ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: คิดได้
ณ ผับแห่งหนึ่ง
"ไอ้คิม!!พอเถอะ"สุรินทร์รั้งแก้วเหล้าของคิมหันต์เอาไว้ก่อนจะถูกเจ้าของแก้วปัดมือออก
"ฉันขอเถอะ...ฉันอยากลืม"คิมหันต์พูดน้ำเสียงเอื่อยๆก่อนจะกระดกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งจนสุรินทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
"ไงไอ้รินทร์อ้าว!!..ไอ้คิม"ราวัฒน์เหล่ตามองเพื่อนสนิทที่ตอนนี้หน้าฟุบโต๊ะไปแล้วอย่างงงๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา
"ไอ้คิม..แกดื่มอีกแล้วเหรอวะ"
"ไอ้คิมมันดื่มตั้งแต่สามทุ่มแล้วไม่รู้ใครหักอกมันว่ะ"สุรินทร์สบถก่อนจะกระดกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
"นี่แกรู้แล้วเหรอวะไอ้คิม!"
"รู้อะไรวะ"คิมหันต์เปรยตามองราวัฒน์ก่อนจะกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มต่อ
"ก็คดีที่แกโดนคนร้ายตามฆ่าไงฉันลองตรวจกล้องวงจรปิดแถวนั้นแล้วนะเว้ยรูปร่างคนร้ายคล้ายคนที่ลักพาตัวเมย์ไปเลยว่ะ"ราวัฒน์พูดก่อนจะคว้าแก้วเหล้าของคิมหันต์มากินแต่ถูกคิมหันต์ดึงออกไปจากมือเสียก่อน
"สรุปไม่ใช่ไอ้เสี่ยตงเหรอวะ"
"ฉันส่งคนไปสืบแล้วเสี่ยตงโดนจับตั้งแต่สองเดือนที่แล้วโน่นตอนกำลังขนยาบ้าข้ามชายแดนฉันคิดว่าไม่น่าใช่นะ"ราวัฒน์อธิบายก่อนจะเห็นแววตาความสงสัยของคิมหันต์
"ฉันว่าแกเลิกทำคดีนี้ไปเถอะฉันไม่อยากรู้แล้ว"
"ได้ไงวะไอ้คิม!ฉันเป็นตำรวจนะ"สิ้นคำพูดของราวัฒน์ทุกคนในผับต่างจับจ้องมาที่ชายหนุ่มทั้งสามก่อนที่พ่อตำรวจตัวดีจะเจอเท้าของสุรินทร์เตะเข้าที่ขา
"แกจะพูดเสียงดังทำไมวะดูสิคนอื่นเขามองแกกันหมดแล้ว"สุรินทร์เอ็ดเพื่อนรัก
"ฉันขอโทษว่ะลืมตัวไปหน่อย"ราวัฒน์ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกที
"เห้ยคิม!ทำไมเงียบไปวะเมาแล้วเหรอ"สุรินทร์มองคิมหันต์ที่นั่งนิ่งอย่างสงสัย
"เมาอะไรล่ะอย่างไอ้คิมน่ะเหรอคอทองแดงจะตายอย่างมากก็แค่มึนๆแหละแต่สตินี่ครบทุกอย่าง"ราวัฒน์พูดประชดคิมหันต์ก่อนจะหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้สาวโต๊ะข้างๆอย่างเชื้อเชิญ
"ฉันกลับก่อนนะง่วงแล้ว"คิมหันต์ลุกพรวดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าเสื้อสูท
"แกจะกลับได้เหรอวะไอ้คิมฉันไปส่งที่โรงแรมเอาไหม"สุรินทร์ถามขึ้นอย่างเป็นห่วงก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทส่ายหน้า
"ฉันกลับเองได้ขอบใจว่ะ"คิมหันต์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองเลย
"ดูสิ!ฉันอุตส่าห์ดั้นด้นมาจากนนท์แต่สุดท้ายไอ้คิมดันหนีกลับไปหน้าตาเฉย"
"คนมันอกหักนี่หว่า..เอาเถอะฉันเลี้ยงเอง"สุรินทร์ยิ้มออกมาก่อนจะยกมือเรียกบ๋อยเพื่อสั่งของกินเพิ่ม
………………………………………………………………
คิมหันต์เดินโซซัดโซเซไปมาก่อนจะตัดสินใจเอนหลังพิงกำแพงแล้วส่ายหน้าไปมาเรียกสติ
"อ้าวคุณ"นาธินทร์มองคิมหันต์ที่เอนหลังพิงกำแพงก่อนจะเห็นคิมหันต์เหล่ตามองเขา
"คุณนี่เองผมจำได้...แฟนใหม่ฟ้าลดา"คิมหันต์พูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับนาธินทร์
"ยินดีด้วยนะที่คุณกำลังจะแต่งงาน"
"แต่งงาน?"นาธินทร์มองคิมหันต์อย่างเงียบเชียบก่อนจะยิ้มออกมา
"อ๋อ..ขอบคุณนะ..งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว..ผมขอถามคุณหน่อยสิ"
"ถามอะไร"
"แฟนคุณท้องกี่เดือนแล้ว"
"ท้อง!..คุณพูดอะไรของคุณ"
"ก็แฟนคุณแจ้นมาบอกฟ้าว่าเขาท้องกับคุณถึงที่ประมงอย่าบอกแบบในละครนะว่าคุณไม่รู้เรื่อง"นาธินทร์กระตุกยิ้มที่มุมปากคิมหันต์ขมวดคิ้วลงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปทำใครท้อง
"ผมไม่รู้..แล้วมันก็คงไม่สำคัญด้วย..คุณเองเถอะ..รักฟ้าลดาให้มากๆ..ให้สมกับที่เขาเลือกคุณ"คิมหันต์พูดอย่างตัดพ้อก่อนทำท่าจะเดินไปที่รถ
"ขอบคุณนะแต่ผมคงรักฟ้าลดาไม่ได้มากหรอกเพราะผมได้เธอมาง่ายเกินไป"สิ้นคำพูดของนาธินทร์คิมหันต์ก็หันมาก่อนจะพุ่งเข้าต่อยปากนาธินทร์ไปหนึ่งครั้ง
"น่าผิดหวังจริงๆที่ฟ้าเลือกคนอย่างคุณมาเป็นคู่ชีวิต!"
"แล้วต้องเลือกคนอ่อนแอแบบคุณหรือไง"นาธินทร์ยกมือขึ้นกุมริมฝีปากที่มีเลือดออกก่อนจะถูกคิมหันต์กระชากคอเสื้อ
"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!"
"ก็หมายความว่าคุณมันอ่อนแอปล่อยให้ฟ้าถูกรังแกจากผู้หญิงของคุณ..ผมถามหน่อยเถอะว่าคุณเคยปกป้องอะไรฟ้าบ้างเพราะถ้าคุณทำฟ้าคงไม่มานั่งร้องไห้เสียน้ำตาแบบนี้หรอก!!"สิ้นคำพูดของนาธินทร์คิมหันต์ก็ถึงกับหยุดชะงักก่อนจะปล่อยคอเสื้อนาธินทร์ออกจากมือ
"คุณมันขี้ขลาดคิมหันต์!..คุณไม่เคยปกป้องฟ้าแล้วคุณยังทำให้เธอเสียใจอีกผมถามหน่อยสิ!ตั้งแต่ฟ้าแต่งงานกับคุณแทนมาติกาคุณทำอะไรให้เธอบ้างตลอดเวลาหลายเดือนคุณทำอะไร!!..ไม่สิ!คุณไม่เคยทำอะไรเลยตั้งหากคิมหันต์"นาธินทร์พูดด้วยความโมโหก่อนจะเห็นคิมหันต์นิ่งไป
"คุณรู้ไหมว่ามันไม่จำเป็นเลย..ไม่จำเป็นเลยที่ฟ้าจะต้องมาแต่งงานกับคุณฟ้าต้องโกหกแม่โกหกตาฟ้าต้องถูกรังควานจากผู้หญิงของคุณในตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา..บ้านฟ้าก็ไม่ได้กลับแล้วคุณรู้ไหมว่าฟ้าเขาใฝ่ฝันจะเป็นทหารเหมือนตาเขา..แต่ก็ต้องพลาดสอบเพราะมัวแต่ทนอยู่กับคนขี้ขลาดอย่างคุณไง!!"นาธินทร์พูดก่อนจะชกเข้าที่ใบหน้าของคิมหันต์แล้วคว้าคอเสื้อเขา
"คุณไม่เคยทำอะไรเลยคิมหันต์..แล้วนี่ฟ้ากำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นคุณกับยอมแพ้ไม่คิดจะแย่งเธอกลับมา..นี่ถ้าเป็นผม..ผมจะทำทุกอย่างเพื่อแย่งคนที่ผมรักกลับมา"พูดจบนาธินทร์ก็ปล่อยคิมหันต์ออกก่อนจะตบไหล่เขา
"ถ้าคุณไม่รักเธอก็ปล่อยเธอไป..แต่ถ้าคุณรักเธอ..ไปจัดการตัวเองแล้วเรามาแข่งกันว่าใครจะได้หัวใจของฟ้าไป"นาธินทร์พูดก่อนจะเห็นสีหน้าของคิมหันต์ดูเปลี่ยนไปราวกับกำลังครุ่นคิดนาธินทร์ยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปในผับทิ้งให้คิมหันต์อยู่กับตัวเอง
"นั่นสินะ...ผมไม่เคยทำอะไรให้คุณเลย..ฟ้าลดา"
"ไอ้คิม!!พอเถอะ"สุรินทร์รั้งแก้วเหล้าของคิมหันต์เอาไว้ก่อนจะถูกเจ้าของแก้วปัดมือออก
"ฉันขอเถอะ...ฉันอยากลืม"คิมหันต์พูดน้ำเสียงเอื่อยๆก่อนจะกระดกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งจนสุรินทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
"ไงไอ้รินทร์อ้าว!!..ไอ้คิม"ราวัฒน์เหล่ตามองเพื่อนสนิทที่ตอนนี้หน้าฟุบโต๊ะไปแล้วอย่างงงๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา
"ไอ้คิม..แกดื่มอีกแล้วเหรอวะ"
"ไอ้คิมมันดื่มตั้งแต่สามทุ่มแล้วไม่รู้ใครหักอกมันว่ะ"สุรินทร์สบถก่อนจะกระดกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
"นี่แกรู้แล้วเหรอวะไอ้คิม!"
"รู้อะไรวะ"คิมหันต์เปรยตามองราวัฒน์ก่อนจะกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มต่อ
"ก็คดีที่แกโดนคนร้ายตามฆ่าไงฉันลองตรวจกล้องวงจรปิดแถวนั้นแล้วนะเว้ยรูปร่างคนร้ายคล้ายคนที่ลักพาตัวเมย์ไปเลยว่ะ"ราวัฒน์พูดก่อนจะคว้าแก้วเหล้าของคิมหันต์มากินแต่ถูกคิมหันต์ดึงออกไปจากมือเสียก่อน
"สรุปไม่ใช่ไอ้เสี่ยตงเหรอวะ"
"ฉันส่งคนไปสืบแล้วเสี่ยตงโดนจับตั้งแต่สองเดือนที่แล้วโน่นตอนกำลังขนยาบ้าข้ามชายแดนฉันคิดว่าไม่น่าใช่นะ"ราวัฒน์อธิบายก่อนจะเห็นแววตาความสงสัยของคิมหันต์
"ฉันว่าแกเลิกทำคดีนี้ไปเถอะฉันไม่อยากรู้แล้ว"
"ได้ไงวะไอ้คิม!ฉันเป็นตำรวจนะ"สิ้นคำพูดของราวัฒน์ทุกคนในผับต่างจับจ้องมาที่ชายหนุ่มทั้งสามก่อนที่พ่อตำรวจตัวดีจะเจอเท้าของสุรินทร์เตะเข้าที่ขา
"แกจะพูดเสียงดังทำไมวะดูสิคนอื่นเขามองแกกันหมดแล้ว"สุรินทร์เอ็ดเพื่อนรัก
"ฉันขอโทษว่ะลืมตัวไปหน่อย"ราวัฒน์ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกที
"เห้ยคิม!ทำไมเงียบไปวะเมาแล้วเหรอ"สุรินทร์มองคิมหันต์ที่นั่งนิ่งอย่างสงสัย
"เมาอะไรล่ะอย่างไอ้คิมน่ะเหรอคอทองแดงจะตายอย่างมากก็แค่มึนๆแหละแต่สตินี่ครบทุกอย่าง"ราวัฒน์พูดประชดคิมหันต์ก่อนจะหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้สาวโต๊ะข้างๆอย่างเชื้อเชิญ
"ฉันกลับก่อนนะง่วงแล้ว"คิมหันต์ลุกพรวดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าเสื้อสูท
"แกจะกลับได้เหรอวะไอ้คิมฉันไปส่งที่โรงแรมเอาไหม"สุรินทร์ถามขึ้นอย่างเป็นห่วงก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทส่ายหน้า
"ฉันกลับเองได้ขอบใจว่ะ"คิมหันต์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองเลย
"ดูสิ!ฉันอุตส่าห์ดั้นด้นมาจากนนท์แต่สุดท้ายไอ้คิมดันหนีกลับไปหน้าตาเฉย"
"คนมันอกหักนี่หว่า..เอาเถอะฉันเลี้ยงเอง"สุรินทร์ยิ้มออกมาก่อนจะยกมือเรียกบ๋อยเพื่อสั่งของกินเพิ่ม
………………………………………………………………
คิมหันต์เดินโซซัดโซเซไปมาก่อนจะตัดสินใจเอนหลังพิงกำแพงแล้วส่ายหน้าไปมาเรียกสติ
"อ้าวคุณ"นาธินทร์มองคิมหันต์ที่เอนหลังพิงกำแพงก่อนจะเห็นคิมหันต์เหล่ตามองเขา
"คุณนี่เองผมจำได้...แฟนใหม่ฟ้าลดา"คิมหันต์พูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับนาธินทร์
"ยินดีด้วยนะที่คุณกำลังจะแต่งงาน"
"แต่งงาน?"นาธินทร์มองคิมหันต์อย่างเงียบเชียบก่อนจะยิ้มออกมา
"อ๋อ..ขอบคุณนะ..งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว..ผมขอถามคุณหน่อยสิ"
"ถามอะไร"
"แฟนคุณท้องกี่เดือนแล้ว"
"ท้อง!..คุณพูดอะไรของคุณ"
"ก็แฟนคุณแจ้นมาบอกฟ้าว่าเขาท้องกับคุณถึงที่ประมงอย่าบอกแบบในละครนะว่าคุณไม่รู้เรื่อง"นาธินทร์กระตุกยิ้มที่มุมปากคิมหันต์ขมวดคิ้วลงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปทำใครท้อง
"ผมไม่รู้..แล้วมันก็คงไม่สำคัญด้วย..คุณเองเถอะ..รักฟ้าลดาให้มากๆ..ให้สมกับที่เขาเลือกคุณ"คิมหันต์พูดอย่างตัดพ้อก่อนทำท่าจะเดินไปที่รถ
"ขอบคุณนะแต่ผมคงรักฟ้าลดาไม่ได้มากหรอกเพราะผมได้เธอมาง่ายเกินไป"สิ้นคำพูดของนาธินทร์คิมหันต์ก็หันมาก่อนจะพุ่งเข้าต่อยปากนาธินทร์ไปหนึ่งครั้ง
"น่าผิดหวังจริงๆที่ฟ้าเลือกคนอย่างคุณมาเป็นคู่ชีวิต!"
"แล้วต้องเลือกคนอ่อนแอแบบคุณหรือไง"นาธินทร์ยกมือขึ้นกุมริมฝีปากที่มีเลือดออกก่อนจะถูกคิมหันต์กระชากคอเสื้อ
"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!"
"ก็หมายความว่าคุณมันอ่อนแอปล่อยให้ฟ้าถูกรังแกจากผู้หญิงของคุณ..ผมถามหน่อยเถอะว่าคุณเคยปกป้องอะไรฟ้าบ้างเพราะถ้าคุณทำฟ้าคงไม่มานั่งร้องไห้เสียน้ำตาแบบนี้หรอก!!"สิ้นคำพูดของนาธินทร์คิมหันต์ก็ถึงกับหยุดชะงักก่อนจะปล่อยคอเสื้อนาธินทร์ออกจากมือ
"คุณมันขี้ขลาดคิมหันต์!..คุณไม่เคยปกป้องฟ้าแล้วคุณยังทำให้เธอเสียใจอีกผมถามหน่อยสิ!ตั้งแต่ฟ้าแต่งงานกับคุณแทนมาติกาคุณทำอะไรให้เธอบ้างตลอดเวลาหลายเดือนคุณทำอะไร!!..ไม่สิ!คุณไม่เคยทำอะไรเลยตั้งหากคิมหันต์"นาธินทร์พูดด้วยความโมโหก่อนจะเห็นคิมหันต์นิ่งไป
"คุณรู้ไหมว่ามันไม่จำเป็นเลย..ไม่จำเป็นเลยที่ฟ้าจะต้องมาแต่งงานกับคุณฟ้าต้องโกหกแม่โกหกตาฟ้าต้องถูกรังควานจากผู้หญิงของคุณในตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา..บ้านฟ้าก็ไม่ได้กลับแล้วคุณรู้ไหมว่าฟ้าเขาใฝ่ฝันจะเป็นทหารเหมือนตาเขา..แต่ก็ต้องพลาดสอบเพราะมัวแต่ทนอยู่กับคนขี้ขลาดอย่างคุณไง!!"นาธินทร์พูดก่อนจะชกเข้าที่ใบหน้าของคิมหันต์แล้วคว้าคอเสื้อเขา
"คุณไม่เคยทำอะไรเลยคิมหันต์..แล้วนี่ฟ้ากำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นคุณกับยอมแพ้ไม่คิดจะแย่งเธอกลับมา..นี่ถ้าเป็นผม..ผมจะทำทุกอย่างเพื่อแย่งคนที่ผมรักกลับมา"พูดจบนาธินทร์ก็ปล่อยคิมหันต์ออกก่อนจะตบไหล่เขา
"ถ้าคุณไม่รักเธอก็ปล่อยเธอไป..แต่ถ้าคุณรักเธอ..ไปจัดการตัวเองแล้วเรามาแข่งกันว่าใครจะได้หัวใจของฟ้าไป"นาธินทร์พูดก่อนจะเห็นสีหน้าของคิมหันต์ดูเปลี่ยนไปราวกับกำลังครุ่นคิดนาธินทร์ยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปในผับทิ้งให้คิมหันต์อยู่กับตัวเอง
"นั่นสินะ...ผมไม่เคยทำอะไรให้คุณเลย..ฟ้าลดา"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ต.ค. 2558, 22:57:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ต.ค. 2558, 23:05:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1788
| << ท้องปลอม | ถึงบางอ้อ >> |
coonX3 23 ต.ค. 2558, 23:36:45 น.
เยี่ยมมากเลยค่ะนาธินทร์ คุณคิมกว่าจะรู้ตัวนะ
เยี่ยมมากเลยค่ะนาธินทร์ คุณคิมกว่าจะรู้ตัวนะ
konhin 24 ต.ค. 2558, 00:44:18 น.
ทำไมคนดีๆถึงได้เป็นแต่พระรองน้ออออออ พระรองในเรื่องแต่พระเอกในใจคนอ่านนะขอบอก
ส่วนนายคิม กว่าจะคิดได้ ต้องให้โดนตอกหน้า ก็ยังดีที่คิดได้อ่ะนะ รอดูว่าจะทำอะไรต่อ
ทำไมคนดีๆถึงได้เป็นแต่พระรองน้ออออออ พระรองในเรื่องแต่พระเอกในใจคนอ่านนะขอบอก
ส่วนนายคิม กว่าจะคิดได้ ต้องให้โดนตอกหน้า ก็ยังดีที่คิดได้อ่ะนะ รอดูว่าจะทำอะไรต่อ
