Love love online
การเข้าไปในเกมส์ของพี่ ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ ตลอดไป
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
Tags: online ,y, แฟนตาซี
ตอน: ตอนที่ 3 4 ภารกิจกับสิ่งที่ชอบ อิอิ
เกาะอียุปะ
เกาะอียุปะ เกาะที่กลางวันร้อนจนร่างกายจะไหม้ไปตามแสงแดด กลางคืนที่หนาวแนบแถบจะแข็งตาย ภูมิประเทศที่มีแต่ทราย 3ใน 5 ของเกาะ มีการปกครองในแบบกษัตริย์มีฟาโรเป็นผู้ปกครอง ที่นับถือเทพ รา ผู้เป็นใหญ่ มีทหารที่แข็งแกร่งและมีมนตร์คั่งแห่งปิรมิต
ในเมืองหลวงของแห่งเกาะอียุปะ ได้มีการเคลื่อนไหวของคนกลุ่มหนึ่ง ที่สามารถไปที่ไหนก็ได้ภายในเกาะแม้แต่วังหลวงก็ยังมีสายของคนกลุ่มนี้อยู่ พวกเขากำลังเดินไปที่แห่งหนึ่งเพื่อไปหาประมุขกิลของเขา
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ชั้น 2 ของร้านมีชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ปิดหน้าปิดตาสวมเสื้อผ้าในแบบชาวทะเลทราย สีดำทั้งตัวกำลังยืดมองออกไปข้างนอกร้าน โดยมีสัตว์เลี้ยงของเขาคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
“เรียน ท่านประมุข ตอนนี้คนของเราได้แทรกซึมเข้าไปทุกเมือง รอคำสั่งจากท่านขอรับ”ชายร่างใหญ่อยู่ในชุดแบบชาวทะเลทรายได้เข้ามารายงานเขา
“อืม รอให้เริ่มสงครามก่อน แล้วที่เกาะอื่นไปถึงไหนแล้ว”ประมุขหนุ่มรับคำแล้วถามต่อ
“ตอนนี้ ทุกเกาะมีคนของเราอยู่ทุกเมือง ขอรับ มีปัญหาอยู่ที่เดียวขอรับ”ชายร่างใหญ่รายงานอีกครั้ง
“เกาะไหน”ประมุขหนุ่มหันมาถามพร้อมก้าวเดินมาข้างหน้าของชายร่างใหญ่
“เกาะ ไท ขอรับ”
“ประมุขของ 3 กิลใหญ่ นั้นถึงจะยังเด็กแต่ก็มีฝีมือไม่ใช่หน่อย เอาไว้ให้ที่นี้คงที่ก่อนข้าจะไปจัดการเอง แล้ว ทางเกาะญี่ปุนะ ละเป็นเช่นไรบาง”
“เรียบร้อยดีขอรับ”
“อืม ขอบใจพวกเจ้ามากที่ทำงานหนักเพื่อกิลของเรา พวกเจ้าไปพักได้แล้ว”ประมุขหนุ่มสั่งเสร็จก็เดินออกไปพร้อมสัตว์เลี้ยงของตน
เขาเดินดูความเป็นไปของผู้คนไปเลย ๆ แล้วสะดุดตากับร้านหมอดูร้านหนึ่ง แต่เขาก็ไม่คิดที่จะให้ผู้อื่นได้อ่านชะตาของตน จึงเดินผ่านไป
“เดียวก่อน พ่อหนุ่ม หยุดก่อน”เสียงของหญิงชรา เจ้าของร้านได้พูดเรียกให้เขาหยุดได้แล้วหันมาหาเธอ
“ขอโทษนะแม่เฒ่าแต่ข้า...”
“ข้ารู้ แต่ที่เราได้พบกันก็ด้วยโชคชะตา ข้าเพียงทำหน้าที่ของข้าเท่านั้น”ชายหนุ่มคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เดินไปหาแม่เฒ่าหมอดู
“แล้วเช่นไร”เขาเอ่ยถาม แม่เฒ่าลุกขึ้นมาช้าๆแล้วใช่มือที่เหี่ยวย่นลูบใบหน้าของเขา
“อดีตที่เจ้าอยากรู้จะมีผู้หาคำตอบให้ เธอผู้นั้นจะทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลงไปตามที่ใจเจ้าปรารถนา รวมทั้งตัวเจ้าเอง และเธอคือสิ่งที่เจ้าขาด ในขนาดเดียวกัน เจ้าก็คือสิ่งที่เธอขาด และความจริงในอดีตจะถูกเปิดเผย เมื่อพบกันแล้วท่านจะรักนาง และถูกเติมเต็มในสิ่งที่โหยหา หากอยากรู้อดีตจงทำให้เธอผูกติดกับเจ้า ตั้งแต่แรกเจอ”
“หิ แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไร ว่าใช่”เขาถามกลับอย่างใคร่รู้
“เมื่อแรกพบสบตารู้ถึงจิต
ที่ค่อยคิดคำนึง คิดใฝ่หา
แม้แรกสัมผัสรู้สึกอบอุ่นในกายา
ให้อยากกอดชิดติดกายไม่ให้ห่าง
แม้พลัดพรากก็เหมือนจะ...ขาดใจ
หากเจ้ารู้สึกเช่นนี้กับสตรีนางใดนางก็คือคนที่ใช่สำหรับเจ้า คนที่เจ้าโหยหามานาน”เธอพูดจบก็ถอยหลังกับไปนั่งที่ของตน
“ค่าดูเท่าไรหรือขอรับ”ชายหนุ่มคิดตามอย่างคิดไม่ถึงว่าแม่เฒ่าจะรู้ถึงจิตใจเขา
“หิๆ แล้วแต่เจ้าศรัธาเถอะ”ชายหนุ่มส่งเงินให้จำนวนที่มากพอสมควรส่งให้ถึงมือของแม่เฒ่า เธอรับไปแล้วเขย่าข้างหูอย่างพอใจ
“ขอบใจเจ้ามากพ่อหนุ่ม ข้าจะแถบให้สำหรับจำนวนเงินที่มากโขสำหรับข้า นอกจากสิ่งที่ข้าต้องให้เจ้า”เธอใส่ถุงเงินไปในกระเป๋าแล้วควานหาบางสิ่ง เมื่อเจอแล้วก็ยืนส่งให้ชายหนุ่ม
“หนึ่งคือของเจ้า กำไลข้อมือ สองกระพรวนข้อเท้าสำหรับนาง สิ่งนี้มีคนให้ข้ามาเพื่อส่งต่อให้เจ้า
...และที่ๆเจ้าจะไปนั้นคือที่ๆเริ่มความเปลี่ยนแปลง นางอยู่ที่นั้น นางมีกลิ่นกายของดอกไม้สีขาว ที่หอมเย็น และดอกไม้ดอกนั้น คือชื่อของโลกโน่นของนาง และตัวเจ้าก็รู้จักดี หิๆ จงเชื่อในโชคชะตาแล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ”สิ้นเสียงนางก็กลายเป็นแสงหายไปต่อหน้าเขาและสัตว์เลี้ยงรวมทั้งทุกคนที่อยู่ที่นั้น
เมืองหยินหยาง
อาคารเริ่มต้น
มังกรเบญจธาตุเดินเข้าไปที่ประกาศติดภารกิจ มองหาภารกิจที่ตนเร่งไว้ เมื่อเจอแล้วก็จำชื่อแล้วไปบอก 2 สาวที่หน้าเคาเตอร์ ที่เปลี่ยนหน้าไป
“สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าลูน่า ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรให้ช่วยไหมเจ้าค่ะ”
“ข้าอยากได้ ภารกิจ 4 บริการนะ”ลูน่า มองหน้าเธอแล้วเอ่ยถามชื่อพร้อมกับคีย์ข้อมูล
“เบื่อเหรอเจ้าค่ะ ท่านมังกรเบญจธาตุถึงได้มารับภารกิจ อะ ภารกิจนี้หินมากนะเจ้าค่ะ 3 ภารกิจแรกนั้นหากอดทนไม่พอรับรองท่านเหนื่อยหนักแน่เจ้าค่ะ”เธอขู่
“ข้าจะทำงานนี้”มังกรเบญจธาตุยืนยันอีกครั้งพร้อมรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกไปไม่รู้ตัว ลูน่าจึงก้มลงไปเพื่อกรอกข้อมูลบางอย่าง แล้วส่งจดหมายให้เธอพร้อมอธิบาย
“นี้คือจดหมายส่งตัวเจ้าค่ะ งานแรกของท่านจะต้องไปหาช่างฉางตีเหล็ก ท่านฉาง เจ้าของร้านตีเหล็ก ซอย 13 แล้วทำงานอยู่ที่นั้น ประมาณ 1 อาทิตย์ เมื่อจบก็แล้วแต่ช่างฉางว่าจะส่งท่านไปที่ไหนต่อเจ้าค่ะ”ลูน่ามองหน้าเธอแล้วยิ้มให้ เธอพยักหน้ารับ แล้วนำจดหมายใส่ไว้ในกระเป๋า
“ขอบใจ” มังกรเบญจธาตุเดินออกจากอาคารและเดินตรงไปซอยที่มีป้ายเขียนไว้ว่า ซอย13 ทันที เมื่อเธอเดินเข้ามาก็มีสิ่งให้เธอแปลกใจเมื่อซอยนี้มีแต่พวกLv สูงกว่า 30 ขึ้นไปมาเดินกัน แต่ละคนแต่งตัวด้วยชุดแฟนตาชีหลากหลายวัฒนธรรม จากหลายทวีป แม้แต่ชุดนักมวยคาดเชือกก็ยังมี เธอเดินดูไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่ร้านที่มีรูปดาบ กับคฑาไขว้กันอยู่บนโล่โลหะนั้น ถัดลงมาก็เป็นป้ายชื่อร้าน ‘ร้านตีเหล็กช่างฉาง’ หมายถึงนี้คือร้านช่างตีเหล็กแห่งเดียวในซอย
กี๊งๆๆๆ
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่าจะมีอะไรให้ช่วยขอรับ”ชายหนุ่มอายุประมาณ28ปี เอ่ยถามทั้งๆที่ตนกำลังยืนจัดของอยู่
“ข้ามาสมัครงานนะ”มังกรเบญจธาตุบอกจุดประสงค์ไปทันที เมื่อเดินมาอยู่ตรงเคาน์เตอร์แล้ว
ร้านนี้ก็เหมือนร้านขายของทั่วไป แต่ขายเพียงอาวุธเท่านั้น รอบๆร้านทำช่องยืนออกมาจากผนังเพื่อโชว์ลูกค้าแล้วมีกระจกปิดไว้อีกที อาวุธที่อยู่แต่ละช่องถูกจัดเป็นหมวดหมู่และแยกด้านให้เห็นว่าฝังไหนของผู้ที่เล่นสายต่อสู้กับสายเวทย์ และสายผสม อาวุธทุกอันถูกขัดขึ้นเงาวาววัว ทำให้เห็นความเป็นระเบียบและความสะอาดของเจ้าของร้าน ส่วนหลังเคาน์เตอร์นั้นก็มีประตูที่ติดผ้าม่านห่วงโซ่เล็กและผ้าม่านดำปิดอยู่
“เออ...”
“ผู้หญิงเหรอ คราวนี้”เสียงทุ่มของชายอีกคนดังมาจากหลังผ้าม่าน ก่อนที่คน ๆนั้นจะเลิกผ้าม่านเดินออกมา
ผู้ชายร่างยักษ์กำยำสวมเสื้อกล้าสีดำ กางเกงขาก๊วยสีดำ โผกผ้าสีดำเดินออกมาจากหลังม่าน มายืนตรงหน้าเธอ
“คุณพ่อบุญธรรม”เธออุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นหน้าเขาเต็ม ๆ
“หึ เจ้าว่าไงนะแม่หนู” เสียงของเขาเรียกสติเธอกลับคืนมา
“ขอโทษค่ะ ข้ามาสมัครงาน ท่านคงเป็นช่างฉาง”เขาพยักหน้ารับ
“งานหนักนะ แม่หนูเจ้าจะไหวเหรอ” เสียงของชายหนุ่มที่ยืนหลังเคาน์เตอร์พูดขึ้นแล้วมองเธอด้วยสายตาดูถูก
“จงอย่าดูหมิ่นสตรีนักเลยท่าน เห็นข้าไม่สวย หรือเพราะว่ากลัวข้าจะมาแย่งงานละท่านถึงได้ดูถูกกันนะ”เธอมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกแถมยังขยับไม่ได้
“ไหนละ จดหมาย”ช่างจางที่สัมผัสพลังของเธอได้ก็เอ่ยถาม ทำให้เธอหันกลับมาสนใจที่เขา ไม่นำพาต่อชายหนุ่ม
“เจ้าเริ่มทำงานวันนี้เลยแล้วกัน พลังจิตของเจ้าสูงดี วันนี้คงเสร็จ มีกำหนดเวลา 1 อาทิตย์ สินะ ดูสิว่าเจ้าจะทำได้อย่างที่ปากพูดหรือเปล่า”
“เจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเชิดหน้ารับคำ
ช่างฉางให้เธอไปเปลี่ยนชุดที่มีสัญลักษณ์ของร้านที่ห้องที่จัดไว้ให้ผู้ที่จะมารับภารกิจโดยเฉพาะ เมื่อเธอมาหาเขา ก็ได้รับ หนังสือปกหนา 5 เล่ม การจำแนกอัญมณี ระดับ 1-5 เธอมองหน้าช่างฉางด้วยความไม่เข้าใจ
“นี้เป็นกฎของงาน ข้าขี้เกียจสอนมาก แค่เจ้า หวงจง คนเดียว ข้าก็เหนื่อยพออยู่แล้ว” ช่างฉางพูดเสร็จก็ให้เธอเปิดหนังสือเล่มแรก เพียงเปิดออกตัวหนังสือก็ลอยเข้าดวงตาของเธอจนรู้สึกมึน
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ การจำแนกอัญมณี ระดับ 1...5 ค่ะ)
ช่างฉางให้เธอพัก 5 นาที แล้วให้เปิดเล่ม 2 ต่อ ทำอย่างจนครบ 5 เล่ม แล้วเขาก็พาเธอไปที่ห้องทำงานของเขา
“มานี่สิ”ช่างฉางเรียกเธอให้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง ที่อยู่ด้านซ้ายของห้อง บนโต๊ะมีหินสีต่างๆ กองอยู่และข้างๆก็มีอีก 2 กระบุง
“แยกแร่ทั้งหมด ให้เสร็จภายในเย็นนี้”เขาสั่งเธอก่อนเดินไปห้องอีกห้องหนึ่ง
“เขาเห็นข้าเป็นปีศาจหรือไง”มังกรเบญจธาตุหยิบแร่ก้อนหนึ่งขึ้นมา พร้อมการที่มีตัวหนังสือฉายขึ้นมาจากแร่ให้เธอได้เห็น ชื่อและระดับ
“นี้เป็นภารกิจที่ได้ค่าประสบการณ์และเงินอยู่มากโขทีเดียวนี้ขอรับ นายหญิง ยังไม่นับรวมกับประสบการณ์ที่ได้ระหว่างทำและทักษะต่าง ๆนะขอรับ”เดเนียวที่บินอยู่ข้าง ๆเธออธิบาย พร้อมนั่งลงบนไหล่บาง
“นั้นสินะ” มังกรเบญจธาตุยิ้มมุมปากพร้อมมือที่เริ่มทำงานไปด้วย จนแร่บนโต๊ะหมด เสียท้องของเธอก็ร้องประทวงทันที เธอจึงหยิบอาหารออกมาทานและแบ่งให้เดเนียวทานด้วย เมื่ออิ่มทั้งนายและภูต เธอก็เดินไปที่กระบุงทั้ง 2 อันแล้วเริ่มงานอีกครั้งโดยมี เดเนียวเป็นกำลังใจให้ เพราะนายหญิงของมันไม่ยอมให้มันช่วยทำ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะจำแนก ระดับ 7 ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุรู้สึกว่าตัวเองทำงานได้เร็วขึ้นจนหมดกระบุงแรก หวงจงก็ยกมาให้อีก 2 กระบุง พร้อมหน้าที่ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แล้วเดินออกไปที่หน้าเคาน์เตอร์ เธอเพียงเลิกคิ้ว แล้วแยกกระบุงที่ 2 ต่อทันที ด้วยความเร็วที่เริ่มคงที่ และทำมันจนเสร็จ ทั้ง 4 กระบุง เธอก็นั่งบนเก้าอี้พร้อมดื่มมานา ไป 2 ขวด พักเหนื่อย
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะจำแนก ระดับ 9 ค่ะ)
“นี้ถ้าเจ้าทำไม่ไว้ให้ข้า...”หวงจงที่เก็บร้านเสร็จเดินเข้ามาเพื่อจะเยาะเย้ยสาวเจ้า แต่ต้องตะลึงค้างไป 3 นาที
“เจ้าทำได้ไง”มังกรเบญจธาตุเพียงหยักไหล่แล้วนั่งหลับตา
“เจ้าทำเสร็จแล้วเหรอ แล้วเจ้าทำไมไม่ไปทำอาหารอีก”ช่างฉางที่เดินออกมาจากอีกห้องหนึ่งแล้วเดินมาดูผลงานที่เธอทำโดยไม่ได้มองดูเธอ
“อืม งานเรียบร้อยกว่าที่คิด เจ้าผ่านการทดสอบ”ช่างฉางพูดเสร็จ เธอลืมตาขึ้นแล้วย่นคิ้วเข้าหากัน
“ไปพักผ่อนไป เจ้าคงมีอาหารสำหรับมือเย็นแล้ว”เธอพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าห้องของเธอ แต่เมื่อเธอจุดไฟแล้วมองไปรอบ ๆ ก็กลอกตาไปมาทันทีเมื่อห้องนี้ยังไม่ได้ทำความสะอาดแม้แต่น้อย เธอจึงเริ่มทำมันทันที โดยมีเดเนียวคอยช่วยอีกแรกหนึ่ง จนมันสะอาดเอี่ยมมอองเธอจึงไปอาบน้ำแล้วมาทานอาหารกับเดเนียว
“เดเนียว ตอนนี้มีข่าวสารอะไรบางไหม”เธอถามทั้งๆที่หลับตาอยู่
“ตอนนี้ทางระบบไม่มีกิจกรรมอะไรขอรับ แต่มีการเคลื่อนไหวของกิลหลีกทางข้าใหญ่กำลังตามหาตัวท่านอยู่ขอรับ รู้สึกว่าจะตั้งค่าหัวด้วยนะขอรับ”เดเนียวลอยตัวอยู่เหนือร่างของนายสาวพร้อมห่มผ้าให้ และเปิดหน้าต่างระบบ ขึ้นดูอีกครั้ง
“เข้ามายังไม่ถึง 2 วัน มีค่าหัวสะแล้วเรา”มังกรเบญจธาตุพูดขึ้นมาลอยๆ
“นอนเถอะขอรับพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”เดเนียวมองหน้านายสาวที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา จึงรู้ว่าเธอเหนื่อยจึงบอกเธอไปด้วยความเป็นห่วง เธอพยักหน้าแล้วพลิกตัว ไม่ถึงนาทีเธอก็หลับไป
ห้องGM
“ผู้หญิงคนนี้ปีศาจ ชัดๆ”จิอิระมองภาพการสังหารของมังกรเบญจธาตุและสาบานว่าไม่ว่าอย่างไงจะไม่ขอเป็นศัตรูกับเธอเป็นอันขาด แล้วเข้าก็ตกตะลึงอีกครั้งเมื่อเธอรับภารกิจหินระดับ SSS+ ของเกาะเริ่มต้น แล้วเรียกสถานะของเธอมาดู อ่านอย่างละเอียดทุกบรรทัดจนมาถึงบรรทัดสุดท้ายที่เป็นสีแดง
เพิ่มสถานะเริ่มต้นไอดีพิเศษ
บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ใช้ไอดี ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนทุกคน Ai ทุกคน ทุกตัว ที่อยู่ในการปกครองของผู้ใช้ไอดีนับแต่นี้
เพิ่มสถานะกลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 100 เมตร
อนึ่งสถานะนี้จะกลิ่นกายหอมจะเริ่มเมื่อเริ่มวันที่ 3 ภายในเกมส์
“หา”เสียงของชายหนุ่มทำให้ อีก 2 หนุ่มที่กำลังพักผ่อนอยู่ลุกพรวดขึ้นมา
“อะไรของนายอีก จิอิระ”หัวหน้าอานัทเอ่ยอย่างรำคาญ
“หัว...หัวหน้าครับ ท่านแฝดน้องทำเรื่องแล้ว”
“อะไรของนายวะ แล้วนายเปิดสถานะของผู้เล่นทำไม”สินเทพเดินมาดูใกล้ก็ดุชายหนุ่มทันที
“นายก็ดูสิ”จิอิระชี้ให้ดูบรรทัดที่ตนอ่านให้ทั้ง 2 ดู
“55555+”นี้เป็นอาการของ หัวหน้าอานัทที่ดูจบ ส่วนชายหนุ่มอีกคนหน้าซีดไปเรียบร้อยแล้ว
“หัวหน้าครับไม่ตลกเลยนะครับ”สินเทพที่ตั้งสติได้โวขึ้นมา
“แล้วนายจะให้ฉันทำไงละ”
“ก็ทำอะไรสักอย่างสิครับ”
“คงไม่ได้หรอก สำหรับผู้เล่นคนนี้ฉันไม่สามารถเข้ารหัสล็อกได้ อีกอย่างถ้าเจ้าตัวรู้คนที่โดนไม่ใช้เราหรอก”
“แต่จะโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดนะครับถ้าเธอเกิดฟ้องเราขึ้นมา”สินเทพหน้าเครียด
“5555 ฉันรับร้องว่าเธอไม่ฟ้องแน่นนอน แต่คนที่จะโดนมิใช่น้อยคงเป็นคนที่ทำนั้นแหละ พวกนายมีหน้าที่อะไรก็ทำไปเสีย”เขาพูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
ในเกมส์
เกาะเริ่มต้น
เช้าวันต่อมา...
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับสถานะพิเศษจากไอดีของท่าน ทำให้กายมีกลิ่นหอม
กลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 100 เมตร ค่ะ)
เสียงระบบบอกให้คนที่ยังไม่ตื่นได้รับรู้สถานะใหม่ของตัวเอง มีเพียงเดเนียวเท่านั้นที่ทำตาโตแล้วก็ถอนหายใจ ก็ที่จะหลับไป และคิดว่านายสาวตื่นก็จะบอก
มังกรเบญจธาตุตื่นแต่เช้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ออกไปซื้ออาหารมาตุนไว้ที่ภัตตาคารใกล้ๆ เมื่อกลับเข้ามาในร้านก็ยังไม่เห็นใครจึงเริ่มทำความสะอาดร้านโดยมีเดเนียวเป็นผู้ช่วยจนร้านสะอาดอย่างที่เธอต้องการแล้ว ก็เดินเข้าครัวดูของในตู้เย็น ก็พบว่ามันมีของอยู่เต็มตู้
“ข้าขอกาแฟกับปาท่องโก๋สัก 4-5 ตัวพอ เดียวตอนบ่ายจะมีคนมาส่งอาหารเจ้าเอาของในตู้ทำกินเองได้เลยนะ”ช่างฉางที่เดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นเธอเปิดตู้เย็นอยู่
“ข้าด้วย อ้อโทษทีนะพอดีข้าสั่งแต่ของข้ากับอาจารย์เท่านั้น ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะมาทำงานที่นี้” มังกรเบญจธาตุไม่ได้ว่าอะไร แล้วถามสัดส่วนของกาแฟ แล้วชงให้ทั้ง 2 คนพร้อมกับหยิบแพ็คปาท่องโก๋มา 12 ตัว ตั้งกระทะให้ร้อนแล้วทอดมันให้พองเหลือกกรอบหน้าทาน แล้วจึงตักใส่ตะแกงเพื่อรอให้มันสะเด็ดน้ำมัน เธอปิดเตาแก็สแล้วนำจานเล็กมา 3 ใบ จัดปาท่องโก๋ใส่จาน ให้ 2 หนุ่มคนละ5 ตัว และเธอ 2 ตัว แล้วนำมาเสริฟ์ที่โต๊ะ พร้อมกับกาแฟของเธอ โดยไม่ทันสังเกต 2 หนุ่มที่ทำจมูกฟูดฟิดหากลิ่นอะไรอยู่จนเธอมานั่ง ทั้ง 2 จึงได้มองหน้าเธอ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะการทำอาหาร ระดับ 1 ,ทักษะจำแนกวัตถุดิบ ระดับ 1 ค่ะ)
“กลิ่นมาจากเจ้านี้เอง”หวงจงพูดขึ้น ทำให้เธอมองหน้าทั้ง 2 สลับกัน
“เจ้ามีสถานะพิเศษด้วยเหรอ ถึงได้มีกลิ่นกายเป็นกลิ่นดอกไม้เนี่ย”เธอขมวดคิ้วแล้วคิดว่าตนไม่มีสถานะนั้นนะ
“ใช่ ข้าได้กลิ่น มะลิ จากตัวเจ้า”หวงจงพูดเสริมแล้วทานกาแฟและปาท่องโก๋อย่างไม่คิดอะไรในเมื่อก็เคยมีกรณีแบบนี้เหมือนกันเมื่อได้อาชีพหรือสถานะพิเศษจากทางระบบ เพราะทำเงื่อนไขผ่าน ส่วนช่างฉางก็พยักหน้าเห็นด้วย
“เรียนนายหญิงก่อนท่านจะตื่น 2 นาทีมีการแจ้งจากทางระบบด้วยขอรับ” เธอหันไปมองเดเนียวที่นั่งทานปาท่องโก๋ที่เธอแบ่งให้แล้วเรียกหน้าต่างสถานะขึ้นมาทันทีแล้วพบว่ามีสถานะพิเศษที่โพล่ขึ้นมาด้วย พอเธออ่านมันจบก็มองไปยังหวงจงแวบหนึ่งจนทำให้เขาสำลักกาแฟ แล้วปิดหน้าต่างลงพร้อมรังสีอำมหิตที่ค่อย ๆเพิ่มขึ้นจน หวงจงรู้สึกอึดอัด แต่ช่างฉางกับเดเนียวกับดื่มกาแฟและทานปาท่องโก๋อย่างสบายๆ
“แม่หนูเจ้าจะทำให้เจ้าหวงจงมันตายได้นะ”ช่างฉางที่มองไปยังลูกน้องแล้วเห็นว่าหน้าซีดและกันหายใจติดๆขัดๆอยู่หายนาทีแล้ว
“โทษที...เฮ้ย”มังกรเบญจธาตุที่กลับมามีสติอีกครั้งทำให้พลังนั้นหายไปแล้วถอนหายใจเมื่อทักษะนั้นเลื่อนระดับขึ้นมา 2 ระดับ และปลงตกแล้วว่าคนให้คงรู้แล้วว่าเธอเข้ามาในเกมส์
“แล้วท่านฉางได้กลิ่นดอกอะไรหรือค่ะ”
“มะลิ”ช่างฉางบอกพร้อมเดินออกไปแล้วหลังจากที่ทานอาหารเช้าจนเสร็จส่วนอีกคนก็มองหน้าเธอแบบผวา ๆรีบกินแล้วเอาจานและถ้วยที่วางเปล่าของตนเองไปล้างแล้วเดินออกไปหน้าร้านทันที ส่วนเธอนั้นก็ทานจนหมดแล้วนำจานเปล่าและถ้วยกาแฟของเธอกับช่างฉางไปล้างบาง
ช่างฉางออกมาพร้อมหนังสืออีก เล่มให้เธอ ‘หนังสือปลดผนึก ระดับ1-5’ เธอก็เปิดเล่มแรกขึ้นมาโดยไม่ต้องให้ช่างฉางสั่งแล้ว รอมันประมาณ 3 นาทีเท่านั้น เขาให้เธอไปที่โต๊ะตัวเดินแล้วให้เธอปลดผนึกแร่ของเมื่อวานที่เธอจะไว้ให้หมด
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ ปลดผนึก ระดับ 1...5ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุนั่งทำโดยไม่บ่นสักคำโดยที่มีเดเนียวนั่งให้กำลังใจเหมือนเดิม พอเธอทำจนเสร็จ หวงจงก็เอาเข้ามาให้เธออีก 2 กระบุ้งแบบกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะเขายังสัมผัสรังสีอำมหิตอ่อน ๆ จากเธอได้ มังกรเบญจธาตุนั่งปลดผนึกพร้อมแยกแร่ไปจนหมด
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ ปลดผนึก ระดับ 7 ค่ะ)
“เดเนียว เช็ค สถานะนี้สิว่าจะทำอย่างไงให้มันปิดได้”เธอสั่งภูตของตน แล้วเดินเข้าครัวอีกครั้ง ก็เห็นบนโต๊ะมีหอผ้าลายภัตรคารที่เธอไปซื้ออาหารเมื่อเช้าว่าอยู่ เธอจึงจัดการจัดมันให้กับ 2 หนุ่มก่อนแล้วหยิบอาหารของเธอขึ้นมาทานกับเดเนียว พอ 2หนุ่มมาก็ทานอย่างเดียวไม่พูดไม่ถามอะไรแล้ว เมื่อทั้ง 2 ทานหมดแล้ว เธอก็นำมันไปล้าง
“นายหญิงขอรับ สถานะนี้ไม่สามารถปิดได้ขอรับ”
“ทำไม”
“รู้สึกว่ามีคนล็อกมันเอาไว้ขอรับ”
“ล็อกเหรอ”มังกรเบญจธาตุถึงกับบีบแก้วน้ำในมือที่เพิ่มล้างเสร็จจนแตกคามือ พร้อมยิ้มเหี้ยมจนคนที่แอบดูหน้าซีดเสียวสันหลังวุบกันเป็นแถว เดเนียวรีบมาดูมือของนายหญิงแล้วใช้เวทรักษาทันที แล้วเก็บกวาดแก้วที่แตกไป
ช่างฉางเมื่อทานอิ่มแล้วก็เดินไปตรวจงานของเธอพร้อมหวงจง ที่ไม่กล้าอยู่ใกล้เธอ เพราะหันไปเห็นหน้าเธอเมื่อกี่เขายิ่งผวาไปอีก
“เรียบร้อยดีมาก งันเอานี่ไปอีกเล่ม”ช่างฉางโยนหนังสือปกหนาให้เธออีกเล่ม ‘ส่วนผสมอาวุธทุกระดับ’ เธอจึงเปิดมันออกและเจออาการมึนเหมือนเดิม ช่างฉางก็พาเธอไปอีกห้องให้เธอนำอัญมณีที่แยกจัดไว้ตามชั้น แล้วจัดสัดส่วนตามใบบอกของเขา มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วจัดการทุกอย่างไปเงียบ ๆจนเสร็จ ก็ค่ำพอดี การทำงานจึงหมดไปอีกวันหนึ่ง เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องก็อาบน้ำแล้วมานอนบนเตียง
“เดเนียว ติดต่อ ไปที่เบอร์ **********”ภูตหนุ่มรับคำแล้วทำการติดต่อทันที จนติดต่อได้ก็หันหน้าต่างไปหานายสาว
“สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว” ภาพของอีกคนที่ฉายให้เห็นนั้นเป็นภาพของพี่สาวที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
“ดี น้องพี่”
“ยุ่งมากไหมค่ะ”
“นิดหน่อยจ้า”
“พี่ดอกแก้วค่ะ ฝาแฝดจอมปีศาจทำเรื่องไว้กับน้อง”เธอฟ้องทันที
“หิๆๆๆๆ เจ้า 2 หน่อทำอะไรหรือ”มังกรเบญจธาตุทำปากยืนนิด
“ก็ของขวัญที่ให้มานะสิค่ะ พี่ดอกแก้วลองตรวจสอบให้น้องหน่อยสิค่ะ”
“ได้จ้า แล้วจะให้พี่จัดการอย่างไงดีละ”
“ยกเลิกสถานะกายหอม”
“หิ เราก็เข้าไปแก้เองได้นิ”
“ไม่เอา หนูจะเล่นเกมส์ นะค่ะ”ภาพลูกแมวขี้อ้อนที่มีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่ได้เห็นกลับมาอีกครั้ง โดยที่คนทำไม่รู้ตัว
“ก็ได้ แต่พี่ไม่รับปากว่าจะจัดการได้หรือเปล่านะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้า 2 หนุ่มไม่ฟังพี่ รับรองงานเข้าแน่ บอกด้วยนะค่ะว่าคนที่เรงเอาไว้ระวังเถอะ จะหายตัวได้”
“อะ จ้า ขู่กันแบบนี้ระวังเถอะ”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ หนูง่วงแล้ว” ทั้ง 2 โบกมือละแล้วก็ตัดสัญญาณไป
วันต่อมา
เธอก็ทำแบบเดิม แต่รู้สึกคล่องตัวกว่าเดิมอยู่มากและเริ่มสังเกตเห็นว่าหวงจงจะผวาทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เธอ ตอนแรกเธอก็อยากแกล้งอยู่หรอก จนเที่ยงก่อนที่เธอจะถูกช่างฉางเปลี่ยนไปช่วยที่ห้องอีกห้องหนึ่ง เธอก็จัดการเคลียกับหนุ่มรุ่นพี่คนนี้
“พี่หวงจง”ชายหนุ่มผวาทันทีเมื่อถูกเธอเรียก
“มะ...มะ...มีอะไร”
“เป็นอะไร ข้าไม่ได้เป็นผีนะถึงได้ต้องกลัวข้าด้วย”
(เธอไม่ใช่ผีแต่เป็นปิศาจ อากกกกกกกกกกกกกช่วยข้อยแน่ ข้อยโดนมะลิอัก:คนแต่ง)
“กะ...ก็เจ้าหน้ากลัวนิ แถมยังชอบปล่อยรังสีอำมหิตอีกด้วย”เธอหัวเราะหิหิ มองหน้าเขา
“ข้าไม่ทำอะไรพี่หลอกหน้า หรือว่าพี่ทำอะไรผิดต่อข้าละ”หวงจงส่ายหัวไปมาทันที จนเธอมองยิ้มๆ
“เจ้ายิ้มสวยจะตายทำไมถึงไม่ชอบทำอะ”หวงจงเผลอถามขึ้น แล้วรีบตะครุบปาก
“หิหิ”
“เจ้าก็ไปแกล้งเจ้าหวงจงอยู่ได้ไปทำงานกับข้าได้แล้ว”ช่างฉางให้เธอเปลี่ยนเป็นอีกชุดหนึ่งแล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้องหลอม
ห้องหลอม
“ที่นี้คือห้องหลอม ข้าจะให้เธอทำมีดสั้นสำหรับผู้เริ่มต้น 1 เล่ม ดูข้าทำก่อนแล้วทำตามนะ”มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วมองการทำงานที่รวดเร็วมากของช่างฉาง จนได้มีดสั้นมาเล่มหนึ่ง
คราวนี้เป็นตาของเธอบางที่จะต้องทำ อันแรกนั้น เธอทำมันหัก อันต่อ ๆ มาก็ไม่ได้มาตรฐานตามต้องการจนเย็น เธอถึงทำมันสำเร็จ แล้วก็หมดการทำงานไปอีกวันหนึ่ง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อน ทักษะการหลอม ระดับ 7)
“ทำอะไร อะหวงจง”เธอเดินออกมาจากห้องนอน หลังจากไปอาบน้ำ เพื่อออกมาทำอาหารให้ช่างฉางกับหวงจง เพราะช่างฉางอยากทานฝีมือของเธอ ก็เลยออกมาทำให้ แต่เห็นชายหนุ่มกำลังเปิดตู้เย็นอยู่
“เหวอ”เขาร้องเสียงหลงทันที ทำให้ช่างฉางออกมาดู ก็เห็นเธอยิ้มอย่างถูกใจ กับอีกคนผวาลูบหน้าอกตัวเอง
“แม่หนู เจ้าหวงจงมันอายุมากกว่าเจ้านะ อีกอย่างข้ายังไม่อยากขาดคนดูหน้าร้านหรอกนะ”
“พี่ข้าเหรอ นั้นสินะ งั้นข้าเรียกพี่หวงจงว่าพี่ก็ได้ แต่ข้าอยากแกล้งอยู่นินะท่านพะ..ฉาง”ช่างฉางส่ายหัวกับความขี้เล่นของเธอ แล้วสั่งให้เธอทำอาหารให้เขาทานได้แล้ว
“เจ้าค่ะ”
ห้องGM
‘ปัง’เสียงประตูเปิดขึ้นตามอารมณ์ของคนเปิด ทำให้คนที่เข้าเวรถึงกับสะดุ้ง
“อ้าว มีอะไรอีกวะทำหน้าอย่างกับท้องผุมา”อานัทถามเพื่อนที่เป็นแฝดผู้น้อง ที่เดินเข้ามาดูหน้ามอนิเตอร์ แล้วกดบางอย่างลงไปเสร็จแล้วก็เดินออกไปและปิดประตูตามหลังอย่างตอนมา
“เฮ้ย”3 หนุ่มถอนใจพร้อมกัน
วันที่ 3 ของการทำภารกิจที่ร้าน มังกรเบญจธาตุก็ทำเหมือนทุกเช้าที่เธอทำ แต่วันนี้รู้สึกแปลกไปนั้นเพราะเธอยิ้มน้อยๆ แล้วหัมเพลงตอนทำความสะอาด
“มังกร ข้าไม่ได้กลิ่นมะลิจากตัวเจ้าแล้ว”หวงจงถูกบังคับให้เรียกเธอแบบนั้นตั้งแต่เมื่อเย็นวานถามเธอ
“ก็ดีแล้วนี้”เธอหัมเพลงอย่างอารมณ์ดีมากขึ้นก่อนจัดอาหารเช้าสำหรับพวกเขา
ช่วงเช้าที่ก็ทำทุกอย่างตามปกติจนถึงเที่ยง หลังทานอาหารเสร็จ ช่างฉางก็ให้ หนังสือ ‘การหลอมอาวุธทุกระดับ’ หลังจากหายมึนแล้วเธอก็ได้รับใบสั่ง 5 ใบ ให้เธอทำตั้งแต่จัดวัตถุดิบจนถึงการหลอม จนเสร็จ(ตกลงเธอเป็นปีศาจที่แฝกตัวมาอยู่กับมนุษย์ใช่ไหม:คนแต่ง/เอ้อ...มั้งลองถามไอ้คนที่มันสร้างฉันมาดูสิ:มะลิ/แล้วเธอมองฉันแบบนั้นทำไมอะ...ฉันว่าฉันมะ..ไม่ถามแย้วก็ได้:คนแต่ง(กำลังจะโดยมะลิ...)เอ้อ…เฮ้ยหายไปอีกแล้ว:มะลิ)
“เฮ้ย...สบายขึ้นเยอะเลย”มังกรเบญจธาตุที่อาบน้ำเสร็จเดินออกมาพร้อมกับเช็ดหัวไปด้วย เดินมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง
“ครับนายหญิง”เดเนียวลอยไปอยู่ข้างๆเธอ
“อืม เดเนียวเจ้าตัวใหญ่ได้ใช่ไหม”
“ครับนายหญิง ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือขอรับ”
“ งั้นก็ตัวใหญ่สิ”ชายหนุ่มทำตามคนสั่งทันที พร้อมโค้งให้เธอ
“เช็ดผม” เดเนียวก็จับผ้าแล้วเช็ดต่อจากนายหญิงทันที
“แล้วเจ้าทำอะไรแทนเราได้มังอะ”
“เอ้อ... นายหญิงทราบอะไรเกี่ยวกับข้าน้อยบางขอรับ”
“เจ้าถูกสร้างมาเพื่อรับใช้ข้า ไม่ว่าข้าต้องการสิ่งใดก็ตาม”มังกรเบญจธาตุยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของพี่สาวที่ไม่มีลอยขุ่นมั่วใด ๆที่เดเนียวเป็นผู้ติดต่อไปในนามของเธอ
“ทุกอย่างแล้วแต่นายหญิงจะบัญชาขอรับ”
“งันเวลาข้าไม่อยู่ในนี้เจ้าก็ทำตามคำสั่งของข้าได้ด้วยใช่ไหม”
“ขอรับ”
“เฮ้ย...ก็ดี”
“เรียบร้อยแล้วขอรับ แล้วทำไมนายหญิงไม่แต่งชุดนอนละขอรับ”
“ก็เราจะทำอาหารเย็นด้วยเลยยังไม่ได้แต่งนะ”เธอพูดจบก็เดินออกไปพร้อมเดเนียวที่เดินตามหลังมา
“เย็นนี้จะทานอะไรกันดีเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามทันทีเมื่อเดินเข้ามาในครัว และได้ยินเสียงคุยของทั้งคู่
“ข้าอยากได้ขาหมูทอดกับน้ำสีแดง ๆของโปรดเจ้านะ”ช่างฉางบอกทันทีเมื่อคนทำอาหารเดินเข้ามา
“ข้าอยากได้ผัดซีอิ้วทะเล......เจ้าเป็นใครเข้ามาได้ไง”หวงจงที่หันไปหาคนถามก็เห็นคนที่เดินเข้ามากับเธอแล้วจึงเอ่ยถามพร้อมลุกขึ้นมา
“ก็เดเนียวไง พี่หวงจง”มังกรเบญจธาตุเอียงคอมองหน้าคนถาม
“เดเนียวไหน?”
“หิหิ...หวงจงมันมองไม่เห็นหรอกแม่หนู ตอนที่เจ้าหนุ่มนั้นอยู่ในร่างภูตนะ”
“เอ้...ทำไมละเจ้าค่ะ ท่านยังมองเห็นเลย”เธอถามพร้อมเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาวัตถุดิบในการทำอาหาร
“เขาไม่ใช่NPCนะสิ แล้วเจ้าก็ไม่ได้อนุญาตให้เห็นด้วย ถึงเจ้าจะคุยกับคนของเจ้ามันก็เห็นแค่ปากเจ้าขยาบหรือเวลาทานก็เห็นแค่อาหารมันลอยได้ ถึงรู้ว่ามีภูตอยู่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ มันเป็นกฎ เพื่อไม่ให้ผู้เล่นคิดแย่งชิงนะ ถ้าภูตของเจ้าอยู่ระดับต่ำกว่า A ค่าความซื่อสัตว์ อยู่เพียงในระดับต่ำประมาณ 20 ลงมา มันก็สามารถทรยศเจ้านายได้หากคน ๆนั้นให้สิ่งที่มันต้องการได้ แต่ของเจ้านั้นอยู่ในระดับสูงสุด ค่าความซื่อสัตย์เต็มเกินร้อยด้วยซ้ำไปหาไม่แล้วเจ้านี้คงอยู่แต่นาฬิกาเท่านั้น แถมค่าสถานะก็เต็ม และเจ้าใช้อะไรได้มันก็สามารถเช่นกัน”
“ดีจัง”เธอยิ้มกว้างทันที
“คนที่ให้เจ้าคงรักเจ้ามากสินะ”คำพูดของช่างฉางทำให้เธอหันไปหาทันที
“ท่านรู้”แรงกดดันในอากาศบอกอารมณ์ของคนพูดได้อย่างดี และจ้องตากับช่างฉาง
“ข้ารู้เพียงที่ตาข้าเห็นเท่านั้น มังกรเบญจธาตุ เพราะข้าไม่มีอำนาจถึงกับหยั่งรู้ทุกสิ่งได้”
“นั้นสิ”เธอหันกลับไปทำอาหารต่อเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจ พร้อมกับที่ทุกอย่างกับมาเป็นอย่างเดิม
“โดยเฉพาะการที่เจ้าเข้ามาก่อนช่วงสงครามรวมแผ่นดินแบบนี้”
“ข้าแค่จะเข้ามาเล่นเพื่อความสนุกและจุดประสงค์บางประการเท่านั้น”
“ถึงเจ้าจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ แต่เชื่อข้าไม่นานเจ้าก็ต้องเข้ารวมมันอยู่ดี”
“แล้วข้าจะได้อะไรหากเข้ารวมมันละ”
“ไม่รู้สิ”
“ช่างเถอะอีกตั้งนานกว่ามันจะเกิด รอดูไปก่อนแล้วกัน”เธอหยักไหล่ทำอาหารต่อ
“เฮ้ย...ตกลงเจ้าไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆใช้ไหม มังกร”
“จะว่าไงดีละ ไม่รู้สิแล้วแต่พี่จะมอง แต่จงจำไว้เมื่อใดที่เจ้ามองข้าเป็นศัตรู เมื่อนั้นเจ้าก็จะได้เห็นว่าข้านั้นร้ายแค่ไหน”
“นั้นสิ แต่หัวเด็ดตีนขาดอย่างไง ข้าก็ไม่ขอเป็นศัตรูกับเจ้าเป็นเด็ดขาดไม่งั้น แม้แต่อีกโลกหนึ่งเจ้าคงจะไม่ละเว้นข้าใช่ไหม”
“อืม”เธอตอบรับโดยไม่ลังเล แต่กับทำให้หวงจงหน้าซีดกว่าเดิม
“เดเนียวต่อไปก็ให้พี่หวงจงเห็นได้ก็แล้วกัน”เธอพูดพร้อมรับส่วนผสมที่เดเนียวยืนส่งให้เธอ
“ขอรับนายหญิง”
“อืม...ท่านฉางเจ้าค่ะ ต้องไปเรียกข้าว่า มะลิดีกว่านะเจ้าค่ะ”เธอพูดเมื่อจบมืออาหาร
“ให้ข้าเรียกด้วย ใช่ไหม”หวงจงเอ่ยขึ้นเมื่อ เห็นเธอพูด
“พี่หวงจง เรียกข้าว่ามังกร ดีแล้ว”พร้อมรังสีอำมหิตอ่อนๆ
วันนี้เป็นวันที่ 4 ที่เธอทำงานในส่วนของตอนเช้าเร็วมากกว่าปกติ 2 เท่าตัว จึงเข้าไปของานจากช่างฉางทำงานของช่วงบ่ายเลย เธอจึงได้งานทำอาวุธมา 100 ใบ สมใจ แม้ช่วงเช้าเธอจะทำมันได้แค่ 30 ชิ้นก็ตาม
“ท่านฉาง ทำไมมังกรถึงทำได้เร็วจัง ขนาดข้าตอนช่วงแยกแร่ ยังใช่เวลาเป็นเดือนเลย ถึงจะมีหนังสือช่วย ขนาดเผ่าผสมอย่างข้าหรือซีโร ยังไม่ได้เท่ามังกรเลย หรือว่ามังกรจะเป็นพวกเผ่าผสม 4 เผ่า”หวงจงที่นั่งคุยกับช่างฉางอยู่หน้าร้านรอมังกรเบญจธาตุทำอาหาร เขาสบตาช่างฉางแล้วกลืนน้ำลาย แล้วสาบานว่าให้อย่างไงก็ไม่มีทางเป็นศัตรูกับนางเด็ดขาด
“เสร็จแล้วขอรับ”เดเนียวออกมาตาม ทั้ง 2 ไปทานข้าวเที่ยง
หลังจากนั้นมังกรเบญจธาตุก็ทำงานที่เหลือจนเสร็จก่อนเวลา จึงรีบมาทำอาหารให้ ทุกคนก่อนอย่างอารมณ์ดีที่ระดับทักษะเลื่อน อย่างละ 4 ระดับเลย
วันที่ 5 ของการทำงาน ช่างฉางให้เธอเปลี่ยนชุด เป็นชุดเสื้อแขนยาวสีน้ำตาล กางเกงผ้าฝ้ายสีเดียวกัน รองเท้าหุ้มสน เพื่อให้เธอขายของหน้าร้าน โดยมีหวงจงเป็นคนสอนให้ เขาถึงจะมีท่าทีหวาๆเธออยู่บาง แต่เวลาสอนงานก็เป็นอีกคนหนึ่ง เมื่อเริ่มมีลูกค้าเข้ามาเขาก็เริ่มสาธิตให้เธอดูและให้เธอทำตามเมื่อมีลูกค้ามาอีก ทั้ง 2 คนช่วยกันขายจนเที่ยง เธอก็ไปทำอาหารให้เหมือนเดิม
(มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการขาย ระดับ 5,ทักษะการเจรจา ระดับ 10,ชื่อเสียง ระดับ 8 ได้ฉายา แม่ค้าหน้าเลือด)
เธอถึงกับตาโตเมื่อได้ฉายานี้มา แล้วถามชายหนุ่มข้างๆ ที่เริ่มคุ้นเคยจนยอมให้เธอเรียกชื่อเล่นเขา
“พี่มาร์ค พี่เคยได้ฉายา พ่อค้าหน้าเลือดไหม”มังกรเบญจธาตุถามด้วยอารมณ์ขุ่นมั่ว
“เคยสิ เจ้าได้แล้วเหรอ....หึ...ไม่จริงอะ กว่าข้าจะได้ก็เป็นอาทิตย์เลยนะ แสดงว่าระดับชื่อเสียงเจ้าเลย ระดับ5 ไปแล้วนะสิ”เธอพยักหน้าตอบ ทำให้ชายหนุ่มตะลึงค้างอีกครั้ง
“ก็เลยมาตั้งแต่ ก่อนรับภารกิจแล้ว...อ้าว หิหิ”เธอหันไปบอกอย่างเห็นเป็นเรื่องธรรมดา ก็เห็นชายหนุ่มยืนแข็งค้างไปแล้ว
“เอาไป”ช่างฉางที่เดินออกไปข้างนอกตอนที่พวกเธอเก็บล้างครัวก็เอาหนังสือมาให้อีกเล่มหนึ่ง ‘รวมราคาอัญมณีและอาวุธ’
ช่วงบ่ายการทำงานยิ่งคล่องขึ้นไปอีก 2 หนุ่มสาวช่วยกันขายจนเย็นจึงช่วยกันเก็บร้าน วันนี้ชายหนุ่มก็อาสาช่วยเธอทำอาหาร และคุยเรื่องความเป็นไปก็เกมส์ตั้งแต่เขาเข้ามาเล่นจนถึงตอนนี้
“แล้วทำไมต้องทำสงครามกันด้วยละ”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเมื่อชายหนุ่มพูดมาถึงเรื่องนี้พอดี
“สงครามคือการแสดงศักยภาพของการฝึกฝนของแต่ละคน แต่ละกิลออกมา ไม่ว่าจะเป็นพละกำลัง สมอง เวทมนตร์ไงละมะลิ”ช่างฉางที่นั่งฟังหวงจงโมให้เธอฟังบอกออกมา
“เฮ้ย...ไม่ว่าในโลกไหนสงครามก็ทำให้สูญเสียทั้งนั้น แต่ถึงอยากนั้นมนุษย์ก็ยังกระหายที่อยากจะทำมัน”มังกรเบญจธาตุบอกออกมา
“นั้นสิ แล้วเจ้าละหากต้องลงไปอยู่ทรามกลางสงครามเจ้าจะทำอย่างไง”ฉางถามเธอเมื่อเห็นเธอไม่ชอบมัน
“ก็ทำให้สูญเสียน้อยที่สุด และทำให้อีกฝ่ายรู้ถึงศักยภาพของข้า ว่าทำอย่างไรพวกมันถึงได้ต้องยอมศิโรราบกับข้า หากไม่ชีวิตมันก็กลับไปเป็นผงธุรีดินให้ผู้อื่นเหยียบย่ำก็ที่จะกระอักเลือดก่อนตายไง”เธอพูดด้วยใบหน้าที่เหี้ยมโหด
“จะเอาของหวานด้วยไหมเจ้าค่ะท่านฉาง พี่มาร์ค”ทั้ง2 กลืนน้ำลายเมื่อมองหน้าเธอแล้วพยักหน้ารับ
“ข้านะถึงอย่างไรก็ไม่ชอบอยู่ดีเจ้าค่ะ เพราะไม่ว่าอย่าไงมันก็ทำให้สูญเสียอยู่ดี”เธอพูดเสียก่อนขอตัวไปห้องนอน
“เดเนียว วันนี้ก็สนุกอีกวันแล้วหนอ”เธอยิ้มให้เดเนียวที่กลับมาเป็นภูตอีกครั้ง
“อะ...พวกเจ้าว่าไหม จี้เหมย ภูผาหอม”เธอเรียกทั้ง2 ที่ว่าอยู่หัวเตียงเข้ามาหาเธอ
/เจ้ารู้สึกมีความสุขแล้วสินะ/
“เจ้ารู้เหรอ จี้เหมย ว่าข้ามีความสุข”เธอถามยิ้มๆ แล้วจับเลาขลุ่ยมาเช็ดให้ขึ้นเงา แล้ววางไว้บนเตียงข้างตัวและเรียกพิณมาไว้ในมือ มาจับเส้นให้พอดีมือ แล้วขัดตัวให้ขึ้นเงา
“แล้วนายละภูผารู้ไหม”
/เจ้าก็รู้ว่าพวกข้ายอมรับเจ้าเป็นนายแล้ว เมื่อใดอารมณ์ ความรู้สึกของเจ้าเปลี่ยนแปลงพวกเราต้องรู้อยู่แล้ว/
“นั้นสินะ”มังกรเบญจธาตุ หยิบเครื่องดนตรีและเรียกเดเนียวไปกับเธอด้านหน้าร้าน แล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังคา พร้อมกับหยิบขลุ่ยขึ้นมาจะเป่าเพลง ผันช่วงแวบเดียวที่ก็คิดถึงหน้าของพ่อบุญธรรม จึงเป่ามันด้วยเพลงที่ท่านชอบ
“เมื่อไรข้าจะสามารถเล่นพวกเจ้าได้พร้อม ๆกันนา” หลังจากเธอเป่าขลุ่ยจบก็ให้เดเนียวถือไว้แล้วตนก็หยิบพิณขึ้นมาดีดเพลงอีกเพลงที่เธอชอบจนทักษะดนตรีของเธอขึ้นมา 2 ระดับพร้อมชื่อเสียง อีก 2 ระดับ
วันที่ 6 วันนี้ช่างฉางไม่รู้ไปโกรธใครมาพอทานอาหารเช้าเสร็จก็ให้พวกเขาทำงานแบบไม่ให้พักกันเลย จนปิดร้านนั้นแหละพวกเธอถึงได้ทานอาหารกัน ระหว่างนั้นจึงมีโอกาสได้คุยกัน ส่วนช่างฉางก็ทานไปเงียบๆ ไม่สนใคร
“เอ้อ เพลงเมื่อคืนเจ้าเป็นคนบรรเลงเหรอ”หวงจงเอ่ยถาม
“อืม ทำไมเหรอ”
“เพราะมากเลย เจ้าไปเรียนเพลงนี้มาจากไหน”
“เป็นเพลงไทยเดิมนะ ทุกทีข้าจะบรรเลงอีกแบบหนึ่งเป็นการนำมาทำใหม่ เปลี่ยนทำนอง แต่พอบรรเลงมันก็บอกว่า ทักษะดนตรีต้องเลย 20 ไปแล้วถึงจะทำได้อะ”เธอเอียงคอตอบ
“แล้วเจ้ารู้ไม่ว่าข้าชอบดนตรี เพลงที่เจ้าบรรเลงขลุ่ยนะ”อยู่ๆช่างฉางที่ดูอารมณ์ไม่ดีมาแต่เช้าถามขึ้นพร้อมบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกกดดัน จนแม้แต่มังกรเบญจธาตุยังสะดุ้งแต่เธอกับมองหน้าคนถามอย่างตกใจ
“หืม หืมๆๆอิอิ”อยู่ ๆเธอก็หัวเราะขึ้นมาแบบไม่เกรงใจ แต่หวงจงกลับดึงชายเสื้อเธอให้หยุด
‘ปัง’เสียงทุบโต๊ะทำให้เธอหยุดและมองจ้องตากับคนทำอย่างช่างฉาง
“ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าแค่คิดว่าที่วันนี้โดนท่านใช้งานแบบไม่มีลิมิตเพราะเรื่องนี้เองหรอกเหรอค่ะ”ช่างฉางไม่ตอบแต่ดวงตากับลุกวาวทันที
“หา!”หวงจงที่รู้สาเหตุก็ทำให้ชายหนุ่มงงทันที
“ข้าไม่รู้หรอกเจ้าค่ะ ว่าท่านชอบ ข้าเพิ่งรู้ตอนท่านบอกนี้แหละ”
“โกหก”ช่างฉางตะวาดรัน
“ข้าไม่ได้โกหก เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าท่านนั้น นอกจากจะมีหน้าตาที่คล้ายกับคุณพ่อบุญธรรมแล้วยังชื่นชอบสิ่งเดียวกันอีกด้วย ที่ข้าบรรเลงเพราะข้านึกถึงท่านพ่อที่เสียไปนานแล้วกับคุณพ่อบุญธรรมที่อยู่ไกลคนละประเทศเท่านั้น”
“หมายความว่าไง”เมื่อเขามองหน้าเธอก็คิดได้ว่า วันแรกที่เธอเดินเข้ามา
“อีกอย่าง ถ้าข้ารู้จริง ๆแล้วละก็ข้าคงเสนอท่านไปตั้งแต่วันแรกแล้ว จะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีกด้วยจริงไหม เมื่อวานท่านก็เห็นว่าข้าอารมณ์ดี ข้าก็เลยบรรเลงเพลงนั้นก็เท่านั้น”
“หิ งั้นที่เจ้าบรรเลงเพราะเจ้ากำลังอารมณ์ดีว่างั้น”เธอพยักหน้าตอบรับพร้อมตักอาหารเข้าปากยิ้มให้คนถาม
“แล้วเจ้าได้เครื่องดนตรีมาจากไหน รู้ไหมว่ามันเป็นอาวุธระดับ ตำนาน มีราคานับ 1,000,000 ชั่ง”
“พวกเจ้ามีราคาสูงดีนะ จี้เหมย ภูผาหอม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เทียบไม่ได้กับคุณค่าทางจิตใจหรอกท่าน เพราะว่าพี่ชายข้าเป็นคนให้มันมานะ แต่พวกเขาไปเอามาอย่างไงข้าไม่รู้”เธอหยักไหล่อย่างไม่ยี่หล้าอะไรแล้วทานข้าวต่อ
“พี่เจ้าเป็นใครกัน ถึงได้ให้ของพวกนี้แก่เจ้าได้”หวงจงที่เงียบมานานเอ่ยถามขึ้น ทำให้เธอมองหน้าเขาและหันกลับไปมองหน้าช่างฉาง เขาพยักหน้า
“เป็นคนที่พวกท่านรู้จัก แต่ข้าก็ไม่สามารถบอกได้ ต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ”เธอยืนขึ้นแล้วพนมมือไหว้ขอโทษพร้อมเก็บจานที่เธอกินหมดแล้วไปล้าง
“เฮ้ย”หวงจงถอนหายใจเมื่อบรรยากาศกดดันเมื่อกี่หายไปแล้ว แล้วเขาก็รีบทานต่อเมื่อหันไปมองหน้าเจ้านายของตน
“ถ้าวันนี้เจ้าอารมณ์ดีก็ช่วยบรรเลงเพลงนั้นให้ฟังบางสิ”ช่างฉางที่ดื่มน้ำเสร็จเป็นการจบมืออาหารเย็น
“ก็ได้เจ้าค่ะ แต่ขอข้าไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนนะเจ้าค่ะ”
ในขณะที่เธอกำลังนั่งบรรเลงเพลงให้ 2 หนุ่มฟังอยู่นั้น กับมีชายหนุ่มผู้หนึ่งตามหาเธออยู่ โดยไม่คิดว่าเธอจะอยู่ที่นี้
เช้าวันสุดท้ายเธอก็ยังทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง และกำลังทำอาหารเช้าอยู่ ก็เห็นมาร์คกำลังดูช่องสื่อสารอยู่
“มีข่าวอะไรมังพี่มาร์ค”เธอถามเมื่อมานั่งทานอาหาร
“รู้สึกว่า มากิจะให้คนสนิทมาจากเกาะ ไท เพื่อให้มาตามฆ่าผู้หญิงที่ฆ่าเขานะ ตอนนี้ก็ให้คนของเขาหาไปทั่ว”เขาบอกพร้อมดูข่าวไปเรื่อยๆ
“หิ หิ ถึงกับตามหากันทำแบบนี้เลยเหรอ”เธอพูดขึ้นก่อนดื่มนมอุ่น ๆ ที่เธอชงมา
“เดเนียว”
“ขอรับ นายหญิง”
“เจ้าตรวจสอบประวัติของคน คนนี้ได้หรือไม่”
“ไม่อยู่ในขอบเขตขอรับ แต่สามารถหาข่าวให้ได้ขอรับ”
“งั้น จัดการให้หน่อยสิ”เดเนียวรับคำแล้วกลับเข้าไปในนาฬิกา
“พูดอย่างกับว่า เขากำลังหาตัวเจ้าอยู่อย่างงั้นแหละ”หวงจงเอ่ยขึ้นมา
“ก็ใช้นะสิพี่มาร์ค”
“ว่าไงนะ”เขาตะโกนถามกลับ
“เอะอะอะไรกันทำตัวเป็นเด็กกันแต่เช้า เลยนะพวกเจ้าเนี่ย”ช่างฉางที่เพิ่งเข้ามาถามขึ้นก่อนที่จะนั่งที่ประจำของตน
“มีคนกำลังหาตัวข้าอยู่นะเจ้าค่ะ”เธอตอบยิ้ม ๆ
“ก็ไม่แปลก เจ้าเล่นฆ่าหมอนั้น ต่อหน้าคนอื่นและคนในกิลของพี่ชายเขาเลยนิ”
“นั้นสินะเจ้าค่ะ เจ้าเด็กปากเสียนั้น”
วันนี้เธอทำเคาน์เตอร์ตั้งแต่เช้า เพราะว่างานอย่างอื่นเธอทำจนไม่มีงานแล้ว
“ท่านมากิ คงแค้นมากสินะ ถึงได้หาตัวผู้หญิงคนนั้น” ลูกค้า 2 คนที่สวมเสื้อที่มีสัญลักษณ์ของกิล หลีกทางข้าใหญ่ อยู่บนหลังเสื้อ เดินเข้ามา
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบจะให้ช่วยอะไรหรือขอรับ” หวงจงถามลูกค้าที่เข้ามาในร้าน ในขณะที่มังกรเบญจธาตุจัดของอยู่ด้านข้างของร้าน
“เอาอาวุธมาขายนะ” ทั้ง 2 เอาอาวุธออกมาจากกระเป๋าวางเรียงกันบนเคาน์เตอร์
“นั้นสิ เห็นพวกนั้นบอกว่าเธอโหดไม่ใช้เล่น แถมเข้าถึงตัวท่านมากิได้ในชั่วพริบตาด้วย” ทั้ง 2 คุยกันไปพร้อมฟังการตีราคาของหวงจง เมื่อพวกเขาถูกใจในราคารวมที่ได้ จึงรับเงินแล้วเดินคุยกันออกไป
“เจ้านี้สุดยอดเลยนะ ทำในสิ่งที่ใครๆก็พูดถึง”หวงจงพูดอย่างเหม่อลอย
“มันดีแล้วหรือที่มีชื่อเสียงเพราะสิ่งที่ทำให้ตัวเองดูไร้ค่า”ชายหนุ่มหันไปมองคนพูดทันที
“คนเรามีคุณค่าของตัวเองเสมอ และการที่เราจะให้คนอื่นเห็นคุณค่าในตัวเรานั้น พี่น่าจะรู้นะว่าควรทำอย่างไง ทีจริง ข้าเข้ามาในเกมส์นี้เพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง และการที่จะทำให้มันเป็นจริง ข้าจะต้องลองทำมันด้วยตัวของข้า และการที่ข้าฆ่าผู้ชายคนนั้นก็เป็นนิสัยเสียที่ข้าแก้ไม่หายเท่านั้น”เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม
“มันจึงเป็นสิ่งที่เจ้าบอกว่าไร้ค่าอย่างนั้นเหรอ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้า
“การใช้ศิลปะป้องกันตัวเพื่อปกป้องคนอื่นและตัวเรานั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การเอามาตามใจตัวเองโดยเอาไปรังแกคนที่อ่อนแออกว่านั้นคือสิ่งที่ไม่ดี สิ่งนี้พี่เองก็รู้นิ การที่ข้าทำแบบนั้นก็เพราะข้าฝึกตนไม่ดีพอ เลยสติหลุดนะ”
“พี่เองก็ทำได้นะ พี่มาร์ค และพี่ก็กำลังทำในสิ่งที่ดี และมันก็ค่อย ๆเพิ่มพูนไปเรื่อย ๆไม่ใช่เหรอ”
“เจ้ารู้อะไรมา”ชายหนุ่มถึงกับใช้รังสีอำมหิตทันทีเมื่อคิดว่าเธออาจจะรู้อะไรในโลกแห่งความจริง
“หิหิ ข้าไม่รู้หรอก แต่หน้าพี่นะมันฟ้องว่ากำลังมีเรื่องที่ไม่สบายใจก็เท่านั้น”เธอส่ายหน้าเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไร
“ข้าเองนะ นอกจากเพื่อนสนิทที่มีมาตั้งแต่เด็กแล้วคนอื่นก็ถือเป็นเพียงมิตรหรือศัตรูเท่านั้น เพราะแค่เชื่อใจต่อคำว่าเพื่อน พอโดนทรยศกับความรู้สึกที่มีให้มันเลยทำให้ข้าไม่คิดจะคบใครในนามของเพื่อนอีก นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น แต่พี่ทำให้ข้าแปลกใจ ทั้งที่อิจฉาข้า แต่กับไม่คิดว่าข้าเป็นศัตรู หวาดกลัวข้า ทั้งที่ตัวเองก็มีLv. และความสามารถที่ตอนนี้มากว่าข้าหรือแม้แต่เจ้าเด็กปากเสียนั้น ข้าเลยอยากลองทำความรู้จักกับคำ ๆ นี้อีกครั้ง แล้วพี่ละคิดอย่างไง”เธอยิ้มให้อีกครั้งแล้วเดินไปจัดของอีกฝากหนึ่งของร้าน เพื่อให้ชายหนุ่มได้คิด
“หมายความว่าอย่างไง เรื่อง...โดนทรยศความรู้สึก”หวงจงถามกับอย่างใคร่รู้
“พี่เคยไหม ไว้ใจเพื่อนที่คบกันมาหลายปี ให้รู้เท่าที่เพื่อนไว้ใจกัน ไปมาหาสู่กัน แต่คน ๆนั้นกับคิดทำร้ายเรา ทำลายความสัมผัสของข้ากับเพื่อนรักที่มีมาตั้งแต่เด็กด้วยคำพูดโง่ ๆ ด้วยการสร้างสถานการณ์โง่ ๆ และทำสิ่งที่โง่ๆ มันเลยได้รับผลของการกระทำนั้นด้วยมือคู่นี้”
“หรือว่าเจ้า”
“ข้าไม่ได้ทำอย่างที่พี่คิดหรอก แค่ในเมื่อมันคิดเพียงจะทำลายคนที่ข้ารัก และทำลายความรู้สึกที่ดีๆของข้าการฆ่ามันไม่ทำให้ข้ารู้สึกดี ข้าก็แค่ทำให้เห็นผลของการกระทำโง่ๆของมันเท่านั้น”
“แล้วคน ๆ นั้น”
“ไม่รู้สิ เพราะข้าจำมันไม่ได้แล้ว”
“ที่จริงข้าเองก็เคยนะ แต่เพราะเพื่อนที่เข้ามาหากับเป็นคนที่ดีพอให้ได้คบกันจนถึงตอนนี้”หวงจงพูดบาง
“ข้าเองก็อยากเป็นเพื่อนกับเจ้านะ แต่...”
“คำว่าเพื่อนสำหรับข้าแล้ว หากมีความจริงใจให้กันแล้วจะไปกลัวอะไรอีกละ”มังกรเบญจธาตุพูดแทรกขึ้นมา
“ลองคิดดูแล้วกัน”
ทั้ง 2 ทำงานจนหมดไปอีก 1 วัน และก็มาช่วยกันปิดร้าน กับทำอาหาร และจบท้ายด้วยการที่ มังกรเบญจธาตุบรรเลงเพลงให้ทั้ง 2 หนุ่มฟัง
เกาะอียุปะ เกาะที่กลางวันร้อนจนร่างกายจะไหม้ไปตามแสงแดด กลางคืนที่หนาวแนบแถบจะแข็งตาย ภูมิประเทศที่มีแต่ทราย 3ใน 5 ของเกาะ มีการปกครองในแบบกษัตริย์มีฟาโรเป็นผู้ปกครอง ที่นับถือเทพ รา ผู้เป็นใหญ่ มีทหารที่แข็งแกร่งและมีมนตร์คั่งแห่งปิรมิต
ในเมืองหลวงของแห่งเกาะอียุปะ ได้มีการเคลื่อนไหวของคนกลุ่มหนึ่ง ที่สามารถไปที่ไหนก็ได้ภายในเกาะแม้แต่วังหลวงก็ยังมีสายของคนกลุ่มนี้อยู่ พวกเขากำลังเดินไปที่แห่งหนึ่งเพื่อไปหาประมุขกิลของเขา
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ชั้น 2 ของร้านมีชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ปิดหน้าปิดตาสวมเสื้อผ้าในแบบชาวทะเลทราย สีดำทั้งตัวกำลังยืดมองออกไปข้างนอกร้าน โดยมีสัตว์เลี้ยงของเขาคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
“เรียน ท่านประมุข ตอนนี้คนของเราได้แทรกซึมเข้าไปทุกเมือง รอคำสั่งจากท่านขอรับ”ชายร่างใหญ่อยู่ในชุดแบบชาวทะเลทรายได้เข้ามารายงานเขา
“อืม รอให้เริ่มสงครามก่อน แล้วที่เกาะอื่นไปถึงไหนแล้ว”ประมุขหนุ่มรับคำแล้วถามต่อ
“ตอนนี้ ทุกเกาะมีคนของเราอยู่ทุกเมือง ขอรับ มีปัญหาอยู่ที่เดียวขอรับ”ชายร่างใหญ่รายงานอีกครั้ง
“เกาะไหน”ประมุขหนุ่มหันมาถามพร้อมก้าวเดินมาข้างหน้าของชายร่างใหญ่
“เกาะ ไท ขอรับ”
“ประมุขของ 3 กิลใหญ่ นั้นถึงจะยังเด็กแต่ก็มีฝีมือไม่ใช่หน่อย เอาไว้ให้ที่นี้คงที่ก่อนข้าจะไปจัดการเอง แล้ว ทางเกาะญี่ปุนะ ละเป็นเช่นไรบาง”
“เรียบร้อยดีขอรับ”
“อืม ขอบใจพวกเจ้ามากที่ทำงานหนักเพื่อกิลของเรา พวกเจ้าไปพักได้แล้ว”ประมุขหนุ่มสั่งเสร็จก็เดินออกไปพร้อมสัตว์เลี้ยงของตน
เขาเดินดูความเป็นไปของผู้คนไปเลย ๆ แล้วสะดุดตากับร้านหมอดูร้านหนึ่ง แต่เขาก็ไม่คิดที่จะให้ผู้อื่นได้อ่านชะตาของตน จึงเดินผ่านไป
“เดียวก่อน พ่อหนุ่ม หยุดก่อน”เสียงของหญิงชรา เจ้าของร้านได้พูดเรียกให้เขาหยุดได้แล้วหันมาหาเธอ
“ขอโทษนะแม่เฒ่าแต่ข้า...”
“ข้ารู้ แต่ที่เราได้พบกันก็ด้วยโชคชะตา ข้าเพียงทำหน้าที่ของข้าเท่านั้น”ชายหนุ่มคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เดินไปหาแม่เฒ่าหมอดู
“แล้วเช่นไร”เขาเอ่ยถาม แม่เฒ่าลุกขึ้นมาช้าๆแล้วใช่มือที่เหี่ยวย่นลูบใบหน้าของเขา
“อดีตที่เจ้าอยากรู้จะมีผู้หาคำตอบให้ เธอผู้นั้นจะทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลงไปตามที่ใจเจ้าปรารถนา รวมทั้งตัวเจ้าเอง และเธอคือสิ่งที่เจ้าขาด ในขนาดเดียวกัน เจ้าก็คือสิ่งที่เธอขาด และความจริงในอดีตจะถูกเปิดเผย เมื่อพบกันแล้วท่านจะรักนาง และถูกเติมเต็มในสิ่งที่โหยหา หากอยากรู้อดีตจงทำให้เธอผูกติดกับเจ้า ตั้งแต่แรกเจอ”
“หิ แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไร ว่าใช่”เขาถามกลับอย่างใคร่รู้
“เมื่อแรกพบสบตารู้ถึงจิต
ที่ค่อยคิดคำนึง คิดใฝ่หา
แม้แรกสัมผัสรู้สึกอบอุ่นในกายา
ให้อยากกอดชิดติดกายไม่ให้ห่าง
แม้พลัดพรากก็เหมือนจะ...ขาดใจ
หากเจ้ารู้สึกเช่นนี้กับสตรีนางใดนางก็คือคนที่ใช่สำหรับเจ้า คนที่เจ้าโหยหามานาน”เธอพูดจบก็ถอยหลังกับไปนั่งที่ของตน
“ค่าดูเท่าไรหรือขอรับ”ชายหนุ่มคิดตามอย่างคิดไม่ถึงว่าแม่เฒ่าจะรู้ถึงจิตใจเขา
“หิๆ แล้วแต่เจ้าศรัธาเถอะ”ชายหนุ่มส่งเงินให้จำนวนที่มากพอสมควรส่งให้ถึงมือของแม่เฒ่า เธอรับไปแล้วเขย่าข้างหูอย่างพอใจ
“ขอบใจเจ้ามากพ่อหนุ่ม ข้าจะแถบให้สำหรับจำนวนเงินที่มากโขสำหรับข้า นอกจากสิ่งที่ข้าต้องให้เจ้า”เธอใส่ถุงเงินไปในกระเป๋าแล้วควานหาบางสิ่ง เมื่อเจอแล้วก็ยืนส่งให้ชายหนุ่ม
“หนึ่งคือของเจ้า กำไลข้อมือ สองกระพรวนข้อเท้าสำหรับนาง สิ่งนี้มีคนให้ข้ามาเพื่อส่งต่อให้เจ้า
...และที่ๆเจ้าจะไปนั้นคือที่ๆเริ่มความเปลี่ยนแปลง นางอยู่ที่นั้น นางมีกลิ่นกายของดอกไม้สีขาว ที่หอมเย็น และดอกไม้ดอกนั้น คือชื่อของโลกโน่นของนาง และตัวเจ้าก็รู้จักดี หิๆ จงเชื่อในโชคชะตาแล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ”สิ้นเสียงนางก็กลายเป็นแสงหายไปต่อหน้าเขาและสัตว์เลี้ยงรวมทั้งทุกคนที่อยู่ที่นั้น
เมืองหยินหยาง
อาคารเริ่มต้น
มังกรเบญจธาตุเดินเข้าไปที่ประกาศติดภารกิจ มองหาภารกิจที่ตนเร่งไว้ เมื่อเจอแล้วก็จำชื่อแล้วไปบอก 2 สาวที่หน้าเคาเตอร์ ที่เปลี่ยนหน้าไป
“สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าลูน่า ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรให้ช่วยไหมเจ้าค่ะ”
“ข้าอยากได้ ภารกิจ 4 บริการนะ”ลูน่า มองหน้าเธอแล้วเอ่ยถามชื่อพร้อมกับคีย์ข้อมูล
“เบื่อเหรอเจ้าค่ะ ท่านมังกรเบญจธาตุถึงได้มารับภารกิจ อะ ภารกิจนี้หินมากนะเจ้าค่ะ 3 ภารกิจแรกนั้นหากอดทนไม่พอรับรองท่านเหนื่อยหนักแน่เจ้าค่ะ”เธอขู่
“ข้าจะทำงานนี้”มังกรเบญจธาตุยืนยันอีกครั้งพร้อมรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกไปไม่รู้ตัว ลูน่าจึงก้มลงไปเพื่อกรอกข้อมูลบางอย่าง แล้วส่งจดหมายให้เธอพร้อมอธิบาย
“นี้คือจดหมายส่งตัวเจ้าค่ะ งานแรกของท่านจะต้องไปหาช่างฉางตีเหล็ก ท่านฉาง เจ้าของร้านตีเหล็ก ซอย 13 แล้วทำงานอยู่ที่นั้น ประมาณ 1 อาทิตย์ เมื่อจบก็แล้วแต่ช่างฉางว่าจะส่งท่านไปที่ไหนต่อเจ้าค่ะ”ลูน่ามองหน้าเธอแล้วยิ้มให้ เธอพยักหน้ารับ แล้วนำจดหมายใส่ไว้ในกระเป๋า
“ขอบใจ” มังกรเบญจธาตุเดินออกจากอาคารและเดินตรงไปซอยที่มีป้ายเขียนไว้ว่า ซอย13 ทันที เมื่อเธอเดินเข้ามาก็มีสิ่งให้เธอแปลกใจเมื่อซอยนี้มีแต่พวกLv สูงกว่า 30 ขึ้นไปมาเดินกัน แต่ละคนแต่งตัวด้วยชุดแฟนตาชีหลากหลายวัฒนธรรม จากหลายทวีป แม้แต่ชุดนักมวยคาดเชือกก็ยังมี เธอเดินดูไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่ร้านที่มีรูปดาบ กับคฑาไขว้กันอยู่บนโล่โลหะนั้น ถัดลงมาก็เป็นป้ายชื่อร้าน ‘ร้านตีเหล็กช่างฉาง’ หมายถึงนี้คือร้านช่างตีเหล็กแห่งเดียวในซอย
กี๊งๆๆๆ
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่าจะมีอะไรให้ช่วยขอรับ”ชายหนุ่มอายุประมาณ28ปี เอ่ยถามทั้งๆที่ตนกำลังยืนจัดของอยู่
“ข้ามาสมัครงานนะ”มังกรเบญจธาตุบอกจุดประสงค์ไปทันที เมื่อเดินมาอยู่ตรงเคาน์เตอร์แล้ว
ร้านนี้ก็เหมือนร้านขายของทั่วไป แต่ขายเพียงอาวุธเท่านั้น รอบๆร้านทำช่องยืนออกมาจากผนังเพื่อโชว์ลูกค้าแล้วมีกระจกปิดไว้อีกที อาวุธที่อยู่แต่ละช่องถูกจัดเป็นหมวดหมู่และแยกด้านให้เห็นว่าฝังไหนของผู้ที่เล่นสายต่อสู้กับสายเวทย์ และสายผสม อาวุธทุกอันถูกขัดขึ้นเงาวาววัว ทำให้เห็นความเป็นระเบียบและความสะอาดของเจ้าของร้าน ส่วนหลังเคาน์เตอร์นั้นก็มีประตูที่ติดผ้าม่านห่วงโซ่เล็กและผ้าม่านดำปิดอยู่
“เออ...”
“ผู้หญิงเหรอ คราวนี้”เสียงทุ่มของชายอีกคนดังมาจากหลังผ้าม่าน ก่อนที่คน ๆนั้นจะเลิกผ้าม่านเดินออกมา
ผู้ชายร่างยักษ์กำยำสวมเสื้อกล้าสีดำ กางเกงขาก๊วยสีดำ โผกผ้าสีดำเดินออกมาจากหลังม่าน มายืนตรงหน้าเธอ
“คุณพ่อบุญธรรม”เธออุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นหน้าเขาเต็ม ๆ
“หึ เจ้าว่าไงนะแม่หนู” เสียงของเขาเรียกสติเธอกลับคืนมา
“ขอโทษค่ะ ข้ามาสมัครงาน ท่านคงเป็นช่างฉาง”เขาพยักหน้ารับ
“งานหนักนะ แม่หนูเจ้าจะไหวเหรอ” เสียงของชายหนุ่มที่ยืนหลังเคาน์เตอร์พูดขึ้นแล้วมองเธอด้วยสายตาดูถูก
“จงอย่าดูหมิ่นสตรีนักเลยท่าน เห็นข้าไม่สวย หรือเพราะว่ากลัวข้าจะมาแย่งงานละท่านถึงได้ดูถูกกันนะ”เธอมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกแถมยังขยับไม่ได้
“ไหนละ จดหมาย”ช่างจางที่สัมผัสพลังของเธอได้ก็เอ่ยถาม ทำให้เธอหันกลับมาสนใจที่เขา ไม่นำพาต่อชายหนุ่ม
“เจ้าเริ่มทำงานวันนี้เลยแล้วกัน พลังจิตของเจ้าสูงดี วันนี้คงเสร็จ มีกำหนดเวลา 1 อาทิตย์ สินะ ดูสิว่าเจ้าจะทำได้อย่างที่ปากพูดหรือเปล่า”
“เจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเชิดหน้ารับคำ
ช่างฉางให้เธอไปเปลี่ยนชุดที่มีสัญลักษณ์ของร้านที่ห้องที่จัดไว้ให้ผู้ที่จะมารับภารกิจโดยเฉพาะ เมื่อเธอมาหาเขา ก็ได้รับ หนังสือปกหนา 5 เล่ม การจำแนกอัญมณี ระดับ 1-5 เธอมองหน้าช่างฉางด้วยความไม่เข้าใจ
“นี้เป็นกฎของงาน ข้าขี้เกียจสอนมาก แค่เจ้า หวงจง คนเดียว ข้าก็เหนื่อยพออยู่แล้ว” ช่างฉางพูดเสร็จก็ให้เธอเปิดหนังสือเล่มแรก เพียงเปิดออกตัวหนังสือก็ลอยเข้าดวงตาของเธอจนรู้สึกมึน
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ การจำแนกอัญมณี ระดับ 1...5 ค่ะ)
ช่างฉางให้เธอพัก 5 นาที แล้วให้เปิดเล่ม 2 ต่อ ทำอย่างจนครบ 5 เล่ม แล้วเขาก็พาเธอไปที่ห้องทำงานของเขา
“มานี่สิ”ช่างฉางเรียกเธอให้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง ที่อยู่ด้านซ้ายของห้อง บนโต๊ะมีหินสีต่างๆ กองอยู่และข้างๆก็มีอีก 2 กระบุง
“แยกแร่ทั้งหมด ให้เสร็จภายในเย็นนี้”เขาสั่งเธอก่อนเดินไปห้องอีกห้องหนึ่ง
“เขาเห็นข้าเป็นปีศาจหรือไง”มังกรเบญจธาตุหยิบแร่ก้อนหนึ่งขึ้นมา พร้อมการที่มีตัวหนังสือฉายขึ้นมาจากแร่ให้เธอได้เห็น ชื่อและระดับ
“นี้เป็นภารกิจที่ได้ค่าประสบการณ์และเงินอยู่มากโขทีเดียวนี้ขอรับ นายหญิง ยังไม่นับรวมกับประสบการณ์ที่ได้ระหว่างทำและทักษะต่าง ๆนะขอรับ”เดเนียวที่บินอยู่ข้าง ๆเธออธิบาย พร้อมนั่งลงบนไหล่บาง
“นั้นสินะ” มังกรเบญจธาตุยิ้มมุมปากพร้อมมือที่เริ่มทำงานไปด้วย จนแร่บนโต๊ะหมด เสียท้องของเธอก็ร้องประทวงทันที เธอจึงหยิบอาหารออกมาทานและแบ่งให้เดเนียวทานด้วย เมื่ออิ่มทั้งนายและภูต เธอก็เดินไปที่กระบุงทั้ง 2 อันแล้วเริ่มงานอีกครั้งโดยมี เดเนียวเป็นกำลังใจให้ เพราะนายหญิงของมันไม่ยอมให้มันช่วยทำ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะจำแนก ระดับ 7 ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุรู้สึกว่าตัวเองทำงานได้เร็วขึ้นจนหมดกระบุงแรก หวงจงก็ยกมาให้อีก 2 กระบุง พร้อมหน้าที่ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แล้วเดินออกไปที่หน้าเคาน์เตอร์ เธอเพียงเลิกคิ้ว แล้วแยกกระบุงที่ 2 ต่อทันที ด้วยความเร็วที่เริ่มคงที่ และทำมันจนเสร็จ ทั้ง 4 กระบุง เธอก็นั่งบนเก้าอี้พร้อมดื่มมานา ไป 2 ขวด พักเหนื่อย
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะจำแนก ระดับ 9 ค่ะ)
“นี้ถ้าเจ้าทำไม่ไว้ให้ข้า...”หวงจงที่เก็บร้านเสร็จเดินเข้ามาเพื่อจะเยาะเย้ยสาวเจ้า แต่ต้องตะลึงค้างไป 3 นาที
“เจ้าทำได้ไง”มังกรเบญจธาตุเพียงหยักไหล่แล้วนั่งหลับตา
“เจ้าทำเสร็จแล้วเหรอ แล้วเจ้าทำไมไม่ไปทำอาหารอีก”ช่างฉางที่เดินออกมาจากอีกห้องหนึ่งแล้วเดินมาดูผลงานที่เธอทำโดยไม่ได้มองดูเธอ
“อืม งานเรียบร้อยกว่าที่คิด เจ้าผ่านการทดสอบ”ช่างฉางพูดเสร็จ เธอลืมตาขึ้นแล้วย่นคิ้วเข้าหากัน
“ไปพักผ่อนไป เจ้าคงมีอาหารสำหรับมือเย็นแล้ว”เธอพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าห้องของเธอ แต่เมื่อเธอจุดไฟแล้วมองไปรอบ ๆ ก็กลอกตาไปมาทันทีเมื่อห้องนี้ยังไม่ได้ทำความสะอาดแม้แต่น้อย เธอจึงเริ่มทำมันทันที โดยมีเดเนียวคอยช่วยอีกแรกหนึ่ง จนมันสะอาดเอี่ยมมอองเธอจึงไปอาบน้ำแล้วมาทานอาหารกับเดเนียว
“เดเนียว ตอนนี้มีข่าวสารอะไรบางไหม”เธอถามทั้งๆที่หลับตาอยู่
“ตอนนี้ทางระบบไม่มีกิจกรรมอะไรขอรับ แต่มีการเคลื่อนไหวของกิลหลีกทางข้าใหญ่กำลังตามหาตัวท่านอยู่ขอรับ รู้สึกว่าจะตั้งค่าหัวด้วยนะขอรับ”เดเนียวลอยตัวอยู่เหนือร่างของนายสาวพร้อมห่มผ้าให้ และเปิดหน้าต่างระบบ ขึ้นดูอีกครั้ง
“เข้ามายังไม่ถึง 2 วัน มีค่าหัวสะแล้วเรา”มังกรเบญจธาตุพูดขึ้นมาลอยๆ
“นอนเถอะขอรับพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”เดเนียวมองหน้านายสาวที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา จึงรู้ว่าเธอเหนื่อยจึงบอกเธอไปด้วยความเป็นห่วง เธอพยักหน้าแล้วพลิกตัว ไม่ถึงนาทีเธอก็หลับไป
ห้องGM
“ผู้หญิงคนนี้ปีศาจ ชัดๆ”จิอิระมองภาพการสังหารของมังกรเบญจธาตุและสาบานว่าไม่ว่าอย่างไงจะไม่ขอเป็นศัตรูกับเธอเป็นอันขาด แล้วเข้าก็ตกตะลึงอีกครั้งเมื่อเธอรับภารกิจหินระดับ SSS+ ของเกาะเริ่มต้น แล้วเรียกสถานะของเธอมาดู อ่านอย่างละเอียดทุกบรรทัดจนมาถึงบรรทัดสุดท้ายที่เป็นสีแดง
เพิ่มสถานะเริ่มต้นไอดีพิเศษ
บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ใช้ไอดี ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนทุกคน Ai ทุกคน ทุกตัว ที่อยู่ในการปกครองของผู้ใช้ไอดีนับแต่นี้
เพิ่มสถานะกลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 100 เมตร
อนึ่งสถานะนี้จะกลิ่นกายหอมจะเริ่มเมื่อเริ่มวันที่ 3 ภายในเกมส์
“หา”เสียงของชายหนุ่มทำให้ อีก 2 หนุ่มที่กำลังพักผ่อนอยู่ลุกพรวดขึ้นมา
“อะไรของนายอีก จิอิระ”หัวหน้าอานัทเอ่ยอย่างรำคาญ
“หัว...หัวหน้าครับ ท่านแฝดน้องทำเรื่องแล้ว”
“อะไรของนายวะ แล้วนายเปิดสถานะของผู้เล่นทำไม”สินเทพเดินมาดูใกล้ก็ดุชายหนุ่มทันที
“นายก็ดูสิ”จิอิระชี้ให้ดูบรรทัดที่ตนอ่านให้ทั้ง 2 ดู
“55555+”นี้เป็นอาการของ หัวหน้าอานัทที่ดูจบ ส่วนชายหนุ่มอีกคนหน้าซีดไปเรียบร้อยแล้ว
“หัวหน้าครับไม่ตลกเลยนะครับ”สินเทพที่ตั้งสติได้โวขึ้นมา
“แล้วนายจะให้ฉันทำไงละ”
“ก็ทำอะไรสักอย่างสิครับ”
“คงไม่ได้หรอก สำหรับผู้เล่นคนนี้ฉันไม่สามารถเข้ารหัสล็อกได้ อีกอย่างถ้าเจ้าตัวรู้คนที่โดนไม่ใช้เราหรอก”
“แต่จะโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดนะครับถ้าเธอเกิดฟ้องเราขึ้นมา”สินเทพหน้าเครียด
“5555 ฉันรับร้องว่าเธอไม่ฟ้องแน่นนอน แต่คนที่จะโดนมิใช่น้อยคงเป็นคนที่ทำนั้นแหละ พวกนายมีหน้าที่อะไรก็ทำไปเสีย”เขาพูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
ในเกมส์
เกาะเริ่มต้น
เช้าวันต่อมา...
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับสถานะพิเศษจากไอดีของท่าน ทำให้กายมีกลิ่นหอม
กลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 100 เมตร ค่ะ)
เสียงระบบบอกให้คนที่ยังไม่ตื่นได้รับรู้สถานะใหม่ของตัวเอง มีเพียงเดเนียวเท่านั้นที่ทำตาโตแล้วก็ถอนหายใจ ก็ที่จะหลับไป และคิดว่านายสาวตื่นก็จะบอก
มังกรเบญจธาตุตื่นแต่เช้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ออกไปซื้ออาหารมาตุนไว้ที่ภัตตาคารใกล้ๆ เมื่อกลับเข้ามาในร้านก็ยังไม่เห็นใครจึงเริ่มทำความสะอาดร้านโดยมีเดเนียวเป็นผู้ช่วยจนร้านสะอาดอย่างที่เธอต้องการแล้ว ก็เดินเข้าครัวดูของในตู้เย็น ก็พบว่ามันมีของอยู่เต็มตู้
“ข้าขอกาแฟกับปาท่องโก๋สัก 4-5 ตัวพอ เดียวตอนบ่ายจะมีคนมาส่งอาหารเจ้าเอาของในตู้ทำกินเองได้เลยนะ”ช่างฉางที่เดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นเธอเปิดตู้เย็นอยู่
“ข้าด้วย อ้อโทษทีนะพอดีข้าสั่งแต่ของข้ากับอาจารย์เท่านั้น ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะมาทำงานที่นี้” มังกรเบญจธาตุไม่ได้ว่าอะไร แล้วถามสัดส่วนของกาแฟ แล้วชงให้ทั้ง 2 คนพร้อมกับหยิบแพ็คปาท่องโก๋มา 12 ตัว ตั้งกระทะให้ร้อนแล้วทอดมันให้พองเหลือกกรอบหน้าทาน แล้วจึงตักใส่ตะแกงเพื่อรอให้มันสะเด็ดน้ำมัน เธอปิดเตาแก็สแล้วนำจานเล็กมา 3 ใบ จัดปาท่องโก๋ใส่จาน ให้ 2 หนุ่มคนละ5 ตัว และเธอ 2 ตัว แล้วนำมาเสริฟ์ที่โต๊ะ พร้อมกับกาแฟของเธอ โดยไม่ทันสังเกต 2 หนุ่มที่ทำจมูกฟูดฟิดหากลิ่นอะไรอยู่จนเธอมานั่ง ทั้ง 2 จึงได้มองหน้าเธอ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะการทำอาหาร ระดับ 1 ,ทักษะจำแนกวัตถุดิบ ระดับ 1 ค่ะ)
“กลิ่นมาจากเจ้านี้เอง”หวงจงพูดขึ้น ทำให้เธอมองหน้าทั้ง 2 สลับกัน
“เจ้ามีสถานะพิเศษด้วยเหรอ ถึงได้มีกลิ่นกายเป็นกลิ่นดอกไม้เนี่ย”เธอขมวดคิ้วแล้วคิดว่าตนไม่มีสถานะนั้นนะ
“ใช่ ข้าได้กลิ่น มะลิ จากตัวเจ้า”หวงจงพูดเสริมแล้วทานกาแฟและปาท่องโก๋อย่างไม่คิดอะไรในเมื่อก็เคยมีกรณีแบบนี้เหมือนกันเมื่อได้อาชีพหรือสถานะพิเศษจากทางระบบ เพราะทำเงื่อนไขผ่าน ส่วนช่างฉางก็พยักหน้าเห็นด้วย
“เรียนนายหญิงก่อนท่านจะตื่น 2 นาทีมีการแจ้งจากทางระบบด้วยขอรับ” เธอหันไปมองเดเนียวที่นั่งทานปาท่องโก๋ที่เธอแบ่งให้แล้วเรียกหน้าต่างสถานะขึ้นมาทันทีแล้วพบว่ามีสถานะพิเศษที่โพล่ขึ้นมาด้วย พอเธออ่านมันจบก็มองไปยังหวงจงแวบหนึ่งจนทำให้เขาสำลักกาแฟ แล้วปิดหน้าต่างลงพร้อมรังสีอำมหิตที่ค่อย ๆเพิ่มขึ้นจน หวงจงรู้สึกอึดอัด แต่ช่างฉางกับเดเนียวกับดื่มกาแฟและทานปาท่องโก๋อย่างสบายๆ
“แม่หนูเจ้าจะทำให้เจ้าหวงจงมันตายได้นะ”ช่างฉางที่มองไปยังลูกน้องแล้วเห็นว่าหน้าซีดและกันหายใจติดๆขัดๆอยู่หายนาทีแล้ว
“โทษที...เฮ้ย”มังกรเบญจธาตุที่กลับมามีสติอีกครั้งทำให้พลังนั้นหายไปแล้วถอนหายใจเมื่อทักษะนั้นเลื่อนระดับขึ้นมา 2 ระดับ และปลงตกแล้วว่าคนให้คงรู้แล้วว่าเธอเข้ามาในเกมส์
“แล้วท่านฉางได้กลิ่นดอกอะไรหรือค่ะ”
“มะลิ”ช่างฉางบอกพร้อมเดินออกไปแล้วหลังจากที่ทานอาหารเช้าจนเสร็จส่วนอีกคนก็มองหน้าเธอแบบผวา ๆรีบกินแล้วเอาจานและถ้วยที่วางเปล่าของตนเองไปล้างแล้วเดินออกไปหน้าร้านทันที ส่วนเธอนั้นก็ทานจนหมดแล้วนำจานเปล่าและถ้วยกาแฟของเธอกับช่างฉางไปล้างบาง
ช่างฉางออกมาพร้อมหนังสืออีก เล่มให้เธอ ‘หนังสือปลดผนึก ระดับ1-5’ เธอก็เปิดเล่มแรกขึ้นมาโดยไม่ต้องให้ช่างฉางสั่งแล้ว รอมันประมาณ 3 นาทีเท่านั้น เขาให้เธอไปที่โต๊ะตัวเดินแล้วให้เธอปลดผนึกแร่ของเมื่อวานที่เธอจะไว้ให้หมด
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ ปลดผนึก ระดับ 1...5ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุนั่งทำโดยไม่บ่นสักคำโดยที่มีเดเนียวนั่งให้กำลังใจเหมือนเดิม พอเธอทำจนเสร็จ หวงจงก็เอาเข้ามาให้เธออีก 2 กระบุ้งแบบกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะเขายังสัมผัสรังสีอำมหิตอ่อน ๆ จากเธอได้ มังกรเบญจธาตุนั่งปลดผนึกพร้อมแยกแร่ไปจนหมด
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ ได้รับทักษะ ปลดผนึก ระดับ 7 ค่ะ)
“เดเนียว เช็ค สถานะนี้สิว่าจะทำอย่างไงให้มันปิดได้”เธอสั่งภูตของตน แล้วเดินเข้าครัวอีกครั้ง ก็เห็นบนโต๊ะมีหอผ้าลายภัตรคารที่เธอไปซื้ออาหารเมื่อเช้าว่าอยู่ เธอจึงจัดการจัดมันให้กับ 2 หนุ่มก่อนแล้วหยิบอาหารของเธอขึ้นมาทานกับเดเนียว พอ 2หนุ่มมาก็ทานอย่างเดียวไม่พูดไม่ถามอะไรแล้ว เมื่อทั้ง 2 ทานหมดแล้ว เธอก็นำมันไปล้าง
“นายหญิงขอรับ สถานะนี้ไม่สามารถปิดได้ขอรับ”
“ทำไม”
“รู้สึกว่ามีคนล็อกมันเอาไว้ขอรับ”
“ล็อกเหรอ”มังกรเบญจธาตุถึงกับบีบแก้วน้ำในมือที่เพิ่มล้างเสร็จจนแตกคามือ พร้อมยิ้มเหี้ยมจนคนที่แอบดูหน้าซีดเสียวสันหลังวุบกันเป็นแถว เดเนียวรีบมาดูมือของนายหญิงแล้วใช้เวทรักษาทันที แล้วเก็บกวาดแก้วที่แตกไป
ช่างฉางเมื่อทานอิ่มแล้วก็เดินไปตรวจงานของเธอพร้อมหวงจง ที่ไม่กล้าอยู่ใกล้เธอ เพราะหันไปเห็นหน้าเธอเมื่อกี่เขายิ่งผวาไปอีก
“เรียบร้อยดีมาก งันเอานี่ไปอีกเล่ม”ช่างฉางโยนหนังสือปกหนาให้เธออีกเล่ม ‘ส่วนผสมอาวุธทุกระดับ’ เธอจึงเปิดมันออกและเจออาการมึนเหมือนเดิม ช่างฉางก็พาเธอไปอีกห้องให้เธอนำอัญมณีที่แยกจัดไว้ตามชั้น แล้วจัดสัดส่วนตามใบบอกของเขา มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วจัดการทุกอย่างไปเงียบ ๆจนเสร็จ ก็ค่ำพอดี การทำงานจึงหมดไปอีกวันหนึ่ง เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องก็อาบน้ำแล้วมานอนบนเตียง
“เดเนียว ติดต่อ ไปที่เบอร์ **********”ภูตหนุ่มรับคำแล้วทำการติดต่อทันที จนติดต่อได้ก็หันหน้าต่างไปหานายสาว
“สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว” ภาพของอีกคนที่ฉายให้เห็นนั้นเป็นภาพของพี่สาวที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
“ดี น้องพี่”
“ยุ่งมากไหมค่ะ”
“นิดหน่อยจ้า”
“พี่ดอกแก้วค่ะ ฝาแฝดจอมปีศาจทำเรื่องไว้กับน้อง”เธอฟ้องทันที
“หิๆๆๆๆ เจ้า 2 หน่อทำอะไรหรือ”มังกรเบญจธาตุทำปากยืนนิด
“ก็ของขวัญที่ให้มานะสิค่ะ พี่ดอกแก้วลองตรวจสอบให้น้องหน่อยสิค่ะ”
“ได้จ้า แล้วจะให้พี่จัดการอย่างไงดีละ”
“ยกเลิกสถานะกายหอม”
“หิ เราก็เข้าไปแก้เองได้นิ”
“ไม่เอา หนูจะเล่นเกมส์ นะค่ะ”ภาพลูกแมวขี้อ้อนที่มีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่ได้เห็นกลับมาอีกครั้ง โดยที่คนทำไม่รู้ตัว
“ก็ได้ แต่พี่ไม่รับปากว่าจะจัดการได้หรือเปล่านะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้า 2 หนุ่มไม่ฟังพี่ รับรองงานเข้าแน่ บอกด้วยนะค่ะว่าคนที่เรงเอาไว้ระวังเถอะ จะหายตัวได้”
“อะ จ้า ขู่กันแบบนี้ระวังเถอะ”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ หนูง่วงแล้ว” ทั้ง 2 โบกมือละแล้วก็ตัดสัญญาณไป
วันต่อมา
เธอก็ทำแบบเดิม แต่รู้สึกคล่องตัวกว่าเดิมอยู่มากและเริ่มสังเกตเห็นว่าหวงจงจะผวาทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เธอ ตอนแรกเธอก็อยากแกล้งอยู่หรอก จนเที่ยงก่อนที่เธอจะถูกช่างฉางเปลี่ยนไปช่วยที่ห้องอีกห้องหนึ่ง เธอก็จัดการเคลียกับหนุ่มรุ่นพี่คนนี้
“พี่หวงจง”ชายหนุ่มผวาทันทีเมื่อถูกเธอเรียก
“มะ...มะ...มีอะไร”
“เป็นอะไร ข้าไม่ได้เป็นผีนะถึงได้ต้องกลัวข้าด้วย”
(เธอไม่ใช่ผีแต่เป็นปิศาจ อากกกกกกกกกกกกกช่วยข้อยแน่ ข้อยโดนมะลิอัก:คนแต่ง)
“กะ...ก็เจ้าหน้ากลัวนิ แถมยังชอบปล่อยรังสีอำมหิตอีกด้วย”เธอหัวเราะหิหิ มองหน้าเขา
“ข้าไม่ทำอะไรพี่หลอกหน้า หรือว่าพี่ทำอะไรผิดต่อข้าละ”หวงจงส่ายหัวไปมาทันที จนเธอมองยิ้มๆ
“เจ้ายิ้มสวยจะตายทำไมถึงไม่ชอบทำอะ”หวงจงเผลอถามขึ้น แล้วรีบตะครุบปาก
“หิหิ”
“เจ้าก็ไปแกล้งเจ้าหวงจงอยู่ได้ไปทำงานกับข้าได้แล้ว”ช่างฉางให้เธอเปลี่ยนเป็นอีกชุดหนึ่งแล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้องหลอม
ห้องหลอม
“ที่นี้คือห้องหลอม ข้าจะให้เธอทำมีดสั้นสำหรับผู้เริ่มต้น 1 เล่ม ดูข้าทำก่อนแล้วทำตามนะ”มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วมองการทำงานที่รวดเร็วมากของช่างฉาง จนได้มีดสั้นมาเล่มหนึ่ง
คราวนี้เป็นตาของเธอบางที่จะต้องทำ อันแรกนั้น เธอทำมันหัก อันต่อ ๆ มาก็ไม่ได้มาตรฐานตามต้องการจนเย็น เธอถึงทำมันสำเร็จ แล้วก็หมดการทำงานไปอีกวันหนึ่ง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อน ทักษะการหลอม ระดับ 7)
“ทำอะไร อะหวงจง”เธอเดินออกมาจากห้องนอน หลังจากไปอาบน้ำ เพื่อออกมาทำอาหารให้ช่างฉางกับหวงจง เพราะช่างฉางอยากทานฝีมือของเธอ ก็เลยออกมาทำให้ แต่เห็นชายหนุ่มกำลังเปิดตู้เย็นอยู่
“เหวอ”เขาร้องเสียงหลงทันที ทำให้ช่างฉางออกมาดู ก็เห็นเธอยิ้มอย่างถูกใจ กับอีกคนผวาลูบหน้าอกตัวเอง
“แม่หนู เจ้าหวงจงมันอายุมากกว่าเจ้านะ อีกอย่างข้ายังไม่อยากขาดคนดูหน้าร้านหรอกนะ”
“พี่ข้าเหรอ นั้นสินะ งั้นข้าเรียกพี่หวงจงว่าพี่ก็ได้ แต่ข้าอยากแกล้งอยู่นินะท่านพะ..ฉาง”ช่างฉางส่ายหัวกับความขี้เล่นของเธอ แล้วสั่งให้เธอทำอาหารให้เขาทานได้แล้ว
“เจ้าค่ะ”
ห้องGM
‘ปัง’เสียงประตูเปิดขึ้นตามอารมณ์ของคนเปิด ทำให้คนที่เข้าเวรถึงกับสะดุ้ง
“อ้าว มีอะไรอีกวะทำหน้าอย่างกับท้องผุมา”อานัทถามเพื่อนที่เป็นแฝดผู้น้อง ที่เดินเข้ามาดูหน้ามอนิเตอร์ แล้วกดบางอย่างลงไปเสร็จแล้วก็เดินออกไปและปิดประตูตามหลังอย่างตอนมา
“เฮ้ย”3 หนุ่มถอนใจพร้อมกัน
วันที่ 3 ของการทำภารกิจที่ร้าน มังกรเบญจธาตุก็ทำเหมือนทุกเช้าที่เธอทำ แต่วันนี้รู้สึกแปลกไปนั้นเพราะเธอยิ้มน้อยๆ แล้วหัมเพลงตอนทำความสะอาด
“มังกร ข้าไม่ได้กลิ่นมะลิจากตัวเจ้าแล้ว”หวงจงถูกบังคับให้เรียกเธอแบบนั้นตั้งแต่เมื่อเย็นวานถามเธอ
“ก็ดีแล้วนี้”เธอหัมเพลงอย่างอารมณ์ดีมากขึ้นก่อนจัดอาหารเช้าสำหรับพวกเขา
ช่วงเช้าที่ก็ทำทุกอย่างตามปกติจนถึงเที่ยง หลังทานอาหารเสร็จ ช่างฉางก็ให้ หนังสือ ‘การหลอมอาวุธทุกระดับ’ หลังจากหายมึนแล้วเธอก็ได้รับใบสั่ง 5 ใบ ให้เธอทำตั้งแต่จัดวัตถุดิบจนถึงการหลอม จนเสร็จ(ตกลงเธอเป็นปีศาจที่แฝกตัวมาอยู่กับมนุษย์ใช่ไหม:คนแต่ง/เอ้อ...มั้งลองถามไอ้คนที่มันสร้างฉันมาดูสิ:มะลิ/แล้วเธอมองฉันแบบนั้นทำไมอะ...ฉันว่าฉันมะ..ไม่ถามแย้วก็ได้:คนแต่ง(กำลังจะโดยมะลิ...)เอ้อ…เฮ้ยหายไปอีกแล้ว:มะลิ)
“เฮ้ย...สบายขึ้นเยอะเลย”มังกรเบญจธาตุที่อาบน้ำเสร็จเดินออกมาพร้อมกับเช็ดหัวไปด้วย เดินมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง
“ครับนายหญิง”เดเนียวลอยไปอยู่ข้างๆเธอ
“อืม เดเนียวเจ้าตัวใหญ่ได้ใช่ไหม”
“ครับนายหญิง ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือขอรับ”
“ งั้นก็ตัวใหญ่สิ”ชายหนุ่มทำตามคนสั่งทันที พร้อมโค้งให้เธอ
“เช็ดผม” เดเนียวก็จับผ้าแล้วเช็ดต่อจากนายหญิงทันที
“แล้วเจ้าทำอะไรแทนเราได้มังอะ”
“เอ้อ... นายหญิงทราบอะไรเกี่ยวกับข้าน้อยบางขอรับ”
“เจ้าถูกสร้างมาเพื่อรับใช้ข้า ไม่ว่าข้าต้องการสิ่งใดก็ตาม”มังกรเบญจธาตุยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของพี่สาวที่ไม่มีลอยขุ่นมั่วใด ๆที่เดเนียวเป็นผู้ติดต่อไปในนามของเธอ
“ทุกอย่างแล้วแต่นายหญิงจะบัญชาขอรับ”
“งันเวลาข้าไม่อยู่ในนี้เจ้าก็ทำตามคำสั่งของข้าได้ด้วยใช่ไหม”
“ขอรับ”
“เฮ้ย...ก็ดี”
“เรียบร้อยแล้วขอรับ แล้วทำไมนายหญิงไม่แต่งชุดนอนละขอรับ”
“ก็เราจะทำอาหารเย็นด้วยเลยยังไม่ได้แต่งนะ”เธอพูดจบก็เดินออกไปพร้อมเดเนียวที่เดินตามหลังมา
“เย็นนี้จะทานอะไรกันดีเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามทันทีเมื่อเดินเข้ามาในครัว และได้ยินเสียงคุยของทั้งคู่
“ข้าอยากได้ขาหมูทอดกับน้ำสีแดง ๆของโปรดเจ้านะ”ช่างฉางบอกทันทีเมื่อคนทำอาหารเดินเข้ามา
“ข้าอยากได้ผัดซีอิ้วทะเล......เจ้าเป็นใครเข้ามาได้ไง”หวงจงที่หันไปหาคนถามก็เห็นคนที่เดินเข้ามากับเธอแล้วจึงเอ่ยถามพร้อมลุกขึ้นมา
“ก็เดเนียวไง พี่หวงจง”มังกรเบญจธาตุเอียงคอมองหน้าคนถาม
“เดเนียวไหน?”
“หิหิ...หวงจงมันมองไม่เห็นหรอกแม่หนู ตอนที่เจ้าหนุ่มนั้นอยู่ในร่างภูตนะ”
“เอ้...ทำไมละเจ้าค่ะ ท่านยังมองเห็นเลย”เธอถามพร้อมเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาวัตถุดิบในการทำอาหาร
“เขาไม่ใช่NPCนะสิ แล้วเจ้าก็ไม่ได้อนุญาตให้เห็นด้วย ถึงเจ้าจะคุยกับคนของเจ้ามันก็เห็นแค่ปากเจ้าขยาบหรือเวลาทานก็เห็นแค่อาหารมันลอยได้ ถึงรู้ว่ามีภูตอยู่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ มันเป็นกฎ เพื่อไม่ให้ผู้เล่นคิดแย่งชิงนะ ถ้าภูตของเจ้าอยู่ระดับต่ำกว่า A ค่าความซื่อสัตว์ อยู่เพียงในระดับต่ำประมาณ 20 ลงมา มันก็สามารถทรยศเจ้านายได้หากคน ๆนั้นให้สิ่งที่มันต้องการได้ แต่ของเจ้านั้นอยู่ในระดับสูงสุด ค่าความซื่อสัตย์เต็มเกินร้อยด้วยซ้ำไปหาไม่แล้วเจ้านี้คงอยู่แต่นาฬิกาเท่านั้น แถมค่าสถานะก็เต็ม และเจ้าใช้อะไรได้มันก็สามารถเช่นกัน”
“ดีจัง”เธอยิ้มกว้างทันที
“คนที่ให้เจ้าคงรักเจ้ามากสินะ”คำพูดของช่างฉางทำให้เธอหันไปหาทันที
“ท่านรู้”แรงกดดันในอากาศบอกอารมณ์ของคนพูดได้อย่างดี และจ้องตากับช่างฉาง
“ข้ารู้เพียงที่ตาข้าเห็นเท่านั้น มังกรเบญจธาตุ เพราะข้าไม่มีอำนาจถึงกับหยั่งรู้ทุกสิ่งได้”
“นั้นสิ”เธอหันกลับไปทำอาหารต่อเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจ พร้อมกับที่ทุกอย่างกับมาเป็นอย่างเดิม
“โดยเฉพาะการที่เจ้าเข้ามาก่อนช่วงสงครามรวมแผ่นดินแบบนี้”
“ข้าแค่จะเข้ามาเล่นเพื่อความสนุกและจุดประสงค์บางประการเท่านั้น”
“ถึงเจ้าจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ แต่เชื่อข้าไม่นานเจ้าก็ต้องเข้ารวมมันอยู่ดี”
“แล้วข้าจะได้อะไรหากเข้ารวมมันละ”
“ไม่รู้สิ”
“ช่างเถอะอีกตั้งนานกว่ามันจะเกิด รอดูไปก่อนแล้วกัน”เธอหยักไหล่ทำอาหารต่อ
“เฮ้ย...ตกลงเจ้าไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆใช้ไหม มังกร”
“จะว่าไงดีละ ไม่รู้สิแล้วแต่พี่จะมอง แต่จงจำไว้เมื่อใดที่เจ้ามองข้าเป็นศัตรู เมื่อนั้นเจ้าก็จะได้เห็นว่าข้านั้นร้ายแค่ไหน”
“นั้นสิ แต่หัวเด็ดตีนขาดอย่างไง ข้าก็ไม่ขอเป็นศัตรูกับเจ้าเป็นเด็ดขาดไม่งั้น แม้แต่อีกโลกหนึ่งเจ้าคงจะไม่ละเว้นข้าใช่ไหม”
“อืม”เธอตอบรับโดยไม่ลังเล แต่กับทำให้หวงจงหน้าซีดกว่าเดิม
“เดเนียวต่อไปก็ให้พี่หวงจงเห็นได้ก็แล้วกัน”เธอพูดพร้อมรับส่วนผสมที่เดเนียวยืนส่งให้เธอ
“ขอรับนายหญิง”
“อืม...ท่านฉางเจ้าค่ะ ต้องไปเรียกข้าว่า มะลิดีกว่านะเจ้าค่ะ”เธอพูดเมื่อจบมืออาหาร
“ให้ข้าเรียกด้วย ใช่ไหม”หวงจงเอ่ยขึ้นเมื่อ เห็นเธอพูด
“พี่หวงจง เรียกข้าว่ามังกร ดีแล้ว”พร้อมรังสีอำมหิตอ่อนๆ
วันนี้เป็นวันที่ 4 ที่เธอทำงานในส่วนของตอนเช้าเร็วมากกว่าปกติ 2 เท่าตัว จึงเข้าไปของานจากช่างฉางทำงานของช่วงบ่ายเลย เธอจึงได้งานทำอาวุธมา 100 ใบ สมใจ แม้ช่วงเช้าเธอจะทำมันได้แค่ 30 ชิ้นก็ตาม
“ท่านฉาง ทำไมมังกรถึงทำได้เร็วจัง ขนาดข้าตอนช่วงแยกแร่ ยังใช่เวลาเป็นเดือนเลย ถึงจะมีหนังสือช่วย ขนาดเผ่าผสมอย่างข้าหรือซีโร ยังไม่ได้เท่ามังกรเลย หรือว่ามังกรจะเป็นพวกเผ่าผสม 4 เผ่า”หวงจงที่นั่งคุยกับช่างฉางอยู่หน้าร้านรอมังกรเบญจธาตุทำอาหาร เขาสบตาช่างฉางแล้วกลืนน้ำลาย แล้วสาบานว่าให้อย่างไงก็ไม่มีทางเป็นศัตรูกับนางเด็ดขาด
“เสร็จแล้วขอรับ”เดเนียวออกมาตาม ทั้ง 2 ไปทานข้าวเที่ยง
หลังจากนั้นมังกรเบญจธาตุก็ทำงานที่เหลือจนเสร็จก่อนเวลา จึงรีบมาทำอาหารให้ ทุกคนก่อนอย่างอารมณ์ดีที่ระดับทักษะเลื่อน อย่างละ 4 ระดับเลย
วันที่ 5 ของการทำงาน ช่างฉางให้เธอเปลี่ยนชุด เป็นชุดเสื้อแขนยาวสีน้ำตาล กางเกงผ้าฝ้ายสีเดียวกัน รองเท้าหุ้มสน เพื่อให้เธอขายของหน้าร้าน โดยมีหวงจงเป็นคนสอนให้ เขาถึงจะมีท่าทีหวาๆเธออยู่บาง แต่เวลาสอนงานก็เป็นอีกคนหนึ่ง เมื่อเริ่มมีลูกค้าเข้ามาเขาก็เริ่มสาธิตให้เธอดูและให้เธอทำตามเมื่อมีลูกค้ามาอีก ทั้ง 2 คนช่วยกันขายจนเที่ยง เธอก็ไปทำอาหารให้เหมือนเดิม
(มังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการขาย ระดับ 5,ทักษะการเจรจา ระดับ 10,ชื่อเสียง ระดับ 8 ได้ฉายา แม่ค้าหน้าเลือด)
เธอถึงกับตาโตเมื่อได้ฉายานี้มา แล้วถามชายหนุ่มข้างๆ ที่เริ่มคุ้นเคยจนยอมให้เธอเรียกชื่อเล่นเขา
“พี่มาร์ค พี่เคยได้ฉายา พ่อค้าหน้าเลือดไหม”มังกรเบญจธาตุถามด้วยอารมณ์ขุ่นมั่ว
“เคยสิ เจ้าได้แล้วเหรอ....หึ...ไม่จริงอะ กว่าข้าจะได้ก็เป็นอาทิตย์เลยนะ แสดงว่าระดับชื่อเสียงเจ้าเลย ระดับ5 ไปแล้วนะสิ”เธอพยักหน้าตอบ ทำให้ชายหนุ่มตะลึงค้างอีกครั้ง
“ก็เลยมาตั้งแต่ ก่อนรับภารกิจแล้ว...อ้าว หิหิ”เธอหันไปบอกอย่างเห็นเป็นเรื่องธรรมดา ก็เห็นชายหนุ่มยืนแข็งค้างไปแล้ว
“เอาไป”ช่างฉางที่เดินออกไปข้างนอกตอนที่พวกเธอเก็บล้างครัวก็เอาหนังสือมาให้อีกเล่มหนึ่ง ‘รวมราคาอัญมณีและอาวุธ’
ช่วงบ่ายการทำงานยิ่งคล่องขึ้นไปอีก 2 หนุ่มสาวช่วยกันขายจนเย็นจึงช่วยกันเก็บร้าน วันนี้ชายหนุ่มก็อาสาช่วยเธอทำอาหาร และคุยเรื่องความเป็นไปก็เกมส์ตั้งแต่เขาเข้ามาเล่นจนถึงตอนนี้
“แล้วทำไมต้องทำสงครามกันด้วยละ”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเมื่อชายหนุ่มพูดมาถึงเรื่องนี้พอดี
“สงครามคือการแสดงศักยภาพของการฝึกฝนของแต่ละคน แต่ละกิลออกมา ไม่ว่าจะเป็นพละกำลัง สมอง เวทมนตร์ไงละมะลิ”ช่างฉางที่นั่งฟังหวงจงโมให้เธอฟังบอกออกมา
“เฮ้ย...ไม่ว่าในโลกไหนสงครามก็ทำให้สูญเสียทั้งนั้น แต่ถึงอยากนั้นมนุษย์ก็ยังกระหายที่อยากจะทำมัน”มังกรเบญจธาตุบอกออกมา
“นั้นสิ แล้วเจ้าละหากต้องลงไปอยู่ทรามกลางสงครามเจ้าจะทำอย่างไง”ฉางถามเธอเมื่อเห็นเธอไม่ชอบมัน
“ก็ทำให้สูญเสียน้อยที่สุด และทำให้อีกฝ่ายรู้ถึงศักยภาพของข้า ว่าทำอย่างไรพวกมันถึงได้ต้องยอมศิโรราบกับข้า หากไม่ชีวิตมันก็กลับไปเป็นผงธุรีดินให้ผู้อื่นเหยียบย่ำก็ที่จะกระอักเลือดก่อนตายไง”เธอพูดด้วยใบหน้าที่เหี้ยมโหด
“จะเอาของหวานด้วยไหมเจ้าค่ะท่านฉาง พี่มาร์ค”ทั้ง2 กลืนน้ำลายเมื่อมองหน้าเธอแล้วพยักหน้ารับ
“ข้านะถึงอย่างไรก็ไม่ชอบอยู่ดีเจ้าค่ะ เพราะไม่ว่าอย่าไงมันก็ทำให้สูญเสียอยู่ดี”เธอพูดเสียก่อนขอตัวไปห้องนอน
“เดเนียว วันนี้ก็สนุกอีกวันแล้วหนอ”เธอยิ้มให้เดเนียวที่กลับมาเป็นภูตอีกครั้ง
“อะ...พวกเจ้าว่าไหม จี้เหมย ภูผาหอม”เธอเรียกทั้ง2 ที่ว่าอยู่หัวเตียงเข้ามาหาเธอ
/เจ้ารู้สึกมีความสุขแล้วสินะ/
“เจ้ารู้เหรอ จี้เหมย ว่าข้ามีความสุข”เธอถามยิ้มๆ แล้วจับเลาขลุ่ยมาเช็ดให้ขึ้นเงา แล้ววางไว้บนเตียงข้างตัวและเรียกพิณมาไว้ในมือ มาจับเส้นให้พอดีมือ แล้วขัดตัวให้ขึ้นเงา
“แล้วนายละภูผารู้ไหม”
/เจ้าก็รู้ว่าพวกข้ายอมรับเจ้าเป็นนายแล้ว เมื่อใดอารมณ์ ความรู้สึกของเจ้าเปลี่ยนแปลงพวกเราต้องรู้อยู่แล้ว/
“นั้นสินะ”มังกรเบญจธาตุ หยิบเครื่องดนตรีและเรียกเดเนียวไปกับเธอด้านหน้าร้าน แล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังคา พร้อมกับหยิบขลุ่ยขึ้นมาจะเป่าเพลง ผันช่วงแวบเดียวที่ก็คิดถึงหน้าของพ่อบุญธรรม จึงเป่ามันด้วยเพลงที่ท่านชอบ
“เมื่อไรข้าจะสามารถเล่นพวกเจ้าได้พร้อม ๆกันนา” หลังจากเธอเป่าขลุ่ยจบก็ให้เดเนียวถือไว้แล้วตนก็หยิบพิณขึ้นมาดีดเพลงอีกเพลงที่เธอชอบจนทักษะดนตรีของเธอขึ้นมา 2 ระดับพร้อมชื่อเสียง อีก 2 ระดับ
วันที่ 6 วันนี้ช่างฉางไม่รู้ไปโกรธใครมาพอทานอาหารเช้าเสร็จก็ให้พวกเขาทำงานแบบไม่ให้พักกันเลย จนปิดร้านนั้นแหละพวกเธอถึงได้ทานอาหารกัน ระหว่างนั้นจึงมีโอกาสได้คุยกัน ส่วนช่างฉางก็ทานไปเงียบๆ ไม่สนใคร
“เอ้อ เพลงเมื่อคืนเจ้าเป็นคนบรรเลงเหรอ”หวงจงเอ่ยถาม
“อืม ทำไมเหรอ”
“เพราะมากเลย เจ้าไปเรียนเพลงนี้มาจากไหน”
“เป็นเพลงไทยเดิมนะ ทุกทีข้าจะบรรเลงอีกแบบหนึ่งเป็นการนำมาทำใหม่ เปลี่ยนทำนอง แต่พอบรรเลงมันก็บอกว่า ทักษะดนตรีต้องเลย 20 ไปแล้วถึงจะทำได้อะ”เธอเอียงคอตอบ
“แล้วเจ้ารู้ไม่ว่าข้าชอบดนตรี เพลงที่เจ้าบรรเลงขลุ่ยนะ”อยู่ๆช่างฉางที่ดูอารมณ์ไม่ดีมาแต่เช้าถามขึ้นพร้อมบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกกดดัน จนแม้แต่มังกรเบญจธาตุยังสะดุ้งแต่เธอกับมองหน้าคนถามอย่างตกใจ
“หืม หืมๆๆอิอิ”อยู่ ๆเธอก็หัวเราะขึ้นมาแบบไม่เกรงใจ แต่หวงจงกลับดึงชายเสื้อเธอให้หยุด
‘ปัง’เสียงทุบโต๊ะทำให้เธอหยุดและมองจ้องตากับคนทำอย่างช่างฉาง
“ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าแค่คิดว่าที่วันนี้โดนท่านใช้งานแบบไม่มีลิมิตเพราะเรื่องนี้เองหรอกเหรอค่ะ”ช่างฉางไม่ตอบแต่ดวงตากับลุกวาวทันที
“หา!”หวงจงที่รู้สาเหตุก็ทำให้ชายหนุ่มงงทันที
“ข้าไม่รู้หรอกเจ้าค่ะ ว่าท่านชอบ ข้าเพิ่งรู้ตอนท่านบอกนี้แหละ”
“โกหก”ช่างฉางตะวาดรัน
“ข้าไม่ได้โกหก เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าท่านนั้น นอกจากจะมีหน้าตาที่คล้ายกับคุณพ่อบุญธรรมแล้วยังชื่นชอบสิ่งเดียวกันอีกด้วย ที่ข้าบรรเลงเพราะข้านึกถึงท่านพ่อที่เสียไปนานแล้วกับคุณพ่อบุญธรรมที่อยู่ไกลคนละประเทศเท่านั้น”
“หมายความว่าไง”เมื่อเขามองหน้าเธอก็คิดได้ว่า วันแรกที่เธอเดินเข้ามา
“อีกอย่าง ถ้าข้ารู้จริง ๆแล้วละก็ข้าคงเสนอท่านไปตั้งแต่วันแรกแล้ว จะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีกด้วยจริงไหม เมื่อวานท่านก็เห็นว่าข้าอารมณ์ดี ข้าก็เลยบรรเลงเพลงนั้นก็เท่านั้น”
“หิ งั้นที่เจ้าบรรเลงเพราะเจ้ากำลังอารมณ์ดีว่างั้น”เธอพยักหน้าตอบรับพร้อมตักอาหารเข้าปากยิ้มให้คนถาม
“แล้วเจ้าได้เครื่องดนตรีมาจากไหน รู้ไหมว่ามันเป็นอาวุธระดับ ตำนาน มีราคานับ 1,000,000 ชั่ง”
“พวกเจ้ามีราคาสูงดีนะ จี้เหมย ภูผาหอม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เทียบไม่ได้กับคุณค่าทางจิตใจหรอกท่าน เพราะว่าพี่ชายข้าเป็นคนให้มันมานะ แต่พวกเขาไปเอามาอย่างไงข้าไม่รู้”เธอหยักไหล่อย่างไม่ยี่หล้าอะไรแล้วทานข้าวต่อ
“พี่เจ้าเป็นใครกัน ถึงได้ให้ของพวกนี้แก่เจ้าได้”หวงจงที่เงียบมานานเอ่ยถามขึ้น ทำให้เธอมองหน้าเขาและหันกลับไปมองหน้าช่างฉาง เขาพยักหน้า
“เป็นคนที่พวกท่านรู้จัก แต่ข้าก็ไม่สามารถบอกได้ ต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ”เธอยืนขึ้นแล้วพนมมือไหว้ขอโทษพร้อมเก็บจานที่เธอกินหมดแล้วไปล้าง
“เฮ้ย”หวงจงถอนหายใจเมื่อบรรยากาศกดดันเมื่อกี่หายไปแล้ว แล้วเขาก็รีบทานต่อเมื่อหันไปมองหน้าเจ้านายของตน
“ถ้าวันนี้เจ้าอารมณ์ดีก็ช่วยบรรเลงเพลงนั้นให้ฟังบางสิ”ช่างฉางที่ดื่มน้ำเสร็จเป็นการจบมืออาหารเย็น
“ก็ได้เจ้าค่ะ แต่ขอข้าไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนนะเจ้าค่ะ”
ในขณะที่เธอกำลังนั่งบรรเลงเพลงให้ 2 หนุ่มฟังอยู่นั้น กับมีชายหนุ่มผู้หนึ่งตามหาเธออยู่ โดยไม่คิดว่าเธอจะอยู่ที่นี้
เช้าวันสุดท้ายเธอก็ยังทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง และกำลังทำอาหารเช้าอยู่ ก็เห็นมาร์คกำลังดูช่องสื่อสารอยู่
“มีข่าวอะไรมังพี่มาร์ค”เธอถามเมื่อมานั่งทานอาหาร
“รู้สึกว่า มากิจะให้คนสนิทมาจากเกาะ ไท เพื่อให้มาตามฆ่าผู้หญิงที่ฆ่าเขานะ ตอนนี้ก็ให้คนของเขาหาไปทั่ว”เขาบอกพร้อมดูข่าวไปเรื่อยๆ
“หิ หิ ถึงกับตามหากันทำแบบนี้เลยเหรอ”เธอพูดขึ้นก่อนดื่มนมอุ่น ๆ ที่เธอชงมา
“เดเนียว”
“ขอรับ นายหญิง”
“เจ้าตรวจสอบประวัติของคน คนนี้ได้หรือไม่”
“ไม่อยู่ในขอบเขตขอรับ แต่สามารถหาข่าวให้ได้ขอรับ”
“งั้น จัดการให้หน่อยสิ”เดเนียวรับคำแล้วกลับเข้าไปในนาฬิกา
“พูดอย่างกับว่า เขากำลังหาตัวเจ้าอยู่อย่างงั้นแหละ”หวงจงเอ่ยขึ้นมา
“ก็ใช้นะสิพี่มาร์ค”
“ว่าไงนะ”เขาตะโกนถามกลับ
“เอะอะอะไรกันทำตัวเป็นเด็กกันแต่เช้า เลยนะพวกเจ้าเนี่ย”ช่างฉางที่เพิ่งเข้ามาถามขึ้นก่อนที่จะนั่งที่ประจำของตน
“มีคนกำลังหาตัวข้าอยู่นะเจ้าค่ะ”เธอตอบยิ้ม ๆ
“ก็ไม่แปลก เจ้าเล่นฆ่าหมอนั้น ต่อหน้าคนอื่นและคนในกิลของพี่ชายเขาเลยนิ”
“นั้นสินะเจ้าค่ะ เจ้าเด็กปากเสียนั้น”
วันนี้เธอทำเคาน์เตอร์ตั้งแต่เช้า เพราะว่างานอย่างอื่นเธอทำจนไม่มีงานแล้ว
“ท่านมากิ คงแค้นมากสินะ ถึงได้หาตัวผู้หญิงคนนั้น” ลูกค้า 2 คนที่สวมเสื้อที่มีสัญลักษณ์ของกิล หลีกทางข้าใหญ่ อยู่บนหลังเสื้อ เดินเข้ามา
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบจะให้ช่วยอะไรหรือขอรับ” หวงจงถามลูกค้าที่เข้ามาในร้าน ในขณะที่มังกรเบญจธาตุจัดของอยู่ด้านข้างของร้าน
“เอาอาวุธมาขายนะ” ทั้ง 2 เอาอาวุธออกมาจากกระเป๋าวางเรียงกันบนเคาน์เตอร์
“นั้นสิ เห็นพวกนั้นบอกว่าเธอโหดไม่ใช้เล่น แถมเข้าถึงตัวท่านมากิได้ในชั่วพริบตาด้วย” ทั้ง 2 คุยกันไปพร้อมฟังการตีราคาของหวงจง เมื่อพวกเขาถูกใจในราคารวมที่ได้ จึงรับเงินแล้วเดินคุยกันออกไป
“เจ้านี้สุดยอดเลยนะ ทำในสิ่งที่ใครๆก็พูดถึง”หวงจงพูดอย่างเหม่อลอย
“มันดีแล้วหรือที่มีชื่อเสียงเพราะสิ่งที่ทำให้ตัวเองดูไร้ค่า”ชายหนุ่มหันไปมองคนพูดทันที
“คนเรามีคุณค่าของตัวเองเสมอ และการที่เราจะให้คนอื่นเห็นคุณค่าในตัวเรานั้น พี่น่าจะรู้นะว่าควรทำอย่างไง ทีจริง ข้าเข้ามาในเกมส์นี้เพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง และการที่จะทำให้มันเป็นจริง ข้าจะต้องลองทำมันด้วยตัวของข้า และการที่ข้าฆ่าผู้ชายคนนั้นก็เป็นนิสัยเสียที่ข้าแก้ไม่หายเท่านั้น”เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม
“มันจึงเป็นสิ่งที่เจ้าบอกว่าไร้ค่าอย่างนั้นเหรอ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้า
“การใช้ศิลปะป้องกันตัวเพื่อปกป้องคนอื่นและตัวเรานั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การเอามาตามใจตัวเองโดยเอาไปรังแกคนที่อ่อนแออกว่านั้นคือสิ่งที่ไม่ดี สิ่งนี้พี่เองก็รู้นิ การที่ข้าทำแบบนั้นก็เพราะข้าฝึกตนไม่ดีพอ เลยสติหลุดนะ”
“พี่เองก็ทำได้นะ พี่มาร์ค และพี่ก็กำลังทำในสิ่งที่ดี และมันก็ค่อย ๆเพิ่มพูนไปเรื่อย ๆไม่ใช่เหรอ”
“เจ้ารู้อะไรมา”ชายหนุ่มถึงกับใช้รังสีอำมหิตทันทีเมื่อคิดว่าเธออาจจะรู้อะไรในโลกแห่งความจริง
“หิหิ ข้าไม่รู้หรอก แต่หน้าพี่นะมันฟ้องว่ากำลังมีเรื่องที่ไม่สบายใจก็เท่านั้น”เธอส่ายหน้าเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไร
“ข้าเองนะ นอกจากเพื่อนสนิทที่มีมาตั้งแต่เด็กแล้วคนอื่นก็ถือเป็นเพียงมิตรหรือศัตรูเท่านั้น เพราะแค่เชื่อใจต่อคำว่าเพื่อน พอโดนทรยศกับความรู้สึกที่มีให้มันเลยทำให้ข้าไม่คิดจะคบใครในนามของเพื่อนอีก นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น แต่พี่ทำให้ข้าแปลกใจ ทั้งที่อิจฉาข้า แต่กับไม่คิดว่าข้าเป็นศัตรู หวาดกลัวข้า ทั้งที่ตัวเองก็มีLv. และความสามารถที่ตอนนี้มากว่าข้าหรือแม้แต่เจ้าเด็กปากเสียนั้น ข้าเลยอยากลองทำความรู้จักกับคำ ๆ นี้อีกครั้ง แล้วพี่ละคิดอย่างไง”เธอยิ้มให้อีกครั้งแล้วเดินไปจัดของอีกฝากหนึ่งของร้าน เพื่อให้ชายหนุ่มได้คิด
“หมายความว่าอย่างไง เรื่อง...โดนทรยศความรู้สึก”หวงจงถามกับอย่างใคร่รู้
“พี่เคยไหม ไว้ใจเพื่อนที่คบกันมาหลายปี ให้รู้เท่าที่เพื่อนไว้ใจกัน ไปมาหาสู่กัน แต่คน ๆนั้นกับคิดทำร้ายเรา ทำลายความสัมผัสของข้ากับเพื่อนรักที่มีมาตั้งแต่เด็กด้วยคำพูดโง่ ๆ ด้วยการสร้างสถานการณ์โง่ ๆ และทำสิ่งที่โง่ๆ มันเลยได้รับผลของการกระทำนั้นด้วยมือคู่นี้”
“หรือว่าเจ้า”
“ข้าไม่ได้ทำอย่างที่พี่คิดหรอก แค่ในเมื่อมันคิดเพียงจะทำลายคนที่ข้ารัก และทำลายความรู้สึกที่ดีๆของข้าการฆ่ามันไม่ทำให้ข้ารู้สึกดี ข้าก็แค่ทำให้เห็นผลของการกระทำโง่ๆของมันเท่านั้น”
“แล้วคน ๆ นั้น”
“ไม่รู้สิ เพราะข้าจำมันไม่ได้แล้ว”
“ที่จริงข้าเองก็เคยนะ แต่เพราะเพื่อนที่เข้ามาหากับเป็นคนที่ดีพอให้ได้คบกันจนถึงตอนนี้”หวงจงพูดบาง
“ข้าเองก็อยากเป็นเพื่อนกับเจ้านะ แต่...”
“คำว่าเพื่อนสำหรับข้าแล้ว หากมีความจริงใจให้กันแล้วจะไปกลัวอะไรอีกละ”มังกรเบญจธาตุพูดแทรกขึ้นมา
“ลองคิดดูแล้วกัน”
ทั้ง 2 ทำงานจนหมดไปอีก 1 วัน และก็มาช่วยกันปิดร้าน กับทำอาหาร และจบท้ายด้วยการที่ มังกรเบญจธาตุบรรเลงเพลงให้ทั้ง 2 หนุ่มฟัง
dargonblack เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2554, 03:28:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2554, 03:28:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1474
| << ตอนที่2 ความจำยอม(เข้าเกมส์) | ตอนที่ 4 4 ภารกิจกับสิ่งที่ชอบ อิอิ 2 >> |