ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง
ตอน: ตอนที่ 15 ครึ่งแรก
ไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำรถสปอร์ตในหลายสิบคันที่มาลิคสะสมก็มาจอดอยู่ที่ประตูหลังของบ้าน...ไม่สิ...วังที่เกือบหวิดโดนระเบิดใส่เพราะความสงสัยว่าอาจเป็นกบฏต่างหาก พอธามินขึ้นรถมาลิคก็ซิ่งตามแบบฉบับอดีตนักแข่งรถสมัครเล่นที่เคยได้รางวัลตอนไปเรียนอเมริกาด้วยกัน
มาลิคขับเข้าไปจอดในบ้านพักที่สามารถเดินไปถึงวังได้แค่ห้านาที ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเครื่องแบบราชองครักษ์ตามกฎระเบียบ แล้วเดินตามกันไปรอราเนียที่ห้องทำงาน พอราเนียเลิกเวร องค์ชีคอยู่ระหว่างทำธุระส่วนพระองค์ในห้องเสวย การประชุมของสามราชองครักษ์ก็เริ่มขึ้น
“จากรายชื่อสองคนที่ได้จากฉันแล้วราเนียช่วยสืบต่อมีความเป็นไปได้สูงว่าสองคนนี้อาจจะเป็นหนึ่งในทหารหลวง เพราะดูวันที่สิ มันเป็นวันที่ชีคเดินทางไปชายแดน นอกจากพวกเราสามคนแล้วก็มีแค่ทหารอีกสามคนที่รอกับนักบิน แต่ในเวลาเดียวกันนั้นทหารในห้องควบคุมก็ถูกฆ่า มันต้องรู้แน่ๆ ว่าไม่มีราชองครักษ์อยู่ในวังพอดี” ธามินตั้งข้อสังเกต
ข้อมูลตรงนี้เป็นความลับที่สุดแล้ว ความปลอดภัยของชีคย่อมหมายถึงการไปไหนมาไหนมีคนรู้น้อยมาก หรือไม่มีเลยนอกจากคนที่มีหน้าที่ยิ่งดี
“ถ้าสืบจนรู้ว่าชื่อปลอมนี้เป็นใคร การโยงไปหาคงบงการที่เหลือก็จะง่ายเข้า” ราเนียสรุป
“เรื่องสืบฉันถนัด สามวันรู้เรื่อง” มาลิคเสนอตัวเพราะธามินเพิ่งหายบาดเจ็บมาและไม่อยากให้คิ้วของราเนียผูกโบว์ทั้งวัน “ยิ้มอะไรราเนีย”
“นึกว่าถนัดแต่เคลียร์คิวผู้หญิง ฉันเพิ่งรู้ว่าเรื่องสืบนายก็เก่งด้วย”
“แหม... นานๆ ฉันจะถูกราเนียด่าล่ะธาม วันนี้น่าจะไปฉลองกัน”
ธามินหัวเราะถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันคงตีกันไม่เว้นวัน แต่เรื่องนั้นคงเป็นไปไม่ได้หรอก ราเนียเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ แต่มีเพื่อนเจ้าชู้ได้ ส่วนมาลิคไม่ชอบการผูกมัดอยากมีอิสระเสรีไปเรื่อยๆ เอาไว้อายุครบสามสิบค่อยคิดเรื่องแต่งงาน
“พอเลยทั้งสองคน นายน่ะรับเวรต่อ วันนี้ไม่ต้องนัดสาวที่ไหนแล้วนะ บอกไปว่าคิวเต็ม เดี๋ยวฉันจะไปส่งธามเอง ดึกๆ จะกลับมาใหม่”
มาคิลโค้งรับคำสั่งเอาใจราเนีย กับผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่เขาทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ถูกคิดว่ากำลังอ่อยเหยื่อ เธอไม่ใช่เหยื่อ แต่เป็นคนตัดมือคนล่อเหยื่อต่างหาก
ธามินจงใจเก็บเรื่องที่เขาเห็นอดีตทหารคนนั้นไว้เป็นความลับ อยากสืบต่อให้ได้มากกว่าชายคนนั้นเป็นสายของทางการ หรือว่าเป็นอะไรกันแน่ หลังจากจับตัวกบฏมาแล้ว ทำไมชายคนนั้นไม่ถูกจับมาด้วย
ราเนียชอบขับรถโฟล์วีลสี่ประตูที่เห็นใครเห็นแล้วคงไม่คิดว่าคนขับจะเป็นผู้หญิง ธามินช่วยมองทางเพราะเวลานี้รถบนท้องถนนค่อนข้างมากแม้ว่าจะเกือบหนึ่งทุ่มแล้วก็ตาม แล้วยิ่งต้องขับผ่านตลาดกลางเมืองที่มีคนพลุกพล่านทำให้ต้องใช้เวลานาน ยามเห็นลานกว้างที่เคยมีนักวาดภาพขมักเขม้นอยู่หน้าเฟรมกระดาษก็ทำให้ธามินนึกบางอย่างขึ้นมาได้
“ช่วยจอดรถตรงนี้ก่อนนะราเนีย”
ราเนียมองหาช่องแล้วขับเข้าไปจอดทันที ธามินลงจากรถแล้วเดินเร็วๆ ไปยังลานกว้างที่ยามนี้ว่างเปล่า แม้ว่าบาซาจะมีแผงขายของต่างๆ เสียงพูดคุยดังเป็นระยะเพราะผู้คนมาเดินซื้อของกันเหมือนเดิม แต่ไม่มีช่างวาดภาพและกล่องรับเงินบริจาค
“มาหาใครเหรอธาม ฉันจะได้ช่วยหา” ราเนียเดินมาสมทบ
“วันนี้คงไม่มากันแล้วล่ะ”
“แล้วใครล่ะ”
ธามินหัวเราะเบาๆ จะบอกอย่างไรดี “ก็คนที่ไม่มาน่ะสิราเนีย กลับกันดีกว่า”
ราเนียเหล่ใส่ไม่ถามต่อพ่อคนมีความลับแล้วเดินตามมาที่รถ เพียงไม่นานเธอก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านของธามิน เขาบอกขอบใจแล้วลงจากรถไป พ่อบ้านรีบเดินออกมารับเพราะธามินเลือกเข้าทางประตูหน้าบ้านพร้อมเครื่องแบบเต็มยศว่าไปทำงานมาจริงๆ
ไมรานั่งรอลูกชายอยู่ด้วยสีหน้าบอกชัดว่าไม่พอใจนักเมื่องานฉลองกลายเป็นทานข้าวแล้วพูดคุยกันธรรมดา แต่พอธามินกอดงอนง้อก็กลับมายิ้มได้ นางเริ่มไม่แน่ใจว่าที่คิดไว้ใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า สิ่งที่สามีบอกทำให้นางฉุกคิด...บริษัทของนาซีฟกำลังมีปัญหากู้เงินธนาคารไม่ผ่านและต้องการเงินหมุนเข้าบริษัทเป็นอย่างมาก เหตุผลนี้หรือเปล่าที่ทำให้นาซีฟดูเร่งรัดเรื่องแต่งงานเหลือเกิน
ธามินขับรถมาทำงานเมื่อพักไปได้เพียงวันเดียวเท่านั้น การปล่อยให้เวลาผ่านไปทั้งๆ ที่รู้ว่ามีงานสำคัญรออยู่ทำให้เขาหงุดหงิดจนทนไม่ได้ก็ต้องทำตามใจตัวเอง ห้องทำงานเงียบเพราะราเนียคงกลับไปแล้ว แต่มาลิคน่าจะอยู่ที่โต๊ะแต่เขากลับไม่เห็น พอมานั่งโต๊ะของตัวเองเขาถึงได้คำตอบจากแผนที่บอกพิกัด GPS
ใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์ชั่วโมงกว่าๆ ธามินก็มาถึงปลายทางของพิกัด แสงสว่างพลิ้วไหวจากกองไฟนำทางให้เขาลงจากรถแล้วเดินมายังแคมป์เล็กๆ ที่มีทหารเฝ้าอยู่ในระยะห่างพอสมควร กระโจมหกหลังขึงเป็นวงกลมล้อมกองไฟไว้ คนที่มานั่งรอบกองไฟมีชีคชามีล ยาซิน ราเนีย มาลิค ซาเมราและนาอิน ธามินนั่งลงตรงที่ว่างสุดท้ายแต่กลายเป็นว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกับซาเมราและข้างๆ ตัวเขามีนาอินนั่งอยู่ด้วย ชีคชามีลต้องการทำอะไรถึงได้เชิญนาอินมาในคืนนี้ด้วย
“ดีใจที่มาถูกทางนะธามิน คืนนี้ก็คิดเสียว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณแบบเป็นการส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ จากผมก็แล้วกันนะ” ชามีลกล่าวต้อนรับพลางมองตำแหน่งที่แต่ละคนนั่งอย่างพอใจ
ยาซินเหล่แบบไม่ค่อยเชื่อชีคชามีลเท่าไหร่ว่าแค่เลี้ยงขอบคุณ เขามั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นสิน่า แต่ว่าเขาคิดไม่ทันชีคเท่านั้นเอง
“ขอบคุณครับ” ธามินยกมือขึ้นมาแนบอกแล้วก้มหน้าลงเป็นการแสดงความเคารพในแบบทหาร
“ทุกคนทำตัวตามสบาย วันนี้ไม่มีชีค ไม่มีราชองครักษ์ ไม่มีที่ปรึกษาขี้บ่น ทุกคนมาเพื่อตั้งแคมป์สนุกๆ กัน”
ราเนียเอียงตัวมากระซิบเบาๆ กับมาลิค “ก็ดีนะ แต่ว่าชีคเชิญยัยนาอินมาทำไม”
“ไม่รู้เหมือนกัน ดูหน้าธามสิ คงต้องช่วยเพื่อนกันหน่อยล่ะ ถ้าโรแมนติกเกินไป งานนี้ธามได้ถูกจับแต่งงานกับนาอินแน่ สองบ้านกำลังคุยเรื่องนี้กันอยู่”
“ได้เลย เรื่องทำให้แตกกันน่ะฉันถนัด” ราเนียอยากยกนิ้วโป้งให้เพราะมาลิคนี่รู้ลึกยิ่งกว่าวงในอย่างกับคนในครอบครัวของธามิน
“หายดีแล้วใช่ไหมคะท่านราชองครักษ์ธามิน ได้ข่าวจากพี่ชาว่าคุณบาดเจ็บจนเข้าโรงพยาบาล” ซาเมราทักทายเหมือนเพิ่งเคยพบกัน เธอรู้ว่าพี่ชายเชิญนาอินมาด้วยในคืนนี้ก็เพื่องานข่าวส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งคงไม่พ้นจับพิรุธเธอกับธามินนั่นล่ะ
ธามินยิ้มสุภาพ “หายดีแล้วครับ ได้กำลังใจดีเลยหายวันหายคืนครับองค์หญิง”
“อินไปดูแลพี่ธามที่โรงพยาบาลทุกวันเลยค่ะ องค์หญิงไปต่างประเทศตอนนั้นพอดีเลยไม่ทราบว่าพี่ธามเสี่ยงชีวิตมากกว่าจะจับหัวหน้ากบฏได้”
สามราชองครักษ์พากันยิ้มเมื่อความลับยังไงก็ต้องเป็นความลับต่อไป ถือว่าเป็นผลดีเมื่อข่าวที่ปล่อยออกไปไม่ผิดจากที่ต้องการให้เป็น นาอินยิ้มเฝื่อนไม่แน่ใจว่าพูดอะไรผิด
ซาเมรารู้สึกว่าชักกร่อยเลยปรบเบาๆ ทำหน้าทึ่งๆ “งั้นหรือคะ คุณกล้าหาญมากจริงๆ พี่ชาต้องให้รางวัลราชองครักษ์ธามินให้มากๆ เลยนะคะ”
“ให้เป็นอะไรดีล่ะ ทุกคนช่วยกันคิดหน่อยสิ”
“ไปเที่ยวรอบโลกดีไหม” มาลิคตอบเร็วกว่าใคร
“เอาไว้อายุมากกว่านี้ดีกว่านะธาม ยังหนุ่มๆ อยู่แบบนี้ชีคหาเจ้าสาวให้ธามได้ไหมคะ” ราเนียยิ้มกริ่มจงใจทำให้คนแถวๆ นี้มองมาตาขวาง
“ราเนีย...!”
“เรียกชื่อทำไมน่ะธาม หรือว่ายังไม่อยากแต่งงาน”
กลายเป็นว่าสายตาทุกคู่มองมาที่ธามินกันหมด ราเนียหัวเราะชอบใจ เธออยากรู้นี่ ใครอยากรู้ แต่ไม่กล้าถามก็ถือเสียว่าเธอถามให้เผื่อว่าจะหายคาใจแล้วกัน
“เมื่อถึงเวลาฉันก็แต่งเองแหละน่า เรื่องนี้ผมไม่รบกวนชีคดีกว่าครับ”
ชีคชามีลยิ้มบางๆ สายตามองซาเมราเช่นเดียวกับธามินที่มองไปเช่นกัน แล้วเมื่อถูกจับได้ว่ามองใครอยู่ธามินก็ไม่ได้หลบเสียด้วย ราเนียเริ่มเห็นบางอย่างระหว่างธามินกับซาเมรา นาอินหึงบ้าๆ ผิดคนเสียแล้ว
“ถ้างั้นให้อะไรดีล่ะ คุณนาอินช่วยกันคิดได้นะครับ” เสียงมาลิคนุ่มชวนฝันจนราเนียก้มหน้าหัวเราะ
“อืม ยากจังนะคะ พี่ธามมีพร้อมทุกอย่างแล้ว”
“เมราล่ะ ช่วยพี่คิดหน่อยสิ”
ซาเมราคิดเหมือนนาอิน ธามินน่าจะมีทุกอย่างอยู่แล้ว แต่อะไรล่ะที่เขาไม่มีในตอนนี้ ความสุขในดวงตาของเขาเวลาเป็นใครสักคนกลางทะเลทรายดูมีชีวิตชีวากว่าการอยู่ในเครื่องแบบราชองครักษ์
“ม้าสองตัวหรือไม่ก็อูฐสองตัวละมั้งคะพี่ชา”
“รางวัลน้อยไปหรือเปล่าเมรา” ชามีลแปลกใจเหมือนคนอื่นๆ
“ผมอาจจะปรารถนาแค่นั้นก็ได้นะครับท่านชีค” ธามินยิ้มบางชื่นอยู่ในใจเมื่อพบคำตอบที่ต้องการ
กลายเป็นคำตอบที่เข้าใจยากสำหรับทุกคนยกเว้นธามินกับซาเมราที่เข้าใจความนัยที่ส่งมาผ่านคำตอบ ม้าสองตัว อูฐสองตัวหรือพาหนะอะไรก็ได้สำหรับคนสองคนที่พร้อมไปผจญภัยกลางทะเลทรายด้วยกัน
กองไฟมีเสียงปะทุและมีสะเก็ดไฟเป็นระยะ เกิดความเงียบชั่วครู่เมื่อเครื่องดื่มถูกยกเข้ามา นาอินยิ้มให้ธามินอยากให้ราเนียรู้ถึงความสนิทสนมนี้ ซาเมราเหลือบมองธามินกับนาอินอยู่หลายครั้ง พอนึกถึงสิ่งที่เธอกับเขาคุยกันเรื่องอยากหนีการจับคู่ก็ทำให้เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ชามีลมองเห็นพอดีจึงนึกสงสัยในรอยยิ้มนั้นของซาเมรา
“หาเกมเล่นกันดีไหม พอดีผมคิดเกมไว้แล้วด้วยสิ”
ไม่มีใครแย้งความคิดนี้ของชามีล มาแคป์ทั้งทีจะนั่งคุยกันเฉยๆ ก็ใช่ที่ ยาซินกอดอกรอฟังนึกอยู่แล้วว่านายจะต้องมีแผน
“ยาซินลงเล่นด้วยนะ ผมจะเป็นกรรมการ” ชามีลสรุปเองเสร็จสรรพ
“กระผมแก่แล้วคงเป็นลมเสียก่อนนะครับชีค”
ชามีลเหล่ใส่คนแก่ที่อยากอู้ “นั่นแหละยิ่งต้องออกกำลังกายไว้”
ทุกคนพากันหัวเราะเพราะยาซินเป็นที่รักของทหารทุกคนในวัง ยาซินเองก็ไม่ถือสาหัวเราะตามด้วยซ้ำ แม้เขาจะเข้าถึงได้ง่าย แต่เมื่ออยู่ในเวลางานทุกคนก็เกรงใจ
ฉลากทำขึ้นง่ายๆ เพียงเขียนชื่อในกระดาษแล้วม้วนให้แค่สามในหกคนจับ ใครคู่กับใครใช้เวลานิดเดียวก็รู้ผล มาลิคได้คู่กับยาซิน ราเนียคู่กับนาอิน จนเหลือคู่สุดท้ายเป็นธามินกับซาเมราที่ไม่ได้จับฉลาก แต่ได้คู่กันเอง ทั้งสองทำหน้าเฉย แม้ว่าจะแอบดีใจที่ได้คู่กันอยู่เงียบๆ
“ขอเปลี่ยนคู่ได้ไหมคะ” นาอินโพล่งขึ้นมา ธามินได้คู่กับองค์หญิงซาเมราก็ว่าแย่สำหรับเธอแล้ว ทำไมเธอยังต้องมาคู่กับราเนียอีก
ราเนียเลิกคิ้วทำหน้ากวนๆ “คู่กับฉันไม่ดีตรงไหนหรือคะคุณนาอิน”
“ก็เสียเปรียบไงล่ะ ผู้หญิงทั้งคู่”
มาลิคส่ายหน้าแล้วเหล่ไปยังคู่ของตัวเอง “ไม่เสียเปรียบหรอกครับ มีราเนียน่ะยังหวังผลชนะได้ ไม่เหมือนผม”
“มาลิคก็...” ยาซินหัวเราะสนุกสนานเพราะนานๆ จะได้ถอดหน้ากากเครียดๆ ออกจากหน้า
“แค่เล่นเกมสนุกๆ นะครับคุณนาอิน” ชีคชามีลเอ่ยเป็นอันจบประเด็น “เอาล่ะถ้าทุกคนพร้อมแล้ว หลังเสียงกลองก็เริ่มการแข่งขันได้ มีเวลาให้สองชั่วโมงเดินทางไปตามแผนที่ ใครได้ของที่ผมซ่อนไว้แล้วกลับมาเป็นคู่แรกจะเป็นผู้ชนะ”
ม้าหกตัวถูกจูงออกมาให้ผู้แข่งขัน ยาซินขึ้นหลังม้าได้ทุลักทุเลที่สุด เขาเป็นที่ปรึกษาอยู่กับตำรามากกว่าขึ้นหลังม้า มาลิคยิ้มให้คู่ของตัวเอง ก่อนจะเลยไปยังราเนียที่ทำหน้าเฉยๆ แต่เขารู้งานนี้นาอินลำบากแน่ๆ คู่ที่น่าจะชนะคงเป็นธามินกับองค์หญิงซาเมราแน่นอน
เสียงกลองถูกตีระรัว ม้าทั้งหกตัวถูกควบออกไปจากลานกว้าง ต่างกันคนละทิศทางเพราะของที่ต้องตามหาอยู่เวิ้งทะเลทรายห่างออกไปเกือบสามไมล์ ชีคชามีลมองตาม คืนนี้เขาไม่ได้อยากรู้ว่าใครจะชนะ แต่อยากเห็นอย่างอื่นมากกว่า
แล้วจะมา up ต่อให้ถึงตอนที่ 16 นะคะ ตอนนี้หนังสือล่ารักแดนทะเลทราย สามารถหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดและนายอินทร์แล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านค่ะ
อัมราน_บรรพตี
มาลิคขับเข้าไปจอดในบ้านพักที่สามารถเดินไปถึงวังได้แค่ห้านาที ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเครื่องแบบราชองครักษ์ตามกฎระเบียบ แล้วเดินตามกันไปรอราเนียที่ห้องทำงาน พอราเนียเลิกเวร องค์ชีคอยู่ระหว่างทำธุระส่วนพระองค์ในห้องเสวย การประชุมของสามราชองครักษ์ก็เริ่มขึ้น
“จากรายชื่อสองคนที่ได้จากฉันแล้วราเนียช่วยสืบต่อมีความเป็นไปได้สูงว่าสองคนนี้อาจจะเป็นหนึ่งในทหารหลวง เพราะดูวันที่สิ มันเป็นวันที่ชีคเดินทางไปชายแดน นอกจากพวกเราสามคนแล้วก็มีแค่ทหารอีกสามคนที่รอกับนักบิน แต่ในเวลาเดียวกันนั้นทหารในห้องควบคุมก็ถูกฆ่า มันต้องรู้แน่ๆ ว่าไม่มีราชองครักษ์อยู่ในวังพอดี” ธามินตั้งข้อสังเกต
ข้อมูลตรงนี้เป็นความลับที่สุดแล้ว ความปลอดภัยของชีคย่อมหมายถึงการไปไหนมาไหนมีคนรู้น้อยมาก หรือไม่มีเลยนอกจากคนที่มีหน้าที่ยิ่งดี
“ถ้าสืบจนรู้ว่าชื่อปลอมนี้เป็นใคร การโยงไปหาคงบงการที่เหลือก็จะง่ายเข้า” ราเนียสรุป
“เรื่องสืบฉันถนัด สามวันรู้เรื่อง” มาลิคเสนอตัวเพราะธามินเพิ่งหายบาดเจ็บมาและไม่อยากให้คิ้วของราเนียผูกโบว์ทั้งวัน “ยิ้มอะไรราเนีย”
“นึกว่าถนัดแต่เคลียร์คิวผู้หญิง ฉันเพิ่งรู้ว่าเรื่องสืบนายก็เก่งด้วย”
“แหม... นานๆ ฉันจะถูกราเนียด่าล่ะธาม วันนี้น่าจะไปฉลองกัน”
ธามินหัวเราะถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันคงตีกันไม่เว้นวัน แต่เรื่องนั้นคงเป็นไปไม่ได้หรอก ราเนียเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ แต่มีเพื่อนเจ้าชู้ได้ ส่วนมาลิคไม่ชอบการผูกมัดอยากมีอิสระเสรีไปเรื่อยๆ เอาไว้อายุครบสามสิบค่อยคิดเรื่องแต่งงาน
“พอเลยทั้งสองคน นายน่ะรับเวรต่อ วันนี้ไม่ต้องนัดสาวที่ไหนแล้วนะ บอกไปว่าคิวเต็ม เดี๋ยวฉันจะไปส่งธามเอง ดึกๆ จะกลับมาใหม่”
มาคิลโค้งรับคำสั่งเอาใจราเนีย กับผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่เขาทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ถูกคิดว่ากำลังอ่อยเหยื่อ เธอไม่ใช่เหยื่อ แต่เป็นคนตัดมือคนล่อเหยื่อต่างหาก
ธามินจงใจเก็บเรื่องที่เขาเห็นอดีตทหารคนนั้นไว้เป็นความลับ อยากสืบต่อให้ได้มากกว่าชายคนนั้นเป็นสายของทางการ หรือว่าเป็นอะไรกันแน่ หลังจากจับตัวกบฏมาแล้ว ทำไมชายคนนั้นไม่ถูกจับมาด้วย
ราเนียชอบขับรถโฟล์วีลสี่ประตูที่เห็นใครเห็นแล้วคงไม่คิดว่าคนขับจะเป็นผู้หญิง ธามินช่วยมองทางเพราะเวลานี้รถบนท้องถนนค่อนข้างมากแม้ว่าจะเกือบหนึ่งทุ่มแล้วก็ตาม แล้วยิ่งต้องขับผ่านตลาดกลางเมืองที่มีคนพลุกพล่านทำให้ต้องใช้เวลานาน ยามเห็นลานกว้างที่เคยมีนักวาดภาพขมักเขม้นอยู่หน้าเฟรมกระดาษก็ทำให้ธามินนึกบางอย่างขึ้นมาได้
“ช่วยจอดรถตรงนี้ก่อนนะราเนีย”
ราเนียมองหาช่องแล้วขับเข้าไปจอดทันที ธามินลงจากรถแล้วเดินเร็วๆ ไปยังลานกว้างที่ยามนี้ว่างเปล่า แม้ว่าบาซาจะมีแผงขายของต่างๆ เสียงพูดคุยดังเป็นระยะเพราะผู้คนมาเดินซื้อของกันเหมือนเดิม แต่ไม่มีช่างวาดภาพและกล่องรับเงินบริจาค
“มาหาใครเหรอธาม ฉันจะได้ช่วยหา” ราเนียเดินมาสมทบ
“วันนี้คงไม่มากันแล้วล่ะ”
“แล้วใครล่ะ”
ธามินหัวเราะเบาๆ จะบอกอย่างไรดี “ก็คนที่ไม่มาน่ะสิราเนีย กลับกันดีกว่า”
ราเนียเหล่ใส่ไม่ถามต่อพ่อคนมีความลับแล้วเดินตามมาที่รถ เพียงไม่นานเธอก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านของธามิน เขาบอกขอบใจแล้วลงจากรถไป พ่อบ้านรีบเดินออกมารับเพราะธามินเลือกเข้าทางประตูหน้าบ้านพร้อมเครื่องแบบเต็มยศว่าไปทำงานมาจริงๆ
ไมรานั่งรอลูกชายอยู่ด้วยสีหน้าบอกชัดว่าไม่พอใจนักเมื่องานฉลองกลายเป็นทานข้าวแล้วพูดคุยกันธรรมดา แต่พอธามินกอดงอนง้อก็กลับมายิ้มได้ นางเริ่มไม่แน่ใจว่าที่คิดไว้ใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า สิ่งที่สามีบอกทำให้นางฉุกคิด...บริษัทของนาซีฟกำลังมีปัญหากู้เงินธนาคารไม่ผ่านและต้องการเงินหมุนเข้าบริษัทเป็นอย่างมาก เหตุผลนี้หรือเปล่าที่ทำให้นาซีฟดูเร่งรัดเรื่องแต่งงานเหลือเกิน
ธามินขับรถมาทำงานเมื่อพักไปได้เพียงวันเดียวเท่านั้น การปล่อยให้เวลาผ่านไปทั้งๆ ที่รู้ว่ามีงานสำคัญรออยู่ทำให้เขาหงุดหงิดจนทนไม่ได้ก็ต้องทำตามใจตัวเอง ห้องทำงานเงียบเพราะราเนียคงกลับไปแล้ว แต่มาลิคน่าจะอยู่ที่โต๊ะแต่เขากลับไม่เห็น พอมานั่งโต๊ะของตัวเองเขาถึงได้คำตอบจากแผนที่บอกพิกัด GPS
ใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์ชั่วโมงกว่าๆ ธามินก็มาถึงปลายทางของพิกัด แสงสว่างพลิ้วไหวจากกองไฟนำทางให้เขาลงจากรถแล้วเดินมายังแคมป์เล็กๆ ที่มีทหารเฝ้าอยู่ในระยะห่างพอสมควร กระโจมหกหลังขึงเป็นวงกลมล้อมกองไฟไว้ คนที่มานั่งรอบกองไฟมีชีคชามีล ยาซิน ราเนีย มาลิค ซาเมราและนาอิน ธามินนั่งลงตรงที่ว่างสุดท้ายแต่กลายเป็นว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกับซาเมราและข้างๆ ตัวเขามีนาอินนั่งอยู่ด้วย ชีคชามีลต้องการทำอะไรถึงได้เชิญนาอินมาในคืนนี้ด้วย
“ดีใจที่มาถูกทางนะธามิน คืนนี้ก็คิดเสียว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณแบบเป็นการส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ จากผมก็แล้วกันนะ” ชามีลกล่าวต้อนรับพลางมองตำแหน่งที่แต่ละคนนั่งอย่างพอใจ
ยาซินเหล่แบบไม่ค่อยเชื่อชีคชามีลเท่าไหร่ว่าแค่เลี้ยงขอบคุณ เขามั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นสิน่า แต่ว่าเขาคิดไม่ทันชีคเท่านั้นเอง
“ขอบคุณครับ” ธามินยกมือขึ้นมาแนบอกแล้วก้มหน้าลงเป็นการแสดงความเคารพในแบบทหาร
“ทุกคนทำตัวตามสบาย วันนี้ไม่มีชีค ไม่มีราชองครักษ์ ไม่มีที่ปรึกษาขี้บ่น ทุกคนมาเพื่อตั้งแคมป์สนุกๆ กัน”
ราเนียเอียงตัวมากระซิบเบาๆ กับมาลิค “ก็ดีนะ แต่ว่าชีคเชิญยัยนาอินมาทำไม”
“ไม่รู้เหมือนกัน ดูหน้าธามสิ คงต้องช่วยเพื่อนกันหน่อยล่ะ ถ้าโรแมนติกเกินไป งานนี้ธามได้ถูกจับแต่งงานกับนาอินแน่ สองบ้านกำลังคุยเรื่องนี้กันอยู่”
“ได้เลย เรื่องทำให้แตกกันน่ะฉันถนัด” ราเนียอยากยกนิ้วโป้งให้เพราะมาลิคนี่รู้ลึกยิ่งกว่าวงในอย่างกับคนในครอบครัวของธามิน
“หายดีแล้วใช่ไหมคะท่านราชองครักษ์ธามิน ได้ข่าวจากพี่ชาว่าคุณบาดเจ็บจนเข้าโรงพยาบาล” ซาเมราทักทายเหมือนเพิ่งเคยพบกัน เธอรู้ว่าพี่ชายเชิญนาอินมาด้วยในคืนนี้ก็เพื่องานข่าวส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งคงไม่พ้นจับพิรุธเธอกับธามินนั่นล่ะ
ธามินยิ้มสุภาพ “หายดีแล้วครับ ได้กำลังใจดีเลยหายวันหายคืนครับองค์หญิง”
“อินไปดูแลพี่ธามที่โรงพยาบาลทุกวันเลยค่ะ องค์หญิงไปต่างประเทศตอนนั้นพอดีเลยไม่ทราบว่าพี่ธามเสี่ยงชีวิตมากกว่าจะจับหัวหน้ากบฏได้”
สามราชองครักษ์พากันยิ้มเมื่อความลับยังไงก็ต้องเป็นความลับต่อไป ถือว่าเป็นผลดีเมื่อข่าวที่ปล่อยออกไปไม่ผิดจากที่ต้องการให้เป็น นาอินยิ้มเฝื่อนไม่แน่ใจว่าพูดอะไรผิด
ซาเมรารู้สึกว่าชักกร่อยเลยปรบเบาๆ ทำหน้าทึ่งๆ “งั้นหรือคะ คุณกล้าหาญมากจริงๆ พี่ชาต้องให้รางวัลราชองครักษ์ธามินให้มากๆ เลยนะคะ”
“ให้เป็นอะไรดีล่ะ ทุกคนช่วยกันคิดหน่อยสิ”
“ไปเที่ยวรอบโลกดีไหม” มาลิคตอบเร็วกว่าใคร
“เอาไว้อายุมากกว่านี้ดีกว่านะธาม ยังหนุ่มๆ อยู่แบบนี้ชีคหาเจ้าสาวให้ธามได้ไหมคะ” ราเนียยิ้มกริ่มจงใจทำให้คนแถวๆ นี้มองมาตาขวาง
“ราเนีย...!”
“เรียกชื่อทำไมน่ะธาม หรือว่ายังไม่อยากแต่งงาน”
กลายเป็นว่าสายตาทุกคู่มองมาที่ธามินกันหมด ราเนียหัวเราะชอบใจ เธออยากรู้นี่ ใครอยากรู้ แต่ไม่กล้าถามก็ถือเสียว่าเธอถามให้เผื่อว่าจะหายคาใจแล้วกัน
“เมื่อถึงเวลาฉันก็แต่งเองแหละน่า เรื่องนี้ผมไม่รบกวนชีคดีกว่าครับ”
ชีคชามีลยิ้มบางๆ สายตามองซาเมราเช่นเดียวกับธามินที่มองไปเช่นกัน แล้วเมื่อถูกจับได้ว่ามองใครอยู่ธามินก็ไม่ได้หลบเสียด้วย ราเนียเริ่มเห็นบางอย่างระหว่างธามินกับซาเมรา นาอินหึงบ้าๆ ผิดคนเสียแล้ว
“ถ้างั้นให้อะไรดีล่ะ คุณนาอินช่วยกันคิดได้นะครับ” เสียงมาลิคนุ่มชวนฝันจนราเนียก้มหน้าหัวเราะ
“อืม ยากจังนะคะ พี่ธามมีพร้อมทุกอย่างแล้ว”
“เมราล่ะ ช่วยพี่คิดหน่อยสิ”
ซาเมราคิดเหมือนนาอิน ธามินน่าจะมีทุกอย่างอยู่แล้ว แต่อะไรล่ะที่เขาไม่มีในตอนนี้ ความสุขในดวงตาของเขาเวลาเป็นใครสักคนกลางทะเลทรายดูมีชีวิตชีวากว่าการอยู่ในเครื่องแบบราชองครักษ์
“ม้าสองตัวหรือไม่ก็อูฐสองตัวละมั้งคะพี่ชา”
“รางวัลน้อยไปหรือเปล่าเมรา” ชามีลแปลกใจเหมือนคนอื่นๆ
“ผมอาจจะปรารถนาแค่นั้นก็ได้นะครับท่านชีค” ธามินยิ้มบางชื่นอยู่ในใจเมื่อพบคำตอบที่ต้องการ
กลายเป็นคำตอบที่เข้าใจยากสำหรับทุกคนยกเว้นธามินกับซาเมราที่เข้าใจความนัยที่ส่งมาผ่านคำตอบ ม้าสองตัว อูฐสองตัวหรือพาหนะอะไรก็ได้สำหรับคนสองคนที่พร้อมไปผจญภัยกลางทะเลทรายด้วยกัน
กองไฟมีเสียงปะทุและมีสะเก็ดไฟเป็นระยะ เกิดความเงียบชั่วครู่เมื่อเครื่องดื่มถูกยกเข้ามา นาอินยิ้มให้ธามินอยากให้ราเนียรู้ถึงความสนิทสนมนี้ ซาเมราเหลือบมองธามินกับนาอินอยู่หลายครั้ง พอนึกถึงสิ่งที่เธอกับเขาคุยกันเรื่องอยากหนีการจับคู่ก็ทำให้เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ชามีลมองเห็นพอดีจึงนึกสงสัยในรอยยิ้มนั้นของซาเมรา
“หาเกมเล่นกันดีไหม พอดีผมคิดเกมไว้แล้วด้วยสิ”
ไม่มีใครแย้งความคิดนี้ของชามีล มาแคป์ทั้งทีจะนั่งคุยกันเฉยๆ ก็ใช่ที่ ยาซินกอดอกรอฟังนึกอยู่แล้วว่านายจะต้องมีแผน
“ยาซินลงเล่นด้วยนะ ผมจะเป็นกรรมการ” ชามีลสรุปเองเสร็จสรรพ
“กระผมแก่แล้วคงเป็นลมเสียก่อนนะครับชีค”
ชามีลเหล่ใส่คนแก่ที่อยากอู้ “นั่นแหละยิ่งต้องออกกำลังกายไว้”
ทุกคนพากันหัวเราะเพราะยาซินเป็นที่รักของทหารทุกคนในวัง ยาซินเองก็ไม่ถือสาหัวเราะตามด้วยซ้ำ แม้เขาจะเข้าถึงได้ง่าย แต่เมื่ออยู่ในเวลางานทุกคนก็เกรงใจ
ฉลากทำขึ้นง่ายๆ เพียงเขียนชื่อในกระดาษแล้วม้วนให้แค่สามในหกคนจับ ใครคู่กับใครใช้เวลานิดเดียวก็รู้ผล มาลิคได้คู่กับยาซิน ราเนียคู่กับนาอิน จนเหลือคู่สุดท้ายเป็นธามินกับซาเมราที่ไม่ได้จับฉลาก แต่ได้คู่กันเอง ทั้งสองทำหน้าเฉย แม้ว่าจะแอบดีใจที่ได้คู่กันอยู่เงียบๆ
“ขอเปลี่ยนคู่ได้ไหมคะ” นาอินโพล่งขึ้นมา ธามินได้คู่กับองค์หญิงซาเมราก็ว่าแย่สำหรับเธอแล้ว ทำไมเธอยังต้องมาคู่กับราเนียอีก
ราเนียเลิกคิ้วทำหน้ากวนๆ “คู่กับฉันไม่ดีตรงไหนหรือคะคุณนาอิน”
“ก็เสียเปรียบไงล่ะ ผู้หญิงทั้งคู่”
มาลิคส่ายหน้าแล้วเหล่ไปยังคู่ของตัวเอง “ไม่เสียเปรียบหรอกครับ มีราเนียน่ะยังหวังผลชนะได้ ไม่เหมือนผม”
“มาลิคก็...” ยาซินหัวเราะสนุกสนานเพราะนานๆ จะได้ถอดหน้ากากเครียดๆ ออกจากหน้า
“แค่เล่นเกมสนุกๆ นะครับคุณนาอิน” ชีคชามีลเอ่ยเป็นอันจบประเด็น “เอาล่ะถ้าทุกคนพร้อมแล้ว หลังเสียงกลองก็เริ่มการแข่งขันได้ มีเวลาให้สองชั่วโมงเดินทางไปตามแผนที่ ใครได้ของที่ผมซ่อนไว้แล้วกลับมาเป็นคู่แรกจะเป็นผู้ชนะ”
ม้าหกตัวถูกจูงออกมาให้ผู้แข่งขัน ยาซินขึ้นหลังม้าได้ทุลักทุเลที่สุด เขาเป็นที่ปรึกษาอยู่กับตำรามากกว่าขึ้นหลังม้า มาลิคยิ้มให้คู่ของตัวเอง ก่อนจะเลยไปยังราเนียที่ทำหน้าเฉยๆ แต่เขารู้งานนี้นาอินลำบากแน่ๆ คู่ที่น่าจะชนะคงเป็นธามินกับองค์หญิงซาเมราแน่นอน
เสียงกลองถูกตีระรัว ม้าทั้งหกตัวถูกควบออกไปจากลานกว้าง ต่างกันคนละทิศทางเพราะของที่ต้องตามหาอยู่เวิ้งทะเลทรายห่างออกไปเกือบสามไมล์ ชีคชามีลมองตาม คืนนี้เขาไม่ได้อยากรู้ว่าใครจะชนะ แต่อยากเห็นอย่างอื่นมากกว่า
แล้วจะมา up ต่อให้ถึงตอนที่ 16 นะคะ ตอนนี้หนังสือล่ารักแดนทะเลทราย สามารถหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดและนายอินทร์แล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านค่ะ
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 พ.ย. 2558, 09:42:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 พ.ย. 2558, 09:42:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 909
| << ตอนที่ 14 ครึ่งหลัง | ตอนที่ 15 ครึ่งหลัง >> |