ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: ใบหย่าที่ไม่สมบูรณ์
ที่โรงพยาบาล
ฟ้าลดาวิ่งตรงมาที่ห้องไอซียูด้วยท่าทีร้อนใจน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาด้วยความเป็นห่วงสามีพอมาถึงก็เจอเลขาของคิมหันต์และป้าแม่บ้านนั่งอยู่
"คุณฟ้า"เลขาทักก่อนจะลุกขึ้นมาหาฟ้าลดา
"คิมล่ะคะคิมเป็นยังไงบ้าง"
"คุณหมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ"
"โธ่คิม..."ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนที่คณินมาติกาพิมพรและอนงค์จะตามมาสมทบ
"หนูฟ้าใจเย็นๆนะพ่อเชื่อว่าคิมหันต์ต้องไม่เป็นอะไร"คณินพูดปลอบใจฟ้าลดาก่อนจะใช้มือแตะที่ไหล่หญิงสาวอย่างเป็นห่วงพลันคุณหมอเดินออกมา
"คิมล่ะคะคุณหมอเขาเป็นยังไงบ้าง"มาติการีบตรงเข้ามาหาหมอก่อนจะถูกสายตาหมั่นไส้ของพิมพรจ้องมา
"ใครเป็นภรรยาของคนไข้ครับ"
"ฉัน!!"ฟ้าลดาและมาติกาพูดพร้อมกันจนหมอทำหน้างงๆคณินจึงดันฟ้าลดาไปข้างหน้า
"หนูคนนี้เป็นภรรยาคิมหันต์ครับ"คณินอธิบายมาติกาได้แต่มองอดีตว่าที่พ่อสามีอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"คือ..คุณคิมหันต์ได้รับการกระแทกทางศีรษะอย่างรุนแรงหมอเกรงว่าความทรงจำบางส่วนของคุณคิมหันต์อาจจะหายไปน่ะครับ"สิ้นคำพูดของหมอฟ้าลดาก็แทบล้มทั้งยืนจนแม่บ้านต้องเข้ามาประคองตัวไว้
"หมายความว่าอะไรคะคุณแม่"มาติกาหันไปหาอนงค์
"ก็หมายความว่าความทรงจำของคุณคิมหันต์หายไปน่ะสิลูก"อนงค์อธิบายก่อนจะยิ้มออกมาพลันหมอขอพาตัวคณินไปคุยต่อที่ห้องและพิมพรก็ตามคณินไปอย่างสอดรู้
"งั้นพี่ขอตัวไปดูงานที่บริษัทแทนเจ้านายก่อนนะคะคุณฟ้า"เลขากล่าวฟ้าลดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงโดยมีป้าแม่บ้านประคองอยู่
"เมย์!!!เมย์อยู่ไหน!!ไปตามเมย์มา!!!"เสียงคิมหันต์ตะโกนดังออกมาจากในห้องพลันพยาบาลรีบเดินออกมา
"เอิ่ม..ใครชื่อเมย์คะ"พยาบาลสาวถาม
"ฉันเองค่ะ"
"เชิญด้านในหน่อยค่ะ"พยาบาลสาวท่าทางลุกลี้ลุกลนก่อนที่จะเดินนำมาติกาไปฟ้าลดามองตามอย่างเสียใจหรือว่าเขาลืมเธอไปแล้ว
"ได้ยินไหม..คิมหันต์เขาเรียกหายัยเมย์ไม่ใช่เธอ!ฉันขอเตือนนะว่าให้เธอไปเซ็นใบหย่าซะเพราะมันจะช่วยยกระดับให้แม่เธอดูดีขึ้นมาว่าสามารถอบรมลูกสาวให้แตกต่างจากตัวเองได้"อนงค์กล่าวอย่างผู้ชนะพลันพิมพรเดินกลับมาด้วยท่าทีเศร้าๆ
"หมอว่ายังไงบ้างพิม"ฟ้าลดาเอ่ยถาม
"หมอบอกว่าความจำของคุณคิมจะหายไปก่อนเกิดเหตุช่วงนึงส่วนตอนนี้ห้ามให้คุณคิมเครียดโดยเด็ดขาดไม่งั้น...อาการอาจจะแย่ลง"พิมพรพูดก่อนจะถูกคณินตามตัวไปจึงเหลือแค่ฟ้าลดาและแม่บ้านที่อยู่กับอนงค์
"ฟังฉันนะ...เธอได้ยินชัดแล้วใช่ไหมว่าห้ามคุณคิมหันต์เครียดและถ้าเธอคิดว่าเธอรักเขาจริง...ก็หย่าซะปล่อยเขาไปอยู่กับคนที่เขารักซึ่งไม่ใช่เธอ!"
"แต่หนูทำไมได้"
"หรือเธออยากให้เขาตาย!เอาไหมฉันจะไปเล่าเรื่องเธอให้เขาฟังให้เขาคิดมากจนตายไปเลยดีไหม!"อนงค์ขู่ฟ้าลดาพลันประสิทธิ์กับคุณหญิงภวรรณเดินทางมาถึงพอดี
"มีอะไรกันแม่อนงค์"คุณหญิงภวรรณเอ่ยถาม
"คิมหันต์ความจำขาดหายไปบางช่วงคะคุณแม่และตอนนี้หมอก็สั่งห้ามเขาเครียดไม่งั้นจะเป็นอันตราย"อนงค์อธิบาย
"งั้นก็หย่าซะเลยสิ!จะมัวรออะไรนี่เป็นโอกาสทองของยัยเมย์แล้ว"
"ก็ภรรยาเขานั่งอยู่ตรงนี้นี่คะจะหย่าได้ไงกัน"อนงค์ชำเลืองท่าทางฟ้าลดาคุณหญิงภวรรณมองมาทางฟ้าลดาอย่างเฉยชา
"มันหมดหน้าที่ของเธอแล้วเซ็นใบหย่าซะฉันเอามาด้วย!'คุณหญิงภวรรณก้มลงหาใบหย่าในกระเป๋าก่อนจะยื่นให้ฟ้าลดา
"ฟ้าให้คุณพ่อเป็นคนตัดสินใจค่ะเพราะในเมื่อตอนแต่งพ่อเป็นคนให้ฟ้าแต่งตอนนี้พ่อก็ต้องตัดสินใจ"ฟ้าลดามองหน้าประสิทธิ์อย่างวัดใจหากเขายังเห็นว่าเธอเป็นลูกเขาคงไม่ยอม
"คือพ่อ....คือพ่อว่าฟ้าสงสารพี่เมย์เถอะนะยังไงคุณคิมหันต์เขาก็จำลูกไม่ได้แล้วจริงไหม"สิ้นคำพูดของผู้เป็นพ่อน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของฟ้าลดาตอนนี้เธอรู้แล้วพ่อทำให้เธอเห็นแล้วว่าเขาเลือกลูกสาวอย่างมาติกาไม่ใช่เธอ!!
"เซ็นสิ!!"คุณหญิงภวรรณขู่แม่บ้านตรงมาจับแขนฟ้าลดาแต่หญิงสาวไม่ฟังเธอก้มลงเซ็นใบหย่าก่อนจะยื่นให้คุณหญิงภวรรณผู้เป็นย่าของเธอ
"แค่นี้ก็จบเรื่อง!!"อนงค์และคุณหญิงภวรรณยิ้มอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องไอซียูด้วยท่าทางที่ดีอกดีใจที่สุด
"ฟ้าคือพ่อ..."
"พ่อทำให้ฟ้าเห็นแล้วค่ะว่าสุดท้าย...พ่อก็รักพี่เมย์มากกว่าฟ้า"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาประสิทธิ์จะเข้ามาหาลูกสาวแต่ก็อนงค์เรียกไปเสียก่อน
"คุณฟ้าไปเซ็นทำไมคะ!!"ป้าแม่บ้านกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้
"ต่อให้ฟ้าเซ็นแต่คุณคิมไม่เซ็นมันก็ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอคะ"
"แล้วถ้าคุณคิมเซ็นล่ะคะ"คำถามของป้าแม่บ้านดังขึ้นทำให้ฟ้าลดาฉุกคิดขึ้นมาได้
"นั่นก็แปลว่าคุณคิมลืมฟ้าไปแล้วค่ะ"
………………………………………………………………
ที่ห้องพักฟื้น
"เมย์ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วนี่มันอะไรกันทำไมผมถึงได้ปวดหัวไปหมดแบบนี้"คิมหันต์พูดพลางเอามือกุมที่หัว
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคิมพอดีคิมประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยคิมนอนพักเยอะๆนะคะอย่าเครียดเด็ดขาด"มาติกายิ้มก่อนจะจับคนรักนอนลงเพื่อจะได้พักผ่อนให้เต็มที่
"เมย์!!'อนงค์เดินเข้ามาหาลูกสาวก่อนที่จะยื่นใบหย่าให้ลูกสาวดูอย่างหน้าระรื่น
"จริงเหรอคะคุณแม่นังนั่นยอมหย่าแล้วหรือคะ"
"ใช่ลูก!"
"เมย์ดีใจจังเลยค่ะ"มาติกาโผกอดแม่ของตัวเองก๋วยจั๊บวิ่งไปหาประสิทธิ์
"ขอบคุณนะคะคุณพ่อขอบคุณที่เลือกเมย์"มาติกายิ้มก่อนจะหันไปหาผู้เป็นย่า
"แต่คิมหันต์ยังไม่ได้เซ็นนะเมย์"
"ไม่ต้องห่วงค่ะเมย์จัดการได้แน่!!"มาติกาพูดอย่างมั่นใจก่อนจะยิ้มที่แผนการของเธอสำเร็จแผนการที่จะทำให้คิมหันต์ประสบอุบัติเหตุและใช้บีบฟ้าลดาให้เซ็นใบหย่าแต่เธอก็ไม่นึกว่าผลจะดีเกินคาดขนาดนี้ฟากพิมพรที่แอบได้ยินที่อนงค์และมาติกาพูดก็แอบยิ้มสะใจเช่นกัน
"ฉันให้แกกำจัดยัยฟ้าให้เท่านั้นแหละแกอย่าหวังว่าจะได้คุณคิมไปครองเลยยัยมาติกา"
ฟ้าลดาวิ่งตรงมาที่ห้องไอซียูด้วยท่าทีร้อนใจน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาด้วยความเป็นห่วงสามีพอมาถึงก็เจอเลขาของคิมหันต์และป้าแม่บ้านนั่งอยู่
"คุณฟ้า"เลขาทักก่อนจะลุกขึ้นมาหาฟ้าลดา
"คิมล่ะคะคิมเป็นยังไงบ้าง"
"คุณหมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ"
"โธ่คิม..."ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนที่คณินมาติกาพิมพรและอนงค์จะตามมาสมทบ
"หนูฟ้าใจเย็นๆนะพ่อเชื่อว่าคิมหันต์ต้องไม่เป็นอะไร"คณินพูดปลอบใจฟ้าลดาก่อนจะใช้มือแตะที่ไหล่หญิงสาวอย่างเป็นห่วงพลันคุณหมอเดินออกมา
"คิมล่ะคะคุณหมอเขาเป็นยังไงบ้าง"มาติการีบตรงเข้ามาหาหมอก่อนจะถูกสายตาหมั่นไส้ของพิมพรจ้องมา
"ใครเป็นภรรยาของคนไข้ครับ"
"ฉัน!!"ฟ้าลดาและมาติกาพูดพร้อมกันจนหมอทำหน้างงๆคณินจึงดันฟ้าลดาไปข้างหน้า
"หนูคนนี้เป็นภรรยาคิมหันต์ครับ"คณินอธิบายมาติกาได้แต่มองอดีตว่าที่พ่อสามีอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"คือ..คุณคิมหันต์ได้รับการกระแทกทางศีรษะอย่างรุนแรงหมอเกรงว่าความทรงจำบางส่วนของคุณคิมหันต์อาจจะหายไปน่ะครับ"สิ้นคำพูดของหมอฟ้าลดาก็แทบล้มทั้งยืนจนแม่บ้านต้องเข้ามาประคองตัวไว้
"หมายความว่าอะไรคะคุณแม่"มาติกาหันไปหาอนงค์
"ก็หมายความว่าความทรงจำของคุณคิมหันต์หายไปน่ะสิลูก"อนงค์อธิบายก่อนจะยิ้มออกมาพลันหมอขอพาตัวคณินไปคุยต่อที่ห้องและพิมพรก็ตามคณินไปอย่างสอดรู้
"งั้นพี่ขอตัวไปดูงานที่บริษัทแทนเจ้านายก่อนนะคะคุณฟ้า"เลขากล่าวฟ้าลดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงโดยมีป้าแม่บ้านประคองอยู่
"เมย์!!!เมย์อยู่ไหน!!ไปตามเมย์มา!!!"เสียงคิมหันต์ตะโกนดังออกมาจากในห้องพลันพยาบาลรีบเดินออกมา
"เอิ่ม..ใครชื่อเมย์คะ"พยาบาลสาวถาม
"ฉันเองค่ะ"
"เชิญด้านในหน่อยค่ะ"พยาบาลสาวท่าทางลุกลี้ลุกลนก่อนที่จะเดินนำมาติกาไปฟ้าลดามองตามอย่างเสียใจหรือว่าเขาลืมเธอไปแล้ว
"ได้ยินไหม..คิมหันต์เขาเรียกหายัยเมย์ไม่ใช่เธอ!ฉันขอเตือนนะว่าให้เธอไปเซ็นใบหย่าซะเพราะมันจะช่วยยกระดับให้แม่เธอดูดีขึ้นมาว่าสามารถอบรมลูกสาวให้แตกต่างจากตัวเองได้"อนงค์กล่าวอย่างผู้ชนะพลันพิมพรเดินกลับมาด้วยท่าทีเศร้าๆ
"หมอว่ายังไงบ้างพิม"ฟ้าลดาเอ่ยถาม
"หมอบอกว่าความจำของคุณคิมจะหายไปก่อนเกิดเหตุช่วงนึงส่วนตอนนี้ห้ามให้คุณคิมเครียดโดยเด็ดขาดไม่งั้น...อาการอาจจะแย่ลง"พิมพรพูดก่อนจะถูกคณินตามตัวไปจึงเหลือแค่ฟ้าลดาและแม่บ้านที่อยู่กับอนงค์
"ฟังฉันนะ...เธอได้ยินชัดแล้วใช่ไหมว่าห้ามคุณคิมหันต์เครียดและถ้าเธอคิดว่าเธอรักเขาจริง...ก็หย่าซะปล่อยเขาไปอยู่กับคนที่เขารักซึ่งไม่ใช่เธอ!"
"แต่หนูทำไมได้"
"หรือเธออยากให้เขาตาย!เอาไหมฉันจะไปเล่าเรื่องเธอให้เขาฟังให้เขาคิดมากจนตายไปเลยดีไหม!"อนงค์ขู่ฟ้าลดาพลันประสิทธิ์กับคุณหญิงภวรรณเดินทางมาถึงพอดี
"มีอะไรกันแม่อนงค์"คุณหญิงภวรรณเอ่ยถาม
"คิมหันต์ความจำขาดหายไปบางช่วงคะคุณแม่และตอนนี้หมอก็สั่งห้ามเขาเครียดไม่งั้นจะเป็นอันตราย"อนงค์อธิบาย
"งั้นก็หย่าซะเลยสิ!จะมัวรออะไรนี่เป็นโอกาสทองของยัยเมย์แล้ว"
"ก็ภรรยาเขานั่งอยู่ตรงนี้นี่คะจะหย่าได้ไงกัน"อนงค์ชำเลืองท่าทางฟ้าลดาคุณหญิงภวรรณมองมาทางฟ้าลดาอย่างเฉยชา
"มันหมดหน้าที่ของเธอแล้วเซ็นใบหย่าซะฉันเอามาด้วย!'คุณหญิงภวรรณก้มลงหาใบหย่าในกระเป๋าก่อนจะยื่นให้ฟ้าลดา
"ฟ้าให้คุณพ่อเป็นคนตัดสินใจค่ะเพราะในเมื่อตอนแต่งพ่อเป็นคนให้ฟ้าแต่งตอนนี้พ่อก็ต้องตัดสินใจ"ฟ้าลดามองหน้าประสิทธิ์อย่างวัดใจหากเขายังเห็นว่าเธอเป็นลูกเขาคงไม่ยอม
"คือพ่อ....คือพ่อว่าฟ้าสงสารพี่เมย์เถอะนะยังไงคุณคิมหันต์เขาก็จำลูกไม่ได้แล้วจริงไหม"สิ้นคำพูดของผู้เป็นพ่อน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของฟ้าลดาตอนนี้เธอรู้แล้วพ่อทำให้เธอเห็นแล้วว่าเขาเลือกลูกสาวอย่างมาติกาไม่ใช่เธอ!!
"เซ็นสิ!!"คุณหญิงภวรรณขู่แม่บ้านตรงมาจับแขนฟ้าลดาแต่หญิงสาวไม่ฟังเธอก้มลงเซ็นใบหย่าก่อนจะยื่นให้คุณหญิงภวรรณผู้เป็นย่าของเธอ
"แค่นี้ก็จบเรื่อง!!"อนงค์และคุณหญิงภวรรณยิ้มอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องไอซียูด้วยท่าทางที่ดีอกดีใจที่สุด
"ฟ้าคือพ่อ..."
"พ่อทำให้ฟ้าเห็นแล้วค่ะว่าสุดท้าย...พ่อก็รักพี่เมย์มากกว่าฟ้า"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาประสิทธิ์จะเข้ามาหาลูกสาวแต่ก็อนงค์เรียกไปเสียก่อน
"คุณฟ้าไปเซ็นทำไมคะ!!"ป้าแม่บ้านกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้
"ต่อให้ฟ้าเซ็นแต่คุณคิมไม่เซ็นมันก็ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอคะ"
"แล้วถ้าคุณคิมเซ็นล่ะคะ"คำถามของป้าแม่บ้านดังขึ้นทำให้ฟ้าลดาฉุกคิดขึ้นมาได้
"นั่นก็แปลว่าคุณคิมลืมฟ้าไปแล้วค่ะ"
………………………………………………………………
ที่ห้องพักฟื้น
"เมย์ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วนี่มันอะไรกันทำไมผมถึงได้ปวดหัวไปหมดแบบนี้"คิมหันต์พูดพลางเอามือกุมที่หัว
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคิมพอดีคิมประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยคิมนอนพักเยอะๆนะคะอย่าเครียดเด็ดขาด"มาติกายิ้มก่อนจะจับคนรักนอนลงเพื่อจะได้พักผ่อนให้เต็มที่
"เมย์!!'อนงค์เดินเข้ามาหาลูกสาวก่อนที่จะยื่นใบหย่าให้ลูกสาวดูอย่างหน้าระรื่น
"จริงเหรอคะคุณแม่นังนั่นยอมหย่าแล้วหรือคะ"
"ใช่ลูก!"
"เมย์ดีใจจังเลยค่ะ"มาติกาโผกอดแม่ของตัวเองก๋วยจั๊บวิ่งไปหาประสิทธิ์
"ขอบคุณนะคะคุณพ่อขอบคุณที่เลือกเมย์"มาติกายิ้มก่อนจะหันไปหาผู้เป็นย่า
"แต่คิมหันต์ยังไม่ได้เซ็นนะเมย์"
"ไม่ต้องห่วงค่ะเมย์จัดการได้แน่!!"มาติกาพูดอย่างมั่นใจก่อนจะยิ้มที่แผนการของเธอสำเร็จแผนการที่จะทำให้คิมหันต์ประสบอุบัติเหตุและใช้บีบฟ้าลดาให้เซ็นใบหย่าแต่เธอก็ไม่นึกว่าผลจะดีเกินคาดขนาดนี้ฟากพิมพรที่แอบได้ยินที่อนงค์และมาติกาพูดก็แอบยิ้มสะใจเช่นกัน
"ฉันให้แกกำจัดยัยฟ้าให้เท่านั้นแหละแกอย่าหวังว่าจะได้คุณคิมไปครองเลยยัยมาติกา"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ต.ค. 2558, 23:20:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ต.ค. 2558, 12:12:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1635
| << อดีตและปัจจุบัน | กลับบ้าน >> |
coonX3 14 ต.ค. 2558, 23:30:48 น.
รุมกันทำร้ายผู้หญิงคนเดียว แม้แต่คนเป็นพ่อก็อยุติธรรม เลิกยุ่งกับครอบครัวนี้เถอะ มีแต่เข้าเนื้อป่าวๆ
รุมกันทำร้ายผู้หญิงคนเดียว แม้แต่คนเป็นพ่อก็อยุติธรรม เลิกยุ่งกับครอบครัวนี้เถอะ มีแต่เข้าเนื้อป่าวๆ
สายลมที่พัดวน 14 ต.ค. 2558, 23:35:02 น.
พ่อภาษาอะไรฟ้าอุตส่าห์ช่วยตั้งแต่ต้นเรื่องดันลำเอียงเลือกมาติกาไม่สงสารฟ้าหรือไงสงสารฟ้าอะตัวคนเดียวจะปรึกษาใครก็ไม่ได้
พ่อภาษาอะไรฟ้าอุตส่าห์ช่วยตั้งแต่ต้นเรื่องดันลำเอียงเลือกมาติกาไม่สงสารฟ้าหรือไงสงสารฟ้าอะตัวคนเดียวจะปรึกษาใครก็ไม่ได้
AThousandYears 14 ต.ค. 2558, 23:40:29 น.
นางเอกจะรันทดก็คงตอนนี้แหละค่ะคนเขียนใจร้ายจริง(เราเองนี่หว่า)
นางเอกจะรันทดก็คงตอนนี้แหละค่ะคนเขียนใจร้ายจริง(เราเองนี่หว่า)
กาซะลองพลัดถิ่น 15 ต.ค. 2558, 00:57:11 น.
เยอะไปไหม? นางเอกจะรันทดอะไรมากมายขนาดนี้ พ่อขาดความยุติธรรม ไม่น่าเรียกว่าพ่อแล้ว แค่ทำให้เกิดมาเท่านั้นเอง
ลูกพี่ลูกน้องก็จ้องจะเขมือบสามีชาวบ้าน ....สามีก็มาความจำเสื่อม ยังมีอะไรอีกไหมคะ ที่จะทำให้นางเอกรันทดได้อีก
เยอะไปไหม? นางเอกจะรันทดอะไรมากมายขนาดนี้ พ่อขาดความยุติธรรม ไม่น่าเรียกว่าพ่อแล้ว แค่ทำให้เกิดมาเท่านั้นเอง
ลูกพี่ลูกน้องก็จ้องจะเขมือบสามีชาวบ้าน ....สามีก็มาความจำเสื่อม ยังมีอะไรอีกไหมคะ ที่จะทำให้นางเอกรันทดได้อีก