ยักษา
ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
Tags: ยักษ์ สยองขวัญ ช่วงชิง ความรัก
ตอน: คนที่เคียงข้างกัน
เปลวไฟลุกโชนท่วมบ้านเสียงกรีดร้องดังออกมาเป็นระยะก่อนจะเงียบหายไปสริญดาค่อยๆมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกว่าร่างกายของเธอแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆจิตใจเธอมีแต่คำอ้อนวอนต่อเทพเจ้าของให้ฝนตกลงมาดับเพลิงไหม้ที่กำลังกลืนกินบ้านของหญิงสาวผู้กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆน้ำตาไหลหลั่งออกมาอย่างหมดหนทางทำไมเทพเทวดาถึงไม่ช่วยเธอหรือว่าไม่ได้ยินคำอ้อนวอนของเธอ
"แม่ครู....แม่ครู!!"สริญดาเสียสติจะวิ่งเข้าไปในกองไฟหากแต่ถูกราพณ์รวบตัวเอาไว้
"ปล่อยฉันนะคะ!!ทุกคนอยู่ในนั้นฉันต้องไปช่วยพวกเขา...พวกเขาเจ็บฉันต้องไปช่วยพวกเขาปล่อยฉันนะคะ!!"
"มันไม่ทันแล้วสริญดา...สริญดาคุณต้องเชื่อผมมันหมดหนทางแล้ว"
"ไม่จริง!ปล่อยฉันนะคะ"
"ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปตายหรอกนะสริญดา..ฟังผมนะสริญดาตั้งสติ!ให้ดี"
"แต่พวกเขา...โธ่!"สริญดาทรุดลงกับพื้นก่อนจะร้องไห้ออกมาสองมือกำแน่นก่อนจะยกขึ้นตบหน้าตัวเองไปมา
"สริญดา!!"ราพณ์คว้ามือของหญิงสาวไว้ก่อนจะคว้าเธอเข้ามากอดปลอบใจเขาเข้าใจความรู้สึกของสริญดาดีเพราะเขาเองก็เคยประสบเคราะห์กรรมแบบที่เธอกำลังเผชิญอยู่เช่นกันไม่นานรถดับเพลิงก็มาถึงแต่ดูเหมือนว่าจะสายไปเสียแล้ว
ผ่านไปสักพักบ้านที่เคยสงบสุขก็เหลือแต่ความว่างเปล่าศพทั้งหลายต่างถูกลำเลียงออกมาโดยเจ้าหน้าที่สริญดายกมือปิดปากตัวเองพร้อมกับร้องไห้ออกมาในอ้อมกอดของราพณ์
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าที่เก็บอัฐิของแม่ครูผู้เปรียบเสมือนแม่ของหญิงสาวดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะก้มหน้าลงด้วยความเสียใจเช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ด้านหลังเขามองดูความทุกข์ใจของหญิงสาวและนึกถึงตัวเองเขารู้ดีว่ามันเป็นยังไงกับการที่ต้องใช้ชีวิตอยู่โดยปราศจากคนที่เรารักเสียงลมหายใจผ่อนออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนที่เขาจะมานั่งข้างๆหญิงสาวพร้อมกับทาบมือลงบนไหล่ของเธอ
"ถ้าฉันอยู่กับพวกเขาในคืนนั้น...ฉันคงไม่รู้สึกผิดแบบนี้"สริญดากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อหลบซ่อนไม่ให้ราพณ์เห็นน้ำตาของเธอ
"สริญดาครับ...ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดี..ผมเองก็เสียพ่อแม่ไปเพราะไฟไหม้เหมือนกัน"พูดจบราพณ์ก็ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางสริญดาขึ้นมาสบตากับเขานิ้วมือปาดน้ำตาบนแก้มของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะยิ้มออกมา
"วันนั้น..คุณบอกผมว่าคุณจะอยู่เคียงข้างผม..วันนี้ผมก็จะอยู่เคียงข้างคุณเอง..จับมือผม..เชื่อใจผม..ขอให้ครึ่งชีวิตของคุณที่เหลืออยู่มีผมเป็นคนดูแลนะครับ"ราพณ์พูดอย่างหนักแน่นสริญดามองเขาด้วยแววตาซึ้งใจก่อนจะถลาเข้ากอดชายหนุ่มซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดเลยทั้งยังใช้ท่อนแขนโอบตัวหญิงสาวด้วยความรักถึงแม้เธอจะไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกของเขาได้แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว.....
………………………………………………………………
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเย็นสริญดาค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะมองดูข้าวของที่ราพณ์จัดการหาให้เธอคงต้องอยู่กับเขาสักพักแต่ในใจเธอก็ไม่คิดว่าจะอยู่นานเท่าไหร่ก็จะรอจนกว่าเธอจะทำงานเก็บเงินและหาบ้านเช่าเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของราพณ์ร่างบางลุกขึ้นมายืนด้วยท่าทีอ่อนล้าเธอค่อยๆก้าวลงบันไดเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วและจัดแจงยกใส่ถาดเอาไปเผื่อราพณ์จนเมื่อมาถึงด้านนอกสริญดาก็ได้ยินเสียงคุยกันระหว่างราพณ์กับบุคคลปริศนา
"ฉันไม่เชื่อแกหรอก!เตรียมตัวตายเสียเถอะ"น้ำเสียงที่ดูจริงจังเปล่งขึ้นพร้อมกับธนูที่เล็งไปยังชายหนุ่มร่างใหญ่หากแต่เป้าหมายไม่ขยับหนีแต่กลับยืนท้าทายราวกับว่าเขาไม่กลัวความตายเสียเลย
"คุณอยากจะฆ่าผมก็เอาเถอะ..แต่ผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้มาทำร้ายหรือหลอกลวงใครเพราะไม่อย่างนั้นผมคงบอกยักษาทุกตนไปแล้วว่าสาวน้อยที่ชื่อสริญดามีหัวใจของยักษาอยู่ในตัว"อนุชิตพูดออกมาสร้างความตกใจให้กับราพณ์เป็นอย่างมากรวมถึง....
เพล้ง!!
สริญดาหยุดชะงักกับสิ่งที่เธอได้ยินทุกอย่างเหมือนกับดับวูบลงไปหมดจิตใจของเธอเกิดคำถามมากมายพลันราพณ์วิ่งออกมาพร้อมมองมาทางสริญดาด้วยความตกใจ
"สริญดา.."ราพณ์มองสริญดาที่หันมามองเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นและมีน้ำตาคลอเบ้าที่ดวงตาสริญดามองราพณ์ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"หัวใจยักษาอยู่ที่ฉันหมายความว่ายังไงกันคะ!"
"คุณได้ยินหมดแล้วหรือ..."ราพณ์ถามก่อนทำหน้าตาละล่ำละลักนี่เขาคงปิดเธอไม่ได้อีกต่อไปแล้วสินะ!
ในเมื่อไม่มีทางเลือกราพณ์จึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้สริญดาฟังซึ่งเธอดูตกใจมาก
"ยักษา..มีจริงด้วยเหรอคะ"สริญดาถามขึ้นซึ่งราพณ์พยักหน้าอยู่สองสามทีก่อนจะมองมาทางอนุชิต
"ในเมื่อนายรู้ทำไมไม่ฆ่าสริญดา"
"เพราะผมไม่ต้องการฆ่าใครเหมือนที่ทศคินทร์ทำ"อนุชิตตอบ
"ทศคินทร์หรือ...."สริญดาก้มหน้าลงนี่เขาเป็นยักษ์หรอกหรือฟังดูก็แทบไม่น่าเชื่อแต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่ราพณ์จะโกหกเธอจริงไหมล่ะ!
"แต่ยังไงฉันก็ต้องฆ่านาย"ราพณ์พูดซึ่งอนุชิตพยักหน้าราวกับว่าเข้าใจ
"ผมรู้ดีแต่ที่มาที่นี่ก็เพื่อจะมาบอกความลับว่านอกจากการทำลายหัวใจของทศคินทร์แล้วยังมีอีกวิธีหนึ่งที่จะจัดการกับเขาได้"
"อะไร"ราพณ์ถามขึ้นด้วยความอยากรู้เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ทศคินทร์ตายโดยที่ไม่ต้องฆ่าสริญดาขอเพียงแค่นี้เขายอมทำทุกอย่างหากว่าเขาจะทำได้
"ตัดหัว"
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
สริญดาเก็บกระเป๋าลุกขึ้นจากโต๊ะเรียนด้วยท่าทีราวกับซากศพวันนี้เธออยากจะอยู่ที่วัดทั้งวันแต่ราพณ์กลับขอร้องให้เธอมาเรียนและเข้มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจซึ่งมันไม่ง่ายเอาเสียเลยในเวลาอย่างนี้
"นั้นมันนางสีดาในงานเลี้ยงเมื่อเดือนก่อนนี่"วิไลวรรณยักษิณีในร่างมนุษย์กล่าวพลางชี้ให้บุหงาและเปรมปรีกาดู
"จริงด้วยวันนั้นฉันเชื่อเลยว่านางนั่นต้องการอ่อยท่านทศคินทร์แน่ๆ"เปรมปรีกากล่าวก่อนจะเห็นรอยยิ้มของบุหงาปรากฏขึ้น
"พวกเธอ....มีใครอยากกินเนื้อนางสีดาไหม"บุหงาถามซึ่งยักษิณีทั้งสองตนพยักหน้าก่อนจะมองไปทางสริญดาพร้อมกับเลียปากไปมาด้วยความกระหาย
"แม่ครู....แม่ครู!!"สริญดาเสียสติจะวิ่งเข้าไปในกองไฟหากแต่ถูกราพณ์รวบตัวเอาไว้
"ปล่อยฉันนะคะ!!ทุกคนอยู่ในนั้นฉันต้องไปช่วยพวกเขา...พวกเขาเจ็บฉันต้องไปช่วยพวกเขาปล่อยฉันนะคะ!!"
"มันไม่ทันแล้วสริญดา...สริญดาคุณต้องเชื่อผมมันหมดหนทางแล้ว"
"ไม่จริง!ปล่อยฉันนะคะ"
"ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปตายหรอกนะสริญดา..ฟังผมนะสริญดาตั้งสติ!ให้ดี"
"แต่พวกเขา...โธ่!"สริญดาทรุดลงกับพื้นก่อนจะร้องไห้ออกมาสองมือกำแน่นก่อนจะยกขึ้นตบหน้าตัวเองไปมา
"สริญดา!!"ราพณ์คว้ามือของหญิงสาวไว้ก่อนจะคว้าเธอเข้ามากอดปลอบใจเขาเข้าใจความรู้สึกของสริญดาดีเพราะเขาเองก็เคยประสบเคราะห์กรรมแบบที่เธอกำลังเผชิญอยู่เช่นกันไม่นานรถดับเพลิงก็มาถึงแต่ดูเหมือนว่าจะสายไปเสียแล้ว
ผ่านไปสักพักบ้านที่เคยสงบสุขก็เหลือแต่ความว่างเปล่าศพทั้งหลายต่างถูกลำเลียงออกมาโดยเจ้าหน้าที่สริญดายกมือปิดปากตัวเองพร้อมกับร้องไห้ออกมาในอ้อมกอดของราพณ์
………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าที่เก็บอัฐิของแม่ครูผู้เปรียบเสมือนแม่ของหญิงสาวดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะก้มหน้าลงด้วยความเสียใจเช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ด้านหลังเขามองดูความทุกข์ใจของหญิงสาวและนึกถึงตัวเองเขารู้ดีว่ามันเป็นยังไงกับการที่ต้องใช้ชีวิตอยู่โดยปราศจากคนที่เรารักเสียงลมหายใจผ่อนออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนที่เขาจะมานั่งข้างๆหญิงสาวพร้อมกับทาบมือลงบนไหล่ของเธอ
"ถ้าฉันอยู่กับพวกเขาในคืนนั้น...ฉันคงไม่รู้สึกผิดแบบนี้"สริญดากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อหลบซ่อนไม่ให้ราพณ์เห็นน้ำตาของเธอ
"สริญดาครับ...ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดี..ผมเองก็เสียพ่อแม่ไปเพราะไฟไหม้เหมือนกัน"พูดจบราพณ์ก็ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางสริญดาขึ้นมาสบตากับเขานิ้วมือปาดน้ำตาบนแก้มของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะยิ้มออกมา
"วันนั้น..คุณบอกผมว่าคุณจะอยู่เคียงข้างผม..วันนี้ผมก็จะอยู่เคียงข้างคุณเอง..จับมือผม..เชื่อใจผม..ขอให้ครึ่งชีวิตของคุณที่เหลืออยู่มีผมเป็นคนดูแลนะครับ"ราพณ์พูดอย่างหนักแน่นสริญดามองเขาด้วยแววตาซึ้งใจก่อนจะถลาเข้ากอดชายหนุ่มซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดเลยทั้งยังใช้ท่อนแขนโอบตัวหญิงสาวด้วยความรักถึงแม้เธอจะไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกของเขาได้แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว.....
………………………………………………………………
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเย็นสริญดาค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะมองดูข้าวของที่ราพณ์จัดการหาให้เธอคงต้องอยู่กับเขาสักพักแต่ในใจเธอก็ไม่คิดว่าจะอยู่นานเท่าไหร่ก็จะรอจนกว่าเธอจะทำงานเก็บเงินและหาบ้านเช่าเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของราพณ์ร่างบางลุกขึ้นมายืนด้วยท่าทีอ่อนล้าเธอค่อยๆก้าวลงบันไดเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วและจัดแจงยกใส่ถาดเอาไปเผื่อราพณ์จนเมื่อมาถึงด้านนอกสริญดาก็ได้ยินเสียงคุยกันระหว่างราพณ์กับบุคคลปริศนา
"ฉันไม่เชื่อแกหรอก!เตรียมตัวตายเสียเถอะ"น้ำเสียงที่ดูจริงจังเปล่งขึ้นพร้อมกับธนูที่เล็งไปยังชายหนุ่มร่างใหญ่หากแต่เป้าหมายไม่ขยับหนีแต่กลับยืนท้าทายราวกับว่าเขาไม่กลัวความตายเสียเลย
"คุณอยากจะฆ่าผมก็เอาเถอะ..แต่ผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้มาทำร้ายหรือหลอกลวงใครเพราะไม่อย่างนั้นผมคงบอกยักษาทุกตนไปแล้วว่าสาวน้อยที่ชื่อสริญดามีหัวใจของยักษาอยู่ในตัว"อนุชิตพูดออกมาสร้างความตกใจให้กับราพณ์เป็นอย่างมากรวมถึง....
เพล้ง!!
สริญดาหยุดชะงักกับสิ่งที่เธอได้ยินทุกอย่างเหมือนกับดับวูบลงไปหมดจิตใจของเธอเกิดคำถามมากมายพลันราพณ์วิ่งออกมาพร้อมมองมาทางสริญดาด้วยความตกใจ
"สริญดา.."ราพณ์มองสริญดาที่หันมามองเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นและมีน้ำตาคลอเบ้าที่ดวงตาสริญดามองราพณ์ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"หัวใจยักษาอยู่ที่ฉันหมายความว่ายังไงกันคะ!"
"คุณได้ยินหมดแล้วหรือ..."ราพณ์ถามก่อนทำหน้าตาละล่ำละลักนี่เขาคงปิดเธอไม่ได้อีกต่อไปแล้วสินะ!
ในเมื่อไม่มีทางเลือกราพณ์จึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้สริญดาฟังซึ่งเธอดูตกใจมาก
"ยักษา..มีจริงด้วยเหรอคะ"สริญดาถามขึ้นซึ่งราพณ์พยักหน้าอยู่สองสามทีก่อนจะมองมาทางอนุชิต
"ในเมื่อนายรู้ทำไมไม่ฆ่าสริญดา"
"เพราะผมไม่ต้องการฆ่าใครเหมือนที่ทศคินทร์ทำ"อนุชิตตอบ
"ทศคินทร์หรือ...."สริญดาก้มหน้าลงนี่เขาเป็นยักษ์หรอกหรือฟังดูก็แทบไม่น่าเชื่อแต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่ราพณ์จะโกหกเธอจริงไหมล่ะ!
"แต่ยังไงฉันก็ต้องฆ่านาย"ราพณ์พูดซึ่งอนุชิตพยักหน้าราวกับว่าเข้าใจ
"ผมรู้ดีแต่ที่มาที่นี่ก็เพื่อจะมาบอกความลับว่านอกจากการทำลายหัวใจของทศคินทร์แล้วยังมีอีกวิธีหนึ่งที่จะจัดการกับเขาได้"
"อะไร"ราพณ์ถามขึ้นด้วยความอยากรู้เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ทศคินทร์ตายโดยที่ไม่ต้องฆ่าสริญดาขอเพียงแค่นี้เขายอมทำทุกอย่างหากว่าเขาจะทำได้
"ตัดหัว"
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
สริญดาเก็บกระเป๋าลุกขึ้นจากโต๊ะเรียนด้วยท่าทีราวกับซากศพวันนี้เธออยากจะอยู่ที่วัดทั้งวันแต่ราพณ์กลับขอร้องให้เธอมาเรียนและเข้มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจซึ่งมันไม่ง่ายเอาเสียเลยในเวลาอย่างนี้
"นั้นมันนางสีดาในงานเลี้ยงเมื่อเดือนก่อนนี่"วิไลวรรณยักษิณีในร่างมนุษย์กล่าวพลางชี้ให้บุหงาและเปรมปรีกาดู
"จริงด้วยวันนั้นฉันเชื่อเลยว่านางนั่นต้องการอ่อยท่านทศคินทร์แน่ๆ"เปรมปรีกากล่าวก่อนจะเห็นรอยยิ้มของบุหงาปรากฏขึ้น
"พวกเธอ....มีใครอยากกินเนื้อนางสีดาไหม"บุหงาถามซึ่งยักษิณีทั้งสองตนพยักหน้าก่อนจะมองไปทางสริญดาพร้อมกับเลียปากไปมาด้วยความกระหาย
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ธ.ค. 2558, 23:58:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ธ.ค. 2558, 23:59:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 1216
| << เรื่องร้าย | เส้นขนาน >> |
AThousandYears 11 ธ.ค. 2558, 00:15:13 น.
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะบทสรุปจะเป็นยังไงรอลุ้นกันนะคะตอนนี้วางพล็อตเรื่องจบไปแล้วค่ะจะเข้ามาทยอยอัพให้จบนะคะอย่าพึ่งเบื่อกันน๊า
คืนนี้ฝันดีนะคะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะบทสรุปจะเป็นยังไงรอลุ้นกันนะคะตอนนี้วางพล็อตเรื่องจบไปแล้วค่ะจะเข้ามาทยอยอัพให้จบนะคะอย่าพึ่งเบื่อกันน๊า
คืนนี้ฝันดีนะคะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน
คิมหันตุ์ 11 ธ.ค. 2558, 10:57:46 น.
เห้อฝ่ายไหนดีหนออออ
เห้อฝ่ายไหนดีหนออออ