ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: พบกันอีกครั้งแต่ไม่เหมือนเดิม
1 อาทิตย์ผ่านไป
"พี่ฟ้า!!"แจ็ควิ่งมาหาฟ้าลดาด้วยความตื่นตระหนกหญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากสมุดจดบันทึกเล่มโตก่อนจะมองหน้าเจ้าของเสียงที่วิ่งตรงมาทางเธอ
"อะไรแจ็คเอะอะโวยวายไปได้"
"มีคนงานมาสมัครงานอยู่ตรงโน่นน่ะพี่"
"ก็แค่คนมาสมัครงานจะเอะอะโวยวายทำไมเดี๋ยวตาก็ลงมายิงกบาลหรอก"
"ก็แหม่!พี่ฟ้าแจ็คเห็นพี่ฟ้าก้มหน้าทำงานอย่างเดียวมาอาทิตย์กว่าแล้วนะทำอย่างกับคนอกหักไปได้"
"ไร้สาระน่าไหนล่ะคนที่มาสมัครงาน"
"เห้ยเอ็งมาไหว้พี่ฟ้าสิ!!"แจ็คกวักมือเรียกผู้ชายคนหนึ่งฟ้าลดามองอย่างตะลึงเพราะเขาหน้าตาดูดีและที่สำคัญดูไม่เหมาะกับการเป็นคนงานเอาเสียเลย
"สวัสดีครับ"ผู้ชายคนนั้นยกมือไหว้ฟ้าลดา
"สวัสดีชื่ออะไรล่ะ"
"ผมชื่อ...ชื่อเหมครับ"
"แล้วนี่มีความรู้อะไรมาบ้างได้เรียนหนังสือหรือเปล่า"
"โธ่พี่ฟ้า!!คนเรียนหนังสือเขาจะมารับจ้างเป็นคนงานทำไม"แจ็คขัดคอขึ้นก่อนจะโดนมะเหงกของฟ้าลดาเข้าอย่างจัง
"ก็เผื่อเขาอ่านหนังสือออกจะได้ให้เป็นคนคุมคนงานไง"
"ผมเรียนจบม.6ครับ"เหมกล่าวฟ้าลดาพยักหน้าก่อนจะยิ้ม
"งั้นแกพาเขาไปสอนงานแล้วกันฉันจะให้เขาเป็นคนคุมคนงานด้านนู่น"
"ทำไมต้องเป็นแจ็คด้วยอะพี่ฟ้า"แจ็คทำหน้าตาเบื่อหน่ายก่อนจะโดนมะเหงกของใครบางคนเขกเข้าที่หัว
"หรือเอ็งจะให้หลานข้าพาไปหะ!"ภูวไนยพูดเสียงดังแจ็คทำหน้าสยองก่อนจะรีบพยักหน้า
"รู้แล้วครับตาเดี๋ยวแจ็คมือขวาของพี่ฟ้าจะทำเองไปไอ้เหม!"แจ็คพูดพลันดึงไอ้เหมออกมาเพราะกลัวโดนลูกกระสุนของภูวไนย
"ฟ้าเดี๋ยวเอ็งไปส่งของที่โรงแรมนี่ให้ตาหน่อยนะพ่อดีไอ้ชาติมันป่วยเจ้าของโรงแรมเขาอยากคุยเรื่องธุรกิจกับเราด้วย"ภูวไนยยื่นที่อยู่โรงแรมให้หลานสาวฟ้าลดารับมาก่อนจะพยักหน้า
"ได้สิจ๊ะตาเดี๋ยวฟ้าไปส่งให้"ฟ้าลดายิ้มก่อนที่จะเดินไปที่รถทันที
………………………………………………………………
ณ โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง
"ชั้น9เหรอ"ฟ้าลดาอ่านรายละเอียดในกระดาษก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์พลันมีผู้ชายสวมสูทใส่แว่นดำตรงมายืนข้างๆเธอชายหนุ่มกระตุกแขนเสื้อเพื่อดูนาฬิกาพลันลิฟต์เปิดขึ้นมาพอดีทั้งสองต่างกดชั้นที่ต้องการจะไปโดยไม่ได้สนใจกันและกันจนพอลิฟต์เลื่อนมาถึงชั้น5
พรึ่บ!!!
"เห้ย!!"ทั้งสองอุุทานพร้อมกันเพราะจู่ๆไฟในลิฟต์ดับไป
"ลิฟต์ค้าง..ทำไมซวยอย่างนี้นะ"ฟ้าลดาสบถก่อนจะใช้มือคลำๆจนมีมือปริศนาตรงมาบีบหน้าอกเธอ
"อะไรนุ่มๆวะ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆพุ่งมากระแทกที่ปากเขา
"ไอ้โรคจิต!!!แกจับนมฉันเหรอ"ฟ้าลดาพูดพลันคว้ากระเป๋าฟาดไปมั่วๆ
"โอ๊ย!!นี่คุณ!!มองไม่เห็นหรือไงว่าไฟมันดับ!!ผมจะไปรู้ได้ไงว่านั่นนมเอ้ย!หน้าอกคุณ"
"แกอย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย!ไอ้โรคจิต"ฟ้าลดาไล่ฟาดกระเป๋าใส่ตัวผู้ชายโรคจิตจนเขาทำไม่ไหวเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าเธอ
"ถ้าเธอยังไม่หุบปากนะฉันจับเธอทำเมียในลิฟต์แน่!"ชายหนุ่มพูดขู่ก่อนจะเอื้อมมือคลำหาโทรศัพท์จนเปิดไฟหน้าจอขึ้นมาได้
"แกจะทำอะไร"ฟ้าลดาถอยกรูดไปชิดกำแพงเขาเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆก่อนจะใช้มือของเขาคว้าแขนของหญิงสาวไว้
"ฟังนะ!แบตฉันจะหมดฉันจึงไม่สามารถที่จะเปิดไฟสว่างนักได้เพราะฉะนั้นทุกวินาทีมีค่าเธอเลิกบ่นแล้วไปหลบอยู่มุมโน่นซะเพราะตอนนี้เธอกำลังบังแผงควบคุมอยู่และถ้าเธอไม่อยากขาดอากาศหายใจตายก็อย่าพูดมากนะครับ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะปล่อยมือฟ้าลดาหญิงสาวรีบถอยกรูดมาหลบเขาอีกมุมหนึ่งก่อนจะคลำหาโทรศัพท์ตัวเอง
"แย่จัง!ลืมไว้ในรถหรือนี่"ฟ้าลดาสบถตอนนี้ภายในลิฟต์มืดไปหมดจะมีก็แต่ไฟที่โทรศัพท์ของผู้ชายคนนั้นแต่แสงก็มีเพียงน้อยนิดพลันแสงสุดท้ายได้ดับลงไป
"แบตหมด!ให้ตายสิ!!"ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสียก่อนจะนั่งลง
"นะ..นายซ่อมได้หรือยัง"
"ซ่อมอะไรล่ะไฟก็ไม่มี"
"เอ้า!นี่แปลว่าที่นายไปแคะๆตรงแผงควบคุมเมื่อกี้นี้นายมัวนิ่มใช่ไหม"
"เอ๊ะ!เธออย่ามาว่าฉันนะโทรศัพท์เธอล่ะเอาออกมาสิ"
"ฉัน...แบตหมด"ฟ้าลดาโกหกเพราะกลัวจะหน้าแตกแล้วโดนเขาว่าชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างเซ็งๆก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"โธ่เอ๊ย!งั้นก็นั่งรอคนมาช่วยเถอะ"ชายหนุ่มนั่งอย่างสบายอารมณ์ก่อนจะผิวปากขึ้นมา
"โรคจิต"ฟ้าลดาก่นด่าเขาเบาๆโดยหารู้ไม่ว่าเขาได้ยิน
"เฮ้อ!!ร้อนจังโว้ย!..นี่สาวน้อยเรามาหาอะไรทำแก้เบื่อกันไหม"พูดจบก็ลุกขึ้นยืนฟ้าลดารีบลุกตามก่อนจะถอยหลังไปอีกด้านหนึ่ง
"นายลุกทำไม"ฟ้าลดาถามเสียงสั่น
"เอ้า!ก็กิจกรรมที่ว่าเนี่ยมันต้องถอดเสื้อผ้าออกนี่จ๊ะมามะ!ไหนๆก็ไหนๆแล้วเรามาใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์เถอะนะจ๊ะ"ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากพลันเสียงรูดซิบดังขึ้นฟ้าลดาจึงรัวกระเป๋าฟาดเขาอย่างแรงจนได้ยินเสียงอะไรซักอย่างหล่น
"ไอ้บ้า!!ไอ้โรคจิต!!ไอ้คนหื่นกามไอ้!!!"
"โอ๊ย!นี่เธอ"ชายหนุ่มถอยกรูดไปชิดกำแพงพลันไฟติดขึ้น
"เธอนี่มัน!!"ชายหนุ่มเม้มปากก่อนจะหยิบแว่นใส่ดังเดิมเขาเหล่มองหญิงสาวเล็กน้อยตอนนี้ดวงตาเธอเบิกโพล่งก่อนที่จะมองเขาอย่างตะลึงเป็นจังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดออกชายหนุ่มเงยหน้ามองชั้นก่อนจะเห็นว่าถึงชั้นที่ตนต้องการจะมาแล้วจึงรีบเดินออกไปโดยไม่หันมาสนใจข้างหลังอีกเลย
"...คิม..."
"พี่ฟ้า!!"แจ็ควิ่งมาหาฟ้าลดาด้วยความตื่นตระหนกหญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากสมุดจดบันทึกเล่มโตก่อนจะมองหน้าเจ้าของเสียงที่วิ่งตรงมาทางเธอ
"อะไรแจ็คเอะอะโวยวายไปได้"
"มีคนงานมาสมัครงานอยู่ตรงโน่นน่ะพี่"
"ก็แค่คนมาสมัครงานจะเอะอะโวยวายทำไมเดี๋ยวตาก็ลงมายิงกบาลหรอก"
"ก็แหม่!พี่ฟ้าแจ็คเห็นพี่ฟ้าก้มหน้าทำงานอย่างเดียวมาอาทิตย์กว่าแล้วนะทำอย่างกับคนอกหักไปได้"
"ไร้สาระน่าไหนล่ะคนที่มาสมัครงาน"
"เห้ยเอ็งมาไหว้พี่ฟ้าสิ!!"แจ็คกวักมือเรียกผู้ชายคนหนึ่งฟ้าลดามองอย่างตะลึงเพราะเขาหน้าตาดูดีและที่สำคัญดูไม่เหมาะกับการเป็นคนงานเอาเสียเลย
"สวัสดีครับ"ผู้ชายคนนั้นยกมือไหว้ฟ้าลดา
"สวัสดีชื่ออะไรล่ะ"
"ผมชื่อ...ชื่อเหมครับ"
"แล้วนี่มีความรู้อะไรมาบ้างได้เรียนหนังสือหรือเปล่า"
"โธ่พี่ฟ้า!!คนเรียนหนังสือเขาจะมารับจ้างเป็นคนงานทำไม"แจ็คขัดคอขึ้นก่อนจะโดนมะเหงกของฟ้าลดาเข้าอย่างจัง
"ก็เผื่อเขาอ่านหนังสือออกจะได้ให้เป็นคนคุมคนงานไง"
"ผมเรียนจบม.6ครับ"เหมกล่าวฟ้าลดาพยักหน้าก่อนจะยิ้ม
"งั้นแกพาเขาไปสอนงานแล้วกันฉันจะให้เขาเป็นคนคุมคนงานด้านนู่น"
"ทำไมต้องเป็นแจ็คด้วยอะพี่ฟ้า"แจ็คทำหน้าตาเบื่อหน่ายก่อนจะโดนมะเหงกของใครบางคนเขกเข้าที่หัว
"หรือเอ็งจะให้หลานข้าพาไปหะ!"ภูวไนยพูดเสียงดังแจ็คทำหน้าสยองก่อนจะรีบพยักหน้า
"รู้แล้วครับตาเดี๋ยวแจ็คมือขวาของพี่ฟ้าจะทำเองไปไอ้เหม!"แจ็คพูดพลันดึงไอ้เหมออกมาเพราะกลัวโดนลูกกระสุนของภูวไนย
"ฟ้าเดี๋ยวเอ็งไปส่งของที่โรงแรมนี่ให้ตาหน่อยนะพ่อดีไอ้ชาติมันป่วยเจ้าของโรงแรมเขาอยากคุยเรื่องธุรกิจกับเราด้วย"ภูวไนยยื่นที่อยู่โรงแรมให้หลานสาวฟ้าลดารับมาก่อนจะพยักหน้า
"ได้สิจ๊ะตาเดี๋ยวฟ้าไปส่งให้"ฟ้าลดายิ้มก่อนที่จะเดินไปที่รถทันที
………………………………………………………………
ณ โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง
"ชั้น9เหรอ"ฟ้าลดาอ่านรายละเอียดในกระดาษก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์พลันมีผู้ชายสวมสูทใส่แว่นดำตรงมายืนข้างๆเธอชายหนุ่มกระตุกแขนเสื้อเพื่อดูนาฬิกาพลันลิฟต์เปิดขึ้นมาพอดีทั้งสองต่างกดชั้นที่ต้องการจะไปโดยไม่ได้สนใจกันและกันจนพอลิฟต์เลื่อนมาถึงชั้น5
พรึ่บ!!!
"เห้ย!!"ทั้งสองอุุทานพร้อมกันเพราะจู่ๆไฟในลิฟต์ดับไป
"ลิฟต์ค้าง..ทำไมซวยอย่างนี้นะ"ฟ้าลดาสบถก่อนจะใช้มือคลำๆจนมีมือปริศนาตรงมาบีบหน้าอกเธอ
"อะไรนุ่มๆวะ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆพุ่งมากระแทกที่ปากเขา
"ไอ้โรคจิต!!!แกจับนมฉันเหรอ"ฟ้าลดาพูดพลันคว้ากระเป๋าฟาดไปมั่วๆ
"โอ๊ย!!นี่คุณ!!มองไม่เห็นหรือไงว่าไฟมันดับ!!ผมจะไปรู้ได้ไงว่านั่นนมเอ้ย!หน้าอกคุณ"
"แกอย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย!ไอ้โรคจิต"ฟ้าลดาไล่ฟาดกระเป๋าใส่ตัวผู้ชายโรคจิตจนเขาทำไม่ไหวเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าเธอ
"ถ้าเธอยังไม่หุบปากนะฉันจับเธอทำเมียในลิฟต์แน่!"ชายหนุ่มพูดขู่ก่อนจะเอื้อมมือคลำหาโทรศัพท์จนเปิดไฟหน้าจอขึ้นมาได้
"แกจะทำอะไร"ฟ้าลดาถอยกรูดไปชิดกำแพงเขาเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆก่อนจะใช้มือของเขาคว้าแขนของหญิงสาวไว้
"ฟังนะ!แบตฉันจะหมดฉันจึงไม่สามารถที่จะเปิดไฟสว่างนักได้เพราะฉะนั้นทุกวินาทีมีค่าเธอเลิกบ่นแล้วไปหลบอยู่มุมโน่นซะเพราะตอนนี้เธอกำลังบังแผงควบคุมอยู่และถ้าเธอไม่อยากขาดอากาศหายใจตายก็อย่าพูดมากนะครับ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะปล่อยมือฟ้าลดาหญิงสาวรีบถอยกรูดมาหลบเขาอีกมุมหนึ่งก่อนจะคลำหาโทรศัพท์ตัวเอง
"แย่จัง!ลืมไว้ในรถหรือนี่"ฟ้าลดาสบถตอนนี้ภายในลิฟต์มืดไปหมดจะมีก็แต่ไฟที่โทรศัพท์ของผู้ชายคนนั้นแต่แสงก็มีเพียงน้อยนิดพลันแสงสุดท้ายได้ดับลงไป
"แบตหมด!ให้ตายสิ!!"ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสียก่อนจะนั่งลง
"นะ..นายซ่อมได้หรือยัง"
"ซ่อมอะไรล่ะไฟก็ไม่มี"
"เอ้า!นี่แปลว่าที่นายไปแคะๆตรงแผงควบคุมเมื่อกี้นี้นายมัวนิ่มใช่ไหม"
"เอ๊ะ!เธออย่ามาว่าฉันนะโทรศัพท์เธอล่ะเอาออกมาสิ"
"ฉัน...แบตหมด"ฟ้าลดาโกหกเพราะกลัวจะหน้าแตกแล้วโดนเขาว่าชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างเซ็งๆก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"โธ่เอ๊ย!งั้นก็นั่งรอคนมาช่วยเถอะ"ชายหนุ่มนั่งอย่างสบายอารมณ์ก่อนจะผิวปากขึ้นมา
"โรคจิต"ฟ้าลดาก่นด่าเขาเบาๆโดยหารู้ไม่ว่าเขาได้ยิน
"เฮ้อ!!ร้อนจังโว้ย!..นี่สาวน้อยเรามาหาอะไรทำแก้เบื่อกันไหม"พูดจบก็ลุกขึ้นยืนฟ้าลดารีบลุกตามก่อนจะถอยหลังไปอีกด้านหนึ่ง
"นายลุกทำไม"ฟ้าลดาถามเสียงสั่น
"เอ้า!ก็กิจกรรมที่ว่าเนี่ยมันต้องถอดเสื้อผ้าออกนี่จ๊ะมามะ!ไหนๆก็ไหนๆแล้วเรามาใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์เถอะนะจ๊ะ"ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากพลันเสียงรูดซิบดังขึ้นฟ้าลดาจึงรัวกระเป๋าฟาดเขาอย่างแรงจนได้ยินเสียงอะไรซักอย่างหล่น
"ไอ้บ้า!!ไอ้โรคจิต!!ไอ้คนหื่นกามไอ้!!!"
"โอ๊ย!นี่เธอ"ชายหนุ่มถอยกรูดไปชิดกำแพงพลันไฟติดขึ้น
"เธอนี่มัน!!"ชายหนุ่มเม้มปากก่อนจะหยิบแว่นใส่ดังเดิมเขาเหล่มองหญิงสาวเล็กน้อยตอนนี้ดวงตาเธอเบิกโพล่งก่อนที่จะมองเขาอย่างตะลึงเป็นจังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดออกชายหนุ่มเงยหน้ามองชั้นก่อนจะเห็นว่าถึงชั้นที่ตนต้องการจะมาแล้วจึงรีบเดินออกไปโดยไม่หันมาสนใจข้างหลังอีกเลย
"...คิม..."
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ต.ค. 2558, 22:32:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ต.ค. 2558, 22:55:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1837
| << กลับบ้าน | การแต่งงานครั้งที่สอง >> |
coonX3 16 ต.ค. 2558, 23:54:39 น.
ความจำกลับมายังอะ
ความจำกลับมายังอะ
คิมหันตุ์ 17 ต.ค. 2558, 06:15:12 น.
มาหื่นนนนเชียว
มาหื่นนนนเชียว