นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 12
ตอนที่ 12
เคนรู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัวไปจนทั่วร่าง ก็วันนี้ต้องตระเวนขับรถไปกลับกรุงเทพ-จันทบุรี ระยะทางใกล้เสียเมื่อไหร่กัน แถมยังต้องกลับมาแบกยัยตัวแสบขึ้นหลังเพราะโดนหลอกว่ากลับถึงบ้านเมื่อไหร่เธอจะนวดให้ ถึงตัวของเธอจะไม้ได้อ้วนอะไรนัก แต่น้ำหนักห้าสิบกว่าๆ แบกมาระยะทางเกือบสองกิโลเมตรก็ทำให้หลังของเขารู้สึกปวดแปลบไปหมดเหมือนกัน มิหนำใจแม่คุณยังมาใช้เขานวดเฟ้นอีกนานสองนาน ทำไมเขาต้องยอมทำตามคำสั่งเธอด้วยล่ะ เขานายเคน นรินธร นักธุรกิจชื่อดังไม่ใช่ทาสของใครนะเคยแต่สั่งคนอื่นไม่เคยถูกใครมาสั่งเว้ย
อย่างนี้มันต้องมีการแข็งข้อกันเสียบ้างแล้ว ปล่อยให้ข่มหน่อยทำเป็นข่มได้ข่มดี อีกหน่อยจะกำราบกันไม่อยู่เมียนะไม่ใช่แม่เคนคิดได้ดังนั้น รอยยิ้มพรายผุดขึ้นที่ริมฝีปาก
“ผมไม่นวดให้คุณแล้ว คุณต่างหากที่ต้องนวดให้ผมเดี๋ยวนี้” เขาสั่งการน้ำเสียงเข้มและหยุดมือจากการนวดปลายเท้าของเธอ และยังสงสัยอยู่ในใจว่าเธอเมื่อยตรงไหนไม่ได้เดินมาสักหน่อย
ตาแป๋วๆ หวาน คม ของหญิงสาวลืมขึ้น “อ้าว...ทำไมล่ะกำลังสบายเลย นวดต่อสิ”
เอาใหญ่แล้วนึกหรือว่าจะใจอ่อน“ก็คุณน่ะโกหกผม ไหนบอกว่าถ้าผมยอมให้ขี่หลังกลับมาจนถึงบ้านแล้วจะนวดให้ผมยังไงล่ะ”
“แหม....แค่นี้ทำเป็นบ่น คุณทำให้ฉันไม่ได้ใช่ไหม ทีคุณล่ะคะทำอะไรกับฉันไว้บ้าง คุณสร้างรอยราคีไว้กับร่างกายของฉัน” กระท้อนแสร้งสะอื้นจริงๆรู้ดีว่าคืนนั้นเขาไม่ได้ใช้กำลังกับเธอเลย เธอเองก็เผลอใจไปกับเขาถึงไม่ได้ฟูมฟาย
ชายหนุ่มถอนหายใจรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีมันคงเทียบกันไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาทำลงไปกับเธอ แขนอบอุ่นพยุงหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นลูบบ่าเธอเบาๆเป็นการปลอบโยน
“กระท้อนครับ พี่เคนขอโทษนะสำหรับเรื่องเมื่อคืน พรุ่งนี้พี่เคนพากระท้อนกลับบ้านจะคุยเรื่องแต่งงานของเรากับผู้ใหญ่ทันที” เขารีบบอกสิ่งที่คิดเอาไว้กลัวเธอจะไม่สบายใจ กลัวจะคิดมากว่าเขาได้ร่างกายเธอแล้วจะทิ้งขว้าง
“แต่งงานเหรอ!” กระท้อนสั่นศีรษะ
“ทำไมล่ะ หรือว่ายังโกรธพี่เคนอยู่”
“ฉันยังไม่พร้อม ขอเรียนจบปริญญาโทก่อนได้ไหม” เธอเลือกที่จะไม่ปฎิเสธเพราะกระท้อนตั้งใจแล้วว่าตลอดชีวิตของเธอจะต้องมีสามีเพียงคนเดียวเท่านั้น และเรื่องเมื่อคืนก่อนถ้าจะโทษก็ต้องโทษทั้งสองฝ่าย เพราะฉะนั้นหญิงสาวลือกที่จะตั้งรับกับปัญหามากกว่าการหนีเขาไปอย่างไร้เหตุผลอย่างพวกนางเอกในนิยายชอบทำกัน
เคนพยักหน้าเข้าใจ “ก็ได้แต่ว่าเรียนจบปุ๊บแต่งงานปั๊บเลยนะ” เขารู้สึกใจร้อนขึ้นอย่างประหลาด
“ผมไปที่บ้านคุณมาวันนี้ ครอบครัวของคุณ และพี่นริน รู้เรื่องของเราหมดแล้วนะ”เคนบอกรายละเอียดที่กระท้อนยังไม่รู้
หญิงสาวทำหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาจะกล้าบอกคนที่บ้านเธอถึงเรื่องคืนก่อนด้วย
“คุณบอกทุกคนเลยเหรอ” นัยน์ตาเบิกกว้าง
“ใช่ครับ ก็ตอนแรกผมคิดว่าคุณหนีผมไปเพราะโกรธเรื่องนั้น ผมก็เลยสารภาพความจริงไปหมดแล้ว” “แล้วคุณพ่อคุณแม่ว่าไง” หญิสาวถามระรัว และเขย่าแขนของเขา
เคนยิ้ม “ก็ไม่ว่าอะไร แค่คุณพ่อคุณบอกพี่สาวของคุณว่าให้ไปหยิบปืนมาให้หน่อยท่านจะเอามายิงผม”
“ตายแล้ว คุณพ่อคงโกรธมาก ปกติท่านเป็นคนนิ่งเฉยถ้าไม่โกรธจริงท่านไม่พูดอย่างนั้นหรอก”
“โชคดีที่พี่นรินพี่ชายผมมาถึงพอดี ก็เลยช่วยพูดให้ผมถึงรอดเอาทั้งตัวและหัวกลับมาหาคุณได้ยังไงล่ะ”
“ที่จริงคุณน่าจะได้ชิมลูกปืนคุณพ่อสักนัดสองนัดนะ ก็ก่อเรื่องเสียขนาดนี้ ตายล่ะฉันกลับไปจะเอาหน้าไว้ที่ไหนล่ะ ”
“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ คุณไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยเรื่องทั้งหมดมันเพราะความใจร้อน งี่เง่า และก็เชื่อน้องสาวมากไปของผมเอง”
“อ๋อ รู้แล้วเหรอว่าตัวเองผิด” หญิงสาวได้ทีรีบยัดเยียดความผิดให้เขารับไปแต่เพียงผู้เดียว
“แล้วยัยพายไข่น้องคุณล่ะ คุณจะเอายังไงต่อไป”
“ปล่อยเป็นหน้าที่ของพี่นรินเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว ที่แท้พี่นรินเองรู้อยู่แล้วว่ายัยพายไข่ท้องกับคนงานในไร่ไม่ใช่นายนาวี แต่พี่นรินรอให้ยัยพายไข่สารภาพเอง ผมต่างหากที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรหลงเชื่อยัยพายไข่จนเรื่องบานปลายไปขนาดนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันนะไม่อย่างนั้นผมจะได้...”
หญิงสาวค้อนใส่ “จะได้อะไรคะ ”กระท้อนทำตาดุใส่
“แต่ทั้งหมดนี้มันก็ไม่ได้หมายความว่าระหว่างเรามันคือความรัก มันแค่การที่คุณและฉันพลาดไปและเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำลงไปร่วมกันก็เท่านั้น”
เคนกุมมือของหญิงสาวเอาไว้แน่น“ มันอาจจะรวดเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ แต่ผมรับรองได้สำหรับผม ผมรักคุณแน่นอน เวลาไม่สามารถตัดสินได้หรอกว่าคนเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า วันก่อนผมอ่านหนังสือพิมพ์เห็นคู่รักดาราบางคู่เขาคบกันมาตั้งสิบกว่าปี เขายังเลิกลากันอย่างน่าเสียดายเลย แต่การที่เราคบกันระยะสั้นๆ ใครจะไปรู้เราอาจจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรก็ได้” ชายหนุ่มเลิกคิ้วซ้ายสูง
หญิงสาวเบ้ปาก “บังเอิญว่าฉันไม่เชื่อคนง่ายเสียด้วย”
“ไม่เชื่อเหรอ มานี่เลยผมพิสูจน์ให้” เคนดึงร่างบางเข้ามากอดและกะว่าจะทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ขับรถกลับมาแต่ว่า
โอ๊ย!! “เจ็บคุณทำอะไรของคุณ ปล่อยผมนะ” กระท้อนบิดหูเขาจนหูแดง
“อย่าคิดว่าฉันพลาดแล้วพลาดเลย ตราบใดที่ฉันยังเรียนไม่จบและเรายังไม่ได้แต่งงานกันคุณไม่มีทางได้ทำแบบคืนนั้นอีก”
หญิงสาวข่มขู่
เคนถอนหายใจ “อะไรนะ! ทำไมล่ะ”สีหน้ามีปัญหา
“มีปัญหาเหรอ ถ้าคุณคิดว่าคุณรักฉันก็อย่าพยายามฉวยโอกาสอีกเข้าใจไหม” น้ำเสียงของหญิงสาวจริงจังขึ้น
เคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ถ้าผมยังไม่เคยก็ว่าไปอย่าง นี่มาทำให้ติดอกติดใจสุดท้ายก็จะให้ผมหักดิบ ผมว่าติดยามันยังเลิกง่ายกว่าเลยมั้ง แบบนี้ผมลงแดงตายกันพอดี”
“ดี ถ้าจะลงแดงตายก็ให้มันรู้ไป” หญิงสาวยักคิ้วให้ “ดีเหมือนกันถ้าตายเสียได้ก็ดี ฉันจะได้หาเจ้าบ่าวคนใหม่”
เคนรีบตีหน้ายักษ์ใส่ “ไม่ได้ คุณเป็นของผมแล้ว และต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ต่อให้ตายเป็นผีผมก็จะมานั่งเฝ้าคุณเอาไว้”
หญิงสาวลอบยิ้มหวาน “ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ ห้ามคิดแบบนั้นกับฉันอีกจนกว่าเราจะแต่งงานกัน”
โอ๊ย!!..... “ทำไมผมต้องยอมคุณด้วยนะกระท้อนว่าแต่อีกนานไหมกว่าคุณจะเรียนจบ”
ที่จริงเหลืออีกแค่สองเดือนเศษเท่านั้น “ถ้าคุณไม่คอยรบกวนฉันมากนักอีกไม่นานฉันก็คงจะเรียนจบแต่ถ้าคุณคอยวุ่นวายกับฉันมากเกินไปไม่รู้จะจบปีไหน” หญิงสาวพูดแบบลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ
“อ้าว...พูดแบบนี้ได้ไงล่ะ”
“เอาล่ะ....ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปหลังผมพาคุณไปส่งบ้าน คุณก็ต้องอนุญาตให้ผมไปหาคุณบ้าง พาคุณไปดูหนัง ฟังเพลงบ้าง อาทิตย์ละครั้งก็ยังดี แล้วผมสัญญาว่าจะเฝ้าดูคุณห่างๆ ไม่รบกวนคุณมากจนเกินไป แต่คุณก็ต้องขยันเรียนมากๆ จะได้รีบเรียนให้จบเร็วๆตกลงไหม”
หญิงสาวพยักหน้ารับคำ “ก็ได้”
เคนดึงร่างบางมากอดเอาไว้และประทับจุมพิตลงที่หน้าผากกลมมน จากนั้นความรักที่กำลังบานสะพรั่งมันทำให้เขาอ่อยอิ่งอยู่กับพวงแก้มสีชมพูอยู่นานก่อนจะค่อยๆเคลื่อนมาที่ริมฝีปากนุ่มๆ แต่ทว่าก็ถูกปลายเล็บแหลมเค็มหยิกที่แขนขวาเอาไว้เสียก่อน“ได้คืบคิดจะเอาศอก เดี๋ยวเถอะ”
“ผมแค่ขอมัดจำเล็ๆน้อยๆ เอาไว้ก่อน”
“บ้านฉันเรียกฉวยโอกาส”พันธิตาส่งสายตาเขียวใส่ในทันที
“ขอโทษครับ คุณว่าที่ภรรยา” เคนเสียงอ่อย
“มีหน้าที่อะไรก็ทำต่อไปซะดีๆ รู้ไหมเวลาฉันหงุดหงิดขึ้นมาพาลจะอารมณ์ไม่ดี มันมีผลต่อการเรียน” เคนทำสีหน้างงๆ ไม่เข้าใจ มันเกี่ยวกันด้วยเหรอ ได้แต่ถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะบีบเฟ้นเรียวขาให้หญิงสาวอย่างขะมักขะเม่น ++++++++++++++++++++++++++++
ณ.ไร่สับปะรด จังหวัดกาญจนบุรี
คนงานหนุมร่างกายกำยำ ใบหน้าคมสันผิวสองสี กำลังนั่งคุยกับนรินอยู่ในห้องทำงาน หญิงสาวร่างบางในชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีน้ำเงินเข้มตัดผิวขาวหยวกเปิดประตูห้องเข้ามาและผงะไปเล้กน้อย
“ปิดประตูซะแล้วเข้ามานั่งตรงนี้ยัยพายไข่”นรินสั่ง
“เชอะ” หญิงสาวสะบัดหน้าใส่ คนงานหนุ่มที่เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ แต่ชายหนุ่มหน้าคมสัน ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเขายังคงปั้นหน้าเรียบเฉยหลังจากที่คุยกับนายนรินแล้ว
“พี่บอกให้มานั่ง” น้ำเสียงกร้าวจนพายไข่สะดุ้ง
“ก็ได้” พายไข่มานั่งเก้าอี้ติดกับนายวุธ
“ตกลงพี่จะจัดงานแต่งงานให้เธอกับนาวุธอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า”
“พายไข่ไม่แต่งนะ” หญิงสาวแหวใหญ่และลุกขึ้นยืน
“อย่านะพายไข่ อย่าทำตัวเหมือนที่ผ่านมา ที่งามหน้ากันขนาดนี้ก็เพราะเธอทำตัวเอง ดีเท่าไหร่แล้วที่เจ้าวุธมันยังยอมรับเป็นพ่อเด็ก”
“พอเถอะครับคุณนริน ผมเข้าใจความรู้สึกคุณพายไข่ดี เพราะผมมันยากจน ไม่เหมาะสมกับคุณพายไข่”
นรินไม่ได้ต่อว่านายวุธิแต่หันไปว่าพายไข่แทน “อย่างนั้นเหรอ เออดีนะ ดูถูกที่เขายากจน แต่ตัวเองก็เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วกับเขาโดยที่ไม่มีใครบังคับ”
รอยยิ้มหยันจากพี่ชายทำให้พายไข่น้ำตาเอ่อ พี่นรินไม่เคยพูดจาดูถูกเธอแบบนี้มาก่อน
“พี่นริน”
“ไม่ต้องมาต่อรองอะไรทั้งนั้น ถ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อไปก็แต่งงานกับเจ้าวุธซะเพื่อลูกของเธอ และก็หัดทำตัวเสียใหม่จะเป็นแม่คนอยู่แล้ว” นรินกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด ยังไงซะคราวนี้เขาจะต้องปราบน้องสาวให้อยู่หมัด ++++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องของพายไข่ ข้าวของถูกขว้างปาจนแตกกระจายไปทั่วห้อง นาฬิกาปลุกทรงกลมบนโต๊ะถูกหยิบขึ้นมาขว้างใส่กระจกจนมันแตกกระจาย
“เพราะแกคนเดียวอีนังกระท้อน แกทำให้ทุกอย่างพังฉันต้องอดแต่งงานกับนาวี แต่ต้องมาแต่งงานกับไอ้คนงานในไร่กระจอกๆ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะคราวนี้”
ค่ำคืนเดือนมืด พายไข่ลอบออกมาจากห้องนอนของเธอ และตรงไปที่เรือนพักคนงานชายยามดึกสงัดซึ่งคนงานต่างพากันหลับไหลอยู่ในห้องส่วนตัว
ปัง !!
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมามองนางฬิกาเป็นเวลาตีหนึ่งเศษๆ ใครกันนะมาเคาะห้องดึกดื่นป่านนี้เขาเดินมาเปิดประตูห้อง และพบว่าฝ่ามือเรียวผลักมาที่อกซ้ายของเขาอย่างแรงก่อนจะแทรกร่างเข้ามาในห้อง
“อะไรกัน” วุธรีบเปิดไฟและต้องประหลาดใจ “คุณพายไข่ ลงมาทำอะไรดึกดื่นแบบนี้ครับ”
“แกไม่ต้องมาพูดดี ไหนแกสัญญาแล้วไงเรื่องคืนนั้นว่าจะไม่บอกใคร”
“ก็ผมเห็นว่าคุณท้อง จะปล่อยให้คุณท้องไม่มีพ่อได้ยังไง แถมคุณนรินยังบอกผมอีกว่าเขาเห็นเราสองคนทำอะไรกันตรงกองฟางในคืนนั้นจะให้ผมปฏิเสธยังไงครับ”
พายไข่ปาซองสีน้ำตาลใส่หน้าของวุธแรงๆ “อะไรกันครับคุณพายไข่”เขาก้มลงไปหยิบซองสีน้ำตาลและเปิดดู
“เงิน!”
“ใช่ห้าหมื่นบาทถ้วนเยอะสำหรับนายใช่ไหม” หญิงสาวกอดอกและเหยียดริมฝีปาก
“เอามาให้ผมทำไมครับ” วุธยิ้มเล็กน้อย “ ถ้าเป็นเรื่องสินสอดที่จะเอามาสู่ขอคุณน่ะผมเตรียมไว้แล้ว ผมให้ทางบ้านขายที่นาในส่วนของผมได้มาแสนกว่าบาทคิดจะเอามาเป็นสินสอดให้คุณ”
“ทุเรศ เงินแค่หลักแสนซื้อรองเท้าฉันได้แค่ไม่กี่คู่เท่านั้นแหละ ยังกล้าจะมาขอคนอย่างฉันเหรอไม่เจียมตัวเอาซะเลย เก็บเงินของนายเอาไว้เถอะ ที่ฉันเอาเงินมาให้เพราะต้องการให้นายออกไปจากที่นี่พี่นรินจะได้ยกเลิกการแต่งงานของเราซะ”
วุธยัดซองเงินสีน้ำตาลใส่มือพายไข่ ถึงเขาจนก็มีศักดิ์ศรี เขาแอบชอบเธอมานานในเมื่อวันหนึ่งเธอให้โอกาสเขาจึงไม่ปล่อยให้มันผ่านไป แต่เมื่อรู้ว่าเธอตั้งท้องคนจนๆ แต่ก็มีความเป็นลูกผู้ชายเต็มร้อยอย่างเขาก็ยืดอกยอมรับผิดชอบแต่ทำไมคุณหนูพายไข่คนนี้ถึงดูถูกน้ำใจเขานัก
“ทำไมคุณมันถึงเลือดเย็นนักคุณพายไข่ ผมพยายามจะใจเย็นที่สุดและพยายามเข้าใจคุณแล้วนะ เมื่อรู้ว่าคุณเที่ยวเอาลูกของผมไปยัดเยียดให้คนอื่น”
“แล้วจะทำไมก็ฉันไม่อยากได้นายเป็นพ่อของลูกฉัน”
“ไม่อยากได้ผมเป็นพ่อของลูก แต่วันนั้นคุณหนูยังอยากได้ผมเป็นผัวเอยู่เลยไม่ใช่เหรอครับ” ปกติเขาไม่ใช่คนพูดจาหยาบคายเพราะยังได้รับการศึกษามาบ้างถึงแม้จะแค่ปวช.ก็ตามแต่เมื่อเห็นฤทธิ์เจ้าหล่อนเขาก็ทนไม่ได้จริงๆ
“แกไอ้คนชั้นต่ำ อย่ามาพูดเรื่องผัวๆเมียๆแบบนี้กับฉันนะ” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากอย่างรังเกียจ
“ฟังไม่ได้เหรอ” วุธเขย่าร่างบางด้วยความโมโหและน้อยเนื้อต่ำใจ
“ใช่ ฉันฟังไม่ได้ ปล่อยมือสกปรกของแกออกจากร่างกายของฉันนะ” หญิงสาวแหวใส่เสียงดังลั่น
“ถ้าอย่างนั้นลองดูกันอีกทีว่าคุณต้องการให้ผมแตะต้องตัวคุณหรือเปล่า” ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนที่นอนจากนั้นปล้ำจูบอยู่สักพัก ซึ่งครั้งนี้เธอไม่ยอมแต่โดยดี ลำแขนแข็งแรงและมือที่หยาบกร้านจากการทำงานหนักลูบไล้ไปตามเรือนร่างของหญิงสาวไปจนทั่วทุกซอกทุกมุม
“ปล่อยฉันนะไอ้วุธ” หญิงสาวพูดได้แค่นี้ริมฝีปากใหญ่หนากว่าก็ปิดประทับริมฝีปากรูปกระจับเอาไว้อย่างมิดชิดและสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากดูดดื่มความชุ่มฉ่ำหวานที่ผสานยาขมของเธออย่างโหยหา คืนนั้นเธอทำให้เขาติดตาตรึงใจไม่รู้ลืม แม้จะรู้ว่าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธ์ก็ตาม ฝ่ามืออีกข้างเลื่อนต่ำลงไปที่กระโปรงตัวสั้นและรั้งมันขึ้นมาจนเหนือเอว หญิงสาวพยายามต่อต้านแต่เมื่อเขาเล้าโลมเธอได้ไม่นานท่าทีอันหยิ่งผยองและแข็งกร้าวของคุณหนูคนสวยก็กลับเป็นโอนอ่อนผ่อนตามลำแขนเรียวกอดคอและสอดปลายนิ้วไปที่ศีรษะของเขา ชายหนุ่มลูบหน้าท้องของเธออย่างแผ่วเบามันไม่ได้เรียบเนียนอย่างครั้งที่แล้วดูเหมือนมันจะนูนขึ้นมาบ้างนิดหน่อย เขาจึงพยายามละมุนละม่อมไม่รีบร้อนมากจนเกินไปนักเพราะกลัวจะกระทบกับเจ้าตัวเล็กในท้อง
“เชื่อผมนะ คุณพายไข่ผมจะดูแลคุณและลูกเป็นอย่างดี” ชายหนุ่มปลดชั้นในชิ้นสุดท้ายของหญิงสาวออกไปทางปลายเท้า ฝ่ามือใหญ่หนาลูบไล้เนินเนื้ออวบอูม จนหญิงสาวที่มีท่าทางรังเกียจเขาในทีแรกกลับเสียวกระสันและตอบรับด้วยการกอดเอวเขาไว้แน่น ส่วนใบหน้าของเธอก็ซุกไซร้อยู่ที่อกกว้างที่มีไรขนขึ้นปกคลุมไปทั่วบริเวณ
“นายวุธ อย่าทรมารฉันรู้ไหมฉันจะขาดใจอยู่แล้ว” เสียงเล็กๆเล็ดลอดออกมาจากปากกระจับอิ่มสวย “ไหนคุณบอกว่ารังเกียจผมยังไงล่ะ” เข้าใช้ฝ่ามือบีบเคล้น ฟอนเฟ้นไปทั่วหน้าอกขาวอวบจากนั้นส่งปลายลิ้นล้อนไปไล้เลียยอดปทุมถันสีชมพู
น้ำเสียงหญิงสาวกระเส่าปริ่มจะขาดใจ
เมื่อชายหนุ่มบรรจงจุมพิตลูบไล้ตั้งแต่ศีระษจรดปลายเท้ามันทำให้ร่างกายของเธอเบาดุจคนนกจนอารมณ์สาวกระเจิดกระเจิง
“ยังรังเกียจผมอีกไหมครับคุณหนู” ชายหนุ่มร่างเปลือยกับผิวสองสีของเขาที่มีเม็ดเหงื่อเคลือบจนเป็นเงาคร่อมอยู่บนเรือนร่างขาวหยวกนวลเนียน
หญิงสาวหน้าแดงก่ำปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปร่างของเขามันกำยำสมส่วนขนาดไหน หากเขาไม่ใช่คนที่มีพื้นเพยากจนฐานะต่ำต้อยกว่าเธอแล้ว เธอคงไม่ปฏิเสธเขาเป็นอันขาด หญิงสาวคิดได้เท่านั้นก็แทบจะลืมทุกอย่างไปเลยเมื่อเนื้อกายอันแข็งแกร่งแทรกเข้ามาทำความรู้จักกับเธออีกครั้ง จนเธอต้องหลับตายอมรับรสสวาทที่เขาบรรจงปรนเปรอให้อย่างอ่อนโยนตลอดทั้งคืน อย่างลืมตัว และหลงไหล คล้อยตามไปด้วนจนลืมแม้กระทั่งว่าเขายากจน และเป็นแค่งาน
จวบจนรุ่งสางเสียงกรี๊ดของหญิงสาวดังลั่นเรือนพักคนงานชาย เมื่อเพื่อนของวุธเห็นว่าเขาตื่นสายกว่าทุกวันกลัวจะเข้าทำงานสายจึงหวังดีมาเคาะประตูห้องและเห็นว่าห้องไม่ได้ล็อคเลยผลักเข้ามากะว่าจะมาปลุก แต่พบคุณหนูคนสวยนอนกอดก่ายหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของนายวุธ เท่านั้นแหละเขาร้องตกใจและพยายามจะปิดประตูแต่คนในห้องทั้งสองลืมตาขึ้นเสียก่อน พายไข่ร้องกรี๊ดลั่นเมื่อรู้ว่ามีคนมาพบด้วยเสียงกรีดร้องอันแหลมดังของเธอทำให้คนงานในบริเวณนั้นคิดว่ามีเรื่องจึงวิ่งมารุมดูกันจนนายวุธนั้นต้องหาผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างคุณหนูคนสวยก่อนที่จะไล่ให้คนที่อยู่หน้าห้องกระจายตัวออกไปให้หมด
นรินหัวเราะเสียงดังเมื่อแม่บ้านวัยกลางของเขารีบมารายงานให้ฟังว่าเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นที่เรือนคนงานชายแต่ต้องประหลาดใจที่เห็นท่าทีของนรินไม่ได้มีแววโกรธแต่กลับมีแววตลกขบขันแทน
“ดี เป็นแบบนี้ดูสิยัยพายไข่จะทำหน้ายังไง จะไม่ยอมแต่งงานอีกไหม” นรินเดาเหตุการณ์ได้นายวุธคงไม่ได้ฉุดน้องสาวเขาไปทำแบบนั้นหรอก ยัยพายไข่คงหาเรื่องใส่ตัวเช่นเคย ดีล่ะต่อไปนี้เขาจะได้หมดภาระการเป็นผู้ปกครองของยัยพายไข่เสียที ดูแล้วนายวุธก็เป็นคนใช้ได้ฐานะนั่นเหรอไม่ใช่เรื่องยากมันสามารถสร้างกันได้หากนายวุธรักพายไข่จริงเขาก็จะช่วยส่งเสริมและสนับสนุนอย่างเต็มที่ นรินยิ้มเย็นอย่างสบายใจ +++++++++++++++++++++++++++++++
เคนรู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัวไปจนทั่วร่าง ก็วันนี้ต้องตระเวนขับรถไปกลับกรุงเทพ-จันทบุรี ระยะทางใกล้เสียเมื่อไหร่กัน แถมยังต้องกลับมาแบกยัยตัวแสบขึ้นหลังเพราะโดนหลอกว่ากลับถึงบ้านเมื่อไหร่เธอจะนวดให้ ถึงตัวของเธอจะไม้ได้อ้วนอะไรนัก แต่น้ำหนักห้าสิบกว่าๆ แบกมาระยะทางเกือบสองกิโลเมตรก็ทำให้หลังของเขารู้สึกปวดแปลบไปหมดเหมือนกัน มิหนำใจแม่คุณยังมาใช้เขานวดเฟ้นอีกนานสองนาน ทำไมเขาต้องยอมทำตามคำสั่งเธอด้วยล่ะ เขานายเคน นรินธร นักธุรกิจชื่อดังไม่ใช่ทาสของใครนะเคยแต่สั่งคนอื่นไม่เคยถูกใครมาสั่งเว้ย
อย่างนี้มันต้องมีการแข็งข้อกันเสียบ้างแล้ว ปล่อยให้ข่มหน่อยทำเป็นข่มได้ข่มดี อีกหน่อยจะกำราบกันไม่อยู่เมียนะไม่ใช่แม่เคนคิดได้ดังนั้น รอยยิ้มพรายผุดขึ้นที่ริมฝีปาก
“ผมไม่นวดให้คุณแล้ว คุณต่างหากที่ต้องนวดให้ผมเดี๋ยวนี้” เขาสั่งการน้ำเสียงเข้มและหยุดมือจากการนวดปลายเท้าของเธอ และยังสงสัยอยู่ในใจว่าเธอเมื่อยตรงไหนไม่ได้เดินมาสักหน่อย
ตาแป๋วๆ หวาน คม ของหญิงสาวลืมขึ้น “อ้าว...ทำไมล่ะกำลังสบายเลย นวดต่อสิ”
เอาใหญ่แล้วนึกหรือว่าจะใจอ่อน“ก็คุณน่ะโกหกผม ไหนบอกว่าถ้าผมยอมให้ขี่หลังกลับมาจนถึงบ้านแล้วจะนวดให้ผมยังไงล่ะ”
“แหม....แค่นี้ทำเป็นบ่น คุณทำให้ฉันไม่ได้ใช่ไหม ทีคุณล่ะคะทำอะไรกับฉันไว้บ้าง คุณสร้างรอยราคีไว้กับร่างกายของฉัน” กระท้อนแสร้งสะอื้นจริงๆรู้ดีว่าคืนนั้นเขาไม่ได้ใช้กำลังกับเธอเลย เธอเองก็เผลอใจไปกับเขาถึงไม่ได้ฟูมฟาย
ชายหนุ่มถอนหายใจรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีมันคงเทียบกันไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาทำลงไปกับเธอ แขนอบอุ่นพยุงหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นลูบบ่าเธอเบาๆเป็นการปลอบโยน
“กระท้อนครับ พี่เคนขอโทษนะสำหรับเรื่องเมื่อคืน พรุ่งนี้พี่เคนพากระท้อนกลับบ้านจะคุยเรื่องแต่งงานของเรากับผู้ใหญ่ทันที” เขารีบบอกสิ่งที่คิดเอาไว้กลัวเธอจะไม่สบายใจ กลัวจะคิดมากว่าเขาได้ร่างกายเธอแล้วจะทิ้งขว้าง
“แต่งงานเหรอ!” กระท้อนสั่นศีรษะ
“ทำไมล่ะ หรือว่ายังโกรธพี่เคนอยู่”
“ฉันยังไม่พร้อม ขอเรียนจบปริญญาโทก่อนได้ไหม” เธอเลือกที่จะไม่ปฎิเสธเพราะกระท้อนตั้งใจแล้วว่าตลอดชีวิตของเธอจะต้องมีสามีเพียงคนเดียวเท่านั้น และเรื่องเมื่อคืนก่อนถ้าจะโทษก็ต้องโทษทั้งสองฝ่าย เพราะฉะนั้นหญิงสาวลือกที่จะตั้งรับกับปัญหามากกว่าการหนีเขาไปอย่างไร้เหตุผลอย่างพวกนางเอกในนิยายชอบทำกัน
เคนพยักหน้าเข้าใจ “ก็ได้แต่ว่าเรียนจบปุ๊บแต่งงานปั๊บเลยนะ” เขารู้สึกใจร้อนขึ้นอย่างประหลาด
“ผมไปที่บ้านคุณมาวันนี้ ครอบครัวของคุณ และพี่นริน รู้เรื่องของเราหมดแล้วนะ”เคนบอกรายละเอียดที่กระท้อนยังไม่รู้
หญิงสาวทำหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาจะกล้าบอกคนที่บ้านเธอถึงเรื่องคืนก่อนด้วย
“คุณบอกทุกคนเลยเหรอ” นัยน์ตาเบิกกว้าง
“ใช่ครับ ก็ตอนแรกผมคิดว่าคุณหนีผมไปเพราะโกรธเรื่องนั้น ผมก็เลยสารภาพความจริงไปหมดแล้ว” “แล้วคุณพ่อคุณแม่ว่าไง” หญิสาวถามระรัว และเขย่าแขนของเขา
เคนยิ้ม “ก็ไม่ว่าอะไร แค่คุณพ่อคุณบอกพี่สาวของคุณว่าให้ไปหยิบปืนมาให้หน่อยท่านจะเอามายิงผม”
“ตายแล้ว คุณพ่อคงโกรธมาก ปกติท่านเป็นคนนิ่งเฉยถ้าไม่โกรธจริงท่านไม่พูดอย่างนั้นหรอก”
“โชคดีที่พี่นรินพี่ชายผมมาถึงพอดี ก็เลยช่วยพูดให้ผมถึงรอดเอาทั้งตัวและหัวกลับมาหาคุณได้ยังไงล่ะ”
“ที่จริงคุณน่าจะได้ชิมลูกปืนคุณพ่อสักนัดสองนัดนะ ก็ก่อเรื่องเสียขนาดนี้ ตายล่ะฉันกลับไปจะเอาหน้าไว้ที่ไหนล่ะ ”
“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ คุณไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยเรื่องทั้งหมดมันเพราะความใจร้อน งี่เง่า และก็เชื่อน้องสาวมากไปของผมเอง”
“อ๋อ รู้แล้วเหรอว่าตัวเองผิด” หญิงสาวได้ทีรีบยัดเยียดความผิดให้เขารับไปแต่เพียงผู้เดียว
“แล้วยัยพายไข่น้องคุณล่ะ คุณจะเอายังไงต่อไป”
“ปล่อยเป็นหน้าที่ของพี่นรินเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว ที่แท้พี่นรินเองรู้อยู่แล้วว่ายัยพายไข่ท้องกับคนงานในไร่ไม่ใช่นายนาวี แต่พี่นรินรอให้ยัยพายไข่สารภาพเอง ผมต่างหากที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรหลงเชื่อยัยพายไข่จนเรื่องบานปลายไปขนาดนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันนะไม่อย่างนั้นผมจะได้...”
หญิงสาวค้อนใส่ “จะได้อะไรคะ ”กระท้อนทำตาดุใส่
“แต่ทั้งหมดนี้มันก็ไม่ได้หมายความว่าระหว่างเรามันคือความรัก มันแค่การที่คุณและฉันพลาดไปและเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำลงไปร่วมกันก็เท่านั้น”
เคนกุมมือของหญิงสาวเอาไว้แน่น“ มันอาจจะรวดเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ แต่ผมรับรองได้สำหรับผม ผมรักคุณแน่นอน เวลาไม่สามารถตัดสินได้หรอกว่าคนเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า วันก่อนผมอ่านหนังสือพิมพ์เห็นคู่รักดาราบางคู่เขาคบกันมาตั้งสิบกว่าปี เขายังเลิกลากันอย่างน่าเสียดายเลย แต่การที่เราคบกันระยะสั้นๆ ใครจะไปรู้เราอาจจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรก็ได้” ชายหนุ่มเลิกคิ้วซ้ายสูง
หญิงสาวเบ้ปาก “บังเอิญว่าฉันไม่เชื่อคนง่ายเสียด้วย”
“ไม่เชื่อเหรอ มานี่เลยผมพิสูจน์ให้” เคนดึงร่างบางเข้ามากอดและกะว่าจะทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ขับรถกลับมาแต่ว่า
โอ๊ย!! “เจ็บคุณทำอะไรของคุณ ปล่อยผมนะ” กระท้อนบิดหูเขาจนหูแดง
“อย่าคิดว่าฉันพลาดแล้วพลาดเลย ตราบใดที่ฉันยังเรียนไม่จบและเรายังไม่ได้แต่งงานกันคุณไม่มีทางได้ทำแบบคืนนั้นอีก”
หญิงสาวข่มขู่
เคนถอนหายใจ “อะไรนะ! ทำไมล่ะ”สีหน้ามีปัญหา
“มีปัญหาเหรอ ถ้าคุณคิดว่าคุณรักฉันก็อย่าพยายามฉวยโอกาสอีกเข้าใจไหม” น้ำเสียงของหญิงสาวจริงจังขึ้น
เคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ถ้าผมยังไม่เคยก็ว่าไปอย่าง นี่มาทำให้ติดอกติดใจสุดท้ายก็จะให้ผมหักดิบ ผมว่าติดยามันยังเลิกง่ายกว่าเลยมั้ง แบบนี้ผมลงแดงตายกันพอดี”
“ดี ถ้าจะลงแดงตายก็ให้มันรู้ไป” หญิงสาวยักคิ้วให้ “ดีเหมือนกันถ้าตายเสียได้ก็ดี ฉันจะได้หาเจ้าบ่าวคนใหม่”
เคนรีบตีหน้ายักษ์ใส่ “ไม่ได้ คุณเป็นของผมแล้ว และต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ต่อให้ตายเป็นผีผมก็จะมานั่งเฝ้าคุณเอาไว้”
หญิงสาวลอบยิ้มหวาน “ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ ห้ามคิดแบบนั้นกับฉันอีกจนกว่าเราจะแต่งงานกัน”
โอ๊ย!!..... “ทำไมผมต้องยอมคุณด้วยนะกระท้อนว่าแต่อีกนานไหมกว่าคุณจะเรียนจบ”
ที่จริงเหลืออีกแค่สองเดือนเศษเท่านั้น “ถ้าคุณไม่คอยรบกวนฉันมากนักอีกไม่นานฉันก็คงจะเรียนจบแต่ถ้าคุณคอยวุ่นวายกับฉันมากเกินไปไม่รู้จะจบปีไหน” หญิงสาวพูดแบบลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ
“อ้าว...พูดแบบนี้ได้ไงล่ะ”
“เอาล่ะ....ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปหลังผมพาคุณไปส่งบ้าน คุณก็ต้องอนุญาตให้ผมไปหาคุณบ้าง พาคุณไปดูหนัง ฟังเพลงบ้าง อาทิตย์ละครั้งก็ยังดี แล้วผมสัญญาว่าจะเฝ้าดูคุณห่างๆ ไม่รบกวนคุณมากจนเกินไป แต่คุณก็ต้องขยันเรียนมากๆ จะได้รีบเรียนให้จบเร็วๆตกลงไหม”
หญิงสาวพยักหน้ารับคำ “ก็ได้”
เคนดึงร่างบางมากอดเอาไว้และประทับจุมพิตลงที่หน้าผากกลมมน จากนั้นความรักที่กำลังบานสะพรั่งมันทำให้เขาอ่อยอิ่งอยู่กับพวงแก้มสีชมพูอยู่นานก่อนจะค่อยๆเคลื่อนมาที่ริมฝีปากนุ่มๆ แต่ทว่าก็ถูกปลายเล็บแหลมเค็มหยิกที่แขนขวาเอาไว้เสียก่อน“ได้คืบคิดจะเอาศอก เดี๋ยวเถอะ”
“ผมแค่ขอมัดจำเล็ๆน้อยๆ เอาไว้ก่อน”
“บ้านฉันเรียกฉวยโอกาส”พันธิตาส่งสายตาเขียวใส่ในทันที
“ขอโทษครับ คุณว่าที่ภรรยา” เคนเสียงอ่อย
“มีหน้าที่อะไรก็ทำต่อไปซะดีๆ รู้ไหมเวลาฉันหงุดหงิดขึ้นมาพาลจะอารมณ์ไม่ดี มันมีผลต่อการเรียน” เคนทำสีหน้างงๆ ไม่เข้าใจ มันเกี่ยวกันด้วยเหรอ ได้แต่ถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะบีบเฟ้นเรียวขาให้หญิงสาวอย่างขะมักขะเม่น ++++++++++++++++++++++++++++
ณ.ไร่สับปะรด จังหวัดกาญจนบุรี
คนงานหนุมร่างกายกำยำ ใบหน้าคมสันผิวสองสี กำลังนั่งคุยกับนรินอยู่ในห้องทำงาน หญิงสาวร่างบางในชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีน้ำเงินเข้มตัดผิวขาวหยวกเปิดประตูห้องเข้ามาและผงะไปเล้กน้อย
“ปิดประตูซะแล้วเข้ามานั่งตรงนี้ยัยพายไข่”นรินสั่ง
“เชอะ” หญิงสาวสะบัดหน้าใส่ คนงานหนุ่มที่เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ แต่ชายหนุ่มหน้าคมสัน ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเขายังคงปั้นหน้าเรียบเฉยหลังจากที่คุยกับนายนรินแล้ว
“พี่บอกให้มานั่ง” น้ำเสียงกร้าวจนพายไข่สะดุ้ง
“ก็ได้” พายไข่มานั่งเก้าอี้ติดกับนายวุธ
“ตกลงพี่จะจัดงานแต่งงานให้เธอกับนาวุธอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า”
“พายไข่ไม่แต่งนะ” หญิงสาวแหวใหญ่และลุกขึ้นยืน
“อย่านะพายไข่ อย่าทำตัวเหมือนที่ผ่านมา ที่งามหน้ากันขนาดนี้ก็เพราะเธอทำตัวเอง ดีเท่าไหร่แล้วที่เจ้าวุธมันยังยอมรับเป็นพ่อเด็ก”
“พอเถอะครับคุณนริน ผมเข้าใจความรู้สึกคุณพายไข่ดี เพราะผมมันยากจน ไม่เหมาะสมกับคุณพายไข่”
นรินไม่ได้ต่อว่านายวุธิแต่หันไปว่าพายไข่แทน “อย่างนั้นเหรอ เออดีนะ ดูถูกที่เขายากจน แต่ตัวเองก็เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วกับเขาโดยที่ไม่มีใครบังคับ”
รอยยิ้มหยันจากพี่ชายทำให้พายไข่น้ำตาเอ่อ พี่นรินไม่เคยพูดจาดูถูกเธอแบบนี้มาก่อน
“พี่นริน”
“ไม่ต้องมาต่อรองอะไรทั้งนั้น ถ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อไปก็แต่งงานกับเจ้าวุธซะเพื่อลูกของเธอ และก็หัดทำตัวเสียใหม่จะเป็นแม่คนอยู่แล้ว” นรินกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด ยังไงซะคราวนี้เขาจะต้องปราบน้องสาวให้อยู่หมัด ++++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องของพายไข่ ข้าวของถูกขว้างปาจนแตกกระจายไปทั่วห้อง นาฬิกาปลุกทรงกลมบนโต๊ะถูกหยิบขึ้นมาขว้างใส่กระจกจนมันแตกกระจาย
“เพราะแกคนเดียวอีนังกระท้อน แกทำให้ทุกอย่างพังฉันต้องอดแต่งงานกับนาวี แต่ต้องมาแต่งงานกับไอ้คนงานในไร่กระจอกๆ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะคราวนี้”
ค่ำคืนเดือนมืด พายไข่ลอบออกมาจากห้องนอนของเธอ และตรงไปที่เรือนพักคนงานชายยามดึกสงัดซึ่งคนงานต่างพากันหลับไหลอยู่ในห้องส่วนตัว
ปัง !!
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมามองนางฬิกาเป็นเวลาตีหนึ่งเศษๆ ใครกันนะมาเคาะห้องดึกดื่นป่านนี้เขาเดินมาเปิดประตูห้อง และพบว่าฝ่ามือเรียวผลักมาที่อกซ้ายของเขาอย่างแรงก่อนจะแทรกร่างเข้ามาในห้อง
“อะไรกัน” วุธรีบเปิดไฟและต้องประหลาดใจ “คุณพายไข่ ลงมาทำอะไรดึกดื่นแบบนี้ครับ”
“แกไม่ต้องมาพูดดี ไหนแกสัญญาแล้วไงเรื่องคืนนั้นว่าจะไม่บอกใคร”
“ก็ผมเห็นว่าคุณท้อง จะปล่อยให้คุณท้องไม่มีพ่อได้ยังไง แถมคุณนรินยังบอกผมอีกว่าเขาเห็นเราสองคนทำอะไรกันตรงกองฟางในคืนนั้นจะให้ผมปฏิเสธยังไงครับ”
พายไข่ปาซองสีน้ำตาลใส่หน้าของวุธแรงๆ “อะไรกันครับคุณพายไข่”เขาก้มลงไปหยิบซองสีน้ำตาลและเปิดดู
“เงิน!”
“ใช่ห้าหมื่นบาทถ้วนเยอะสำหรับนายใช่ไหม” หญิงสาวกอดอกและเหยียดริมฝีปาก
“เอามาให้ผมทำไมครับ” วุธยิ้มเล็กน้อย “ ถ้าเป็นเรื่องสินสอดที่จะเอามาสู่ขอคุณน่ะผมเตรียมไว้แล้ว ผมให้ทางบ้านขายที่นาในส่วนของผมได้มาแสนกว่าบาทคิดจะเอามาเป็นสินสอดให้คุณ”
“ทุเรศ เงินแค่หลักแสนซื้อรองเท้าฉันได้แค่ไม่กี่คู่เท่านั้นแหละ ยังกล้าจะมาขอคนอย่างฉันเหรอไม่เจียมตัวเอาซะเลย เก็บเงินของนายเอาไว้เถอะ ที่ฉันเอาเงินมาให้เพราะต้องการให้นายออกไปจากที่นี่พี่นรินจะได้ยกเลิกการแต่งงานของเราซะ”
วุธยัดซองเงินสีน้ำตาลใส่มือพายไข่ ถึงเขาจนก็มีศักดิ์ศรี เขาแอบชอบเธอมานานในเมื่อวันหนึ่งเธอให้โอกาสเขาจึงไม่ปล่อยให้มันผ่านไป แต่เมื่อรู้ว่าเธอตั้งท้องคนจนๆ แต่ก็มีความเป็นลูกผู้ชายเต็มร้อยอย่างเขาก็ยืดอกยอมรับผิดชอบแต่ทำไมคุณหนูพายไข่คนนี้ถึงดูถูกน้ำใจเขานัก
“ทำไมคุณมันถึงเลือดเย็นนักคุณพายไข่ ผมพยายามจะใจเย็นที่สุดและพยายามเข้าใจคุณแล้วนะ เมื่อรู้ว่าคุณเที่ยวเอาลูกของผมไปยัดเยียดให้คนอื่น”
“แล้วจะทำไมก็ฉันไม่อยากได้นายเป็นพ่อของลูกฉัน”
“ไม่อยากได้ผมเป็นพ่อของลูก แต่วันนั้นคุณหนูยังอยากได้ผมเป็นผัวเอยู่เลยไม่ใช่เหรอครับ” ปกติเขาไม่ใช่คนพูดจาหยาบคายเพราะยังได้รับการศึกษามาบ้างถึงแม้จะแค่ปวช.ก็ตามแต่เมื่อเห็นฤทธิ์เจ้าหล่อนเขาก็ทนไม่ได้จริงๆ
“แกไอ้คนชั้นต่ำ อย่ามาพูดเรื่องผัวๆเมียๆแบบนี้กับฉันนะ” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากอย่างรังเกียจ
“ฟังไม่ได้เหรอ” วุธเขย่าร่างบางด้วยความโมโหและน้อยเนื้อต่ำใจ
“ใช่ ฉันฟังไม่ได้ ปล่อยมือสกปรกของแกออกจากร่างกายของฉันนะ” หญิงสาวแหวใส่เสียงดังลั่น
“ถ้าอย่างนั้นลองดูกันอีกทีว่าคุณต้องการให้ผมแตะต้องตัวคุณหรือเปล่า” ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนที่นอนจากนั้นปล้ำจูบอยู่สักพัก ซึ่งครั้งนี้เธอไม่ยอมแต่โดยดี ลำแขนแข็งแรงและมือที่หยาบกร้านจากการทำงานหนักลูบไล้ไปตามเรือนร่างของหญิงสาวไปจนทั่วทุกซอกทุกมุม
“ปล่อยฉันนะไอ้วุธ” หญิงสาวพูดได้แค่นี้ริมฝีปากใหญ่หนากว่าก็ปิดประทับริมฝีปากรูปกระจับเอาไว้อย่างมิดชิดและสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากดูดดื่มความชุ่มฉ่ำหวานที่ผสานยาขมของเธออย่างโหยหา คืนนั้นเธอทำให้เขาติดตาตรึงใจไม่รู้ลืม แม้จะรู้ว่าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธ์ก็ตาม ฝ่ามืออีกข้างเลื่อนต่ำลงไปที่กระโปรงตัวสั้นและรั้งมันขึ้นมาจนเหนือเอว หญิงสาวพยายามต่อต้านแต่เมื่อเขาเล้าโลมเธอได้ไม่นานท่าทีอันหยิ่งผยองและแข็งกร้าวของคุณหนูคนสวยก็กลับเป็นโอนอ่อนผ่อนตามลำแขนเรียวกอดคอและสอดปลายนิ้วไปที่ศีรษะของเขา ชายหนุ่มลูบหน้าท้องของเธออย่างแผ่วเบามันไม่ได้เรียบเนียนอย่างครั้งที่แล้วดูเหมือนมันจะนูนขึ้นมาบ้างนิดหน่อย เขาจึงพยายามละมุนละม่อมไม่รีบร้อนมากจนเกินไปนักเพราะกลัวจะกระทบกับเจ้าตัวเล็กในท้อง
“เชื่อผมนะ คุณพายไข่ผมจะดูแลคุณและลูกเป็นอย่างดี” ชายหนุ่มปลดชั้นในชิ้นสุดท้ายของหญิงสาวออกไปทางปลายเท้า ฝ่ามือใหญ่หนาลูบไล้เนินเนื้ออวบอูม จนหญิงสาวที่มีท่าทางรังเกียจเขาในทีแรกกลับเสียวกระสันและตอบรับด้วยการกอดเอวเขาไว้แน่น ส่วนใบหน้าของเธอก็ซุกไซร้อยู่ที่อกกว้างที่มีไรขนขึ้นปกคลุมไปทั่วบริเวณ
“นายวุธ อย่าทรมารฉันรู้ไหมฉันจะขาดใจอยู่แล้ว” เสียงเล็กๆเล็ดลอดออกมาจากปากกระจับอิ่มสวย “ไหนคุณบอกว่ารังเกียจผมยังไงล่ะ” เข้าใช้ฝ่ามือบีบเคล้น ฟอนเฟ้นไปทั่วหน้าอกขาวอวบจากนั้นส่งปลายลิ้นล้อนไปไล้เลียยอดปทุมถันสีชมพู
น้ำเสียงหญิงสาวกระเส่าปริ่มจะขาดใจ
เมื่อชายหนุ่มบรรจงจุมพิตลูบไล้ตั้งแต่ศีระษจรดปลายเท้ามันทำให้ร่างกายของเธอเบาดุจคนนกจนอารมณ์สาวกระเจิดกระเจิง
“ยังรังเกียจผมอีกไหมครับคุณหนู” ชายหนุ่มร่างเปลือยกับผิวสองสีของเขาที่มีเม็ดเหงื่อเคลือบจนเป็นเงาคร่อมอยู่บนเรือนร่างขาวหยวกนวลเนียน
หญิงสาวหน้าแดงก่ำปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปร่างของเขามันกำยำสมส่วนขนาดไหน หากเขาไม่ใช่คนที่มีพื้นเพยากจนฐานะต่ำต้อยกว่าเธอแล้ว เธอคงไม่ปฏิเสธเขาเป็นอันขาด หญิงสาวคิดได้เท่านั้นก็แทบจะลืมทุกอย่างไปเลยเมื่อเนื้อกายอันแข็งแกร่งแทรกเข้ามาทำความรู้จักกับเธออีกครั้ง จนเธอต้องหลับตายอมรับรสสวาทที่เขาบรรจงปรนเปรอให้อย่างอ่อนโยนตลอดทั้งคืน อย่างลืมตัว และหลงไหล คล้อยตามไปด้วนจนลืมแม้กระทั่งว่าเขายากจน และเป็นแค่งาน
จวบจนรุ่งสางเสียงกรี๊ดของหญิงสาวดังลั่นเรือนพักคนงานชาย เมื่อเพื่อนของวุธเห็นว่าเขาตื่นสายกว่าทุกวันกลัวจะเข้าทำงานสายจึงหวังดีมาเคาะประตูห้องและเห็นว่าห้องไม่ได้ล็อคเลยผลักเข้ามากะว่าจะมาปลุก แต่พบคุณหนูคนสวยนอนกอดก่ายหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของนายวุธ เท่านั้นแหละเขาร้องตกใจและพยายามจะปิดประตูแต่คนในห้องทั้งสองลืมตาขึ้นเสียก่อน พายไข่ร้องกรี๊ดลั่นเมื่อรู้ว่ามีคนมาพบด้วยเสียงกรีดร้องอันแหลมดังของเธอทำให้คนงานในบริเวณนั้นคิดว่ามีเรื่องจึงวิ่งมารุมดูกันจนนายวุธนั้นต้องหาผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างคุณหนูคนสวยก่อนที่จะไล่ให้คนที่อยู่หน้าห้องกระจายตัวออกไปให้หมด
นรินหัวเราะเสียงดังเมื่อแม่บ้านวัยกลางของเขารีบมารายงานให้ฟังว่าเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นที่เรือนคนงานชายแต่ต้องประหลาดใจที่เห็นท่าทีของนรินไม่ได้มีแววโกรธแต่กลับมีแววตลกขบขันแทน
“ดี เป็นแบบนี้ดูสิยัยพายไข่จะทำหน้ายังไง จะไม่ยอมแต่งงานอีกไหม” นรินเดาเหตุการณ์ได้นายวุธคงไม่ได้ฉุดน้องสาวเขาไปทำแบบนั้นหรอก ยัยพายไข่คงหาเรื่องใส่ตัวเช่นเคย ดีล่ะต่อไปนี้เขาจะได้หมดภาระการเป็นผู้ปกครองของยัยพายไข่เสียที ดูแล้วนายวุธก็เป็นคนใช้ได้ฐานะนั่นเหรอไม่ใช่เรื่องยากมันสามารถสร้างกันได้หากนายวุธรักพายไข่จริงเขาก็จะช่วยส่งเสริมและสนับสนุนอย่างเต็มที่ นรินยิ้มเย็นอย่างสบายใจ +++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ก.ค. 2554, 15:45:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ก.ค. 2554, 15:45:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 4774
| << ตอนที่ 11 | ตอนที่ 13 >> |
dedy 25 ก.ค. 2554, 16:20:59 น.
พายไข่จะหมดฤทธิ์จิงๆหรอ
พายไข่จะหมดฤทธิ์จิงๆหรอ
xeve 25 ก.ค. 2554, 16:24:56 น.
555 ทั้งพายไข่ทั้งนายเคนโดนปราบทั้งคู่ DNA ตระกูลนี้เกิดมาเป็นช้างเท้าหลังแน่เลย
555 ทั้งพายไข่ทั้งนายเคนโดนปราบทั้งคู่ DNA ตระกูลนี้เกิดมาเป็นช้างเท้าหลังแน่เลย
maplezaa 25 ก.ค. 2554, 16:40:14 น.
ยัยไข่เน่า ชิชิ ผู้ชายเค้ารักเค้าจะรับผิดชอบยังจะเรื่องมากอีกน่ะย่ะ
ยัยไข่เน่า ชิชิ ผู้ชายเค้ารักเค้าจะรับผิดชอบยังจะเรื่องมากอีกน่ะย่ะ
kaero 25 ก.ค. 2554, 17:08:21 น.
น่าสงสารนายเคนจริงๆๆ
น่าสงสารนายเคนจริงๆๆ
ann 25 ก.ค. 2554, 17:57:44 น.
ตกลงเรื่องนี้ยัยพายไข่เป้นนางเอกใช่ปะเนี่ย 555+
ตกลงเรื่องนี้ยัยพายไข่เป้นนางเอกใช่ปะเนี่ย 555+
plalawan 25 ก.ค. 2554, 19:52:43 น.
ยัยพายไข่นี่ปากร้ายตั้งแต่เล็กจนโตต้องให้นายวุธปราบให้เข็ด
ยัยพายไข่นี่ปากร้ายตั้งแต่เล็กจนโตต้องให้นายวุธปราบให้เข็ด
lovemuay 25 ก.ค. 2554, 20:38:53 น.
ยัยพายไข่มีคนปราบลงซะแระ อิอิ แต่ทำไมดูยัยกระท้อนจะปราบไม่อยู่นะ +55
ยัยพายไข่มีคนปราบลงซะแระ อิอิ แต่ทำไมดูยัยกระท้อนจะปราบไม่อยู่นะ +55
เฉื่อย 25 ก.ค. 2554, 20:39:45 น.
ยัยพายเน่า ไม่แน่จริงนี่หน่า
ยัยพายเน่า ไม่แน่จริงนี่หน่า
anOO 25 ก.ค. 2554, 21:03:16 น.
ยัยพายไข่ ตกม้าตายของแท้เลย
จะร้องทำไมเนี่ย เค้าเลยรู้กันหมดทั้งไร่เลย
ยัยพายไข่ ตกม้าตายของแท้เลย
จะร้องทำไมเนี่ย เค้าเลยรู้กันหมดทั้งไร่เลย
คนที่รอมานาน 25 ก.ค. 2554, 21:42:57 น.
เรียกว่ากรรมสนองได้ป่าวเนี่ย
เรียกว่ากรรมสนองได้ป่าวเนี่ย
ปูสีน้ำเงิน 25 ก.ค. 2554, 23:16:34 น.
น่าลุ้นทั้งสองคู่เลยนะเนี่ยว่ายัยพายไข่จะโดนปราบวิธีไหน
แต่นายเคนนี่สิน่าจะเข้าชมรมคนเกลียมัวซะแล้วล่ะมั้ง
น่าลุ้นทั้งสองคู่เลยนะเนี่ยว่ายัยพายไข่จะโดนปราบวิธีไหน
แต่นายเคนนี่สิน่าจะเข้าชมรมคนเกลียมัวซะแล้วล่ะมั้ง
อัปสรา 26 ก.ค. 2554, 08:31:43 น.
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ
ว่าแต่ยัยกระท้อนนี่ซิ ข่มขู่นนายเคนจังต้องให้นายเคนปราบบ้างเสียแล้ว
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ
ว่าแต่ยัยกระท้อนนี่ซิ ข่มขู่นนายเคนจังต้องให้นายเคนปราบบ้างเสียแล้ว
nunoi 26 ก.ค. 2554, 13:33:12 น.
ยัยพายไข่ จะถูกปราบวิธีไหน น่ะอยากรู้อ่ะ
ยัยพายไข่ จะถูกปราบวิธีไหน น่ะอยากรู้อ่ะ
omelet 7 ส.ค. 2554, 16:16:11 น.
นายวุธปราบใ้ห้อยู่นะ
นายวุธปราบใ้ห้อยู่นะ
nuchababluesky 25 ส.ค. 2554, 21:01:43 น.
แหกปากร้องคนรู้กันทั้งไร่เลย ยัยพายไข่เอ๊ยย
นายวุธปราบให้อยู่หมัดเลยนะ ไม่ไหวจะเคลียร์ล่ะ
แหกปากร้องคนรู้กันทั้งไร่เลย ยัยพายไข่เอ๊ยย
นายวุธปราบให้อยู่หมัดเลยนะ ไม่ไหวจะเคลียร์ล่ะ