ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: กลับบ้าน
"คิมตื่นแล้วหรือคะ"มาติกาเดินตรงมาทางเตียงคิมหันต์ด้วยท่าทีดีใจที่เขาตื่นขึ้นมา
"ผมอยากกลับบ้านน่ะเมย์..สมองผมมันตื้อไปหมด"
"เมย์เข้าใจนะคะคิมแต่ตอนนี้เมย์มีเรื่องยุ่งที่ต้องจัดการก็เลยพาคุณกลับตอนนี้ไม่ได้"
"เรื่องอะไรหรือคุณบอกผมได้นะ"
"แต่เมย์ไม่อยากให้คิมเครียดนี่คะ"
"คุณบอกมาเถอะเมย์ผมเต็มใจช่วยคุณทุกอย่าง"คิมหันต์จับมือมาติกาขึ้นมาก่อนจะสบตาหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนพลันภาพหญิงสาวคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในหัวเขาพร้อมความเจ็บปวด
"โอ๊ย!!!ปวดหัว!เมย์ตามพยาบาลให้ผมที"
"ค่ะคิม..พยาบาล!!"มาติการีบเดินออกไปตามพยาบาลอย่างรวดเร็วส่วนคิมหันต์ก็ได้แต่จับหัวตัวเองด้วยความปวด
…………………………………………………………
สักพักคิมหันต์ก็ถูกฉีดยาสลบเพื่อระงับความปวดจนเขาผล็อยหลับไปคณินได้แต่มองลูกชายอย่างเป็นห่วง
"สมองของคุณคิมคงจะฟื้นตัวเร็วน่ะครับอีกไม่นานคงจะจำทุกอย่างได้แต่นั่นก็แปลว่าคุณคิมอาจจะมีอาการปวดมากขึ้นยังไงช่วงนี้ก็ยังต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดครับ"หมออธิบาย
"ขอบคุณนะคะคุณหมอ"เลขากล่าวก่อนที่หมอจะเดินออกไปมาติกาเริ่มใจไม่ดีกลัวว่าคิมหันต์จะกลับมาจำทุกอย่างได้จึงรีบลากตัวแม่ของเธอออกมานอกห้อง
"ทำไงดีคะแม่ถ้าคิมจำทุกอย่างได้เขาก็ต้องจำฟ้าลดาได้น่ะสิคะ"
"แม่รู้แล้ว..ถ้างั้นเราก็ต้องทำให้คิมหันต์แต่งงานกับลูกให้เร็วที่สุดเพราะยังไงซะฟ้าลดาก็เซ็นใบหย่าแล้ว"
"คุณแม่จะทำยังไงคะ"มาติกามองหน้าแม่ของเธออย่างสงสัยก่อนจะเห็นรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่ใบหน้าของอนงค์
………………………………………………………………
ภายในบ้านที่เคยเป็นของฟ้าลดาและคิมหันต์ตอนนี้มันช่างเงียบสงบชวนให้นึกถึงความหลังซึ่งมันทำให้หญิงสาวนั่งมองอย่างเสียใจ
"คุณฟ้าจะไปจริงๆหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามขึ้นก่อนจะเอามือแตะที่ไหล่ของหญิงสาว
"ก็แค่เก็บของเตรียมไว้ก่อนน่ะค่ะแต่ถ้าคุณคิมเซ็นใบหย่าฟ้าก็คงต้องไป"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนที่ป้าแม่บ้านจะนั่งลงข้างๆเธอ
"งั้นก็เตรียมไสหัวเธอไปได้แล้วนะเพราะคิมหันต์เซ็นใบหย่ามาให้เธอแล้ว5555"อนงค์ยิ้มเยาะฟ้าลดาก่อนจะยื่นใบหย่าให้เธอดู
"ไม่จริง!คุณคิมไม่มีทางหย่ากับคุณฟ้าแน่นอนค่ะ"ป้าแม่บ้านพูดขึ้นก่อนจะเห็นสายตาของอนงค์จับจ้องอย่างไม่พอใจ
"เธอเห็นแล้วใช่ไหมว่าคิมหันต์เขาจำเธอไม่ได้อีกแล้วเขาหมดรักเธอแล้วฟ้าลดา!..และฉันจะบอกให้เธอรู้นะว่าผู้หญิงดีหรือไม่ดีมันไม่สำคัญหรอกมันสำคัญแค่ว่าผู้ชายเขาเลือกใครและใครมีค่ามากกว่าเหมือนที่พ่อเธอเลือกฉันกับยัยเมย์ไง!!"อนงค์พูดเสียงแข็งก่อนจะหัวเราะออกมาฟ้าลดากำมือแน่นก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่เตรียมไว้
"คุณฟ้าคะ!!ถ้าคุณฟ้าไปป้าก็จะไปด้วยให้ป้าไปด้วยนะคะ"ป้าแม่บ้านจับมือฟ้าลดาอย่างขอร้อง
"เชิญไปเลยฉันไล่แกออก!!"อนงค์ตวาดลั่นบ้านฟ้าลดาจึงหันไปพยักหน้าให้ป้าแม่บ้านราวกับว่าตกลงป้าแม่บ้านจึงรีบวิ่งไปเก็บของเช่นเดียวกับฟ้าลดาที่กำลังเดินไปที่รถ
"จำไว้นะ!ไม่ว่าพวกเธอจะแข่งกับฉันอีกกี่ครั้งฉันก็ชนะพวกเธอตลอด!'อนงค์พูดไล่หลังฟ้าลดาหญิงสาวหยุดชะงักก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับอนงค์
"แค่นี้น่ะเหรอคะชัยชนะที่คุณต้องการ"พูดจบฟ้าลดาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยันก่อนจะเดินออกไปที่รถโดยไม่สนใจอนงค์ที่ยืนเรียกเธอ
"ฟ้าลดา!!..อวดดีเหมือนแม่แกไม่มีผิด!!"
………………………………………………………………
ณ ลานจอดรถในโรงพยาบาล
"คุณฟ้ามาหาคุณคิมหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามอย่างสงสัยที่ฟ้าลดาพามาที่โรงพยาบาล
"ฟ้าแค่อยากมาดูอะไรนิดนึงน่ะค่ะเดี๋ยวฟ้ามานะคะ"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะรีบเดินเข้ามาในโรงพยาบาลเพื่อไปหาคิมหันต์
"เมย์ดีใจจังเลยค่ะคุณแม่แผนของคุณแม่นี่สุดยอดไปเลยนะคะฟ้าลดามันโง่จนไม่รู้ว่านั่นรายมือคิมหรือเปล่าตอนนี้ก็เหลือแค่ให้คิมยอมแต่งงานกับเมย์แค่นี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยอ๊ะ!คุณแม่แค่นี้ก่อนนะคะคิมตื่นแล้ว"มาติการีบวางสายก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มที่พึ่งลุกขึ้นมา
"พ่อผมล่ะเมย์"คิมหันต์ถามก่อนจะใช้มือจับศีรษะ
"คุณอาไปประชุมน่ะค่ะเดี๋ยวเย็นนี้ท่านจะมาใหม่"มาติกาตอบก่อนจะเดินมาข้างๆคิมหันต์
"เมื่อกี้คุณคุยกับใครอยู่เหรอ"ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะจับมือมาติกาไว้
"ก็....ตำรวจน่ะค่ะ"
"ตำรวจ!!มีอะไรหรือเมย์"
"ก็เมื่อวันก่อนเมย์ก็ถูกดักทำร้ายเหมือนคิมนี่แหละค่ะแต่โชคดีที่ไม่เป็นอะไรตอนนี้เมย์ก็ต้องระวังตัวทุกฝีก้าวเดี๋ยวพอคิมกลับบ้านเมย์ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง"
"งั้นเมย์ก็มาอยู่บ้านผมสิเรือนหอของเราไง"
"แต่เมย์เป็นผู้หญิงนะคะถึงเรากำลังจะแต่งงานกันแต่ก็ยังไม่ได้แต่ง"มาติกาแกล้งตีหน้าเศร้าคิมหันต์เริ่มคิดตาม
"งั้นผมจะจ้างบอดี้การ์ดให้"
"ไม่ต้องค่ะ!!!คือเมย์...เมย์มีข้อเสนอ"
"ข้อเสนออะไรครับ"
"เราแต่งงานกันอาทิตย์หน้านี้เลยนะคะคิมเมย์จะได้มีเวลาอยู่กับคุณโดยไม่โดนคนอื่นเขานินทา"มาติกามองชายหนุ่มอย่างอ้อนๆคิมหันต์ขมวดคิ้วอย่างงงๆก่อนจะรู้สึกสับสนทำไมเขาถึงรู้สึกไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงตรงหน้านี้เลยหรือเพราะเขาป่วยอยู่นะ!ความรู้สึกมันถึงได้หายไป
"ตกลงเมย์..แต่มันเตรียมงานไม่ทันหรอกนะ"
"ไม่ต้องห่วงค่ะเมย์จัดการเอง"มาติกายิ้มอย่างดีใจก่อนจะก้มลงจูบคิมหันต์ซึ่งเขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรทั้งยังรู้สึกงงๆด้วยซ้ำพลันฟ้าลดาเดินมาหยุดตรงหน้าห้องพอดีภาพคิมหันต์กับมาติกาทำเอาขาของเธอหยุดชะงักความเสียใจปะทุขึ้นมาตอนนี้เธอรู้ตัวเองแล้วรู้แล้วว่าเธอแพ้!!ฟ้าลดาใช้มือปิดปากของตัวเองก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องทนดูอะไรแบบนั้นอีกจนเมื่อมาถึงห้องน้ำเธอก็ทรุดตัวลงน้ำตานองหน้าด้วยความเสียใจ
"คุณไม่รักฉันแล้ว!คุณลืมฉันแล้วจริงๆใช่ไหม..ทำไมล่ะ!ทำไมฟ้าดินถึงต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย!!ทำไม!!!!"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้กับสิ่งเลวร้ายที่เธอเจอ
"คิม!"มาติกามองหน้าคิมหันต์อย่างสงสัยที่จู่ๆเขาก็ผลักเธอออก
"ผมขอโทษเมย์คือผม.."คิมหันต์พูดไม่ออกความรู้สึกมันจุกอยู่ที่อกก่อนจะแล่นไปมาจนชายหนุ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกในใจของเขาเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองไม่ใช่!ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้
………………………………………………………………
เวลา20.30น.
"นี่บ้านคุณฟ้าหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามเมื่อฟ้าลดาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"ค่ะ...ป้าพรคะ..ฟ้ามีเรื่องอยากจะขอป้าพรค่ะ"
"อะไรคะคุณฟ้า"
"คือ..ป้าพรห้ามเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นนท์ให้ใครฟังเด็ดขาดนะคะแล้วถ้าใครถามว่าป้าพรมาอยู่กับฟ้าได้ยังไงก็ให้บอกไปว่าเราเจอกันตอนฟ้าไปสัมมนาที่โรงแรมแห่งหนึ่งนะคะ"
"ทำไมล่ะคะ"
"เอาเป็นว่าฟ้าขอนะคะแล้วที่สำคัญป้าพรห้ามติดต่อกับคนที่นู่นอีกถ้าป้าพรอยากอยู่กับฟ้าตกลงไหมคะ"
"ก็ได้ค่ะ..แต่ป้าสงสัยตั้งแต่คุณฟ้าออกมาจากโรงพยาบาลคุณฟ้าก็ดูซึมๆไปนะคะมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะตกลงตามนี้นะคะ..เรารีบเข้าบ้านกันดีกว่า"ฟ้าลดาตัดบทก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเข้ามาในบ้าน
"นั่นใครน่ะ"ละอองพูดก่อนจะเดินเข้ามาดูใกล้ๆเพราะเกรงว่าจะเป็นโจร
"ยาย!"
"ฟ้า!"ละอองยิ้มก่อนจะพุ่งเข้ากอดหลานสาวด้วยความคิดถึง
"เป็นไงบ้างลูกดูสิผอมลงไปเยอะเลยเนี่ย"
"ฟ้าสบายดีค่ะ..ยายคะนี่ป้าพรเราเจอกันตอนฟ้าไปสัมมนาที่โรงแรมป้าเขาตกงานบ้านเราขาดแม่บ้านนี่คะรับป้าพรแกมาทำงานนะคะ"
"ได้สิจ๊ะแจ๋ว!!..แจ๋วพาป้าพรไปพักผ่อนก่อนนะ"ละอองสั่งแจ๋วก่อนที่แจ๋วจะเดินนำป้าพรไป
"แล้วแม่กับตาล่ะคะ"ฟ้าลดาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าบ้านเงียบๆ
"ไปดูงานที่ภูเก็ตนะจ๊ะกลับพรุ่งนี้เช้านี่ถ้าตารู้ว่าฟ้ากลับมาล่ะก็ต้องดีใจแน่ๆเลยยายว่าฟ้าไปพักเถอะนะพรุ่งนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว"ละอองยิ้มก่อนจะผลักหลานไปยังห้องนอนฟ้าลดายิ้มให้ผู้เป็นยายก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องด้วยท่าทางเหนื่อยล้าหญิงสาวมองดูรอบๆห้องก่อนที่ภาพคิมหันต์กับมาติกาจะตามมาหลอกหลอนราวกับตอกย้ำให้เธอเจ็บปวด
"เธอต้องอยู่ให้ได้ฟ้า..อยู่ให้ได้โดยไม่มีเขา"ฟ้าลดาพูดปลอบใจตัวเองก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยน้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้งจนหญิงสาวต้องเอาหน้าฟุบกับที่นอนอีกนานแค่ไหนนะที่เธอจะลืมเขาได้....
"ผมอยากกลับบ้านน่ะเมย์..สมองผมมันตื้อไปหมด"
"เมย์เข้าใจนะคะคิมแต่ตอนนี้เมย์มีเรื่องยุ่งที่ต้องจัดการก็เลยพาคุณกลับตอนนี้ไม่ได้"
"เรื่องอะไรหรือคุณบอกผมได้นะ"
"แต่เมย์ไม่อยากให้คิมเครียดนี่คะ"
"คุณบอกมาเถอะเมย์ผมเต็มใจช่วยคุณทุกอย่าง"คิมหันต์จับมือมาติกาขึ้นมาก่อนจะสบตาหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนพลันภาพหญิงสาวคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในหัวเขาพร้อมความเจ็บปวด
"โอ๊ย!!!ปวดหัว!เมย์ตามพยาบาลให้ผมที"
"ค่ะคิม..พยาบาล!!"มาติการีบเดินออกไปตามพยาบาลอย่างรวดเร็วส่วนคิมหันต์ก็ได้แต่จับหัวตัวเองด้วยความปวด
…………………………………………………………
สักพักคิมหันต์ก็ถูกฉีดยาสลบเพื่อระงับความปวดจนเขาผล็อยหลับไปคณินได้แต่มองลูกชายอย่างเป็นห่วง
"สมองของคุณคิมคงจะฟื้นตัวเร็วน่ะครับอีกไม่นานคงจะจำทุกอย่างได้แต่นั่นก็แปลว่าคุณคิมอาจจะมีอาการปวดมากขึ้นยังไงช่วงนี้ก็ยังต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดครับ"หมออธิบาย
"ขอบคุณนะคะคุณหมอ"เลขากล่าวก่อนที่หมอจะเดินออกไปมาติกาเริ่มใจไม่ดีกลัวว่าคิมหันต์จะกลับมาจำทุกอย่างได้จึงรีบลากตัวแม่ของเธอออกมานอกห้อง
"ทำไงดีคะแม่ถ้าคิมจำทุกอย่างได้เขาก็ต้องจำฟ้าลดาได้น่ะสิคะ"
"แม่รู้แล้ว..ถ้างั้นเราก็ต้องทำให้คิมหันต์แต่งงานกับลูกให้เร็วที่สุดเพราะยังไงซะฟ้าลดาก็เซ็นใบหย่าแล้ว"
"คุณแม่จะทำยังไงคะ"มาติกามองหน้าแม่ของเธออย่างสงสัยก่อนจะเห็นรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่ใบหน้าของอนงค์
………………………………………………………………
ภายในบ้านที่เคยเป็นของฟ้าลดาและคิมหันต์ตอนนี้มันช่างเงียบสงบชวนให้นึกถึงความหลังซึ่งมันทำให้หญิงสาวนั่งมองอย่างเสียใจ
"คุณฟ้าจะไปจริงๆหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามขึ้นก่อนจะเอามือแตะที่ไหล่ของหญิงสาว
"ก็แค่เก็บของเตรียมไว้ก่อนน่ะค่ะแต่ถ้าคุณคิมเซ็นใบหย่าฟ้าก็คงต้องไป"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนที่ป้าแม่บ้านจะนั่งลงข้างๆเธอ
"งั้นก็เตรียมไสหัวเธอไปได้แล้วนะเพราะคิมหันต์เซ็นใบหย่ามาให้เธอแล้ว5555"อนงค์ยิ้มเยาะฟ้าลดาก่อนจะยื่นใบหย่าให้เธอดู
"ไม่จริง!คุณคิมไม่มีทางหย่ากับคุณฟ้าแน่นอนค่ะ"ป้าแม่บ้านพูดขึ้นก่อนจะเห็นสายตาของอนงค์จับจ้องอย่างไม่พอใจ
"เธอเห็นแล้วใช่ไหมว่าคิมหันต์เขาจำเธอไม่ได้อีกแล้วเขาหมดรักเธอแล้วฟ้าลดา!..และฉันจะบอกให้เธอรู้นะว่าผู้หญิงดีหรือไม่ดีมันไม่สำคัญหรอกมันสำคัญแค่ว่าผู้ชายเขาเลือกใครและใครมีค่ามากกว่าเหมือนที่พ่อเธอเลือกฉันกับยัยเมย์ไง!!"อนงค์พูดเสียงแข็งก่อนจะหัวเราะออกมาฟ้าลดากำมือแน่นก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่เตรียมไว้
"คุณฟ้าคะ!!ถ้าคุณฟ้าไปป้าก็จะไปด้วยให้ป้าไปด้วยนะคะ"ป้าแม่บ้านจับมือฟ้าลดาอย่างขอร้อง
"เชิญไปเลยฉันไล่แกออก!!"อนงค์ตวาดลั่นบ้านฟ้าลดาจึงหันไปพยักหน้าให้ป้าแม่บ้านราวกับว่าตกลงป้าแม่บ้านจึงรีบวิ่งไปเก็บของเช่นเดียวกับฟ้าลดาที่กำลังเดินไปที่รถ
"จำไว้นะ!ไม่ว่าพวกเธอจะแข่งกับฉันอีกกี่ครั้งฉันก็ชนะพวกเธอตลอด!'อนงค์พูดไล่หลังฟ้าลดาหญิงสาวหยุดชะงักก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับอนงค์
"แค่นี้น่ะเหรอคะชัยชนะที่คุณต้องการ"พูดจบฟ้าลดาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยันก่อนจะเดินออกไปที่รถโดยไม่สนใจอนงค์ที่ยืนเรียกเธอ
"ฟ้าลดา!!..อวดดีเหมือนแม่แกไม่มีผิด!!"
………………………………………………………………
ณ ลานจอดรถในโรงพยาบาล
"คุณฟ้ามาหาคุณคิมหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามอย่างสงสัยที่ฟ้าลดาพามาที่โรงพยาบาล
"ฟ้าแค่อยากมาดูอะไรนิดนึงน่ะค่ะเดี๋ยวฟ้ามานะคะ"ฟ้าลดายิ้มก่อนจะรีบเดินเข้ามาในโรงพยาบาลเพื่อไปหาคิมหันต์
"เมย์ดีใจจังเลยค่ะคุณแม่แผนของคุณแม่นี่สุดยอดไปเลยนะคะฟ้าลดามันโง่จนไม่รู้ว่านั่นรายมือคิมหรือเปล่าตอนนี้ก็เหลือแค่ให้คิมยอมแต่งงานกับเมย์แค่นี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยอ๊ะ!คุณแม่แค่นี้ก่อนนะคะคิมตื่นแล้ว"มาติการีบวางสายก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มที่พึ่งลุกขึ้นมา
"พ่อผมล่ะเมย์"คิมหันต์ถามก่อนจะใช้มือจับศีรษะ
"คุณอาไปประชุมน่ะค่ะเดี๋ยวเย็นนี้ท่านจะมาใหม่"มาติกาตอบก่อนจะเดินมาข้างๆคิมหันต์
"เมื่อกี้คุณคุยกับใครอยู่เหรอ"ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะจับมือมาติกาไว้
"ก็....ตำรวจน่ะค่ะ"
"ตำรวจ!!มีอะไรหรือเมย์"
"ก็เมื่อวันก่อนเมย์ก็ถูกดักทำร้ายเหมือนคิมนี่แหละค่ะแต่โชคดีที่ไม่เป็นอะไรตอนนี้เมย์ก็ต้องระวังตัวทุกฝีก้าวเดี๋ยวพอคิมกลับบ้านเมย์ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง"
"งั้นเมย์ก็มาอยู่บ้านผมสิเรือนหอของเราไง"
"แต่เมย์เป็นผู้หญิงนะคะถึงเรากำลังจะแต่งงานกันแต่ก็ยังไม่ได้แต่ง"มาติกาแกล้งตีหน้าเศร้าคิมหันต์เริ่มคิดตาม
"งั้นผมจะจ้างบอดี้การ์ดให้"
"ไม่ต้องค่ะ!!!คือเมย์...เมย์มีข้อเสนอ"
"ข้อเสนออะไรครับ"
"เราแต่งงานกันอาทิตย์หน้านี้เลยนะคะคิมเมย์จะได้มีเวลาอยู่กับคุณโดยไม่โดนคนอื่นเขานินทา"มาติกามองชายหนุ่มอย่างอ้อนๆคิมหันต์ขมวดคิ้วอย่างงงๆก่อนจะรู้สึกสับสนทำไมเขาถึงรู้สึกไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงตรงหน้านี้เลยหรือเพราะเขาป่วยอยู่นะ!ความรู้สึกมันถึงได้หายไป
"ตกลงเมย์..แต่มันเตรียมงานไม่ทันหรอกนะ"
"ไม่ต้องห่วงค่ะเมย์จัดการเอง"มาติกายิ้มอย่างดีใจก่อนจะก้มลงจูบคิมหันต์ซึ่งเขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรทั้งยังรู้สึกงงๆด้วยซ้ำพลันฟ้าลดาเดินมาหยุดตรงหน้าห้องพอดีภาพคิมหันต์กับมาติกาทำเอาขาของเธอหยุดชะงักความเสียใจปะทุขึ้นมาตอนนี้เธอรู้ตัวเองแล้วรู้แล้วว่าเธอแพ้!!ฟ้าลดาใช้มือปิดปากของตัวเองก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องทนดูอะไรแบบนั้นอีกจนเมื่อมาถึงห้องน้ำเธอก็ทรุดตัวลงน้ำตานองหน้าด้วยความเสียใจ
"คุณไม่รักฉันแล้ว!คุณลืมฉันแล้วจริงๆใช่ไหม..ทำไมล่ะ!ทำไมฟ้าดินถึงต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย!!ทำไม!!!!"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้กับสิ่งเลวร้ายที่เธอเจอ
"คิม!"มาติกามองหน้าคิมหันต์อย่างสงสัยที่จู่ๆเขาก็ผลักเธอออก
"ผมขอโทษเมย์คือผม.."คิมหันต์พูดไม่ออกความรู้สึกมันจุกอยู่ที่อกก่อนจะแล่นไปมาจนชายหนุ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกในใจของเขาเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองไม่ใช่!ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้
………………………………………………………………
เวลา20.30น.
"นี่บ้านคุณฟ้าหรือคะ"ป้าแม่บ้านถามเมื่อฟ้าลดาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"ค่ะ...ป้าพรคะ..ฟ้ามีเรื่องอยากจะขอป้าพรค่ะ"
"อะไรคะคุณฟ้า"
"คือ..ป้าพรห้ามเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นนท์ให้ใครฟังเด็ดขาดนะคะแล้วถ้าใครถามว่าป้าพรมาอยู่กับฟ้าได้ยังไงก็ให้บอกไปว่าเราเจอกันตอนฟ้าไปสัมมนาที่โรงแรมแห่งหนึ่งนะคะ"
"ทำไมล่ะคะ"
"เอาเป็นว่าฟ้าขอนะคะแล้วที่สำคัญป้าพรห้ามติดต่อกับคนที่นู่นอีกถ้าป้าพรอยากอยู่กับฟ้าตกลงไหมคะ"
"ก็ได้ค่ะ..แต่ป้าสงสัยตั้งแต่คุณฟ้าออกมาจากโรงพยาบาลคุณฟ้าก็ดูซึมๆไปนะคะมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะตกลงตามนี้นะคะ..เรารีบเข้าบ้านกันดีกว่า"ฟ้าลดาตัดบทก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเข้ามาในบ้าน
"นั่นใครน่ะ"ละอองพูดก่อนจะเดินเข้ามาดูใกล้ๆเพราะเกรงว่าจะเป็นโจร
"ยาย!"
"ฟ้า!"ละอองยิ้มก่อนจะพุ่งเข้ากอดหลานสาวด้วยความคิดถึง
"เป็นไงบ้างลูกดูสิผอมลงไปเยอะเลยเนี่ย"
"ฟ้าสบายดีค่ะ..ยายคะนี่ป้าพรเราเจอกันตอนฟ้าไปสัมมนาที่โรงแรมป้าเขาตกงานบ้านเราขาดแม่บ้านนี่คะรับป้าพรแกมาทำงานนะคะ"
"ได้สิจ๊ะแจ๋ว!!..แจ๋วพาป้าพรไปพักผ่อนก่อนนะ"ละอองสั่งแจ๋วก่อนที่แจ๋วจะเดินนำป้าพรไป
"แล้วแม่กับตาล่ะคะ"ฟ้าลดาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าบ้านเงียบๆ
"ไปดูงานที่ภูเก็ตนะจ๊ะกลับพรุ่งนี้เช้านี่ถ้าตารู้ว่าฟ้ากลับมาล่ะก็ต้องดีใจแน่ๆเลยยายว่าฟ้าไปพักเถอะนะพรุ่งนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว"ละอองยิ้มก่อนจะผลักหลานไปยังห้องนอนฟ้าลดายิ้มให้ผู้เป็นยายก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องด้วยท่าทางเหนื่อยล้าหญิงสาวมองดูรอบๆห้องก่อนที่ภาพคิมหันต์กับมาติกาจะตามมาหลอกหลอนราวกับตอกย้ำให้เธอเจ็บปวด
"เธอต้องอยู่ให้ได้ฟ้า..อยู่ให้ได้โดยไม่มีเขา"ฟ้าลดาพูดปลอบใจตัวเองก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยน้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้งจนหญิงสาวต้องเอาหน้าฟุบกับที่นอนอีกนานแค่ไหนนะที่เธอจะลืมเขาได้....
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ต.ค. 2558, 22:48:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ต.ค. 2558, 22:53:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1562
| << ใบหย่าที่ไม่สมบูรณ์ | พบกันอีกครั้งแต่ไม่เหมือนเดิม >> |
สายลมที่พัดวน 15 ต.ค. 2558, 23:00:13 น.
ชัยชนะของหล่อนมันไม่โปร่งใสนังเมี่ยง!!!
...สู้ๆนะฟ้าอย่าไปง้อคนแบบนั้นเลยกลับบ้านเราดีกว่า
ชัยชนะของหล่อนมันไม่โปร่งใสนังเมี่ยง!!!
...สู้ๆนะฟ้าอย่าไปง้อคนแบบนั้นเลยกลับบ้านเราดีกว่า
coonX3 15 ต.ค. 2558, 23:22:13 น.
ความจำของคุณคิมกลับมาเร็วๆนะ มาฉีกหน้ากากสองคนเม่ลูกนี่ที
ความจำของคุณคิมกลับมาเร็วๆนะ มาฉีกหน้ากากสองคนเม่ลูกนี่ที