ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง

ตอน: ตอนที่ 11 ครึ่งแรก

ตอนที่ 11

เสียงเดินเบาๆ มาหยุดที่ประตูห้องบานใหญ่ที่ซึ่งชาฮานไม่ค่อยได้เข้ามานักเพราะการทำงานในพื้นที่ห่างไกล เมื่อลองเอาหูแนบฟังภายในห้องยังเงียบกริบ สีหน้าของยาซินที่เป็นคนไปตามเขามาทำเหมือนว่าจะขาดใจตายให้ได้ มือหนาเคาะเบาๆ แล้วเปิดประตูเข้าไป ชีคชามีลหันมาแล้วผินหน้ากลับไปมองรูปภาพของทุกคนที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของนัวเรด์ดีน ตอนนี้เขากำลังทำให้ความภูมิใจของชาติตระกูลหมดลงเพราะแค่น้องสาวคนเดียวยังดูแลไม่ได้
ชาฮานนั่งลงที่เก้าอี้อีกฝั่งเยื้องลงมาไม่ตีตัวเสมอ แม้ว่าจะมีศักดิ์เป็นพี่ชาย แต่เขาก็เป็นเพียงลูกชายของหญิงสามัญชนเท่านั้น
“ยาซินบอกว่าชามีลมานั่งอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่ตอนเย็น เป็นอะไรหรือเปล่า”
เสียงถอนใจมาก่อนคำตอบที่น้ำเสียงหม่นเศร้าของชามีล “ผมรู้สึกผิดต่อพ่อเหลือเกิน จนผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่ได้ตัวเมรากลับมา เหมือนจะพบ แต่ก็ไม่พบ จนคิดเลวๆ ว่าสั่งให้ทหารขนระเบิดไปฆ่ากบฏเสียให้หมดเลยดีไหม แต่พอมาคิดอีกทีก็ทำไม่ได้อย่างไรก็ชาวนัวเรด์ดีนเหมือนกัน”
ชาฮานลุกขึ้นไปแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ มือหนาวางบนไหล่ของน้องชาย
“ไม่ทำแบบนั้นน่ะดีแล้ว เมราต้องปลอดภัย ถ้าพวกกบฏได้ตัวเมราไปต้องยื่นเงื่อนไขมา แต่นี่กลับเงียบ แสดงว่ามันยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการ”
มันคงเป็นความจริงเรื่องเดียวที่ชามีลยึดมั่นเอาไว้ในใจ ถ้าพวกกบฏได้ตัวเมราไปแล้วมีหรือที่มันจะไม่ยื่นข้อเสนอที่ปรารถนา การที่มีธามินอยู่กับเมราทำให้พวกมันลงมือได้ยากขึ้นใช่ไหม ความแค้นครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้ผ่านไปง่ายๆ
“ถ้าได้ตัวเมรากลับมาเมื่อไหร่ ผมจะสั่งล่าแกนนำของกบฏให้สิ้นซาก”
“ในฐานะหมอ พี่ขอเถอะนะ หาวิธีอื่นที่ไม่ให้เลือดนองแผ่นดินดีกว่า” ชาฮานเสนอ
สีหน้าของชีคชามีลเรียบเฉย ชาฮานได้แต่ถอนใจ เขาหรือใครๆ ก็เปลี่ยนใจชีคไม่ได้ ความแค้นในอดีตทำให้เกิดความต้องการที่นอกเหนือจากเรื่องงานแล้วยังมีเรื่องส่วนตัวที่รอเวลาสะสาง นายแพทย์หนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินจากมา เวลาผ่านไปอีกนานแต่ประตูห้องยังปิดสนิทไม่มีทีท่าว่าชีคชามีลจะออกมา ยาซินถอนใจยาวด้วยความเป็นห่วงแล้วนั่งรอต่อไป

ทิชาลงทุนเดินมาส่งธามินถึงบ้าน ถ้าตอนนี้อเมริกาแทนที่จะเป็นเมืองกลางทะเลทรายเธอคงหอมแก้มกู๊ดไนซ์คิสธามินไปแล้ว เซเมรามองอยู่เงียบๆ ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่างานนี้ด้านหนึ่งกำลังโหมถ่านให้คุโชน อีกด้านก็กำลังกลายเป็นน้ำแข็งเพราะริมฝีปากของเขายิ้มก็จริงแต่ดวงตาว่างเปล่าเหลือเกิน
พอเข้ามาได้บ้านซาเมราเพิ่งเห็นกล่องยาพอเปิดดูก็เห็นมีพวกแอลกอฮอล์ พ้าพันแผลและยาอื่นๆ ยังไม่ได้เปิด ตั้งแต่เมื่อกลางจนถึงตอนนี้ธามยังไม่ได้ล้างแผลอีกรอบ
“ดึงแขนเสื้อขึ้นสิธาม ฉันจะทำแผลให้”
ธามินดึงแขนเสื้อขึ้นยอมให้ซาเมราทำแผลให้แต่โดยดี เธอมองบาดแผลที่ไม่อักเสบและไม่บวม อีกทั้งเนื้อกำลังผสานเป็นรอยแดงประมาณครึ่งคืบแล้วค่อยเบาใจ สายตาของธามินยามมองมือเล็กๆ กำลังทำแผลให้อ่อนโยนลงเจือแววหวาน หัวใจของเขาพลันอ่อนยวบยอมแพ้ราบคาบ ถ้าพรุ่งนี้ติดต่อคนของชีคชามีลได้ เขาจะส่งตัวเธอกลับไปทันทีไม่อยากให้ต้องมาเสี่ยงอีก
“ถ้าได้กลับวังไป สิ่งแรกที่องค์หญิงจะทำคืออะไรหรือครับ”
“คิดบัญชีนายไงล่ะ” ซาเมราเงยหน้าขึ้นมาค้อนใส่ธามินเลยเจอตาหวานๆ เข้าให้ เธอก้มหน้าหลบแทบไม่ทัน
ธามินหัวเราะหวานซ่านอยู่ในอก เขารู้ด้วยตัวเองแล้วว่าผู้หญิงอย่างซาเมราควรค่าแก่การจดจำไว้ในใจ บัญชีที่เธอเอ่ยถึงไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่เป็นเรื่องดีๆ ที่น่าประทับใจต่างหาก
“ถ้าไม่ใช่เพราะถูกกบฏลักพาตัว ฉันก็คิดว่าการเดินทางครั้งนี้มีเรื่องดีๆ ให้จดจำตั้งหลายอย่าง ฉันไม่เคยเป็นชาวทะเลทรายเต็มตัวเท่านี้มาก่อน เกือบลืมไปแล้วว่าตัวตนของฉันมาจากอะไร”
“ถ้าชีคชามีลมาได้ยินคงดีใจ”
ซาเมราถอนใจเบาๆ คิดว่ามีสองอย่างที่อาจเกิดขึ้น ป่านนี้พี่ชายคงทุกข์ใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับหรือไม่ก็กำลังดูรายชื่อผู้ชายในราชวงศ์ที่คู่ควรกับเธออยู่ก็ได้
“แต่ถ้าฉันถูกบังคับให้แต่งงานในปีนี้ ฉันจะหนีให้รู้แล้วรู้รอดไป ทะเลทรายตั้งกว้างกว่าพี่ชายจะหาฉันพบ ว่าที่เจ้าบ่าวคงเบื่อที่จะรอแล้ว”
ธามินหัวเราะชอบใจ “องค์หญิงจะหนีเมื่อไหร่อย่าลืมชวนผมด้วยนะครับ หนีคนเดียวไม่สนุกหรอก คนเดียวหัว สองคนเพื่อนตาย”
ซาเมราหัวเราะอย่างหมั่นไส้แล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้เรียกว่าอะไร เผลอๆ จะตายด้วยกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ รอยยิ้มของเธอประทับสู่ใจของธามิน ถ้าที่ผ่านมาหลังจากถูกทิชาหักหลังเขาไม่เคยรู้สึกดีกับใครจนอยากร่วมเป็นร่วมตายจนเคยคิดว่าชีวิตที่เหลือคงมีแต่ความว่างเปล่า แล้วตอนนี้ล่ะกับซาเมรา ความรู้สึกหวานละมุนกลางใจช่างใกล้เคียงกับอะไรหนอ

ซาเมราหลับไปตั้งแต่หัวค่ำโดยธามินนอนอยู่นอกห้อง คำพูดของเขากลายเป็นเรื่องยิ้มๆ ที่บอกว่านอนด้วยกันเป็นแบบนี้เอง ความเพลียทำให้เธอหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอนไร้ซึ่งความระแวงใดๆ จนกระทั่งตกดึกธามินมาเคาะประตู เธอตื่นมามาแล้วรีบเดินตามเขาไปยังประตูหลังบ้านแล้วลัดเลาะผ่านสวนที่เต็มไปด้วยรูปปั้นต่างๆ ก่อนจะปีนขึ้นกำแพงเพื่อไปยังทะเลทรายด้านนอกที่ดูไร้จุดหมาย
ไกลพอสมควรจนกระทั่งธามินคู้กายลงที่ซากของสิ่งปรักหักพังพร้อมกับดึงมือให้ซาเมรานั่งลงแล้วทำตาม เธอมองไปยังทะลเทรายข้างหน้าก็เห็นเพิงปิดสี่ด้านคล้ายโกดัง มีกองไฟย่อมๆ ให้แสงสว่างให้พอเห็นรางๆ ว่ามีคนอยู่ที่นั่น
“เมื่อตอนบ่ายผมเห็นทิชามาทางนี้ แล้วก็หายเข้าไปเลยสงสัยว่าที่นี่อาจมีห้องลับ”
ซาเมราจำได้คงเป็นตอนทีธามินพาเธอกลับจากบาซา “แล้วนายกำลังรออะไรล่ะ ไปดูกันดีไหม”
“ไม่ได้ครับ อันตรายเกินไป ผมแค่สงสัยแต่ยังไม่แน่ใจ ทางเดียวคือต้องดูให้รู้ว่าที่นั่นมีอะไรกันแน่”
ธามินกับซาเมราเห็นชายหลายคนเข้าไปในโกดังแห่งนั้นแล้วเงียบกริบ ไม่นานต่อมาประตูโกดังก็เปิดอีกครั้ง แต่กลับออกมาคนเดียวและใส่ชุดคนละสีกับกลุ่มคนที่เข้าไป ไม่นานนักก็มีกลุ่มคนเดินออกจากโกดังมากกว่าจำนวนคนที่เข้าไปในคราวแรก ทั้งที่โกดังขนาดแค่นั้นไม่น่าบรรจุคนได้มากขนาดนี้
“มีห้องลับอย่างที่นายสงสัยจริงๆ ด้วยล่ะ”
ธามินพยักหน้าแม้ว่าคำตอบจะยังไม่ตรงที่สุด คนจำนวนไม่น้อยเข้าไปแออัดอยู่ในนั้นคงเป็นไปไม่ได้ นอกจากมีการเดินทางที่เขามองไม่เห็น
“อาจจะไม่ใช่เพียงห้องลับ แต่ยังเป็นทางลับที่จะพาไปไหนสักแห่งอย่างเช่นชายแดนอีกด้วยครับองค์หญิง”
“ทำยังไงถึงจะรู้ได้ล่ะธาม ถ้ารออยู่ตรงนี้คงไม่มีทางรู้แน่ๆ”
“พรุ่งนี้ตอนที่มีแคมป์รอบกองไฟคงไม่มีใครมาบริเวณนี้ ผมจะแอบเข้าไปสำรวจให้ได้” แม้จะไม่ง่ายนักเพราะมีคนเฝ้า แต่เขาก็ต้องเสี่ยงดู “กลับกันเถอะครับ ตอนนี้คำตอบเริ่มชัดเจนขึ้นแล้วอยู่นานอาจมีคนมาพบได้”
ซาเมราเริ่มเข้าใจเหตุผลหลายๆ อย่าง ธามินตกลงที่จะอยู่ร่วมงานในวันพรุ่งนี้ก็เพราะมีเป้าหมายในการสืบแล้วนั่นเอง ร่างสูงกว่าลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาให้จับ ไม่มีความลังเลอีกแล้วเมื่อซาเมราจับมือของธามินไว้ราวกับมอบความวางใจและเชื่อมั่นให้เขาเพียงผู้เดียว
“ธามินใช่ไหม?”
ธามินชะงักการก้าวเดินแล้วหันไปมองข้างหลังพร้อมกับเอาตัวบังซาเมราที่กำลังใจหายวาบไว้ ปืนคู่ใจถูกดึงออกมาเมื่อเขาพร้อมตายแทนหากต้องสู้กันเพื่อให้เธอรอด
ซาเมราเสื้อโตเบของธามเอาไว้แน่น ถ้าจะต้องถูกลักพาตัวไปเพื่อเป็นตัวประกันให้พี่ชายต้องลำบากใจ เธอพร้อมจะสู้และพร้อมตายเพราะมันคงดีกว่ายอมให้คนชั่วทำอะไรได้ตามอำเภอใจ อย่างน้อยถ้าจะตายเธอยังมีเขาเป็นเพื่อน ไม่รู้หรอกว่าชีวิตหลังความเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าคงมีศักดิ์ศรีกว่าการร้องขอชีวิต
ปืนในมือของธามินถูกง้างไกไว้รอ ขอให้รู้ก่อนว่าเป็นใครที่อยู่ตรงนี้ ร่างในเงามืดค่อยๆ ก้าวออกมา เพียงแค่เห็นใบหน้าปืนในมือของเขาก็เลื่อนลงแล้วเดินไปใกล้ขึ้นเพื่อความแน่ใจ
“ฮึๆ จำกันไม่ได้หรือธาม”
เสียงหัวเราะแบบนี้มีหรือจะลืมได้
“มาลิค...พบกันเสียที องค์หญิงจะได้ปลอดภัย” ธามินไม่เคยดีใจที่พบมาลิคเท่าครั้งนี้เลย เขาหวังไว้ว่าเพื่อนต้องตามมาจนพบแล้วก็พบกันจนได้
“พวกเราไปหาที่คุยกันดีกว่า ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า ตรงนี้ไม่น่าปลอดภัยเท่าไหร่”
ธามินเห็นด้วย ซาเมราเดินตามไประหว่างกลางถึงจะไม่รู้ว่ามาลิคเป็นใคร แต่ถ้าธามินไม่ยิงปืนใส่ย่อมแปลว่าผู้ชายคนนี้ไว้ใจได้ ทั้งสามคนเดินกันมาเงียบๆ จนถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งห่างออกไปจากบ้านของทามาลเล็กน้อยเท่านั้น แสดงว่ามาลิคไม่เพียงแต่ตามมาจนทันแต่ยังสืบจนรู้ซาเมรากับธามินพักอยู่ที่นั่นด้วย

ภายบ้านในมีทหารอยู่อีกสามคนที่แต่งตัวเป็นชาวบ้าน พอซาเมราเดินเข้าไปทุกคนพากันก้มหน้ายกมือขึ้นมาแนบอกแสดงความเคารพ เธอยืนนิ่งได้แต่ยิ้มขอบคุณที่คนพวกนี้เสี่ยงชีวิตมาถึงหมู่บ้านในสภาพเหมือนไปโดนอะไรมา โดยเฉพาะมาลิคที่แขนหักจนเข้าเฝือกและบริเวณหน้าผากมีรอยแดงๆ คนอื่นๆ ก็มีสภาพไม่ค่อยต่างกันนัก
พอธามินถามถึงได้รู้ว่ารถที่ทีมมาลิคขับกันมาถูกลอบวางระเบิด แต่โชคดีที่มาลิคเห็นทันเลยหนีกันทัน จึงไม่มีใครตาย สภาพแต่ละคนเลยดูบาดเจ็บกันมาอย่างที่เห็น
ธามินกันมาลิคต่างสงสัยและคาดเดาว่าอะไรคือสิ่งที่มีค่าพอจะแลกเปลี่ยนกับซาเมรา แต่ให้คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกคงไม่มีใครให้คำตอบได้นอกจากหัวหน้ากลุ่มกบฏที่ใช้ชื่อว่า ‘คูเซย์’ กับชีคชามีลเท่านั้น
“นายพาองค์หญิงกลับวังได้ภายในคืนนี้หรือเปล่า”
“ได้ทันทีถ้าองค์หญิงต้องการ” มาลิครับปาก
“ถ้างั้นทำได้เลย องค์หญิงพร้อมจะกลับอยู่แล้ว”
“เดี๋ยวก่อน ถ้าฉันกลับแล้วนายจะทำอะไรต่อ” ซาเมราแย้งอย่างสงสัยเพราะถ้าธามินบอกว่าจะกลับพร้อมกัน เธอคงไม่แย้งขึ้นมาหรอก
“ผมจะหาที่กบดานของพวกกบฏตามแผนเดิมน่ะสิครับ”
มาลิคสนใจขึ้นมาทันที แต่พูดไม่ทันองค์หญิงซาเมราที่กอดอกใส่ธามิน แถมยังทำหน้าเหมือนจะเอาเรื่องผู้ชายตัวโตกว่า
“แล้วนายจะให้เหตุผลที่คนรับใช้หายไปได้ยังไง นายจะไม่ถูกสงสัยหรอกหรือ”
ธามินเม้มปากเมื่อต้องใช้ความคิด “ผมคงถูกสงสัยบ้าง แต่ความปลอดภัยขององค์หญิงสำคัญกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นทำตามแผนของฉัน นี่เป็นคำสั่ง...”
สององครักษ์ลอบถอนใจ ถ้ามัดตัวซาเมราแล้วจับขึ้นรถไปรอขึ้นเครื่องบินที่สามารถบินมาที่นี่ได้ทันทีที่ร้องขอจะได้ไหมนะ พวกเขาเป็นราชองครักษ์ความภักดีต้องมาก่อนดังนั้นจะไปขัดพระประสงค์ขององค์หญิงได้อย่างไร แม้จะต้องทำตามคำสั่งที่ไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ แต่เหนือสิ่งอื่นใด การตัดสินใจของซาเมราทำให้ผู้ชายสองคนรู้ว่าเธอไม่ทิ้งให้ใครตายเพื่อที่จะให้ตัวเองรอดไปเพียงลำพัง

ชีคชามีลเพิ่งกดสายสำคัญไป เรื่องที่กังวลแม้จะยังไม่จบทว่าได้เบาบางลงจนเขาพอจะแย้มริมฝีปากได้บ้าง ยาซินยืนรอจนกระทั่งชีคชามีลออกมาจากห้องในที่สุดๆ และเห็นยิ้มแรกตั้งแต่องค์หญิงซาเมราหายตัวไป วรองค์สูงเดินไปยังสวนด้านล่างด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งเกินกว่าจะอุดอู้เพื่อสำนักผิดในห้อง แต่เขาไม่เคยหยุดคิดแก้ไข เพียงแค่บางเรื่องก็ต้องรอเวลาที่จะมาเมื่อมีความอดทนมากพอ
“มีข่าวดี พบตัวเมราแล้ว” ชามีลเอ่ยขึ้น ป่านนี้ห้องบัญชาการคงได้รับข่าวดีแล้วเช่นกัน
ยาซินแทบจะทรุดลงไปนั่งกอง “ถ้างั้นคืนนี้ก็รอรับองค์หญิงได้เลยใช่ไหมพะยะค่ะ”
“ยังก่อน เมราดื้อจนราชองครักษ์สองคนยังต้องยอม พรุ่งนี้ผมจะเดินทางไปชายแดน จับยัยตัวดื้อได้เมื่อไหร่จะได้พากลับวังได้เลย”
“โล่งอกไปเสียที คืนนี้ชีคจะได้หลับเต็มตื่นบ้าง หมอหลวงพากันเครียดจนนอนไม่หลับตามพระองค์กันหมดแล้ว” ยาซินไม่ได้พูดเกินจริงเลย ตอนนี้คงต้องรวมเขาด้วยที่กลุ้มจนนอนไม่หลับ
ชามีลหันมามองยาซินอย่างขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอด เขาคงไม่เป็นอะไรจากการไม่ได้นอนมาหลายวัน แต่ยาซินนั่นแหละจะได้ไปนอนโรงพยาบาลก่อน
“ก็ได้ แต่ก่อนนอนผมคงต้องไปสั่งงานสำคัญ”
ชีคชามีลเดินกลับเข้ามาในตำหนักผ่านทหารหลายนายและห้องหลายสิบห้องจนกระทั่งมาถึงห้องบัญชาการ ทุกคนรู้กันหมดแล้วและหลายคนในห้องนี้คงไม่ได้หลับไม่ได้นอนเหมือนกัน ราเนียกำลังจะไปรายงานเรื่องที่มาลิคโทรมาบอก แต่พอเห็นใบหน้าผ่องใสของชีคชามีลแล้ว เธอก็รู้ได้ทันทีส่าคำสั่งบุกคงมาถึงในไม่ช้า แต่ต้องเกิดขึ้นหลังจากรับตัวองค์หญิงซาเมรามาแล้ว

หนังสือวางจำหน่ายแล้วที่งานมหกรรมหนังสือระดับชาติ บูท กรีนมายด์ O38 โซน C1 ค่ะ
อัมราน_บรรพตี



บรรพตี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ต.ค. 2558, 09:37:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ต.ค. 2558, 09:37:10 น.

จำนวนการเข้าชม : 945





<< ตอนที่ 10 ครึ่งหลัง   ตอนที่ 11ครึ่งหลัง >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account