ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง
ตอน: ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง
ซาเมราลืมตามองผืนผ้าใบของกระโจมที่ไม่คุ้นตาอย่างนึกไม่ออกว่ามานอนตรงนี้ได้อย่างไร หญิงสาวยกมือมาจับหน้าผากที่รู้สึกเจ็บแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเจ็บ ใบหูเล็กแนบกับบางสิ่งที่กำลังเต้นอย่างสม่ำเสมอซึ่งเธอจำได้รางๆ ว่าได้ยินเสียงนี้มาสักพักแล้ว สายตาของเธอค่อยๆ ไล่จากอกหนาที่สวมทับด้วยโตเบสีเทามาถึงคอและคางที่มีเคราขึ้น เพิ่งรู้ตัวว่านอนซบอกธามอยู่แสดงว่าเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงเต้นจากหัวใจของเขาน่ะสิ
“นายธาม!”
ธามินสะดุ้งตื่นทันทียังไม่ทันได้พูดก็จุกจนหายไม่ออกเมื่อหมัดหนักๆ ของซาเมรากระแทกใส่อกของเขาแบบรัวไม่ยั้ง เมื่อทำกลับไม่ได้เขาเลยคว้ามือทั้งสองข้างของเธอไว้แล้วขมวดคิ้วใส่ด้วยความโมโห
“เจ็บนะองค์หญิง มาชกผมทำไมล่ะครับ”
“ก็ทำให้เจ็บน่ะสิ นายมันแย่มาก ไม่สิ ชั่วเลยแล้วกัน ฉวยโอกาส ถ้าอยู่ในวังฉันจะสั่งประหาร”
ธามินถอนใจอย่างเหลือทนเพราะแบกซาเมรามาสามชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่ กว่าจะตั้งกระโจมจากผ้าที่เก็บมาจากรถ เขาเหนื่อยมากเลยหลับไปพร้อมกับเธอต่างหาก แต่กลับจะถูกประหารเสียนี่
“นึกดูก่อนไหมครับว่าก่อนที่จะมานอนตรงนี้ องค์หญิงอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่”
“ปล่อยมือก่อนสิ” ทหารปลายแถวไม่มีสิทธิ์ใบเห็นหน้าของเธอ แต่นี่อะไร เขาทั้งกอด จ้องหน้าและขัดใจ แถมต่อว่าในบางครั้ง อย่างนี้สมควรลงอาญา
ธามินยอมปล่อยข้อมือเล็กแล้วเขยิบไปนั่งห่างๆ ใบหน้าของซาเมราดูสดชื่น แต่เขาเพิ่งได้นอนยังไม่ถึงสองชั่วโมง แม่เจ้าประคุณเอ๋ย
ซาเมราเขยิบห่างออกไปเหมือนกันเพื่อความแน่ใจตาก็มองหาอาวุธ แต่พอหาไม่ได้ก็เลยถูกจ้อง ก็ได้ๆ ต้องนึก ครั้งสุดท้ายที่ยังมีสติก็น่าจะตอนที่เธอโทรหาพี่ชายใช่ไหมนะ
ใช่แล้ว!
“มีคนมาตามจับตัวฉัน แต่...ทำไมตอนนี้มีแต่นายกับฉันแค่สองคนล่ะ พวกนั้นไปไหนหมดแล้ว”
ธามินค่อยเบาใจที่ไม่ต้องเท้าความยาว “คนร้ายเป็นพวกกบฏครับ พอผมปล้นรถพวกมันได้แล้วก็พาองค์หญิงเดินทางมาหลบที่นี่ก่อน”
“นายเก่งจัง แล้วตอนนี้รถอยู่ที่ไหนล่ะ” ทำไมเธอมองไปรอบตัวแล้วไม่เห็นอะไรสักอย่างที่คล้ายรถ
“ตอนนี้ทรายจากเนินคงทับถมจนไม่มีใครเห็นว่ามีรถจอดอยู่แล้วล่ะครับ หลังจากรถน้ำมันหมดผมแบกองค์หญิงใส่หลังมาที่โอเอซิสฟารุกด้วยสองขานี้แหละ ฟังแล้วองค์หญิงยังอยากให้ประหารผมอีกหรือเปล่าครับ”
ซาเมรายิ้มบางๆ เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่เข้าใจนายธามผิดไปมาก ดีเท่าไหร่ที่เขาไม่บอกว่าแบกเธอมาหนักแทบแย่ แต่มันก็ไม่มีเหตุผลตรงไหนที่เขาต้องมานอนข้างๆ เธอสักหน่อย
“ขอบใจนายมากนะที่ช่วยชีวิตฉันไว้อีกครั้ง แต่นายยังสมควรถูกลงโทษอยู่ดี ฉันเป็นองค์หญิง แม้กระทั่งผู้หญิงธรรมดาๆ ก็เถอะ นายจะมาทำเหมือนกับว่าเป็นดอกไม้ริมทางไม่ได้ ทำไมไม่ไปนอนที่อื่นล่ะ”
เสียงเฮ้อดังมาก่อนคำตอบ “องค์หญิงช่วยลดน้ำหนักบ้างก็ดีนะครับผมจะได้ไม่เหนื่อยจนหลับไป”
ซาเมราหน้าง้ำใส่ไม่อยากเถียงให้ตัวเองกลายเป็นประเด็นว่า ‘อ้วน’ ทั้งที่ไม่จริงสักหน่อย ธามินปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ความจริงแล้วซาเมราก็ไม่ได้หนักอะไรหรอก แต่หมั่นไส้มากกว่าเพราะเธอคิดแต่ละอย่างเขาเสี่ยงอาญาถึงชีวิตทั้งนั้น
โอเอซิสฟารุกมีพื้นที่ไม่มากนักและอยู่บนเส้นทางที่ชาวเบดูอินเคยใช้ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีใครมาโอเอซิสแห่งนี้เหมือนแต่ก่อนเพราะโอเอซิสซิลวากลายเป็นชุมชนเล็กๆ ที่น่าพักแรมมากกว่า ธามินจึงพอเบาใจได้ว่าซาเมราจะปลอดภัยไม่ถูกตามพบได้ง่าย แต่ปัญหาก็มีเช่นกันเมื่อคนของชีคคงไม่คาดคิดว่าเขาจะพาองค์หญิงมาซ่อนตัวที่นี่
ซาเมราเดินสำรวจโอเอซิสถึงได้รู้ว่านอกจากทรายกับน้ำแล้วยังไม่เห็นว่ามีอะไรพอจะกินประทังชีวิตได้ แต่พอเห็นน้ำแล้วก็ชักยั่วใจหากได้อาบน้ำบ้างคงดีไม่น้อย
“องค์หญิงอยากอาบน้ำไหมครับ”
ธามินเดินมาใกล้เว้นระยะห่างไว้ ซาเมราหันมามองอย่างชั่งใจ
“ก็...อยากอยู่ แต่ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนแล้วจะอาบยังไงล่ะ”
“ก็ใส่ชุดเดิมไงครับ เดี๋ยวผมไปยืนเฝ้าที่หน้าโอเอซิสให้ ถ้ากลัวว่าผมจะแอบมาถ้ำมอง องค์หญิงจะปิดตามัดมือผมก็ได้นะครับ” เขาเสนอทางออกให้
ซาเมรานิ่งคิดชั่งใจระหว่างมองน้ำกับธาม ถ้าเขาเสนอมาขนาดนี้คงไม่ต้องกังวลอะไรแล้วละมั้ง แต่ทางที่ดีเธอต้องหาไม้มือไว้ใกล้ๆ คราวนี้แหละอุ่นใจของแท้เลย
“ก็ได้ ถ้างันผลัดกัน เดี๋ยวฉันไปดูต้นทางให้นายตอนที่อาบน้ำบ้าง”
ธามินพยักหน้าไม่อยากเรื่องมากเดี๋ยวจะไม่ไว้ใจเขาจนไม่กล้าอาบน้ำอีก ร่างสูงเดินไปบริเวณคล้ายๆ ทางเข้าโอเอซิสเพราะสองข้างเป็นต้นกระถินเหลืองที่ยืนต้นซ้อนกันมีใบและฝักสะพรั่ง พอจะเป็นร่มเงาทำให้เย็นสบายท่ามกลางท้องฟ้าโล่งและแสงอาทิตย์จัดจ้า ชาวทะเลทรายเท่านั้นที่รู้ว่าอีกไม่นานพายุทรายจะเกิดขึ้น เพียงไม่นานธามินก็หยิบผ้าผืนเล็กมาพันปิดตาตามสัญญา
ร่างเปลือยเปล่าย่อตัวให้ตั้งแต่ช่วงไหล่เท่านั้นที่โผล่พ้นน้ำ เธอชะเง้อมองหานายธามพอเห็นว่าเขาพันผ้าปิดตาแล้วจึงค่อยเบาใจ การได้อาบน้ำในสระกว้างๆ ช่วยให้สบายตัวถึงจะไม่มีแชมพูและโฟมล้างหน้าก็ไม่เป็นไร แค่ฝุ่นทรายตามผมและเนื้อตัวถูกล้างออกไปก็พอแล้ว ซาเมราว่ายน้ำไปมาอยู่หลายครั้งจนสาหร่ายใต้น้ำพันขา เธอรีบว่ายน้ำเขาฝั่งเพราะไม่ชอบความลื่นของมันเลย
อบายะห์ชุดเดิมที่ซักไว้แล้วบิดจนหมาดก่อนนะมาผึ่งแดด รอเพียงครู่เดียวก็แห้งพอจะใส่ได้ ผมตรงสลวยที่ถักเปียไว้กลายเป็นหยักศก ช่างน่าแปลกตาในความเปลี่ยนแปลงของตัวเองเมื่อซาเมราส่องกับน้ำให้สะท้อนใบหน้า หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเธอรีบเดินมาหาคนเฝ้าที่ทำตามสัญญา มือบางวางลงบนไหล่หนาเริ่มรู้สึกเชื่อใจเขาขึ้นมาอีกนิด
“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว นายไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าตรงนี้ต่อให้เอง”
ธามินดึงผ้าปิดตาออกแล้วยิ้มออกมา ถ้าตรงนี้ไม่ใช่โอเอซิสกลางทะเลทราย ซาเมราคงกลายเป็นวีนัสที่สวยชวนหลงใหลจนหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ ทว่าคำพูดของเธอบอกชัด...ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง ทำให้ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินเร็วๆ ไปที่สระกลางโอเอซิส เผื่อว่าน้ำเย็นๆ จะช่วยให้หัวใจของเขากลับมาเต้นในจังหวะเดิมได้อีกครั้ง โตเบและสะระบั่นถูกซักแล้วนำวางตากบนหินที่ผิวร้อนจัด ร่างกำยำโผว่ายน้ำกลับไปกลับมาอยู่หลายเที่ยว
ซาเมรานั่งสางผมด้วยมือแทนหวี ลมเย็นสบายพัดเข้ามาทำให้ผมเปียกกลายเป็นแห้งได้เร็วขึ้น สายตาของเธอมองไปเบื้องหน้าอย่างระแวดระวังอดคิดไม่ได้ว่าหากตอนนี้หลงทางอยู่ที่นี่คนเดียวคงรอดชีวิตได้ยาก หลายนาทีต่อมามีบางสิ่งที่ขยับไหวผ่านเข้ามาราวกับมีคนกำลังเดินทางอยู่ไกลลิบ เธอลุกขึ้นแล้วชะเง้อหาอย่างมีความหวัง ครั้นจะส่งเสียงตะโกนก็ฉุกคิดได้ว่าอาจเป็นพวกกบฏ ยังไม่ทันได้ไตร่ตรองด้วยซ้ำตอนที่เธอวิ่งไปยังสระน้ำกลางโอเอซิสเพื่อบอกธามเรื่องสำคัญ
ซาเมราบังเอิญเห็นธามเดินขึ้นมาจากน้ำในสภาพเปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกาะพราวที่อกหนาและร่างกายส่วนอื่นๆ ใบหน้าของเธอร้อนวูบวาบตะลึงงันรีบหันไปทางอื่น แต่ถึงกระนั้นภาพร่างกายของเขาก็ยังติดตาจนแก้มของเธอร้อนฉ่า
ร่างเพรียววิ่งกลับไปยังทางเข้าโอเอซิสด้วยใจแสนระทึก ซาเมรากลัวธามมาแอบดูตอนอาบน้ำ แต่เธอกลับเป็นฝ่ายทำเสียเอง แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ มือบางยกมือขึ้นมาทุบอกเพราะหัวใจบ้าๆ ไม่รู้จะเต้นแรงไปถึงไหน
“ต้องลืมให้ได้ ร่างกายของมนุษย์สุดท้ายก็เป็นซากศพ คิดแบบนี้เข้าไว้สิเมรา”
เพียงไม่กี่นาทีต่อมาซาเมราก็ตั้งสติได้แล้วมองไปยังทะเลทรายข้างหน้าที่เห็นเหมือนมีคนผ่านมาเมื่อครู่ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวอีกแล้วเหลือเพียงทะเลทรายเวิ้งว้างหาจุดสิ้นสุดไม่พบ เธอไม่น่าพลาดโอกาสสำคัญเลยบางทีคนที่เห็นอาจเป็นชาวบ้านธรรมดาๆ ก็ได้
การค้นหายังคงดำเนินต่อไป แม้ว่ามาลิคจะสั่งให้หยุดไปในตอนตีสามเพื่อให้ทหารที่เหนื่อยล้ามาหลายวันได้พักแล้วเริ่มงานกันใหม่ในเวลาเจ็ดโมงเช้า ชีคชามีลถึงกับขับเครื่องบินเล็กเพื่อหาตัวซาเมรากับธามินที่หายไปอย่างลึกลับด้วยตัวเอง ทะเลทรายในรัศมีสิบไมล์ถูกขยายพื้นที่การค้นหาออกไปเรื่อยๆ แต่ตลอดทั้งวันกลับไร้ข่าวดี จนยาซินต้องขอให้นายเหนือหัวพักผ่อนไม่เช่นนั้นอาจล้มป่วยจนกลายเป็นเรื่องใหญ่
“บางทีท่านราชองครักษ์อาจจะไม่สะดวกส่งข่าวหรือพาองค์หญิงกลับมาในวันนี้ก็ได้นะครับ” ยาซินก็ได้แต่คาดหวัง
“อาจจะงั้นหรือยาซิน ผมเบื่อคำพูดนี้เสียจริง ถ้ารู้ว่าทั้งคู่ถูกพาไปที่ไหน ผมจะรีบไปรับตอนนี้เลย”
ยาซินไม่รู้จะให้กำลังใจชีคชามีอย่างไรแล้วเพราะขนาดทหารเกือบร้อยยังหาตัวไม่พบ ทั้งๆ ที่ตามองค์หญิงซาเมรากับธามินมาในเวลากระชั้นชิด
เสียงโทรศัพท์ส่วนพระองค์ดังขึ้น ชามีลไม่อยากจะสนใจนักหากไม่เห็นว่าเป็นพี่ชายต่างมารดาที่โทรมา
“รู้เรื่องยุ่งๆ ตอนนี้แล้วใช่ไหมพี่ฮาน” น้ำเสียงของชามีลบอกชัดว่าไม่สบายใจ
“ไม่รู้อะไรเลยต่างหาก พี่แค่จะโทรมาชาบอกว่าตอนนี้พี่อยู่โรงพยาบาลห่างจากวังนิดเดียวเท่านั้นเอง เมื่อเช้าพี่ถูกลอบยิงที่โรงพยาบาล”
ชามีลลุกขึ้นมองกราดไปยังยาซิน ทำไมเกิดเรื่องแบบนื้แล้วไม่มีใครรายงานสักคน
“อย่าลงอาญาใครเข้าล่ะ ตอนนี้พี่ปลอดภัยดีแล้ว แค่ไม่นึกว่าจะถูกลอบยิงก็เลยไม่ให้ใครรายงานไป พี่รอให้แน่ใจว่าไม่ได้เป็นอะไรมากถึงได้โทรมาบอกชาด้วยตัวเอง”
กำปั้นใหญ่ของชีคชามีลทุบลงบนโต๊ะเสียงดังจนยาซินถึงกับสะดุ้ง พวกกบฏกำลังบีบเขาด้วยการเล่นงานซาเมรากับชาฮาน
“เดี๋ยวผมจะรีบไปเยี่ยมนะพี่ชาฮาน พอลุกได้ก็อย่าเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลแล้วไปตรวจคนไข้เด็ดขาด ตอนนี้ถึงเป็นหมอก็นอนเจ็บได้”
ชาฮานรับปากเป็นการชดเชยที่เพิ่งโทรมาบอกข่าว ชามีลวางสายรู้สึกด้วยตัวเองว่าด้วยหัวใจหนักอึ้งกว่าเดิม
“ผมต้องไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด เตรียมเครื่องบินเล็กให้ผมทีนะยาซิน”
ยาซินรีบไปทำตามรับสั่งไม่อย่างนั้นเขาอาจถูกปล่อยเคว้งไว้ที่นี่ สีหน้าชีคชามีลอย่างกับพร้อมจะฆ่าใครสักคน จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาลนั่นล่ะ ยาซินถึงได้เข้าใจว่าทำไมนายเหนือหัวถึงแค้นใจพวกกบฏนัก ถ้าพวกมันกล้าถึงขนาดลอบฆ่าเชื้อพระวงศ์แล้วองค์หญิงซาเมราจะมีชะตากรรมอย่างไร บางทีในสถานการณ์ตอนนี้ธามินอาจเป็นความหวังเดียวที่เหลืออยู่สำหรับพวกเขาทุกคน
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
“นายธาม!”
ธามินสะดุ้งตื่นทันทียังไม่ทันได้พูดก็จุกจนหายไม่ออกเมื่อหมัดหนักๆ ของซาเมรากระแทกใส่อกของเขาแบบรัวไม่ยั้ง เมื่อทำกลับไม่ได้เขาเลยคว้ามือทั้งสองข้างของเธอไว้แล้วขมวดคิ้วใส่ด้วยความโมโห
“เจ็บนะองค์หญิง มาชกผมทำไมล่ะครับ”
“ก็ทำให้เจ็บน่ะสิ นายมันแย่มาก ไม่สิ ชั่วเลยแล้วกัน ฉวยโอกาส ถ้าอยู่ในวังฉันจะสั่งประหาร”
ธามินถอนใจอย่างเหลือทนเพราะแบกซาเมรามาสามชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่ กว่าจะตั้งกระโจมจากผ้าที่เก็บมาจากรถ เขาเหนื่อยมากเลยหลับไปพร้อมกับเธอต่างหาก แต่กลับจะถูกประหารเสียนี่
“นึกดูก่อนไหมครับว่าก่อนที่จะมานอนตรงนี้ องค์หญิงอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่”
“ปล่อยมือก่อนสิ” ทหารปลายแถวไม่มีสิทธิ์ใบเห็นหน้าของเธอ แต่นี่อะไร เขาทั้งกอด จ้องหน้าและขัดใจ แถมต่อว่าในบางครั้ง อย่างนี้สมควรลงอาญา
ธามินยอมปล่อยข้อมือเล็กแล้วเขยิบไปนั่งห่างๆ ใบหน้าของซาเมราดูสดชื่น แต่เขาเพิ่งได้นอนยังไม่ถึงสองชั่วโมง แม่เจ้าประคุณเอ๋ย
ซาเมราเขยิบห่างออกไปเหมือนกันเพื่อความแน่ใจตาก็มองหาอาวุธ แต่พอหาไม่ได้ก็เลยถูกจ้อง ก็ได้ๆ ต้องนึก ครั้งสุดท้ายที่ยังมีสติก็น่าจะตอนที่เธอโทรหาพี่ชายใช่ไหมนะ
ใช่แล้ว!
“มีคนมาตามจับตัวฉัน แต่...ทำไมตอนนี้มีแต่นายกับฉันแค่สองคนล่ะ พวกนั้นไปไหนหมดแล้ว”
ธามินค่อยเบาใจที่ไม่ต้องเท้าความยาว “คนร้ายเป็นพวกกบฏครับ พอผมปล้นรถพวกมันได้แล้วก็พาองค์หญิงเดินทางมาหลบที่นี่ก่อน”
“นายเก่งจัง แล้วตอนนี้รถอยู่ที่ไหนล่ะ” ทำไมเธอมองไปรอบตัวแล้วไม่เห็นอะไรสักอย่างที่คล้ายรถ
“ตอนนี้ทรายจากเนินคงทับถมจนไม่มีใครเห็นว่ามีรถจอดอยู่แล้วล่ะครับ หลังจากรถน้ำมันหมดผมแบกองค์หญิงใส่หลังมาที่โอเอซิสฟารุกด้วยสองขานี้แหละ ฟังแล้วองค์หญิงยังอยากให้ประหารผมอีกหรือเปล่าครับ”
ซาเมรายิ้มบางๆ เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่เข้าใจนายธามผิดไปมาก ดีเท่าไหร่ที่เขาไม่บอกว่าแบกเธอมาหนักแทบแย่ แต่มันก็ไม่มีเหตุผลตรงไหนที่เขาต้องมานอนข้างๆ เธอสักหน่อย
“ขอบใจนายมากนะที่ช่วยชีวิตฉันไว้อีกครั้ง แต่นายยังสมควรถูกลงโทษอยู่ดี ฉันเป็นองค์หญิง แม้กระทั่งผู้หญิงธรรมดาๆ ก็เถอะ นายจะมาทำเหมือนกับว่าเป็นดอกไม้ริมทางไม่ได้ ทำไมไม่ไปนอนที่อื่นล่ะ”
เสียงเฮ้อดังมาก่อนคำตอบ “องค์หญิงช่วยลดน้ำหนักบ้างก็ดีนะครับผมจะได้ไม่เหนื่อยจนหลับไป”
ซาเมราหน้าง้ำใส่ไม่อยากเถียงให้ตัวเองกลายเป็นประเด็นว่า ‘อ้วน’ ทั้งที่ไม่จริงสักหน่อย ธามินปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ความจริงแล้วซาเมราก็ไม่ได้หนักอะไรหรอก แต่หมั่นไส้มากกว่าเพราะเธอคิดแต่ละอย่างเขาเสี่ยงอาญาถึงชีวิตทั้งนั้น
โอเอซิสฟารุกมีพื้นที่ไม่มากนักและอยู่บนเส้นทางที่ชาวเบดูอินเคยใช้ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีใครมาโอเอซิสแห่งนี้เหมือนแต่ก่อนเพราะโอเอซิสซิลวากลายเป็นชุมชนเล็กๆ ที่น่าพักแรมมากกว่า ธามินจึงพอเบาใจได้ว่าซาเมราจะปลอดภัยไม่ถูกตามพบได้ง่าย แต่ปัญหาก็มีเช่นกันเมื่อคนของชีคคงไม่คาดคิดว่าเขาจะพาองค์หญิงมาซ่อนตัวที่นี่
ซาเมราเดินสำรวจโอเอซิสถึงได้รู้ว่านอกจากทรายกับน้ำแล้วยังไม่เห็นว่ามีอะไรพอจะกินประทังชีวิตได้ แต่พอเห็นน้ำแล้วก็ชักยั่วใจหากได้อาบน้ำบ้างคงดีไม่น้อย
“องค์หญิงอยากอาบน้ำไหมครับ”
ธามินเดินมาใกล้เว้นระยะห่างไว้ ซาเมราหันมามองอย่างชั่งใจ
“ก็...อยากอยู่ แต่ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนแล้วจะอาบยังไงล่ะ”
“ก็ใส่ชุดเดิมไงครับ เดี๋ยวผมไปยืนเฝ้าที่หน้าโอเอซิสให้ ถ้ากลัวว่าผมจะแอบมาถ้ำมอง องค์หญิงจะปิดตามัดมือผมก็ได้นะครับ” เขาเสนอทางออกให้
ซาเมรานิ่งคิดชั่งใจระหว่างมองน้ำกับธาม ถ้าเขาเสนอมาขนาดนี้คงไม่ต้องกังวลอะไรแล้วละมั้ง แต่ทางที่ดีเธอต้องหาไม้มือไว้ใกล้ๆ คราวนี้แหละอุ่นใจของแท้เลย
“ก็ได้ ถ้างันผลัดกัน เดี๋ยวฉันไปดูต้นทางให้นายตอนที่อาบน้ำบ้าง”
ธามินพยักหน้าไม่อยากเรื่องมากเดี๋ยวจะไม่ไว้ใจเขาจนไม่กล้าอาบน้ำอีก ร่างสูงเดินไปบริเวณคล้ายๆ ทางเข้าโอเอซิสเพราะสองข้างเป็นต้นกระถินเหลืองที่ยืนต้นซ้อนกันมีใบและฝักสะพรั่ง พอจะเป็นร่มเงาทำให้เย็นสบายท่ามกลางท้องฟ้าโล่งและแสงอาทิตย์จัดจ้า ชาวทะเลทรายเท่านั้นที่รู้ว่าอีกไม่นานพายุทรายจะเกิดขึ้น เพียงไม่นานธามินก็หยิบผ้าผืนเล็กมาพันปิดตาตามสัญญา
ร่างเปลือยเปล่าย่อตัวให้ตั้งแต่ช่วงไหล่เท่านั้นที่โผล่พ้นน้ำ เธอชะเง้อมองหานายธามพอเห็นว่าเขาพันผ้าปิดตาแล้วจึงค่อยเบาใจ การได้อาบน้ำในสระกว้างๆ ช่วยให้สบายตัวถึงจะไม่มีแชมพูและโฟมล้างหน้าก็ไม่เป็นไร แค่ฝุ่นทรายตามผมและเนื้อตัวถูกล้างออกไปก็พอแล้ว ซาเมราว่ายน้ำไปมาอยู่หลายครั้งจนสาหร่ายใต้น้ำพันขา เธอรีบว่ายน้ำเขาฝั่งเพราะไม่ชอบความลื่นของมันเลย
อบายะห์ชุดเดิมที่ซักไว้แล้วบิดจนหมาดก่อนนะมาผึ่งแดด รอเพียงครู่เดียวก็แห้งพอจะใส่ได้ ผมตรงสลวยที่ถักเปียไว้กลายเป็นหยักศก ช่างน่าแปลกตาในความเปลี่ยนแปลงของตัวเองเมื่อซาเมราส่องกับน้ำให้สะท้อนใบหน้า หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเธอรีบเดินมาหาคนเฝ้าที่ทำตามสัญญา มือบางวางลงบนไหล่หนาเริ่มรู้สึกเชื่อใจเขาขึ้นมาอีกนิด
“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว นายไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าตรงนี้ต่อให้เอง”
ธามินดึงผ้าปิดตาออกแล้วยิ้มออกมา ถ้าตรงนี้ไม่ใช่โอเอซิสกลางทะเลทราย ซาเมราคงกลายเป็นวีนัสที่สวยชวนหลงใหลจนหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ ทว่าคำพูดของเธอบอกชัด...ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง ทำให้ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินเร็วๆ ไปที่สระกลางโอเอซิส เผื่อว่าน้ำเย็นๆ จะช่วยให้หัวใจของเขากลับมาเต้นในจังหวะเดิมได้อีกครั้ง โตเบและสะระบั่นถูกซักแล้วนำวางตากบนหินที่ผิวร้อนจัด ร่างกำยำโผว่ายน้ำกลับไปกลับมาอยู่หลายเที่ยว
ซาเมรานั่งสางผมด้วยมือแทนหวี ลมเย็นสบายพัดเข้ามาทำให้ผมเปียกกลายเป็นแห้งได้เร็วขึ้น สายตาของเธอมองไปเบื้องหน้าอย่างระแวดระวังอดคิดไม่ได้ว่าหากตอนนี้หลงทางอยู่ที่นี่คนเดียวคงรอดชีวิตได้ยาก หลายนาทีต่อมามีบางสิ่งที่ขยับไหวผ่านเข้ามาราวกับมีคนกำลังเดินทางอยู่ไกลลิบ เธอลุกขึ้นแล้วชะเง้อหาอย่างมีความหวัง ครั้นจะส่งเสียงตะโกนก็ฉุกคิดได้ว่าอาจเป็นพวกกบฏ ยังไม่ทันได้ไตร่ตรองด้วยซ้ำตอนที่เธอวิ่งไปยังสระน้ำกลางโอเอซิสเพื่อบอกธามเรื่องสำคัญ
ซาเมราบังเอิญเห็นธามเดินขึ้นมาจากน้ำในสภาพเปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกาะพราวที่อกหนาและร่างกายส่วนอื่นๆ ใบหน้าของเธอร้อนวูบวาบตะลึงงันรีบหันไปทางอื่น แต่ถึงกระนั้นภาพร่างกายของเขาก็ยังติดตาจนแก้มของเธอร้อนฉ่า
ร่างเพรียววิ่งกลับไปยังทางเข้าโอเอซิสด้วยใจแสนระทึก ซาเมรากลัวธามมาแอบดูตอนอาบน้ำ แต่เธอกลับเป็นฝ่ายทำเสียเอง แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ มือบางยกมือขึ้นมาทุบอกเพราะหัวใจบ้าๆ ไม่รู้จะเต้นแรงไปถึงไหน
“ต้องลืมให้ได้ ร่างกายของมนุษย์สุดท้ายก็เป็นซากศพ คิดแบบนี้เข้าไว้สิเมรา”
เพียงไม่กี่นาทีต่อมาซาเมราก็ตั้งสติได้แล้วมองไปยังทะเลทรายข้างหน้าที่เห็นเหมือนมีคนผ่านมาเมื่อครู่ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวอีกแล้วเหลือเพียงทะเลทรายเวิ้งว้างหาจุดสิ้นสุดไม่พบ เธอไม่น่าพลาดโอกาสสำคัญเลยบางทีคนที่เห็นอาจเป็นชาวบ้านธรรมดาๆ ก็ได้
การค้นหายังคงดำเนินต่อไป แม้ว่ามาลิคจะสั่งให้หยุดไปในตอนตีสามเพื่อให้ทหารที่เหนื่อยล้ามาหลายวันได้พักแล้วเริ่มงานกันใหม่ในเวลาเจ็ดโมงเช้า ชีคชามีลถึงกับขับเครื่องบินเล็กเพื่อหาตัวซาเมรากับธามินที่หายไปอย่างลึกลับด้วยตัวเอง ทะเลทรายในรัศมีสิบไมล์ถูกขยายพื้นที่การค้นหาออกไปเรื่อยๆ แต่ตลอดทั้งวันกลับไร้ข่าวดี จนยาซินต้องขอให้นายเหนือหัวพักผ่อนไม่เช่นนั้นอาจล้มป่วยจนกลายเป็นเรื่องใหญ่
“บางทีท่านราชองครักษ์อาจจะไม่สะดวกส่งข่าวหรือพาองค์หญิงกลับมาในวันนี้ก็ได้นะครับ” ยาซินก็ได้แต่คาดหวัง
“อาจจะงั้นหรือยาซิน ผมเบื่อคำพูดนี้เสียจริง ถ้ารู้ว่าทั้งคู่ถูกพาไปที่ไหน ผมจะรีบไปรับตอนนี้เลย”
ยาซินไม่รู้จะให้กำลังใจชีคชามีอย่างไรแล้วเพราะขนาดทหารเกือบร้อยยังหาตัวไม่พบ ทั้งๆ ที่ตามองค์หญิงซาเมรากับธามินมาในเวลากระชั้นชิด
เสียงโทรศัพท์ส่วนพระองค์ดังขึ้น ชามีลไม่อยากจะสนใจนักหากไม่เห็นว่าเป็นพี่ชายต่างมารดาที่โทรมา
“รู้เรื่องยุ่งๆ ตอนนี้แล้วใช่ไหมพี่ฮาน” น้ำเสียงของชามีลบอกชัดว่าไม่สบายใจ
“ไม่รู้อะไรเลยต่างหาก พี่แค่จะโทรมาชาบอกว่าตอนนี้พี่อยู่โรงพยาบาลห่างจากวังนิดเดียวเท่านั้นเอง เมื่อเช้าพี่ถูกลอบยิงที่โรงพยาบาล”
ชามีลลุกขึ้นมองกราดไปยังยาซิน ทำไมเกิดเรื่องแบบนื้แล้วไม่มีใครรายงานสักคน
“อย่าลงอาญาใครเข้าล่ะ ตอนนี้พี่ปลอดภัยดีแล้ว แค่ไม่นึกว่าจะถูกลอบยิงก็เลยไม่ให้ใครรายงานไป พี่รอให้แน่ใจว่าไม่ได้เป็นอะไรมากถึงได้โทรมาบอกชาด้วยตัวเอง”
กำปั้นใหญ่ของชีคชามีลทุบลงบนโต๊ะเสียงดังจนยาซินถึงกับสะดุ้ง พวกกบฏกำลังบีบเขาด้วยการเล่นงานซาเมรากับชาฮาน
“เดี๋ยวผมจะรีบไปเยี่ยมนะพี่ชาฮาน พอลุกได้ก็อย่าเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลแล้วไปตรวจคนไข้เด็ดขาด ตอนนี้ถึงเป็นหมอก็นอนเจ็บได้”
ชาฮานรับปากเป็นการชดเชยที่เพิ่งโทรมาบอกข่าว ชามีลวางสายรู้สึกด้วยตัวเองว่าด้วยหัวใจหนักอึ้งกว่าเดิม
“ผมต้องไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด เตรียมเครื่องบินเล็กให้ผมทีนะยาซิน”
ยาซินรีบไปทำตามรับสั่งไม่อย่างนั้นเขาอาจถูกปล่อยเคว้งไว้ที่นี่ สีหน้าชีคชามีลอย่างกับพร้อมจะฆ่าใครสักคน จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาลนั่นล่ะ ยาซินถึงได้เข้าใจว่าทำไมนายเหนือหัวถึงแค้นใจพวกกบฏนัก ถ้าพวกมันกล้าถึงขนาดลอบฆ่าเชื้อพระวงศ์แล้วองค์หญิงซาเมราจะมีชะตากรรมอย่างไร บางทีในสถานการณ์ตอนนี้ธามินอาจเป็นความหวังเดียวที่เหลืออยู่สำหรับพวกเขาทุกคน
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ต.ค. 2558, 09:32:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ต.ค. 2558, 09:32:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 825
| << ตอนที่ 5 ครึ่งแรก | ตอนที่ 6 ครึ่งแรก >> |