ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: ท้องปลอม
"คุณฟ้าครับมีคนมาขอพบครับ"หนึ่งในหัวหน้าคนงานเดินมาบอกฟ้าลดาหญิงสาวพยักหน้าก่อนจะปิดสมุดจดบันทึกลงแล้วเดินมายังหน้าโกดัง
"คุณเมย์"ฟ้าลดาเอ่ยชื่อคนที่เธอพบก่อนทำท่าจะเดินหนีแต่ถูกมาติกาตรงมาดักหน้าไว้
"ฟ้า...พี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย"
"แต่ฟ้าไม่มีอะไรจะคุย"
"ฟ้าฟังพี่ก่อนนะ..คือพี่อยากจะมาขอโทษที่พี่ทำไม่ดีกับฟ้าเอาไว้แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั่นก็เพราะพี่รักคุณคิมมากนะฟ้า"พูดจบมาติกาก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะมองฟ้าลดาอย่างขอความเห็นใจ
"ฟ้า...พี่ท้อง"
"อะไรนะ!"ฟ้าลดาอุทานอย่างตกใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เชื่อ
"พี่รู้ว่าฟ้าคงไม่เชื่อ..แต่เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง..ฟ้าก็รู้ใช่ไหมว่าตอนที่คุณคิมความจำเสื่อมเขาคิดว่าพี่กับเขายังรักกันพี่กับเขาก็เลย...มีอะไรกัน"สิ้นคำพูดของมาติกาฟ้าลดาก็ถึงกับเข่าอ่อนแต่ก็ยังพยุงร่างตัวเองไว้มาติกาค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะจับมือฟ้าลดาอย่างแผ่วเบา
"ฟ้ารู้ดีใช่ไหม..ว่าเด็กที่ต้องอยู่โดยขาดพ่อความรู้สึกมันเป็นยังไง"
"แต่ฟ้าก็เซ็นใบหย่าไปแล้วนี่คะมันก็ไม่น่ามีอะไรที่เกี่ยวกับฟ้าอีก..อีกอย่าง..เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องระหว่างพี่เมย์กับคุณคิมหันต์ไม่เกี่ยวกับฟ้า"
"แต่คุณคิมเขารักฟ้า...พี่ขอเถอะนะ..ขอให้ลูกของพี่ได้มีพ่อเถอะนะ"มาติกาพูดเสียงสั่นก่อนจะร้องไห้ออกมาฟ้าลดามองภาพนั้นอย่างตกใจก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"ฟ้าเข้าใจแล้วค่ะ"ฟ้าลดาพูดพลันเดินออกมาปล่อยให้มาติกายืนอยู่คนเดียว
"โง่เหมือนแม่แกไม่มีผิด..จริงสินะต้องขุดปมแกมาเล่นแกถึงจะยอม"มาติกาพูดกับตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาที่แผนการของเธอสำเร็จ
………………………………………………………………
ณ สวนสาธารณะ
"ฟ้า!!"คิมหันต์เดินตรงมาหาฟ้าลดาอย่างรวดเร็วก่อนจะนั่งลงตรงหน้าหญิงสาวอย่างดีอกดีใจ
"คุณยกโทษให้ผมแล้วใช้ไหมเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม"คิมหันต์พูดอย่างดีใจฟ้าลดายิ้มน้อยๆก่อนจะมองคิมหันต์ด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
"คุณคิมคะ...ฟ้ามีเรื่องจะบอกคุณค่ะ"
"อะไรเหรอ...คุณต้องการอะไรบอกผมมาได้เลยนะผมยินดีทำให้คุณทุกอย่าง"
"เรื่องหย่า...อันที่จริงฟ้ารู้ค่ะว่านั่นไม่ใช่ลายเซ็นคุณ"ฟ้าลดาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆคิมหันต์มองเธออย่างแปลกใจ
"คุณหมายความว่าอะไร"
"ฉันหมายความว่า...ฉันเต็มใจหย่าค่ะ!"
"ผมไม่เชื่อ!คุณโกหก!"คิมหันต์ลุกขึ้นด้วยความโกรธผิดกับหญิงสาวที่นั่งโดยไม่สนใจเขา
"คุณคงจำได้ใช่ไหมคะ...ก่อนหน้านี้ที่คุณขอให้ฟ้ายกเลิกงานแต่งของฟ้ากับธินแต่คุณดันมาประสบอุบัติเหตุ...ฉันขอโทษนะคะ...แต่คุณมาช้าไป"ฟ้าลดาพูดจบก็ยืนขึ้นก่อนจะเห็นน้ำตาของคิมหันต์ที่เริ่มไหลออกมา
"คุณพูดแบบนี้...คุณหมายความว่า"
"ใช่ค่ะ!..ฟ้าตกลงแต่งงานกับธินแล้ว"สิ้นคำพูดของหญิงสาวคิมหันต์ก็เข่าอ่อนลงกับพื้นทันทีความผิดหวังและเสียใจประทุขึ้นมาจุกในอกของชายหนุ่มก่อนที่จะระเบิดออกมาทางแววตา
"คุณเลือกเขา"
"ค่ะ...ฉันเลือกธิน..เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะกลัวว่าคิมหันต์จะเห็นน้ำตาของเธอคิมหันต์มองฟ้าลดาที่เดินจากไปอย่างสิ้นหวังภาพวันแต่งงานของเขากับเธอผุดขึ้นมาในหัวของเขาภาพที่เขาบีบคอเธอและพูดจาดูถูกเหยียดหยามเธอมันกลับมาย้ำให้เขาเสียใจ
"ผมพึ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง...ทำไมคนถึงอยากจะย้อนเวลากันนัก..ผมเสียคุณไปแล้วจริงๆใช่ไหม"
………………………………………………………………
"ฟ้า"นาธินทร์มองหญิงสาวที่เปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะพุ่งตรงมาหาเธอ
"ไปทำอะไรไว้หะ!รู้ไหมว่าธินเกือบโดนตายิงกบาลอยู่แล้วดีนะที่หนีมาได้"นาธินทร์บ่นอุบอิบก่อนจะมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
"ฟ้า..."นาธินทร์เรียกสติฟ้าลดาด้วยการโบกมือไปมาก่อนที่จะเห็นน้ำตาของฟ้าลดาไหลออกมา
"เห้ยฟ้า!ธินขอโทษธินไม่ได้ตั้งใจดุฟ้านะเอาน่านะธินผิดเองฟ้าอย่า.."พูดยังไม่ทันจบฟ้าลดาจะพุ่งเข้ากอดนาธินทร์ก่อนจะร้องไห้ออกมา
"มันจบแล้วธิน..ฟ้าแพ้แล้ว"หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือนาธินทร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรทำได้เพียงกอดปลอบใจเธอ
"ไม่ร้องนะฟ้าธินอยู่ข้างฟ้าเสมอนั่นแหละ"
"คุณเมย์"ฟ้าลดาเอ่ยชื่อคนที่เธอพบก่อนทำท่าจะเดินหนีแต่ถูกมาติกาตรงมาดักหน้าไว้
"ฟ้า...พี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย"
"แต่ฟ้าไม่มีอะไรจะคุย"
"ฟ้าฟังพี่ก่อนนะ..คือพี่อยากจะมาขอโทษที่พี่ทำไม่ดีกับฟ้าเอาไว้แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั่นก็เพราะพี่รักคุณคิมมากนะฟ้า"พูดจบมาติกาก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะมองฟ้าลดาอย่างขอความเห็นใจ
"ฟ้า...พี่ท้อง"
"อะไรนะ!"ฟ้าลดาอุทานอย่างตกใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เชื่อ
"พี่รู้ว่าฟ้าคงไม่เชื่อ..แต่เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง..ฟ้าก็รู้ใช่ไหมว่าตอนที่คุณคิมความจำเสื่อมเขาคิดว่าพี่กับเขายังรักกันพี่กับเขาก็เลย...มีอะไรกัน"สิ้นคำพูดของมาติกาฟ้าลดาก็ถึงกับเข่าอ่อนแต่ก็ยังพยุงร่างตัวเองไว้มาติกาค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะจับมือฟ้าลดาอย่างแผ่วเบา
"ฟ้ารู้ดีใช่ไหม..ว่าเด็กที่ต้องอยู่โดยขาดพ่อความรู้สึกมันเป็นยังไง"
"แต่ฟ้าก็เซ็นใบหย่าไปแล้วนี่คะมันก็ไม่น่ามีอะไรที่เกี่ยวกับฟ้าอีก..อีกอย่าง..เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องระหว่างพี่เมย์กับคุณคิมหันต์ไม่เกี่ยวกับฟ้า"
"แต่คุณคิมเขารักฟ้า...พี่ขอเถอะนะ..ขอให้ลูกของพี่ได้มีพ่อเถอะนะ"มาติกาพูดเสียงสั่นก่อนจะร้องไห้ออกมาฟ้าลดามองภาพนั้นอย่างตกใจก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"ฟ้าเข้าใจแล้วค่ะ"ฟ้าลดาพูดพลันเดินออกมาปล่อยให้มาติกายืนอยู่คนเดียว
"โง่เหมือนแม่แกไม่มีผิด..จริงสินะต้องขุดปมแกมาเล่นแกถึงจะยอม"มาติกาพูดกับตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาที่แผนการของเธอสำเร็จ
………………………………………………………………
ณ สวนสาธารณะ
"ฟ้า!!"คิมหันต์เดินตรงมาหาฟ้าลดาอย่างรวดเร็วก่อนจะนั่งลงตรงหน้าหญิงสาวอย่างดีอกดีใจ
"คุณยกโทษให้ผมแล้วใช้ไหมเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม"คิมหันต์พูดอย่างดีใจฟ้าลดายิ้มน้อยๆก่อนจะมองคิมหันต์ด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
"คุณคิมคะ...ฟ้ามีเรื่องจะบอกคุณค่ะ"
"อะไรเหรอ...คุณต้องการอะไรบอกผมมาได้เลยนะผมยินดีทำให้คุณทุกอย่าง"
"เรื่องหย่า...อันที่จริงฟ้ารู้ค่ะว่านั่นไม่ใช่ลายเซ็นคุณ"ฟ้าลดาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆคิมหันต์มองเธออย่างแปลกใจ
"คุณหมายความว่าอะไร"
"ฉันหมายความว่า...ฉันเต็มใจหย่าค่ะ!"
"ผมไม่เชื่อ!คุณโกหก!"คิมหันต์ลุกขึ้นด้วยความโกรธผิดกับหญิงสาวที่นั่งโดยไม่สนใจเขา
"คุณคงจำได้ใช่ไหมคะ...ก่อนหน้านี้ที่คุณขอให้ฟ้ายกเลิกงานแต่งของฟ้ากับธินแต่คุณดันมาประสบอุบัติเหตุ...ฉันขอโทษนะคะ...แต่คุณมาช้าไป"ฟ้าลดาพูดจบก็ยืนขึ้นก่อนจะเห็นน้ำตาของคิมหันต์ที่เริ่มไหลออกมา
"คุณพูดแบบนี้...คุณหมายความว่า"
"ใช่ค่ะ!..ฟ้าตกลงแต่งงานกับธินแล้ว"สิ้นคำพูดของหญิงสาวคิมหันต์ก็เข่าอ่อนลงกับพื้นทันทีความผิดหวังและเสียใจประทุขึ้นมาจุกในอกของชายหนุ่มก่อนที่จะระเบิดออกมาทางแววตา
"คุณเลือกเขา"
"ค่ะ...ฉันเลือกธิน..เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะกลัวว่าคิมหันต์จะเห็นน้ำตาของเธอคิมหันต์มองฟ้าลดาที่เดินจากไปอย่างสิ้นหวังภาพวันแต่งงานของเขากับเธอผุดขึ้นมาในหัวของเขาภาพที่เขาบีบคอเธอและพูดจาดูถูกเหยียดหยามเธอมันกลับมาย้ำให้เขาเสียใจ
"ผมพึ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง...ทำไมคนถึงอยากจะย้อนเวลากันนัก..ผมเสียคุณไปแล้วจริงๆใช่ไหม"
………………………………………………………………
"ฟ้า"นาธินทร์มองหญิงสาวที่เปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะพุ่งตรงมาหาเธอ
"ไปทำอะไรไว้หะ!รู้ไหมว่าธินเกือบโดนตายิงกบาลอยู่แล้วดีนะที่หนีมาได้"นาธินทร์บ่นอุบอิบก่อนจะมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
"ฟ้า..."นาธินทร์เรียกสติฟ้าลดาด้วยการโบกมือไปมาก่อนที่จะเห็นน้ำตาของฟ้าลดาไหลออกมา
"เห้ยฟ้า!ธินขอโทษธินไม่ได้ตั้งใจดุฟ้านะเอาน่านะธินผิดเองฟ้าอย่า.."พูดยังไม่ทันจบฟ้าลดาจะพุ่งเข้ากอดนาธินทร์ก่อนจะร้องไห้ออกมา
"มันจบแล้วธิน..ฟ้าแพ้แล้ว"หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือนาธินทร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรทำได้เพียงกอดปลอบใจเธอ
"ไม่ร้องนะฟ้าธินอยู่ข้างฟ้าเสมอนั่นแหละ"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ต.ค. 2558, 23:45:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2558, 23:48:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1607
| << หนีตายจากลูกปืน | คิดได้ >> |
coonX3 22 ต.ค. 2558, 23:54:34 น.
คุณคิมต้องเคลียร์ตัวเองให้ชัดเจนนะ จัดการสองแม่ลูกนี่เลย ฟ้าเสียน้ำตาตลอดเลยอะ
คุณคิมต้องเคลียร์ตัวเองให้ชัดเจนนะ จัดการสองแม่ลูกนี่เลย ฟ้าเสียน้ำตาตลอดเลยอะ
AThousandYears 22 ต.ค. 2558, 23:54:34 น.
คุณน้องเมย์เขาเหลี่ยมเยอะอิอิ
ฝันดีนะคะผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
คุณน้องเมย์เขาเหลี่ยมเยอะอิอิ
ฝันดีนะคะผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
konhin 23 ต.ค. 2558, 13:01:04 น.
อ่านรวดเดียว ต้องบอกว่า คิมยังไม่ดีพอสำหรับฟ้าซักอย่าง ผู้หญิงเยอะ ไม่เคลียร ไม่จัดการอะไรซักอย่าง กรณีนี้ รักอย่างเดียวไม่พอ ต้องเข้มแข็งและจัดการปัญหามากกว่านี้
อ่านรวดเดียว ต้องบอกว่า คิมยังไม่ดีพอสำหรับฟ้าซักอย่าง ผู้หญิงเยอะ ไม่เคลียร ไม่จัดการอะไรซักอย่าง กรณีนี้ รักอย่างเดียวไม่พอ ต้องเข้มแข็งและจัดการปัญหามากกว่านี้