ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: หัวใจที่แหลกสลาย
ทุกคนในงานต่างพากันจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่พึ่งลุกขึ้นทุบโต๊ะจนคนข้างๆต่างพากันหวาดผวา
"ไอ้คิมเป็นอะไรวะ"ชิดชนุถามขึ้นถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไรจนเจ้าของเสียงเมื่อกี้เดินมาทางฟ้าลดาก่อนจะดึงมือเธอออกจากผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง
"คุณมีสิทธิ์อะไรมาจับมือเมี..ไม่ใช่สิ!ผู้หญิงคนนี้"คิมหันต์กัดฟันถามก่อนที่ผู้ชายวัยกลางคนจะเริ่มทำหน้าซีดแล้วพยักหน้าขอโทษเป็นการใหญ่
"ฉันขอโทษนะส้ม"ฟ้าลดาหันไปหาสมัญตาก่อนที่คนเป็นเจ้าสาวจะพยักหน้า
"ส่วนคุณมานี่!"ฟ้าลดารีบดึงมือคิมหันต์ออกมาจากงานอย่างรวดเร็วก่อนจะพากันมาหยุดบริเวณสวนข้างโรงแรม
"คุณไปทำแบบนั้นกับเขาทำไมคุณไม่เห็นหรือไงว่าเมื่อกี้คนเขามองคุณทั้งงาน"ฟ้าลดาทำเสียงดุคิมหันต์มองเธออย่างแปลกใจแทนที่จะเข้าข้างเขาที่เขาช่วยเธอไม่ให้ถูกลวนลามแต่กลับพาเขามายำเสียนี่!
"คุณก็เห็นว่ามันกำลังลวนลามคุณแทนที่คุณจะขอบคุณผมคุณกลับเข้าข้างมันเนี่ยนะ"
"แต่คุณควรรักษามารยาทมากกว่านี้"
"เอ๊ะ!คุณนี่ยังไงนะ..อ๋อ..หรือว่าคุณชอบ"
"นี่คุณ!"ฟ้าลดามองหน้าคิมหันต์อย่างไม่พอใจที่เขาพูดจาเหมือนดูถูกเธอแต่ก็สะกดอารมณ์เอาไว้ด้วยรอยยิ้ม
"ค่ะ!ฉันชอบ..แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันด้วย"พูดจบหญิงสาวก็จะเดินกลับเข้าไปในงานแต่กลับถูกคิมหันต์คว้าแขนเธอไว้
"หึ..อย่าลืมสิฟ้าลดาว่านั่นไม่ใช่ลายเซ็นผมเพราะฉะนั้นผมกับคุณยังไม่ได้หย่าขาดจากกันฟังให้ชัดๆนะว่าคุณเป็นเมียผม!"
"ฉันจะฟ้องหย่าเพราะยังไงซะ...ฉันกับคุณก็ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก!"ฟ้าลดาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มก่อนจะมุ่งหน้าจะเดินกลับเข้าไปในงาน
"แล้วเรื่องคืนนั้นล่ะคุณเป็นเมียผมหรือเปล่า..ฟ้าลดา!"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความดีใจที่เห็นฟ้าลดาหยุดชะงักกับคำพูดของเขาได้
"เลิกพูดถึงมันเถอะเพราะฉันลืมมันไปหมดแล้ว!"
"คุณลืมอย่างนั้นหรือ!"คิมหันต์เริ่มขึ้นเสียงอย่างมีน้ำโหก่อนจะเห็นฟ้าลดาหันมายิ้มที่มุมปาก
"ใช่..มันไม่ค่าอะไรให้ฉันจำเพราะ...มันก็แค่เรื่องสนุก"ฟ้าลดาพูดเพียงแค่หวังให้คิมหันต์ลืมและเลิกตอแยเธอแต่ผิดคาดเพราะคิมหันต์แสดงแววตาโกรธจัดออกมาก่อนจะตรงมากระชากข้อมือหญิงสาวจนเธอแทบจะล้ม
"ผู้หญิงอย่างเธอเห็นว่าการได้เสียกับผู้ชายเป็นเรื่องสนุกอย่างนั้นสิ!ไหนงั้นฉันขอลองหน่อยสิพอดีฉันอยากจะสนุกอีกแล้ว!!"พูดจบริมฝีปากรูปกระจับก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างรุนแรงจนฟ้าลดาต้องออกแรงผลักเขาแต่ก็ไร้ประโยชน์จนคิมหันต์ถอนริมฝีปากออกแต่สองมือยังบีบข้อมือหญิงสาวไว้แน่น
"ชักติดใจแล้วสิ!ไหนบอกมาสิว่าค้างคืนเหมาเท่าไหร่"พูดจบก็โดนฝ่ามือของฟ้าลดาฟาดเข้าที่แก้มอย่างแรงก่อนที่น้ำตาของหญิงสาวจะเริ่มไหลออกมา
"คุณไม่เคยเปลี่ยนเลยคิมหันต์เพราะไม่ว่าจะยังไงคุณก็ยังชอบดูถูกคนอื่น..ฉันเกลียดคุณ!!"ฟ้าลดาระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนที่คิมหันต์จะกระตุกยิ้มที่มุมปาก
"เกลียดผมงั้นเหรอ..ดี!..งั้นคุณก็มาเป็นเมียผมเถอะนะไม่สิ!เพราะผู้หญิงอย่างคุณผมไม่บูชาขึ้นเป็นเมียหรอกเอาเป็นว่า..มาทำหน้าที่ภรรยานอกหัวใจที่เธอเป็นก่อนแล้วกัน!"พูดจบคิมหันต์ก็ออกแรงกระชากหญิงสาวอย่างสุดแรงให้เดินตามมาที่รถโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านเลยแม้แต่น้อย
"ขึ้นรถ!"คิมหันต์ตะเบ็งเสียงฟ้าลดาทำท่าจะวิ่งหนีเขาคิมหันต์จึงรวบมือเธอก่อนจะพามาตรงฝั่งคนขับแล้วดันเธอเข้าไปในรถเและแทรกตัวเบียดหญิงสาวเพื่อขับรถ
"ปล่อยนะ!!คุณจะทำอะไร"
"ก็คุณชอบไม่ใช่เหรอแบบนี้น่ะอย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยเพราะไม่งั้นผมอาจจะลดราคาค่าตัวคุณลงมานะ"คิมหันต์พูดก่อนจะกดล็อคประตูรถแล้วขับรถออกไปสวนกับนาธินทร์ที่พึ่งวิ่งออกมา
"ฟ้า!!!"นาธินทร์ตะโกนเรียกก่อนจะรีบตรงมาที่รถและขับตามออกมาแต่ก็ไม่ทันการเพราะรถยนต์ของคิมหันต์หายลับตาไปแล้ว
………………………………………………………………
ฝนตกลงมาอย่างแรงรถยนต์จอดสนิทที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งถูกห้อมล้อมไว้ด้วยต้นไม้พอตกมืดจึงไม่สามารถเห็นอะไรได้เลยเมื่อประตูถูกปลดล็อคฟ้าลดาก็รีบวิ่งหนีแต่ก็ถูกคิมหันต์จับได้เสียก่อน
"ปล่อยนะ!!!!"ฟ้าลดาออกแรงสะบัดท่ามกลางสายฝนแต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงของชายหนุ่มที่จับข้อมือเธอได้พลันเขาออกแรงกระชากหญิงสาวเข้ามาภายในบ้านก่อนจะเหวี่ยงเธอลงบนที่นอนอย่างแรงแล้วขึ้นมาคล่อมตัวเธอเพื่อกันเธอหนี
"ปล่อยฉันนะ!!!!"
"หุบปากซะทีเถอะ!!จะเล่นตัวไปทำไมกันผมมีเงินให้คุณอยู่แล้วไม่ต้องกลัวหรอกนะ!"
"คุณมันก็ดีแต่คิดเรื่องต่ำๆ!ฉันไม่น่ามาเจอคนอย่างคุณเลย"
"ทำไม!..เจอผมแล้วมันทำไม!"
"ก็เป็นเรื่องที่ซวยตลอดชีวิตไง!คุณมันปีศาจชัดๆ!!"
"ก็ดี!!งั้นก็มีสามีเป็นปีศาจแล้วกันนะเพราะปีศาจกับนางมารร้ายมันก็เหมาะกันดี!!"พูดจบมือของชายหนุ่มก็กระชากชุดเดรสสีชมพูจนขาดสะบั้นก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะเริ่มบดขยี้ริมฝีปากของหญิงสาวโดยที่สองมือของเธอถูกมือของเขาจับขึงไว้กับเตียงนอนน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของหญิงสาวเธอรู้สึกเจ็บช้ำไปทั้งตัวแต่นั่นก็ไม่เท่ากับความเจ็บปวดในหัวใจของเธอเลยสักนิดแรงที่มีก็สู้คนตรงหน้าไม่ได้เลยทำได้เพียงทนให้เขากระทำย้ำยีเธอจนสาแก่ใจ!!!
"ไอ้คิมเป็นอะไรวะ"ชิดชนุถามขึ้นถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไรจนเจ้าของเสียงเมื่อกี้เดินมาทางฟ้าลดาก่อนจะดึงมือเธอออกจากผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง
"คุณมีสิทธิ์อะไรมาจับมือเมี..ไม่ใช่สิ!ผู้หญิงคนนี้"คิมหันต์กัดฟันถามก่อนที่ผู้ชายวัยกลางคนจะเริ่มทำหน้าซีดแล้วพยักหน้าขอโทษเป็นการใหญ่
"ฉันขอโทษนะส้ม"ฟ้าลดาหันไปหาสมัญตาก่อนที่คนเป็นเจ้าสาวจะพยักหน้า
"ส่วนคุณมานี่!"ฟ้าลดารีบดึงมือคิมหันต์ออกมาจากงานอย่างรวดเร็วก่อนจะพากันมาหยุดบริเวณสวนข้างโรงแรม
"คุณไปทำแบบนั้นกับเขาทำไมคุณไม่เห็นหรือไงว่าเมื่อกี้คนเขามองคุณทั้งงาน"ฟ้าลดาทำเสียงดุคิมหันต์มองเธออย่างแปลกใจแทนที่จะเข้าข้างเขาที่เขาช่วยเธอไม่ให้ถูกลวนลามแต่กลับพาเขามายำเสียนี่!
"คุณก็เห็นว่ามันกำลังลวนลามคุณแทนที่คุณจะขอบคุณผมคุณกลับเข้าข้างมันเนี่ยนะ"
"แต่คุณควรรักษามารยาทมากกว่านี้"
"เอ๊ะ!คุณนี่ยังไงนะ..อ๋อ..หรือว่าคุณชอบ"
"นี่คุณ!"ฟ้าลดามองหน้าคิมหันต์อย่างไม่พอใจที่เขาพูดจาเหมือนดูถูกเธอแต่ก็สะกดอารมณ์เอาไว้ด้วยรอยยิ้ม
"ค่ะ!ฉันชอบ..แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันด้วย"พูดจบหญิงสาวก็จะเดินกลับเข้าไปในงานแต่กลับถูกคิมหันต์คว้าแขนเธอไว้
"หึ..อย่าลืมสิฟ้าลดาว่านั่นไม่ใช่ลายเซ็นผมเพราะฉะนั้นผมกับคุณยังไม่ได้หย่าขาดจากกันฟังให้ชัดๆนะว่าคุณเป็นเมียผม!"
"ฉันจะฟ้องหย่าเพราะยังไงซะ...ฉันกับคุณก็ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก!"ฟ้าลดาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มก่อนจะมุ่งหน้าจะเดินกลับเข้าไปในงาน
"แล้วเรื่องคืนนั้นล่ะคุณเป็นเมียผมหรือเปล่า..ฟ้าลดา!"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความดีใจที่เห็นฟ้าลดาหยุดชะงักกับคำพูดของเขาได้
"เลิกพูดถึงมันเถอะเพราะฉันลืมมันไปหมดแล้ว!"
"คุณลืมอย่างนั้นหรือ!"คิมหันต์เริ่มขึ้นเสียงอย่างมีน้ำโหก่อนจะเห็นฟ้าลดาหันมายิ้มที่มุมปาก
"ใช่..มันไม่ค่าอะไรให้ฉันจำเพราะ...มันก็แค่เรื่องสนุก"ฟ้าลดาพูดเพียงแค่หวังให้คิมหันต์ลืมและเลิกตอแยเธอแต่ผิดคาดเพราะคิมหันต์แสดงแววตาโกรธจัดออกมาก่อนจะตรงมากระชากข้อมือหญิงสาวจนเธอแทบจะล้ม
"ผู้หญิงอย่างเธอเห็นว่าการได้เสียกับผู้ชายเป็นเรื่องสนุกอย่างนั้นสิ!ไหนงั้นฉันขอลองหน่อยสิพอดีฉันอยากจะสนุกอีกแล้ว!!"พูดจบริมฝีปากรูปกระจับก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างรุนแรงจนฟ้าลดาต้องออกแรงผลักเขาแต่ก็ไร้ประโยชน์จนคิมหันต์ถอนริมฝีปากออกแต่สองมือยังบีบข้อมือหญิงสาวไว้แน่น
"ชักติดใจแล้วสิ!ไหนบอกมาสิว่าค้างคืนเหมาเท่าไหร่"พูดจบก็โดนฝ่ามือของฟ้าลดาฟาดเข้าที่แก้มอย่างแรงก่อนที่น้ำตาของหญิงสาวจะเริ่มไหลออกมา
"คุณไม่เคยเปลี่ยนเลยคิมหันต์เพราะไม่ว่าจะยังไงคุณก็ยังชอบดูถูกคนอื่น..ฉันเกลียดคุณ!!"ฟ้าลดาระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนที่คิมหันต์จะกระตุกยิ้มที่มุมปาก
"เกลียดผมงั้นเหรอ..ดี!..งั้นคุณก็มาเป็นเมียผมเถอะนะไม่สิ!เพราะผู้หญิงอย่างคุณผมไม่บูชาขึ้นเป็นเมียหรอกเอาเป็นว่า..มาทำหน้าที่ภรรยานอกหัวใจที่เธอเป็นก่อนแล้วกัน!"พูดจบคิมหันต์ก็ออกแรงกระชากหญิงสาวอย่างสุดแรงให้เดินตามมาที่รถโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านเลยแม้แต่น้อย
"ขึ้นรถ!"คิมหันต์ตะเบ็งเสียงฟ้าลดาทำท่าจะวิ่งหนีเขาคิมหันต์จึงรวบมือเธอก่อนจะพามาตรงฝั่งคนขับแล้วดันเธอเข้าไปในรถเและแทรกตัวเบียดหญิงสาวเพื่อขับรถ
"ปล่อยนะ!!คุณจะทำอะไร"
"ก็คุณชอบไม่ใช่เหรอแบบนี้น่ะอย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยเพราะไม่งั้นผมอาจจะลดราคาค่าตัวคุณลงมานะ"คิมหันต์พูดก่อนจะกดล็อคประตูรถแล้วขับรถออกไปสวนกับนาธินทร์ที่พึ่งวิ่งออกมา
"ฟ้า!!!"นาธินทร์ตะโกนเรียกก่อนจะรีบตรงมาที่รถและขับตามออกมาแต่ก็ไม่ทันการเพราะรถยนต์ของคิมหันต์หายลับตาไปแล้ว
………………………………………………………………
ฝนตกลงมาอย่างแรงรถยนต์จอดสนิทที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งถูกห้อมล้อมไว้ด้วยต้นไม้พอตกมืดจึงไม่สามารถเห็นอะไรได้เลยเมื่อประตูถูกปลดล็อคฟ้าลดาก็รีบวิ่งหนีแต่ก็ถูกคิมหันต์จับได้เสียก่อน
"ปล่อยนะ!!!!"ฟ้าลดาออกแรงสะบัดท่ามกลางสายฝนแต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงของชายหนุ่มที่จับข้อมือเธอได้พลันเขาออกแรงกระชากหญิงสาวเข้ามาภายในบ้านก่อนจะเหวี่ยงเธอลงบนที่นอนอย่างแรงแล้วขึ้นมาคล่อมตัวเธอเพื่อกันเธอหนี
"ปล่อยฉันนะ!!!!"
"หุบปากซะทีเถอะ!!จะเล่นตัวไปทำไมกันผมมีเงินให้คุณอยู่แล้วไม่ต้องกลัวหรอกนะ!"
"คุณมันก็ดีแต่คิดเรื่องต่ำๆ!ฉันไม่น่ามาเจอคนอย่างคุณเลย"
"ทำไม!..เจอผมแล้วมันทำไม!"
"ก็เป็นเรื่องที่ซวยตลอดชีวิตไง!คุณมันปีศาจชัดๆ!!"
"ก็ดี!!งั้นก็มีสามีเป็นปีศาจแล้วกันนะเพราะปีศาจกับนางมารร้ายมันก็เหมาะกันดี!!"พูดจบมือของชายหนุ่มก็กระชากชุดเดรสสีชมพูจนขาดสะบั้นก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะเริ่มบดขยี้ริมฝีปากของหญิงสาวโดยที่สองมือของเธอถูกมือของเขาจับขึงไว้กับเตียงนอนน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของหญิงสาวเธอรู้สึกเจ็บช้ำไปทั้งตัวแต่นั่นก็ไม่เท่ากับความเจ็บปวดในหัวใจของเธอเลยสักนิดแรงที่มีก็สู้คนตรงหน้าไม่ได้เลยทำได้เพียงทนให้เขากระทำย้ำยีเธอจนสาแก่ใจ!!!
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ต.ค. 2558, 22:50:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ต.ค. 2558, 23:07:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1805
| << ศึกกลางงานแต่ง | เรื่องวุ่นวาย >> |
