บัญชาราคี โดย ญาสุมินทร์
แอนเดรย์ แมกแคนเดล ทายาทตระกูลดังผู้ร่ำรวย เขาหล่อ ร้ายและไม่ไว้ใจเธอ เขาจึงทำทุกทางเพื่อบีบให้เธอยอมสารภาพว่าเข้ามาที่บ้านเขาอย่างมีจุดประสงค์
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
Tags: ไลต์ออฟเลิฟ ลินิน ญาสุมินทร์ พาฝัน
ตอน: ไม่ไว้ใจ
คริสติน่าเจ็บใจ ไม่คิดเลยว่าอันเดรย์จะรักมนัสนัญได้มากขนาดนี้ แต่เมื่อโทรไปปรึกษาเรื่องนี้กับมาเรีย ป้าเธอก็ยังยืนยันว่าอันเดรย์ไม่มีทางหยุดอยู่ที่ใคร ช่วงแต่งงานใหม่ ใครๆ ก็รักก็เอาใจเมียตัวเองแบบนี้ทั้งนั้น ไม่เกินหนึ่งเดือนเขาก็เริ่มเบื่อ
‘ป้าจะให้ฉันรอไปเรื่อยๆ แบบนี้นะเหรอ ลูกสาวฉันอดตายกันพอดี’
‘อดอะไรกัน เงินเดือนที่แกได้รับ มันมากกว่าที่แกจะออกไปทำงานออฟฟิศเป็นไหนๆ’ มาเรียตวาด ทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วบอก ‘บางทีเราอาจจะต้องอาศัยความร่วมมือกับใครอีกคน’
‘ใคร’
‘แฟนเก่าคุณอันเดรย์ แม่คนนี้ตื้อคุณอันเดรย์จนเขาต้องคว้าเอาตัวนังพยาบาลนี่มาเป็นไม้กันหมาจนได้แต่งงานกันจริงๆ’
‘ป้านั่นแหละชักช้า ปล่อยให้นังหัวหน้าแม่บ้านนั่นมันส่งหลานมายัดเยียดให้คุณอันเดรย์ ทำไมป้าไม่ส่งฉันมาก่อนล่ะ”
‘เชอะ…ก่อนหน้านี้แกก็ท้องป่องอยู่ไม่ใช่เหรอ’
‘ป้าน่ะ’ คริสติน่าเซ็งที่ถูกตอกย้ำ ‘เอาล่ะๆ เล่าเรื่องของแฟนเก่าคุณอันเดรย์มาซะที ฉันจะได้คิดว่าจะเอายังไงต่อไปดี’
‘ได้….’
เซียนนาฟังที่คริสติน่าเล่าจบแล้วจึงดึงแก้วกาแฟข้างตัวขึ้นมาจิบ สีหน้าเธอยังราบเรียบทั้งที่ในใจปวดร้าวเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบเคล้น หญิงสาวถอดชุดกาวน์ออกจากตัวมาพาดไว้บนเก้าอี้ บ่งบอกว่าคุณหมอคนสวยหมดอารมณ์จะกลับเข้าไปทำงานแล้ว
“ที่เธอมาหาฉันวันนี้ เธอต้องการอะไร”
“เอ่อ…”
“หวังจะให้ฉันกำจัดเมียของอันเดรย์งั้นสิ” หญิงสาวย้อนถาม สุ้มเสียงปิดบังความรู้สึกขมขื่นเอาไว้ไม่มิด เธอคิดมาตลอดว่าอันเดรย์ไม่มีวันลืมเธอ เธออาจจะเคยแต่งงาน เคยผ่านผู้ชายมามากกว่าหนึ่ง และเขาอาจจะมีผู้หญิงผ่านเข้ามานับร้อย แต่แล้วไงล่ะ ในเมื่อเธอกับเขาอิ่มตัวกับคนอื่นแล้วก็แค่กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ แต่เธอกลับมาช้าเกินไป ผจญภัยนานเกินไปหน่อย เขาถึงได้ไปรักคนอื่น
“ใช่” เมื่อโดนอีกฝ่ายถามตรงๆ คริสติน่าก็เลือกจะตอบตรงๆ เช่นกัน “ฉันชอบคุณอันเดรย์ค่ะ ความต้องการของเราตรงกัน นั่นก็คือกำจัดผู้หญิงคนนั้น
“แล้วเธอไม่กลัวถูกฉันกำจัด?”
“ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมถูกกำจัดง่ายๆ หรอกค่ะ แต่เราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นกันเลยนะคะ เอาเป็นว่าเราหาทางกำจัดเสี้ยนหนามสำคัญไปดีกว่า ระหว่างคุณกับฉันมันต้องใช้ความสามารถกันทีหลัง”
“เธอนี่ตรงดี” เซียนนาแสยะยิ้ม
ใครละจะคิดว่าคนระดับเธอจะต้องมาเจรจาต่อรองกับผู้หญิงระดับล่างอย่างนี้ แต่เอาเถอะ ข้อเสนอของหล่อนก็น่าสนใจเหมือนกัน
“นังนั่นมันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ ถ้าเราทำให้มันเห็นว่าคุณอันเดรย์ไม่ซื่อสัตย์ มันต้องไปจากเขาแน่”
“อันเดรย์ไม่ใช่คนโง่หรอกนะ ที่จะเดินตามเกมของเรา”
“ใช่ค่ะ คุณอันเดรย์ไม่ใช่คนโง่ แต่คนฉลาดก็ไม่จำเป็นต้องฉลาดทุกครั้งหรอก จริงไหมคะ” คริสติน่าย้อนถาม “เขาจะพามันไปฮันนีมูน”
“ที่ไหน?”
“ประเทศไทย”
เซียนนาทำหน้าครุ่นคิด อึดใจต่อมาก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาจากกระเป๋าราคาแพงชนิดที่คริสติน่าคิดว่าเธอเอาเงินจำนวนนี้มาใช้อย่างฟุ่มเฟือยต่อกันได้หลายเดือนก่อนที่เธอจะได้ยินเซียนนาบอกกับปลายสาย
‘จองตั๋วเครื่องบินให้ฉันด้วย ฉันจะไปประเทศไทย’
มนัสนัญเดินทางมาที่ประเทศไทย หากเป็นคนอื่นคงอยากไปเที่ยวต่างประเทศหรือเที่ยวรอบโลก เพราะยังไงอันเดรย์ก็เต็มใจจ่ายให้เธออยู่แล้ว แต่หญิงสาวกลับเลือกมาที่บ้านเกิด เพราะคิดถึงเต็มทน แต่น่าเสียดายที่แม่ไม่อยู่ที่บ้าน เพราะกำลังบินไปเที่ยวรอบโลก เธอจึงเลือกไปที่ภาคเหนือแทน
ไบอันเลือกโรงแรมหรูที่สุดในเมืองเชียงใหม่ พนักงานให้การต้อนรับเขาราวกับแขกสำคัญของบ้านเมืองมาเยือน เพราะต่างก็รู้ว่าตระกูลแม็กแคนเดลมีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจโลกขนาดไหน และยิ่งเขาให้เกียรติมาพักที่โรงแรม เจ้าของจึงต้องมารอต้อนรับด้วยตัวเอง
มนัสนัญเคยมาที่นี่เมื่อตอนทำงานที่โรงพยาบาลใหม่ๆ ตรงกับจังหวะที่ทางโรงพยาบาลพาพนักงานมาเที่ยวประจำปีที่เชียงใหม่พอดี ในตอนนั้นเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่เดินผ่านไปผ่านมาในโรงแรมนี้แต่ก็ไม่ได้มีใครให้ความสนใจ แต่พอเธอมากับอันเดรย์ ทุกคนทำราวกับเธอเป็นเจ้าหญิง นี่หากอุ้มเธอขึ้นห้องไปได้พวกเขาก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
หญิงสาวหันมายิ้มให้อันเดรย์เมื่อเขาจูงมือเธอผ่านหน้าเจ้าของโรงแรมเข้าไปด้านใน ทุกคนหลีกเป็นทาง ยกเว้นก็แต่ใครคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้ เธอคนนั้นอยู่ในชุดเรียบหรูของแบรนด์ดัง ดูดีทุกส่วนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มนัสนัญมุ่นคิ้ว คุ้นตาก่อนที่สาวหุ่นดีคนนั้นจะค่อยๆ หันมา แว่นกันแดดใบโตค่อยๆ ถอดออก
“คุณเซียนนา!”
‘ป้าจะให้ฉันรอไปเรื่อยๆ แบบนี้นะเหรอ ลูกสาวฉันอดตายกันพอดี’
‘อดอะไรกัน เงินเดือนที่แกได้รับ มันมากกว่าที่แกจะออกไปทำงานออฟฟิศเป็นไหนๆ’ มาเรียตวาด ทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วบอก ‘บางทีเราอาจจะต้องอาศัยความร่วมมือกับใครอีกคน’
‘ใคร’
‘แฟนเก่าคุณอันเดรย์ แม่คนนี้ตื้อคุณอันเดรย์จนเขาต้องคว้าเอาตัวนังพยาบาลนี่มาเป็นไม้กันหมาจนได้แต่งงานกันจริงๆ’
‘ป้านั่นแหละชักช้า ปล่อยให้นังหัวหน้าแม่บ้านนั่นมันส่งหลานมายัดเยียดให้คุณอันเดรย์ ทำไมป้าไม่ส่งฉันมาก่อนล่ะ”
‘เชอะ…ก่อนหน้านี้แกก็ท้องป่องอยู่ไม่ใช่เหรอ’
‘ป้าน่ะ’ คริสติน่าเซ็งที่ถูกตอกย้ำ ‘เอาล่ะๆ เล่าเรื่องของแฟนเก่าคุณอันเดรย์มาซะที ฉันจะได้คิดว่าจะเอายังไงต่อไปดี’
‘ได้….’
เซียนนาฟังที่คริสติน่าเล่าจบแล้วจึงดึงแก้วกาแฟข้างตัวขึ้นมาจิบ สีหน้าเธอยังราบเรียบทั้งที่ในใจปวดร้าวเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบเคล้น หญิงสาวถอดชุดกาวน์ออกจากตัวมาพาดไว้บนเก้าอี้ บ่งบอกว่าคุณหมอคนสวยหมดอารมณ์จะกลับเข้าไปทำงานแล้ว
“ที่เธอมาหาฉันวันนี้ เธอต้องการอะไร”
“เอ่อ…”
“หวังจะให้ฉันกำจัดเมียของอันเดรย์งั้นสิ” หญิงสาวย้อนถาม สุ้มเสียงปิดบังความรู้สึกขมขื่นเอาไว้ไม่มิด เธอคิดมาตลอดว่าอันเดรย์ไม่มีวันลืมเธอ เธออาจจะเคยแต่งงาน เคยผ่านผู้ชายมามากกว่าหนึ่ง และเขาอาจจะมีผู้หญิงผ่านเข้ามานับร้อย แต่แล้วไงล่ะ ในเมื่อเธอกับเขาอิ่มตัวกับคนอื่นแล้วก็แค่กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ แต่เธอกลับมาช้าเกินไป ผจญภัยนานเกินไปหน่อย เขาถึงได้ไปรักคนอื่น
“ใช่” เมื่อโดนอีกฝ่ายถามตรงๆ คริสติน่าก็เลือกจะตอบตรงๆ เช่นกัน “ฉันชอบคุณอันเดรย์ค่ะ ความต้องการของเราตรงกัน นั่นก็คือกำจัดผู้หญิงคนนั้น
“แล้วเธอไม่กลัวถูกฉันกำจัด?”
“ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมถูกกำจัดง่ายๆ หรอกค่ะ แต่เราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นกันเลยนะคะ เอาเป็นว่าเราหาทางกำจัดเสี้ยนหนามสำคัญไปดีกว่า ระหว่างคุณกับฉันมันต้องใช้ความสามารถกันทีหลัง”
“เธอนี่ตรงดี” เซียนนาแสยะยิ้ม
ใครละจะคิดว่าคนระดับเธอจะต้องมาเจรจาต่อรองกับผู้หญิงระดับล่างอย่างนี้ แต่เอาเถอะ ข้อเสนอของหล่อนก็น่าสนใจเหมือนกัน
“นังนั่นมันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ ถ้าเราทำให้มันเห็นว่าคุณอันเดรย์ไม่ซื่อสัตย์ มันต้องไปจากเขาแน่”
“อันเดรย์ไม่ใช่คนโง่หรอกนะ ที่จะเดินตามเกมของเรา”
“ใช่ค่ะ คุณอันเดรย์ไม่ใช่คนโง่ แต่คนฉลาดก็ไม่จำเป็นต้องฉลาดทุกครั้งหรอก จริงไหมคะ” คริสติน่าย้อนถาม “เขาจะพามันไปฮันนีมูน”
“ที่ไหน?”
“ประเทศไทย”
เซียนนาทำหน้าครุ่นคิด อึดใจต่อมาก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาจากกระเป๋าราคาแพงชนิดที่คริสติน่าคิดว่าเธอเอาเงินจำนวนนี้มาใช้อย่างฟุ่มเฟือยต่อกันได้หลายเดือนก่อนที่เธอจะได้ยินเซียนนาบอกกับปลายสาย
‘จองตั๋วเครื่องบินให้ฉันด้วย ฉันจะไปประเทศไทย’
มนัสนัญเดินทางมาที่ประเทศไทย หากเป็นคนอื่นคงอยากไปเที่ยวต่างประเทศหรือเที่ยวรอบโลก เพราะยังไงอันเดรย์ก็เต็มใจจ่ายให้เธออยู่แล้ว แต่หญิงสาวกลับเลือกมาที่บ้านเกิด เพราะคิดถึงเต็มทน แต่น่าเสียดายที่แม่ไม่อยู่ที่บ้าน เพราะกำลังบินไปเที่ยวรอบโลก เธอจึงเลือกไปที่ภาคเหนือแทน
ไบอันเลือกโรงแรมหรูที่สุดในเมืองเชียงใหม่ พนักงานให้การต้อนรับเขาราวกับแขกสำคัญของบ้านเมืองมาเยือน เพราะต่างก็รู้ว่าตระกูลแม็กแคนเดลมีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจโลกขนาดไหน และยิ่งเขาให้เกียรติมาพักที่โรงแรม เจ้าของจึงต้องมารอต้อนรับด้วยตัวเอง
มนัสนัญเคยมาที่นี่เมื่อตอนทำงานที่โรงพยาบาลใหม่ๆ ตรงกับจังหวะที่ทางโรงพยาบาลพาพนักงานมาเที่ยวประจำปีที่เชียงใหม่พอดี ในตอนนั้นเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่เดินผ่านไปผ่านมาในโรงแรมนี้แต่ก็ไม่ได้มีใครให้ความสนใจ แต่พอเธอมากับอันเดรย์ ทุกคนทำราวกับเธอเป็นเจ้าหญิง นี่หากอุ้มเธอขึ้นห้องไปได้พวกเขาก็คงทำไปแล้วแน่ๆ
หญิงสาวหันมายิ้มให้อันเดรย์เมื่อเขาจูงมือเธอผ่านหน้าเจ้าของโรงแรมเข้าไปด้านใน ทุกคนหลีกเป็นทาง ยกเว้นก็แต่ใครคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้ เธอคนนั้นอยู่ในชุดเรียบหรูของแบรนด์ดัง ดูดีทุกส่วนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มนัสนัญมุ่นคิ้ว คุ้นตาก่อนที่สาวหุ่นดีคนนั้นจะค่อยๆ หันมา แว่นกันแดดใบโตค่อยๆ ถอดออก
“คุณเซียนนา!”
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ย. 2558, 20:47:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 พ.ย. 2558, 20:47:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 947
| << ไม่ไว้ใจ | วงนินทา 100% >> |