ยักษา
ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
"คนหนึ่ง"เกิดมาทำตามที่ฟ้าลิขิต
"อีกคน"เกิดมาโดยเลือกทางเดินของตัวเอง
พวกเขาถูกลิขิตให้เกิดมาเป็นศัตรูกันแต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือปกป้อง"เธอ"ผู้หญิงที่เขารักให้พ้นจากอันตรายด้วยชีวิตของพวกเขากับสองสายเลือดที่ไม่อาจจะลงรอยกันได้ระหว่างคนกับ...ยักษ์
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาเป็นแบบนี้เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
Tags: ยักษ์ สยองขวัญ ช่วงชิง ความรัก
ตอน: รู้ความจริง
แสงแดดจ้าออกมาบริเวณบ้านร้างเก่าบริเวณหน้าบ้านมีร่างผู้ชายกำยำยืนอยู่พร้อมกับชายหนุ่มและหญิงสาวที่ยืนหลบซ่อนตัวอยู่ภายในบ้านร้าง
"ถ้ามีอะไรที่ผิดแผนเกิดขึ้นคุณต้องหนีไปโดยไม่ต้องสนใจใครนะสริญดา"ราพณ์พูดกำชับสริญดาอีกครั้งก่อนจะเล็งธนูไปเบื้องหน้าธนูที่พ่อของเขาให้ไว้ตั้งแต่เด็กๆมันถูกสร้างมาเพื่อฆ่ายักษ์โดยเฉพาะสริญดาไม่ตอบอะไรได้แต่ภาวนาขอให้ทศคินทร์ไม่มาซึ่งเหมือนฟ้าจะกลั่นแกล้งเธอเพราะเพียงอึดใจเดียวทศคินทร์ก็ยืนอยู่ตรงหน้าอนุชิตด้วยท่าทีนิ่งเฉยตามแบบฉบับของเขาทศคินทร์สัมผัสได้ว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่เขากับอนุชิตแต่มีราพณ์และสริญดาอยู่ด้วยซึ่งหัวใจของเขาก็อยู่ที่เธอตอนนี้
"ผมจะให้โอกาสคุณยอมสารภาพผิดซะอนุชิต"ทศคินทร์เริ่มประโยคสนทนาซึ่งอนุชิตได้แต่ยิ้มอย่างเดีย
"เรื่องของผมงั้นหรือ...หึ!อย่าทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลยทศคินทร์เพราะว่าคุณก็ไม่ต่างอะไรจากผมคุณทำให้พ่อแม่ของราพณ์ต้องตาย!"
"เรื่องนั้นผมยอมรับและพร้อมที่จะรอราพณ์มาแก้แค้นแต่คุณต้องกลับไปกับผม"
"มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกทศคินทร์!"พูดจบศรสีทองก็พุ่งปักเข้าที่แขนของทศคินทร์ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้สองเขายืนแทบไม่อยู่ทรุดลงกับพื้นอย่างแรงจนพื้นมีรอยแตกร้าวท้องฟ้าที่มีแดดจ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มก่อนที่อนุชิตจะหัวเราะออกมา
"สุดท้ายคุณก็ยังโง่เหมือนเดิมทศคินทร์"พูดจบอนุชิตก็เดินเข้ามาหาทศคินทร์พร้อมดาบหนึ่งเล่มที่ราพณ์ให้เขาใช้ตัดหัวของทศคินทร์แต่อนุชิตกลับใช้มันแทงเข้าตรงหัวใจของทศคินทร์จนเขาล้มลงกับพื้น
"อย่านะ!"สริญดาอุทานก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้านร้างตามด้วยราพณ์
"นายทำอะไรอนุชิต!ทำไมไม่ฆ่าเขา!"
"หึหึหึ!..ทำไมฉันต้องฟังมนุษย์หน้าโง่แบบแกด้วย!"อนุชิตแสยะยิ้มก่อนจะตรงเข้าหาราพณ์ซึ่งเขาหลบทันทั้งสองจึงเกิดการต่อสู้กันราพณ์ใช้จังหวะหยีบมีดลงอาคมออกมาพร้อมจะปักตรงหัวใจของอนุชิตแต่ถูกเขาปัดออกสติของเขาเริ่มขาดหายภาพอนุชิตเริ่มเลือนลางจนโดนยักษ์อนุชิตหักแขนของราพณ์ก่อนจะผลักเขาให้กระแทกพื้นอย่างเต็มแรง
"อย่าทำร้ายคุณราพณ์นะ!"สริญดาคว้ามีดที่ตกลงพื้นก่อนจะปักเข้าที่กลางหลังของอนุชิตซึ่งเขาละมือจากราพณ์หันมาทางเธอ
"ฝีมือไม่เบาเลยนะสาวน้อย"อนุชิตยิ้มก่อนจะดึงมีดออกมาโดยไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเขาค่อยๆเดินเข้ามาหาสริญดาทศคินทร์ได้จังหวะพุ่งเข้ามาต่อยอนุชิตแต่ด้วยฤทธิ์ของศรที่ราพณ์ยิงมาทำให้เขาฟื้นตัวช้าและถูกอนุชิตใช้มีดแทงตามตัวเขาจนเลือดท่วมก่อนจะผลักทศคินทร์ลงกับพื้นและหันมาบีบคอสริญดา
"เอ...ฉันว่าภาพนี้มันคุ้นๆนะ...มีเด็กสาวหน้าตาแบบนี้ถูกฉันบีบคอและกัดกินเนื้อจนเลือดแต่กระดูกฉันจำได้ลางๆว่าเลือดหล่อนหอมมากเลยนะทศคินทร์!"อนุชิตพูดพลันหัวเราะออกมาทศคินทร์มองเขาด้วยแววตาที่มีแต่ความโกรธแต่ร่างกายกลับขยับไม่ได้เช่นเดียวกันกับราพณ์
"อย่ามองผมแบบนั้นราพณ์ถึงคุณจะระวังตัวมากแค่ไหนแต่คุณก็พลาดเพราะน้ำดื่มเมื่อเช้าผมใส่ยาเอาไว้เองน่าเสียดายนะที่สาวน้อยคนนี้ไม่ได้กิน!"สิ้นคำพูดของอนุชิตราพณ์ก็แทบจะฆ่าตัวเองตายนี่เขาพลาดไปได้ยังไงกันยังไม่ทันจะคิดอะไรไปได้มากกว่านี้สริญดาก็ถูกอนุชิตผลักลงพื้นก่อนจะหันมามองทศคินทร์
"ผมมีเรื่องจะบอกคุณนะราพณ์..คนที่ฆ่าพ่อแม่คุณก็คือผมเอง!"อนุชิตแสยะยิ้มราพณ์มองเขาอย่างอึ้งๆซึ่งดูเหมือนอนุชิตจะรู้ความรู้สึกราพณ์ดี
"คืนนั้นน่ะหรือ...มันเป็นคืนที่พระจันทร์สวยมากเลยนะผมและพิเชียรแอบตามทศคินทร์ไปที่บ้านหลังหนึ่งพอเข้าไปก็เห็นเขาทำลายข้าวของและต่อสู้กับผู้ชายแก่ๆคนหนึ่งจนตาแก่นั่นพลาดท่าและแทนที่ทศคินทร์จะฉวยโอกาสฆ่ามันแต่เขากลับไว้ชีวิตศัตรู...พอเขาออกไปผมก็เลยคิดจะเก็บกวาดงานเสียหน่อยคุณอยากรู้ไหมผมค่อยๆหักกระดูกตาแก่นั้นซึ่งกว่าจะทำได้เนี่ยก็กินเวลาไปหน่อยนะแต่ที่เด็ดสุดก็คือเนื้อของหญิงสาวคนหนึ่งที่ผมและพิเชียรฉีกกระชากเนื้อขึ้นมากินพร้อมเสียงกรีดร้องและเสียงสาปแช่งของมนุษย์ทั้งสองพร้อมกับจุดไฟเผาส่งพวกเขาไป...นรก555"
"แกนี่มัน..เดรฉานชัดๆ!"ราพณ์ก่นด่าอนุชิตซึ่งเขาได้เพียงรอยยิ้มจากยักษ์ทรยศตอบกลับมา
"งั้นก็..รอดูแม่หนูนี่ตายก็แล้วกันนะ"แววตาของอนุชิตเปลี่ยนไปเป็นสีดำสนิทสริญดาเริ่มมีทีท่าหวาดกลัวก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ชูมือข้างที่มีแหวนของราพณ์ขึ้นมาอนุชิตรีบผละออกทันทีเป็นจังหวะกับที่ราพณ์พุ่งเอามีดลงอาคมปักเข้าที่กลางหลังของอนุชิตก่อนที่เขาจะดึงมือสริญดาหนีออกไป
"ทศคินทร์!"มัศยาที่พึ่งมาถึงอุทานด้วยความตกใจที่เห็นทศคินทร์มีเลือดท่วมตัวยักษิณีสาวมองไปทางอนุชิตที่ล้มลงไปก่อนจะตรงมาพยุงทศคินทร์เอาไว้
"เธอนี่มันยุ่งจริงๆกลับไปซะ!"ทศคินทร์เค้นเสียงออกมามัศยามองเขาด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับเขาเธอพึมพำคาถาคลายความเจ็บปวดพร้อมพาทศคินทร์หนีออกมาจากตรงนั้นโดยมีอนุชิตมองตามพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา
"คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือ!"
......................………………….….…....……………
บริเวณชายป่า
"คุณราพณ์!"สริญดามองราพณ์ด้วยความเป็นห่วงเขายังดูเบลอๆเล็กน้อยกับฤทธิ์ยาที่อนุชิตใส่ไว้ให้เขากิน
"คุณ...เจ็บตรงไหนไหม...สริญดา"ราพณ์กัดฟันถามออกมาสริญดาส่ายหน้าไปมาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทศคินทร์ยังอยู่ตรงนั้น
"คุณทศคินทร์!"ร่างบางรีบลุกขึ้นจะวิ่งกลับไปแต่ถูกราพณ์ฉุดมือไว้
"อย่าไป"ราพณ์พูดพร้อมมองสริญดาเธอมองเขาตอบก่อนจะตัดสินใจแกะมือราพณ์ออก
"ฉันทิ้งเขาไว้ไม่ได้หรอกค่ะต่อให้หัวใจเขาอยู่ที่ฉันแต่ถ้าเขาถูกตัดหัวเขาก็ตายได้เหมือนกัน"พูดจบสริญดาก็วิ่งออกไปราพณ์มองตามเธอด้วยแววตาผิดหวังทำไมสริญดาถึงได้ห่วงทศคินทร์มากถึงขนาดนี้นะ
…………………...................................……………
"เห็นไหม!อวดเก่งดีนักคิดหรือว่าคุณจะสู้อนุชิตและเจ้านักล่ายักษ์อะไรนั่นได้"มัศยาเสียงแข็งพลันค่อยๆปล่อยให้พ้นโทษทศคินทร์ยืนตั้งหลัก
"ขอบคุณนะมัศยาตอนนี้ร่างกายผมเริ่มฟื้นตัวแล้วผมไม่ตายหรอกนะ"
"ฟื้นตัวแล้วไง!ถ้าฉันไปไม่ทันล่ะ!ถ้าคุณถูกอนุชิตตัดหัวล่ะคนโง่!!"มัศยาก่นด่าเขาออกมาก่อนจะร้องไห้ทศคินทร์ก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปแตะไหล่มัศยา
"ผมขอโทษ..มัศยา"ทศคินทร์พูดน้ำเสียงแผ่วเบามัศยามองหน้าเขาก่อนจะคว้าคอทศคินทร์เข้ามาหาตนและจูบเขาทศคินทร์รู้สึกตกใจพลันจะผลักมัศยาออกแต่เมื่อรู้สึกถึงพลังที่มัศยาถ่ายทอดมาให้เขาก็นิ่งลงก่อนจะ....จูบตอบเธอ
………………………………………………………………
อีกมุมหนึ่ง
สริญดาวิ่งออกมาก่อนจะใช้หัวใจของเธอสัมผัสว่าทศคินทร์อยู่ที่ไหนซึ่งเธอสัมผัสได้ว่ามันไม่ไกลจากจุดที่เธอซ่อนตัวกับราพณ์สักเท่าไหร่จนเมื่อมาถึงบริเวณป่าที่มีต้นไม้ปกคลุมหญิงสาวก็ค่อยๆหยุดเดินก่อนจะมองภาพข้างหน้าด้วยความตกตะลึงหัวใจของเธอบีบรัดแน่นขึ้นจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆน้ำตาเริ่มไหลออกมาคนสองคนเบื้องหน้ากำลังใช้ปากจูบกันอยู่แต่สิ่งที่เธอเจ็บที่สุดคือมือของทศคินทร์รั้งเอวของมัศยาเขามาหาร่างกายของตนโดยที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่าสริญดายืนอยู่ตรงนั้นสาวน้อยรีบหันหน้าหนีก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกั้นเสียงร้องไม่ให้ทศคินทร์ได้ยินพร้อมวิ่งออกไปทั้งน้ำตาจนมาเจอราพณ์ที่เดินตามมา
"สริญดา!..คุณเป็น.."ชายหนุ่มพูดไม่ทันจบสริญดาก็โผล่กอดเขาพร้อมกับปล่อยน้ำตาที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาราพณ์มองสริญดาด้วยความสงสัยแต่ว่าไม่อยากถามอะไรบางทีสิ่งที่เขากลัวมันอาจจะเกิดขึ้นแล้วหัวใจของทศคินทร์อยู่ใกล้หัวใจของสริญดามากเกินไปจนเธออาจจะรักทศคินทร์ศัตรูของเขาขึ้นมาแล้วก็ได้เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาก็โอบกอดสริญดาพร้อมใช้มือลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยนแผงอกของเขาคือที่ซับน้ำตาของเธอเขาจะให้เธอรู้ไม่ได้ว่าเขาก็เจ็บปวดเหมือนกัน
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
"เอิ่ม...คุณเจ็บไหมคะ"สริญดาเอ่ยถามก่อนจะเห็นยักษาข้างๆตนกระตุกยิ้มขึ้นมา
"คุณตั้งหากที่เจ็บกว่าผม..สริญดา"ทศคินทร์พูดก่อนที่ทั้งคู่จะเงียบลง
"คุณใจร้ายมากเลยนะคะที่ดึงฉันมาเล่นเกมส์นี้แถมยังมากหัวใจไว้ในตัวฉันอีกแล้ว..คุณกับคุณมัศยาต่อไปคงจะต้องแต่งงานกันใช่ไหมคะ"สริญดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าลงยักษาหนุ่มยิ้มก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาแล้วยื่นให้หญิงสาว
"ผมรักใครไม่ได้หรอกนะเพราะ.....เธอคนนี้"
"ถ้ามีอะไรที่ผิดแผนเกิดขึ้นคุณต้องหนีไปโดยไม่ต้องสนใจใครนะสริญดา"ราพณ์พูดกำชับสริญดาอีกครั้งก่อนจะเล็งธนูไปเบื้องหน้าธนูที่พ่อของเขาให้ไว้ตั้งแต่เด็กๆมันถูกสร้างมาเพื่อฆ่ายักษ์โดยเฉพาะสริญดาไม่ตอบอะไรได้แต่ภาวนาขอให้ทศคินทร์ไม่มาซึ่งเหมือนฟ้าจะกลั่นแกล้งเธอเพราะเพียงอึดใจเดียวทศคินทร์ก็ยืนอยู่ตรงหน้าอนุชิตด้วยท่าทีนิ่งเฉยตามแบบฉบับของเขาทศคินทร์สัมผัสได้ว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่เขากับอนุชิตแต่มีราพณ์และสริญดาอยู่ด้วยซึ่งหัวใจของเขาก็อยู่ที่เธอตอนนี้
"ผมจะให้โอกาสคุณยอมสารภาพผิดซะอนุชิต"ทศคินทร์เริ่มประโยคสนทนาซึ่งอนุชิตได้แต่ยิ้มอย่างเดีย
"เรื่องของผมงั้นหรือ...หึ!อย่าทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลยทศคินทร์เพราะว่าคุณก็ไม่ต่างอะไรจากผมคุณทำให้พ่อแม่ของราพณ์ต้องตาย!"
"เรื่องนั้นผมยอมรับและพร้อมที่จะรอราพณ์มาแก้แค้นแต่คุณต้องกลับไปกับผม"
"มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกทศคินทร์!"พูดจบศรสีทองก็พุ่งปักเข้าที่แขนของทศคินทร์ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้สองเขายืนแทบไม่อยู่ทรุดลงกับพื้นอย่างแรงจนพื้นมีรอยแตกร้าวท้องฟ้าที่มีแดดจ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มก่อนที่อนุชิตจะหัวเราะออกมา
"สุดท้ายคุณก็ยังโง่เหมือนเดิมทศคินทร์"พูดจบอนุชิตก็เดินเข้ามาหาทศคินทร์พร้อมดาบหนึ่งเล่มที่ราพณ์ให้เขาใช้ตัดหัวของทศคินทร์แต่อนุชิตกลับใช้มันแทงเข้าตรงหัวใจของทศคินทร์จนเขาล้มลงกับพื้น
"อย่านะ!"สริญดาอุทานก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้านร้างตามด้วยราพณ์
"นายทำอะไรอนุชิต!ทำไมไม่ฆ่าเขา!"
"หึหึหึ!..ทำไมฉันต้องฟังมนุษย์หน้าโง่แบบแกด้วย!"อนุชิตแสยะยิ้มก่อนจะตรงเข้าหาราพณ์ซึ่งเขาหลบทันทั้งสองจึงเกิดการต่อสู้กันราพณ์ใช้จังหวะหยีบมีดลงอาคมออกมาพร้อมจะปักตรงหัวใจของอนุชิตแต่ถูกเขาปัดออกสติของเขาเริ่มขาดหายภาพอนุชิตเริ่มเลือนลางจนโดนยักษ์อนุชิตหักแขนของราพณ์ก่อนจะผลักเขาให้กระแทกพื้นอย่างเต็มแรง
"อย่าทำร้ายคุณราพณ์นะ!"สริญดาคว้ามีดที่ตกลงพื้นก่อนจะปักเข้าที่กลางหลังของอนุชิตซึ่งเขาละมือจากราพณ์หันมาทางเธอ
"ฝีมือไม่เบาเลยนะสาวน้อย"อนุชิตยิ้มก่อนจะดึงมีดออกมาโดยไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเขาค่อยๆเดินเข้ามาหาสริญดาทศคินทร์ได้จังหวะพุ่งเข้ามาต่อยอนุชิตแต่ด้วยฤทธิ์ของศรที่ราพณ์ยิงมาทำให้เขาฟื้นตัวช้าและถูกอนุชิตใช้มีดแทงตามตัวเขาจนเลือดท่วมก่อนจะผลักทศคินทร์ลงกับพื้นและหันมาบีบคอสริญดา
"เอ...ฉันว่าภาพนี้มันคุ้นๆนะ...มีเด็กสาวหน้าตาแบบนี้ถูกฉันบีบคอและกัดกินเนื้อจนเลือดแต่กระดูกฉันจำได้ลางๆว่าเลือดหล่อนหอมมากเลยนะทศคินทร์!"อนุชิตพูดพลันหัวเราะออกมาทศคินทร์มองเขาด้วยแววตาที่มีแต่ความโกรธแต่ร่างกายกลับขยับไม่ได้เช่นเดียวกันกับราพณ์
"อย่ามองผมแบบนั้นราพณ์ถึงคุณจะระวังตัวมากแค่ไหนแต่คุณก็พลาดเพราะน้ำดื่มเมื่อเช้าผมใส่ยาเอาไว้เองน่าเสียดายนะที่สาวน้อยคนนี้ไม่ได้กิน!"สิ้นคำพูดของอนุชิตราพณ์ก็แทบจะฆ่าตัวเองตายนี่เขาพลาดไปได้ยังไงกันยังไม่ทันจะคิดอะไรไปได้มากกว่านี้สริญดาก็ถูกอนุชิตผลักลงพื้นก่อนจะหันมามองทศคินทร์
"ผมมีเรื่องจะบอกคุณนะราพณ์..คนที่ฆ่าพ่อแม่คุณก็คือผมเอง!"อนุชิตแสยะยิ้มราพณ์มองเขาอย่างอึ้งๆซึ่งดูเหมือนอนุชิตจะรู้ความรู้สึกราพณ์ดี
"คืนนั้นน่ะหรือ...มันเป็นคืนที่พระจันทร์สวยมากเลยนะผมและพิเชียรแอบตามทศคินทร์ไปที่บ้านหลังหนึ่งพอเข้าไปก็เห็นเขาทำลายข้าวของและต่อสู้กับผู้ชายแก่ๆคนหนึ่งจนตาแก่นั่นพลาดท่าและแทนที่ทศคินทร์จะฉวยโอกาสฆ่ามันแต่เขากลับไว้ชีวิตศัตรู...พอเขาออกไปผมก็เลยคิดจะเก็บกวาดงานเสียหน่อยคุณอยากรู้ไหมผมค่อยๆหักกระดูกตาแก่นั้นซึ่งกว่าจะทำได้เนี่ยก็กินเวลาไปหน่อยนะแต่ที่เด็ดสุดก็คือเนื้อของหญิงสาวคนหนึ่งที่ผมและพิเชียรฉีกกระชากเนื้อขึ้นมากินพร้อมเสียงกรีดร้องและเสียงสาปแช่งของมนุษย์ทั้งสองพร้อมกับจุดไฟเผาส่งพวกเขาไป...นรก555"
"แกนี่มัน..เดรฉานชัดๆ!"ราพณ์ก่นด่าอนุชิตซึ่งเขาได้เพียงรอยยิ้มจากยักษ์ทรยศตอบกลับมา
"งั้นก็..รอดูแม่หนูนี่ตายก็แล้วกันนะ"แววตาของอนุชิตเปลี่ยนไปเป็นสีดำสนิทสริญดาเริ่มมีทีท่าหวาดกลัวก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ชูมือข้างที่มีแหวนของราพณ์ขึ้นมาอนุชิตรีบผละออกทันทีเป็นจังหวะกับที่ราพณ์พุ่งเอามีดลงอาคมปักเข้าที่กลางหลังของอนุชิตก่อนที่เขาจะดึงมือสริญดาหนีออกไป
"ทศคินทร์!"มัศยาที่พึ่งมาถึงอุทานด้วยความตกใจที่เห็นทศคินทร์มีเลือดท่วมตัวยักษิณีสาวมองไปทางอนุชิตที่ล้มลงไปก่อนจะตรงมาพยุงทศคินทร์เอาไว้
"เธอนี่มันยุ่งจริงๆกลับไปซะ!"ทศคินทร์เค้นเสียงออกมามัศยามองเขาด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับเขาเธอพึมพำคาถาคลายความเจ็บปวดพร้อมพาทศคินทร์หนีออกมาจากตรงนั้นโดยมีอนุชิตมองตามพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา
"คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือ!"
......................………………….….…....……………
บริเวณชายป่า
"คุณราพณ์!"สริญดามองราพณ์ด้วยความเป็นห่วงเขายังดูเบลอๆเล็กน้อยกับฤทธิ์ยาที่อนุชิตใส่ไว้ให้เขากิน
"คุณ...เจ็บตรงไหนไหม...สริญดา"ราพณ์กัดฟันถามออกมาสริญดาส่ายหน้าไปมาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทศคินทร์ยังอยู่ตรงนั้น
"คุณทศคินทร์!"ร่างบางรีบลุกขึ้นจะวิ่งกลับไปแต่ถูกราพณ์ฉุดมือไว้
"อย่าไป"ราพณ์พูดพร้อมมองสริญดาเธอมองเขาตอบก่อนจะตัดสินใจแกะมือราพณ์ออก
"ฉันทิ้งเขาไว้ไม่ได้หรอกค่ะต่อให้หัวใจเขาอยู่ที่ฉันแต่ถ้าเขาถูกตัดหัวเขาก็ตายได้เหมือนกัน"พูดจบสริญดาก็วิ่งออกไปราพณ์มองตามเธอด้วยแววตาผิดหวังทำไมสริญดาถึงได้ห่วงทศคินทร์มากถึงขนาดนี้นะ
…………………...................................……………
"เห็นไหม!อวดเก่งดีนักคิดหรือว่าคุณจะสู้อนุชิตและเจ้านักล่ายักษ์อะไรนั่นได้"มัศยาเสียงแข็งพลันค่อยๆปล่อยให้พ้นโทษทศคินทร์ยืนตั้งหลัก
"ขอบคุณนะมัศยาตอนนี้ร่างกายผมเริ่มฟื้นตัวแล้วผมไม่ตายหรอกนะ"
"ฟื้นตัวแล้วไง!ถ้าฉันไปไม่ทันล่ะ!ถ้าคุณถูกอนุชิตตัดหัวล่ะคนโง่!!"มัศยาก่นด่าเขาออกมาก่อนจะร้องไห้ทศคินทร์ก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปแตะไหล่มัศยา
"ผมขอโทษ..มัศยา"ทศคินทร์พูดน้ำเสียงแผ่วเบามัศยามองหน้าเขาก่อนจะคว้าคอทศคินทร์เข้ามาหาตนและจูบเขาทศคินทร์รู้สึกตกใจพลันจะผลักมัศยาออกแต่เมื่อรู้สึกถึงพลังที่มัศยาถ่ายทอดมาให้เขาก็นิ่งลงก่อนจะ....จูบตอบเธอ
………………………………………………………………
อีกมุมหนึ่ง
สริญดาวิ่งออกมาก่อนจะใช้หัวใจของเธอสัมผัสว่าทศคินทร์อยู่ที่ไหนซึ่งเธอสัมผัสได้ว่ามันไม่ไกลจากจุดที่เธอซ่อนตัวกับราพณ์สักเท่าไหร่จนเมื่อมาถึงบริเวณป่าที่มีต้นไม้ปกคลุมหญิงสาวก็ค่อยๆหยุดเดินก่อนจะมองภาพข้างหน้าด้วยความตกตะลึงหัวใจของเธอบีบรัดแน่นขึ้นจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆน้ำตาเริ่มไหลออกมาคนสองคนเบื้องหน้ากำลังใช้ปากจูบกันอยู่แต่สิ่งที่เธอเจ็บที่สุดคือมือของทศคินทร์รั้งเอวของมัศยาเขามาหาร่างกายของตนโดยที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่าสริญดายืนอยู่ตรงนั้นสาวน้อยรีบหันหน้าหนีก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกั้นเสียงร้องไม่ให้ทศคินทร์ได้ยินพร้อมวิ่งออกไปทั้งน้ำตาจนมาเจอราพณ์ที่เดินตามมา
"สริญดา!..คุณเป็น.."ชายหนุ่มพูดไม่ทันจบสริญดาก็โผล่กอดเขาพร้อมกับปล่อยน้ำตาที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาราพณ์มองสริญดาด้วยความสงสัยแต่ว่าไม่อยากถามอะไรบางทีสิ่งที่เขากลัวมันอาจจะเกิดขึ้นแล้วหัวใจของทศคินทร์อยู่ใกล้หัวใจของสริญดามากเกินไปจนเธออาจจะรักทศคินทร์ศัตรูของเขาขึ้นมาแล้วก็ได้เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาก็โอบกอดสริญดาพร้อมใช้มือลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยนแผงอกของเขาคือที่ซับน้ำตาของเธอเขาจะให้เธอรู้ไม่ได้ว่าเขาก็เจ็บปวดเหมือนกัน
………………………………………………………………
ตอนต่อไป>>
"เอิ่ม...คุณเจ็บไหมคะ"สริญดาเอ่ยถามก่อนจะเห็นยักษาข้างๆตนกระตุกยิ้มขึ้นมา
"คุณตั้งหากที่เจ็บกว่าผม..สริญดา"ทศคินทร์พูดก่อนที่ทั้งคู่จะเงียบลง
"คุณใจร้ายมากเลยนะคะที่ดึงฉันมาเล่นเกมส์นี้แถมยังมากหัวใจไว้ในตัวฉันอีกแล้ว..คุณกับคุณมัศยาต่อไปคงจะต้องแต่งงานกันใช่ไหมคะ"สริญดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าลงยักษาหนุ่มยิ้มก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาแล้วยื่นให้หญิงสาว
"ผมรักใครไม่ได้หรอกนะเพราะ.....เธอคนนี้"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2558, 21:13:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2558, 21:13:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 1176
| << คำสารภาพที่ออกมาไม่หมด | สะสาง >> |
Kim 16 ธ.ค. 2558, 21:24:59 น.
ที่แท้ก็เป็นฝีมือของอนุชิตนี่เอง
สงสารราพณ์นะเนี่ยเพิ่งจะรักก็อกหักซะแล้ว
ที่แท้ก็เป็นฝีมือของอนุชิตนี่เอง
สงสารราพณ์นะเนี่ยเพิ่งจะรักก็อกหักซะแล้ว
คิมหันตุ์ 17 ธ.ค. 2558, 01:42:56 น.
อื้มมมปมมาละ
อื้มมมปมมาละ
konhin 17 ธ.ค. 2558, 05:40:16 น.
รักสี่เศร้าเลยเหรอเนี่ยยยยยยย
รักสี่เศร้าเลยเหรอเนี่ยยยยยยย