ตราบาปสีชมพู โดย ลินิน
พรรษกร พรมพิทักษ์ ทายาทเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้านที่ซ่อนความเย็นชา ร้ายกาจไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่หล่อเหลา เขาผู้ไม่เคยมีสายตาไว้แล กังสดาลสาวน้อยที่หลงรักเขาหมดหัวใจ แต่วันหนึ่งเมื่อหัวใจเริ่มเอนเอียง หล่อนกลับก้าวขึ้นมาในฐานะ ‘ผู้หญิงที่พ่อรัก’ ด้วยความแค้นใจลาพิศจึงตัดสินใจหันหลังให้ครอบครัวนานถึงสี่ปีและวันนี้เมื่อเขากลับมาอีกครั้งในฐานะนักธุรกิจหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ผู้ก้าวขึ้นมาเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของบิดา เขากลับมาเพื่อทวงคืนทุกอย่างกลับมา และหล่อนเป็นคนแรกที่เขาจะจัดการชำระแค้น ตีตราบาปให้จดจำ
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
Tags: ลินิน ละครช่อง 3
ตอน: ตอนที่ 8
หญิงสาวดึงรูปในกระเป๋าสตางค์ออกมาดู เป็นรูปพรรษกรตอนขี่ช็อปเปอร์ที่เธอแอบถ่ายตอนเขาก้มหน้าก้มตาสตาร์ตรถ ภาพไม่ชัดนักเพราะถ่ายจากมุมสูงบนห้อง เพราะขืนลงไปถ่ายใกล้กว่านั้นแล้วเขาเห็นเข้าคงเป็นเรื่อง เขายิ่งเกลียดเธออยู่ด้วย
“อยากจะเห็นพี่พีทตอนทำงานจัง” หญิงสาวยิ้มหวานให้คนในรูปจนไม่ทันเห็นว่าใครมาหยุดยืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็เมื่อรูปนั้นปลิวหวือไปจากมือพร้อมเสียงล้อเลียนจากชวัลภา
“ฮันแน่…ยัยกิ๋ว ถ้าไม่อยากให้รูปนี้ตกไปอยู่ในมือพี่ชายนอกไส้ของเธอละก็ เลี้ยงข้าวฉันเสียดีๆ”
“เอามานะยัยภา เร็วๆ” หญิงสาวหน้าซีดเผือด กลัวว่าใครจะเห็นเข้าแล้วเรื่องเข้าหูพรรษกร จึงวิ่งไล่กวดเพื่อเอารูปคืนแต่ชนเข้ากับการุณ รุ่นพี่ที่เพียรโทรศัพท์หาเธอมาสองวันแล้ว แต่เธอยังไม่กล้ารับ ชายหนุ่มประคองร่างที่เกือบจะเสียหลักของเธอขึ้นมาแล้วหัวเราะ นานๆ ทีได้เห็นภาพที่ดูเป็นธรรมชาติอย่างที่สุดของ ‘น้องกิ๋ว’ สาวน้อยหน้าสวยเหมือนตุ๊กตากระเบื้องที่หนุ่มๆ หลายคนแวะเวียนมาขายขนมจีบแต่เธอกลับไม่เคยเลือกใครจนผ่านมาสามปี และอีกไม่นานหญิงสาวก็จะเรียนจบจากมหาวิทยาลัยไป เขาจะต้องเร่งทำคะแนนแล้ว
“เล่นอะไรกันจ๊ะ”
“เอ่อ…เปล่าค่ะ” หญิงสาวรีบผละออกจากวงแขนนั้นแล้วยืดตัวตรง แม่สื่อที่อยากให้เพื่อนเปิดใจให้ใครสักคนใจจะขาดรีบเก็บรูปถ่ายของพรรษกรเอาไว้มิดชิดก่อนที่การุณจะเห็นเข้าเสียก่อน
“มาได้จังหวะที่เราสองคนกำลังหิวมากพอดีเลยค่ะ” ชวัลภาเอ่ยขึ้น เปิดโอกาสให้เต็มที่ ไม่สนใจที่เพื่อนพยายามขึงตาใส่ “จะมีหนุ่มที่ไหนใจดีเลี้ยงข้าวไหมนะ”
“ได้สิครับ อยากกินอะไรบอกได้เลย เอาอย่างนี้ไหม…พี่สาวเพื่อนพี่เปิดร้านอาหารอิตาเลี่ยนไม่ไกลจากนี่เท่าไหร่ รสชาติเยี่ยมมาก ไปกันเลยไหม”
“แต่ว่า…”
“ไปกันเลยกิ๋ว นานๆ ทีมีหนุ่มหล่อ ใจป้ำควักกระเป๋าจ่ายทั้งที” ชวัลภากึ่งจูงกึ่งลากเพื่อนตามหลังการุณออกไปขึ้นรถหรูที่เจ้าตัวแค่ขับผ่านหน้าสาวๆ ก็มีคนอยากจะกระโดดขึ้นกันเป็นทิวแถว หากจะว่าไปแล้วคุณสมบัติของการุณก็ไม่ได้ด้อยกว่าพรรษกรเลยสักนิด ทั้งหล่อ ทั้งรวยไม่แพ้กัน แต่เพื่อนเธอกลับไม่ชายตาแล
ว่าแล้วกังสดาลก็โดนเพื่อนจับยัดเข้าไปในรถหรูคันนั้นที่แค่ได้นั่งมันก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาเรียนเป็นประจำเพราะเกรงใจคนรถของที่บ้านบิดาเลี้ยงกับรถคันนี้
“รถคันนี้พี่เก็บเงินซื้อเองเลยนะ” เจ้าของรถอวดแล้วมองวงหน้าสวยที่นั่งหน้าคู่กับเขา หญิงสาวยังวางหน้าได้เฉย ไม่กรี๊ดกร๊าดเห่อรถหรูของเขาเหมือนสาวๆ คนอื่น นั่นแหละคือเสน่ห์ของกังสดาลที่ไม่เหมือนใคร ยิ่งเธอเฉยเขาก็ยิ่งอยากเอาชนะใจ
“พี่กบทำงานอะไรคะ” ชวัลภาเป็นฝ่ายถามขึ้นแทน
“พี่ร้องเพลงที่ผับจ้ะ ว่างๆ ไปฟังพี่ร้องเพลงสิ” เขาเอ่ยชวน มองหญิงสาวข้างๆ เพื่อจะบอกว่านี่เป็นการขอออกเดตกรายๆ ของเขา
“ร้องเพลงยังไงเนี่ย มีเงินซื้อรถราคาเป็นล้านขับ”
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงห้าวก่อนเฉลย “ก็ทำงานพิเศษที่บริษัทพ่อพี่เพิ่มเติมน่ะครับ แต่พี่ไม่ได้ขอเงินท่านมาฟรีๆ นะ ทำงานแลกเงิน”
“เก่งจังเลยนะคะ ผู้ชายแบบนี้ใครได้เป็นแฟนละก็ โชคดีตายเลย ว่าไหมกิ๋ว” แม่สื่อเริ่มออกอาการอยู่ไม่สุข เมื่อแม่เพื่อนสาวตัวดีนั่งเงียบไปตลอดทาง นานๆ ทีถึงจะยอมพยักหน้าทีหนึ่ง
“จ้ะ”
“ถ้าพี่เปิดรับสมัครคนรู้ใจ จะมีใครแถวนี้สนใจไหมนะ” การุณยังพยายามทอดสะพานแต่สาวเจ้าไม่ยอมข้ามมาเสียที จนแม่สื่อต้องยกมือเอง
“ภาสมัครให้ยัยกิ๋วเลยค่ะ รายนี้โสดสนิทมายี่สิบเอ็ดปีแล้ว ช่วยสอยเพื่อนภาลงจากคานด้วยนะคะ” ชวัลภาไม่หนำใจชูสองแขนจนคนที่นั่งเงียบมาตลอดต้องหันมามองตาดุ
“พูดมากไปแล้วยัยภา”
“ถ้าน้องกิ๋วสมัคร พี่รับคนแรกเลยครับ” การุณส่งยิ้มหวานหยดมาให้ คนถูกจีบซึ่งๆ หน้ารู้สึกว่าความอึดอัดโอบล้อมกาย กว่าจะค่อยๆ คลายลงก็เมื่อรถจอดหน้าร้านอาหารหรู ที่เธอเคยมาครั้งหนึ่งเมื่อตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่ และรู้มาว่ามันเป็นร้านโปรดของใครบางคนด้วย
หญิงสาวลงจากรถเมื่อสารถีอ้อมไปเปิดประตูให้ ตาขวาและซ้ายสลับกันกระตุกอย่างน่าแปลกใจ แรงสังหรณ์ทำให้เธอหันไปมองลานจอดรถที่มีรถคันหนึ่งจอดอยู่ หัวใจกระตุกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต เคยอยากเห็นคนไม่เนี๊ยบผูกไทน์ใส่สูท คราวนี้คงได้เห็นจริงๆ แน่
กังสดาลยังยืนนิ่งเหมือนสองเท้าถูกสาปให้เป็นก้อนหินจนชวัลภาต้องแตะมาที่เอว “ไปสิ”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องกิ๋ว”
“อยากจะเห็นพี่พีทตอนทำงานจัง” หญิงสาวยิ้มหวานให้คนในรูปจนไม่ทันเห็นว่าใครมาหยุดยืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็เมื่อรูปนั้นปลิวหวือไปจากมือพร้อมเสียงล้อเลียนจากชวัลภา
“ฮันแน่…ยัยกิ๋ว ถ้าไม่อยากให้รูปนี้ตกไปอยู่ในมือพี่ชายนอกไส้ของเธอละก็ เลี้ยงข้าวฉันเสียดีๆ”
“เอามานะยัยภา เร็วๆ” หญิงสาวหน้าซีดเผือด กลัวว่าใครจะเห็นเข้าแล้วเรื่องเข้าหูพรรษกร จึงวิ่งไล่กวดเพื่อเอารูปคืนแต่ชนเข้ากับการุณ รุ่นพี่ที่เพียรโทรศัพท์หาเธอมาสองวันแล้ว แต่เธอยังไม่กล้ารับ ชายหนุ่มประคองร่างที่เกือบจะเสียหลักของเธอขึ้นมาแล้วหัวเราะ นานๆ ทีได้เห็นภาพที่ดูเป็นธรรมชาติอย่างที่สุดของ ‘น้องกิ๋ว’ สาวน้อยหน้าสวยเหมือนตุ๊กตากระเบื้องที่หนุ่มๆ หลายคนแวะเวียนมาขายขนมจีบแต่เธอกลับไม่เคยเลือกใครจนผ่านมาสามปี และอีกไม่นานหญิงสาวก็จะเรียนจบจากมหาวิทยาลัยไป เขาจะต้องเร่งทำคะแนนแล้ว
“เล่นอะไรกันจ๊ะ”
“เอ่อ…เปล่าค่ะ” หญิงสาวรีบผละออกจากวงแขนนั้นแล้วยืดตัวตรง แม่สื่อที่อยากให้เพื่อนเปิดใจให้ใครสักคนใจจะขาดรีบเก็บรูปถ่ายของพรรษกรเอาไว้มิดชิดก่อนที่การุณจะเห็นเข้าเสียก่อน
“มาได้จังหวะที่เราสองคนกำลังหิวมากพอดีเลยค่ะ” ชวัลภาเอ่ยขึ้น เปิดโอกาสให้เต็มที่ ไม่สนใจที่เพื่อนพยายามขึงตาใส่ “จะมีหนุ่มที่ไหนใจดีเลี้ยงข้าวไหมนะ”
“ได้สิครับ อยากกินอะไรบอกได้เลย เอาอย่างนี้ไหม…พี่สาวเพื่อนพี่เปิดร้านอาหารอิตาเลี่ยนไม่ไกลจากนี่เท่าไหร่ รสชาติเยี่ยมมาก ไปกันเลยไหม”
“แต่ว่า…”
“ไปกันเลยกิ๋ว นานๆ ทีมีหนุ่มหล่อ ใจป้ำควักกระเป๋าจ่ายทั้งที” ชวัลภากึ่งจูงกึ่งลากเพื่อนตามหลังการุณออกไปขึ้นรถหรูที่เจ้าตัวแค่ขับผ่านหน้าสาวๆ ก็มีคนอยากจะกระโดดขึ้นกันเป็นทิวแถว หากจะว่าไปแล้วคุณสมบัติของการุณก็ไม่ได้ด้อยกว่าพรรษกรเลยสักนิด ทั้งหล่อ ทั้งรวยไม่แพ้กัน แต่เพื่อนเธอกลับไม่ชายตาแล
ว่าแล้วกังสดาลก็โดนเพื่อนจับยัดเข้าไปในรถหรูคันนั้นที่แค่ได้นั่งมันก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างรถแท็กซี่ที่เธอนั่งมาเรียนเป็นประจำเพราะเกรงใจคนรถของที่บ้านบิดาเลี้ยงกับรถคันนี้
“รถคันนี้พี่เก็บเงินซื้อเองเลยนะ” เจ้าของรถอวดแล้วมองวงหน้าสวยที่นั่งหน้าคู่กับเขา หญิงสาวยังวางหน้าได้เฉย ไม่กรี๊ดกร๊าดเห่อรถหรูของเขาเหมือนสาวๆ คนอื่น นั่นแหละคือเสน่ห์ของกังสดาลที่ไม่เหมือนใคร ยิ่งเธอเฉยเขาก็ยิ่งอยากเอาชนะใจ
“พี่กบทำงานอะไรคะ” ชวัลภาเป็นฝ่ายถามขึ้นแทน
“พี่ร้องเพลงที่ผับจ้ะ ว่างๆ ไปฟังพี่ร้องเพลงสิ” เขาเอ่ยชวน มองหญิงสาวข้างๆ เพื่อจะบอกว่านี่เป็นการขอออกเดตกรายๆ ของเขา
“ร้องเพลงยังไงเนี่ย มีเงินซื้อรถราคาเป็นล้านขับ”
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงห้าวก่อนเฉลย “ก็ทำงานพิเศษที่บริษัทพ่อพี่เพิ่มเติมน่ะครับ แต่พี่ไม่ได้ขอเงินท่านมาฟรีๆ นะ ทำงานแลกเงิน”
“เก่งจังเลยนะคะ ผู้ชายแบบนี้ใครได้เป็นแฟนละก็ โชคดีตายเลย ว่าไหมกิ๋ว” แม่สื่อเริ่มออกอาการอยู่ไม่สุข เมื่อแม่เพื่อนสาวตัวดีนั่งเงียบไปตลอดทาง นานๆ ทีถึงจะยอมพยักหน้าทีหนึ่ง
“จ้ะ”
“ถ้าพี่เปิดรับสมัครคนรู้ใจ จะมีใครแถวนี้สนใจไหมนะ” การุณยังพยายามทอดสะพานแต่สาวเจ้าไม่ยอมข้ามมาเสียที จนแม่สื่อต้องยกมือเอง
“ภาสมัครให้ยัยกิ๋วเลยค่ะ รายนี้โสดสนิทมายี่สิบเอ็ดปีแล้ว ช่วยสอยเพื่อนภาลงจากคานด้วยนะคะ” ชวัลภาไม่หนำใจชูสองแขนจนคนที่นั่งเงียบมาตลอดต้องหันมามองตาดุ
“พูดมากไปแล้วยัยภา”
“ถ้าน้องกิ๋วสมัคร พี่รับคนแรกเลยครับ” การุณส่งยิ้มหวานหยดมาให้ คนถูกจีบซึ่งๆ หน้ารู้สึกว่าความอึดอัดโอบล้อมกาย กว่าจะค่อยๆ คลายลงก็เมื่อรถจอดหน้าร้านอาหารหรู ที่เธอเคยมาครั้งหนึ่งเมื่อตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่ และรู้มาว่ามันเป็นร้านโปรดของใครบางคนด้วย
หญิงสาวลงจากรถเมื่อสารถีอ้อมไปเปิดประตูให้ ตาขวาและซ้ายสลับกันกระตุกอย่างน่าแปลกใจ แรงสังหรณ์ทำให้เธอหันไปมองลานจอดรถที่มีรถคันหนึ่งจอดอยู่ หัวใจกระตุกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต เคยอยากเห็นคนไม่เนี๊ยบผูกไทน์ใส่สูท คราวนี้คงได้เห็นจริงๆ แน่
กังสดาลยังยืนนิ่งเหมือนสองเท้าถูกสาปให้เป็นก้อนหินจนชวัลภาต้องแตะมาที่เอว “ไปสิ”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องกิ๋ว”
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ต.ค. 2558, 20:51:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ต.ค. 2558, 20:51:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 2440
| << คนที่แอบรัก | อัพเพิ่ม >> |