ต้องฤทธิ์เสน่หา โดย ธิดาดิน
ต้องฤทธิ์เสน่หา
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
Tags: รัก,โรแมนติก,รักเพื่อน,เข้มข้น,หวาน,แรง,นิยาย,ซึ้ง,แอบรัก,ซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 13 ตามใจคุณชาย
ตอนที่ 13 ตามใจคุณชาย
“เรากลับกันเถอะค่ะ นี่ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว”
รถคันหรูของคริสโตเฟอร์แล่นอยู่บนท้องถนน ในขณะที่ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเมื่อพระอาทิตย์เตรียมล่ำลาไปพักผ่อน สายตาชายหนุ่มเหลือบไปเห็นแสงไฟนับร้อยดวงที่ส่องแสงสว่างจ้าท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่กันไปมาเพื่อจับจ่ายซื้อของในตลาดถนนคนเดินยามค่ำคืน คริสโตเฟอร์หันซ้ายหันขวามองหาที่จอดรถ ก่อนจะบังคับพวงมาลัยไปจอดเทียบที่หน้าตลาด
“จอดทำไมเหรอ”
“ตอนนี้มันค่ำแล้ว ผมว่าเราแวะไปเดินตลาดนัดดีไหมครับ จะได้หาอะไรทางรองท้องด้วย”
“ฉันปวดขามากเลยตอนนี้ เดินมาทั้งวัน แต่ถ้าคุณหิวจะลงไปหาอะไรกินก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันรออยู่บนรถดีกว่าค่ะ”
“ให้ผมเดินไปคนเดียวผมก็เขินแย่สิครับ ไปเดินเป็นเพื่อนหน่อยนะ อย่าลืมสิว่าคุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ชายหนุ่มคะยั้นคะยอแกมบังคับ
ท้ายที่สุดเมื่อไม่อาจทัดทานคำรบเร้าของเขาได้ จึงยอมพยักหน้ายอมทำตามคำขอของชายหนุ่ม “ก็ได้ค่ะ ไปเดินเล่นหน่อยก็ดี”
บนถนนที่ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา ในตอนกลางวันถนนสายนี้แน่นขนัดไปด้วยรถรา หากแต่พอถึงค่ำคืนก็คราคร่ำไปด้วยผู้คนเมื่อเปลี่ยนสภาพจากเส้นทางจราจร มาเป็นตลาดนัดสุดสัปดาห์ ผู้คนหลายร้อยเดินใช้สอยช็อปสิ่งของที่เรียงรายเป็นแผงเป็นซุ้มอยู่สองฝากฝั่งถนน ปล่อยตรงกลางเอาไว้ให้ผู้คนสัญจร
“คุณเคยมาเดินเที่ยวแบบนี้มาก่อนหรือเปล่าครับ” คริสโตเฟอร์ชวนคุยเมื่อต่างฝ่ายตางปล่อยให้ความเงียบเข้าครองมานานหลายนาที
“เคยค่ะ ตอนอยู่เมืองไทยเดินเป็นประจำ มีของดีๆหลายอย่างให้เลือกซื้อเลือกช็อป ราคาก็ไม่แพงเหมือนข้าวของในห้างด้วย” แล้วคุณละคะ เคยมาเดินในบรรยากาศแบบนี้หรือเปล่า”
“เคยครับ แต่ไม่บ่อยมากนัก” ที่บอกว่าเคยเดินตลาดแบบนี้ไม่ได้หมายถึงในประเทศไทย แต่หมายถึงถนนคนเดินที่สหรัฐอเมริกา ทุกครั้งที่มีเวลาว่างเขาหรือกลับบ้านมาหาพ่อแม่ก็มักจะแวะมาเดินสัมผัสกับบรรยากาศยามค่ำคืน เขารู้สึกว่ามัน ได้ความรู้สึกอบอุ่นมากกว่าการเดินห้างสรรพสินค้าเป็นไหนๆ “ผมชอบบรรยากาศแบบนี้จัง” คริสโตเฟอร์เปรยพลางสอดส่ายสายตามองแสงไฟที่ส่องสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ “แล้วคุณชอบบรรยากาศแบบนี้ไหมครับ”
ปิ่นมุกคลี่ยิ้ม “ชอบสิคะ ชอบกว่าการเดินห้างอีก”
“เดี๋ยวคุณรอผมอยู่ตรงนี้แป๊บหนึ่งนะ”
“จะไปไหนคะ”
คริสโตเฟอร์ไม่ตอบเพียงแต่ส่งยิ้มให้หญิงสาวน้อยๆ แล้ววิ่งหายไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะวิ่งกลับมาพร้อมด้วยแท่งไอศกรีมถือไว้ในมือทั้งสองข้าง
“ไอศกรีมเย็นๆครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ยื่นมือไปรับเอาไอศกรีมจากชายหนุ่ม แล้วถามต่อ “แท่งละเท่าไหร่คะเนี่ย”
“แท่งละสิบครับ ลองทานดูสิครับ ราคาถูกแต่อร่อยนะ”
คริสโตเฟอร์ลองลิ้มรสไอศกรีมที่ชายหนุ่มการันตีว่าอร่อยนักอร่อยหนา ซึ่งรสชาติของมันก็สมกับที่ชายหนุ่มอวดอ้าง “อร่อยจริงๆด้วย”
“ผมบอกแล้ว งั้นเราเดินกันต่อนะครับ”
ทั้งคู่เดินเคียงข้างท่ามกลางผู้คนมากมายในตลาด ความหลากหลายของข้าวของ สีสัน ผสานความวุ่นวายของผู้คนที่เดินผ่านกันไปผ่านกันมา
ท้องฟ้าที่มืดครึ้มมาตั้งแต่หัวค่ำ เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นละอองฝนเล็กๆโปรยปรายลงมา นักช็อปหลายคนที่รอบคอบพกร่มมาด้วย ก็เอาออกมากางกันฝน แต่สำหรับคริสโตเฟอร์กับปิ่นมุกที่ไม่ได้เตรียมร่มมาด้วย ก็รีบหันกลับมุ่งหน้าสู่รถก่อนที่ละอองฝนมันจะกลายเป็นเม็ดฝนที่ใหญ่กว่านี้
“ฝนลงเม็ดแล้ว เรากลับไปที่รถกันดีกว่าครับ”
คริสโตเฟอร์เอ่ยชวนพลางถอดเสื้อยีนต์ตัวยาวออก “ขอโทษนะครับ” เขาเอ่ยเชิงขออนุญาตก่อนจะยกเสื้อยีนต์ที่ถอดออกมาคลุมศีรษะของเขาและเธอ แต่ด้วยขนาดของเสื้อมันมีอยู่อย่างจำกัด จึงทำให้คริสโตเฟอร์จำต้องขยับเข้าใกล้ฝ่ายหญิง ปิ่นมุกใจเต้นโครมครามขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด เมื่อชายหนุ่มอ้าแขนโอบไหล่ของเธอเพื่อจับยีนต์ให้คลุมศีรษะ ความอบอุ่นเข้าปกคลุมหัวใจอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
ไม่ใช่แค่เพียงปิ่นมุกเท่านั้นที่ใจเต้นรัว หากแต่คริสโตเฟอร์เองก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วสรรพางค์กายเมื่อเรียวแขนโอบกอดร่างบางไว้ ความตื่นตัวเกิดขึ้นทุกสัดส่วนเมื่อถูกกระตุ้นจากกลิ่นกายผสานกับกลิ่นน้ำหอมบนเรือนร่างของเธอ ผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปมาค่อยๆห่างหายไปจากความรู้สึกของทั้งคู่ทีละคนสองคน จนท้ายที่สุดก็ไม่มีใครเหลืออยู่ตรงนั้น มีเพียงเขาและเธอเท่านั้นที่กำลังผสานตากันอย่างมีความหมาย และคริสโตเฟอร์ก็ไม่ยอมหยุดอยู่แค่เพียงผสานตาหากแต่ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาหาใบหน้าสวย ปิ่นมุกนิ่งงันใจสั่นรัว ในขณะที่ค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆ
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ”
มีใครบางคนเดินมาชนไหล่ของปิ่นมุก จึงทำให้สติของทั้งคู่ที่หลุดลอยออกไปหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ปิ่นมุกหันไปส่งยิ้มแทนคำว่าไม่เป็นไรให้กับคนที่มาชนเธอ ก่อนจะหันมาหาคริสโตเฟอร์แต่คราวนี้ไม่กล้าจะสบตาเขาอีกแล้ว
“ไปกันได้หรือยังคะ” เธอถามเสียงแผ่ว ในขณะที่ใบหน้าแดงซ่าน
คริสโตเฟอร์พยักหน้าในขณะที่ต้องพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังประทุร้อนแรงด้วยอำนาจแห่งปรารถนาให้เบาบางลง ก่อนที่ทั้งคู่ซึ่งอยู่ใต้เสื้อตัวเล็กจะก้าวเดินออกจากตรงนั้น มุ่งหน้าสู่รถคันหรู ในขณะที่ละอองฝนกำลังโปรยปราย
“เดี๋ยวเราไปเที่ยวผับกันนะ ผมอยากดื่ม”
“ไม่เอา ฉันอยากกลับบ้าน นี่มันก็ค่ำแล้วนะคะคุณคริส เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่คุณเป็นนห่วง”
“คุณต้องตามใจผมสิ อย่าลืม ส่วนเรื่องพ่อแม่ผมไม่มีปัญหาเดี๋ยวผมโทรบอกท่านเอง”
“ตามใจค่ะ” คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าก็ทำอะไรตามใจเชียวนะ ปิ่นมุกคิดอย่างหมั่นไส้
ขับรถเข้าตัวเมืองไม่นานก็มาถึงจุดหมาย บรรยากาศภายในผับช่างแตกต่างจากบรรยากาศของถนนคนเดินราวฟ้ากับเหว แสง สี เสียง สร้างความตระการตาให้กับนักเที่ยวยามราตรีที่มาเยี่ยมเยือนได้ไม่น้อย ผู้คนที่บ้างเดินบ้างเต้นทำให้บรรยากาศภายในผับดูวุ่นวาย แต่นั่นก็คือจุดหมายของนักท่องเที่ยวยามราตรีที่หวังมาผ่อนคลายจากความทุกข์ความเหงาที่เข้ามาในชีวิตไม่เว้นแต่ละวัน
คริสโตเฟอร์พาร่างบางเดินผ่านฝูงชนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามบทเพลงที่เปิดดังกระหึ่ม ฝ่ายพนักงานในร้านรีบวิ่งเข้ามาต้อนรับแขก พาไปนั่งที่โต๊ะก่อนจะไถ่ถามถึงความต้องการของแขกที่มาใช้บริการ
ปิ่นมุกกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณ เห็นหนุ่มๆสาวๆ ต่างโยกย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะของดนตรีและฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเสริมความหน้าด้านให้มนุษย์กล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่ชอบบรรยากาศเช่นนี้มากนัก เพราะมันดูวุ่นวายเกินไป แต่ก็ยอมรับว่าเคยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้กับมณีอินทร์และลอร่าบ้าง
“เครื่องดื่มที่สั่งมาแล้วครับ”
คิสโตเฟอร์รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเด็กเสิร์ฟส่งให้ปิ่นมุก “คุณดื่มเป็นใช่ไหม”
“ค่ะ ดื่มได้บ้าง แต่วันนี้ขอไม่ดื่ม”
“ไม่เอา ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ อย่าปฏิเสธหวังว่าคุณคงไม่ลืมสัญญาว่าคุณจะตามใจผมทุกอย่าง”
ปิ่นมุกถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เอะอะก็บังคับเอาบังคับเอา “ก็ได้ค่ะ”
แม้จะเคยดื่มมาบ้างแต่เธอก็คออ่อนเหลือเกิน เพียงกระดกไปไม่กี่แก้ว น้ำเปลี่ยนนิสัยก็ทำให้หญิงสาวเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
“เอา…มา อีก” เสียงเริ่มเอื่อย ยาน หนังตาเริ่มตก ตาเริ่มหวานฉ่ำ ใบหน้าเริ่มแดงซ่านด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ทำไมคออ่อนจังเลยคุณ ดื่มนิดเดียวเมาซะแล้ว” คริสโตเฟอร์ชักไม่มั่นใจว่าคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่บังคับให้เธอดื่มแอลกอฮอล์
“คราย…มาว ฉันไม่ได้เมา คุณนั่นแหละมาววว ฮ่าๆ”
“ผมน่ะไม่ได้เมา แต่คุณน่ะเมาแล้วครับ”
“ก็บอกว่าฉาน…ไม่ได้มาว….ไง คุณอย่ามามั่ว ดีกว่า มาๆ ชนแก้วกัน”
คริสโตเฟอร์มองหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ฤทธิ์แอลกอฮอล์เปลี่ยนปิ่นมุกไปเป็นคนใหม่แทบไม่เหลือเค้าคนเดิมเลยสักนิด
“ไปปาย… ลุกขึ้นมา เราไปเต้นกันดีกว่า”
“ผมเต้นไม่เป็น”
“ไม่เอา ฉานไม่อยากเต้นคนเดียว ลุกๆ เดี๋ยวถ้าเต้นม่าย…เป็นเดี๋ยวฉันสอนให้” ปิ่นมุกลุกจากเก้าอี้ตัวเล็ก ตรงมาดึงชายหนุ่มให้ลุกขึ้น แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ร่างบางเซถลาจะล้ม โชคดีที่คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นมารับไว้ทัน จึงทำให้เธอล้มเข้าไปทาบทับกับอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างเหมาะเจาะ
คริสโตเฟอร์ถึงกับใจสั่นรัวเมื่อหน้าอกอวบอิ่มเบียดเสียดที่แผ่นอก ภาพเก่าๆที่ทำให้เขาเจียนบ้า ตอนที่ตรวจภายในให้เธอในวันนั้น หรือจะเป็นตอนที่เธอแพ้น้ำและเขาทายาให้หวนกลับเข้ามารบกวนความรู้สึกกระตุ้นอารมณ์ดิบให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง สายตาที่เปล่งประกายวาววับด้วยความรู้สึกปรารถนา จับจ้องหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดนิ่ง เป็นจังวะที่ฝ่ายหญิงหันขึ้นมองเขาพอดี ตาจึงผสานตาอย่างมีความหมาย
“มอง ใกล้ๆ นี่คุณก็หล่อเหมือนกันนะปิ่นมุกเอ่ยขึ้นแผ่วเบา “ปากนายนี่น่าจูบชะมัดเลย” จะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความต้องการกันแน่ ถึงทำให้ปิ่นมุกกล้าเอ่ยออกไปเช่นนั้น และเธอไม่เพียงพูดกลับเขย่งเท้ายื่นคอไปประกบริมฝีปากหนาของชายหนุ่มทันที
คริสโตเฟอร์อึ้งไปชั่วขณะ ในขณะที่โลหิตกำลังพล่านไปทั่วกระแส สรรพางค์กายวูบไหวแม้เพียงเธอแค่แตะริมฝีปากเข้าที่ปากเขาเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรมากเกินไปกว่านี้ แต่มีหรือที่ชายที่แมนเต็มร้อยอย่างคริสโตเฟอร์ถูกกระตุ้นเหมือนท้าทายเช่นนี้จะหยุดอยู่แค่นั้นได้ เขาตวัดร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดไว้แน่นขนัด ก่อนที่จะจู่โจมด้วยการขบเม้มริมฝีปากอย่างรุนแรงและหนักหน่วง ในขณะที่ฝ่ามือทั้งสองข้างก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของฝ่ายหญิงอย่างไม่มีจุดหมาย ปิ่นมุกเองแม้จะอยู่ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พอโดนแรงกระตุ้นก็ทำให้ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกลงอย่างน่าอัศจรรย์
......................................................................................................................................................
“เรากลับกันเถอะค่ะ นี่ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว”
รถคันหรูของคริสโตเฟอร์แล่นอยู่บนท้องถนน ในขณะที่ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเมื่อพระอาทิตย์เตรียมล่ำลาไปพักผ่อน สายตาชายหนุ่มเหลือบไปเห็นแสงไฟนับร้อยดวงที่ส่องแสงสว่างจ้าท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่กันไปมาเพื่อจับจ่ายซื้อของในตลาดถนนคนเดินยามค่ำคืน คริสโตเฟอร์หันซ้ายหันขวามองหาที่จอดรถ ก่อนจะบังคับพวงมาลัยไปจอดเทียบที่หน้าตลาด
“จอดทำไมเหรอ”
“ตอนนี้มันค่ำแล้ว ผมว่าเราแวะไปเดินตลาดนัดดีไหมครับ จะได้หาอะไรทางรองท้องด้วย”
“ฉันปวดขามากเลยตอนนี้ เดินมาทั้งวัน แต่ถ้าคุณหิวจะลงไปหาอะไรกินก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันรออยู่บนรถดีกว่าค่ะ”
“ให้ผมเดินไปคนเดียวผมก็เขินแย่สิครับ ไปเดินเป็นเพื่อนหน่อยนะ อย่าลืมสิว่าคุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ชายหนุ่มคะยั้นคะยอแกมบังคับ
ท้ายที่สุดเมื่อไม่อาจทัดทานคำรบเร้าของเขาได้ จึงยอมพยักหน้ายอมทำตามคำขอของชายหนุ่ม “ก็ได้ค่ะ ไปเดินเล่นหน่อยก็ดี”
บนถนนที่ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา ในตอนกลางวันถนนสายนี้แน่นขนัดไปด้วยรถรา หากแต่พอถึงค่ำคืนก็คราคร่ำไปด้วยผู้คนเมื่อเปลี่ยนสภาพจากเส้นทางจราจร มาเป็นตลาดนัดสุดสัปดาห์ ผู้คนหลายร้อยเดินใช้สอยช็อปสิ่งของที่เรียงรายเป็นแผงเป็นซุ้มอยู่สองฝากฝั่งถนน ปล่อยตรงกลางเอาไว้ให้ผู้คนสัญจร
“คุณเคยมาเดินเที่ยวแบบนี้มาก่อนหรือเปล่าครับ” คริสโตเฟอร์ชวนคุยเมื่อต่างฝ่ายตางปล่อยให้ความเงียบเข้าครองมานานหลายนาที
“เคยค่ะ ตอนอยู่เมืองไทยเดินเป็นประจำ มีของดีๆหลายอย่างให้เลือกซื้อเลือกช็อป ราคาก็ไม่แพงเหมือนข้าวของในห้างด้วย” แล้วคุณละคะ เคยมาเดินในบรรยากาศแบบนี้หรือเปล่า”
“เคยครับ แต่ไม่บ่อยมากนัก” ที่บอกว่าเคยเดินตลาดแบบนี้ไม่ได้หมายถึงในประเทศไทย แต่หมายถึงถนนคนเดินที่สหรัฐอเมริกา ทุกครั้งที่มีเวลาว่างเขาหรือกลับบ้านมาหาพ่อแม่ก็มักจะแวะมาเดินสัมผัสกับบรรยากาศยามค่ำคืน เขารู้สึกว่ามัน ได้ความรู้สึกอบอุ่นมากกว่าการเดินห้างสรรพสินค้าเป็นไหนๆ “ผมชอบบรรยากาศแบบนี้จัง” คริสโตเฟอร์เปรยพลางสอดส่ายสายตามองแสงไฟที่ส่องสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ “แล้วคุณชอบบรรยากาศแบบนี้ไหมครับ”
ปิ่นมุกคลี่ยิ้ม “ชอบสิคะ ชอบกว่าการเดินห้างอีก”
“เดี๋ยวคุณรอผมอยู่ตรงนี้แป๊บหนึ่งนะ”
“จะไปไหนคะ”
คริสโตเฟอร์ไม่ตอบเพียงแต่ส่งยิ้มให้หญิงสาวน้อยๆ แล้ววิ่งหายไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะวิ่งกลับมาพร้อมด้วยแท่งไอศกรีมถือไว้ในมือทั้งสองข้าง
“ไอศกรีมเย็นๆครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ยื่นมือไปรับเอาไอศกรีมจากชายหนุ่ม แล้วถามต่อ “แท่งละเท่าไหร่คะเนี่ย”
“แท่งละสิบครับ ลองทานดูสิครับ ราคาถูกแต่อร่อยนะ”
คริสโตเฟอร์ลองลิ้มรสไอศกรีมที่ชายหนุ่มการันตีว่าอร่อยนักอร่อยหนา ซึ่งรสชาติของมันก็สมกับที่ชายหนุ่มอวดอ้าง “อร่อยจริงๆด้วย”
“ผมบอกแล้ว งั้นเราเดินกันต่อนะครับ”
ทั้งคู่เดินเคียงข้างท่ามกลางผู้คนมากมายในตลาด ความหลากหลายของข้าวของ สีสัน ผสานความวุ่นวายของผู้คนที่เดินผ่านกันไปผ่านกันมา
ท้องฟ้าที่มืดครึ้มมาตั้งแต่หัวค่ำ เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นละอองฝนเล็กๆโปรยปรายลงมา นักช็อปหลายคนที่รอบคอบพกร่มมาด้วย ก็เอาออกมากางกันฝน แต่สำหรับคริสโตเฟอร์กับปิ่นมุกที่ไม่ได้เตรียมร่มมาด้วย ก็รีบหันกลับมุ่งหน้าสู่รถก่อนที่ละอองฝนมันจะกลายเป็นเม็ดฝนที่ใหญ่กว่านี้
“ฝนลงเม็ดแล้ว เรากลับไปที่รถกันดีกว่าครับ”
คริสโตเฟอร์เอ่ยชวนพลางถอดเสื้อยีนต์ตัวยาวออก “ขอโทษนะครับ” เขาเอ่ยเชิงขออนุญาตก่อนจะยกเสื้อยีนต์ที่ถอดออกมาคลุมศีรษะของเขาและเธอ แต่ด้วยขนาดของเสื้อมันมีอยู่อย่างจำกัด จึงทำให้คริสโตเฟอร์จำต้องขยับเข้าใกล้ฝ่ายหญิง ปิ่นมุกใจเต้นโครมครามขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด เมื่อชายหนุ่มอ้าแขนโอบไหล่ของเธอเพื่อจับยีนต์ให้คลุมศีรษะ ความอบอุ่นเข้าปกคลุมหัวใจอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
ไม่ใช่แค่เพียงปิ่นมุกเท่านั้นที่ใจเต้นรัว หากแต่คริสโตเฟอร์เองก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วสรรพางค์กายเมื่อเรียวแขนโอบกอดร่างบางไว้ ความตื่นตัวเกิดขึ้นทุกสัดส่วนเมื่อถูกกระตุ้นจากกลิ่นกายผสานกับกลิ่นน้ำหอมบนเรือนร่างของเธอ ผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปมาค่อยๆห่างหายไปจากความรู้สึกของทั้งคู่ทีละคนสองคน จนท้ายที่สุดก็ไม่มีใครเหลืออยู่ตรงนั้น มีเพียงเขาและเธอเท่านั้นที่กำลังผสานตากันอย่างมีความหมาย และคริสโตเฟอร์ก็ไม่ยอมหยุดอยู่แค่เพียงผสานตาหากแต่ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาหาใบหน้าสวย ปิ่นมุกนิ่งงันใจสั่นรัว ในขณะที่ค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆ
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ”
มีใครบางคนเดินมาชนไหล่ของปิ่นมุก จึงทำให้สติของทั้งคู่ที่หลุดลอยออกไปหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ปิ่นมุกหันไปส่งยิ้มแทนคำว่าไม่เป็นไรให้กับคนที่มาชนเธอ ก่อนจะหันมาหาคริสโตเฟอร์แต่คราวนี้ไม่กล้าจะสบตาเขาอีกแล้ว
“ไปกันได้หรือยังคะ” เธอถามเสียงแผ่ว ในขณะที่ใบหน้าแดงซ่าน
คริสโตเฟอร์พยักหน้าในขณะที่ต้องพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังประทุร้อนแรงด้วยอำนาจแห่งปรารถนาให้เบาบางลง ก่อนที่ทั้งคู่ซึ่งอยู่ใต้เสื้อตัวเล็กจะก้าวเดินออกจากตรงนั้น มุ่งหน้าสู่รถคันหรู ในขณะที่ละอองฝนกำลังโปรยปราย
“เดี๋ยวเราไปเที่ยวผับกันนะ ผมอยากดื่ม”
“ไม่เอา ฉันอยากกลับบ้าน นี่มันก็ค่ำแล้วนะคะคุณคริส เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่คุณเป็นนห่วง”
“คุณต้องตามใจผมสิ อย่าลืม ส่วนเรื่องพ่อแม่ผมไม่มีปัญหาเดี๋ยวผมโทรบอกท่านเอง”
“ตามใจค่ะ” คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าก็ทำอะไรตามใจเชียวนะ ปิ่นมุกคิดอย่างหมั่นไส้
ขับรถเข้าตัวเมืองไม่นานก็มาถึงจุดหมาย บรรยากาศภายในผับช่างแตกต่างจากบรรยากาศของถนนคนเดินราวฟ้ากับเหว แสง สี เสียง สร้างความตระการตาให้กับนักเที่ยวยามราตรีที่มาเยี่ยมเยือนได้ไม่น้อย ผู้คนที่บ้างเดินบ้างเต้นทำให้บรรยากาศภายในผับดูวุ่นวาย แต่นั่นก็คือจุดหมายของนักท่องเที่ยวยามราตรีที่หวังมาผ่อนคลายจากความทุกข์ความเหงาที่เข้ามาในชีวิตไม่เว้นแต่ละวัน
คริสโตเฟอร์พาร่างบางเดินผ่านฝูงชนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามบทเพลงที่เปิดดังกระหึ่ม ฝ่ายพนักงานในร้านรีบวิ่งเข้ามาต้อนรับแขก พาไปนั่งที่โต๊ะก่อนจะไถ่ถามถึงความต้องการของแขกที่มาใช้บริการ
ปิ่นมุกกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณ เห็นหนุ่มๆสาวๆ ต่างโยกย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะของดนตรีและฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเสริมความหน้าด้านให้มนุษย์กล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่ชอบบรรยากาศเช่นนี้มากนัก เพราะมันดูวุ่นวายเกินไป แต่ก็ยอมรับว่าเคยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้กับมณีอินทร์และลอร่าบ้าง
“เครื่องดื่มที่สั่งมาแล้วครับ”
คิสโตเฟอร์รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเด็กเสิร์ฟส่งให้ปิ่นมุก “คุณดื่มเป็นใช่ไหม”
“ค่ะ ดื่มได้บ้าง แต่วันนี้ขอไม่ดื่ม”
“ไม่เอา ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ อย่าปฏิเสธหวังว่าคุณคงไม่ลืมสัญญาว่าคุณจะตามใจผมทุกอย่าง”
ปิ่นมุกถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เอะอะก็บังคับเอาบังคับเอา “ก็ได้ค่ะ”
แม้จะเคยดื่มมาบ้างแต่เธอก็คออ่อนเหลือเกิน เพียงกระดกไปไม่กี่แก้ว น้ำเปลี่ยนนิสัยก็ทำให้หญิงสาวเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
“เอา…มา อีก” เสียงเริ่มเอื่อย ยาน หนังตาเริ่มตก ตาเริ่มหวานฉ่ำ ใบหน้าเริ่มแดงซ่านด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ทำไมคออ่อนจังเลยคุณ ดื่มนิดเดียวเมาซะแล้ว” คริสโตเฟอร์ชักไม่มั่นใจว่าคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่บังคับให้เธอดื่มแอลกอฮอล์
“คราย…มาว ฉันไม่ได้เมา คุณนั่นแหละมาววว ฮ่าๆ”
“ผมน่ะไม่ได้เมา แต่คุณน่ะเมาแล้วครับ”
“ก็บอกว่าฉาน…ไม่ได้มาว….ไง คุณอย่ามามั่ว ดีกว่า มาๆ ชนแก้วกัน”
คริสโตเฟอร์มองหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ฤทธิ์แอลกอฮอล์เปลี่ยนปิ่นมุกไปเป็นคนใหม่แทบไม่เหลือเค้าคนเดิมเลยสักนิด
“ไปปาย… ลุกขึ้นมา เราไปเต้นกันดีกว่า”
“ผมเต้นไม่เป็น”
“ไม่เอา ฉานไม่อยากเต้นคนเดียว ลุกๆ เดี๋ยวถ้าเต้นม่าย…เป็นเดี๋ยวฉันสอนให้” ปิ่นมุกลุกจากเก้าอี้ตัวเล็ก ตรงมาดึงชายหนุ่มให้ลุกขึ้น แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ร่างบางเซถลาจะล้ม โชคดีที่คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นมารับไว้ทัน จึงทำให้เธอล้มเข้าไปทาบทับกับอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างเหมาะเจาะ
คริสโตเฟอร์ถึงกับใจสั่นรัวเมื่อหน้าอกอวบอิ่มเบียดเสียดที่แผ่นอก ภาพเก่าๆที่ทำให้เขาเจียนบ้า ตอนที่ตรวจภายในให้เธอในวันนั้น หรือจะเป็นตอนที่เธอแพ้น้ำและเขาทายาให้หวนกลับเข้ามารบกวนความรู้สึกกระตุ้นอารมณ์ดิบให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง สายตาที่เปล่งประกายวาววับด้วยความรู้สึกปรารถนา จับจ้องหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดนิ่ง เป็นจังวะที่ฝ่ายหญิงหันขึ้นมองเขาพอดี ตาจึงผสานตาอย่างมีความหมาย
“มอง ใกล้ๆ นี่คุณก็หล่อเหมือนกันนะปิ่นมุกเอ่ยขึ้นแผ่วเบา “ปากนายนี่น่าจูบชะมัดเลย” จะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความต้องการกันแน่ ถึงทำให้ปิ่นมุกกล้าเอ่ยออกไปเช่นนั้น และเธอไม่เพียงพูดกลับเขย่งเท้ายื่นคอไปประกบริมฝีปากหนาของชายหนุ่มทันที
คริสโตเฟอร์อึ้งไปชั่วขณะ ในขณะที่โลหิตกำลังพล่านไปทั่วกระแส สรรพางค์กายวูบไหวแม้เพียงเธอแค่แตะริมฝีปากเข้าที่ปากเขาเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรมากเกินไปกว่านี้ แต่มีหรือที่ชายที่แมนเต็มร้อยอย่างคริสโตเฟอร์ถูกกระตุ้นเหมือนท้าทายเช่นนี้จะหยุดอยู่แค่นั้นได้ เขาตวัดร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดไว้แน่นขนัด ก่อนที่จะจู่โจมด้วยการขบเม้มริมฝีปากอย่างรุนแรงและหนักหน่วง ในขณะที่ฝ่ามือทั้งสองข้างก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของฝ่ายหญิงอย่างไม่มีจุดหมาย ปิ่นมุกเองแม้จะอยู่ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พอโดนแรงกระตุ้นก็ทำให้ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกลงอย่างน่าอัศจรรย์
......................................................................................................................................................
ธิดาดิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ต.ค. 2558, 19:08:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2558, 19:08:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 2624
| << ตอนที่ 12 เอาคืน 100% | ตอนที่ 13 ตามใจคุณชาย 100% >> |