
ที่บ้านพักของคิมหันต์^^
ฟ้าลดานั่งอ่านหนังสือการตลาดที่ติดอยู่ในรถของคิมหันต์อย่างตั้งอกตั้งใจเผื่อว่าเธอจะนำเอาความรู้ที่ได้จากหนังสือไปพัฒนาอาชีพส่งออกปลาของครอบครัวหากแต่คิมหันต์กลับทำหน้าบูดหน้าบึ้งอย่างไม่สบายอารมณ์
"เมียจ๋า..."คิมหันต์ลุกขึ้นมานั่งข้างๆฟ้าลดาก่อนจะดึงหนังสือออกจากมือเธอ
"นี่คุณสามี!!ฉันอ่านหนังสืออยู่นะ"ฟ้าลดาหันไปดุคิมหันต์
"คุณจะอ่านไปทำไมหรือจะเอาไปพัฒนาสวนผลไม้ของคุณแต่มันก็ไม่จำเป็นนี่ในเมื่อคุณน้าอนงค์ก็ยังอยู่คุณคงไม่ต้องทำอะไรมาก"
"คนเราอ่านหนังสือมากๆก็ดีอยู่แล้ว..ถึงจะไม่ได้เอาความรู้ไปใช้แต่ก็เก็บติดตัวไว้ได้"
"แต่คุณชักเป็นผู้หญิงที่ผิดปรกติแล้วนะเวลาอย่างนี้เขามีแต่สามีคะสามีขาภรรยาอยากไปช็อปปิ้ง"
"ฉันไม่ใช่แม่ปิงของคุณนี่ถึงได้ต้องมาคอยจ๊ะจ๋าทั้งวันและฉันก็ทำไม่เป็นด้วย"
"งั้นเดี๋ยวผมจะสอนให้"พูดจบคิมหันต์ก็คว้าตัวฟ้าลดาเขามากอดก่อนจะกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว
"เมียจ๋า....ผมรักคุณนะ"คิมหันต์แสยะยิ้มก่อนจะหอมแก้มฟ้าลดา
"แหม่!คุณสามีก็...ปากหวานจังเลยนะคะฉันก็รักคุณมากรักมากที่สุดรักมากที่สุดในโลก!!"ฟ้าลดาลากเสียงยาวก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาพลันเสียงโทรศัพท์ฟ้าลดาดังขึ้นพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ของคิมหันต์
"เดี๋ยวฉันมานะ"ฟ้าลดาคว้าโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาด้านนอก
"สวัสดีค่ะตา"
"ไม่ต้องมาสวัสดีเลยนะ!!เมื่อไหร่จะกลับบ้านซะทีรู้ไหมว่าทุกคนเขาเป็นห่วง"ภูวไนยตวาดผ่านสายมาจนฟ้าลดาต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู
"ฟ้าก็....ฟ้าก็สัมมนาใกล้เสร็จแล้วไงก็อีกสักพักแหละ"
"สักพัก...สักพักของเอ็งนี่มันกี่เดือน"
"ก็....3เดือนมั้งตา"
"3เดือนแน่นะ"
"ใช่...นี่ฟ้าเอาหัวเป็นประกันเลยเอ้า!!!"
"ก็ได้ข้าให้เวลาเอ็งอีก3เดือนถ้าเอ็งยังไม่กลับมาข้าจะบุกไปถึงนนทบุรีเลย"
"ค่ะ"ฟ้าลดาตอบอย่างแผ่วเบาก่อนจะคุยกันอีกสองสามคำภูวไนยก็วางสายไป
"เฮ้อ!!!"ฟ้าลดาถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านแต่เหลือบเห็นคิมหันต์คุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเธอจึงหยุดฟัง
"คุณอนงค์ไปโวยวายที่บริษัทงั้นหรือ"
"ใช่ค่ะคุณคิมเธอว่าต้องการจะพบคุณคิมให้ได้"
"โอเคครับผมจะกลับเดี๋ยวนี้"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะวางหูโทรศัพท์ลง
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"ฟ้าลดาเดินเข้ามาก่อนจะวางมือลงบนไหล่คิมหันต์
"เราคงต้องกลับกันแล้ว...ไว้ผมจะพาคุณมาใหม่นะ"
"ฉันเข้าใจค่ะ"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าก่อนจะดึงผ้าปูที่นอนพลันมีกระดาษใบหนึ่งหล่นลงมาจากหมอนคิมหันต์
"พี่เมย์"ฟ้าลดามองดูผู้หญิงและผู้ชายในรูปอย่างเคืองๆแต่อารมณ์นั้นก็ไม่เท่าความเสียใจที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอนี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกันแน่!!
"คุณคงรักพี่เมย์มากสินะ"
………………………………………………………………
"สวัสดีครับ"คิมหันต์เฮ้ยทักอนงค์ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"น้าได้ข่าวว่าคุณพายัยฟ้าเอิ่ม...ฟ้าลดาไปฮันนีมูน"
"มันก็เป็นหน้าที่ของสามีภรรยาที่ต้องทำหลังแต่งงานไม่ใช่หรือครับ"
"แต่การที่คุณทำแบบนี้มันเท่ากับไม่ให้เกียรติลูกสาวน้าเลยนะคะถ้ายัยเมย์รู้คงจะเสียใจมาก"
"แต่การที่เขาหนีไปกับผู้ชายไม่ใช่สิ!..การที่เขาหนีงานแต่งงานไปก็เท่ากับว่าเขาได้ตัดขาดกับผมแล้วเพราะฉะนั้นการที่ผมจะไปไหนหรือทำอะไรกับใครมันก็คงไม่เกี่ยวกันหรอกใช่ไหมครับ"
"นี่คุณลืมไปหรือเปล่าคะว่าฟ้าลดาแค่แต่งงานหลอกๆกับคุณตอนนี้ดูเหมือนคุณจะไม่คิดอย่างนั้นแล้วนะคะ"
"คำถามนี้ผมคงไม่จำเป็นต้องตอบนะครับ"
"คุณไม่ต้องตอบหรอกค่ะขอแค่คุณไม่ลืมว่าฟ้าลดาอยู่ในฐานะอะไรเพราะสำหรับลูกเมียน้อยแบบนั้นแล้วคุณคงไม่เลือกสิ่งที่ไม่ดีหรอกจริงไหมคะ"
"ผมแยกแยะได้ครับว่าอะไรดีอะไร...ไม่ดี"คิมหันต์วางหมาดนิ่งหากแต่อนงค์ดูจะสะดุ้งกลับคำพูดของคิมหันต์ไม่น้อย
"วันนี้ผมคงจะต้องเคลียร์งานที่ค้างคาให้เสร็จคงมีเวลาคุยกับคุณน้าได้ไม่นาน"
"งั้นน้าคงไม่กวนคุณแล้วล่ะค่ะแต่ต่อให้ยัยเมย์จะหนีไปจริงหรือไม่มันก็คงไม่สำคัญอะไรเพราะยังไงฟ้าลดาก็ไม่ใช่ภรรยาคุณจริงๆใช่ไหมคะ"อนงค์กระตุกยิ้มก่อนจะเดินออกไปส่วนคิมหันต์ก็ได้แต่นั่งคิดทบทวนอะไรอยู่เงียบๆ
……………………………………………………………
ที่บ้าน
"เฮ้อ!!"ฟ้าลดาทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยอ่อนเธอรู้สึกเพลียและอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกไปไหนหากไม่ได้ยินเสียงโวยวายด้านล่่าง
"เข้าไม่ได้นะคะคุณ"แม่บ้านกางแขนขวางเปรมปรางค์ไว้ก่อนจะโดนหล่อนผลักจนล้มลงกับพื้น
"หยุดนะ!!!!"ฟ้าลดาตะเบ็งเสียงห้ามก่อนจะตรงเข้ามาประคองแม่บ้าน
"ลงมาได้ซะทีนะ"เปรมปรางค์เบ้ปากก่อนจะจิกสายตาใส่ฟ้าลดา
"ป้าไปพักเถอะค่ะทางนี้ฟ้าจัดการเอง"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะลุกขึ้นมองเปรมปรางค์แม่บ้านดูท่าไม่ดีจึงเดินออกไปเพื่อโทรหาคิมหันต์
"คุณมาที่นี่ทำไม"
"ฉันก็มาทวงสิทธิ์ของฉันน่ะสิ"เปรมปรางค์พูดพลางลากกระเป๋าเสื้อผ้ามาตรงหน้าฟ้าลดา
"เผอิญที่นี่ไม่มีบริการสงเคราะห์ผู้ยากไร้หรอกนะคะคุณคงจะมาเสียเที่ยวแล้ว"ฟ้าลดาพูดเปรมปรางค์ยิ้มหยันก่อนจะมองดูรอบๆบ้าน
"เธอคงต้องบอกตัวเองนะเพราะไม่ว่าจะที่นี่ตรงนี้หรือบนเตียงที่เธอนอนฝันหวานทุกคืนมันก็เป็นของฉันรวมถึง...คิมหันต์"
"คุณไม่ได้เขียนชื่อแปะไว้นี่คะ"
"แต่ฉันก็มีหลักฐานเธออยากจะให้ฉันสาธยายไหมล่ะว่าบนห้องตำแหน่งเตียงและโต๊ะอยู่ตรงไหนบ้าง"
"คงไม่ต้องหรอกค่ะเพราะฉันกำลังจะรื้อและจัดใหม่"
"มันคงลบไม่หมดหรอกนะเพราะทุกอย่างมันซึมลึกไปแล้วเธอนี่มันหน้าด้านจริงๆเลยนะแย่งแม้กระทั้งผัวพี่สาวตัวเอง"
"งั้นคุณก็คงหน้าหนามากเลยนะคะที่จ้องแต่จะแย่งสามีชาวบ้าน!!"
"นี่ๆๆพูดผิดพูดใหม่ได้นะ..ของแบบเนี่ยมันอยู่ที่ว่าใครจะทำให้ผู้ชายเขามีความสุขได้มากกว่าไม่ใช่หรือไงแม่เธอเองก็คงรู้จักมันดีไม่ใช่เหรอ"
"อย่ามาลามปามแม่ของฉันนะ!!คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไปดูถูกคนอื่นถ้าตัวคุณเองก็ยังไม่ดีพอ"
"ทำไมเหรอ...ทนไม่ได้หรือไงเอาเถอะนะยังไงฉันก็ไม่ถือโทษโกรธเธอหรอกเอาเป็นว่าฉันแชร์ให้เธอบ้างก็ได้นะแต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะอยู่ที่นี่!!!"
"คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้!!"
"แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรนี่อย่าบอกนะว่านอนกับคิมแค่คืนเดียวเธอก็มีสิทธิ์เพราะไม่งั้นฉันก็คงมีสิทธิ์ไม่น้อยไปกว่าเธออาจจะมากกว่าด้วยซ้า!!"
"แต่ตราบใดที่ชื่อของฉันยังอยู่ในทะเบียนสมรสฉันคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของคุณคิมหันต์และฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงนอนชั่วคราวแบบเธอฉันมีสิทธิ์ไล่เธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!!!!"
"นี่แกอยากโดนฉันตบมากใช่ไหมถึงได้ด่าฉันแบบนี้!!!!"
"เธอคิดหรือว่าฉันจะยอมให้เธอตบโดยไม่ตอบโต้!!"ฟ้าลดาจ้องหน้าเปรมปรางค์อย่างไม่เกรงกลัวเปรมปรางค์เอามือลงก่อนจะยิ้มออกมา
"เธออาจจะดีใจนะที่ได้กอดทะเบียนสมรสแต่มันก็อยู่ที่ผู้ชายด้วยไม่ใช่เหรอว่าเขายอมรับเธอในฐานะนั้นหรือเปล่าแม่ภรรยานอกหัวใจ!!!"ฟ้าลดาพยายามข่มอารมณ์ของเธอหากเธอสติแตกก็เท่ากับว่าเธอเดินตามเกมส์ของเปรมปรางค์
"ภรรยานอกหัวใจ...ก็ยังดีที่ฉันได้เป็นภรรยาแต่กลับบางคนพยายามอยากเป็นแทบตายแต่ก็ไม่เคยได้โอกาสนั้นเลย"
"นี่แก!!!!!"เปรมปรางค์เริ่มเดือดพลันง้างมือขึ้นหมายจะตบหน้าฟ้าลดาแต่ฟ้าลดาคว้าแขนของเธอไว้ทั้งสองฉุดกระชากกันไปมาเป็นจังหวะที่คิมหันต์เดินเข้ามาพอดีเขาตรงไปดึงเปรมปรางค์ออกก่อนจะตวาดเธอ
"หยุดเดี๋ยวนี้นะปรางค์!!"
"แต่คิมคะมันด่าปรางค์ก่อนมันเอาคำว่าภรรยาที่มันมีมากดปรางค์ทั้งๆที่มันก็มีชู้และชู้ของมันก็คือคนที่เราเจอที่ร้านอาหารวันนั้นไงคะ"เปรมปรางค์พูดออกมาก่อนจะเห็นสีหน้าของคิมหันต์ที่เริ่มเปลี่ยนไป
"จริงหรือเปล่าฟ้าลดา"คิมหันต์มองไปที่ฟ้าลดา
"คุณคิม"ฟ้าลดาแทบพูดไม่ออกนี่เขาสงสัยเธอเขาเชื่อเปรมปรางค์อย่างนั้นหรือเขาไม่เคยมีความไว้ใจให้เธอเลยหรือ
"คุณฟ้าคะมีคนมาหาค่ะ"แม่บ้านวิ่งเข้ามาฟ้าลดาสูดลมหายใจเข้าก่อนจะเดินออกไป
"ฟ้า!!!ฟ้ากลับมา!!!"คิมหันต์จะวิ่งตามแต่ถูกเปรมปรางค์ดึงมือไว้
"ถ้าคุณอยากรู้ปรางค์จะเล่าให้คุณฟังเองค่ะ"
"โหย!!ตาครับพวกผมก็ขนจนหลังแทบหักแล้วเนี่ย"แจ็คลูกน้องที่ภูวไนยเก็บมาเลี้ยงเหมือนลูกเหมือนหลานบ่นอุบอิบก่อนจะโดนไม้ตะพดของภูวไนยเขกที่หัว
"นี่แน๊ะ!!อย่าบ่นทำไป"
"เล่นซะมึนเลย!!ตาครับเมื่อไหร่พี่ฟ้าจะกลับมาสักทีแจ็คคิดถึงพี่ฟ้าใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย"
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเอ๊ะ!!ไอ้แจ็คเอ็งไปเอาโทรศัพท์ซิข้าจะโทรหาหลานข้า"
"รับทราบครับ!!"แจ็ครับคำก่อนจะวิ่งไปที่รถเพื่อไปเอาโทรศัพท์
………………………………………………………………
ที่บ้านพักของคิมหันต์^^
ฟ้าลดานั่งอ่านหนังสือการตลาดที่ติดอยู่ในรถของคิมหันต์อย่างตั้งอกตั้งใจเผื่อว่าเธอจะนำเอาความรู้ที่ได้จากหนังสือไปพัฒนาอาชีพส่งออกปลาของครอบครัวหากแต่คิมหันต์กลับทำหน้าบูดหน้าบึ้งอย่างไม่สบายอารมณ์
"เมียจ๋า..."คิมหันต์ลุกขึ้นมานั่งข้างๆฟ้าลดาก่อนจะดึงหนังสือออกจากมือเธอ
"นี่คุณสามี!!ฉันอ่านหนังสืออยู่นะ"ฟ้าลดาหันไปดุคิมหันต์
"คุณจะอ่านไปทำไมหรือจะเอาไปพัฒนาสวนผลไม้ของคุณแต่มันก็ไม่จำเป็นนี่ในเมื่อคุณน้าอนงค์ก็ยังอยู่คุณคงไม่ต้องทำอะไรมาก"
"คนเราอ่านหนังสือมากๆก็ดีอยู่แล้ว..ถึงจะไม่ได้เอาความรู้ไปใช้แต่ก็เก็บติดตัวไว้ได้"
"แต่คุณชักเป็นผู้หญิงที่ผิดปรกติแล้วนะเวลาอย่างนี้เขามีแต่สามีคะสามีขาภรรยาอยากไปช็อปปิ้ง"
"ฉันไม่ใช่แม่ปิงของคุณนี่ถึงได้ต้องมาคอยจ๊ะจ๋าทั้งวันและฉันก็ทำไม่เป็นด้วย"
"งั้นเดี๋ยวผมจะสอนให้"พูดจบคิมหันต์ก็คว้าตัวฟ้าลดาเขามากอดก่อนจะกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว
"เมียจ๋า....ผมรักคุณนะ"คิมหันต์แสยะยิ้มก่อนจะหอมแก้มฟ้าลดา
"แหม่!คุณสามีก็...ปากหวานจังเลยนะคะฉันก็รักคุณมากรักมากที่สุดรักมากที่สุดในโลก!!"ฟ้าลดาลากเสียงยาวก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาพลันเสียงโทรศัพท์ฟ้าลดาดังขึ้นพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ของคิมหันต์
"เดี๋ยวฉันมานะ"ฟ้าลดาคว้าโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาด้านนอก
"สวัสดีค่ะตา"
"ไม่ต้องมาสวัสดีเลยนะ!!เมื่อไหร่จะกลับบ้านซะทีรู้ไหมว่าทุกคนเขาเป็นห่วง"ภูวไนยตวาดผ่านสายมาจนฟ้าลดาต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู
"ฟ้าก็....ฟ้าก็สัมมนาใกล้เสร็จแล้วไงก็อีกสักพักแหละ"
"สักพัก...สักพักของเอ็งนี่มันกี่เดือน"
"ก็....3เดือนมั้งตา"
"3เดือนแน่นะ"
"ใช่...นี่ฟ้าเอาหัวเป็นประกันเลยเอ้า!!!"
"ก็ได้ข้าให้เวลาเอ็งอีก3เดือนถ้าเอ็งยังไม่กลับมาข้าจะบุกไปถึงนนทบุรีเลย"
"ค่ะ"ฟ้าลดาตอบอย่างแผ่วเบาก่อนจะคุยกันอีกสองสามคำภูวไนยก็วางสายไป
"เฮ้อ!!!"ฟ้าลดาถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านแต่เหลือบเห็นคิมหันต์คุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเธอจึงหยุดฟัง
"คุณอนงค์ไปโวยวายที่บริษัทงั้นหรือ"
"ใช่ค่ะคุณคิมเธอว่าต้องการจะพบคุณคิมให้ได้"
"โอเคครับผมจะกลับเดี๋ยวนี้"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะวางหูโทรศัพท์ลง
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"ฟ้าลดาเดินเข้ามาก่อนจะวางมือลงบนไหล่คิมหันต์
"เราคงต้องกลับกันแล้ว...ไว้ผมจะพาคุณมาใหม่นะ"
"ฉันเข้าใจค่ะ"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าก่อนจะดึงผ้าปูที่นอนพลันมีกระดาษใบหนึ่งหล่นลงมาจากหมอนคิมหันต์
"พี่เมย์"ฟ้าลดามองดูผู้หญิงและผู้ชายในรูปอย่างเคืองๆแต่อารมณ์นั้นก็ไม่เท่าความเสียใจที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอนี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกันแน่!!
"คุณคงรักพี่เมย์มากสินะ"
………………………………………………………………
"สวัสดีครับ"คิมหันต์เฮ้ยทักอนงค์ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"น้าได้ข่าวว่าคุณพายัยฟ้าเอิ่ม...ฟ้าลดาไปฮันนีมูน"
"มันก็เป็นหน้าที่ของสามีภรรยาที่ต้องทำหลังแต่งงานไม่ใช่หรือครับ"
"แต่การที่คุณทำแบบนี้มันเท่ากับไม่ให้เกียรติลูกสาวน้าเลยนะคะถ้ายัยเมย์รู้คงจะเสียใจมาก"
"แต่การที่เขาหนีไปกับผู้ชายไม่ใช่สิ!..การที่เขาหนีงานแต่งงานไปก็เท่ากับว่าเขาได้ตัดขาดกับผมแล้วเพราะฉะนั้นการที่ผมจะไปไหนหรือทำอะไรกับใครมันก็คงไม่เกี่ยวกันหรอกใช่ไหมครับ"
"นี่คุณลืมไปหรือเปล่าคะว่าฟ้าลดาแค่แต่งงานหลอกๆกับคุณตอนนี้ดูเหมือนคุณจะไม่คิดอย่างนั้นแล้วนะคะ"
"คำถามนี้ผมคงไม่จำเป็นต้องตอบนะครับ"
"คุณไม่ต้องตอบหรอกค่ะขอแค่คุณไม่ลืมว่าฟ้าลดาอยู่ในฐานะอะไรเพราะสำหรับลูกเมียน้อยแบบนั้นแล้วคุณคงไม่เลือกสิ่งที่ไม่ดีหรอกจริงไหมคะ"
"ผมแยกแยะได้ครับว่าอะไรดีอะไร...ไม่ดี"คิมหันต์วางหมาดนิ่งหากแต่อนงค์ดูจะสะดุ้งกลับคำพูดของคิมหันต์ไม่น้อย
"วันนี้ผมคงจะต้องเคลียร์งานที่ค้างคาให้เสร็จคงมีเวลาคุยกับคุณน้าได้ไม่นาน"
"งั้นน้าคงไม่กวนคุณแล้วล่ะค่ะแต่ต่อให้ยัยเมย์จะหนีไปจริงหรือไม่มันก็คงไม่สำคัญอะไรเพราะยังไงฟ้าลดาก็ไม่ใช่ภรรยาคุณจริงๆใช่ไหมคะ"อนงค์กระตุกยิ้มก่อนจะเดินออกไปส่วนคิมหันต์ก็ได้แต่นั่งคิดทบทวนอะไรอยู่เงียบๆ
……………………………………………………………
ที่บ้าน
"เฮ้อ!!"ฟ้าลดาทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยอ่อนเธอรู้สึกเพลียและอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกไปไหนหากไม่ได้ยินเสียงโวยวายด้านล่่าง
"เข้าไม่ได้นะคะคุณ"แม่บ้านกางแขนขวางเปรมปรางค์ไว้ก่อนจะโดนหล่อนผลักจนล้มลงกับพื้น
"หยุดนะ!!!!"ฟ้าลดาตะเบ็งเสียงห้ามก่อนจะตรงเข้ามาประคองแม่บ้าน
"ลงมาได้ซะทีนะ"เปรมปรางค์เบ้ปากก่อนจะจิกสายตาใส่ฟ้าลดา
"ป้าไปพักเถอะค่ะทางนี้ฟ้าจัดการเอง"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะลุกขึ้นมองเปรมปรางค์แม่บ้านดูท่าไม่ดีจึงเดินออกไปเพื่อโทรหาคิมหันต์
"คุณมาที่นี่ทำไม"
"ฉันก็มาทวงสิทธิ์ของฉันน่ะสิ"เปรมปรางค์พูดพลางลากกระเป๋าเสื้อผ้ามาตรงหน้าฟ้าลดา
"เผอิญที่นี่ไม่มีบริการสงเคราะห์ผู้ยากไร้หรอกนะคะคุณคงจะมาเสียเที่ยวแล้ว"ฟ้าลดาพูดเปรมปรางค์ยิ้มหยันก่อนจะมองดูรอบๆบ้าน
"เธอคงต้องบอกตัวเองนะเพราะไม่ว่าจะที่นี่ตรงนี้หรือบนเตียงที่เธอนอนฝันหวานทุกคืนมันก็เป็นของฉันรวมถึง...คิมหันต์"
"คุณไม่ได้เขียนชื่อแปะไว้นี่คะ"
"แต่ฉันก็มีหลักฐานเธออยากจะให้ฉันสาธยายไหมล่ะว่าบนห้องตำแหน่งเตียงและโต๊ะอยู่ตรงไหนบ้าง"
"คงไม่ต้องหรอกค่ะเพราะฉันกำลังจะรื้อและจัดใหม่"
"มันคงลบไม่หมดหรอกนะเพราะทุกอย่างมันซึมลึกไปแล้วเธอนี่มันหน้าด้านจริงๆเลยนะแย่งแม้กระทั้งผัวพี่สาวตัวเอง"
"งั้นคุณก็คงหน้าหนามากเลยนะคะที่จ้องแต่จะแย่งสามีชาวบ้าน!!"
"นี่ๆๆพูดผิดพูดใหม่ได้นะ..ของแบบเนี่ยมันอยู่ที่ว่าใครจะทำให้ผู้ชายเขามีความสุขได้มากกว่าไม่ใช่หรือไงแม่เธอเองก็คงรู้จักมันดีไม่ใช่เหรอ"
"อย่ามาลามปามแม่ของฉันนะ!!คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไปดูถูกคนอื่นถ้าตัวคุณเองก็ยังไม่ดีพอ"
"ทำไมเหรอ...ทนไม่ได้หรือไงเอาเถอะนะยังไงฉันก็ไม่ถือโทษโกรธเธอหรอกเอาเป็นว่าฉันแชร์ให้เธอบ้างก็ได้นะแต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะอยู่ที่นี่!!!"
"คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้!!"
"แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรนี่อย่าบอกนะว่านอนกับคิมแค่คืนเดียวเธอก็มีสิทธิ์เพราะไม่งั้นฉันก็คงมีสิทธิ์ไม่น้อยไปกว่าเธออาจจะมากกว่าด้วยซ้า!!"
"แต่ตราบใดที่ชื่อของฉันยังอยู่ในทะเบียนสมรสฉันคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของคุณคิมหันต์และฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงนอนชั่วคราวแบบเธอฉันมีสิทธิ์ไล่เธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!!!!"
"นี่แกอยากโดนฉันตบมากใช่ไหมถึงได้ด่าฉันแบบนี้!!!!"
"เธอคิดหรือว่าฉันจะยอมให้เธอตบโดยไม่ตอบโต้!!"ฟ้าลดาจ้องหน้าเปรมปรางค์อย่างไม่เกรงกลัวเปรมปรางค์เอามือลงก่อนจะยิ้มออกมา
"เธออาจจะดีใจนะที่ได้กอดทะเบียนสมรสแต่มันก็อยู่ที่ผู้ชายด้วยไม่ใช่เหรอว่าเขายอมรับเธอในฐานะนั้นหรือเปล่าแม่ภรรยานอกหัวใจ!!!"ฟ้าลดาพยายามข่มอารมณ์ของเธอหากเธอสติแตกก็เท่ากับว่าเธอเดินตามเกมส์ของเปรมปรางค์
"ภรรยานอกหัวใจ...ก็ยังดีที่ฉันได้เป็นภรรยาแต่กลับบางคนพยายามอยากเป็นแทบตายแต่ก็ไม่เคยได้โอกาสนั้นเลย"
"นี่แก!!!!!"เปรมปรางค์เริ่มเดือดพลันง้างมือขึ้นหมายจะตบหน้าฟ้าลดาแต่ฟ้าลดาคว้าแขนของเธอไว้ทั้งสองฉุดกระชากกันไปมาเป็นจังหวะที่คิมหันต์เดินเข้ามาพอดีเขาตรงไปดึงเปรมปรางค์ออกก่อนจะตวาดเธอ
"หยุดเดี๋ยวนี้นะปรางค์!!"
"แต่คิมคะมันด่าปรางค์ก่อนมันเอาคำว่าภรรยาที่มันมีมากดปรางค์ทั้งๆที่มันก็มีชู้และชู้ของมันก็คือคนที่เราเจอที่ร้านอาหารวันนั้นไงคะ"เปรมปรางค์พูดออกมาก่อนจะเห็นสีหน้าของคิมหันต์ที่เริ่มเปลี่ยนไป
"จริงหรือเปล่าฟ้าลดา"คิมหันต์มองไปที่ฟ้าลดา
"คุณคิม"ฟ้าลดาแทบพูดไม่ออกนี่เขาสงสัยเธอเขาเชื่อเปรมปรางค์อย่างนั้นหรือเขาไม่เคยมีความไว้ใจให้เธอเลยหรือ
"คุณฟ้าคะมีคนมาหาค่ะ"แม่บ้านวิ่งเข้ามาฟ้าลดาสูดลมหายใจเข้าก่อนจะเดินออกไป
"ฟ้า!!!ฟ้ากลับมา!!!"คิมหันต์จะวิ่งตามแต่ถูกเปรมปรางค์ดึงมือไว้
"ถ้าคุณอยากรู้ปรางค์จะเล่าให้คุณฟังเองค่ะ"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.ย. 2558, 23:01:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2558, 09:47:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1787
| << ค่ำคืนหรรษากับเวลาของเรา | รอยน้ำตา >> |
กาซะลองพลัดถิ่น 29 ก.ย. 2558, 00:09:39 น.
ไหนนายบอกว่า แยกแยะออกไง ว่าอันไหนดี ไม่ดี ....ของที่อยู่ตรงหน้านายในตอนนี้ดีหรืออปล่าว เน่าไหม? ลองพิจารณาดูดี ๆ
อย่าทำเป็นลิงได้แก้วนะนายคิม ....ไม่งั้นจากลิงนายจะกลายเป็น กระบือ ทันทีถ้าเชื่อยัยลินปิง
ไหนนายบอกว่า แยกแยะออกไง ว่าอันไหนดี ไม่ดี ....ของที่อยู่ตรงหน้านายในตอนนี้ดีหรืออปล่าว เน่าไหม? ลองพิจารณาดูดี ๆ
อย่าทำเป็นลิงได้แก้วนะนายคิม ....ไม่งั้นจากลิงนายจะกลายเป็น กระบือ ทันทีถ้าเชื่อยัยลินปิง
coonX3 29 ก.ย. 2558, 14:53:07 น.
ถ้านายคิมยังคิดไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วนะเนีย
ถ้านายคิมยังคิดไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วนะเนีย