บัญชาราคี โดย ญาสุมินทร์
แอนเดรย์ แมกแคนเดล ทายาทตระกูลดังผู้ร่ำรวย เขาหล่อ ร้ายและไม่ไว้ใจเธอ เขาจึงทำทุกทางเพื่อบีบให้เธอยอมสารภาพว่าเข้ามาที่บ้านเขาอย่างมีจุดประสงค์
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
Tags: ไลต์ออฟเลิฟ ลินิน ญาสุมินทร์ พาฝัน
ตอน: ไม่ไว้ใจ
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“คุณอันเดรย์” มนัสนัญเสียงเข้ม ข่มอารมณ์สุดๆ “หยุดพูดจาลามกกับฉันสักทีได้ไหมคะ”
“หืม? ลามกอะไร นี่คิดอะไรไปถึงไหน” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “ฉันแค่หมายถึงว่าให้ฉันลองพูดแทงใจดำเธอบ้างเท่านั้น อยู่ๆ ก็หาว่าฉันลามก นี่…ในสมองเธอมีแต่เรื่องใต้สะดือหรือไง”
“ห่ะ!” มนัสนัญเจ็บใจ พูดไปพูดมา เธอกลายเป็นคนลามกไปได้ยังไงกัน
“เอาล่ะๆ ฉันขี้เกียจฟังเธอพูดแล้ว จะกลับไปนอนเสียที แต่จำไว้นะว่าฉันกำลังจับตาเธออยู่ อย่าคิดทำอะไรไม่ซื่อกับแม่เป็นอันขาด”
“หึ…ถ้าฉันหวังสมบัติของคุณซาซาละก็ ฉันคงฆ่าคุณตายเป็นคนแรก เพราะคุณเป็นทายาทคนเดียวของท่าน ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ” หญิงสาวบอกเสร็จก็รวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มี เสียมารยาทรุนหลังลูกชายเจ้าของบ้านออกไปให้พ้นจากห้องแล้วปิดประตูใส่หน้า
“นี่!” อันเดรย์หงุดหงิด ชี้ประตูแล้วคำราม “ฝากไว้ก่อนนะแม่พยาบาลหน้าซื่อ ถ้าไม่ซื่อเหมือนหน้าตาละก็ ฉันจัดการเธอแน่”
ชายหนุ่มมองประตูเขม็ง ราวกับจะให้ทะลุไปถึงคนหลังประตู เขาหมุนตัวกลับ ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยร่องรอยเคร่งเครียด
ตอนที่ 3.
ไม่ไว้ใจ
เพราะไม่ไว้ใจพยาบาลคนใหม่ของแม่ที่ข้ามขั้นมาสนิทสนมกับท่านในระยะเวลาอันแสนสั้น อันเดรย์จึงตั้งใจจับตาดูมนัสนัญเป็นพิเศษ ปกติแล้วเขาไม่เคยอยู่ติดบ้านได้นานเกินสองวัน เพราะภารกิจรัดตัวจนแทบหายใจหายคอไม่ได้ แต่คราวนี้ตั้งใจจะอยู่จนกว่าจะจับผิดคนไม่น่าไว้ใจได้
ชายหนุ่มสั่งงานผ่านระบบวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ นั่งทำงานอยู่ในห้องส่วนตัว และถือโอกาสที่มนัสนัญพาแม่เขาออกไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลให้คนมาติดกล้องวงจรปิดไว้รอบบ้าน ทั้งข้างในข้างนอก ไม่เว้นแม้แต่…ห้องนอนของเป้าหมาย
เขาไม่อยากจะดูอะไรนักหรอกนะ แต่เพราะอยากจับให้ได้คาหนังคาเขา ว่ามนัสนัญแอบทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า เขาถึงต้องจับตาแบบใกล้ชิดขนาดนี้
“เรียบร้อยดีไหม” เขาถามผู้ชายสองคนที่ช่วยกันติดตั้งกล้องวงจรปิด เรียกได้ว่าแทบจะทุกมุมของบ้าน และเป็นกล้องขนาดเล็กที่แทบจะไม่สังเกตว่ามีอยู่ และสั่งให้ไบอัน ผู้ช่วยของเขาติดตามดูกล้องทุกตัวที่มีมนัสนัญ ยกเว้นในห้องนอนของเธอ ที่เขาต้องการเป็นคนดูเอง
“ไม่มีปัญหาอะไรครับ”
“ไบอัน อย่าลืมดูทุกการเคลื่อนไหวของมนัสนัญ ฉันให้คนติดตั้งไว้ในห้องยามหน้าบ้าน ช่วงนี้แกไม่ต้องทำงานอื่นนอกจากจับตาดูแม่คนนั้น ถ้าแม่สงสัยก็บอกว่าแกต้องทำงานหลายอย่างแทนฉัน” อันเดรย์สั่งเมื่อชายสองคนนั้นขอตัวไปติดตั้งมอนิเตอร์ ในห้องยาม เขากับไบอันคนสนิทของอันเดรย์ที่ตัวติดกันไปทุกที่กับเจ้านาย ยกเว้นก็แต่บนเตียงนอนเท่านั้นรีบตามช่างออกไปด้วย
ไบอันนับจำนวนจอภาพที่ตั้งไว้เรียงรายในห้องแล้วมุ่นคิ้ว
“มีอะไร”
“ไม่ครบนะครับ ขาดอีกตัวหนึ่ง ในห้องของเธอครับ”
“ฉันไม่ได้ให้ติดไว้”
“อ้าว แล้วถ้าเกิดเธอทำอะไรไม่ดีในห้องละครับ ผมหมายถึงอาจจะเอาอะไรใส่ในอาหารหรือยาของท่าน หรือคุยโทรศัพท์มีพิรุธ…” ไบอันพูดไม่ทันจบ อันเดรย์ก็โบกมือ
“เกิดหล่อนแก้ผ้าในห้องนอน หรือแอบช่วยตัวเองในห้อง แกก็เห็นหมดสิ”
“อ้าว แล้วคุณอันเดรย์ให้ติดไว้ทำไมละครับ” ไบอันเลิกคิ้ว อันเดรย์ทำหน้ารำคาญ
“ฉันให้ช่างเอามอนิเตอร์มาไว้ที่ห้องฉัน เพราะฉันไม่ไว้ใจแก มีอะไรสงสัยอีกไหม” อันเดรย์เสียงห้วนทำให้ไบอันรีบส่ายหน้า ไม่กล้าสงสัยอะไรขึ้นมาอีก
“ไม่มีแล้วครับ”
“ไปทำหน้าที่ของแกได้แล้ว ส่วนพวกคุณสองคนน่ะ แน่ใจนะว่า จะไม่มีใครในบ้านรู้ว่ามีกล้อง” อันเดรย์ถาม ทั้งที่เขาสั่งให้ทุกคนออกไปนอกเขตของบ้าน อ้างว่าเขาทำของสำคัญหล่นหาย และเป็นของที่เป็นความลับสุดยอด ต้องเป็นคนที่เขาไว้ใจที่สุดเท่านั้นเป็นคนช่วยหา
“ไม่มีครับ กล้องเราออกแบบมาเป็นพิเศษ ตัวเล็กจิ๋วแต่คุณภาพคับแก้ว หมุนปรับทิศและปรับซูมภาพได้ ปรับซ้าย ขวา ก้มเงยได้ผ่านทางเครื่องควบคุมครับ”
“ไม่ต้องราคาคุยมาก เสร็จก็กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะสงสัยเอา” อันเดรย์โบกมือแล้วเดินออกไป สิ่งแรกที่ทำคือกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง ที่มีเจ้าจอสี่เหลี่ยมที่มองเห็นทุกมุมในห้องนอนของมนัสนัญตั้งอยู่ รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
ถ้าเธอคิดไม่ซื่อกับแม่แม้แต่นิดเดียวละก็…เธอตายแน่ มนัสนัญ
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“คุณอันเดรย์” มนัสนัญเสียงเข้ม ข่มอารมณ์สุดๆ “หยุดพูดจาลามกกับฉันสักทีได้ไหมคะ”
“หืม? ลามกอะไร นี่คิดอะไรไปถึงไหน” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “ฉันแค่หมายถึงว่าให้ฉันลองพูดแทงใจดำเธอบ้างเท่านั้น อยู่ๆ ก็หาว่าฉันลามก นี่…ในสมองเธอมีแต่เรื่องใต้สะดือหรือไง”
“ห่ะ!” มนัสนัญเจ็บใจ พูดไปพูดมา เธอกลายเป็นคนลามกไปได้ยังไงกัน
“เอาล่ะๆ ฉันขี้เกียจฟังเธอพูดแล้ว จะกลับไปนอนเสียที แต่จำไว้นะว่าฉันกำลังจับตาเธออยู่ อย่าคิดทำอะไรไม่ซื่อกับแม่เป็นอันขาด”
“หึ…ถ้าฉันหวังสมบัติของคุณซาซาละก็ ฉันคงฆ่าคุณตายเป็นคนแรก เพราะคุณเป็นทายาทคนเดียวของท่าน ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ” หญิงสาวบอกเสร็จก็รวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มี เสียมารยาทรุนหลังลูกชายเจ้าของบ้านออกไปให้พ้นจากห้องแล้วปิดประตูใส่หน้า
“นี่!” อันเดรย์หงุดหงิด ชี้ประตูแล้วคำราม “ฝากไว้ก่อนนะแม่พยาบาลหน้าซื่อ ถ้าไม่ซื่อเหมือนหน้าตาละก็ ฉันจัดการเธอแน่”
ชายหนุ่มมองประตูเขม็ง ราวกับจะให้ทะลุไปถึงคนหลังประตู เขาหมุนตัวกลับ ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยร่องรอยเคร่งเครียด
ตอนที่ 3.
ไม่ไว้ใจ
เพราะไม่ไว้ใจพยาบาลคนใหม่ของแม่ที่ข้ามขั้นมาสนิทสนมกับท่านในระยะเวลาอันแสนสั้น อันเดรย์จึงตั้งใจจับตาดูมนัสนัญเป็นพิเศษ ปกติแล้วเขาไม่เคยอยู่ติดบ้านได้นานเกินสองวัน เพราะภารกิจรัดตัวจนแทบหายใจหายคอไม่ได้ แต่คราวนี้ตั้งใจจะอยู่จนกว่าจะจับผิดคนไม่น่าไว้ใจได้
ชายหนุ่มสั่งงานผ่านระบบวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ นั่งทำงานอยู่ในห้องส่วนตัว และถือโอกาสที่มนัสนัญพาแม่เขาออกไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลให้คนมาติดกล้องวงจรปิดไว้รอบบ้าน ทั้งข้างในข้างนอก ไม่เว้นแม้แต่…ห้องนอนของเป้าหมาย
เขาไม่อยากจะดูอะไรนักหรอกนะ แต่เพราะอยากจับให้ได้คาหนังคาเขา ว่ามนัสนัญแอบทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า เขาถึงต้องจับตาแบบใกล้ชิดขนาดนี้
“เรียบร้อยดีไหม” เขาถามผู้ชายสองคนที่ช่วยกันติดตั้งกล้องวงจรปิด เรียกได้ว่าแทบจะทุกมุมของบ้าน และเป็นกล้องขนาดเล็กที่แทบจะไม่สังเกตว่ามีอยู่ และสั่งให้ไบอัน ผู้ช่วยของเขาติดตามดูกล้องทุกตัวที่มีมนัสนัญ ยกเว้นในห้องนอนของเธอ ที่เขาต้องการเป็นคนดูเอง
“ไม่มีปัญหาอะไรครับ”
“ไบอัน อย่าลืมดูทุกการเคลื่อนไหวของมนัสนัญ ฉันให้คนติดตั้งไว้ในห้องยามหน้าบ้าน ช่วงนี้แกไม่ต้องทำงานอื่นนอกจากจับตาดูแม่คนนั้น ถ้าแม่สงสัยก็บอกว่าแกต้องทำงานหลายอย่างแทนฉัน” อันเดรย์สั่งเมื่อชายสองคนนั้นขอตัวไปติดตั้งมอนิเตอร์ ในห้องยาม เขากับไบอันคนสนิทของอันเดรย์ที่ตัวติดกันไปทุกที่กับเจ้านาย ยกเว้นก็แต่บนเตียงนอนเท่านั้นรีบตามช่างออกไปด้วย
ไบอันนับจำนวนจอภาพที่ตั้งไว้เรียงรายในห้องแล้วมุ่นคิ้ว
“มีอะไร”
“ไม่ครบนะครับ ขาดอีกตัวหนึ่ง ในห้องของเธอครับ”
“ฉันไม่ได้ให้ติดไว้”
“อ้าว แล้วถ้าเกิดเธอทำอะไรไม่ดีในห้องละครับ ผมหมายถึงอาจจะเอาอะไรใส่ในอาหารหรือยาของท่าน หรือคุยโทรศัพท์มีพิรุธ…” ไบอันพูดไม่ทันจบ อันเดรย์ก็โบกมือ
“เกิดหล่อนแก้ผ้าในห้องนอน หรือแอบช่วยตัวเองในห้อง แกก็เห็นหมดสิ”
“อ้าว แล้วคุณอันเดรย์ให้ติดไว้ทำไมละครับ” ไบอันเลิกคิ้ว อันเดรย์ทำหน้ารำคาญ
“ฉันให้ช่างเอามอนิเตอร์มาไว้ที่ห้องฉัน เพราะฉันไม่ไว้ใจแก มีอะไรสงสัยอีกไหม” อันเดรย์เสียงห้วนทำให้ไบอันรีบส่ายหน้า ไม่กล้าสงสัยอะไรขึ้นมาอีก
“ไม่มีแล้วครับ”
“ไปทำหน้าที่ของแกได้แล้ว ส่วนพวกคุณสองคนน่ะ แน่ใจนะว่า จะไม่มีใครในบ้านรู้ว่ามีกล้อง” อันเดรย์ถาม ทั้งที่เขาสั่งให้ทุกคนออกไปนอกเขตของบ้าน อ้างว่าเขาทำของสำคัญหล่นหาย และเป็นของที่เป็นความลับสุดยอด ต้องเป็นคนที่เขาไว้ใจที่สุดเท่านั้นเป็นคนช่วยหา
“ไม่มีครับ กล้องเราออกแบบมาเป็นพิเศษ ตัวเล็กจิ๋วแต่คุณภาพคับแก้ว หมุนปรับทิศและปรับซูมภาพได้ ปรับซ้าย ขวา ก้มเงยได้ผ่านทางเครื่องควบคุมครับ”
“ไม่ต้องราคาคุยมาก เสร็จก็กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะสงสัยเอา” อันเดรย์โบกมือแล้วเดินออกไป สิ่งแรกที่ทำคือกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง ที่มีเจ้าจอสี่เหลี่ยมที่มองเห็นทุกมุมในห้องนอนของมนัสนัญตั้งอยู่ รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
ถ้าเธอคิดไม่ซื่อกับแม่แม้แต่นิดเดียวละก็…เธอตายแน่ มนัสนัญ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ต.ค. 2558, 20:47:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ต.ค. 2558, 20:47:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1018
| << อัพเพิ่ม | ไม่ไว้ใจ >> |