ยักษา
ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
Tags: ยักษ์ สยองขวัญ ช่วงชิง ความรัก
ตอน: อ้อมกอดทศกัณฐ์
รถตู้สีดำสนิทแล่นเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์หลังงามที่มีอาณาเขตกว้างขวางตามทางเข้าชายร่างสูงใหญ่ยืนเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบจนเมื่อมาถึงตรงหน้าคฤหาสน์
"สวัสดีค่ะ"สริญดาและสลัยวรรญยกมือไหว้ผู้จ้างงานซึ่งเป็นหญิงสาวผิวพรรณขาวผ่องใบหน้าถูกตกแต่งอย่างสวยงามที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นริมฝีปากที่ถูกแต้มสีแดงสดดั่งเลือดจนสองสาวอดที่จะขนลุกไม่ได้
"ห้องแต่งตัวของพวกเธออยู่ทางโน่นเสร็จแล้วจะมีคนมารับพวกเธอที่หน้าห้องเพื่อพาไปยังสวนหลังคฤหาสน์เข้าใจนะ"
"ค่ะ"สริญดารับคำก่อนจะจับมือสลัยวรรญเดินไปทางห้องแต่งตัวที่เจ้าของคฤหาสน์จัดหาเอาไว้ให้
ภายในสวนด้านหลังคฤหาสน์ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามเหล่าบรรดาแขกเหรื่อในงานต่างอยู่ในชุดราตรีที่แสนหรูหรารวมถึงในชุดราตรีสีดำมีเพชรประดับระยิบระยับตอนนี้เธอตกเป็นเป้าสายตาของบรรดายักษาในงานแต่ยกเว้นทศคินทร์ที่ดูไม่ตกตะลึงเท่าไหร่เพราะเขาเป็นคนซื้อชุดนี้ให้เธอเอง
"คุณสวยมากนะมัศยา"ทศคินทร์เอ่ยปากชมก่อนจะใช้ริมฝีปากรูปกระจับของเขาแตะไปที่แก้วไวน์แดงราคาแพง
"แน่นอนฉันสวยอยู่แล้ว"มัศยายิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆทศคินทร์ที่โต๊ะด้านหน้าโดยไม่วายถูกสายตาจิกกัดของบรรดายักษิณีสาวที่หวังจะนั่งข้างๆยักษาผู้เป็นใหญ่อย่างทศคินทร์
"ฉันว่าในอนาคตมัศยาจะต้องได้เป็นนายหญิงแน่เลยนายว่าไหมอนุชิต"พิเชียรมองน้องชายที่กำลังเปรยตามองมัศยาอยู่ห่างๆ
"ทำไมฉันต้องสนใจด้วยมัศยาไม่ได้มีหัวใจของทศคินทร์อยู่ในตัวนี่น่า"
"นั่นสินะแต่ถ้าทศคินทร์รักมัศยาจริงการทำให้เขาช้ำใจเล่นก็เป็นเรื่องดีมิใช่หรือ"พิเชียรพูดก่อนจะยิ้มให้อนุชิตผู้เป็นน้องชายอย่างสื่อความหมายบางอย่าง
เสียงทุกอย่างเงียบสงบลงเมื่อการแสดงพิเศษในค่ำคืนนี้กำลังจะเริ่มขึ้นเสียงดนตรีไทยดั่งลอยมาตามลงพร้อมร่างหญิงสาวอ้อนแอ้นในชุดนางสีดาที่เดินขึ้นมาร่ายรำก่อนที่บทชมโฉมจะดังขึ้น
"พิศพักตร์ผ่องพักตร์ดังจันทร์
พิศขนงก่งงอนดั่งคันศิลป์
พิศเนตรดั่งเนตรมฤคิน
พิศทนต์ดั่งนิลอันเรียบราย
พิศโอษฐ์ดั่งหนึ่งจะแย้มสรวล
พิศนวลดั่งศรีมณีฉาย
พิศปรางดั่งปรางทองพราย
พิศกรรณคล้ายกลีบบุษบง
พิศจุไรดุจหนึ่งแกล้งวาด
พิศศอวิลาสดั่งคอหงส์
พิศกรดั่งงวงคชาพงศ์
พิศทรงดั่งเทพกินรา
พิศถันดั่งประทุมเกสร
พิศเอวอ่อนดั่งเลขา
พิศผิว ผิวผ่องดั่งทองทา
พิศจริตกิริยาก็จับใจ"
เสียงบทชมโฉมนางสีดาดังกล่อมไปทั่วคฤหาสน์สายตาของยักษาและยักษิณีต่างจับจ้องนางรำบนเวทีไม่วางตารวมถึงทศคินทร์ยักษาผู้เป็นใหญ่ด้วยสริญดาร่ายรำอย่างชำนาญริมฝีปากมีรอยยิ้มที่แสนอ่อนหวานปรากฏขึ้นก่อนจะสะดุดลงเมื่อสบสายตาของทศคินทร์จิตใจเริ่มเคว้งคว้างจนร่ายรำผิดท่าทำให้ขาทั้งสองข้างเกี่ยวกันจนรั้งให้ร่างบางเอนตกลงมาจากเวที
"สริญดา!!"สลัยวรรญอุทานขึ้นผิดกับสริญดาที่เธอเตรียมใจไว้อยู่แล้วดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิทก่อนที่มือน้อยๆของเธอจะคว้าที่บางสิ่งบางอย่างซึ่งสิ่งนั่นยกตัวเธอขึ้นเอาไว้เหนือพื้นแขนที่แข็งแกร่งโอบอุ้มร่างบางเอาไว้อย่างแน่นหนาสายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวที่ดูตื่นตะหนกด้วยความกลัวก่อนที่เปลือกตาของเธอจะเปิดออกและภาพแรกที่เธอเห็นก็คือแววตาที่มีความดุดันความทะนงตนและความเศร้าที่ปะปนกันไปหมดจนเธอแยกไม่ออกตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขาผู้ชายที่มีความลึกลับคนนี้!
"ผมจำได้ว่านางสีดาควรจะรำเก่งกว่านี้นะ"เสียงกึ่งเรียบกึ่งหัวเราะหลุดออกมาจากริมฝีปากของผู้ชายร่างใหญ่จนสริญดาได้สติกลับคืนมาทศคินทร์จึงวางหญิงสาวลง
"ขอโทษด้วยนะคะฉันผิดเองขอโทษจริงๆค่ะ"สริญดาคุกเข่าลงตรงหน้าทศคินทร์ก่อนจะก้มหัวลงอย่างหวาดกลัว
"ใบหน้าของผมมันน่าตกใจนักหรือ..ถึงได้มีอิทธิฤทธิ์ทำให้นางสีดาตกเวทีได้"ทศคินทร์พูดปนหัวเราะก่อนจะพยักหน้าลงเป็นการเรียกแม่บ้านที่คอยดูแลคฤหาสน์ให้มาหาตน
"ขอบคุณสำหรับการแสดงในวันนี้...แต่พาเธอกลับไปได้แล้ว"ทศคินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดเมื่อได้รับการตอบกลับของแม่บ้านเขาจึงกระตุกเสื้อเชิ้ตสีดำราคาแพงของเขาเล็กน้อยแล้วจึงเดินออกจากงานไปโดยมีสายตาของยักษาและยักษิณีทั่วทั้งงานรวมถึงสริญดามองตามหลัง
………………………………………………………………
ที่ห้องแต่งตัว
"ดูสิสริญดาขนาดเธอทำงานพลาดเขายังให้เงินค่าจ้างเรามาอีกคนอะไรหล่อก็หล่อรวยก็รวย"สลัยวรรญนับเงินในซองก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่โดยไม่ทันเห็นแววตาความสงสัยของสริญดา
"ผู้ชายที่ตัดพ้อต่อพระเจ้าคนนั้น...."สริญดาพึมพำกับตัวเองในใจคิดสับสนในเมื่อเขาเองก็มีเงินตั้งมากมายทำไมถึงได้พูดเช่นนั้นออกมา
"สริญดา!!"สลัยวรรญตะโกนเรียกสติเพื่อนสาวก่อนจะจับไหล่เธอ
"เป็นอะไรไปฉันเห็นเธอเหม่อมานานแล้วนะ"
"ปะ...เปล่าหรอก..ฉันขอตัวแป๊ปนึงนะ"พูดจบก็พรวดพราดออกไปทำเอาสลัยวรรญยืนงงกับท่าทีของสริญดาซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อยตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงจนได้ยินเสียงหัวใจดังไปทั่วทั้งร่างกายแต่ครันใกล้จะถึงบริเวณงานเธอก็หยุดเดินเสียก่อน
"ทำไมเราต้องอยากคุยกับเขาด้วยล่ะ...แปลกจริง"เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็หมุนตัวจะกลับแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นดอกไม้สีขาวชวนให้มองอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เธอยืน
"ลีลาวดี"สริญดายิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆนิ้วเรียวกำลังจะยื่นไปสัมผัสความสวยงามนั้นแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าของดอกไม้ที่แสนสวยยืนใข้มือล้วงกระเป๋าจับจ้องเธอด้วยสายตาดุดัน
"เอ่อ....ฉันขอโทษที่มารบกวนคุณนะคะ"
"อยากได้มันหรือ..."น้ำเสียงชวนขนหัวลุกดังขึ้นสริญดาได้แต่ส่ายหัวไปมา
"ฉันไม่กล้าหรอกค่ะดอกไม้รวมถึงต้นหญ้าทุกต้นที่นี่เป็นของคุณฉันจะไปอยากได้..ได้ยังไง"สริญดาก้มหน้าลงผู้ชายคนนี้ทำให้เธอประหม่าจนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาสองเท้าเริ่มขยับตามเจ้าของร่างกายที่แข็งแรงสองมือค่อยๆเอื้อมมาทางใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะหยิบดอกลีลาวดีทัดหูให้เธอ
"คุณ...."สริญดาพูดค้างเอาไว้เมื่อสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ชายหนุ่มมอบให้ก่อนที่เขาจะละมือออกหลังจากที่เล่นผมของหญิงสาวจนพอใจแล้ว
"กลับไปได้แล้ว"คำพูดที่แสนเย็นชาดังขึ้นมาอีกครั้งจนหญิงสาวตั้งตัวไม่ทันก่อนที่เสียงเรียกของ
สลัยวรรญจะดังแว่วมาตามสายลม
"สริญดา!!"
"วรรณ!"สริญดาหันไปมองเพื่อนที่กำลังเดินมาหาเธอก่อนจะหันมาบอกลาคนตรงหน้าแต่..
"หายไปไหนแล้ว"สริญดาพึมพำอย่างสงสัยสายตามองหาเขาทั่วบริเวณนั่นแต่ก็ไม่พบ
"มายืนเหม่ออะไรตรงนี้รถมารอแล้วนะไปกันเถอะ"สลัยวรรญดึงมือของสริญดาให้ตามตนมาซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากสายตาที่ยังมองหาคนๆนั้นนิ้วเรียวเลื่อนไปสัมผัสที่หูดอกไม้ลีลาวดีก็ยังอยู่แต่เจ้าของที่มอบให้เธอกลับหายตัวไปอย่างลึกลับ
"แปลกจริง"
………………………………………………………………
ตัวอย่างตอนต่อไป>>
"คุณคิดว่าทศกัณฐ์รักนางสีดาหรือเปล่าคะ"พูดจบสริญดาก็ก่นด่าตัวเองในใจออกมาชุดใหญ่นี่เธอถามอะไรออกไปกันนะบ้าจริง!แต่ในขณะที่คิดด่าตัวเองอยู่คำถามนี้มันก็ทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหนังสือหันมามองทางหญิงสาวในทันที
"สวัสดีค่ะ"สริญดาและสลัยวรรญยกมือไหว้ผู้จ้างงานซึ่งเป็นหญิงสาวผิวพรรณขาวผ่องใบหน้าถูกตกแต่งอย่างสวยงามที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นริมฝีปากที่ถูกแต้มสีแดงสดดั่งเลือดจนสองสาวอดที่จะขนลุกไม่ได้
"ห้องแต่งตัวของพวกเธออยู่ทางโน่นเสร็จแล้วจะมีคนมารับพวกเธอที่หน้าห้องเพื่อพาไปยังสวนหลังคฤหาสน์เข้าใจนะ"
"ค่ะ"สริญดารับคำก่อนจะจับมือสลัยวรรญเดินไปทางห้องแต่งตัวที่เจ้าของคฤหาสน์จัดหาเอาไว้ให้
ภายในสวนด้านหลังคฤหาสน์ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามเหล่าบรรดาแขกเหรื่อในงานต่างอยู่ในชุดราตรีที่แสนหรูหรารวมถึงในชุดราตรีสีดำมีเพชรประดับระยิบระยับตอนนี้เธอตกเป็นเป้าสายตาของบรรดายักษาในงานแต่ยกเว้นทศคินทร์ที่ดูไม่ตกตะลึงเท่าไหร่เพราะเขาเป็นคนซื้อชุดนี้ให้เธอเอง
"คุณสวยมากนะมัศยา"ทศคินทร์เอ่ยปากชมก่อนจะใช้ริมฝีปากรูปกระจับของเขาแตะไปที่แก้วไวน์แดงราคาแพง
"แน่นอนฉันสวยอยู่แล้ว"มัศยายิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆทศคินทร์ที่โต๊ะด้านหน้าโดยไม่วายถูกสายตาจิกกัดของบรรดายักษิณีสาวที่หวังจะนั่งข้างๆยักษาผู้เป็นใหญ่อย่างทศคินทร์
"ฉันว่าในอนาคตมัศยาจะต้องได้เป็นนายหญิงแน่เลยนายว่าไหมอนุชิต"พิเชียรมองน้องชายที่กำลังเปรยตามองมัศยาอยู่ห่างๆ
"ทำไมฉันต้องสนใจด้วยมัศยาไม่ได้มีหัวใจของทศคินทร์อยู่ในตัวนี่น่า"
"นั่นสินะแต่ถ้าทศคินทร์รักมัศยาจริงการทำให้เขาช้ำใจเล่นก็เป็นเรื่องดีมิใช่หรือ"พิเชียรพูดก่อนจะยิ้มให้อนุชิตผู้เป็นน้องชายอย่างสื่อความหมายบางอย่าง
เสียงทุกอย่างเงียบสงบลงเมื่อการแสดงพิเศษในค่ำคืนนี้กำลังจะเริ่มขึ้นเสียงดนตรีไทยดั่งลอยมาตามลงพร้อมร่างหญิงสาวอ้อนแอ้นในชุดนางสีดาที่เดินขึ้นมาร่ายรำก่อนที่บทชมโฉมจะดังขึ้น
"พิศพักตร์ผ่องพักตร์ดังจันทร์
พิศขนงก่งงอนดั่งคันศิลป์
พิศเนตรดั่งเนตรมฤคิน
พิศทนต์ดั่งนิลอันเรียบราย
พิศโอษฐ์ดั่งหนึ่งจะแย้มสรวล
พิศนวลดั่งศรีมณีฉาย
พิศปรางดั่งปรางทองพราย
พิศกรรณคล้ายกลีบบุษบง
พิศจุไรดุจหนึ่งแกล้งวาด
พิศศอวิลาสดั่งคอหงส์
พิศกรดั่งงวงคชาพงศ์
พิศทรงดั่งเทพกินรา
พิศถันดั่งประทุมเกสร
พิศเอวอ่อนดั่งเลขา
พิศผิว ผิวผ่องดั่งทองทา
พิศจริตกิริยาก็จับใจ"
เสียงบทชมโฉมนางสีดาดังกล่อมไปทั่วคฤหาสน์สายตาของยักษาและยักษิณีต่างจับจ้องนางรำบนเวทีไม่วางตารวมถึงทศคินทร์ยักษาผู้เป็นใหญ่ด้วยสริญดาร่ายรำอย่างชำนาญริมฝีปากมีรอยยิ้มที่แสนอ่อนหวานปรากฏขึ้นก่อนจะสะดุดลงเมื่อสบสายตาของทศคินทร์จิตใจเริ่มเคว้งคว้างจนร่ายรำผิดท่าทำให้ขาทั้งสองข้างเกี่ยวกันจนรั้งให้ร่างบางเอนตกลงมาจากเวที
"สริญดา!!"สลัยวรรญอุทานขึ้นผิดกับสริญดาที่เธอเตรียมใจไว้อยู่แล้วดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิทก่อนที่มือน้อยๆของเธอจะคว้าที่บางสิ่งบางอย่างซึ่งสิ่งนั่นยกตัวเธอขึ้นเอาไว้เหนือพื้นแขนที่แข็งแกร่งโอบอุ้มร่างบางเอาไว้อย่างแน่นหนาสายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวที่ดูตื่นตะหนกด้วยความกลัวก่อนที่เปลือกตาของเธอจะเปิดออกและภาพแรกที่เธอเห็นก็คือแววตาที่มีความดุดันความทะนงตนและความเศร้าที่ปะปนกันไปหมดจนเธอแยกไม่ออกตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขาผู้ชายที่มีความลึกลับคนนี้!
"ผมจำได้ว่านางสีดาควรจะรำเก่งกว่านี้นะ"เสียงกึ่งเรียบกึ่งหัวเราะหลุดออกมาจากริมฝีปากของผู้ชายร่างใหญ่จนสริญดาได้สติกลับคืนมาทศคินทร์จึงวางหญิงสาวลง
"ขอโทษด้วยนะคะฉันผิดเองขอโทษจริงๆค่ะ"สริญดาคุกเข่าลงตรงหน้าทศคินทร์ก่อนจะก้มหัวลงอย่างหวาดกลัว
"ใบหน้าของผมมันน่าตกใจนักหรือ..ถึงได้มีอิทธิฤทธิ์ทำให้นางสีดาตกเวทีได้"ทศคินทร์พูดปนหัวเราะก่อนจะพยักหน้าลงเป็นการเรียกแม่บ้านที่คอยดูแลคฤหาสน์ให้มาหาตน
"ขอบคุณสำหรับการแสดงในวันนี้...แต่พาเธอกลับไปได้แล้ว"ทศคินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดเมื่อได้รับการตอบกลับของแม่บ้านเขาจึงกระตุกเสื้อเชิ้ตสีดำราคาแพงของเขาเล็กน้อยแล้วจึงเดินออกจากงานไปโดยมีสายตาของยักษาและยักษิณีทั่วทั้งงานรวมถึงสริญดามองตามหลัง
………………………………………………………………
ที่ห้องแต่งตัว
"ดูสิสริญดาขนาดเธอทำงานพลาดเขายังให้เงินค่าจ้างเรามาอีกคนอะไรหล่อก็หล่อรวยก็รวย"สลัยวรรญนับเงินในซองก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่โดยไม่ทันเห็นแววตาความสงสัยของสริญดา
"ผู้ชายที่ตัดพ้อต่อพระเจ้าคนนั้น...."สริญดาพึมพำกับตัวเองในใจคิดสับสนในเมื่อเขาเองก็มีเงินตั้งมากมายทำไมถึงได้พูดเช่นนั้นออกมา
"สริญดา!!"สลัยวรรญตะโกนเรียกสติเพื่อนสาวก่อนจะจับไหล่เธอ
"เป็นอะไรไปฉันเห็นเธอเหม่อมานานแล้วนะ"
"ปะ...เปล่าหรอก..ฉันขอตัวแป๊ปนึงนะ"พูดจบก็พรวดพราดออกไปทำเอาสลัยวรรญยืนงงกับท่าทีของสริญดาซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อยตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงจนได้ยินเสียงหัวใจดังไปทั่วทั้งร่างกายแต่ครันใกล้จะถึงบริเวณงานเธอก็หยุดเดินเสียก่อน
"ทำไมเราต้องอยากคุยกับเขาด้วยล่ะ...แปลกจริง"เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็หมุนตัวจะกลับแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นดอกไม้สีขาวชวนให้มองอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เธอยืน
"ลีลาวดี"สริญดายิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆนิ้วเรียวกำลังจะยื่นไปสัมผัสความสวยงามนั้นแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าของดอกไม้ที่แสนสวยยืนใข้มือล้วงกระเป๋าจับจ้องเธอด้วยสายตาดุดัน
"เอ่อ....ฉันขอโทษที่มารบกวนคุณนะคะ"
"อยากได้มันหรือ..."น้ำเสียงชวนขนหัวลุกดังขึ้นสริญดาได้แต่ส่ายหัวไปมา
"ฉันไม่กล้าหรอกค่ะดอกไม้รวมถึงต้นหญ้าทุกต้นที่นี่เป็นของคุณฉันจะไปอยากได้..ได้ยังไง"สริญดาก้มหน้าลงผู้ชายคนนี้ทำให้เธอประหม่าจนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาสองเท้าเริ่มขยับตามเจ้าของร่างกายที่แข็งแรงสองมือค่อยๆเอื้อมมาทางใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะหยิบดอกลีลาวดีทัดหูให้เธอ
"คุณ...."สริญดาพูดค้างเอาไว้เมื่อสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ชายหนุ่มมอบให้ก่อนที่เขาจะละมือออกหลังจากที่เล่นผมของหญิงสาวจนพอใจแล้ว
"กลับไปได้แล้ว"คำพูดที่แสนเย็นชาดังขึ้นมาอีกครั้งจนหญิงสาวตั้งตัวไม่ทันก่อนที่เสียงเรียกของ
สลัยวรรญจะดังแว่วมาตามสายลม
"สริญดา!!"
"วรรณ!"สริญดาหันไปมองเพื่อนที่กำลังเดินมาหาเธอก่อนจะหันมาบอกลาคนตรงหน้าแต่..
"หายไปไหนแล้ว"สริญดาพึมพำอย่างสงสัยสายตามองหาเขาทั่วบริเวณนั่นแต่ก็ไม่พบ
"มายืนเหม่ออะไรตรงนี้รถมารอแล้วนะไปกันเถอะ"สลัยวรรญดึงมือของสริญดาให้ตามตนมาซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากสายตาที่ยังมองหาคนๆนั้นนิ้วเรียวเลื่อนไปสัมผัสที่หูดอกไม้ลีลาวดีก็ยังอยู่แต่เจ้าของที่มอบให้เธอกลับหายตัวไปอย่างลึกลับ
"แปลกจริง"
………………………………………………………………
ตัวอย่างตอนต่อไป>>
"คุณคิดว่าทศกัณฐ์รักนางสีดาหรือเปล่าคะ"พูดจบสริญดาก็ก่นด่าตัวเองในใจออกมาชุดใหญ่นี่เธอถามอะไรออกไปกันนะบ้าจริง!แต่ในขณะที่คิดด่าตัวเองอยู่คำถามนี้มันก็ทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหนังสือหันมามองทางหญิงสาวในทันที
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 พ.ย. 2558, 20:04:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 พ.ย. 2558, 21:21:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 1291
| << รอยยิ้มนางสีดา | ห้ามใจ >> |
AThousandYears 16 พ.ย. 2558, 21:11:36 น.
สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ
คุณ คิมหันต์ - ขอบคุณมากๆค่ะที่รักนิยายยักษาขอบคุณจริงๆค่ะ
คุณ เคสิยาห์ - เพิ่มเรื่องย่อให้แล้วนะคะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ติดตามนิยายยักษาค่ะ นิยายเรื่องนี้จะไม่มีอะไรที่ตายตัวคำเปรยก่อนหน้านี้ไรเตอร์ใช้มันเป็นจุดในการเกิดเรื่องราวและความรู้สึกของตัวละครหลักขอโทษด้วยจริงๆค่ะที่ทำให้ไม่เข้าใจค่ะ
(ตอนนี้เพิ่มแล้วแต่ก็อุบไม่บอกว่าใครคือพระเอกนางเอกแต่คิดว่าคงจะเดาๆกันพอรู้ใช่ไหมคะถ้ายังไม่แน่ใจก็ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ต่อไปด้วยนะคะ...ไรเตอร์รักผู้อ่านทุกคนค่ะขอบคุณที่ชื่นชอบและเสียสละเวลามาอ่านนิยายของนักเขียนมือสมัครเล่นอย่างไรเตอร์นะคะ)
รักน้อยๆแต่ขอให้รักนานๆนะคะ
ฝันดีค่ะ
สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ
คุณ คิมหันต์ - ขอบคุณมากๆค่ะที่รักนิยายยักษาขอบคุณจริงๆค่ะ
คุณ เคสิยาห์ - เพิ่มเรื่องย่อให้แล้วนะคะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ติดตามนิยายยักษาค่ะ นิยายเรื่องนี้จะไม่มีอะไรที่ตายตัวคำเปรยก่อนหน้านี้ไรเตอร์ใช้มันเป็นจุดในการเกิดเรื่องราวและความรู้สึกของตัวละครหลักขอโทษด้วยจริงๆค่ะที่ทำให้ไม่เข้าใจค่ะ
(ตอนนี้เพิ่มแล้วแต่ก็อุบไม่บอกว่าใครคือพระเอกนางเอกแต่คิดว่าคงจะเดาๆกันพอรู้ใช่ไหมคะถ้ายังไม่แน่ใจก็ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ต่อไปด้วยนะคะ...ไรเตอร์รักผู้อ่านทุกคนค่ะขอบคุณที่ชื่นชอบและเสียสละเวลามาอ่านนิยายของนักเขียนมือสมัครเล่นอย่างไรเตอร์นะคะ)
รักน้อยๆแต่ขอให้รักนานๆนะคะ
ฝันดีค่ะ
คิมหันตุ์ 17 พ.ย. 2558, 03:00:45 น.
มาซะน่ากลัวเลยคุณยัก
มาซะน่ากลัวเลยคุณยัก
konhin 17 พ.ย. 2558, 08:13:56 น.
ใครเป็นพระเอกคะ ทศกรรณหรือพระราม
ใครเป็นพระเอกคะ ทศกรรณหรือพระราม
เคสิยาห์ 17 พ.ย. 2558, 18:51:00 น.
ขอบคุณค่ะ เพิ่มแล้วก็ถือว่าพอดีค่ะ ทำให้เกิดความรู้สึกน่าติดตาม อยากอ่านว่าจะเป็นยังไงต่อไป ขอบคุณนะคะที่รับฟังผู้อ่าน^^ แอบลุ้นให้ยักษ์เป็นพระเอกค่ะ
ขอบคุณค่ะ เพิ่มแล้วก็ถือว่าพอดีค่ะ ทำให้เกิดความรู้สึกน่าติดตาม อยากอ่านว่าจะเป็นยังไงต่อไป ขอบคุณนะคะที่รับฟังผู้อ่าน^^ แอบลุ้นให้ยักษ์เป็นพระเอกค่ะ