ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง
ตอน: ตอนที่ 3 ครึ่งหลัง
ลมพันผ่านเพียงสองชั่วโมงเท่านั้นผืนทรายที่เคยเห็นก็กลายเป็นทรายอีกผืนทันใด ซาเมราเคยออกมารอนแรมในทะเลทราย แต่นั่นมันเหมือนมาแคมป์ปิ้งซึ่งมีรถยนต์และ GPS ทว่าธามใช้อะไรนำทางกันล่ะ จนป่านนี้แล้วทำไมยังไม่เห็นใครมาตามหาเธอเลยสักคน พี่ชายควรจะรู้เรื่องการหายตัวมาของน้องสาวแล้วไม่ใช่หรือ
...อึ๊ก
มือบางยกมือมาตบอกเบาๆ เพราะสะอึกอีกแล้วแถมตายังพร่าอีกด้วย ซาเมราคิดว่าคงกินจนอิ่มเกินไปทำให้ชักง่วงนิดๆ หญิงสาวหันไปมองเพื่อนร่วมทางอย่างชั่งใจ หากเดินทางอีกคืนก็ถึงหมู่บ้านข้างหน้าแล้วเพราะฉะนั้นเธอควรบอกความจริงให้ธามได้รู้ จากที่เห็นและรู้สึกด้วยตัวเองเขาน่าจะไม่คิดร้ายแน่ๆ และไว้ใจได้
ซาเมรากระตุ้นอูฐให้เดินเร็วขึ้นเพื่อไปเคียงกับอูฐของธาม อย่างนี้ค่อยคุยกันง่ายขึ้นเผื่อว่าเขาโกรธขึ้นมาเธอจะได้ยิ้มให้ถนัดๆ หน่อย
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมตาดูลอยๆ ชอบกล” ธามินจะยื่นมือมาใกล้ แต่กลับเปลี่ยนใจมองเฉยๆ
งั้นเหรอ ซาเมราสงสัยอยู่ในใจเพราะไม่รู้ตัวเลยว่าตาลอย มันคงเป็นอาการของคนกำลังจะสารภาพความจริงละมั้ง แถมยังหายใจยังขัดๆ เสียด้วย
“ฉันมีเรื่องจะบอกคุณล่ะ ถ้ารู้แล้วก็ช่วยเข้าใจด้วยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้เลย แค่ต้องปกป้องตัวเองไว้เมื่อมาอยู่ในสภาพแบบนี้เท่านั้นเอง”
ธามินรอฟัง แต่อีกฝ่ายกลับเงียบ “ครับ แล้วยังไงต่อ”
“ฉัน...เป็น...”
พูดยังไม่ทันจบร่างเพรียวก็ล้มพับไปกับหนอกอูฐจะตกแหล่ไม่ตกแหล่ ธามินกระโจนไปนั่งบนหลังอูฐของเซราแล้วดึงเชือกคล้องอูฐของตัวเองให้เดินตามกันไป ร่างอ่อนปวกเปียกถูกดึงมาซบอกหนาพร้อมกับธามินยื่นนิ้วมาอังจมูกที่ยังมีลมหายใจปกติ เขาคิดว่าถ้าเธอไม่ได้เป็นลมแดดก็อาจจะเพราะกินน้ำผึ้งผสมสมุนไพรเข้าถึงได้เป็นแบบนี้
สมุนไพรที่ผสมเป็นยาระงับประสาทอ่อนๆ ทำให้ง่วง ปกติแล้วคนที่สั่งเครื่องดื่มแบบนี้มักจะป่วยอยู่และอยากหลับระหว่างเดินทาง เขาจะถามอยู่แล้วว่ากินเป็นหรือเปล่า แต่เห็นหมดไปค่อนแก้วเลยไม่ถาม คนกินเองเถอะรู้หรือเปล่าว่ากินอะไรเข้าไป
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดตรงสนามหญ้าหน้าวังคาลิฟาเพียงไม่กี่วินาทีร่างสูงที่ทหารทุกคนพาก้มหน้าแสดงความเคารพก็เดินลงมาอย่างรีบร้อน ตามมาด้วยราชองครักษ์ที่เหลือเพียงสองคน สีหน้าของชามีลเรียบเฉยก็จริง ทว่าภายในใจเต็มไปด้วยความกังวลและเป็นห่วงซาเมรามาก แต่ด้วยขัตติยะมานะทำให้ไม่อาจแสดงความอ่อนแออย่างคนสามัญที่อาจจะโวยวายหรือทำหน้าวิตกออกมาได้ เขามุ่งหน้าไปยังห้องบัญชาการที่มีเจ้าหน้าที่ทหารทั้งหมดพร้อมอยู่แล้วในห้องประชุม
“รายงานสรุปเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่องค์หญิงซาเมราหายตัวไปพ่ะย่ะค่ะ” ยาซินวางรายงานที่เพิ่งได้รับมาให้นายเหนือหัวด้วยสีหน้ากังวลไม่ต่างจากทุกคนในห้องนี้
ชีคชามีลอ่านรายงานทั้งหมดอย่างละเอียดและรวดเร็วจึงรู้ว่าซาเมราหายไปครบ 24 ชั่วโมงแล้ว แต่ยังหารถที่ขับไปไม่พบ อีกทั้งยังไม่มีร่องรอยและเบาะแสอะไรนอกจากในเวลา 2 ทุ่ม 12 นาที ธามินโทรเข้ามาหาทหารในห้องควบคุมแล้วหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีก พอทหารตามไปยังจุดที่ได้รับสัญญาณโทรศัพท์ก่อนจะเงียบหาย กลับไม่พบอะไรนอกจากทะเลทรายฝั่งตะวันออกที่เวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตา แต่พอชั่วโมงต่อมากลับพบสัญญาณโทรศัพท์ของธามินอีกครั้งที่ทะเลทรายห่างไปสามไมล์ พอทหารตามไปก็ไม่พบอะไรอีกนอกจากโทรศัพท์ที่ถูกทำลายจนพัง
“ราเนียไปตามหาหัวนางกำนัลให้พบไม่ว่าจะเป็นศพไปแล้วหรือว่ายังมีชีวิตอยู่โดยเร็วที่สุด ได้เรื่องเมื่อไหร่รายงานตรงมาที่ผมทันที”
“ค่ะ ท่านชีค” ราเนียรับคำสั่ง แต่ยังไม่ไปไหนเผื่อว่าจะมีคำสั่งอื่นอีก
“กระจายกำลังทหารออกไปตามหมู่บ้านใกล้เคียงในรัศมีสิบกิโลเมตร ถ้ายังไม่พบก็เพิ่มรัศมีการค้นหาต่อไปเรื่อยๆ ให้มาลิคเป็นศูนย์กลางของการตามหา รวมทั้งหาธามินให้พบด้วย”
“ครับ ท่านชีค” สีหน้ามาลิคหนักใจขึ้นมาทันที ธามินไม่ใช่คนที่ละทิ้งหน้าที่ การหายตัวไปย่อมมีเหตุผลสำคัญซึ่ง อาจหมายถึงชีวิตก็ได้ เขาภาวนาขอให้อย่าเป็นแบบนั้นเลย
“ถ้ามีความคืบหน้าไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่รีบรายงานผมทันที จะไม่มีการยกเลิกภารกิจนี้จนกว่าซาเมราจะกลับมาอย่างปลอดภัย”
ชีคชามีลลุกขึ้นแล้วออกไปจากห้องประชุมทันทีเพราะอยากสงบสติอารมณ์เพียงคนเดียวสักครู่ ใจจริงของพี่ชายย่อมอยากออกไปตามหาซาเมราด้วยตัวเอง แต่การข่าวที่เพิ่งได้รับมาตอนเดินทางมาทำให้ไม่ผลีผลามทำอะไรลงไป กบฏลงมือแล้วและอาจจะลงมือซ้ำถ้าเขาทิ้งเมืองหลวงไปในตอนนี้
หากคาดการณ์ไม่พลาดชีคชามีลคิดว่าพวกกบฏลักพาตัวซาเมราไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับนักโทษคนสำคัญอย่างกาลิบ นักโทษที่เขาสมควรออกคำสั่งประหาร แต่เพราะความเป็นเพื่อนอันยาวนานทำให้โทษประหารกลายเป็นจำคุกตลอดชีวิต
ซาเมรารู้สึกเบาสบายเมื่อร่างไหวเอนไปมาเบาๆ คล้ายเปลจนอยากรู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหนกันแต่เพราะความอ่อนเพลียยังคงซึมซับอยู่ในทุกส่วนของร่างกาย ทำให้ไม่อาจฝืนลืมตาขึ้นมามองได้ในเวลานี้ เรียวปากบางยิ้มละไมเพราะการเดินทางกลางทะเลทรายไม่ได้ยากลำบากเลยสักนิด ร่างเพรียวถูกอุ้มลงมานอนบนพื้นทรายที่ไม่นุ่มนัก ธามินมองแล้วได้แต่ส่ายหน้า องค์หญิงอะไรก็ไม่รู้ ช่างเจ้าเล่ห์หลอกลวงและช่างไม่ระวังตัวเองเสียเลย
ธามินพบโอเอซิสร้างที่ไม่ค่อยมีใครเข้ามาแวะระหว่างเดินทางเพราะมีตำนานที่น่ากลัวมากมายผู้คนเคยล้มตายกันที่นี่กันหลายศพเนื่องจากโจรทะเลทรายเคยใช้เป็นที่ซุ่มรอปล้น เขาก่อไฟขึ้นหลังก้อนหินขนาดใหญ่ที่สามารถอำพรางแสงไม่ให้ใครเห็นได้ แล้วทำอาหารง่ายๆ อย่างเนื้อย่างอย่างไม่รีบร้อนนัก น้ำที่ซื้อมาจากบาซาถูกต้มเพื่อชงกาแฟและชารอไว้
สระกลางโอเอซิสที่เคยมีน้ำอยู่เต็ม บัดนี้เหลือเพียงหนึ่งในสี่ แต่ก็พอชำระล้างร่างกายที่เต็มไปด้วยฝุ่นทรายได้ ต้นกระถินเหลืองส่งกลิ่นหอมมาตามลม ธามินสูดกลิ่นหอมก่อนจะจุ่มผ้าที่ถือมาลงน้ำในสระทั้งผืนแล้วบิดจนหมาด เพียงไม่นานก็เดินกลับมานั่งข้างๆ องค์หญิงเจ้าเล่ห์
ฮิญาบถูกปลดออกเพื่อที่ผ้าหมาดๆ จะได้ทำความสะอาดใบหน้าของซาเมรา ธามินยิ้มขันจากที่เคยคิดว่าผู้หญิงสกุลสูงศักดิ์ไม่มีทางทำเรื่องแผลงๆ คงไม่ใช่อีกแล้ว ผิวขาวเนียนของเธอเริ่มคล้ำนิดๆ ที่แก้มทั้งสองข้างแดงเพราะความร้อนจากไอแดด เขาพันฮิญาบให้กลับไปดังเดิมแล้วนั่งรออยู่ครู่หนึ่งเผื่อว่าเธอจะฟื้นขึ้นมา แต่ท่าทางหลับสนิทแบบนั้นคงจะไม่ฟื้นง่ายๆ ธามินเลยเดินไปที่สระแล้วลงน้ำไปชำระร่างกาย
แม้จะอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ซาเมราก็ยังไม่ตื่นธามินจึงฆ่าเวลาหยิบแผนที่มานั่งดูแล้วมาร์คจุดต่างๆ ไว้ อีกไม่นานต่อมาร่างเพรียวขยับตัวพลิกไปอีกด้านก่อนที่จะตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ สายตาของเธอมองไปรอบตัวด้วยความมึนงงว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว
“ตื่นจากบรรทมแล้วหรือพะย่ะค่ะองค์หญิงซาเมรา”
ซาเมรานิ่วหน้ายังไม่เข้าในนักว่ากลับมาวังแล้วนอนในห้องของตัวเองได้อย่างไร แต่วังชั้นในทำไมผู้ชายถึงเข้ามาได้ถึงห้องนอน เธอยันแขนพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่กองไฟ นายธามนั่งห่างออกไปในท่าชันเข่าแล้วมองมาแสดงว่าเธอยังไม่ได้กลับวังใช่ไหม
“ทรงหิวไหมพะย่ะค่ะ”
หญิงสาวถอนใจเมื่อรู้ว่าความลับแตกเสียแล้ว ธามคงไม่โกรธใช่ไหม ดวงตาแบบนั้นหมายความอย่างไร เธอขยับนั่งดีๆ แล้วพูดแบบที่ควรจะพูดมาตั้งนานแล้ว
“ขอโทษนะที่ฉันไม่ได้บอกนายมาตั้งแรกว่าเป็นใคร ฉันต้องปกป้องตัวเองน่ะนายช่วยเข้าใจฉันด้วย ใครจะไปคิดว่าเจอคนดีไว้ใจได้เข้าจริงๆ คงไม่โกรธฉันใช่ไหม”
สีหน้าของธามินยังคงเรียบเฉยทว่าความโกรธระอุอยู่ในอก เขาเป็นห่วงความปลอดภัยขององค์หญิง แต่องค์หญิงกลับทำเป็นเรื่องล้อเล่น ถ้าเขาไม่ฉุกสงสัยในพฤติกรรมผิดแผกจากหญิงชาวบ้าน ป่านนี้ซาเมราไม่แย่ไปแล้วหรือ
“กระหม่อมไม่มีค่าพอที่จะโกรธองค์หญิงได้หรอกพะย่ะค่ะ”
ซาเมราก้มหน้าหัวเราะ ธามจะว่าเธอเสียมารยาทก็ได้ ผู้ชายคนนี้นอกจากทำหน้าขรึม รู้เรื่องในทะเลทรายเป็นอย่างดีและทำให้เธอมีชีวิตรอดมาได้ แล้วยังช่างประชดประชัน
“ก็ดีที่ไม่โกรธ ถ้างั้นกลับมาพูดกันเหมือเดิมแล้วกัน ไม่ต้องมาพะย่ะค่ะ กระหม่อม อะไรแล้วน่ะฟังแล้วปวดหัว ถ้าไม่ยอมทำตามคำสั่ง กลับวังได้เมื่อไหร่ฉันจะสั่งให้ทหารลงโทษนาย”
ธามินถอนใจอย่างหมั่นไส้ระคนเอ็นดู พอฐานะของซาเมราเปิดเผยเขาก็ถูกลดจาก ‘คุณ’ ลงเป็น ‘นายธาม’ ทันที ถ้าเขากลัวคำขู่แค่นี้ก็คงไม่ต้องไปสู้กับคนร้ายที่ไหน หลังจากเจอมากับตัวเกือบสองวันกิตติศัพท์ของซาเมราถึงความเอาแต่ใจและไม่เรียบร้อยจึงไม่ผิดรายงานที่ได้รับมานัก
“ที่นี้จะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างตรงไปตรงมาได้หรือยังครับ เรื่องโจรเรียกค่าไถ่คงไม่ใช่แล้วใช่ไหม”
ซาเมรายิ้มที่เขาฟังคำสั่ง “ไม่ใช่หรอก แต่รูปของคนร้ายกับรอยสักเป็นเรื่องจริงนะ คราวนี้นายต้องบอกฉันว่ารอยสักนั้นหมายถึงอะไร”
ธามินนิ่งไปเพื่อไตร่ตรองว่าควรบอกหรือเปล่า ถ้าองค์หญิงรู้แล้วอาจทำให้การเดินทางยุ่งยากกว่าเดิม แต่มันเป็นเรื่องที่เธอสมควรได้รู้อย่างน้อยในฐานะราชวงศ์ที่กำลังถูกปองร้าย
“ดาวสามแฉกเป็นสัญลักษณ์ของพวกกบฏ คนที่ลักพาตัวองค์หญิงเป็นกบฏที่ถูกกวาดล้างจนหนีมาหลบซ่อนตามหมู่บ้างต่างๆ ในทะเลทราย คืนนั้นมันบอกองค์หญิงหรือเปล่าครับว่าต้องการอะไร”
สีหน้าของซาเมราเผือดซีดฉับพลันไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะไม่นึกว่ากบฏยังกล้าก่อเรื่องอีกทั้งที่พี่ชายให้โอกาสไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แทนที่จะฆ่าให้ตายจนสิ้น ความแค้นปะทุอยู่ในอกอยากแก้แค้นให้สาแก่ใจ กบฏพวกนั้นเองที่ฆ่าผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ พ่อควรมีชีวิตยืนยาวไม่ใช่ถูกลอบสังหารไปแบบนั้น
“ถ้าหากฉันต้องการรู้ที่หลบซ่อนของกบฏต้องทำยังไง นายพอจะรู้วิธีไหม”
“องค์หญิงถามทำไมครับ” เค้าลางของความยุ่งยากกำลังเริ่มต้นจากคำถามนี้
“แล้วทำไมถึงถามไม่ได้ล่ะ นายมีหน้าที่ตอบไม่ใช่มาถามฉันนะ”
ธามินถอนใจจงให้องค์หญิงเห็นอย่างไม่กลัวอาญา ซาเมราค้อนใส่เพราะทหารปลายแถวไม่มีสิทธิ์มาถอนใจใส่เธอสักหน่อย
“ที่ผมต้องถามเพราะว่าเมื่อถึงหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้ ผมจะโทรหาทหารที่ไว้ใจได้ให้มารับองค์หญิงกลับวัง แล้วหลังจากนั้นผมจะไปสืบเรื่องกบฏต่อน่ะสิครับ เพราะฉะนั้น...”
“ฉันไม่ยอมกลับ ถ้ายังไม่รู้เรื่องกบฏมากกว่านี้”
เสียงถอนใจลอยมาอีกรอบ ถ้าองค์หญิงจะโกรธแล้วสั่งให้ลงโทษเขาคงต้องรอก่อน ก่อนหน้านี้ชีคชามีลเปรยว่าอยากหาฐานที่มั่นของกลุ่มกบฏจะได้เจรจากันแทนที่จะกำจัดให้สิ้นซาก เพราะฉะนั้นการเดินทางมาครั้งนี้มีความหมายมากเกินกว่าการพาองค์หญิงกลับวัง
“ยอมดีกว่าครับ ปล่อยเรื่องนี้ให้ผมจัดการต่อดีกว่า อย่างไรเสียพรุ่งนี้องค์หญิงก็จะได้กลับวังอยู่แล้ว” ธามินทำหน้าขึงขังแบบไม่ต้องพยายามเพราะหน้าของเขามันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว “ที่นี่มีสระน้ำจากธรรมชาติอยู่ ถ้าองค์หญิงจะล้างหน้า ทำธุระส่วนตัวก็เชิญครับ ผมไปสำรวจแล้วไม่มีสัตว์มีพิษปลอดภัยสำหรับลงเล่นน้ำ”
“นายจะเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม” ซาเมราไม่ยอมให้ธามเปลี่ยนเรื่อง
“ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคงต้องบอกว่า...ครับ ถ้าองค์หญิงจะทำอะไรให้ตัวเองลำบาก ในฐานะทหารคนหนึ่งคงยอมไม่ได้ แม้รู้ว่าจะได้รับโทษจากความหวังดีนี้ก็ตาม หากองค์หญิงเข้าใจเหตุผลของผม ความยุ่งยากจะไม่ตามมา”
ใบหน้าของซาเมราชาวาบเมื่อเจอทหารปลายแถวกล้าตอกหน้าองค์หญิงถึงขนาดไม่กลัวคอขาดเชียวหรือ กลับถึงวังเมื่อไหร่เธอจะสั่งขังแล้วตามด้วยการเนรเทศมาชายแดน ยกเว้นเขามาขอร้องและคุกเข่า เธอถึงจะยอมยกโทษให้ ธามินหัวเราะผู้หญิงเอาแต่ใจพอถูกขัดใจคงอกแทบแตกตาย คนเป็นพี่ชายน่าจะปวดหัวกับน้องสาวหัวดื้อไม่น้อยเลย
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
...อึ๊ก
มือบางยกมือมาตบอกเบาๆ เพราะสะอึกอีกแล้วแถมตายังพร่าอีกด้วย ซาเมราคิดว่าคงกินจนอิ่มเกินไปทำให้ชักง่วงนิดๆ หญิงสาวหันไปมองเพื่อนร่วมทางอย่างชั่งใจ หากเดินทางอีกคืนก็ถึงหมู่บ้านข้างหน้าแล้วเพราะฉะนั้นเธอควรบอกความจริงให้ธามได้รู้ จากที่เห็นและรู้สึกด้วยตัวเองเขาน่าจะไม่คิดร้ายแน่ๆ และไว้ใจได้
ซาเมรากระตุ้นอูฐให้เดินเร็วขึ้นเพื่อไปเคียงกับอูฐของธาม อย่างนี้ค่อยคุยกันง่ายขึ้นเผื่อว่าเขาโกรธขึ้นมาเธอจะได้ยิ้มให้ถนัดๆ หน่อย
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมตาดูลอยๆ ชอบกล” ธามินจะยื่นมือมาใกล้ แต่กลับเปลี่ยนใจมองเฉยๆ
งั้นเหรอ ซาเมราสงสัยอยู่ในใจเพราะไม่รู้ตัวเลยว่าตาลอย มันคงเป็นอาการของคนกำลังจะสารภาพความจริงละมั้ง แถมยังหายใจยังขัดๆ เสียด้วย
“ฉันมีเรื่องจะบอกคุณล่ะ ถ้ารู้แล้วก็ช่วยเข้าใจด้วยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้เลย แค่ต้องปกป้องตัวเองไว้เมื่อมาอยู่ในสภาพแบบนี้เท่านั้นเอง”
ธามินรอฟัง แต่อีกฝ่ายกลับเงียบ “ครับ แล้วยังไงต่อ”
“ฉัน...เป็น...”
พูดยังไม่ทันจบร่างเพรียวก็ล้มพับไปกับหนอกอูฐจะตกแหล่ไม่ตกแหล่ ธามินกระโจนไปนั่งบนหลังอูฐของเซราแล้วดึงเชือกคล้องอูฐของตัวเองให้เดินตามกันไป ร่างอ่อนปวกเปียกถูกดึงมาซบอกหนาพร้อมกับธามินยื่นนิ้วมาอังจมูกที่ยังมีลมหายใจปกติ เขาคิดว่าถ้าเธอไม่ได้เป็นลมแดดก็อาจจะเพราะกินน้ำผึ้งผสมสมุนไพรเข้าถึงได้เป็นแบบนี้
สมุนไพรที่ผสมเป็นยาระงับประสาทอ่อนๆ ทำให้ง่วง ปกติแล้วคนที่สั่งเครื่องดื่มแบบนี้มักจะป่วยอยู่และอยากหลับระหว่างเดินทาง เขาจะถามอยู่แล้วว่ากินเป็นหรือเปล่า แต่เห็นหมดไปค่อนแก้วเลยไม่ถาม คนกินเองเถอะรู้หรือเปล่าว่ากินอะไรเข้าไป
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดตรงสนามหญ้าหน้าวังคาลิฟาเพียงไม่กี่วินาทีร่างสูงที่ทหารทุกคนพาก้มหน้าแสดงความเคารพก็เดินลงมาอย่างรีบร้อน ตามมาด้วยราชองครักษ์ที่เหลือเพียงสองคน สีหน้าของชามีลเรียบเฉยก็จริง ทว่าภายในใจเต็มไปด้วยความกังวลและเป็นห่วงซาเมรามาก แต่ด้วยขัตติยะมานะทำให้ไม่อาจแสดงความอ่อนแออย่างคนสามัญที่อาจจะโวยวายหรือทำหน้าวิตกออกมาได้ เขามุ่งหน้าไปยังห้องบัญชาการที่มีเจ้าหน้าที่ทหารทั้งหมดพร้อมอยู่แล้วในห้องประชุม
“รายงานสรุปเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่องค์หญิงซาเมราหายตัวไปพ่ะย่ะค่ะ” ยาซินวางรายงานที่เพิ่งได้รับมาให้นายเหนือหัวด้วยสีหน้ากังวลไม่ต่างจากทุกคนในห้องนี้
ชีคชามีลอ่านรายงานทั้งหมดอย่างละเอียดและรวดเร็วจึงรู้ว่าซาเมราหายไปครบ 24 ชั่วโมงแล้ว แต่ยังหารถที่ขับไปไม่พบ อีกทั้งยังไม่มีร่องรอยและเบาะแสอะไรนอกจากในเวลา 2 ทุ่ม 12 นาที ธามินโทรเข้ามาหาทหารในห้องควบคุมแล้วหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีก พอทหารตามไปยังจุดที่ได้รับสัญญาณโทรศัพท์ก่อนจะเงียบหาย กลับไม่พบอะไรนอกจากทะเลทรายฝั่งตะวันออกที่เวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตา แต่พอชั่วโมงต่อมากลับพบสัญญาณโทรศัพท์ของธามินอีกครั้งที่ทะเลทรายห่างไปสามไมล์ พอทหารตามไปก็ไม่พบอะไรอีกนอกจากโทรศัพท์ที่ถูกทำลายจนพัง
“ราเนียไปตามหาหัวนางกำนัลให้พบไม่ว่าจะเป็นศพไปแล้วหรือว่ายังมีชีวิตอยู่โดยเร็วที่สุด ได้เรื่องเมื่อไหร่รายงานตรงมาที่ผมทันที”
“ค่ะ ท่านชีค” ราเนียรับคำสั่ง แต่ยังไม่ไปไหนเผื่อว่าจะมีคำสั่งอื่นอีก
“กระจายกำลังทหารออกไปตามหมู่บ้านใกล้เคียงในรัศมีสิบกิโลเมตร ถ้ายังไม่พบก็เพิ่มรัศมีการค้นหาต่อไปเรื่อยๆ ให้มาลิคเป็นศูนย์กลางของการตามหา รวมทั้งหาธามินให้พบด้วย”
“ครับ ท่านชีค” สีหน้ามาลิคหนักใจขึ้นมาทันที ธามินไม่ใช่คนที่ละทิ้งหน้าที่ การหายตัวไปย่อมมีเหตุผลสำคัญซึ่ง อาจหมายถึงชีวิตก็ได้ เขาภาวนาขอให้อย่าเป็นแบบนั้นเลย
“ถ้ามีความคืบหน้าไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่รีบรายงานผมทันที จะไม่มีการยกเลิกภารกิจนี้จนกว่าซาเมราจะกลับมาอย่างปลอดภัย”
ชีคชามีลลุกขึ้นแล้วออกไปจากห้องประชุมทันทีเพราะอยากสงบสติอารมณ์เพียงคนเดียวสักครู่ ใจจริงของพี่ชายย่อมอยากออกไปตามหาซาเมราด้วยตัวเอง แต่การข่าวที่เพิ่งได้รับมาตอนเดินทางมาทำให้ไม่ผลีผลามทำอะไรลงไป กบฏลงมือแล้วและอาจจะลงมือซ้ำถ้าเขาทิ้งเมืองหลวงไปในตอนนี้
หากคาดการณ์ไม่พลาดชีคชามีลคิดว่าพวกกบฏลักพาตัวซาเมราไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับนักโทษคนสำคัญอย่างกาลิบ นักโทษที่เขาสมควรออกคำสั่งประหาร แต่เพราะความเป็นเพื่อนอันยาวนานทำให้โทษประหารกลายเป็นจำคุกตลอดชีวิต
ซาเมรารู้สึกเบาสบายเมื่อร่างไหวเอนไปมาเบาๆ คล้ายเปลจนอยากรู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหนกันแต่เพราะความอ่อนเพลียยังคงซึมซับอยู่ในทุกส่วนของร่างกาย ทำให้ไม่อาจฝืนลืมตาขึ้นมามองได้ในเวลานี้ เรียวปากบางยิ้มละไมเพราะการเดินทางกลางทะเลทรายไม่ได้ยากลำบากเลยสักนิด ร่างเพรียวถูกอุ้มลงมานอนบนพื้นทรายที่ไม่นุ่มนัก ธามินมองแล้วได้แต่ส่ายหน้า องค์หญิงอะไรก็ไม่รู้ ช่างเจ้าเล่ห์หลอกลวงและช่างไม่ระวังตัวเองเสียเลย
ธามินพบโอเอซิสร้างที่ไม่ค่อยมีใครเข้ามาแวะระหว่างเดินทางเพราะมีตำนานที่น่ากลัวมากมายผู้คนเคยล้มตายกันที่นี่กันหลายศพเนื่องจากโจรทะเลทรายเคยใช้เป็นที่ซุ่มรอปล้น เขาก่อไฟขึ้นหลังก้อนหินขนาดใหญ่ที่สามารถอำพรางแสงไม่ให้ใครเห็นได้ แล้วทำอาหารง่ายๆ อย่างเนื้อย่างอย่างไม่รีบร้อนนัก น้ำที่ซื้อมาจากบาซาถูกต้มเพื่อชงกาแฟและชารอไว้
สระกลางโอเอซิสที่เคยมีน้ำอยู่เต็ม บัดนี้เหลือเพียงหนึ่งในสี่ แต่ก็พอชำระล้างร่างกายที่เต็มไปด้วยฝุ่นทรายได้ ต้นกระถินเหลืองส่งกลิ่นหอมมาตามลม ธามินสูดกลิ่นหอมก่อนจะจุ่มผ้าที่ถือมาลงน้ำในสระทั้งผืนแล้วบิดจนหมาด เพียงไม่นานก็เดินกลับมานั่งข้างๆ องค์หญิงเจ้าเล่ห์
ฮิญาบถูกปลดออกเพื่อที่ผ้าหมาดๆ จะได้ทำความสะอาดใบหน้าของซาเมรา ธามินยิ้มขันจากที่เคยคิดว่าผู้หญิงสกุลสูงศักดิ์ไม่มีทางทำเรื่องแผลงๆ คงไม่ใช่อีกแล้ว ผิวขาวเนียนของเธอเริ่มคล้ำนิดๆ ที่แก้มทั้งสองข้างแดงเพราะความร้อนจากไอแดด เขาพันฮิญาบให้กลับไปดังเดิมแล้วนั่งรออยู่ครู่หนึ่งเผื่อว่าเธอจะฟื้นขึ้นมา แต่ท่าทางหลับสนิทแบบนั้นคงจะไม่ฟื้นง่ายๆ ธามินเลยเดินไปที่สระแล้วลงน้ำไปชำระร่างกาย
แม้จะอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ซาเมราก็ยังไม่ตื่นธามินจึงฆ่าเวลาหยิบแผนที่มานั่งดูแล้วมาร์คจุดต่างๆ ไว้ อีกไม่นานต่อมาร่างเพรียวขยับตัวพลิกไปอีกด้านก่อนที่จะตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ สายตาของเธอมองไปรอบตัวด้วยความมึนงงว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว
“ตื่นจากบรรทมแล้วหรือพะย่ะค่ะองค์หญิงซาเมรา”
ซาเมรานิ่วหน้ายังไม่เข้าในนักว่ากลับมาวังแล้วนอนในห้องของตัวเองได้อย่างไร แต่วังชั้นในทำไมผู้ชายถึงเข้ามาได้ถึงห้องนอน เธอยันแขนพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่กองไฟ นายธามนั่งห่างออกไปในท่าชันเข่าแล้วมองมาแสดงว่าเธอยังไม่ได้กลับวังใช่ไหม
“ทรงหิวไหมพะย่ะค่ะ”
หญิงสาวถอนใจเมื่อรู้ว่าความลับแตกเสียแล้ว ธามคงไม่โกรธใช่ไหม ดวงตาแบบนั้นหมายความอย่างไร เธอขยับนั่งดีๆ แล้วพูดแบบที่ควรจะพูดมาตั้งนานแล้ว
“ขอโทษนะที่ฉันไม่ได้บอกนายมาตั้งแรกว่าเป็นใคร ฉันต้องปกป้องตัวเองน่ะนายช่วยเข้าใจฉันด้วย ใครจะไปคิดว่าเจอคนดีไว้ใจได้เข้าจริงๆ คงไม่โกรธฉันใช่ไหม”
สีหน้าของธามินยังคงเรียบเฉยทว่าความโกรธระอุอยู่ในอก เขาเป็นห่วงความปลอดภัยขององค์หญิง แต่องค์หญิงกลับทำเป็นเรื่องล้อเล่น ถ้าเขาไม่ฉุกสงสัยในพฤติกรรมผิดแผกจากหญิงชาวบ้าน ป่านนี้ซาเมราไม่แย่ไปแล้วหรือ
“กระหม่อมไม่มีค่าพอที่จะโกรธองค์หญิงได้หรอกพะย่ะค่ะ”
ซาเมราก้มหน้าหัวเราะ ธามจะว่าเธอเสียมารยาทก็ได้ ผู้ชายคนนี้นอกจากทำหน้าขรึม รู้เรื่องในทะเลทรายเป็นอย่างดีและทำให้เธอมีชีวิตรอดมาได้ แล้วยังช่างประชดประชัน
“ก็ดีที่ไม่โกรธ ถ้างั้นกลับมาพูดกันเหมือเดิมแล้วกัน ไม่ต้องมาพะย่ะค่ะ กระหม่อม อะไรแล้วน่ะฟังแล้วปวดหัว ถ้าไม่ยอมทำตามคำสั่ง กลับวังได้เมื่อไหร่ฉันจะสั่งให้ทหารลงโทษนาย”
ธามินถอนใจอย่างหมั่นไส้ระคนเอ็นดู พอฐานะของซาเมราเปิดเผยเขาก็ถูกลดจาก ‘คุณ’ ลงเป็น ‘นายธาม’ ทันที ถ้าเขากลัวคำขู่แค่นี้ก็คงไม่ต้องไปสู้กับคนร้ายที่ไหน หลังจากเจอมากับตัวเกือบสองวันกิตติศัพท์ของซาเมราถึงความเอาแต่ใจและไม่เรียบร้อยจึงไม่ผิดรายงานที่ได้รับมานัก
“ที่นี้จะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างตรงไปตรงมาได้หรือยังครับ เรื่องโจรเรียกค่าไถ่คงไม่ใช่แล้วใช่ไหม”
ซาเมรายิ้มที่เขาฟังคำสั่ง “ไม่ใช่หรอก แต่รูปของคนร้ายกับรอยสักเป็นเรื่องจริงนะ คราวนี้นายต้องบอกฉันว่ารอยสักนั้นหมายถึงอะไร”
ธามินนิ่งไปเพื่อไตร่ตรองว่าควรบอกหรือเปล่า ถ้าองค์หญิงรู้แล้วอาจทำให้การเดินทางยุ่งยากกว่าเดิม แต่มันเป็นเรื่องที่เธอสมควรได้รู้อย่างน้อยในฐานะราชวงศ์ที่กำลังถูกปองร้าย
“ดาวสามแฉกเป็นสัญลักษณ์ของพวกกบฏ คนที่ลักพาตัวองค์หญิงเป็นกบฏที่ถูกกวาดล้างจนหนีมาหลบซ่อนตามหมู่บ้างต่างๆ ในทะเลทราย คืนนั้นมันบอกองค์หญิงหรือเปล่าครับว่าต้องการอะไร”
สีหน้าของซาเมราเผือดซีดฉับพลันไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะไม่นึกว่ากบฏยังกล้าก่อเรื่องอีกทั้งที่พี่ชายให้โอกาสไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แทนที่จะฆ่าให้ตายจนสิ้น ความแค้นปะทุอยู่ในอกอยากแก้แค้นให้สาแก่ใจ กบฏพวกนั้นเองที่ฆ่าผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ พ่อควรมีชีวิตยืนยาวไม่ใช่ถูกลอบสังหารไปแบบนั้น
“ถ้าหากฉันต้องการรู้ที่หลบซ่อนของกบฏต้องทำยังไง นายพอจะรู้วิธีไหม”
“องค์หญิงถามทำไมครับ” เค้าลางของความยุ่งยากกำลังเริ่มต้นจากคำถามนี้
“แล้วทำไมถึงถามไม่ได้ล่ะ นายมีหน้าที่ตอบไม่ใช่มาถามฉันนะ”
ธามินถอนใจจงให้องค์หญิงเห็นอย่างไม่กลัวอาญา ซาเมราค้อนใส่เพราะทหารปลายแถวไม่มีสิทธิ์มาถอนใจใส่เธอสักหน่อย
“ที่ผมต้องถามเพราะว่าเมื่อถึงหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้ ผมจะโทรหาทหารที่ไว้ใจได้ให้มารับองค์หญิงกลับวัง แล้วหลังจากนั้นผมจะไปสืบเรื่องกบฏต่อน่ะสิครับ เพราะฉะนั้น...”
“ฉันไม่ยอมกลับ ถ้ายังไม่รู้เรื่องกบฏมากกว่านี้”
เสียงถอนใจลอยมาอีกรอบ ถ้าองค์หญิงจะโกรธแล้วสั่งให้ลงโทษเขาคงต้องรอก่อน ก่อนหน้านี้ชีคชามีลเปรยว่าอยากหาฐานที่มั่นของกลุ่มกบฏจะได้เจรจากันแทนที่จะกำจัดให้สิ้นซาก เพราะฉะนั้นการเดินทางมาครั้งนี้มีความหมายมากเกินกว่าการพาองค์หญิงกลับวัง
“ยอมดีกว่าครับ ปล่อยเรื่องนี้ให้ผมจัดการต่อดีกว่า อย่างไรเสียพรุ่งนี้องค์หญิงก็จะได้กลับวังอยู่แล้ว” ธามินทำหน้าขึงขังแบบไม่ต้องพยายามเพราะหน้าของเขามันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว “ที่นี่มีสระน้ำจากธรรมชาติอยู่ ถ้าองค์หญิงจะล้างหน้า ทำธุระส่วนตัวก็เชิญครับ ผมไปสำรวจแล้วไม่มีสัตว์มีพิษปลอดภัยสำหรับลงเล่นน้ำ”
“นายจะเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม” ซาเมราไม่ยอมให้ธามเปลี่ยนเรื่อง
“ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคงต้องบอกว่า...ครับ ถ้าองค์หญิงจะทำอะไรให้ตัวเองลำบาก ในฐานะทหารคนหนึ่งคงยอมไม่ได้ แม้รู้ว่าจะได้รับโทษจากความหวังดีนี้ก็ตาม หากองค์หญิงเข้าใจเหตุผลของผม ความยุ่งยากจะไม่ตามมา”
ใบหน้าของซาเมราชาวาบเมื่อเจอทหารปลายแถวกล้าตอกหน้าองค์หญิงถึงขนาดไม่กลัวคอขาดเชียวหรือ กลับถึงวังเมื่อไหร่เธอจะสั่งขังแล้วตามด้วยการเนรเทศมาชายแดน ยกเว้นเขามาขอร้องและคุกเข่า เธอถึงจะยอมยกโทษให้ ธามินหัวเราะผู้หญิงเอาแต่ใจพอถูกขัดใจคงอกแทบแตกตาย คนเป็นพี่ชายน่าจะปวดหัวกับน้องสาวหัวดื้อไม่น้อยเลย
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ต.ค. 2558, 09:43:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ต.ค. 2558, 09:43:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 901
| << ตอนที่ 3 ครึ่งแรก | ตอนที่ 4 ครึ่งแรก >> |