ต้องฤทธิ์เสน่หา โดย ธิดาดิน
ต้องฤทธิ์เสน่หา
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
Tags: รัก,โรแมนติก,รักเพื่อน,เข้มข้น,หวาน,แรง,นิยาย,ซึ้ง,แอบรัก,ซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 12 เอาคืน
ตอนที่ 12 เอาคืน
รุ่งเช้าคริสโตเฟอร์ก็พาปิ่นมุกกลับมาที่บ้านพักโดยมีรถไปรอรับถึงที่ซึ่งเป็นอภินันทนาการจากตะวันฉาย ปิ่นมุกแอบสงสัยว่าทำไมเช้านี้ถึงมีรถมารอรับทั้งๆที่คริสโตเฟอร์ก็ไม่มีโทรศัพท์โทรติดต่อคนที่บ้าน ส่วนของเธอก็อยู่บนรถ หรือว่าทางบ้านของคริสโตเฟอร์ส่งคนมารอรับ แต่ทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวาน
“กลับมาแล้วเหรอคริส อ้าว หนูมุกยังไม่ได้กลับเหรอลูก” ตะวันฉายทำหน้าตกใจได้อย่างแนบเนียน ตามที่ลูกชายบอกเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า
“ยังไม่ได้กลับค่ะ คนรถกลับมาก่อนบอกว่ามีงานด่วนต้องทำ”
“ตายแล้ว คนขับรถทำแบบนี้ได้ไง หนีแขกกลับมาก่อน แถมไม่มาบอกเราอีก น้าก็คิดว่าหนูกลับไปแล้วเลยส่งรถไปรับตาคริสตามที่เขาบอกไว้ว่าจะกลับมาวันนี้ ” นายหญิงแห่งไร่เกนลีย์ทำทีเป็นบ่นอุบ “แล้วนี่เมื่อคืนหนูมุกนอนที่ไหนล่ะลูก แล้วได้กินอะไรหรือเปล่า”
“ก็นอนที่กระท่อมท้ายไร่นั่นแหละครับแม่ ส่วนอาหารผมก็จัดให้ตามมีตามเกิด”
“ตายจริง หนูมุกน้าต้องขอโทษด้วยนะที่ทำให้หนูไปลำบากนอนที่กระท่อมท้ายไร่แบบนั้น เพราะคนขับรถคนเดียวแท้ๆเลย เห็นทีต้องเรียกมาตักเตือนซะหน่อยแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณน้า มุกก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากหรอก แล้วคุณน้าก็อย่าไปตำหนิคนขับรถคนนั้นเลยนะคะ เขาคงไม่ได้ตั้งใจหรอก”
“น้าว่าหนูไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีไหมลูก เดี๋ยวน้าให้คนเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ อาบน้ำเสร็จแล้วจะได้ลงมาทานข้าว”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ตอนนี้มุกเหนียวเนื้อเหนียวตัวมากเลย มุกขอรบกวนหน่อยนะคะ”
“เดี๋ยวน้าให้เด็กพาขึ้นไปอาบน้ำบนห้องน้านะ” ตะวันฉายเรียกแม่บ้านให้พาปิ่นมุกขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องของเธอชั้นบน หญิงสาวก้าวเดินตามแม่บ้านขึ้นไปก็ได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังตามมา
“คุณต้องการคนถูหลังให้ไหม ผมไปถูให้ได้นะ”
ปิ่นมุกหันกลับมามองเจ้าของเสียงตาเขียว อยากจะด่ากลับไปเหลือเกินหากไม่เกรงใจมารดาของเขาคงได้เปิดศึกฉะกันอีกยาว
เมื่อปิ่นมุกเดินขึ้นไปชั้นบน ตะวันฉายก็เดินไปฟาดเพียะลงที่ต้นแขนของลูกชายตัวดี โทษฐานที่มาทำให้เธอเสียผู้ใหญ่ต้องมาโกหกปิ่นมุกแบบนี้
“ตีผมทำไมครับแม่”
“ก็ตีที่ทำให้แม่กลายเป็นยายแก่ขี้โกหกน่ะสิ นี่ถ้าหนูมุกรู้ความจริงว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแผนการของเราแล้วแม่ก็ร่วมวงไปด้วยอีกคน ยังคิดไม่ออกเลยว่าแม่จะมองหน้าหนูมุกได้ยังไง”
“คนแก่ขี้โกหกที่ไหนกันครับ แม่ของผมยังสาวยังสวยอยู่เลย” ประจบประแจงทำท่าออดอ้อนมารดา
ตะวันฉายมองหน้าลูกชายด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “คนนี้หรือเปล่าที่ลูกบอกว่าแอบชอบเธอข้างเดียว”
“ทำไมแม่ถึงรู้ล่ะ”
“ก็สายตาของเราเวลามองหนูมุกน่ะมันฟ้องน่ะสิ ถ้าใช่อย่างที่แม่คิดผู้หญิงคนนี้แม่ให้ผ่าน จีบเธอให้ติดนะลูก” ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกเอ็นดูปิ่นมุกเป็นอย่างมากทั้งๆที่ก็พึ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก นิสัยใจคอของหล่อนเป็นอย่างไรก็ไม่เคยรู้จัก แต่เพียงแวบแรกที่เห็นและได้สัมผัสกับท่าทางและคำพูดคำจา มันก็ทำให้เธอมองออกว่าหล่อนเป็นเด็กมีสัมมาคารวะและฉลาดปราดเปรียวอยู่ไม่ใช่น้อย
“ผมก็พยายามอย่างสุดความสามารถอยู่นะครับแม่ แต่พักหลังๆมาก็ชักเหนื่อย เพราะเธอใจแข็งเหลือเกิน”
“ปกติคริสโตเฟอร์ลูกแม่ไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆนี่น่า”
“ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะยอมแพ้นี่ครับ แค่บอกว่าเหนื่อยเท่านั้นเอง แต่ผมไม่ท้อหรอกผมจะต้องสอยใจของเธอมากำไว้ในอุ้งมือให้ได้”
หลังจากคริสโตเฟอร์และปิ่นมุกอาบน้ำกันเสร็จแล้ว ก็พากันลงมาที่ห้องอาหาร ปิ่นมุกได้รู้จักกับพอร์ชบิดาของคริสโตเฟอร์ที่ทักทายอย่างเป็นกันเอง แม้ว่าเธอจะมีอคติกับลูกชายของทั้งสอง แต่สำหรับบิดามารดาของเขาเธอกลับรู้สึกถูกชะตาเป็นอย่างมาก
วันนี้โต๊ะอาหารดูครึกครื้นกว่าทุกวัน เสียงสนทนาและหัวเราะดังสนั่นลั่นบ้าน คริสโตเฟอร์เองก็แอบสังเกตท่าทางของปิ่นมุกที่วันนี้เธอดูสดใสกว่าปกติ ไม่ได้ตีหน้าเคร่งเครียดบึ้งตึงดุเหมือนหมาพันธุ์ล็อตไวเลอร์อย่างที่เคยๆเห็น เวลาเธอยิ้มและหัวเราะดูเธอสดใสน่ารักชวนให้หลงใหลได้ไม่ยาก ชายหนุ่มแอบดีใจลึกๆที่เห็นเธอสามารถเข้ากับครอบครัวของตนได้เป็นอย่างดี
“แล้วนี่หนูมุกจะกลับวันไหนเหรอจ้ะ มีธุระที่ไหนหรือเปล่า ถ้าไม่มีก็อยู่ต่อที่นี่ได้เลยนะ เดี๋ยวน้าจะให้ตาคริสเป็นสารถีขับรถพาชมไร่เอง”
“มุกคงต้องกลับวันนี้ค่ะคุณน้า ต้องรีบกลับไปสะสางงานที่บริษัท เอาไว้ถ้ามุกว่างเมื่อไหร่มุกขออนุญาตมาเที่ยวใหม่อีกครั้งนะคะ”
“แน่ใจเหรอว่าจะได้กลับวันนี้” คริสโตเฟอร์เอ่ยแทรกขึ้นฉุดให้ทุกสายตาหันมามองเขาเป็นจุดสนใจ “ผมยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะกลับไปรับงานที่บริษัทของคุณเลยนะ”
“แล้วคุณต้องให้ฉันทำยังไงคะ คุณถึงจะยอมทำตามคำขอของฉัน” เริ่มจะเบื่อหน่ายกับความเยอะของเขามากขึ้นทุกที นึกว่าตอนนี้ตัวเองถือไพ่เหนือกว่าก็เลยเล่นตัวไปใหญ่
“คุณก็ต้องทำตามคำสั่งของผม เริ่มจากเก็บจานพวกนี้ไปล้าง”
ปิ่นมุกตวัดสายตามองคนออกคำสั่งอย่างเซ็งๆ ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะ แต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็แค่ล้างจานปกติเธอก็ทำเป็นประจำอยู่แล้ว
“คริส ทำไมไปใช้หนูมุกแบบนั้นล่ะ หน้าที่ล้างจานเราก็มีแม่บ้านทำอยู่แล้ว” ตะวันฉายแย้งลูกชายเมื่อเห็นว่าเขาจะเล่นหนักเกินไป
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้มุกทำได้”
ปิ่นมุกบอกเพื่อตัดปัญหา ก่อนจะลุกขึ้นเก็บจานชามเข้าไปล้างในห้องครัว สักพักหนึ่งคริสโตเฟอร์ก็เดินตามเข้าไปอีกคน
“กลัวฉันล้างไม่สะอาดเหรอคะ ถึงได้เข้ามาคุม”
“ก็เผื่อคุณไม่มีกำลังใจในการล้างจานไง การได้เห็นหน้าผมมันอาจทำให้คุณมีกำลังแรงใจขึ้นมาก็ได้”
“คุณนี่มันบ้าชัดๆ คุณคริส”
“ครับ ผมเป็นคนบ้า แต่เป็นบ้ารักนะ บ้าแบบนี้ไม่น่ากลัวหรอกคุณ น่ารักน่าเอ็นดูมากกว่า ว่าแต่คุณอยากถูกคนบ้ารักหรือเปล่าล่ะ”
เจอคำถามพาซื่อเข้าไปทำเอาปิ่นมุกถึงกับอึ้ง ต้องหันมองเจ้าของคำถามนั้นด้วยความสงสัย เป็นจังหวะเดียวกันกับฝ่ายนั้นหันมาพอดีจึงทำให้ดวงตาทั้งสองคู่ประสบกันด้วยความบังเอิญ เป็นเหตุให้หัวใจดวงน้อยๆสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนสติถูกตรึงด้วยมนต์สะกดให้ต่างคนต่างยื่นนิ่งอยู่อย่างนั้น
“คุณเขินใช่ไหมล่ะ หน้าแดงเป็นตูดลิงกังเชียว ฮ่าๆๆ”
ปิ่นมุกสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ ให้ตายเถอะ!! เมื่อครู่นี้เธอเป็นอะไรทำไมถึงยืนจ้องตากับเขาเนิ่นนานถึงเพียงนั้นหากเป็นปลากัดคงได้ท้องลูกเป็นโขยงไปแล้ว ดวงตาคมของเขาเหตุใดถึงมีพลังอำนาจสะกดเธอให้อยู่ใต้อาณัติของเขาได้มากถึงเพียงนี้ เธอไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมองหน้าผู้ชายแล้วสติหลุดลอยเช่นมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“บ้าสิ ฉันไม่ได้เขินสักหน่อย แล้วหน้าฉันก็ไม่ได้แดงด้วย”
“คุณมองเห็นหน้าตัวเองด้วยเหรอ”
“นี่คุณ หยุดแซวเดี๋ยวนี้นะ” ปิ่นมุกเขินหนักต้องรีบหาทางเบี่ยงความสนใจด้วยการวิดน้ำในอ่างล้างจานไปใส่คนช่างแซวอย่างหมั่นไส้
“คุณอย่าเล่นแบบนี้สิ ผมเปียกหมดแล้ว”
“สมน้ำหน้า อยากแซวดีนัก ฮ่าๆๆ” ปิ่นมุกยังไม่ยอมหยุดคงวิดน้ำใส่หนุ่มลูกครึ่งอย่างสนุกสนาน
“คุณไม่หยุดใช่ไหม ก็ได้งั้นขอผมเอาคืนบ้าง” หนุ่มลูกครึ่งไม่ยอมแพ้ วิดน้ำในอ่างฝั่งตัวเองไปใส่ตัวหญิงสาวเอาคืนบ้าน ฝ่ายเจ้าของบ้านร้องลั่น
“ว้าย! นี่คุณเอาคืนเหรอ อย่านะฉันไม่อยากเปียก คุณคริส ฉันบอกให้หยุด” ตอนเธอวิดน้ำใส่เขาน่ะวิดได้นิดเดียวเพราะมือเธอมันเล็ก แต่พอเขาวิดมาเท่านั้นแหละนึกว่าใช้ขันตักน้ำวิดใส่หน้าเธอ “คุณคริสฉันบอกให้หยุดไงโว๊ย! ฉันเปียกหมดแล้ว”
“ไม่หยุด เปียกเลย เปียกเยอะๆยิ่งดี เสื้อบางๆแบบนี้ถ้าเปียกน้ำหน่อยล่ะก็… ฮืม ผมช๊อบ ชอบ ฮ่าๆๆ”
“อร๊ายยย! ไอ้คุณหมอจอมหื่น”
ใบหน้าของปิ่นมุกแดงก่ำ เมื่อรู้ตัวว่าวิดน้ำสู้เขาไม่ได้แน่ หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขา แต่ด้วยพื้นที่เปียกน้ำทำให้มันลื่นกว่าปกติ สองเท้าลื่นไถลเสียหลักทำท่าจะล้มลง คริสโตเฟอร์เห็นท่าไม่ดีรีบสาวเท้าเข้าประคองแต่ก็อย่างที่บอกว่าพื้นมันเปียกจึงทำให้ชายหนุ่มลื่นเข้าไปอีกคน พากันเสียหลักล้มลงพื้นกันอย่างพร้อมเพรียง
คริสโตเฟอร์พยายามเหวี่ยงตัวให้ไปอยู่ด้านล่างเพื่อไม่ให้ปิ่นมุกต้องกระแทกพื้น ซึ่งผลก็สำเร็จร่างของหญิงสาวล้มทับที่หน้าอกแกร่งของชายหนุ่ม ส่วนแผ่นหลังของเขากระแทกลงพื้นอย่างจัง
“คุณเจ็บหรือเปล่า”
“ไม่ ฉันไม่เป็นไร คุณต่างหากเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เมื่อกี้ศีรษะกระแทกพื้นไหม” ถามอย่างเป็นห่วงออกอาการห่วงหาอาทรชัดเจน
“เจ็บหลังนิดหน่อยครับ แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
ปิ่นมุกโล่งใจ ต่อจากนั้นก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “แต่ฉันเดาว่าคุณจะเจ็บมากกว่านี้ถ้าขืนยังกอดฉันไว้ไม่ยอมปล่อย”
หนุ่มลูกครึ่งยิ้มแหยๆ เมื่อฝ่ายหญิงรู้ทัน “อ้าว นี่มือผมมันไปกอดคุณตั้งแต่เมื่อไหรล่ะเนี่ย มือผมนี่มันช่างซุกซนจริงๆ เดี๋ยวผมตีมันให้นะ นี่แน่ะๆ คราวหน้าคราวหลังกอดเธอเบาๆสิ กอดแรงเธอก็รู้ตัวหมดแล้ว อดได้กอดนานๆเลย”
“แหม…พูดแบบนี้ก็ตั้งใจกอดฉันน่ะสิคะ”
“เปล่าซะหน่อย ผมแค่พูดเล่นๆ มันเป็นอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจกอดเลยจริงจริ๊ง…” ปากปฏิเสธแต่สีหน้าและน้ำเสียงมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง
ปิ่นุกพยุงตัวเองลุกขึ้น ยกมือขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง “แล้วทำไมไม่ลุกละคะ หรือว่าจะนอนเล่นอยู่ตรงนี้”
“ผมจุก ผมลุกไม่ไหว ช่วยพยุงผมขึ้นหน่อยสิ” ยื่นมือข้างหนึ่งพร้อมรอยยิ้มทะเล้น ปิ่นมุกส่ายหน้าอย่างหมั่นไส้แกมเอ็นดู แต่ก็ยอมยื่นมือมาพยุงเขาขึ้น “มือคุณนุ่มจัง นุ่มๆแบบนี้กลิ่นจะหอมไหมน๊า…ขอดมดูหน่อยได้ไหม”
“ลองสิคะ ถ้าไม่โดนฉันตบ”
“ฮ่าๆ โหดร้ายจัง” ยังมีหน้ายิ้มทะเล้นโชว์ฟันเรียงขาวสะอาดไม่สะทกสะท้านต่อสายตาดุๆของเธอที่จ้องมองเลยสักนิด
เห็นรอยยิ้มของเขาก็ทำเอาหัวใจของปิ่นมุกกระตุกวาบ ทำไมนะยิ่งอยู่ใกล้เขาทำไมเธอยิ่งหวั่นไหวแบบนี้ทุกครั้ง
“คุณมุกครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“อะไรคะ”
“ที่คุณมาที่นี่เพราะต้องการมาขอโทษผมจริงๆใช่ไหม” คริสโตเฟอร์ถามอย่างไม่มั่นใจ เมื่อเขารู้ดีว่าที่เธอมาที่นี่มาเป็นเพราะทางผู้บริหารบีดีเจลเวลรี่ยื่นคำขาดว่าถ้าทำให้เขากลับไปร่วมงานกับทางบริษัทไม่ได้เธอก็จะถูกไล่ออก เรื่องนี้ที่เขารู้เพราะเขาเป็นคนยื่นข้อเสนอให้กับบีดีเจลเวลรี่ไปเองว่าต้องให้ปิ่นมุกมาเคีลยร์กับเขาเองเท่านั้น จึงจะยอมกลับไปร่วมงานด้วย
“ฉันพูดตามตรงนะคะ เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันมาถึงที่นี่ เพราะฉันถูกทางบริษัทยื่นคำขาดว่าถ้าฉันทำให้คุณกับไปร่วมงานกับทางบีดีเจลเวลรี่ไม่ได้ ฉันจะถูกไล่ออก แต่เอาจริงๆนะคะ เหตุผลนั้นไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่ฉันทำกับคุณเอาไว้ ฉันรู้ค่ะว่าฉันก็ทำกับคุณเกินไปจริงๆ ฉันมัวแต่อยากเอาคืนคุณจนทำให้คุณต้องล้มหมอนนอนเสื่อ แต่ฉันสาบานได้เลยนะคะคุณคริสว่าฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณกำลังไม่สบายอยู่จริงๆ ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด”
คริสโตเฟอร์คลี่ยิ้มเล็กๆ ปลาบปลื้มใจเป็นที่สุดที่อย่างน้อยเธอก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่ได้ทำลงไป “เอาเป็นว่าผมจะกลับไปร่วมงานกับบีดีจิวเวลรี่หรือไม่ก็ตามเงื่อนไขเดิม”
“เงื่อนไขของคุณคือให้ฉันล้างจานนี่ใช่ไหม นี่ไงฉันล้างมันเสร็จแล้ว”
“ไม่ใช่ ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออกว่าจะให้คุณทำอะไรลบล้างความผิด เดี๋ยวผมคิดออกเมื่อไหร่ผมจะบอกนะ”
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะคิดออกละคะ”
“ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้ไปกับผมเถอะ ผมจะพาไปซื้อเสื้อผ้า”
“ซื้อทำไมคะ”
“ก็มีแววว่าคุณจะได้อยู่ที่นี่อีกหลายวันไงละ” ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ ต่างจากฝ่ายหญิงที่หน้างอคอหักกับสิ่งที่ได้ยิน เธอพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ในใจ
รุ่งเช้าคริสโตเฟอร์ก็พาปิ่นมุกกลับมาที่บ้านพักโดยมีรถไปรอรับถึงที่ซึ่งเป็นอภินันทนาการจากตะวันฉาย ปิ่นมุกแอบสงสัยว่าทำไมเช้านี้ถึงมีรถมารอรับทั้งๆที่คริสโตเฟอร์ก็ไม่มีโทรศัพท์โทรติดต่อคนที่บ้าน ส่วนของเธอก็อยู่บนรถ หรือว่าทางบ้านของคริสโตเฟอร์ส่งคนมารอรับ แต่ทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวาน
“กลับมาแล้วเหรอคริส อ้าว หนูมุกยังไม่ได้กลับเหรอลูก” ตะวันฉายทำหน้าตกใจได้อย่างแนบเนียน ตามที่ลูกชายบอกเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า
“ยังไม่ได้กลับค่ะ คนรถกลับมาก่อนบอกว่ามีงานด่วนต้องทำ”
“ตายแล้ว คนขับรถทำแบบนี้ได้ไง หนีแขกกลับมาก่อน แถมไม่มาบอกเราอีก น้าก็คิดว่าหนูกลับไปแล้วเลยส่งรถไปรับตาคริสตามที่เขาบอกไว้ว่าจะกลับมาวันนี้ ” นายหญิงแห่งไร่เกนลีย์ทำทีเป็นบ่นอุบ “แล้วนี่เมื่อคืนหนูมุกนอนที่ไหนล่ะลูก แล้วได้กินอะไรหรือเปล่า”
“ก็นอนที่กระท่อมท้ายไร่นั่นแหละครับแม่ ส่วนอาหารผมก็จัดให้ตามมีตามเกิด”
“ตายจริง หนูมุกน้าต้องขอโทษด้วยนะที่ทำให้หนูไปลำบากนอนที่กระท่อมท้ายไร่แบบนั้น เพราะคนขับรถคนเดียวแท้ๆเลย เห็นทีต้องเรียกมาตักเตือนซะหน่อยแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณน้า มุกก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากหรอก แล้วคุณน้าก็อย่าไปตำหนิคนขับรถคนนั้นเลยนะคะ เขาคงไม่ได้ตั้งใจหรอก”
“น้าว่าหนูไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีไหมลูก เดี๋ยวน้าให้คนเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ อาบน้ำเสร็จแล้วจะได้ลงมาทานข้าว”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ตอนนี้มุกเหนียวเนื้อเหนียวตัวมากเลย มุกขอรบกวนหน่อยนะคะ”
“เดี๋ยวน้าให้เด็กพาขึ้นไปอาบน้ำบนห้องน้านะ” ตะวันฉายเรียกแม่บ้านให้พาปิ่นมุกขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องของเธอชั้นบน หญิงสาวก้าวเดินตามแม่บ้านขึ้นไปก็ได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังตามมา
“คุณต้องการคนถูหลังให้ไหม ผมไปถูให้ได้นะ”
ปิ่นมุกหันกลับมามองเจ้าของเสียงตาเขียว อยากจะด่ากลับไปเหลือเกินหากไม่เกรงใจมารดาของเขาคงได้เปิดศึกฉะกันอีกยาว
เมื่อปิ่นมุกเดินขึ้นไปชั้นบน ตะวันฉายก็เดินไปฟาดเพียะลงที่ต้นแขนของลูกชายตัวดี โทษฐานที่มาทำให้เธอเสียผู้ใหญ่ต้องมาโกหกปิ่นมุกแบบนี้
“ตีผมทำไมครับแม่”
“ก็ตีที่ทำให้แม่กลายเป็นยายแก่ขี้โกหกน่ะสิ นี่ถ้าหนูมุกรู้ความจริงว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแผนการของเราแล้วแม่ก็ร่วมวงไปด้วยอีกคน ยังคิดไม่ออกเลยว่าแม่จะมองหน้าหนูมุกได้ยังไง”
“คนแก่ขี้โกหกที่ไหนกันครับ แม่ของผมยังสาวยังสวยอยู่เลย” ประจบประแจงทำท่าออดอ้อนมารดา
ตะวันฉายมองหน้าลูกชายด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “คนนี้หรือเปล่าที่ลูกบอกว่าแอบชอบเธอข้างเดียว”
“ทำไมแม่ถึงรู้ล่ะ”
“ก็สายตาของเราเวลามองหนูมุกน่ะมันฟ้องน่ะสิ ถ้าใช่อย่างที่แม่คิดผู้หญิงคนนี้แม่ให้ผ่าน จีบเธอให้ติดนะลูก” ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกเอ็นดูปิ่นมุกเป็นอย่างมากทั้งๆที่ก็พึ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก นิสัยใจคอของหล่อนเป็นอย่างไรก็ไม่เคยรู้จัก แต่เพียงแวบแรกที่เห็นและได้สัมผัสกับท่าทางและคำพูดคำจา มันก็ทำให้เธอมองออกว่าหล่อนเป็นเด็กมีสัมมาคารวะและฉลาดปราดเปรียวอยู่ไม่ใช่น้อย
“ผมก็พยายามอย่างสุดความสามารถอยู่นะครับแม่ แต่พักหลังๆมาก็ชักเหนื่อย เพราะเธอใจแข็งเหลือเกิน”
“ปกติคริสโตเฟอร์ลูกแม่ไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆนี่น่า”
“ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะยอมแพ้นี่ครับ แค่บอกว่าเหนื่อยเท่านั้นเอง แต่ผมไม่ท้อหรอกผมจะต้องสอยใจของเธอมากำไว้ในอุ้งมือให้ได้”
หลังจากคริสโตเฟอร์และปิ่นมุกอาบน้ำกันเสร็จแล้ว ก็พากันลงมาที่ห้องอาหาร ปิ่นมุกได้รู้จักกับพอร์ชบิดาของคริสโตเฟอร์ที่ทักทายอย่างเป็นกันเอง แม้ว่าเธอจะมีอคติกับลูกชายของทั้งสอง แต่สำหรับบิดามารดาของเขาเธอกลับรู้สึกถูกชะตาเป็นอย่างมาก
วันนี้โต๊ะอาหารดูครึกครื้นกว่าทุกวัน เสียงสนทนาและหัวเราะดังสนั่นลั่นบ้าน คริสโตเฟอร์เองก็แอบสังเกตท่าทางของปิ่นมุกที่วันนี้เธอดูสดใสกว่าปกติ ไม่ได้ตีหน้าเคร่งเครียดบึ้งตึงดุเหมือนหมาพันธุ์ล็อตไวเลอร์อย่างที่เคยๆเห็น เวลาเธอยิ้มและหัวเราะดูเธอสดใสน่ารักชวนให้หลงใหลได้ไม่ยาก ชายหนุ่มแอบดีใจลึกๆที่เห็นเธอสามารถเข้ากับครอบครัวของตนได้เป็นอย่างดี
“แล้วนี่หนูมุกจะกลับวันไหนเหรอจ้ะ มีธุระที่ไหนหรือเปล่า ถ้าไม่มีก็อยู่ต่อที่นี่ได้เลยนะ เดี๋ยวน้าจะให้ตาคริสเป็นสารถีขับรถพาชมไร่เอง”
“มุกคงต้องกลับวันนี้ค่ะคุณน้า ต้องรีบกลับไปสะสางงานที่บริษัท เอาไว้ถ้ามุกว่างเมื่อไหร่มุกขออนุญาตมาเที่ยวใหม่อีกครั้งนะคะ”
“แน่ใจเหรอว่าจะได้กลับวันนี้” คริสโตเฟอร์เอ่ยแทรกขึ้นฉุดให้ทุกสายตาหันมามองเขาเป็นจุดสนใจ “ผมยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะกลับไปรับงานที่บริษัทของคุณเลยนะ”
“แล้วคุณต้องให้ฉันทำยังไงคะ คุณถึงจะยอมทำตามคำขอของฉัน” เริ่มจะเบื่อหน่ายกับความเยอะของเขามากขึ้นทุกที นึกว่าตอนนี้ตัวเองถือไพ่เหนือกว่าก็เลยเล่นตัวไปใหญ่
“คุณก็ต้องทำตามคำสั่งของผม เริ่มจากเก็บจานพวกนี้ไปล้าง”
ปิ่นมุกตวัดสายตามองคนออกคำสั่งอย่างเซ็งๆ ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะ แต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็แค่ล้างจานปกติเธอก็ทำเป็นประจำอยู่แล้ว
“คริส ทำไมไปใช้หนูมุกแบบนั้นล่ะ หน้าที่ล้างจานเราก็มีแม่บ้านทำอยู่แล้ว” ตะวันฉายแย้งลูกชายเมื่อเห็นว่าเขาจะเล่นหนักเกินไป
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้มุกทำได้”
ปิ่นมุกบอกเพื่อตัดปัญหา ก่อนจะลุกขึ้นเก็บจานชามเข้าไปล้างในห้องครัว สักพักหนึ่งคริสโตเฟอร์ก็เดินตามเข้าไปอีกคน
“กลัวฉันล้างไม่สะอาดเหรอคะ ถึงได้เข้ามาคุม”
“ก็เผื่อคุณไม่มีกำลังใจในการล้างจานไง การได้เห็นหน้าผมมันอาจทำให้คุณมีกำลังแรงใจขึ้นมาก็ได้”
“คุณนี่มันบ้าชัดๆ คุณคริส”
“ครับ ผมเป็นคนบ้า แต่เป็นบ้ารักนะ บ้าแบบนี้ไม่น่ากลัวหรอกคุณ น่ารักน่าเอ็นดูมากกว่า ว่าแต่คุณอยากถูกคนบ้ารักหรือเปล่าล่ะ”
เจอคำถามพาซื่อเข้าไปทำเอาปิ่นมุกถึงกับอึ้ง ต้องหันมองเจ้าของคำถามนั้นด้วยความสงสัย เป็นจังหวะเดียวกันกับฝ่ายนั้นหันมาพอดีจึงทำให้ดวงตาทั้งสองคู่ประสบกันด้วยความบังเอิญ เป็นเหตุให้หัวใจดวงน้อยๆสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนสติถูกตรึงด้วยมนต์สะกดให้ต่างคนต่างยื่นนิ่งอยู่อย่างนั้น
“คุณเขินใช่ไหมล่ะ หน้าแดงเป็นตูดลิงกังเชียว ฮ่าๆๆ”
ปิ่นมุกสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ ให้ตายเถอะ!! เมื่อครู่นี้เธอเป็นอะไรทำไมถึงยืนจ้องตากับเขาเนิ่นนานถึงเพียงนั้นหากเป็นปลากัดคงได้ท้องลูกเป็นโขยงไปแล้ว ดวงตาคมของเขาเหตุใดถึงมีพลังอำนาจสะกดเธอให้อยู่ใต้อาณัติของเขาได้มากถึงเพียงนี้ เธอไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมองหน้าผู้ชายแล้วสติหลุดลอยเช่นมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“บ้าสิ ฉันไม่ได้เขินสักหน่อย แล้วหน้าฉันก็ไม่ได้แดงด้วย”
“คุณมองเห็นหน้าตัวเองด้วยเหรอ”
“นี่คุณ หยุดแซวเดี๋ยวนี้นะ” ปิ่นมุกเขินหนักต้องรีบหาทางเบี่ยงความสนใจด้วยการวิดน้ำในอ่างล้างจานไปใส่คนช่างแซวอย่างหมั่นไส้
“คุณอย่าเล่นแบบนี้สิ ผมเปียกหมดแล้ว”
“สมน้ำหน้า อยากแซวดีนัก ฮ่าๆๆ” ปิ่นมุกยังไม่ยอมหยุดคงวิดน้ำใส่หนุ่มลูกครึ่งอย่างสนุกสนาน
“คุณไม่หยุดใช่ไหม ก็ได้งั้นขอผมเอาคืนบ้าง” หนุ่มลูกครึ่งไม่ยอมแพ้ วิดน้ำในอ่างฝั่งตัวเองไปใส่ตัวหญิงสาวเอาคืนบ้าน ฝ่ายเจ้าของบ้านร้องลั่น
“ว้าย! นี่คุณเอาคืนเหรอ อย่านะฉันไม่อยากเปียก คุณคริส ฉันบอกให้หยุด” ตอนเธอวิดน้ำใส่เขาน่ะวิดได้นิดเดียวเพราะมือเธอมันเล็ก แต่พอเขาวิดมาเท่านั้นแหละนึกว่าใช้ขันตักน้ำวิดใส่หน้าเธอ “คุณคริสฉันบอกให้หยุดไงโว๊ย! ฉันเปียกหมดแล้ว”
“ไม่หยุด เปียกเลย เปียกเยอะๆยิ่งดี เสื้อบางๆแบบนี้ถ้าเปียกน้ำหน่อยล่ะก็… ฮืม ผมช๊อบ ชอบ ฮ่าๆๆ”
“อร๊ายยย! ไอ้คุณหมอจอมหื่น”
ใบหน้าของปิ่นมุกแดงก่ำ เมื่อรู้ตัวว่าวิดน้ำสู้เขาไม่ได้แน่ หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขา แต่ด้วยพื้นที่เปียกน้ำทำให้มันลื่นกว่าปกติ สองเท้าลื่นไถลเสียหลักทำท่าจะล้มลง คริสโตเฟอร์เห็นท่าไม่ดีรีบสาวเท้าเข้าประคองแต่ก็อย่างที่บอกว่าพื้นมันเปียกจึงทำให้ชายหนุ่มลื่นเข้าไปอีกคน พากันเสียหลักล้มลงพื้นกันอย่างพร้อมเพรียง
คริสโตเฟอร์พยายามเหวี่ยงตัวให้ไปอยู่ด้านล่างเพื่อไม่ให้ปิ่นมุกต้องกระแทกพื้น ซึ่งผลก็สำเร็จร่างของหญิงสาวล้มทับที่หน้าอกแกร่งของชายหนุ่ม ส่วนแผ่นหลังของเขากระแทกลงพื้นอย่างจัง
“คุณเจ็บหรือเปล่า”
“ไม่ ฉันไม่เป็นไร คุณต่างหากเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เมื่อกี้ศีรษะกระแทกพื้นไหม” ถามอย่างเป็นห่วงออกอาการห่วงหาอาทรชัดเจน
“เจ็บหลังนิดหน่อยครับ แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
ปิ่นมุกโล่งใจ ต่อจากนั้นก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “แต่ฉันเดาว่าคุณจะเจ็บมากกว่านี้ถ้าขืนยังกอดฉันไว้ไม่ยอมปล่อย”
หนุ่มลูกครึ่งยิ้มแหยๆ เมื่อฝ่ายหญิงรู้ทัน “อ้าว นี่มือผมมันไปกอดคุณตั้งแต่เมื่อไหรล่ะเนี่ย มือผมนี่มันช่างซุกซนจริงๆ เดี๋ยวผมตีมันให้นะ นี่แน่ะๆ คราวหน้าคราวหลังกอดเธอเบาๆสิ กอดแรงเธอก็รู้ตัวหมดแล้ว อดได้กอดนานๆเลย”
“แหม…พูดแบบนี้ก็ตั้งใจกอดฉันน่ะสิคะ”
“เปล่าซะหน่อย ผมแค่พูดเล่นๆ มันเป็นอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจกอดเลยจริงจริ๊ง…” ปากปฏิเสธแต่สีหน้าและน้ำเสียงมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง
ปิ่นุกพยุงตัวเองลุกขึ้น ยกมือขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง “แล้วทำไมไม่ลุกละคะ หรือว่าจะนอนเล่นอยู่ตรงนี้”
“ผมจุก ผมลุกไม่ไหว ช่วยพยุงผมขึ้นหน่อยสิ” ยื่นมือข้างหนึ่งพร้อมรอยยิ้มทะเล้น ปิ่นมุกส่ายหน้าอย่างหมั่นไส้แกมเอ็นดู แต่ก็ยอมยื่นมือมาพยุงเขาขึ้น “มือคุณนุ่มจัง นุ่มๆแบบนี้กลิ่นจะหอมไหมน๊า…ขอดมดูหน่อยได้ไหม”
“ลองสิคะ ถ้าไม่โดนฉันตบ”
“ฮ่าๆ โหดร้ายจัง” ยังมีหน้ายิ้มทะเล้นโชว์ฟันเรียงขาวสะอาดไม่สะทกสะท้านต่อสายตาดุๆของเธอที่จ้องมองเลยสักนิด
เห็นรอยยิ้มของเขาก็ทำเอาหัวใจของปิ่นมุกกระตุกวาบ ทำไมนะยิ่งอยู่ใกล้เขาทำไมเธอยิ่งหวั่นไหวแบบนี้ทุกครั้ง
“คุณมุกครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“อะไรคะ”
“ที่คุณมาที่นี่เพราะต้องการมาขอโทษผมจริงๆใช่ไหม” คริสโตเฟอร์ถามอย่างไม่มั่นใจ เมื่อเขารู้ดีว่าที่เธอมาที่นี่มาเป็นเพราะทางผู้บริหารบีดีเจลเวลรี่ยื่นคำขาดว่าถ้าทำให้เขากลับไปร่วมงานกับทางบริษัทไม่ได้เธอก็จะถูกไล่ออก เรื่องนี้ที่เขารู้เพราะเขาเป็นคนยื่นข้อเสนอให้กับบีดีเจลเวลรี่ไปเองว่าต้องให้ปิ่นมุกมาเคีลยร์กับเขาเองเท่านั้น จึงจะยอมกลับไปร่วมงานด้วย
“ฉันพูดตามตรงนะคะ เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันมาถึงที่นี่ เพราะฉันถูกทางบริษัทยื่นคำขาดว่าถ้าฉันทำให้คุณกับไปร่วมงานกับทางบีดีเจลเวลรี่ไม่ได้ ฉันจะถูกไล่ออก แต่เอาจริงๆนะคะ เหตุผลนั้นไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่ฉันทำกับคุณเอาไว้ ฉันรู้ค่ะว่าฉันก็ทำกับคุณเกินไปจริงๆ ฉันมัวแต่อยากเอาคืนคุณจนทำให้คุณต้องล้มหมอนนอนเสื่อ แต่ฉันสาบานได้เลยนะคะคุณคริสว่าฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณกำลังไม่สบายอยู่จริงๆ ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด”
คริสโตเฟอร์คลี่ยิ้มเล็กๆ ปลาบปลื้มใจเป็นที่สุดที่อย่างน้อยเธอก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่ได้ทำลงไป “เอาเป็นว่าผมจะกลับไปร่วมงานกับบีดีจิวเวลรี่หรือไม่ก็ตามเงื่อนไขเดิม”
“เงื่อนไขของคุณคือให้ฉันล้างจานนี่ใช่ไหม นี่ไงฉันล้างมันเสร็จแล้ว”
“ไม่ใช่ ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออกว่าจะให้คุณทำอะไรลบล้างความผิด เดี๋ยวผมคิดออกเมื่อไหร่ผมจะบอกนะ”
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะคิดออกละคะ”
“ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้ไปกับผมเถอะ ผมจะพาไปซื้อเสื้อผ้า”
“ซื้อทำไมคะ”
“ก็มีแววว่าคุณจะได้อยู่ที่นี่อีกหลายวันไงละ” ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ ต่างจากฝ่ายหญิงที่หน้างอคอหักกับสิ่งที่ได้ยิน เธอพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ในใจ
ธิดาดิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ต.ค. 2558, 09:23:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ต.ค. 2558, 09:23:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 2886
| << ตอนที่ 11 บาปกรรมนำสนอง 100% nc18+ | ตอนที่ 12 เอาคืน 100% >> |