ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: หนีตายจากลูกปืน
รถเก๋งสีดำแล่นเข้ามาในบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่พร้อมการปรากฏตัวของผู้ชายที่ทุกคนแถวอำเภอนี้ต่างเกรงอกเกรงใจด้วยความที่เป็นคนจริงและมีท่าทางน่าเกรงขามทำให้ไม่มีใครกล้าหือกับเขาเลยสักคนเดียว
"ทำไมบ้านมันเงียบแบบนี้นะลลิตกับไอ้เจ้าข้าวโอ๊ตไปไหน"ภูวไนยมองไปรอบๆบ้านก่อนจะเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักวิ่งมากอดเขา
"สวัสดีครับคุณตา"เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วก่อนที่มุมปากของผู้สูงอายุจะมีรอยยิ้มผุดขึ้นมา
"ไง!หลานรัก..ตาไปแป๊ปเดียวเองนะแล้วนี่ทุกคนไปไหนกันหมด"
"น้าลิตอยู่ในบ้านกับพี่ฟ้าแล้วก็.."
"ก็อะไรพ่อแม่เอ็งหรือใคร"
"ก็......"เด็กน้อยอ้ำอึ้งจนภูวไนยเริ่มสงสัย
"ก็กับธินไงคะตาแต่ตอนนี้ธินกลับไปแล้ว"ฟ้าลดาเดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทางร่าเริงก่อนจะตรงเข้าไปกอดภูวไนยอย่างอ้อนๆ
"เอ็งไม่ต้องมาอ้อนข้าเลยนะไอ้ธินมันกล้าดียังไงเข้ามาในบ้านข้านี่ดีนะที่ปู่มันเป็นเพื่อนกับข้าไม่งั้นข้ายิงกบาลมันไปแล้ว!"
"โธ่ปู่!..ธินเขาไม่ทำอะไรฟ้าหรอกน่า"
"ก็ลองมันทำสิข้าจะยิงมันยันปู่มันเลย!"ภูวไนยพูดอย่างเอาจริงฟ้าลดาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆตอบกลับไป
"ของเล่นผมละครับตา"เด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามหาของเล่นจากผู้เป็นตา
"เออเจ้าโอ๊ตตาไม่ลืมหรอก"ภูวไนยหันไปที่รถเพื่อหยิบของเล่นพลันเหลือบเห็นรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน
"รถใครวะ!มาจอดแช่อะไรหน้าบ้านข้า"ภูวไนยเอ่ยอย่างอารมณ์เสียพลันลลิตเดินออกมาพอดี
"รถเพื่อนหนูเองแหละพ่อเขามาเยี่ยมหนูแต่ตอนนี้ไปเยี่ยมญาติซอยโน่นแล้วเดี๋ยวเขาคงมาเอารถกลับไปเองแหละ"ลลิตอธิบายก่อนจะหันไปหาฟ้าลดาแล้วพยักหน้าไปข้างบน
"เออ!แล้วไปงั้นเข้าบ้านกันดีกว่าไปเจ้าโอ๊ต!"ภูวไนยหันไปหาหลานชายก่อนจะเดินถือถุงของเล่นเข้ามาในบ้าน
"เอ่อตา..ฟ้าปวดหัวน่ะขอขึ้นไปนอนก่อนนะ"พูดจบหญิงสาวก็เดินลิ่วขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็วภูวไนยขมวดคิ้วอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา
"เดี๋ยวคุณตามฉันลงไปนะพอถึงหน้าบ้านก็รีบวิ่งไปที่รถเลยตกลงนะ"ฟ้าลดาพูดก่อนจะมองซ้ายมองขวาเพราะกลัวใครจะมาเห็นเข้า
"ไม่!ผมไม่ไปจนกว่าคุณจะยอมยกโทษให้ผม"คิมหันต์ยืนยันหนักแน่นว่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้นฟ้าลดาได้แต่มองเขาอย่างเย็นชา
"มันไม่มีประโยชน์หรอกนะเราต่างก็ไม่ได้รักกันแล้วจะยื้อกันไว้ทำไมพี่เมย์เขารักคุณมากนะกลับไปหาเขาซะเถอะอีกอย่าง..ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าแย่งสามีพี่ตัวเอง"
"แล้วถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้รักเมย์แต่ผมรักคุณ..คุณจะเชื่อผมไหม"คิมหันต์มองฟ้าลดาอย่างรอคำตอบฟ้าลดาสบตาคิมหันต์ก่อนหลบสายตาของเขา
"ฉันรู้..คุณรักฉัน..และผู้หญิงของคุณทุกคน"
"โธ่ฟ้า!..มันไม่เหมือนกันนะ"
"เลิกพูดสักทีเถอะน่ากลับไปก่อนแล้วค่อยคุยกันใหม่นะ"ฟ้าลดาจับมือของชายหนุ่มก่อนจะดึงเขาให้ตามเธอลงมาด้านล่างมองไปรอบๆไม่เห็นมีใครอยู่จึงรีบวิ่งพาคิมหันต์ออกมาด้านนอก
ปัง!!!!
เสียงปีนดังขึ้นพร้อมร่างของเจ้าของบ้านที่ยืนถือปืนลูกซองอยู่ตรงระเบียงชั้นสอง
"ข้าว่าแล้ว!!เอ็งจะมาปล้ำหลานข้าใช่ไหมหึ!กล้ามาล้วงคองูเห่าอย่างข้าเอ็งไม่ตายดีแน่ฟ้าลดาหลบไปเดี๋ยวนี้!!"พูดจบภูวไนยก็เตรียมท่าจะยิงอีกโดยไม่ฟังเสียงห้ามของลลิตฟ้าลดาจึงรีบดึงคิมหันต์ออกมาด้านนอก
"รีบกลับก่อนนะไว้วันหลังค่อยคุยกัน"ฟ้าลดาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกคิมหันต์มองดูเหตุการณ์อย่างอึ้งๆปนงงๆแต่ก็ยอมขับรถออกไปแต่โดยดี
"เอ็งจะหนีไปไหนไอ้ธิน!!กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!"ภูวไนยวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทัน
"โธ่ตา!ไม่เห็นต้องเล่นแรงแบบนี้เลยเกิดโดนเขาตายขึ้นมาจะว่ายังไง"ฟ้าลดาหันไปหาตาของเธอซึ่งยืนทำหน้าบึ้งอยู่
"เอ็งไม่ต้องไปปกป้องมันเลยนะอย่าให้เจอคราวหน้านะพ่อจะยิงให้กบาลแยกเลยคอยดู!"
"โธ่พ่อ!อายุปูนนี้แล้วนะ"ลลิตมองผู้เป็นพ่ออย่างเอือมระอาก่อนจะมองมาที่ฟ้าลดาที่มีสีหน้าไม่สบายใจไม่น้อย
………………………………………………………………
ภายในห้องนอนที่เรือนหอของคิมหันต์พิมพรเอามือกุมหัวอย่างงงๆก่อนจะจำได้ว่ามาติกาทำอะไรไว้กับตน
"นังเมย์!!"พิมพรพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมเดินลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
"ไหนหนูเมย์บอกว่าหนูฟ้าเขาเต็มใจหย่าไงแล้วนี่มันอะไรกันเจ้าคิมหายตัวไปไหน"คณินมองอนงค์สลับกับประสิทธิ์ด้วยสายตาสงสัยก่อนที่โทรศัพท์ของเขาจะดังขึ้น
"ได้"คณินตอบปลายสายก่อนจะลุกขึ้นเตรียมท่าจะกลับ
"คิมโทรมาหรือคะ"มาติกาเอ่ยถามอย่างดีอกดีใจ
"ฉันขอตัวนะ"คณินตอบอย่างเย็นชาก่อนจะเดินออกจากบ้านไปโดยไม่สนใจมาติกาแม้แต่น้อย
"สมน้ำหน้า"พิมพรพูดอย่างเยาะเย้ยก่อนจะโดนมาติกาตรงมากระชากแขน
"แกบอกคิมใช่ไหมหะ!!"
"นี่ปล่อยนะ!!แกทำตัวแกเองตั้งหาก!!"พิมพรสะบัดแขนออกก่อนจะรีบเดินออกไปมาติกาจะตามไปหาเรื่องพิมพรต่อแต่ถูกคุณหญิงภวรรณผู้เป็นย่าห้ามไว้
"มีสติหน่อยสิยัยเมย์!ตอนนี้เราต้องใจเย็นๆเข้าไว้รู้ไหม"
"แต่เมย์ทนไม่ไหวแล้วนะคะ..คุณย่าขา..ฟ้าลดามันจงใจแย่งคิมไปจากเมย์เหมือนที่แม่มันแย่งคุณพ่อ"
"ใจเย็นๆนะเมย์..ย่าจะไม่ยอมให้มันมาหยามย่าหรอกแต่ตอนนี้เราจะบุ่มบ่ามไม่ได้เข้าใจไหม"คุณหญิงภวรรณตรงมากอดหลานสาวก่อนจะมองหน้าอนงค์สลับกับประสิทธิ์ไปมา
………………………………………………………………
ณ บริเวณริมทะเล
"ใจร้ายใจดำจริงๆเขาทำกับลูกอย่างนี้เชียวหรือ"ลลิตพูดอย่างของขึ้นก่อนจะตรงมากอดลูกสาว
"ฟ้าไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่แค่นี้เอง"ฟ้าลดายิ้มให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะโดนสายตาตำหนิ
"แม่ไม่อยากให้ฟ้าต้องโดนคนพวกนั้นประณามลูกว่าแย่งสามีคนอื่นหรอกนะแต่วันนี้ตอนที่คุณคิมหันต์มาเล่าเรื่องทุกอย่่างให้แม่ฟังแม่ก็เชื่อเลยว่าเขาไม่ได้รักมาติกาแล้ว..แต่สิ่งที่แม่อยากรู้คือฟ้ารักเขาหรือเปล่า"
"ฟ้าก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะแม่..ฟ้า.."ฟ้าลดาอ้ำอึ้งลลิตมองลูกสาวอย่างสงสารก่อนจะจับมือฟ้าลดาขึ้นมา
"แม่รู้นะว่าฟ้ารู้...ฟ้ารู้ดีว่าฟ้ารู้สึกยังไง"ลลิตยิ้มอย่างอ่อนโยนฟ้าลดามองแม่ของตนก่อนจะกอดลลิตอีกครั้งในสมองก็คิดแต่ว่าจะเอายังไงดี
"หรือเราจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง"
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
"หนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวมีผมคนเดียวรูปหล่อจริงๆนะเนี่ย...แหม่!คนอะไรหล่อจังวะ"นาธินทร์มองตัวเองในกระจกก่อนจะเดินฮัมเพลงมาเรื่อยๆจนเข้ามาในบ้านของฟ้าลดา
เพล้ง!!!
"เฮ้ย!!"นาธินทร์อุทานอย่างตกใจเพราะจู่ๆก็มีขวดปริศนาลอยลงมาแต่โชคดีที่เขาหลบทัน
"มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี!!!"ภูวไนยตะโกนลงมาจากชั้นสองของบ้านก่อนจะสั่งแจ็คให้ไปหยิบปืนมา
"เฮ้ย!!ตาครับใจเย็นๆสิครับผมไปทำอะไรตาถึงจะฆ่าผมละเนี่ย!!"
"เอ็งอย่าพูดมากไอ้แจ็คเร็วๆ"ภูวไนยตะโกนเร่งแจ็ค
"อยู่ไม่ได้แล้วไอ้ธินขืนอยู่โดนยิงกบาลแยกแน่ๆ"นาธินทร์พูดกับตัวเองก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้านอย่างรวดเร็ว
"จะไปไหนกลับมาเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!!"
"ทำไมบ้านมันเงียบแบบนี้นะลลิตกับไอ้เจ้าข้าวโอ๊ตไปไหน"ภูวไนยมองไปรอบๆบ้านก่อนจะเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักวิ่งมากอดเขา
"สวัสดีครับคุณตา"เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วก่อนที่มุมปากของผู้สูงอายุจะมีรอยยิ้มผุดขึ้นมา
"ไง!หลานรัก..ตาไปแป๊ปเดียวเองนะแล้วนี่ทุกคนไปไหนกันหมด"
"น้าลิตอยู่ในบ้านกับพี่ฟ้าแล้วก็.."
"ก็อะไรพ่อแม่เอ็งหรือใคร"
"ก็......"เด็กน้อยอ้ำอึ้งจนภูวไนยเริ่มสงสัย
"ก็กับธินไงคะตาแต่ตอนนี้ธินกลับไปแล้ว"ฟ้าลดาเดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทางร่าเริงก่อนจะตรงเข้าไปกอดภูวไนยอย่างอ้อนๆ
"เอ็งไม่ต้องมาอ้อนข้าเลยนะไอ้ธินมันกล้าดียังไงเข้ามาในบ้านข้านี่ดีนะที่ปู่มันเป็นเพื่อนกับข้าไม่งั้นข้ายิงกบาลมันไปแล้ว!"
"โธ่ปู่!..ธินเขาไม่ทำอะไรฟ้าหรอกน่า"
"ก็ลองมันทำสิข้าจะยิงมันยันปู่มันเลย!"ภูวไนยพูดอย่างเอาจริงฟ้าลดาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆตอบกลับไป
"ของเล่นผมละครับตา"เด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามหาของเล่นจากผู้เป็นตา
"เออเจ้าโอ๊ตตาไม่ลืมหรอก"ภูวไนยหันไปที่รถเพื่อหยิบของเล่นพลันเหลือบเห็นรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน
"รถใครวะ!มาจอดแช่อะไรหน้าบ้านข้า"ภูวไนยเอ่ยอย่างอารมณ์เสียพลันลลิตเดินออกมาพอดี
"รถเพื่อนหนูเองแหละพ่อเขามาเยี่ยมหนูแต่ตอนนี้ไปเยี่ยมญาติซอยโน่นแล้วเดี๋ยวเขาคงมาเอารถกลับไปเองแหละ"ลลิตอธิบายก่อนจะหันไปหาฟ้าลดาแล้วพยักหน้าไปข้างบน
"เออ!แล้วไปงั้นเข้าบ้านกันดีกว่าไปเจ้าโอ๊ต!"ภูวไนยหันไปหาหลานชายก่อนจะเดินถือถุงของเล่นเข้ามาในบ้าน
"เอ่อตา..ฟ้าปวดหัวน่ะขอขึ้นไปนอนก่อนนะ"พูดจบหญิงสาวก็เดินลิ่วขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็วภูวไนยขมวดคิ้วอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา
"เดี๋ยวคุณตามฉันลงไปนะพอถึงหน้าบ้านก็รีบวิ่งไปที่รถเลยตกลงนะ"ฟ้าลดาพูดก่อนจะมองซ้ายมองขวาเพราะกลัวใครจะมาเห็นเข้า
"ไม่!ผมไม่ไปจนกว่าคุณจะยอมยกโทษให้ผม"คิมหันต์ยืนยันหนักแน่นว่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้นฟ้าลดาได้แต่มองเขาอย่างเย็นชา
"มันไม่มีประโยชน์หรอกนะเราต่างก็ไม่ได้รักกันแล้วจะยื้อกันไว้ทำไมพี่เมย์เขารักคุณมากนะกลับไปหาเขาซะเถอะอีกอย่าง..ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าแย่งสามีพี่ตัวเอง"
"แล้วถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้รักเมย์แต่ผมรักคุณ..คุณจะเชื่อผมไหม"คิมหันต์มองฟ้าลดาอย่างรอคำตอบฟ้าลดาสบตาคิมหันต์ก่อนหลบสายตาของเขา
"ฉันรู้..คุณรักฉัน..และผู้หญิงของคุณทุกคน"
"โธ่ฟ้า!..มันไม่เหมือนกันนะ"
"เลิกพูดสักทีเถอะน่ากลับไปก่อนแล้วค่อยคุยกันใหม่นะ"ฟ้าลดาจับมือของชายหนุ่มก่อนจะดึงเขาให้ตามเธอลงมาด้านล่างมองไปรอบๆไม่เห็นมีใครอยู่จึงรีบวิ่งพาคิมหันต์ออกมาด้านนอก
ปัง!!!!
เสียงปีนดังขึ้นพร้อมร่างของเจ้าของบ้านที่ยืนถือปืนลูกซองอยู่ตรงระเบียงชั้นสอง
"ข้าว่าแล้ว!!เอ็งจะมาปล้ำหลานข้าใช่ไหมหึ!กล้ามาล้วงคองูเห่าอย่างข้าเอ็งไม่ตายดีแน่ฟ้าลดาหลบไปเดี๋ยวนี้!!"พูดจบภูวไนยก็เตรียมท่าจะยิงอีกโดยไม่ฟังเสียงห้ามของลลิตฟ้าลดาจึงรีบดึงคิมหันต์ออกมาด้านนอก
"รีบกลับก่อนนะไว้วันหลังค่อยคุยกัน"ฟ้าลดาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกคิมหันต์มองดูเหตุการณ์อย่างอึ้งๆปนงงๆแต่ก็ยอมขับรถออกไปแต่โดยดี
"เอ็งจะหนีไปไหนไอ้ธิน!!กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!"ภูวไนยวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทัน
"โธ่ตา!ไม่เห็นต้องเล่นแรงแบบนี้เลยเกิดโดนเขาตายขึ้นมาจะว่ายังไง"ฟ้าลดาหันไปหาตาของเธอซึ่งยืนทำหน้าบึ้งอยู่
"เอ็งไม่ต้องไปปกป้องมันเลยนะอย่าให้เจอคราวหน้านะพ่อจะยิงให้กบาลแยกเลยคอยดู!"
"โธ่พ่อ!อายุปูนนี้แล้วนะ"ลลิตมองผู้เป็นพ่ออย่างเอือมระอาก่อนจะมองมาที่ฟ้าลดาที่มีสีหน้าไม่สบายใจไม่น้อย
………………………………………………………………
ภายในห้องนอนที่เรือนหอของคิมหันต์พิมพรเอามือกุมหัวอย่างงงๆก่อนจะจำได้ว่ามาติกาทำอะไรไว้กับตน
"นังเมย์!!"พิมพรพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมเดินลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
"ไหนหนูเมย์บอกว่าหนูฟ้าเขาเต็มใจหย่าไงแล้วนี่มันอะไรกันเจ้าคิมหายตัวไปไหน"คณินมองอนงค์สลับกับประสิทธิ์ด้วยสายตาสงสัยก่อนที่โทรศัพท์ของเขาจะดังขึ้น
"ได้"คณินตอบปลายสายก่อนจะลุกขึ้นเตรียมท่าจะกลับ
"คิมโทรมาหรือคะ"มาติกาเอ่ยถามอย่างดีอกดีใจ
"ฉันขอตัวนะ"คณินตอบอย่างเย็นชาก่อนจะเดินออกจากบ้านไปโดยไม่สนใจมาติกาแม้แต่น้อย
"สมน้ำหน้า"พิมพรพูดอย่างเยาะเย้ยก่อนจะโดนมาติกาตรงมากระชากแขน
"แกบอกคิมใช่ไหมหะ!!"
"นี่ปล่อยนะ!!แกทำตัวแกเองตั้งหาก!!"พิมพรสะบัดแขนออกก่อนจะรีบเดินออกไปมาติกาจะตามไปหาเรื่องพิมพรต่อแต่ถูกคุณหญิงภวรรณผู้เป็นย่าห้ามไว้
"มีสติหน่อยสิยัยเมย์!ตอนนี้เราต้องใจเย็นๆเข้าไว้รู้ไหม"
"แต่เมย์ทนไม่ไหวแล้วนะคะ..คุณย่าขา..ฟ้าลดามันจงใจแย่งคิมไปจากเมย์เหมือนที่แม่มันแย่งคุณพ่อ"
"ใจเย็นๆนะเมย์..ย่าจะไม่ยอมให้มันมาหยามย่าหรอกแต่ตอนนี้เราจะบุ่มบ่ามไม่ได้เข้าใจไหม"คุณหญิงภวรรณตรงมากอดหลานสาวก่อนจะมองหน้าอนงค์สลับกับประสิทธิ์ไปมา
………………………………………………………………
ณ บริเวณริมทะเล
"ใจร้ายใจดำจริงๆเขาทำกับลูกอย่างนี้เชียวหรือ"ลลิตพูดอย่างของขึ้นก่อนจะตรงมากอดลูกสาว
"ฟ้าไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่แค่นี้เอง"ฟ้าลดายิ้มให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะโดนสายตาตำหนิ
"แม่ไม่อยากให้ฟ้าต้องโดนคนพวกนั้นประณามลูกว่าแย่งสามีคนอื่นหรอกนะแต่วันนี้ตอนที่คุณคิมหันต์มาเล่าเรื่องทุกอย่่างให้แม่ฟังแม่ก็เชื่อเลยว่าเขาไม่ได้รักมาติกาแล้ว..แต่สิ่งที่แม่อยากรู้คือฟ้ารักเขาหรือเปล่า"
"ฟ้าก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะแม่..ฟ้า.."ฟ้าลดาอ้ำอึ้งลลิตมองลูกสาวอย่างสงสารก่อนจะจับมือฟ้าลดาขึ้นมา
"แม่รู้นะว่าฟ้ารู้...ฟ้ารู้ดีว่าฟ้ารู้สึกยังไง"ลลิตยิ้มอย่างอ่อนโยนฟ้าลดามองแม่ของตนก่อนจะกอดลลิตอีกครั้งในสมองก็คิดแต่ว่าจะเอายังไงดี
"หรือเราจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง"
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
"หนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวมีผมคนเดียวรูปหล่อจริงๆนะเนี่ย...แหม่!คนอะไรหล่อจังวะ"นาธินทร์มองตัวเองในกระจกก่อนจะเดินฮัมเพลงมาเรื่อยๆจนเข้ามาในบ้านของฟ้าลดา
เพล้ง!!!
"เฮ้ย!!"นาธินทร์อุทานอย่างตกใจเพราะจู่ๆก็มีขวดปริศนาลอยลงมาแต่โชคดีที่เขาหลบทัน
"มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี!!!"ภูวไนยตะโกนลงมาจากชั้นสองของบ้านก่อนจะสั่งแจ็คให้ไปหยิบปืนมา
"เฮ้ย!!ตาครับใจเย็นๆสิครับผมไปทำอะไรตาถึงจะฆ่าผมละเนี่ย!!"
"เอ็งอย่าพูดมากไอ้แจ็คเร็วๆ"ภูวไนยตะโกนเร่งแจ็ค
"อยู่ไม่ได้แล้วไอ้ธินขืนอยู่โดนยิงกบาลแยกแน่ๆ"นาธินทร์พูดกับตัวเองก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้านอย่างรวดเร็ว
"จะไปไหนกลับมาเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!!"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ต.ค. 2558, 23:02:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2558, 06:44:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 1597
| << ง้อเมีย | ท้องปลอม >> |
AThousandYears 21 ต.ค. 2558, 23:29:57 น.
คุณ สายลมที่พัดวน-พยายามไม่ให้หนูฟ้าใจอ่อนแล้วค่ะแต่เห็นใจพระเอกเราหน่อยน๊า
คุณ คิมหันต์-รู้สึกผิดจังเลยค่ะคิมหันต์ไม่โดนแต่ให้นาธินทร์โดนแทน
คุณ coonX3-ให้โอกาสพ่อคิมอีกครั้งนะคะพ่อคิมของเราคงอยากได้โอกาสอีกครั้ง
คุณ กาซะลองพลัดถิ่น-คิมหันต์และฟ้าลดาฝากความคิดถึงมาให้น๊าไรเตอร์เองก็คิดถึง
คุณ kim-ไรเตอร์คิดถึงเหมือนกันนะคะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะคะขอให้หลับฝันดีนะคะคืนนี้...ฝันดีค่ะ
คุณ สายลมที่พัดวน-พยายามไม่ให้หนูฟ้าใจอ่อนแล้วค่ะแต่เห็นใจพระเอกเราหน่อยน๊า
คุณ คิมหันต์-รู้สึกผิดจังเลยค่ะคิมหันต์ไม่โดนแต่ให้นาธินทร์โดนแทน
คุณ coonX3-ให้โอกาสพ่อคิมอีกครั้งนะคะพ่อคิมของเราคงอยากได้โอกาสอีกครั้ง
คุณ กาซะลองพลัดถิ่น-คิมหันต์และฟ้าลดาฝากความคิดถึงมาให้น๊าไรเตอร์เองก็คิดถึง
คุณ kim-ไรเตอร์คิดถึงเหมือนกันนะคะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะคะขอให้หลับฝันดีนะคะคืนนี้...ฝันดีค่ะ
กาซะลองพลัดถิ่น 22 ต.ค. 2558, 01:04:47 น.
5555 ธิน งง โดนระเบิดขวดแต่เช้า ....แล้วถ้าคุณตารู้ความจริงทั้งหมด ยัยเมย์แล้วก็ยัยคุณย่าก็ไม่น่าจะรอดนะ เชียร์คะคุณตาตามไปจัดหนักจัดเบาให้พวกบ้านโน้นได้เลยคะ ส่วนคิมแค่สั่งสอนเบา ๆ ก็พอเนาะ จะได้เกรงกลัวบ้าง
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ คิมและฟ้า ...
5555 ธิน งง โดนระเบิดขวดแต่เช้า ....แล้วถ้าคุณตารู้ความจริงทั้งหมด ยัยเมย์แล้วก็ยัยคุณย่าก็ไม่น่าจะรอดนะ เชียร์คะคุณตาตามไปจัดหนักจัดเบาให้พวกบ้านโน้นได้เลยคะ ส่วนคิมแค่สั่งสอนเบา ๆ ก็พอเนาะ จะได้เกรงกลัวบ้าง
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ คิมและฟ้า ...