ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง
ตอน: ตอนที่ 12 ครึ่งแรก
ตอนที่ 12
ซาเมราอาเจียนทุกสิ่งที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาจนหมด เธอรู้สึกแสบคอทรมานน้ำตาไหลพรากทุกอย่างที่ทุกคนเห็นเป็นอาการจริงไม่ได้แกล้งทำ ต่อให้ทิชาจ้องแทบตายก็หาพิรุธในอาการป่วยอย่างกะทันหันของเธอไม่ได้
“เป็นอะไรน่ะแอล” ธามินถามไม่เบานักพลางช่วยลูบหลังให้ซาเมรา วิธีนี้อาจรุนแรงไปบ้าง แต่มันจะทำให้เขาพาเธอออกไปจากงานนี้ได้และมีโอกาสได้ทำงานตามแผนอีกด้วย
ทิชามองอย่างสงสัยเพราะเมื่อครู่ไอ้เด็กรับใช้ยังดีๆ ไม่ได้มีอาการอะไร คนอื่นๆ ก็ยังปกติ เธอเกือบคิดว่าแอลแกล้งทำแต่หน้าตามันเจ็บปวด ดวงตาแดงก่ำ แถมนั่งงอตัวเหมือนทรมานจริงๆ ธามินเงยหน้ามองอดีตคนรัก
“สงสัยจะอาหารเป็นพิษ เดี๋ยวผมกลับมานะทิชา ขอพาแอลไปกินยาแล้วพักก่อน”
“ทิชาไปด้วยไหมคะ จะได้ช่วยหายาให้”
ธามินส่ายหน้าแล้วยิ้มยังใจเย็นได้อยู่ “ไม่เป็นไรหรอกทิชา เจ้านี่อ้วกเลอะเทอะ กว่าผมจะประคองมันถึงบ้านมีหวังเหม็นกันไปหมด”
พอเห็นกองอ้วกของแอลแล้วทิชาชักก็ชักเห็นด้วย เหม็นหึ่งขนาดนี้ใครจะไปทนไหว ถึงปล่อยให้ธามินคลาดสายตาไปก็ไม่น่าห่วงนัก คืนนี้หากใครจะออกไปจากหมู่บ้านมีแต่ความตายมอบให้เท่านั้น
“ธามรีบมานะคะ อีกเดี๋ยวจะมีการจุดพลุ ทิชาอยากให้ธามได้เห็นด้วยกัน”
ซาเมราถูกประคองเพราะว่าหมดแรงจริง แขนยาวของธามินโอบเอวบางช่วยให้เดินเร็วขึ้น ทั้งสองเดินไปด้วยกันช้าๆ ไม่หันมามองเบื้องหลังเพราะจะไม่กลับมาอีก ทามาลมองตามเพียงพยักหน้าทีเดียวคนของเขาก็เดินตามธามินไปเงียบๆ คืนนี้ธามินต้องเดินทางไปกับเขา หากทิชาโน้มน้าวเจ้านั่นให้มาเป็นพวกเดียวกันไม่ได้ก็ต้องตายเพียงเท่านั้น
ร่างเพรียวของซาเมราถูกธามินอุ้มแทนเดินเมื่อไกลห่างออกมาจากงานฉลอง ตอนนี้เขามีเวลาไม่มากแล้ว สำหรับสิ่งดีๆ ที่ผ่านมาแม้จะเพียงเกือบสองสัปดาห์ แต่เขาแน่ใจแล้วว่าคิดอะไรและกำลังจะทำอะไร เธอมองใบหน้าเรียบเฉยของเขาแต่เขากลับไม่พูดอะไรจึงได้แต่กอดคออุ่นไว้และรู้สึกดีอยู่ในใจ ถ้ากลับไปแล้วเธอจะได้พบเขาอีกหรือเปล่า หลายคำถามที่อยากถามออกไป แต่เธอทำได้เพียงซบหน้ากับอกหนา บางทีมันอาจจะเป็นเพียงความหวั่นไหวของเธอคนเดียวก็ได้
ธามินเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้วล็อกไว้ ก่อนจะปล่อยซาเมราลงมายืน เขาปิดม่านที่หน้าต่างลงทุกบานและไฟเปิดทุกดวงให้สว่าง เสียงเคาะประตูหลังหนึ่งครั้งดังขึ้นตามแผนการ ธามินจับแขนเรียวของซาเมราให้เดินตามไปอย่างเร่งรีบไม่ว่าหลังจากนั้นจะได้พบกันอีกไหม อย่างน้อยเขาก็มั่นใจได้ว่าอีกไม่เกินชั่วโมงเธอจะปลอดภัยอย่างแน่นอน
“นายจะรีบตามฉันไปใช่ไหม” ซาเมราถามพร้อมกับยื่นมือไปปัดมือของเขาจากลูกบิดประตู
เกินกว่าที่ธามินจะห้ามกายและใจได้อีก เพียงเสี้ยววินาทีที่ไร้ซึ่งเหตุผลใดๆ นอกจากใจของตัวเอง ร่างเพรียวของซาเมราถูกธามินรั้งเข้ามาโอบกอดไว้เต็มอกหนา ราวกับเป็นปฏิกิริยาโดยที่สมองไม่ต้องสั่งเมื่อแขนกลมกลึงกอดตอบเขาไว้ ความรู้สึกลึกซึ้งจากหัวใจส่งผ่านสู่อีกหัวใจ ไม่ว่าความรู้สึกนี้จะเรียกว่าอะไรธามินอยากขอเวลาอีกสักนิด เมื่อพบกันอีกครั้ง ซามเราจะไม่เปลี่ยนแปลงไปใช่ไหม
“ผมจะรีบตามไปหาองค์หญิง ถ้าไม่ตายเสียก่อน ผมจะไปขอเป็นตัวเลือกว่าที่คู่หมั้นขององค์หญิงจะได้ไหมครับ”
“ธาม...”
คำล้ำค่าที่ซามเรารอฟังเพื่อจะได้รู้เสียทีว่าเธอไม่ได้คิดไปคนเดียวอีกแล้ว
“ฉันจะรอนายคนเดียว ฉันสัญญาได้ยินไหมธามเพราะฉะนั้นนายห้ามเปลี่ยนใจ”
ธามินกอดซาเมราแน่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่สุดท้ายก็ต้องตัดใจคลายกอดแล้วเปิดประตู เวลานี้หัวใจสำคัญ แต่ไม่สำคัญเท่าหน้าที่ต่อประเทศ มาลิครอซาเมราอยู่พร้อมทหารคุ้มกัน อีกสามสิบนาทีเครื่องบินเล็กจะมาถึงและตอนนี้การรักษาความปลอดภัยพร้อมแล้ว
“รีบพาองค์หญิงเสด็จไปก่อนคนของท่านทามาลจะสงสัย แล้วพบกันนะมาลิค” ธามินบอกแล้วตัดใจปล่อยมือ
ซาเมราละล้าละลังเวลากำลังค่อยๆ เดิน แม้จะสั้นเพียงไม่กี่วินาที แต่ยังดีกว่าไม่เหลือเวลาสำหรับพูดคำใดๆ อีกเลย
“ธาม..ฉันจะรอนาย อย่าเป็นอะไรไปเชียวนะ นี่คือคำสั่ง”
ธามินนั่งชันเข่ายกมือขึ้นมาทาบหน้าอกรับคำสั่ง แม้งานจะเสี่ยง แต่เขาจะสั่งให้ตัวเองไม่ยอมตาย เป้าหมายของเขานอกจากการความภักดีที่มีต่อชีคชามีลแล้ว ยังมีคำสัญญาที่จะกลับไปเป็นคู่หมั้นของซาเมราให้ได้
มาลิคพาซาเมราลัดเลาะออกไปสู่ทะเลทรายนอกกำแพง ธามินรีบออกไปทำงานตามแผนเช่นกันโดยเป้าหมายของเขาอยู่ที่บ้านของทามาลและอีกด้านของทะเลทรายซึ่งมีโกดังเป้าหมายที่ต้องเข้าไปสำรวจ บางทีห้องที่ถูกอำพรางและทางลับที่เขาคาดการณ์ว่ามันต้องมีอาจอยู่ที่นั่น
มาลิคพาซาเมราก้มตัวต่ำแล้วเดินแกมวิ่งมายังจุดนัดหมาย ทหารอีกห้าคนพร้อมปืนครบมือทำหน้าที่คุ้มกันเต็มที่ เบื้องหลังมีซากบ้านเก่าๆ ที่พอจะอำพรางตัวกันได้ มาลิคมองไปรอบตัวอย่างระวังแล้วค่อยโล่งใจเมื่อไม่เห็นมีใครตามมา แต่ว่ายังประมาทไม่ได้เพราะเมื่อตอนหัวค่ำทหารของเขาถูกลอบฆ่าไปสองคน แสดงว่ากบฏรู้เรื่องบ้างแล้วและรอเวลาลงมือเช่นกัน
“ธามจะตามมาเมื่อไหร่ เขาจะเป็นอันตรายไหมคะมาลิค”
มาลิคก้มมองนาฬิกาที่กำลังรันตัวเลขถอยหลัง “ทหารที่เหลือจะพาธามออกมาหลังจากเสร็จภารกิจครับ”
“ภารกิจอะไร” นอกจากหาห้องลับแล้วยังมีอะไรที่ธามไม่บอก ถ้ากลับไปเจอกันอีกครั้งซาเมราจะรวมในบัญชีที่ต้องลงโทษเขาโทษฐานที่ทำให้ห่วงอยู่เรื่อย
“หารายชื่อของกบฏทั้งหมดครับองค์หญิง” มาลิคเสียดายไม่น้อยที่เขาไม่ได้ร่วมภารกิจนี้ “ธามต้องปลอดภัยกลับมาแน่นอน องค์หญิงสบายพระทัยเถอะพะย่ะค่ะ”
ซาเมรานิ่วหน้าทั้งห่วงธามินและผลข้างเคียงจากการอาเจียนทำให้เพลียมาก
“พูดธรรมดาเถอะ ฉันฟังแล้วปวดหัว”
ทั้งหมดนั่งซุ่มรอกันเงียบๆ มาลิคมองเวลาอีกไม่กี่นาทีเครื่องบินทหารจะมาถึง พวกเขาอาจจะถูกโจมตีตอนบินขึ้น แต่หลังจากนั้น พวกมันจะเป็นฝ่ายที่ตะลึงงัน มาลิคหมายมั่นในใจพลางมองรีโมทสำคัญในมือ เพียงเขากดปุ่มเดียวเท่านั้น ทุกอย่างจะง่ายเข้าทันที
ธามินลอบเข้าไปในบ้านของทามาลโดยพุ่งความสนใจไปที่ห้องหนังสือและห้องทำงานซึ่งเขาแอบสำรวจด้วยสายตาไปคราวก่อน แต่เมื่อลองค้นหาเอกสารต่างๆ กลับไม่พบอะไร แล้วที่น่าแปลกจนเขาสงสัยคือถึงจะมีงานฉลอง แต่บ้านกลับเงียบเกินไปทั้งที่เคยมีคนเฝ้าตลอด แม้กระทั่งสาวใช้ก็ยังทำตัวเหมือนไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาผิดสังเกตและคิดว่าอาจจะเป็นกับดักจึงออกมาจากบ้านแล้วรีบวิ่งไปยังโกดังแห่งนั้น
ธามินเห็นคนเฝ้าโกดังอยู่สองคนจึงลอบไปด้านหลังแล้วจัดการจนสลบแล้วรีบเข้าไปข้างใน เขาใช้ไฟฉายกระบอกเล็กส่องไปตามผนังที่เป็นเพียงกระดานโล่งๆ ทั้งสี่ด้าน บริเวณพื้นด้านล่างไม่ได้ปูอะไรทับแต่เป็นทรายละเอียด เท้าของเขาเกลี่ยทรายออกเพื่อให้เห็นว่ามีซ่อนอะไรไว้ แต่กลับไม่พบอะไรผิดสังเกต ทั้งที่คาดการณ์ไว้ว่ามันต้องมีทางลงไปด้านล่างหรือกลไกบางอย่าง
เกือบหมดหวังแล้วจนกระทั่งธามินปัดเท้าไปที่มุมหนึ่งของโกดังแล้วสะดุดบางอย่าง เมื่อโกยทรายตรงนั้นออกจนหมดก็พบกับประตูเหล็กที่ยกขึ้นได้ แล้วเมื่อส่องไฟฉายก็พบว่ามีบันไดทอดยาวและเขาไม่ลังเลสักนิดยามก้าวลงไป
ห้องลับที่ค้นหา ณ ตอนนี้ธามินได้พบแล้ว ภายในห้องมีไฟเรืองแสงที่ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า แต่เป็นปฏิกิริยาเคมี เขาเห็นโต๊ะขนาดใหญ่มากพอที่จะนั่งประชุมได้ยี่สิบคนพร้อมๆ กัน มีตู้และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ อย่างเครื่องชงกาแฟ ตู้เย็น เครื่องปั่นไฟที่เขาเห็นข้างบนโกดังด้านหลังคงมีไว้เพื่อป้อนไฟให้ของใช้พวกนี้
เมื่อเดินไปอีกด้านธามินก็พบประตูที่ปิคล็อคไว้ แสดงว่าที่นี่อาจเป็นห้องประชุมที่พวกกบฏมารวมตัวกันเพื่อวางแผนการต่างๆ บางทีที่ทหารทางการเคยสงสัยว่าพบกบฏหายตัวไปอย่างลึกลับทั้งๆ ที่ตามมาติดๆ คำตอบคงอยู่ที่เส้นทางหลังประตูนั่นเอง
ธามินค้นหาในตู้เก็บที่มีแฟ้มอยู่มากมายแต่กลับพบว่าเป็นรายงานเกี่ยวกับการค้าสัตว์และรายชื่อลูกค้า แต่ไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงกับรายชื่อของกบฏได้เลย หากเป็นการประชุมเรื่องการค้าของทามาลทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ ด้วย พลันเสียงคล้ายประตูด้านนอกถูกเลื่อนออกก็ดังขึ้น ธามินยืนนิ่งฟังให้แน่ใจจนกระทั่งเสียงเดินเบาๆ ก็ค่อยๆ ชัดขึ้นจากเบื้องบนลงมาสู่เบื้องล่าง ทิชากับทามาลเดินออกมาพร้อมชายฉกรรจ์อีกสามคน เขาคาดว่าข้างบนคงมีอีกไม่น้อย
“ตามหารายชื่อกบฏอยู่หรือธาม”
สมุดบันทึกเล่มหนึ่งอยู่ในมือของทิชาโดยที่เธอจงใจเปิดให้ธามินเห็นอย่างเร็วๆ แต่ไม่สามารถอ่านได้ทันว่ามีชื่อของใครบ้าง เป็นกับดักอย่างที่ธามินคิดไว้ แต่ก็คุ้มเมื่อรู้สายสนกลในของพวกกบฏที่หลบทหารมาได้ตลอด
ทิชาโกรธตัวเองที่เพิ่งรู้ว่าเด็กรับใช้มอมแมมเป็นเป้าหมายที่พลาดตั้งแต่ลงมือลักพาตัวครั้งแรก แล้วก็เพราะข่าวลวงว่าซาเมราถูกพบตัวแล้วทำให้เธอไม่ทันเฉลียวว่าเด็กรับใช้ที่ธามินปกป้องนั้นเป็นคนที่ตามหามาตลอด เธอเสียโอกาสและเสียหน้าจากการพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งที่เป็นลูกสาวแกนนำคนสำคัญเพราะธามินคนเดียว แต่คืนนี้จะไม่มีคำว่าพลาดอีกเพราะเธอจะไม่ประมาทเขาอีกแล้ว
“ทิชาจะให้โอกาสธามอีกครั้ง ถ้าเลือกจะเข้าข้างชีคชั่วนั่น ธามคงต้องตายภายในคืนนี้ แต่ถ้าเลือกมาเป็นพวกเดียวกัน สิ่งที่ธามเสียไปหลังจากยอมเป็นสามัญชน ทิชาจะหามาคืนให้ทั้งหมด เพราะฉะนั้นเลือกดีๆ นะคะ”
เหนื่อยเปล่าที่จะพูดถึงการเลือกข้างเพราะธามินไม่ได้เลือก แต่เขาเป็นข้ารับใช้ของชีคประเทศนัวเรด์ดีนมาตั้งแต่เกิดเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลแล้ว ธามินเพิ่งเข้าใจตอนนี้เองเหตุผลที่ทิชาเลิกกับเขาไม่ใช่ความเอาแต่ใจ แต่เธอเลือกแล้วว่าจะเป็นศัตรูกับชีค การลาออกจากราชการของทามาลไม่ใช่เพราะความเสียใจอย่างเดียว แต่หากช้าไปกว่านั้นลูกสาวก็ต้องมาเป็นราชองครักษ์ การออกมาแล้วซุ่มปั่นหัวพวกเชื้อพระวงศ์ให้เกิดความขัดแย้งแล้วรอเวลาซ้ำน่าจะดีกว่าและทามาลจะไม่ถูกสงสัยด้วย แต่แผนกลับพลาดตรงที่นายพลวาคิมควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างไว้ได้ ทามาลจึงต้องซ่อนความชั่วร้ายไว้ จนกระทั่งเพิ่งได้อาวุธล็อตใหม่จากรัสเซียนั่นเอง
“ผมไม่เจรจาและไม่เปลี่ยนใจ ถ้าทิชาจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย”
ทามาลได้ฟังคำพูดเด็ดเดี่ยวนั้นก็ยิ่งเสียดาย หากได้คนอย่างธามินมาเป็นอนาคตของเขาเมื่อตายไปคงดีไม่น้อย ทิชาจะได้ไม่โดดเดี่ยว เพียงแต่ถ้าไม่ยอมเป็นพวกเดียวกันแล้วธามินยังมารู้ความลับของเขาคงปล่อยให้มีชีวิตต่อไปไม่ได้
“ลูกจะยิงเองหรือว่าจะให้พ่อยิง”
ปืนที่ทิชาเตรียมมาถูกดึงออกมาจากซองที่ใส่ เมื่อสองปีก่อนเธอรักเขามากจนยอมทิ้งทุกอย่างได้แม้จะรู้ว่าพ่อต้องการทำอะไร แต่เขากลับเลือกคนละทางกับเธอเอง จะยอมเป็นรองทำไมในเมื่อมีอำนาจมากพอเป็นเจ้าของประเทศได้ คำพูดของพ่อถูกต้องเสมอ ถ้าแม่กับพี่ชายไม่ตายเพราะอุบัติเหตุทางเครื่องบิน คงได้มาเห็นวินาทีที่พ่อก้าวขึ้นเป็นชีคด้วยกัน
มาถึงตอนนี้ความรู้สึกของทิชาที่มีต่อธามินกลายเป็นความแค้นมีมากกว่าความรัก เขาเกือบหลอกเธอได้และเลือกทางตายมากกว่าทางรอด สุดท้ายเขาไม่เคยคิดจะเลือกเธอเลยสักครั้ง
“ก่อนยิง ทิชามีของขวัญจะให้ธามก่อนค่ะพ่อ คิดหรือว่าแผนตื้นๆ จะหลุดรอดจากการคาดเดาของทิชาไปได้ตลอดรอดฝั่ง นังเจ้าหญิงมันช่างโง่สิ้นดีไม่สมกับที่ธามยอมตายแทนมันเลย” รอยยิ้มเหี้ยมผุดขึ้นที่ริมฝีปากสวยของทิชา
“หมายความว่ายังไง” ธามินถามสายคู่นั้นมองสองพ่อลูกอย่างไม่ไว้ใจ
“เอาตัวมันเข้ามา”
ร่างเพรียวคุ้นตาถูกลากตัวเข้ามาโดยชายร่างใหญ่สองคน ที่หัวถูกคลุมปิดด้วยผ้าสีดำและการแต่งตัวบอกชัดว่าเป็นเด็กรับใช้ของธามินอย่างไรล่ะ ทว่าธามินยังคงมองเฉยไม่ได้เข้าไปแย่งตัวมา ทิชายิ้มเหยียดใส่อดีตคนรักเมื่อท้ายที่สุดแล้วใครกันที่เป็นฝ่ายชนะ เธอกับพ่อถูกธามินตบตามาหนึ่งวันเต็มๆ กับความเคลือบแคลงว่าซาเมราอยู่ที่ไหนกันแน่ ที่แท้ก็อยู่ใต้จมูกนี่เอง มาถึงตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใจว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธความรัก เพียงแต่ไม่คิดว่าศัตรูหัวใจของเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่มีค่าเท่านักโทษกาลิบ
ทิชารู้ว่าพ่อรักกาลิบประหนึ่งลูกชายแท้ๆ เพราะบุญคุณที่เคยช่วยชีวิตกันมาในอดีต จนต้องหาทางพาตัวออกมาจากคุกหลวงให้ได้ก่อนชีคชามีลจะสั่งประหาร อีกทั้งกาลิบจะต้องเป็นตัวตายตัวแทนของพ่อในอนาคต
“แก้สะระบั่นของมันออก ปลอมเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นใบ้ เนี่ยหรือน้องสาวของชีคที่ใครต่อใครบอกว่ากล้าหาญ”
ธามินยืนมองด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ตื่นเต้นตกใจ เมื่อคิดไว้อยู่แล้วว่าทิชากับพ่อต้องสงสัย เพียงแต่ไม่นึกว่าจะถูกจับได้เร็วกว่าที่คิดเกือบชั่วโมง
ร่างเพรียวนั้นถูกจับให้นั่งแล้วกดบ่าจนหลังแนบกับผนัง สะระบั่นถูกถอดปมแล้วคลายออกที่ละทบจนกระทั่งเห็นผมที่สั้นกุด ทิชาคว้าร่างนั้นขึ้นมาเพื่อหันไปมองธามินอย่างสาแก่ใจ ทว่ากลับเกิดความเงียบขึ้นแทนเสียงหัวเราะสะใจยามที่เธอก้มลงมองใบหน้าของเชลย
“ทำไมถึง...”
ทิชาส่ายหน้าเขม้นมองซ้ำเพราะไม่ใช่นังเจ้าหญิงตามที่สายของพ่อรายงานมา ทว่าเป็นหทารหน้าตาเหี้ยมๆ คนหนึ่งต่างหาก
ชั่วเวลาที่ทุกคนในห้องกำลังตกตะลึงนั้น ธามินกระโจนเข้าใส่ทิชาแล้วคว้าสมุดบันทึกมาปิดดู ปืนทุกกระบอกจากฝ่ายกบฏเล็งมาที่ธามินและพร้อมยิ่งเมื่อได้คำสั่ง พลันเสียงที่ทิชาและทามาลไม่ทันคาดคิดก็ดังขึ้นพร้อมๆ กับเครื่องบินทหารลำหนึ่งได้มาลงจอด
ตูม!?!
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
ซาเมราอาเจียนทุกสิ่งที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาจนหมด เธอรู้สึกแสบคอทรมานน้ำตาไหลพรากทุกอย่างที่ทุกคนเห็นเป็นอาการจริงไม่ได้แกล้งทำ ต่อให้ทิชาจ้องแทบตายก็หาพิรุธในอาการป่วยอย่างกะทันหันของเธอไม่ได้
“เป็นอะไรน่ะแอล” ธามินถามไม่เบานักพลางช่วยลูบหลังให้ซาเมรา วิธีนี้อาจรุนแรงไปบ้าง แต่มันจะทำให้เขาพาเธอออกไปจากงานนี้ได้และมีโอกาสได้ทำงานตามแผนอีกด้วย
ทิชามองอย่างสงสัยเพราะเมื่อครู่ไอ้เด็กรับใช้ยังดีๆ ไม่ได้มีอาการอะไร คนอื่นๆ ก็ยังปกติ เธอเกือบคิดว่าแอลแกล้งทำแต่หน้าตามันเจ็บปวด ดวงตาแดงก่ำ แถมนั่งงอตัวเหมือนทรมานจริงๆ ธามินเงยหน้ามองอดีตคนรัก
“สงสัยจะอาหารเป็นพิษ เดี๋ยวผมกลับมานะทิชา ขอพาแอลไปกินยาแล้วพักก่อน”
“ทิชาไปด้วยไหมคะ จะได้ช่วยหายาให้”
ธามินส่ายหน้าแล้วยิ้มยังใจเย็นได้อยู่ “ไม่เป็นไรหรอกทิชา เจ้านี่อ้วกเลอะเทอะ กว่าผมจะประคองมันถึงบ้านมีหวังเหม็นกันไปหมด”
พอเห็นกองอ้วกของแอลแล้วทิชาชักก็ชักเห็นด้วย เหม็นหึ่งขนาดนี้ใครจะไปทนไหว ถึงปล่อยให้ธามินคลาดสายตาไปก็ไม่น่าห่วงนัก คืนนี้หากใครจะออกไปจากหมู่บ้านมีแต่ความตายมอบให้เท่านั้น
“ธามรีบมานะคะ อีกเดี๋ยวจะมีการจุดพลุ ทิชาอยากให้ธามได้เห็นด้วยกัน”
ซาเมราถูกประคองเพราะว่าหมดแรงจริง แขนยาวของธามินโอบเอวบางช่วยให้เดินเร็วขึ้น ทั้งสองเดินไปด้วยกันช้าๆ ไม่หันมามองเบื้องหลังเพราะจะไม่กลับมาอีก ทามาลมองตามเพียงพยักหน้าทีเดียวคนของเขาก็เดินตามธามินไปเงียบๆ คืนนี้ธามินต้องเดินทางไปกับเขา หากทิชาโน้มน้าวเจ้านั่นให้มาเป็นพวกเดียวกันไม่ได้ก็ต้องตายเพียงเท่านั้น
ร่างเพรียวของซาเมราถูกธามินอุ้มแทนเดินเมื่อไกลห่างออกมาจากงานฉลอง ตอนนี้เขามีเวลาไม่มากแล้ว สำหรับสิ่งดีๆ ที่ผ่านมาแม้จะเพียงเกือบสองสัปดาห์ แต่เขาแน่ใจแล้วว่าคิดอะไรและกำลังจะทำอะไร เธอมองใบหน้าเรียบเฉยของเขาแต่เขากลับไม่พูดอะไรจึงได้แต่กอดคออุ่นไว้และรู้สึกดีอยู่ในใจ ถ้ากลับไปแล้วเธอจะได้พบเขาอีกหรือเปล่า หลายคำถามที่อยากถามออกไป แต่เธอทำได้เพียงซบหน้ากับอกหนา บางทีมันอาจจะเป็นเพียงความหวั่นไหวของเธอคนเดียวก็ได้
ธามินเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้วล็อกไว้ ก่อนจะปล่อยซาเมราลงมายืน เขาปิดม่านที่หน้าต่างลงทุกบานและไฟเปิดทุกดวงให้สว่าง เสียงเคาะประตูหลังหนึ่งครั้งดังขึ้นตามแผนการ ธามินจับแขนเรียวของซาเมราให้เดินตามไปอย่างเร่งรีบไม่ว่าหลังจากนั้นจะได้พบกันอีกไหม อย่างน้อยเขาก็มั่นใจได้ว่าอีกไม่เกินชั่วโมงเธอจะปลอดภัยอย่างแน่นอน
“นายจะรีบตามฉันไปใช่ไหม” ซาเมราถามพร้อมกับยื่นมือไปปัดมือของเขาจากลูกบิดประตู
เกินกว่าที่ธามินจะห้ามกายและใจได้อีก เพียงเสี้ยววินาทีที่ไร้ซึ่งเหตุผลใดๆ นอกจากใจของตัวเอง ร่างเพรียวของซาเมราถูกธามินรั้งเข้ามาโอบกอดไว้เต็มอกหนา ราวกับเป็นปฏิกิริยาโดยที่สมองไม่ต้องสั่งเมื่อแขนกลมกลึงกอดตอบเขาไว้ ความรู้สึกลึกซึ้งจากหัวใจส่งผ่านสู่อีกหัวใจ ไม่ว่าความรู้สึกนี้จะเรียกว่าอะไรธามินอยากขอเวลาอีกสักนิด เมื่อพบกันอีกครั้ง ซามเราจะไม่เปลี่ยนแปลงไปใช่ไหม
“ผมจะรีบตามไปหาองค์หญิง ถ้าไม่ตายเสียก่อน ผมจะไปขอเป็นตัวเลือกว่าที่คู่หมั้นขององค์หญิงจะได้ไหมครับ”
“ธาม...”
คำล้ำค่าที่ซามเรารอฟังเพื่อจะได้รู้เสียทีว่าเธอไม่ได้คิดไปคนเดียวอีกแล้ว
“ฉันจะรอนายคนเดียว ฉันสัญญาได้ยินไหมธามเพราะฉะนั้นนายห้ามเปลี่ยนใจ”
ธามินกอดซาเมราแน่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่สุดท้ายก็ต้องตัดใจคลายกอดแล้วเปิดประตู เวลานี้หัวใจสำคัญ แต่ไม่สำคัญเท่าหน้าที่ต่อประเทศ มาลิครอซาเมราอยู่พร้อมทหารคุ้มกัน อีกสามสิบนาทีเครื่องบินเล็กจะมาถึงและตอนนี้การรักษาความปลอดภัยพร้อมแล้ว
“รีบพาองค์หญิงเสด็จไปก่อนคนของท่านทามาลจะสงสัย แล้วพบกันนะมาลิค” ธามินบอกแล้วตัดใจปล่อยมือ
ซาเมราละล้าละลังเวลากำลังค่อยๆ เดิน แม้จะสั้นเพียงไม่กี่วินาที แต่ยังดีกว่าไม่เหลือเวลาสำหรับพูดคำใดๆ อีกเลย
“ธาม..ฉันจะรอนาย อย่าเป็นอะไรไปเชียวนะ นี่คือคำสั่ง”
ธามินนั่งชันเข่ายกมือขึ้นมาทาบหน้าอกรับคำสั่ง แม้งานจะเสี่ยง แต่เขาจะสั่งให้ตัวเองไม่ยอมตาย เป้าหมายของเขานอกจากการความภักดีที่มีต่อชีคชามีลแล้ว ยังมีคำสัญญาที่จะกลับไปเป็นคู่หมั้นของซาเมราให้ได้
มาลิคพาซาเมราลัดเลาะออกไปสู่ทะเลทรายนอกกำแพง ธามินรีบออกไปทำงานตามแผนเช่นกันโดยเป้าหมายของเขาอยู่ที่บ้านของทามาลและอีกด้านของทะเลทรายซึ่งมีโกดังเป้าหมายที่ต้องเข้าไปสำรวจ บางทีห้องที่ถูกอำพรางและทางลับที่เขาคาดการณ์ว่ามันต้องมีอาจอยู่ที่นั่น
มาลิคพาซาเมราก้มตัวต่ำแล้วเดินแกมวิ่งมายังจุดนัดหมาย ทหารอีกห้าคนพร้อมปืนครบมือทำหน้าที่คุ้มกันเต็มที่ เบื้องหลังมีซากบ้านเก่าๆ ที่พอจะอำพรางตัวกันได้ มาลิคมองไปรอบตัวอย่างระวังแล้วค่อยโล่งใจเมื่อไม่เห็นมีใครตามมา แต่ว่ายังประมาทไม่ได้เพราะเมื่อตอนหัวค่ำทหารของเขาถูกลอบฆ่าไปสองคน แสดงว่ากบฏรู้เรื่องบ้างแล้วและรอเวลาลงมือเช่นกัน
“ธามจะตามมาเมื่อไหร่ เขาจะเป็นอันตรายไหมคะมาลิค”
มาลิคก้มมองนาฬิกาที่กำลังรันตัวเลขถอยหลัง “ทหารที่เหลือจะพาธามออกมาหลังจากเสร็จภารกิจครับ”
“ภารกิจอะไร” นอกจากหาห้องลับแล้วยังมีอะไรที่ธามไม่บอก ถ้ากลับไปเจอกันอีกครั้งซาเมราจะรวมในบัญชีที่ต้องลงโทษเขาโทษฐานที่ทำให้ห่วงอยู่เรื่อย
“หารายชื่อของกบฏทั้งหมดครับองค์หญิง” มาลิคเสียดายไม่น้อยที่เขาไม่ได้ร่วมภารกิจนี้ “ธามต้องปลอดภัยกลับมาแน่นอน องค์หญิงสบายพระทัยเถอะพะย่ะค่ะ”
ซาเมรานิ่วหน้าทั้งห่วงธามินและผลข้างเคียงจากการอาเจียนทำให้เพลียมาก
“พูดธรรมดาเถอะ ฉันฟังแล้วปวดหัว”
ทั้งหมดนั่งซุ่มรอกันเงียบๆ มาลิคมองเวลาอีกไม่กี่นาทีเครื่องบินทหารจะมาถึง พวกเขาอาจจะถูกโจมตีตอนบินขึ้น แต่หลังจากนั้น พวกมันจะเป็นฝ่ายที่ตะลึงงัน มาลิคหมายมั่นในใจพลางมองรีโมทสำคัญในมือ เพียงเขากดปุ่มเดียวเท่านั้น ทุกอย่างจะง่ายเข้าทันที
ธามินลอบเข้าไปในบ้านของทามาลโดยพุ่งความสนใจไปที่ห้องหนังสือและห้องทำงานซึ่งเขาแอบสำรวจด้วยสายตาไปคราวก่อน แต่เมื่อลองค้นหาเอกสารต่างๆ กลับไม่พบอะไร แล้วที่น่าแปลกจนเขาสงสัยคือถึงจะมีงานฉลอง แต่บ้านกลับเงียบเกินไปทั้งที่เคยมีคนเฝ้าตลอด แม้กระทั่งสาวใช้ก็ยังทำตัวเหมือนไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาผิดสังเกตและคิดว่าอาจจะเป็นกับดักจึงออกมาจากบ้านแล้วรีบวิ่งไปยังโกดังแห่งนั้น
ธามินเห็นคนเฝ้าโกดังอยู่สองคนจึงลอบไปด้านหลังแล้วจัดการจนสลบแล้วรีบเข้าไปข้างใน เขาใช้ไฟฉายกระบอกเล็กส่องไปตามผนังที่เป็นเพียงกระดานโล่งๆ ทั้งสี่ด้าน บริเวณพื้นด้านล่างไม่ได้ปูอะไรทับแต่เป็นทรายละเอียด เท้าของเขาเกลี่ยทรายออกเพื่อให้เห็นว่ามีซ่อนอะไรไว้ แต่กลับไม่พบอะไรผิดสังเกต ทั้งที่คาดการณ์ไว้ว่ามันต้องมีทางลงไปด้านล่างหรือกลไกบางอย่าง
เกือบหมดหวังแล้วจนกระทั่งธามินปัดเท้าไปที่มุมหนึ่งของโกดังแล้วสะดุดบางอย่าง เมื่อโกยทรายตรงนั้นออกจนหมดก็พบกับประตูเหล็กที่ยกขึ้นได้ แล้วเมื่อส่องไฟฉายก็พบว่ามีบันไดทอดยาวและเขาไม่ลังเลสักนิดยามก้าวลงไป
ห้องลับที่ค้นหา ณ ตอนนี้ธามินได้พบแล้ว ภายในห้องมีไฟเรืองแสงที่ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า แต่เป็นปฏิกิริยาเคมี เขาเห็นโต๊ะขนาดใหญ่มากพอที่จะนั่งประชุมได้ยี่สิบคนพร้อมๆ กัน มีตู้และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ อย่างเครื่องชงกาแฟ ตู้เย็น เครื่องปั่นไฟที่เขาเห็นข้างบนโกดังด้านหลังคงมีไว้เพื่อป้อนไฟให้ของใช้พวกนี้
เมื่อเดินไปอีกด้านธามินก็พบประตูที่ปิคล็อคไว้ แสดงว่าที่นี่อาจเป็นห้องประชุมที่พวกกบฏมารวมตัวกันเพื่อวางแผนการต่างๆ บางทีที่ทหารทางการเคยสงสัยว่าพบกบฏหายตัวไปอย่างลึกลับทั้งๆ ที่ตามมาติดๆ คำตอบคงอยู่ที่เส้นทางหลังประตูนั่นเอง
ธามินค้นหาในตู้เก็บที่มีแฟ้มอยู่มากมายแต่กลับพบว่าเป็นรายงานเกี่ยวกับการค้าสัตว์และรายชื่อลูกค้า แต่ไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงกับรายชื่อของกบฏได้เลย หากเป็นการประชุมเรื่องการค้าของทามาลทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ ด้วย พลันเสียงคล้ายประตูด้านนอกถูกเลื่อนออกก็ดังขึ้น ธามินยืนนิ่งฟังให้แน่ใจจนกระทั่งเสียงเดินเบาๆ ก็ค่อยๆ ชัดขึ้นจากเบื้องบนลงมาสู่เบื้องล่าง ทิชากับทามาลเดินออกมาพร้อมชายฉกรรจ์อีกสามคน เขาคาดว่าข้างบนคงมีอีกไม่น้อย
“ตามหารายชื่อกบฏอยู่หรือธาม”
สมุดบันทึกเล่มหนึ่งอยู่ในมือของทิชาโดยที่เธอจงใจเปิดให้ธามินเห็นอย่างเร็วๆ แต่ไม่สามารถอ่านได้ทันว่ามีชื่อของใครบ้าง เป็นกับดักอย่างที่ธามินคิดไว้ แต่ก็คุ้มเมื่อรู้สายสนกลในของพวกกบฏที่หลบทหารมาได้ตลอด
ทิชาโกรธตัวเองที่เพิ่งรู้ว่าเด็กรับใช้มอมแมมเป็นเป้าหมายที่พลาดตั้งแต่ลงมือลักพาตัวครั้งแรก แล้วก็เพราะข่าวลวงว่าซาเมราถูกพบตัวแล้วทำให้เธอไม่ทันเฉลียวว่าเด็กรับใช้ที่ธามินปกป้องนั้นเป็นคนที่ตามหามาตลอด เธอเสียโอกาสและเสียหน้าจากการพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งที่เป็นลูกสาวแกนนำคนสำคัญเพราะธามินคนเดียว แต่คืนนี้จะไม่มีคำว่าพลาดอีกเพราะเธอจะไม่ประมาทเขาอีกแล้ว
“ทิชาจะให้โอกาสธามอีกครั้ง ถ้าเลือกจะเข้าข้างชีคชั่วนั่น ธามคงต้องตายภายในคืนนี้ แต่ถ้าเลือกมาเป็นพวกเดียวกัน สิ่งที่ธามเสียไปหลังจากยอมเป็นสามัญชน ทิชาจะหามาคืนให้ทั้งหมด เพราะฉะนั้นเลือกดีๆ นะคะ”
เหนื่อยเปล่าที่จะพูดถึงการเลือกข้างเพราะธามินไม่ได้เลือก แต่เขาเป็นข้ารับใช้ของชีคประเทศนัวเรด์ดีนมาตั้งแต่เกิดเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลแล้ว ธามินเพิ่งเข้าใจตอนนี้เองเหตุผลที่ทิชาเลิกกับเขาไม่ใช่ความเอาแต่ใจ แต่เธอเลือกแล้วว่าจะเป็นศัตรูกับชีค การลาออกจากราชการของทามาลไม่ใช่เพราะความเสียใจอย่างเดียว แต่หากช้าไปกว่านั้นลูกสาวก็ต้องมาเป็นราชองครักษ์ การออกมาแล้วซุ่มปั่นหัวพวกเชื้อพระวงศ์ให้เกิดความขัดแย้งแล้วรอเวลาซ้ำน่าจะดีกว่าและทามาลจะไม่ถูกสงสัยด้วย แต่แผนกลับพลาดตรงที่นายพลวาคิมควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างไว้ได้ ทามาลจึงต้องซ่อนความชั่วร้ายไว้ จนกระทั่งเพิ่งได้อาวุธล็อตใหม่จากรัสเซียนั่นเอง
“ผมไม่เจรจาและไม่เปลี่ยนใจ ถ้าทิชาจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย”
ทามาลได้ฟังคำพูดเด็ดเดี่ยวนั้นก็ยิ่งเสียดาย หากได้คนอย่างธามินมาเป็นอนาคตของเขาเมื่อตายไปคงดีไม่น้อย ทิชาจะได้ไม่โดดเดี่ยว เพียงแต่ถ้าไม่ยอมเป็นพวกเดียวกันแล้วธามินยังมารู้ความลับของเขาคงปล่อยให้มีชีวิตต่อไปไม่ได้
“ลูกจะยิงเองหรือว่าจะให้พ่อยิง”
ปืนที่ทิชาเตรียมมาถูกดึงออกมาจากซองที่ใส่ เมื่อสองปีก่อนเธอรักเขามากจนยอมทิ้งทุกอย่างได้แม้จะรู้ว่าพ่อต้องการทำอะไร แต่เขากลับเลือกคนละทางกับเธอเอง จะยอมเป็นรองทำไมในเมื่อมีอำนาจมากพอเป็นเจ้าของประเทศได้ คำพูดของพ่อถูกต้องเสมอ ถ้าแม่กับพี่ชายไม่ตายเพราะอุบัติเหตุทางเครื่องบิน คงได้มาเห็นวินาทีที่พ่อก้าวขึ้นเป็นชีคด้วยกัน
มาถึงตอนนี้ความรู้สึกของทิชาที่มีต่อธามินกลายเป็นความแค้นมีมากกว่าความรัก เขาเกือบหลอกเธอได้และเลือกทางตายมากกว่าทางรอด สุดท้ายเขาไม่เคยคิดจะเลือกเธอเลยสักครั้ง
“ก่อนยิง ทิชามีของขวัญจะให้ธามก่อนค่ะพ่อ คิดหรือว่าแผนตื้นๆ จะหลุดรอดจากการคาดเดาของทิชาไปได้ตลอดรอดฝั่ง นังเจ้าหญิงมันช่างโง่สิ้นดีไม่สมกับที่ธามยอมตายแทนมันเลย” รอยยิ้มเหี้ยมผุดขึ้นที่ริมฝีปากสวยของทิชา
“หมายความว่ายังไง” ธามินถามสายคู่นั้นมองสองพ่อลูกอย่างไม่ไว้ใจ
“เอาตัวมันเข้ามา”
ร่างเพรียวคุ้นตาถูกลากตัวเข้ามาโดยชายร่างใหญ่สองคน ที่หัวถูกคลุมปิดด้วยผ้าสีดำและการแต่งตัวบอกชัดว่าเป็นเด็กรับใช้ของธามินอย่างไรล่ะ ทว่าธามินยังคงมองเฉยไม่ได้เข้าไปแย่งตัวมา ทิชายิ้มเหยียดใส่อดีตคนรักเมื่อท้ายที่สุดแล้วใครกันที่เป็นฝ่ายชนะ เธอกับพ่อถูกธามินตบตามาหนึ่งวันเต็มๆ กับความเคลือบแคลงว่าซาเมราอยู่ที่ไหนกันแน่ ที่แท้ก็อยู่ใต้จมูกนี่เอง มาถึงตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใจว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธความรัก เพียงแต่ไม่คิดว่าศัตรูหัวใจของเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่มีค่าเท่านักโทษกาลิบ
ทิชารู้ว่าพ่อรักกาลิบประหนึ่งลูกชายแท้ๆ เพราะบุญคุณที่เคยช่วยชีวิตกันมาในอดีต จนต้องหาทางพาตัวออกมาจากคุกหลวงให้ได้ก่อนชีคชามีลจะสั่งประหาร อีกทั้งกาลิบจะต้องเป็นตัวตายตัวแทนของพ่อในอนาคต
“แก้สะระบั่นของมันออก ปลอมเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นใบ้ เนี่ยหรือน้องสาวของชีคที่ใครต่อใครบอกว่ากล้าหาญ”
ธามินยืนมองด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ตื่นเต้นตกใจ เมื่อคิดไว้อยู่แล้วว่าทิชากับพ่อต้องสงสัย เพียงแต่ไม่นึกว่าจะถูกจับได้เร็วกว่าที่คิดเกือบชั่วโมง
ร่างเพรียวนั้นถูกจับให้นั่งแล้วกดบ่าจนหลังแนบกับผนัง สะระบั่นถูกถอดปมแล้วคลายออกที่ละทบจนกระทั่งเห็นผมที่สั้นกุด ทิชาคว้าร่างนั้นขึ้นมาเพื่อหันไปมองธามินอย่างสาแก่ใจ ทว่ากลับเกิดความเงียบขึ้นแทนเสียงหัวเราะสะใจยามที่เธอก้มลงมองใบหน้าของเชลย
“ทำไมถึง...”
ทิชาส่ายหน้าเขม้นมองซ้ำเพราะไม่ใช่นังเจ้าหญิงตามที่สายของพ่อรายงานมา ทว่าเป็นหทารหน้าตาเหี้ยมๆ คนหนึ่งต่างหาก
ชั่วเวลาที่ทุกคนในห้องกำลังตกตะลึงนั้น ธามินกระโจนเข้าใส่ทิชาแล้วคว้าสมุดบันทึกมาปิดดู ปืนทุกกระบอกจากฝ่ายกบฏเล็งมาที่ธามินและพร้อมยิ่งเมื่อได้คำสั่ง พลันเสียงที่ทิชาและทามาลไม่ทันคาดคิดก็ดังขึ้นพร้อมๆ กับเครื่องบินทหารลำหนึ่งได้มาลงจอด
ตูม!?!
แล้วจะมา up ต่อนะคะ
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2558, 09:39:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2558, 09:39:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 951
| << ตอนที่ 11ครึ่งหลัง | ตอนที่ 12 ครึ่งหลัง >> |