ต้องฤทธิ์เสน่หา

โดย ธิดาดิน

แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<

เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ

แนะนำตัวละคร

คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน


แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย


ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล


สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้

.........................................................................................

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า

ตอนที่ 12 เอาคืน 100%







ลอร่ากดรีโมตเปลี่ยนช่องไปมาเพราะไม่มีรายการที่น่าสนใจ หรือความจริงเธอไม่สนใจรายการทีวีพวกนั้นเองก็ไม่รู้ เพราะแม้สายตาจะจดจ้องอยู่หน้าจอแต่สมองของเธอกำลังวิตกกังวลกลัวว่าถ้าปิ่นมุกรู้ความจริงแล้วจะพาลโกรธเธอกับมณีอินทร์

เรื่องของเรื่องคือก่อนหน้านี้เธอกับมณีอินทร์สัญญาว่าจะเดินทางไปไร่เกนลีย์เป็นเพื่อนปิ่นมุก แต่พอถึงช่วงเย็นของวันก่อนเดินทางเธอกลับได้รับสายด่วนจากนายใหญ่แห่งบีดีจิวเวลรี่สั่งไม่ให้เธอเดินทางไปกับปิ่นมุกด้วย โดยให้โกหกหล่อนไปว่าทั้งเธอและมณีอินทร์ถูกส่งตัวให้ไปพบลูกค้าที่ต่างรัฐ แต่แท้จริงแล้วเธอกับมณีอินทร์ได้รับอภิสิทธิ์ให้หยุดงานสามวันตอบแทนการทำตามคำบัญชาของเจ้านายสูงสุด

แน่นอนว่าถ้าปิ่นมุกรู้ความจริงเข้ามีหวังเธอกับมณีอินทร์ถูกบ่นจนหูชาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้กังวลเรื่องนี้เท่ากับเรื่องที่ไม่สามารถติดต่อปิ่นมุกได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว สองเพื่อนซี้ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันโทรหาเกือบร้อยสายแต่ทางฝั่งปิ่นมุกก็ไม่ยอมรับสายสักที

“หรือว่ายัยมุกมันจะเป็นอะไรหรือเปล่า” มณีอินทร์คาดเดาหลังจากติดต่อเพื่อนสนิทไม่ได้เลย

“ตบปากตัวเองเลยยัยอิน ไปแช่งเพื่อนแบบนั้นได้ยังไง มุกมันอาจจะกำลังตามง้อขอโทษคุณคริสอยู่ก็ได้ก็เลยไม่ว่างรับสาย”

“แกคิดแบบนั้นจริงเหรอ”

“อื่อ” ลอร่าตอบเสียงแผ่ว เมื่อเธอก็กังวลในข้อสันนิษฐานของมณีอินทร์อยู่เหมือนกัน

“ฉันว่าเพื่อความแน่ใจ เราไปหาคำตอบกันดีไหม”

“ยังไง อย่าบอกนะว่าจะตามยัยมุกไปถึงไร่เกนลีย์ ถ้าทำแบบนั้นมีหวังเธอกับฉันได้หางานใหม่แน่ จำไม่ได้เหรอว่าท่านประธานกำชับเราว่ายังไง”

“จำได้ แต่ฉันก็ไม่ได้บอกว่าให้ตามยัยมุกไปนี่นา ในเมื่อเราติดต่อยัยมุกไม่ได้ใช่ไหม งั้นเราก็ติดต่อคุณคริสสิ”

ลอร่ายิ้มออก หันมองมณีอินทร์อย่างทึ่งๆ “ชาญฉลาด เมื่อเช้ากินเพ็ดดีกรีแทนข้าวคลุกตับใช่ไหม”

“เธอหาว่าฉันเป็นหมาเหรอยัยตัวแสบ”

“ฮ่าๆล้อเล่นจ้ะเพื่อนรัก ว่าแต่แกมีเบอร์คุณคริสเหรอ”

“ไม่มี แต่เราหาได้จากเพื่อนของคุณคริส” มณีอินทร์ยิ้มหวานเมื่อนึกถึงนิรันดร์ชายในฝันที่เธอแอบปลื้มตั้งแต่พบเจอครั้งแรกเมื่อเดือนก่อน

“หาทางไปหาคุณแบงค์น่ะสิแก”

“บ้า…” ปฏิเสธเสียงสูง “เรื่องผู้ชายไม่มีในสมองของฉันเลย ที่ไปเนี่ยเพราะห่วงเพื่อนจริงๆ”

“สตอบอรี่ยังอายนะแกเนี่ย” ลอร่าดักคออย่างรู้ทัน “แกไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่ไปด้วยหรอก ไม่อยากไปเจอหน้าอีตาริค” เมื่อพูดถึงนิรันดร์ก็พาลอารมณ์เสียขึ้นมาทุกครั้ง ความสัมพันธ์ของคู่นี้ดูเหมือนจะเลวร้ายกว่าคู่ของคริสโตเฟอร์กับปิ่นมุกหลายขุม เพราะคู่นั้นอย่างน้อยก็มีหนึ่งคนที่ชอบอีกฝ่าย แต่สำหรับคู่นี้ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบขี้หน้ากัน เรียกว่าเจอหน้ากันเมื่อไหร่ได้เปิดศึกฉะกันทุกครั้ง ออกแนวพังพอนกับงูเห่า เรื่องของเรื่องที่ทำให้ลอร่าไม่ชอบหน้าริคคาร์โด้ก็เพราะฝ่ายชายลื่นล้มมาจับหน้าอกเธอเข้าพอดิบพอดี แต่เธอไม่เชื่อคำแก้ตัวของเขาว่าลื่นล้ม คิดว่าเขาตั้งใจเสียมากกว่า

“ฉันจะกล้าไปคนเดียวได้ยังไงล่ะ ยิ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ จะเข้าไปในห้องท่ามกลางผู้ชายถึงสองคน เห็นทีจะไม่ค่อยปลอดภัยต่อสวัสดิภาพและพรหมจรรย์สักเท่าไหร่นัก” มณีอินทร์ดัดเสียงอ่อนเสียงหวานจินตนาการล้ำเลิศประเสริฐศรี แต่สิ่งที่พูดกับสิ่งที่คิดนี่มันสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง



ห้างสรรพสินค้าในวันนี้มีผู้คนที่เดินจับจ่ายใช้สอยมากเหมือนทุกวัน พื้นที่ในห้างที่เคยกว้างใหญ่จึงดูแคบลงถนัดตา คริสโตเฟอร์พาปิ่นมุกเดินผ่านผู้คนแปลกหน้ามากมายที่เดินสวนกันไปมามุ่งหน้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าบุรุษซึ่งจำได้ว่าอยู่ชั้นสองของตัวห้าง

“เดี๋ยวผมขอเลือกเสื้อผ้าของผมก่อนนะ ผมเองก็ไม่ได้เอาเสื้อติดมาเหมือนกัน”

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันยืนรออยู่หน้าร้านนะ”

“จะมายืนรออะไรอยู่ตรงนี้ละครับ เข้าไปข้างในด้วยกันดีกว่า จะได้ช่วยผมเลือกด้วย”

พนักงานในร้านออกมาต้อนรับลูกค้าทั้งสองด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีค่ะ สนใจเสื้อผ้าสไตล์ไหนเลือกชมได้เลยนะคะ ร้านเรารับประกันเรื่องคุณภาพ เนื้อผ้านุ่มนิ่ม ใส่สบายค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“น่ารักจังเลยนะคะ พาแฟนมาซื้อเสื้อผ้าแบบนี้ คุณผู้ชายนี่โชคดีจังเลยมีแฟนทั้งสวยทั้งน่ารัก”

ปิ่นมุกหน้าเหวอเมื่อพนักงานเข้าใจผิดคิดว่าเธอกับคริสโตเฟอร์เป็นแฟนกัน กำลังจะอ้าปากปฏิเสธแต่หนุ่มข้างกายก็เอ่ยขึ้นขัดเสียก่อน

“คุณไปเลือกเสื้อผ้าเถอะครับ”

ปิ่นมุกไม่มีโอกาสอธิบายขยายความให้พนักงานคนนั้นได้เข้าใจอย่างถูกต้องเพราะถูกคริสโตเฟอร์ลากไปเลือกเสื้อผ้า เมื่อครู่นี้ถ้าตาเธอไม่ฝาดเหมือนจะเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของชายหนุ่มแวบๆด้วย

“ตัวไหนดีคุณ ตัวสีฟ้าหรือสีแดง แต่ผมว่ามันสวยทั้งสองตัวเลยนะ”

“ฉันว่าตัวสีแดงน่าจะเหมาะกับคุณมากกว่า เพราะผิวคุณขาวใส่เสื้อแดงเข้าไปคงจะบรรเจิดมากขึ้น”

“ถ้างั้นผมเอาสีฟ้าก็แล้วกัน”

“อ้าว แล้วจะถามความคิดเห็นของฉันทำไมคะ” หญิงสาวหน้างอคอหักเมื่อฝ่ายชายไม่เลือกเสื้อตัวที่เธอเห็นว่าเหมาะกับเขามากกว่า

“ผมล้อเล่นครับ ที่จริงผมก็ชอบตัวสีแดงตั้งแต่แรกแล้วล่ะ เราสองคนนี่ใจตรงกันเลยนะครับ คุณว่าไหม”

“ชิ! อย่ามาเถอะ”

“ฮ่าๆ งอนเหรอครับ ไม่เอาน่า รักหรอกจึงหยอกเล่น หายงอนน๊า…กิ้วกิ๊ว กิ้วกิ๊ว”

ชายหนุ่มสั่นหัวดุกดิกง้องอนคนโกรธ ความน่ารักของชายหนุ่มดึงความสนใจของแขกคนอื่นภายในร้านให้หันมองแล้วก็ต่างอมยิ้มให้กับความน่ารักของหนุ่มสาวที่ทุกคนต่างเชื่อว่าเป็นคู่รักกันอย่างแน่นอน

ปิ่นมุกรู้สึกเขินๆหลังจากรู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนในร้าน หากหัวใจนั้นก็ดูชื่นฉ่ำผิดปกติ หญิงสาวรีบคว้าเสื้อทั้งสองตัวจากมือชายหนุ่มแล้วเดินไปที่เคาร์เตอร์ชำระเงินทันที

“คุณรอด้วยสิครับ” ชายหนุ่มฉีกยิ้มก่อนวิ่งตามหญิงสาวไปที่เคาร์เตอร์



หลังจากได้เสื้อผ้าทั้งของเขาและเธอ คริสโตเฟอร์ก็พาหญิงสาวไปเดินเลือกซื้อของกินของใช้บ้าง อาหารแห้งและอาหารสดหลายอย่างที่ถูกหยิบลงตะกร้าซื้อไปตุนไว้ในตู้เย็นตามรายการที่ตะวันฉายฝากซื้อ ปริมาณที่ซื้อเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวด้วยมีสมาชิกมาเพิ่มอีกหนึ่งคน

“คุณ เดี๋ยวฉันขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”

คริสโตเฟอร์พยักหน้ารับหงึกๆ “ได้ครับ แต่อย่าไปนานนะ ผมคิดถึง”

“ยะ!” ปิ่นมุกกระแทกเสียงอย่างหมั่นไส้ แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเธอก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิง

คริสโตเฟอร์ยืนมองร่างบางจนหายลับตาไป ใบหน้าหล่อไม่เคยปราศจากรอยยิ้มเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเวลาได้อยู่ใกล้ได้เห็นหน้าเธอมันถึงทำให้ปริมาณความสุขในชีวิตมันเพิ่มขึ้นทบเท่าทวีคูณ นี่ขนาดตั้งใจว่าจะโกรธจะงอนเธอนานๆนะ แต่พอเห็นหน้าเธอเท่านั้นแหละหัวใจแข็งๆก็อ่อนยวบลงฉับพลัน

“ช่วยด้วย! คนกระชากกระเป๋า ช่วยด้วย!”

เสียงโหวกเหวกโวยวายของสตรีสูงอายุทำให้ประชาชนที่อยู่บริเวณนั้นต่างหันไปมองด้วยความสนใจ คริสโตเฟอร์เองก็เป็นหนึ่งในนั้น สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือชายวัยรุ่นใส่หมวกกำลังวิ่งหนีหญิงชราที่วิ่งไล่ตามจากด้านหลัง ทั้งคู่กำลังวิ่งตรงมาหาเขา สถานการณ์มันบ่งบอกว่าชายที่วิ่งหนีไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน พอชายคนนั้นวิ่งมาใกล้เขาก็กระโดดเข้าขวางแล้วผลักชายใส่หมวดจนเซถลาล้มลงกับพื้น

“ขโมยกระเป๋าคนแก่แบบนี้มันดูไม่แมนเลยนะไอ้หนู มือเท้าก็มีอายุก็ยังน้อยน่าจะทำมาหากินที่สุจริตมากกว่านี้”

“มึงมาเสือกอะไรด้วย เรื่องของกูไม่ใช่เรื่องของมึง แส่เรื่องชาวบ้านแบบนี้อยากลงนรกใช่ไหม”

“พูดจาหยาบคายไม่น่ารักเลยนะไอ้หนู เป็นเด็กเป็นเล็กพูดกับผู้หลักผู้ใหญ่ควรจะต้องสุภาพมากกว่านี้นะ”

“มึงไม่ใช่พ่อกูไม่ต้องมาสั่งสอน ไอ้เวร!” หนุ่มวัยรุ่นตวาดด้วยความโมโหสุดขีด ดึงมีดที่เหน็บไว้ด้านหลังออกมาขู่พลเมืองดีทันที “ถ้ามึงไม่อยากตาย ก็หลีกทางกูไป ไม่งั้นกูจะส่งให้มึงลงนรกเดี๋ยวนี้”

“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองเข้ามา”

หนุ่มวัยรุ่นกัดฟันกรอด กำชับมีดในมือแน่นขึ้นก่อนทะยานตัวเข้าไปหาคริสโตเฟอร์ ฝ่ายนั้นซึ่งตั้งรับไว้อยู่แล้ว เบี่ยงตัวหลบพลางยันโครมเข้าที่แผ่นหลังของชายวัยรุ่น แล้วกระโดดเข้าไปล็อกตัวอย่างรวดเร็ว

“เรามันกระดูกคนละเบอร์นะไอ้หนู”

จังหวะนั้น รปภ. ของห้างที่ได้รับแจ้งว่ามีการวิ่งราวกระเป๋าก็มาถึงที่เกิดเหตุพอดี คริสโตเฟอร์จึงมอบคนร้ายให้กับรปภ. ดำเนินการต่อไป ส่วนเขาหยิบกระเป๋าไปส่งคืนเจ้าของ

“นี่ใช่กระเป๋าของคุณยายหรือเปล่าครับ”

“ใช่จ้ะพ่อหนุ่ม นี่กระเป๋าของยายเอง ”

“เกิดอะไรขึ้นคะ” ปิ่นมุกเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นคนยืนห้อมล้อมคริส๖เฟอร์กับหญิงชราอยู่ก็สงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“มีคนกระชากกระเป๋าคุณยายคนนี้ค่ะ คุณคนนี้ก็เลยช่วยไว้”

“พ่อหนุ่มคนนี้เป็นคนดีนะแม่หนู หนูโชคดีมากๆที่มีแฟนเป็นคนดีและมีน้ำใจมากขนาดนี้ นี่ถ้ายายไม่ได้พ่อหนุ่มคนนี้ช่วยไว้ ก็ไม่รู้ว่ายายจะได้กระเป๋าคืนหรือเปล่า”

“เอ่อ คุณยายคะ เขาไม่ใช่” ปิ่นมุกกำลังจะอธิบายว่าเขาและเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่หญิงชราก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน หากในใจก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนอื่นถึงชอบคิดว่าเธอกับคริสโตเฟอร์ถึงนี่เป็นแฟนกันนัก

“อย่าว่าแบบนั้นแบบนี้เลยนะจ้ะพ่อหนุ่ม ขอยายได้ตอบแทนน้ำใจของเราบ้าง” หญิงชรายื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ชายหนุ่มเพื่อตอบแทนน้ำใจของเขา

“ขอบคุณนะครับยาย แต่ผมรับไว้ไม่ได้หรอกนะครับ ผมช่วยเพราะอยากช่วยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน”

“แต่ยายอยากจะตอบแทนจริงๆนะจ้ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับยาย ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ แต่ยังไงผมก็ขอบคุณมากๆนะครับ”

“ถ้างั้นยายก็ต้องขอบใจพ่อหนุ่มจริงๆนะ ขอให้พ่อหนุ่มเจริญๆและมีความสุขสมหวังในชีวิต รวมทั้งชีวิตคู่ของพ่อหนุ่มกับแม่หนูคนนี้ให้ยืนยาวและมั่นคง”

“ขอบคุณครับยาย ขอให้สมพรปากนะครับ”

ปิ่นมุกเหลือบตามองคนยกมือรับคำอวยพรอย่างหมั่นไส้ ข้ออื่นที่ไหว้รับเธอจะไม่บ่นเลยแต่ดันหน้าชื่นตาบานรับเอาประโยคที่ว่าขอชีวิตคู่ของพ่อหนุ่มกับแม่หนูคนนี้ยืนยาวและมั่นคงนี่สิ มันทะแม่งๆอย่างไรพิกล

“นี่คุณ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมไม่บอกคุณยายไปตามความจริงล่ะ ปล่อยให้ยายแกเข้าใจผิดอยู่ได้” ปิ่นมุกเอาเรื่องหลังจากคุณยายจากไปแล้ว

“ก็ในเมื่อคุณยายเข้าใจแบบนั้น แล้วถ้าเราไปขัดแกแกก็หน้าแตกสิครับ ผมไม่อยากทำลายความหวังของคนอื่น อีกอย่างเราสองคนอาจจะดูเหมะสมกันหรือเปล่า คนอื่นๆถึงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน”

“ชิ! อย่ามโนค่ะ”

ปิ่นมุกฟาดเปี๊ยะลงที่ต้นแขนชายหนุ่มเบาๆ

“หากว่าฉันเป็นหมัดเธอจะเป็นหมา เธอเป็นนมข้างขวาฉันจะเป็นข้างซ้าย

เธอเป็นตาฉันก็ขอเป็นยาย เธอเป็นควายฉันเป็นนกเอี้ยงคอยเลี้ยงเธอ”



เพลียค่ะ!

.....................................................................................

สวัสดีจ้าแฟนๆหมอคริสและหนูมุกท่านเลย ขอบคุณทุกคอมเม๊นส์ ทุกการติดตามนะจ้ะ คอมเม๊นเป็นกำลังให้เขาหน่อนน้าาาาาา วันนี้เขามีนิยายเรื่องใหม่ของเพื่อนสาวของมุกเอง นางพึ่งเปิดเรื่องใหม่ เรื่องเผด็จการบงการรัก นามปากกา หยาดพิรุณ แนวหื่นๆ ผู้ชายเงียบๆขรึมๆ หื่นเงียบ นางฝากมา เข้าไปอ่านได้โดย คลิกที่นี่เลยจ้า

ธิดาดิน

จำนวนการเข้าชม : 2827

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery