ตราบาปสีชมพู โดย ลินิน
พรรษกร พรมพิทักษ์ ทายาทเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้านที่ซ่อนความเย็นชา ร้ายกาจไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่หล่อเหลา เขาผู้ไม่เคยมีสายตาไว้แล กังสดาลสาวน้อยที่หลงรักเขาหมดหัวใจ แต่วันหนึ่งเมื่อหัวใจเริ่มเอนเอียง หล่อนกลับก้าวขึ้นมาในฐานะ ‘ผู้หญิงที่พ่อรัก’ ด้วยความแค้นใจลาพิศจึงตัดสินใจหันหลังให้ครอบครัวนานถึงสี่ปีและวันนี้เมื่อเขากลับมาอีกครั้งในฐานะนักธุรกิจหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ผู้ก้าวขึ้นมาเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของบิดา เขากลับมาเพื่อทวงคืนทุกอย่างกลับมา และหล่อนเป็นคนแรกที่เขาจะจัดการชำระแค้น ตีตราบาปให้จดจำ
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
Tags: ลินิน ละครช่อง 3
ตอน: วันวาน 100%
พรรษกรหัวเราะลั่นห้องแล้วปิดประตู ไม่ยอมตอบคำถาม ใบหน้าของเขายังบึ้งตึง ยกมือมาถูปากตัวเองแล้วยิ้มออกมาอย่างสะใจ คงเข็ดไปอีกนาน
สมน้ำหน้า!
ศักดินัยเหมือนโดนตะปูตอกให้ยืนนิ่งขึงอยู่หน้าประตู สายตาของลูกชายตัวดีทำให้เขาไม่ไว้ใจ พรรษกรเป็นคนโมโหร้ายและเอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เพราะถูกแม่ตามใจมามาก กลัวว่าจะทำอะไรไม่ดีลงไป
สีหน้าเจ้าของบ้านเครียดขึ้นเรื่อยๆ เห็นทีเขาต้องหาทางตัดไฟแต่ต้นลม ตอนนี้กังสดาลเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีที่สาม หลังเรียนจบเขาจะรีบส่งเธอไปเรียนต่างประเทศ ได้แต่หวังว่าพรรษกรจะไม่ทำอะไรกังสดาลไปเสียก่อน
ศักดินัยถอนหายใจอีกหลายครั้งแล้วห้อยกุญแจคอนโดมิเนียมหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยาที่พรรษกรเคยเอ่ยปากขอเมื่อสองปีก่อน ถือเป็นของขวัญวันเกิดและของขวัญเรียนจบในคราวเดียวกันไว้หน้าประตู
กังสดาลวิ่งเตลิดออกมาหน้าบ้าน หัวใจเธอยังเต้นแรงแต่ก็มาพร้อมกับอาการปวดหนึบเหมือนมีอะไรบีบหัวใจอยู่ตลอดเวลา พอมีแท็กซี่วิ่งผ่านเธอก็แทบจะกระโดดขึ้นรถ ในมือยังถือกล่องเค้กที่บรรจงทำสุดฝีมือให้เขาตั้งแต่เช้า เธอไม่รู้จะไปไหนจึงได้แต่บอกคนขับให้ขับไปเรื่อยๆ จากนั้นน้ำตาก็ร่วงเป็นทำนบพัง ที่ผ่านมาพรรษกรก็ไม่เคยพูดดีกับเธอ แต่ไม่เคยเลยที่เขาจะทำรุนแรงกับเธอเหมือนวันนี้
อย่างอดไม่ไหวที่มือบางจะเลื่อนมาแตะบนปากตัวเอง ความรู้สึกโกรธ น้อยใจ อับอายถูกเคลื่อนทับด้วยความรู้สึกวาบหวามที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจเงียบๆ และไม่มีทีท่าจะลดทอนลงไป
เธอนั่งรถอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงจึงบอกให้เลี้ยวเข้าไปในซอยหนึ่ง เป็นบ้านของ ชวัลภา เพื่อนสนิทที่รู้ดีว่าเพื่อนคิดอย่างไรกับพรรษกรและรับรู้มาตลอดถึงความร้ายกาจของพรรษกร เมื่อลงจากรถเธอหยุดเช็ดน้ำตาอยู่หลายรอบแต่มันก็ยังไหลออกมาอยู่อย่างน่าโมโห จนกระทั่งชวัลภาออกมาเปิดประตูรั้วให้เมื่อได้ยินเสียงกดออด
“กิ๋ว!” ชวัลภาตกใจรีบเปิดประตูให้เพื่อน “ทำไมมามืดค่ำแบบนี้ อ้าว…เธอร้องไห้”
ชวัลภาเดินมาใกล้ แค่เห็นกล่องเค้กในมือก็พอจะเดาอะไรได้รางๆ แล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่าพรรษกรจะทำอะไรเพื่อนเธอมากไปกว่าโยนเค้กคืนมาเหมือนทุกปี
“ไม่เอาน่า ยังไม่ชินอีกเหรอ” ชวัลภาดันตัวเพื่อนให้เข้าไปในบ้านแล้วเอาน้ำเย็นมาให้ดื่ม เพราะเดาว่าเจ้าตัวคงร้องไห้มาตั้งแต่ออกจากบ้านมาจนถึงบ้านเธอ “เสียน้ำไปเยอะ กินเสียหน่อย”
กังสดาลเทน้ำจากเหยือกลงในแก้ว ดื่มรวดเดียวหมดไปสามแก้ว นั่งกอดกล่องเค้กจนชวัลภาไม่รู้ว่าจะปลอบหรือสมน้ำหน้าดี รู้ว่าเขาไม่รักก็ยังจะจงรักภักดีอยู่นั่น ผู้ชายมากมายมาขายขนมจีบจนหัวกระไดหน้าคณะไม่เคยแห้งแต่เจ้าตัวกลับไม่เคยชายตาแล เพราะสองตามีไว้มองแต่พรรษกรเท่านั้น
“แกนี่น๊า เขาไม่สนแล้วยังไปยุ่ง”
“ฉันกลัวเขาน้อยใจที่ไม่มีใครสนใจวันเกิดเขา” หญิงสาวเอ่ยกระท่อนกระแท่น
“แล้วเขาอยากให้แกสนใจงั้นสิ อย่าไปยุ่งกับเขาเลยน่า แกก็อยู่ส่วนของแก เขาก็อยู่ส่วนเขา อีกหน่อยเรียนจบก็แยกออกมาอยู่คนเดียวซะ” ชวัลภาชี้ทาง ก่อนดึงกล่องเค้กบุบๆ บี้ๆ นั้นออกมา “หิวพอดีเลย ไหนๆ เจ้าของเขาก็ไม่สนแล้ว เรามาโซ้ยเองเลยก็แล้วกัน”
“อือ” หญิงสาวพยักหน้าแล้วกวาดสายตามองไปรอบบ้าน “แม่ไปไหน”
“ไปเยี่ยมญาติ เขาคลอดลูก เดี๋ยวคงกลับแหละ แกกินอะไรมาหรือยัง ถ้ายังมากินด้วยกันเลยนะ แม่คงกินมาแล้ว แล้วนี่แกจะกลับบ้านหรือเปล่า ค้างกับฉันเอาไหม”
“ไม่ล่ะ ไม่ได้ขอคุณลุง”
“ตามใจ อ้อ…พี่กบเขามาคะยั้นคะยอขอเบอร์แกมาหลายวันแล้ว” ชวัลภาบอกขณะเดินนำเพื่อนเข้าไปในห้องครัวเพื่อลำเลียงอาหารมาจัดโต๊ะ “ฉันให้เบอร์แกไปแล้วด้วย”
“เฮ้ย…”
“ไม่เฮ้ยล่ะ…ก็ฉันอยากให้แกตัดใจจากผู้ชายคนนั้นเสียที ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อแต่เย็นชาเป็นบ้า น่ากลัวชะมัด สู้พี่กบก็ไม่ได้ ใจดี หล่อไม่เป็นสองรองใคร สาวๆ กรี๊ดเขาจะตายแต่เขากลับมาชอบแก”
“แกให้เขาไปแล้วนี่ ฉันจะว่าอะไรได้ละยะ” หญิงสาวโคลงศีรษะ แต่ก็รู้ดีว่าที่เพื่อนทำไปก็เพราะหวังดีกับเธอ อยากให้ตัดใจจากพรรษกรให้ได้ เอาเถอะ เพื่อเห็นแก่ความหวังดีของเพื่อน เธอจะลองดูสักตั้งหนึ่ง บางทีพี่กบหรือการุณ อาจจะทำให้เธอตัดใจจากผู้ชายใจร้ายคนนั้นได้จริงๆ
สมน้ำหน้า!
ศักดินัยเหมือนโดนตะปูตอกให้ยืนนิ่งขึงอยู่หน้าประตู สายตาของลูกชายตัวดีทำให้เขาไม่ไว้ใจ พรรษกรเป็นคนโมโหร้ายและเอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เพราะถูกแม่ตามใจมามาก กลัวว่าจะทำอะไรไม่ดีลงไป
สีหน้าเจ้าของบ้านเครียดขึ้นเรื่อยๆ เห็นทีเขาต้องหาทางตัดไฟแต่ต้นลม ตอนนี้กังสดาลเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีที่สาม หลังเรียนจบเขาจะรีบส่งเธอไปเรียนต่างประเทศ ได้แต่หวังว่าพรรษกรจะไม่ทำอะไรกังสดาลไปเสียก่อน
ศักดินัยถอนหายใจอีกหลายครั้งแล้วห้อยกุญแจคอนโดมิเนียมหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยาที่พรรษกรเคยเอ่ยปากขอเมื่อสองปีก่อน ถือเป็นของขวัญวันเกิดและของขวัญเรียนจบในคราวเดียวกันไว้หน้าประตู
กังสดาลวิ่งเตลิดออกมาหน้าบ้าน หัวใจเธอยังเต้นแรงแต่ก็มาพร้อมกับอาการปวดหนึบเหมือนมีอะไรบีบหัวใจอยู่ตลอดเวลา พอมีแท็กซี่วิ่งผ่านเธอก็แทบจะกระโดดขึ้นรถ ในมือยังถือกล่องเค้กที่บรรจงทำสุดฝีมือให้เขาตั้งแต่เช้า เธอไม่รู้จะไปไหนจึงได้แต่บอกคนขับให้ขับไปเรื่อยๆ จากนั้นน้ำตาก็ร่วงเป็นทำนบพัง ที่ผ่านมาพรรษกรก็ไม่เคยพูดดีกับเธอ แต่ไม่เคยเลยที่เขาจะทำรุนแรงกับเธอเหมือนวันนี้
อย่างอดไม่ไหวที่มือบางจะเลื่อนมาแตะบนปากตัวเอง ความรู้สึกโกรธ น้อยใจ อับอายถูกเคลื่อนทับด้วยความรู้สึกวาบหวามที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจเงียบๆ และไม่มีทีท่าจะลดทอนลงไป
เธอนั่งรถอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงจึงบอกให้เลี้ยวเข้าไปในซอยหนึ่ง เป็นบ้านของ ชวัลภา เพื่อนสนิทที่รู้ดีว่าเพื่อนคิดอย่างไรกับพรรษกรและรับรู้มาตลอดถึงความร้ายกาจของพรรษกร เมื่อลงจากรถเธอหยุดเช็ดน้ำตาอยู่หลายรอบแต่มันก็ยังไหลออกมาอยู่อย่างน่าโมโห จนกระทั่งชวัลภาออกมาเปิดประตูรั้วให้เมื่อได้ยินเสียงกดออด
“กิ๋ว!” ชวัลภาตกใจรีบเปิดประตูให้เพื่อน “ทำไมมามืดค่ำแบบนี้ อ้าว…เธอร้องไห้”
ชวัลภาเดินมาใกล้ แค่เห็นกล่องเค้กในมือก็พอจะเดาอะไรได้รางๆ แล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่าพรรษกรจะทำอะไรเพื่อนเธอมากไปกว่าโยนเค้กคืนมาเหมือนทุกปี
“ไม่เอาน่า ยังไม่ชินอีกเหรอ” ชวัลภาดันตัวเพื่อนให้เข้าไปในบ้านแล้วเอาน้ำเย็นมาให้ดื่ม เพราะเดาว่าเจ้าตัวคงร้องไห้มาตั้งแต่ออกจากบ้านมาจนถึงบ้านเธอ “เสียน้ำไปเยอะ กินเสียหน่อย”
กังสดาลเทน้ำจากเหยือกลงในแก้ว ดื่มรวดเดียวหมดไปสามแก้ว นั่งกอดกล่องเค้กจนชวัลภาไม่รู้ว่าจะปลอบหรือสมน้ำหน้าดี รู้ว่าเขาไม่รักก็ยังจะจงรักภักดีอยู่นั่น ผู้ชายมากมายมาขายขนมจีบจนหัวกระไดหน้าคณะไม่เคยแห้งแต่เจ้าตัวกลับไม่เคยชายตาแล เพราะสองตามีไว้มองแต่พรรษกรเท่านั้น
“แกนี่น๊า เขาไม่สนแล้วยังไปยุ่ง”
“ฉันกลัวเขาน้อยใจที่ไม่มีใครสนใจวันเกิดเขา” หญิงสาวเอ่ยกระท่อนกระแท่น
“แล้วเขาอยากให้แกสนใจงั้นสิ อย่าไปยุ่งกับเขาเลยน่า แกก็อยู่ส่วนของแก เขาก็อยู่ส่วนเขา อีกหน่อยเรียนจบก็แยกออกมาอยู่คนเดียวซะ” ชวัลภาชี้ทาง ก่อนดึงกล่องเค้กบุบๆ บี้ๆ นั้นออกมา “หิวพอดีเลย ไหนๆ เจ้าของเขาก็ไม่สนแล้ว เรามาโซ้ยเองเลยก็แล้วกัน”
“อือ” หญิงสาวพยักหน้าแล้วกวาดสายตามองไปรอบบ้าน “แม่ไปไหน”
“ไปเยี่ยมญาติ เขาคลอดลูก เดี๋ยวคงกลับแหละ แกกินอะไรมาหรือยัง ถ้ายังมากินด้วยกันเลยนะ แม่คงกินมาแล้ว แล้วนี่แกจะกลับบ้านหรือเปล่า ค้างกับฉันเอาไหม”
“ไม่ล่ะ ไม่ได้ขอคุณลุง”
“ตามใจ อ้อ…พี่กบเขามาคะยั้นคะยอขอเบอร์แกมาหลายวันแล้ว” ชวัลภาบอกขณะเดินนำเพื่อนเข้าไปในห้องครัวเพื่อลำเลียงอาหารมาจัดโต๊ะ “ฉันให้เบอร์แกไปแล้วด้วย”
“เฮ้ย…”
“ไม่เฮ้ยล่ะ…ก็ฉันอยากให้แกตัดใจจากผู้ชายคนนั้นเสียที ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อแต่เย็นชาเป็นบ้า น่ากลัวชะมัด สู้พี่กบก็ไม่ได้ ใจดี หล่อไม่เป็นสองรองใคร สาวๆ กรี๊ดเขาจะตายแต่เขากลับมาชอบแก”
“แกให้เขาไปแล้วนี่ ฉันจะว่าอะไรได้ละยะ” หญิงสาวโคลงศีรษะ แต่ก็รู้ดีว่าที่เพื่อนทำไปก็เพราะหวังดีกับเธอ อยากให้ตัดใจจากพรรษกรให้ได้ เอาเถอะ เพื่อเห็นแก่ความหวังดีของเพื่อน เธอจะลองดูสักตั้งหนึ่ง บางทีพี่กบหรือการุณ อาจจะทำให้เธอตัดใจจากผู้ชายใจร้ายคนนั้นได้จริงๆ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ต.ค. 2558, 20:47:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ต.ค. 2558, 20:47:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 804
| << อัพเพิ่ม | คนที่แอบรัก >> |