ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: เข้าใจผิด
"เมย์!!"อนงค์เดินลิ่วเข้ามาในบ้านของคิมหันต์อย่างรวดเร็วก่อนจะเจอฟ้าลดาและแม่บ้านกำลังยกถาดที่มีผ้าสีขาวแช่อยู่ลงมาจากชั้นสองของบ้าน
"ลูกสาวฉันอยู่ที่ไหน"อนงค์เอ่ยถาม
"พี่เมย์อยู่ข้างบนค่ะ"ฟ้าลดาตอบอนงค์รีบจ้ำอ้าวขึ้นไปหาลูกสาวตามด้วยคุณหญิงภวรรณและประสิทธิ์
"คุณฟ้าไปพักผ่อนเถอะค่ะคุณฟ้าเองก็พึ่งหายไข้นะคะ"
"ค่ะ"ฟ้าลดายิ้มน้อยๆก่อนจะส่งถาดไปให้แม่บ้าน
กริ๊ด!!!!!!
เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากทางด้านบนฟ้าลดารีบวิ่งขึ้นมาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นพลันเห็นมาติกากอดคิมหันต์อย่างแน่นหนาและคิมหันต์ก็ลูบหัวเธอ
"คิมช่วยเมย์นะคะ..ช่วยเมย์ด้วย"
"ไม่เป็นไรนะเมย์ผมอยู่นี่แล้ว"คิมหันต์กอดมาติกาตอบโดยไม่สังเกตุเห็นฟ้าลดาที่แอบดูอยู่ที่ประตูถึงแม้จะรู้สึกหึงหวงแต่สมองกับย้ำว่าเธอไม่มีสิทธิ์เพราะตั้งแต่คิมหันต์เจอมาติกาเขาก็ไม่สนใจฟ้าลดาเลย....คงเพราะเขารักมาติกามาก
"เฮ้อ"ฟ้าลดาพึมพำกับตัวเองก่อนจะพยุงร่างที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงลงมานอนฟุบอยู่ตรงโซฟาด้านล่างอย่างเหนื่อยอ่อนพลันอนงค์เดินลงมา
"ฟ้าลดา"อนงค์เรียกชื่อฟ้าลดาหญิงสาวผงกหัวขึ้นมาดูหน้าเจ้าของเสียงก่อนจะลุกขึ้น
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เธอเห็นแล้วใช่ไหมว่ายัยเมย์กลับมาแล้วฉันคิดว่าเราคงรบกวนเธอมากพอแล้วเธอคงไม่ต้องให้ฉันอธิบายนะว่าต้องทำยังไง"
"หนูทราบดีค่ะ"ฟ้าลดาพยักหน้ารับพลันจะเดินขึ้นห้องแต่อนงค์กับตรงมาจับแขนฟ้าลดาไว้
"พรุ่งนี้เลยแล้วกันนะฉันไม่อยากให้มันค้างคาอยู่แบบนี้เธอคงเข้าใจฉันนะ"
"เรื่องนี้ไว้ให้คุณคิมเขามานัดฟ้าเองดีกว่านะคะยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของเราสองคน"น้ำเสียงที่ราบเรียบของหญิงสาวทำเอาผู้ฟังขมวดคิ้วลงก่อนจะยิ้มออกมา
"คิมหันต์น่ะ..เขาบอกฉันว่าเขาเกรงใจเธอเลยให้ฉันลงมาพูดกับเธอแทนฉันคิดว่าเธอคงเข้าใจดีนะเพราะเธอก็เห็นๆอยู่มาพอยัยเมย์มาเธอก็แทบไม่มีค่าอะไรในสายตาเขาเลย...อย่าทำบาปเหมือนแม่เธอเลยนะ"เสียงอันเฉียบคมเปล่งออกมาโดยเจ้าของคำพูดได้แต่ยิ้มซึ่งมันเป็นสิ่งที่หญิงสาวไม่อยากฟังเอาเสียเลย
"หนูขอตัวค่ะ"ฟ้าลดาแกะมืออนงค์ออกจากแขนของเธอก่อนจะเดินออกมาทางสวนหลังบ้านแล้วฟุบลงตรงพื้นด้วยความอ่อนล้าทั้งกายและใจ
"ฉันมันก็แค่ตัวตายตัวแทนของพี่เมย์ใช่ไหม.."
………………………………………………………………
บนห้อง
"เมย์หลับแล้วผมขอตัวนะครับ"คิมหันต์ลุกขึ้นพลางจะก้าวไปที่ประตูแต่อนงค์เดินเข้ามาก่อน
"จะไปเหรอคะ"อนงค์เอ่ยถาม
"ลงไปข้างล่างครับ"คิมหันต์รีบจ้ำอ้าวไปที่ประตูหากไม่ถูกอนงค์เอาตัวเข้ามาบังไว้เขาคงออกจากห้องนี้ไปแล้ว
"ฟ้าฝากน้ามาถามว่าพรุ่งนี้ว่างไหมจะได้ไปจดทะเบียนหย่าเลย"
"หย่าหรือ??"
"ใช่! ฟ้าลดาเขาไม่กล้ามาบอกคิมหันต์ด้วยตัวเองเลยใช้ให้น้ามาบอก"
"ผมคงต้องคิดดูก่อน"
"คิดดีๆนะคิมหันต์...ถ้ายัยเมย์ตื่นขึ้นมารับรู้เรื่องทั้งหมดจะเสียใจแค่ไหน"
"แต่ผมควรคิดถึงจิตใจฟ้าลดา...เพราะตอนนี้เธอยังเป็นเมียผมอยู่"คิมหันต์พูดด้วยเสียงเด็ดขาดก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจอนงค์ที่ยืนเรียกเลยแม้แต่น้อย
"เมียงั้นหรือหมายความว่าไง"คุณหญิงภวรรณเอ่ยอย่างกังวล
"คุณต้องจัดการลูกสาวคุณนะคะถ้าไม่อยากให้ลูกของเราเสียใจ"อนงค์หันไปหาผู้เป็นสามีซึ่งได้แต่ก้มหน้าคิดหนัก
………………………………………………………………
คิมหันต์เดินลงมาข้างล่างอย่างไวเพื่อที่จะลงมาหาฟ้าลดาพลันเหลือบเห็นฟ้าลดาคุยโทรศัพท์
"เตรียมงานแต่งไปถึงไหนแล้ว"เสียงฟ้าลดาพูดขึ้นกับปลายสาย
"ดีเลยฉันคงเคลียร์ธุระเสร็จพอดีฉันอยากจะใส่ชุดนั้นใจจะขาดอยู่แล้วนะธิน"ฟ้าลดาทำน้ำเสียงดีอกดีใจคิมหันต์ที่แอบฟังอยู่เริ่มกำมือแน่นด้วยความโกรธก่อนที่ฟ้าลดาจะวางสาย
"ยังไม่ทันหย่าก็เตรียมหาผัวใหม่แล้วหรือ"คิมหันต์เดินเข้ามาหาฟ้าลดาเธอลุกขึ้นก่อนจะมองเขาอย่างงงๆ
"คุณพูดอะไรของคุณ"
"ทำไม...จี้ใจดำเธอมากเลยเหรอ..หึ..เธอนี่มันเปลี่ยนสีได้เร็วดีจริงๆนะนี่ไอ้หน้าธงไอ้ธินนั่นมันคงหลงเธอมากสินะถึงได้ยอมรับของเหลือเดนที่ไม่มีค่าแบบเธอได้"
"เสน่ห์ของฉันมันคงมีมากมายน่ะค่ะถึงได้มีแต่คนเข้าคิวเยอะแยะมากมายแบบนี้"ฟ้าลดายิ้มมุมปากก่อนจะถูกคิมหันต์ตรงมากระชากแขนอย่างแรง
"งั้นฉันขอดูลีลาเธอหน่อยนะว่าจะเด็ดสักแค่ไหน"พูดจบคิมหันต์ก็จับใบหน้าของหญิงสาวมาบดขยี้ริมฝีปากอย่างนั้นเดือดดาลแม้จะถูกฟ้าลดาทุบตีไม่หยุดมือก่อนที่โลหิตจะไหลปะปนออกมาเนื่องจากหญิงสาวกัดปากของเขาหากแต่ก็ไม่สามารถหยุดไฟแห่งความโกรธาที่ชายหนุ่มมีได้จนฟ้าลดาต้องออกแรงทั้งหมดเท่าที่จะมีผลักเขาแล้วรีบตรงไปคว้ากระถางต้นไม้ขึ้นมา
"ถ้าขืนคุณยังเข้ามาอีกฉันไม่รับรองความปลอดภัยของคุณแน่!!"
"ทำไม...ทีกับฉันเล่นตัวนักหนาทีกับไอ้นั่นเธอคงปรนนิบัติจนมันติดใจไปเลยสินะหรือฉันให้เธอไม่พอ"คิมหันต์คว้ากระเป๋าตังค์ของตัวเองขึ้นมาก่อนจะหยิบเงินทั้งหมดปาใส่ฟ้าลดา
"แค่นี้พอไหม!!หรือจะเอาอีกเท่าไหร่100ล้านเลยก็ได้นะ...แต่อย่างเธอก็คงไปไม่พ้นตำแหน่งนางบำเรอหรือไม่ก็เมียน้อย..เหมือนแม่ของเธอ"สิ้นคำพูดของชายอันเป็นที่รักกระถางต้นไม้ก็ล่วงลงสู่พื้นพร้อมด้วยหัวใจที่แตกสลายของฟ้าลดาน้ำตาระรื่นอยู่ในแววตาของหญิงสาวแววตาตัดพ้อส่งมาถึงชายหนุ่มอย่างผิดหวัง
"คุณก็ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนั้น...พวกคนรวยที่ชอบดูถูกคนจนและคิดว่าเงินของพวกคุณมีค่าสามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างได้...และที่ฉันเสียใจมากที่สุดคือการที่คุณดูถูกฉันกับแม่..ฉันคิดว่าเราสองคนจะไปกันได้ดีกว่านี้..แต่เปล่าเลย..คุณก็ยังเป็นคุณ..พรุ่งนี้เจอกันที่อำเภอนะคะ"ฟ้าลดาวิ่งออกไปด้วยความเจ็บช้ำทุกคำพูดที่ออกมาทั้งน้ำตาเหมือนเตือนสติของคิมหันต์ให้กลับมาเขายกมือขึ้นกุมหัวนี่เขาทำอะไรลงไปกันคิมหันต์เรียกสติของตัวเองขึ้นก่อนจะวิ่งตามฟ้าลดาพลันเห็นรถคันหนึ่งพุ่งมาดักหน้าของฟ้าลดาก่อนที่เจ้าของรถจะเดินลงมา
"ฟ้า!!!!"คิมหันต์ตะโกนพลางวิ่งเข้ามาแต่ช้าไปเสียแล้ว
ปัง!!!!!!
"ลูกสาวฉันอยู่ที่ไหน"อนงค์เอ่ยถาม
"พี่เมย์อยู่ข้างบนค่ะ"ฟ้าลดาตอบอนงค์รีบจ้ำอ้าวขึ้นไปหาลูกสาวตามด้วยคุณหญิงภวรรณและประสิทธิ์
"คุณฟ้าไปพักผ่อนเถอะค่ะคุณฟ้าเองก็พึ่งหายไข้นะคะ"
"ค่ะ"ฟ้าลดายิ้มน้อยๆก่อนจะส่งถาดไปให้แม่บ้าน
กริ๊ด!!!!!!
เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากทางด้านบนฟ้าลดารีบวิ่งขึ้นมาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นพลันเห็นมาติกากอดคิมหันต์อย่างแน่นหนาและคิมหันต์ก็ลูบหัวเธอ
"คิมช่วยเมย์นะคะ..ช่วยเมย์ด้วย"
"ไม่เป็นไรนะเมย์ผมอยู่นี่แล้ว"คิมหันต์กอดมาติกาตอบโดยไม่สังเกตุเห็นฟ้าลดาที่แอบดูอยู่ที่ประตูถึงแม้จะรู้สึกหึงหวงแต่สมองกับย้ำว่าเธอไม่มีสิทธิ์เพราะตั้งแต่คิมหันต์เจอมาติกาเขาก็ไม่สนใจฟ้าลดาเลย....คงเพราะเขารักมาติกามาก
"เฮ้อ"ฟ้าลดาพึมพำกับตัวเองก่อนจะพยุงร่างที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงลงมานอนฟุบอยู่ตรงโซฟาด้านล่างอย่างเหนื่อยอ่อนพลันอนงค์เดินลงมา
"ฟ้าลดา"อนงค์เรียกชื่อฟ้าลดาหญิงสาวผงกหัวขึ้นมาดูหน้าเจ้าของเสียงก่อนจะลุกขึ้น
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เธอเห็นแล้วใช่ไหมว่ายัยเมย์กลับมาแล้วฉันคิดว่าเราคงรบกวนเธอมากพอแล้วเธอคงไม่ต้องให้ฉันอธิบายนะว่าต้องทำยังไง"
"หนูทราบดีค่ะ"ฟ้าลดาพยักหน้ารับพลันจะเดินขึ้นห้องแต่อนงค์กับตรงมาจับแขนฟ้าลดาไว้
"พรุ่งนี้เลยแล้วกันนะฉันไม่อยากให้มันค้างคาอยู่แบบนี้เธอคงเข้าใจฉันนะ"
"เรื่องนี้ไว้ให้คุณคิมเขามานัดฟ้าเองดีกว่านะคะยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของเราสองคน"น้ำเสียงที่ราบเรียบของหญิงสาวทำเอาผู้ฟังขมวดคิ้วลงก่อนจะยิ้มออกมา
"คิมหันต์น่ะ..เขาบอกฉันว่าเขาเกรงใจเธอเลยให้ฉันลงมาพูดกับเธอแทนฉันคิดว่าเธอคงเข้าใจดีนะเพราะเธอก็เห็นๆอยู่มาพอยัยเมย์มาเธอก็แทบไม่มีค่าอะไรในสายตาเขาเลย...อย่าทำบาปเหมือนแม่เธอเลยนะ"เสียงอันเฉียบคมเปล่งออกมาโดยเจ้าของคำพูดได้แต่ยิ้มซึ่งมันเป็นสิ่งที่หญิงสาวไม่อยากฟังเอาเสียเลย
"หนูขอตัวค่ะ"ฟ้าลดาแกะมืออนงค์ออกจากแขนของเธอก่อนจะเดินออกมาทางสวนหลังบ้านแล้วฟุบลงตรงพื้นด้วยความอ่อนล้าทั้งกายและใจ
"ฉันมันก็แค่ตัวตายตัวแทนของพี่เมย์ใช่ไหม.."
………………………………………………………………
บนห้อง
"เมย์หลับแล้วผมขอตัวนะครับ"คิมหันต์ลุกขึ้นพลางจะก้าวไปที่ประตูแต่อนงค์เดินเข้ามาก่อน
"จะไปเหรอคะ"อนงค์เอ่ยถาม
"ลงไปข้างล่างครับ"คิมหันต์รีบจ้ำอ้าวไปที่ประตูหากไม่ถูกอนงค์เอาตัวเข้ามาบังไว้เขาคงออกจากห้องนี้ไปแล้ว
"ฟ้าฝากน้ามาถามว่าพรุ่งนี้ว่างไหมจะได้ไปจดทะเบียนหย่าเลย"
"หย่าหรือ??"
"ใช่! ฟ้าลดาเขาไม่กล้ามาบอกคิมหันต์ด้วยตัวเองเลยใช้ให้น้ามาบอก"
"ผมคงต้องคิดดูก่อน"
"คิดดีๆนะคิมหันต์...ถ้ายัยเมย์ตื่นขึ้นมารับรู้เรื่องทั้งหมดจะเสียใจแค่ไหน"
"แต่ผมควรคิดถึงจิตใจฟ้าลดา...เพราะตอนนี้เธอยังเป็นเมียผมอยู่"คิมหันต์พูดด้วยเสียงเด็ดขาดก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจอนงค์ที่ยืนเรียกเลยแม้แต่น้อย
"เมียงั้นหรือหมายความว่าไง"คุณหญิงภวรรณเอ่ยอย่างกังวล
"คุณต้องจัดการลูกสาวคุณนะคะถ้าไม่อยากให้ลูกของเราเสียใจ"อนงค์หันไปหาผู้เป็นสามีซึ่งได้แต่ก้มหน้าคิดหนัก
………………………………………………………………
คิมหันต์เดินลงมาข้างล่างอย่างไวเพื่อที่จะลงมาหาฟ้าลดาพลันเหลือบเห็นฟ้าลดาคุยโทรศัพท์
"เตรียมงานแต่งไปถึงไหนแล้ว"เสียงฟ้าลดาพูดขึ้นกับปลายสาย
"ดีเลยฉันคงเคลียร์ธุระเสร็จพอดีฉันอยากจะใส่ชุดนั้นใจจะขาดอยู่แล้วนะธิน"ฟ้าลดาทำน้ำเสียงดีอกดีใจคิมหันต์ที่แอบฟังอยู่เริ่มกำมือแน่นด้วยความโกรธก่อนที่ฟ้าลดาจะวางสาย
"ยังไม่ทันหย่าก็เตรียมหาผัวใหม่แล้วหรือ"คิมหันต์เดินเข้ามาหาฟ้าลดาเธอลุกขึ้นก่อนจะมองเขาอย่างงงๆ
"คุณพูดอะไรของคุณ"
"ทำไม...จี้ใจดำเธอมากเลยเหรอ..หึ..เธอนี่มันเปลี่ยนสีได้เร็วดีจริงๆนะนี่ไอ้หน้าธงไอ้ธินนั่นมันคงหลงเธอมากสินะถึงได้ยอมรับของเหลือเดนที่ไม่มีค่าแบบเธอได้"
"เสน่ห์ของฉันมันคงมีมากมายน่ะค่ะถึงได้มีแต่คนเข้าคิวเยอะแยะมากมายแบบนี้"ฟ้าลดายิ้มมุมปากก่อนจะถูกคิมหันต์ตรงมากระชากแขนอย่างแรง
"งั้นฉันขอดูลีลาเธอหน่อยนะว่าจะเด็ดสักแค่ไหน"พูดจบคิมหันต์ก็จับใบหน้าของหญิงสาวมาบดขยี้ริมฝีปากอย่างนั้นเดือดดาลแม้จะถูกฟ้าลดาทุบตีไม่หยุดมือก่อนที่โลหิตจะไหลปะปนออกมาเนื่องจากหญิงสาวกัดปากของเขาหากแต่ก็ไม่สามารถหยุดไฟแห่งความโกรธาที่ชายหนุ่มมีได้จนฟ้าลดาต้องออกแรงทั้งหมดเท่าที่จะมีผลักเขาแล้วรีบตรงไปคว้ากระถางต้นไม้ขึ้นมา
"ถ้าขืนคุณยังเข้ามาอีกฉันไม่รับรองความปลอดภัยของคุณแน่!!"
"ทำไม...ทีกับฉันเล่นตัวนักหนาทีกับไอ้นั่นเธอคงปรนนิบัติจนมันติดใจไปเลยสินะหรือฉันให้เธอไม่พอ"คิมหันต์คว้ากระเป๋าตังค์ของตัวเองขึ้นมาก่อนจะหยิบเงินทั้งหมดปาใส่ฟ้าลดา
"แค่นี้พอไหม!!หรือจะเอาอีกเท่าไหร่100ล้านเลยก็ได้นะ...แต่อย่างเธอก็คงไปไม่พ้นตำแหน่งนางบำเรอหรือไม่ก็เมียน้อย..เหมือนแม่ของเธอ"สิ้นคำพูดของชายอันเป็นที่รักกระถางต้นไม้ก็ล่วงลงสู่พื้นพร้อมด้วยหัวใจที่แตกสลายของฟ้าลดาน้ำตาระรื่นอยู่ในแววตาของหญิงสาวแววตาตัดพ้อส่งมาถึงชายหนุ่มอย่างผิดหวัง
"คุณก็ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนั้น...พวกคนรวยที่ชอบดูถูกคนจนและคิดว่าเงินของพวกคุณมีค่าสามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างได้...และที่ฉันเสียใจมากที่สุดคือการที่คุณดูถูกฉันกับแม่..ฉันคิดว่าเราสองคนจะไปกันได้ดีกว่านี้..แต่เปล่าเลย..คุณก็ยังเป็นคุณ..พรุ่งนี้เจอกันที่อำเภอนะคะ"ฟ้าลดาวิ่งออกไปด้วยความเจ็บช้ำทุกคำพูดที่ออกมาทั้งน้ำตาเหมือนเตือนสติของคิมหันต์ให้กลับมาเขายกมือขึ้นกุมหัวนี่เขาทำอะไรลงไปกันคิมหันต์เรียกสติของตัวเองขึ้นก่อนจะวิ่งตามฟ้าลดาพลันเห็นรถคันหนึ่งพุ่งมาดักหน้าของฟ้าลดาก่อนที่เจ้าของรถจะเดินลงมา
"ฟ้า!!!!"คิมหันต์ตะโกนพลางวิ่งเข้ามาแต่ช้าไปเสียแล้ว
ปัง!!!!!!
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ต.ค. 2558, 21:56:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ต.ค. 2558, 22:08:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1657
| << ยอมจำนน | เริ่มสะสาง >> |
AThousandYears 10 ต.ค. 2558, 22:10:49 น.
ขอโทษที่หายไปนานนะคะพอดีน้องชายลงมาเลยมาเที่ยวซะเพลินเลยตอนนี้น้องกลับต่างจังหวัดไปแล้วจะกลับมาอัพเหมือนเดิมนะคะ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ
ขอโทษที่หายไปนานนะคะพอดีน้องชายลงมาเลยมาเที่ยวซะเพลินเลยตอนนี้น้องกลับต่างจังหวัดไปแล้วจะกลับมาอัพเหมือนเดิมนะคะ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ
กาซะลองพลัดถิ่น 11 ต.ค. 2558, 04:52:29 น.
เสียงปังนี่คือเสียงอะไรเหรอ ปืน รถชน ปิดประตูรถ ....
คิมนี่ปากร้าย ฟังความไม่ทันจบก็จับเอามากระเดียดซะแล้ว แล้วที่ตัวเองทำล่ะมันถูกต้องไหม ....
พระเอกบื้อจริง ๆ
เสียงปังนี่คือเสียงอะไรเหรอ ปืน รถชน ปิดประตูรถ ....
คิมนี่ปากร้าย ฟังความไม่ทันจบก็จับเอามากระเดียดซะแล้ว แล้วที่ตัวเองทำล่ะมันถูกต้องไหม ....
พระเอกบื้อจริง ๆ
กรงแก้ว 11 ต.ค. 2558, 13:07:58 น.
นิยายสนุกน่าติดตามเชียวค่ะ
นิยายสนุกน่าติดตามเชียวค่ะ