ยักษา
ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
Tags: ยักษ์ สยองขวัญ ช่วงชิง ความรัก
ตอน: เรื่องร้าย
เหงื่อผุดออกมาจากซอกกายของทศคินทร์เขานั่งนิ่งไปสักครู่หนึ่งก่อนจะลืมตาขึ้นเมื่อเขาสามารถติดต่อมัศยาได้แล้ว
ที่ห้องนอน
สริญดานั่งกอดเข่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่เธอกับทศคินทร์เกือบจะจูบกันแต่ทศคินทร์ก็ผละออกและเดินเข้าไปในห้องนอนอีกห้องอย่างเฉยชาจนสริญดาอดที่จะสงสัยไม่ได้ในท่าทีที่เขาแสดงกับเธอ
"เฮ้อ!"สริญดาถอนหายใจออกมาก่อนจะตัดสินใจเดินลงมาข้างล่างเมื่อมองไปด้านนอกก็เห็นทศคินทร์นั่งอยู่บนโขดหินด้วยท่าทีนิ่งเฉยสริญดาจึงเดินไปนั่งข้างๆเขาแต่ก็เว้นระยะห่างพอประมาณก่อนจะเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมของเขาแล้วตัดสินใจเอ่ยถาม
"คุณ....คุณชื่ออะไรเหรอคะ"
"...ถามทำไมหรือ"ทศคินทร์ก้มหน้าลงเล็กน้อยโดยไม่ชายตามองสริญดาสักนิดเดียว
"เอิ่ม....คือฉันจะได้เรียกถูกน่ะค่ะ"สริญดาพูดก่อนจะถูกสายตาของทศคินทร์จ้องมองมาทางเธอทำให้หญิงสาวขนลุกขึ้นมาเพราะผู้ชายตรงหน้ามีแววตาที่น่ากลัวและน่าเกรงขามจนเธอไม่กล้าจะสบตาเขาทำให้สริญดาเป็นฝ่ายก้มหน้าเสียเองซึ่งสร้างความขบขันให้ทศคินทร์ยิ่งนัก
"หึ...เรียกผมว่า..ทศกัณฐ์"สิ้นหวังคำพูดสริญดาก็เงยหน้ามองเขาอย่างสับสนก่อนจะหันไปมองดวงดาวบนท้องฟ้าแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น
"คุณทศกัณฐ์คะ...ตอนนั้นที่คุณบอกว่าฉันยังไม่รู้จักทศกัณฐ์ดีพอ..คุณ...รู้จักทศกัณฐ์ว่าเป็นยังไงเหรอคะ"
"เรื่องอะไรล่ะ..เรื่องนางสีดาหรือ"ทศคินทร์ถามสายตาก็จับจ้องบนท้องฟ้าเหมือนกับสริญดา
"ค่ะ.."
"ผมก็ไม่รู้หรอกนะ..แต่สำหรับยักษาแล้ว..ศักดิ์ศรีและเกียรติยศสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใดแต่ก็...เมื่อมีความรักทุกคนก็ต้องอยากจะครอบครองสิ่งที่ตนเองพอใจจริงไหม"
"คุณจะบอกฉันว่าเขาไม่ได้รักนางสีดาเหรอคะ"
"ทุกคนมีสิทธิ์จินตนาการนะสริญดา..เขาจะเป็น..แบบที่คุณอยากให้เขาเป็นแต่ผมว่าคงไม่มีใครรักผู้ร้ายหรอก"
"ฉันจะจินตนาการในแบบที่ฉันอยากให้เป็นค่ะ"สริญดายิ้มออกมาก่อนจะมองหน้าของทศคินทร์ซึ่งเขาก็มองเธอตอบทั้งสองสบตากันก่อนที่สริญดาจะก้มหน้าหนีด้วยความเขินอายพลันตัดสินใจลุกขึ้นพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้าไปในบ้าน
"คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าทศกัณฐ์เป็นยังไง"ทศคินทร์ถามก่อนจะหันมามองสริญดา
"ฉันรู้แล้วค่ะ..ขอบคุณสำหรับหนังสือเล่มนั้นนะคะแล้วก็...ฉันคิดว่าฉันเริ่มรักทศกัณฐ์ขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ"สริญดาตอบพร้อมกับเดินเข้าบ้านไปทันทีทศคินทร์มองตามหลังเธอก่อนจะก้มหน้าลง
"ความรักน่ะหรือ..."
………………………………………………………………
ตกดึก
นิ้วเรียวลูบไล้เส้นผมของหญิงสาวไปมาก่อนจะสูดดมความหอมจากเส้นเกษาสายตาจับจ้องไปยังใบหน้าของหญิงสาวที่หลับใหลอยู่บนเตียงนอนโดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังโอบกอดท่อนแขนของชายหนุ่มอยู่
"กี่ปี่แล้วนะที่ผมเห็นคุณหลับใหลแบบนี้...สริญดา"ทศคินทร์กระตุกยิ้มขึ้นมาก่อนจะหยุดนิ่งแล้วหลับตาลง
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
ร่างบางบนเตียงขยับไปมาก่อนที่หญิงสาวจะลืมตาขึ้นพร้อมกับมองบนเพดานด้วยความสงสัยเพราะมันดูแปลกตาก่อนจะมองไปรอบๆก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องที่เธอนอนเมื่อคืนสริญดาจึงลุกพรวดก่อนจะพบว่าเธอสวมใส่ชุดโรงพยาบาลและมีสายน้ำเกลือคาอยู่ที่มือของเธอ
"สริญดา!"ชายหนุ่มที่พึ่งเข้ามาอุทานขึ้นสริญดาเห็นชัดเจนว่าแววตาของเขาเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาก่อนที่เขาจะตรงมากอดหญิงสาวด้วยความดีใจ
"คุณจริงๆใช่ไหมผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมสริญดา.."ราพณ์พูดออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหันมาลูบหัวสริญดาแล้วยิ้มออกมา
"คุณราพณ์...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันคะ"สริญดาเอ่ย
"มีคนพบคุณนอนอยู่ด้านหลังชายหาดก็เลยพาคุณมาส่งที่นี่คุณรู้ไหมว่าผมแทบจะอกแตกตายอยู่แล้ว...สริญดาผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ผมจะชดใช้ยังไงดีถึงจะสาสม"
"อย่าเลยค่ะคุณราพณ์ฉันเองก็ปลอดภัยแล้วนี่คะแค่คุณแสดงน้ำใจด้วยการเป็นห่วงฉันมันก็ทำให้ฉันตื้นตันใจมากแล้วค่ะ"
"คุณยังเหมือนเดิมเสมอเลยนะสริญดา"ราพณ์พูดพลันโอบกอดสริญดาอีกครั้งจนพยาบาลเข้ามา
"อุ้ย!ขอโทษค่ะ.."พยาบาลรีบก้มหน้าลงราพณ์และสริญดามองหน้ากันไปมาก่อนที่ราพณ์จะปล่อยสริญดาออก
"มีอะไรหรือครับ"ราพณ์ถาม
"คุณหมอบอกว่าอาการเบื้องต้นไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงแล้วค่ะพรุ่งนี้ก็คงจะกลับบ้านได้"
"กลับวันนี้เลยได้ไหมคะคือฉันคิดถึงคนที่บ้านน่ะค่ะ"สริญดาเอ่ยขึ้นก่อนจะเห็นว่าพยาบาลส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่ได้ราพณ์มองก็รู้ทันทีว่าสริญดาเสียใจเขาจึงก้มลงมากระซิบที่หูของหญิงสาว
"ไปใส่เสื้อผ้านะครับเรื่องนี้ผมจัดการเอง"
"ค่ะ..."สริญดารับคำก่อนจะเห็นราพณ์พาพยาบาลออกไปข้างนอกห้อง
………………………………………………………………
ที่คฤหาสน์
ทศคินทร์นั่งกุมมือก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วห้องจนมาสะดุดที่มัศยาซึ่งมองมาทางเขา
"พิเชียรอยู่ที่ไหน"อนุชิตถามขึ้นก่อนจะมองมาทางทศคินทร์อย่างต้องการคำตอบ
"เขาตายแล้ว..ผมพบศพเขาที่ด้านหลังชายหาดทางทิศตะวันตก..หัวของเขา..ขาด"
"แล้วขาดได้ยังไง"อนุชิตถามอย่างเริ่มโมโห
"ผมไม่รู้"
"โกหก!นายฆ่าเขาทศคินทร์!"อนุชิตยืนขึ้นก่อนจะมองมาทางทศคินทร์อย่างอาฆาตแค้น
"อย่าเสียมารยาทกับท่านยักษาผู้เป็นใหญ่"หนึ่งในสมาชิกกล่าวขึ้นก่อนที่อนุชิตจะทำท่าทีต้อต้านและเดินออกไปจากห้องประชุมเหล่ายักษาสิบกว่าคนยืนขึ้นทำท่าจะเดินตามอนุชิตออกไปแต่ทศคินทร์ยกมือห้ามเอาไว้
"ผมไม่ชอบทำร้ายพวกเดียวกันเอง"ทศคินทร์พูดยักษาทุกคนก้มหน้ารับคำสั่งทศคินทร์จึงลุกขึ้นยืนพร้อมกับพยักหน้าราวกับปิดประชุมพร้อมกับมองไปทางมัศยาซึ่งเธอมองเขาอย่างไม่พอใจพร้อมกับเดินออกไปโดยไม่สนใจเขาพลันยักษามีอายุคนหนึ่งเดินมาข้างๆทศคินทร์
"ท่านกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้วแต่ผมคิดว่าท่านควรจะหานายหญิงสักคนเพื่อคอยจัดการในตอนที่ท่านไม่อยู่จะได้ไม่ต้องมีเรื่องวุ่นวายแบบนี้"
"อืม..."ทศคินทร์พึมพำยักษามีอายุจึงก้มหน้าลงเป็นการคำนับแล้วจึงเดินออกไป
ภายในสวน
มัศยายืนหน้าบึ้งด้วยความไม่พอใจก่อนจะถูกโอบกอดจากด้านหลังซึ่งเธอรู้ดีว่าเป็นใคร
"คุณไม่พอใจผมอีกแล้วหรือมัศยา"
"ใช่!ทั้งๆที่อนุชิตทำแบบนั้นคุณยังให้อภัยเขาอีกคุณเป็นยักษาหรือพ่อพระกันแน่!"มัศยาพูดอย่างเหลืออดก่อนจะหันมาหาทศคินทร์
"ก็...เขาเป็นพวกเดียวกับเราเหมือนพี่น้องเราผมก็.."
"ให้โอกาสหรือ..เลิกเอาแต่ใจได้แล้วนะเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นแบบนี้มีความสุขนักใช่ไหม!"
"ผมขอโทษ"สิ้นคำพูดของทศคินทร์มัศยาก็พุ่งตรงซบอกของเขาก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมา
"ชอบทำให้คนอื่นเสียใจอยู่เรื่อยเอาแต่ใจชะมัด!"
"โธ่...โตเป็นสาวแล้วนะยังขี้แงอยู่อีกหรือ"ทศคินทร์พูดกึ่งหัวเราะก่อนจะโอบกอดมัศยาเพื่อปลอบขวัญเธอแต่สายตาของเขากับเหม่อลอยพร้อมกับนึกถึงคนที่เขาไม่ควรจะนึกถึงเอาเสียเลย
………………………………………………………………
ภายในรถยนต์คันหนึ่ง
"เกรงใจคุณจังเลยค่ะอุตส่าห์ขับรถยนต์มารับฉันขอบคุณจริงๆนะคะคุณราพณ์"สริญดาพูดก่อนจะเห็นรอยยิ้มของชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่
"คุณนี่ก็เกรงใจผมอยู่เรื่อยเลยนะสริญดา"
"ก็ฉันเกรงใจคุณจริงๆนี่คะแล้วนี่คุณไปพูดยังไงเหรอคะคุณหมอถึงอนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้น่ะค่ะ"
"บังเอิญว่าผมกับหมอเคยเรียนด้วยกันที่สวิตเซอร์แลนด์น่ะครับก็เลยใช้ความเป็นเพื่อนเข้าช่วย"
"ยังไงก็ขอบคุณจริงๆนะคะ"สริญดายิ้มก่อนที่จะถูกราพณ์ดึงมือไปกุมไว้จนรถเลี้ยวเข้ามาถึงหมู่บ้านก็พบว่ามีคนมากมายยืนรายล้อมกันอยู่แถวนั้น
"มีอะไรกันนะเดี๋ยวฉันลงไปถามให้นะคะแบบนี้รถก็เข้าหมู่บ้านไม่ได้พอดี"สริญดาพูดพร้อมกับลงไปจากรถราพณ์มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนจะใช้พลังสัมผัสแล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"สริญดา!!"ป้าจวง แม่ค้าขายข้าวแกงตรงมาหาสริญดาด้วยท่าทีตกใจก่อนจะดึงมือหญิงสาวเข้ามาหาตน
"มีอะไรกันเหรอคะป้าจวงทำไมคนถึงมายืนกันอยู่แถวนี้เต็มไปหมด"
"ก็บ้านแม่ครูน่ะสิไฟไหม้ทุกคนติดอยู่ในนั้นออกมาไม่ได้เลย"
"อะไรนะคะ!!"
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
เพล้ง!!
สริญดาหยุดชะงักกับสิ่งที่เธอได้ยินทุกอย่างเหมือนกับดับวูบลงไปหมดจิตใจของเธอเกิดคำถามมากมายพลันราพณ์วิ่งออกมาพร้อมมองมาทางสริญดาด้วยความตกใจ
"สริญดา.."ราพณ์มองสริญดาที่หันมามองเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นและมีน้ำตาคลอเบ้าที่ดวงตาสริญดามองราพณ์ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"หัวใจยักษาอยู่ที่ฉันหมายความว่ายังไงกันคะ!"
ที่ห้องนอน
สริญดานั่งกอดเข่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่เธอกับทศคินทร์เกือบจะจูบกันแต่ทศคินทร์ก็ผละออกและเดินเข้าไปในห้องนอนอีกห้องอย่างเฉยชาจนสริญดาอดที่จะสงสัยไม่ได้ในท่าทีที่เขาแสดงกับเธอ
"เฮ้อ!"สริญดาถอนหายใจออกมาก่อนจะตัดสินใจเดินลงมาข้างล่างเมื่อมองไปด้านนอกก็เห็นทศคินทร์นั่งอยู่บนโขดหินด้วยท่าทีนิ่งเฉยสริญดาจึงเดินไปนั่งข้างๆเขาแต่ก็เว้นระยะห่างพอประมาณก่อนจะเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมของเขาแล้วตัดสินใจเอ่ยถาม
"คุณ....คุณชื่ออะไรเหรอคะ"
"...ถามทำไมหรือ"ทศคินทร์ก้มหน้าลงเล็กน้อยโดยไม่ชายตามองสริญดาสักนิดเดียว
"เอิ่ม....คือฉันจะได้เรียกถูกน่ะค่ะ"สริญดาพูดก่อนจะถูกสายตาของทศคินทร์จ้องมองมาทางเธอทำให้หญิงสาวขนลุกขึ้นมาเพราะผู้ชายตรงหน้ามีแววตาที่น่ากลัวและน่าเกรงขามจนเธอไม่กล้าจะสบตาเขาทำให้สริญดาเป็นฝ่ายก้มหน้าเสียเองซึ่งสร้างความขบขันให้ทศคินทร์ยิ่งนัก
"หึ...เรียกผมว่า..ทศกัณฐ์"สิ้นหวังคำพูดสริญดาก็เงยหน้ามองเขาอย่างสับสนก่อนจะหันไปมองดวงดาวบนท้องฟ้าแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น
"คุณทศกัณฐ์คะ...ตอนนั้นที่คุณบอกว่าฉันยังไม่รู้จักทศกัณฐ์ดีพอ..คุณ...รู้จักทศกัณฐ์ว่าเป็นยังไงเหรอคะ"
"เรื่องอะไรล่ะ..เรื่องนางสีดาหรือ"ทศคินทร์ถามสายตาก็จับจ้องบนท้องฟ้าเหมือนกับสริญดา
"ค่ะ.."
"ผมก็ไม่รู้หรอกนะ..แต่สำหรับยักษาแล้ว..ศักดิ์ศรีและเกียรติยศสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใดแต่ก็...เมื่อมีความรักทุกคนก็ต้องอยากจะครอบครองสิ่งที่ตนเองพอใจจริงไหม"
"คุณจะบอกฉันว่าเขาไม่ได้รักนางสีดาเหรอคะ"
"ทุกคนมีสิทธิ์จินตนาการนะสริญดา..เขาจะเป็น..แบบที่คุณอยากให้เขาเป็นแต่ผมว่าคงไม่มีใครรักผู้ร้ายหรอก"
"ฉันจะจินตนาการในแบบที่ฉันอยากให้เป็นค่ะ"สริญดายิ้มออกมาก่อนจะมองหน้าของทศคินทร์ซึ่งเขาก็มองเธอตอบทั้งสองสบตากันก่อนที่สริญดาจะก้มหน้าหนีด้วยความเขินอายพลันตัดสินใจลุกขึ้นพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้าไปในบ้าน
"คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าทศกัณฐ์เป็นยังไง"ทศคินทร์ถามก่อนจะหันมามองสริญดา
"ฉันรู้แล้วค่ะ..ขอบคุณสำหรับหนังสือเล่มนั้นนะคะแล้วก็...ฉันคิดว่าฉันเริ่มรักทศกัณฐ์ขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ"สริญดาตอบพร้อมกับเดินเข้าบ้านไปทันทีทศคินทร์มองตามหลังเธอก่อนจะก้มหน้าลง
"ความรักน่ะหรือ..."
………………………………………………………………
ตกดึก
นิ้วเรียวลูบไล้เส้นผมของหญิงสาวไปมาก่อนจะสูดดมความหอมจากเส้นเกษาสายตาจับจ้องไปยังใบหน้าของหญิงสาวที่หลับใหลอยู่บนเตียงนอนโดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังโอบกอดท่อนแขนของชายหนุ่มอยู่
"กี่ปี่แล้วนะที่ผมเห็นคุณหลับใหลแบบนี้...สริญดา"ทศคินทร์กระตุกยิ้มขึ้นมาก่อนจะหยุดนิ่งแล้วหลับตาลง
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
ร่างบางบนเตียงขยับไปมาก่อนที่หญิงสาวจะลืมตาขึ้นพร้อมกับมองบนเพดานด้วยความสงสัยเพราะมันดูแปลกตาก่อนจะมองไปรอบๆก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องที่เธอนอนเมื่อคืนสริญดาจึงลุกพรวดก่อนจะพบว่าเธอสวมใส่ชุดโรงพยาบาลและมีสายน้ำเกลือคาอยู่ที่มือของเธอ
"สริญดา!"ชายหนุ่มที่พึ่งเข้ามาอุทานขึ้นสริญดาเห็นชัดเจนว่าแววตาของเขาเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาก่อนที่เขาจะตรงมากอดหญิงสาวด้วยความดีใจ
"คุณจริงๆใช่ไหมผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมสริญดา.."ราพณ์พูดออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหันมาลูบหัวสริญดาแล้วยิ้มออกมา
"คุณราพณ์...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันคะ"สริญดาเอ่ย
"มีคนพบคุณนอนอยู่ด้านหลังชายหาดก็เลยพาคุณมาส่งที่นี่คุณรู้ไหมว่าผมแทบจะอกแตกตายอยู่แล้ว...สริญดาผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ผมจะชดใช้ยังไงดีถึงจะสาสม"
"อย่าเลยค่ะคุณราพณ์ฉันเองก็ปลอดภัยแล้วนี่คะแค่คุณแสดงน้ำใจด้วยการเป็นห่วงฉันมันก็ทำให้ฉันตื้นตันใจมากแล้วค่ะ"
"คุณยังเหมือนเดิมเสมอเลยนะสริญดา"ราพณ์พูดพลันโอบกอดสริญดาอีกครั้งจนพยาบาลเข้ามา
"อุ้ย!ขอโทษค่ะ.."พยาบาลรีบก้มหน้าลงราพณ์และสริญดามองหน้ากันไปมาก่อนที่ราพณ์จะปล่อยสริญดาออก
"มีอะไรหรือครับ"ราพณ์ถาม
"คุณหมอบอกว่าอาการเบื้องต้นไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงแล้วค่ะพรุ่งนี้ก็คงจะกลับบ้านได้"
"กลับวันนี้เลยได้ไหมคะคือฉันคิดถึงคนที่บ้านน่ะค่ะ"สริญดาเอ่ยขึ้นก่อนจะเห็นว่าพยาบาลส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่ได้ราพณ์มองก็รู้ทันทีว่าสริญดาเสียใจเขาจึงก้มลงมากระซิบที่หูของหญิงสาว
"ไปใส่เสื้อผ้านะครับเรื่องนี้ผมจัดการเอง"
"ค่ะ..."สริญดารับคำก่อนจะเห็นราพณ์พาพยาบาลออกไปข้างนอกห้อง
………………………………………………………………
ที่คฤหาสน์
ทศคินทร์นั่งกุมมือก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วห้องจนมาสะดุดที่มัศยาซึ่งมองมาทางเขา
"พิเชียรอยู่ที่ไหน"อนุชิตถามขึ้นก่อนจะมองมาทางทศคินทร์อย่างต้องการคำตอบ
"เขาตายแล้ว..ผมพบศพเขาที่ด้านหลังชายหาดทางทิศตะวันตก..หัวของเขา..ขาด"
"แล้วขาดได้ยังไง"อนุชิตถามอย่างเริ่มโมโห
"ผมไม่รู้"
"โกหก!นายฆ่าเขาทศคินทร์!"อนุชิตยืนขึ้นก่อนจะมองมาทางทศคินทร์อย่างอาฆาตแค้น
"อย่าเสียมารยาทกับท่านยักษาผู้เป็นใหญ่"หนึ่งในสมาชิกกล่าวขึ้นก่อนที่อนุชิตจะทำท่าทีต้อต้านและเดินออกไปจากห้องประชุมเหล่ายักษาสิบกว่าคนยืนขึ้นทำท่าจะเดินตามอนุชิตออกไปแต่ทศคินทร์ยกมือห้ามเอาไว้
"ผมไม่ชอบทำร้ายพวกเดียวกันเอง"ทศคินทร์พูดยักษาทุกคนก้มหน้ารับคำสั่งทศคินทร์จึงลุกขึ้นยืนพร้อมกับพยักหน้าราวกับปิดประชุมพร้อมกับมองไปทางมัศยาซึ่งเธอมองเขาอย่างไม่พอใจพร้อมกับเดินออกไปโดยไม่สนใจเขาพลันยักษามีอายุคนหนึ่งเดินมาข้างๆทศคินทร์
"ท่านกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้วแต่ผมคิดว่าท่านควรจะหานายหญิงสักคนเพื่อคอยจัดการในตอนที่ท่านไม่อยู่จะได้ไม่ต้องมีเรื่องวุ่นวายแบบนี้"
"อืม..."ทศคินทร์พึมพำยักษามีอายุจึงก้มหน้าลงเป็นการคำนับแล้วจึงเดินออกไป
ภายในสวน
มัศยายืนหน้าบึ้งด้วยความไม่พอใจก่อนจะถูกโอบกอดจากด้านหลังซึ่งเธอรู้ดีว่าเป็นใคร
"คุณไม่พอใจผมอีกแล้วหรือมัศยา"
"ใช่!ทั้งๆที่อนุชิตทำแบบนั้นคุณยังให้อภัยเขาอีกคุณเป็นยักษาหรือพ่อพระกันแน่!"มัศยาพูดอย่างเหลืออดก่อนจะหันมาหาทศคินทร์
"ก็...เขาเป็นพวกเดียวกับเราเหมือนพี่น้องเราผมก็.."
"ให้โอกาสหรือ..เลิกเอาแต่ใจได้แล้วนะเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นแบบนี้มีความสุขนักใช่ไหม!"
"ผมขอโทษ"สิ้นคำพูดของทศคินทร์มัศยาก็พุ่งตรงซบอกของเขาก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมา
"ชอบทำให้คนอื่นเสียใจอยู่เรื่อยเอาแต่ใจชะมัด!"
"โธ่...โตเป็นสาวแล้วนะยังขี้แงอยู่อีกหรือ"ทศคินทร์พูดกึ่งหัวเราะก่อนจะโอบกอดมัศยาเพื่อปลอบขวัญเธอแต่สายตาของเขากับเหม่อลอยพร้อมกับนึกถึงคนที่เขาไม่ควรจะนึกถึงเอาเสียเลย
………………………………………………………………
ภายในรถยนต์คันหนึ่ง
"เกรงใจคุณจังเลยค่ะอุตส่าห์ขับรถยนต์มารับฉันขอบคุณจริงๆนะคะคุณราพณ์"สริญดาพูดก่อนจะเห็นรอยยิ้มของชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่
"คุณนี่ก็เกรงใจผมอยู่เรื่อยเลยนะสริญดา"
"ก็ฉันเกรงใจคุณจริงๆนี่คะแล้วนี่คุณไปพูดยังไงเหรอคะคุณหมอถึงอนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้น่ะค่ะ"
"บังเอิญว่าผมกับหมอเคยเรียนด้วยกันที่สวิตเซอร์แลนด์น่ะครับก็เลยใช้ความเป็นเพื่อนเข้าช่วย"
"ยังไงก็ขอบคุณจริงๆนะคะ"สริญดายิ้มก่อนที่จะถูกราพณ์ดึงมือไปกุมไว้จนรถเลี้ยวเข้ามาถึงหมู่บ้านก็พบว่ามีคนมากมายยืนรายล้อมกันอยู่แถวนั้น
"มีอะไรกันนะเดี๋ยวฉันลงไปถามให้นะคะแบบนี้รถก็เข้าหมู่บ้านไม่ได้พอดี"สริญดาพูดพร้อมกับลงไปจากรถราพณ์มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนจะใช้พลังสัมผัสแล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"สริญดา!!"ป้าจวง แม่ค้าขายข้าวแกงตรงมาหาสริญดาด้วยท่าทีตกใจก่อนจะดึงมือหญิงสาวเข้ามาหาตน
"มีอะไรกันเหรอคะป้าจวงทำไมคนถึงมายืนกันอยู่แถวนี้เต็มไปหมด"
"ก็บ้านแม่ครูน่ะสิไฟไหม้ทุกคนติดอยู่ในนั้นออกมาไม่ได้เลย"
"อะไรนะคะ!!"
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
เพล้ง!!
สริญดาหยุดชะงักกับสิ่งที่เธอได้ยินทุกอย่างเหมือนกับดับวูบลงไปหมดจิตใจของเธอเกิดคำถามมากมายพลันราพณ์วิ่งออกมาพร้อมมองมาทางสริญดาด้วยความตกใจ
"สริญดา.."ราพณ์มองสริญดาที่หันมามองเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นและมีน้ำตาคลอเบ้าที่ดวงตาสริญดามองราพณ์ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"หัวใจยักษาอยู่ที่ฉันหมายความว่ายังไงกันคะ!"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ธ.ค. 2558, 23:24:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ธ.ค. 2558, 23:24:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1086
| << ติดเกาะวันที่1 | คนที่เคียงข้างกัน >> |
AThousandYears 9 ธ.ค. 2558, 23:28:51 น.
มาซะดึกเชียว
แต่ไรเตอร์ไม่ลืมที่จะบอกรักคนอ่านทุกคนนะคะไรเตอร์รักผู้อ่านทุกคนนะจ๊ะ
คืนนี้ฝันดีนะคะอยากฝันถึงราพณ์หรือทศคินทร์ก็จิ้นเลยน๊า
มาซะดึกเชียว
แต่ไรเตอร์ไม่ลืมที่จะบอกรักคนอ่านทุกคนนะคะไรเตอร์รักผู้อ่านทุกคนนะจ๊ะคืนนี้ฝันดีนะคะอยากฝันถึงราพณ์หรือทศคินทร์ก็จิ้นเลยน๊า
Kim 10 ธ.ค. 2558, 02:22:30 น.
แปลว่าทศคินทร์รักสริญดามานานแล้วถึงได้ฝากหัวใจไว้หรือเปล่าคะ
อยากรู้เบื้องหลังว่าเป็นมายังไง
อ้าวบ้านไฟไหม้
แปลว่าทศคินทร์รักสริญดามานานแล้วถึงได้ฝากหัวใจไว้หรือเปล่าคะ
อยากรู้เบื้องหลังว่าเป็นมายังไงอ้าวบ้านไฟไหม้
คิมหันตุ์ 10 ธ.ค. 2558, 09:51:03 น.
รอลุ้นเบื้องหลังสุดๆแล้วนะคะเนี่ย
รอลุ้นเบื้องหลังสุดๆแล้วนะคะเนี่ย
konhin 10 ธ.ค. 2558, 18:29:07 น.
แอบสงสัย ฝากหัวใจไว้แล้วเอาคืนได้ป่ะ แบบไม่ต้องทำร้ายนะ
แอบสงสัย ฝากหัวใจไว้แล้วเอาคืนได้ป่ะ แบบไม่ต้องทำร้ายนะ