Love love online
การเข้าไปในเกมส์ของพี่ ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ ตลอดไป
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
Tags: online ,y, แฟนตาซี
ตอน: ตอนที่ 4 4 ภารกิจกับสิ่งที่ชอบ อิอิ 2
หลังจากนั้น ทุกคนก็เดินมาหน้าร้าน เพื่อมาส่งเธอก่อน 4 ทุ่ม เพราะร้านต่อไปที่เธอจะไปทำงานจะปิดหลัง 4 ทุ่มครึ่ง
“อะนี้จดหมาย เจ้าเดินไปสุดซอยก็จะเจอร้านยา ทิวไผ่ เอานี้ไปให้ท่านหมออันชาง ว่าข้าฝากกล่องนี้ไปให้เขาด้วยนะ”พอเธอรับมา ตัวของเธอก็มีแสงวาบขึ้นมาแล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดเริ่มต้นเหมือนเดิม
“และนี้ ค่าแรงของเธอ”มังกรเบญจธาตุ ส่งของให้เดเนียวที่อยู่ในร่างมนุษย์ถือแล้วยกมือไหว้รับมันมา
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับเงินค่าแรงร้านช่างตีเหล็ก จำนวน 50 ชั่งค่ะ)
“ขอบคุณเจ้าค่ะ ช่างฉาง”
“หากจบภารกิจนี้ แล้วเจ้ายังไม่ได้ออกจากเมืองก็มาหาข้าก่อนนะ”เธอพยักหน้ารับแล้วหันไปยิ้มให้หวงจงที่มองเธออยู่
“ขอบใจนะ”หวงจงกล่าวขึ้นเมื่อเธอหันมา
“อืม”มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วก็ยิ้มตาโตให้ เมื่อมีเสียงประกาศจากระบบ
(ผู้เล่น หวงจง Lv. 100 ส่งคำขอเป็นเพื่อนกับท่านค่ะ จะรับหรือไม่)
“รับ”
“แล้วเจอกันใหม่”ทั้ง 2 เดินออกจากร้าน เพื่อไปยังร้านยา เมื่อพ้นหน้าร้านสีหน้าของเธอก็กลับมาเป็นอย่างเดิม เธอรับของมาถือเองแล้วให้ภูตหนุ่มกลับไปตัวเล็กเหมือนเดิม และไม่ให้ใครเห็นตัว
“นายหญิง ทำไมท่านถึงอยากเป็นเพื่อนกับท่านหวงจง ขอรับ”เดเนียวเอ่ยถามเมื่อมานั่งอยู่บนไหล่ของนายสาว
“คงต้องขอบคุณสถานะพิเศษนะ ไม่นึกว่าผู้ที่สร้างเจ้าจะมีเวทมนตร์ทำให้ข้าอยากลองดูอีกสักครั้ง ลองที่จะมีเพื่อนใหม่เพิ่ม ลองให้ความเชื่อใจเพื่อน โดยใช้โลกแห่งนี้ที่ผู้เข้ามาใช้ความรู้สึกในการเล่น ไม่ว่านั้นจะเป็นความรู้สึกที่ดีหรือไม่ก็ตาม แต่ข้าก็อยากลองสัมผัสมันดูอีกสักครั้ง”เธอเดินมาจนถึงหน้าร้านก็ต้องหยุดเพราะคำพูดของภูตหนุ่ม
“แล้วทำไม กับตัวของกระผมท่านถึงยิ้มให้ และไว้ใจ เชื่อใจ ละขอรับ ในเมื่อกระผมเป็นเพียงสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา”
“ก็เพราะคนที่สร้างเจ้า สร้างเจ้ามา เพื่อตัวข้านะสิ เพื่อให้ข้าได้รับความซื่อสัตย์จากความรู้สึกที่เจ้ามีให้ข้า”เธอตอบและเดินเข้าไปในร้าน ด้วยความตะลึงของเดเนียว
‘ร้านยาทิวไผ่’
‘กุ่งกิง ๆ’
“ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีขอรับ”เสียงถามมาจากหลังเคาน์เตอร์ แต่กับไม่เห็นตัวคน
ร้านนี้ถูกจัดคล้าย ๆกับร้านช่างฉาง ด้านข้างและฝังเดียวกับประตูจะเป็นตู้กระจกบานเลื่อนมีขวดใส่น้ำสีต่าง ๆอยู่มากมาย แต่ด้านหลังเคาน์เตอร์จะเป็นลิ้นชักเรียงกันจนเกือบถึงเพดานที่มีตัวหนังสือจีนกำกับอยู่
“สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านหมออันจาง”มังกรเบญจธาตุเดินเข้าไปในร้านและมองสำรวจรอบ ๆ ร้านเพราะคิดว่าตัวคนพูดคงทำอะไรอยู่สักอย่างหลังเคาน์เตอร์
“ต้องการอะไร แม่หนู”เขายืดตัวขึ้นมาเพื่อถามคนที่เข้าร้าน
“ข้ามาสมัครงานเจ้าค่ะ แล้วก็เอาของจากร้านช่างฉางมาส่งให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุส่งของที่แนบด้วยจดหมายให้ท่านหมออันชาง เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า รับของพร้อมเปิดจดหมายขึ้นมาอ่านแล้วมองหน้าเธออีกครั้ง
หมออันจางเป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 30 ต้น ๆ หน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวสะอาดตาอย่างคนเป็นหมอ สวมชุดบัณฑิตสีดำทำให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วขาวมากกว่าเดิม เขาอ่านจดหมายและมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เปิดห่อผ้าออกก็เห็นของข้างในเป็นเครื่องอะไรสักอย่างหนึ่ง แล้วเขาก็นำมันไปเก็บ
“เจ้าผ่านงานของช่างฉางแล้วสินะ งั้นพรุ่งนี้ค่อยเริ่มทำงานแล้วกัน”เขาบอกเธอแล้วนำเธอไปยังด้านในของร้าน
“เริ่มวันนี้ก็ได้เจ้าค่ะ ท่านหมออันชาง”
“เอางั้นเหรอ งั้นก็เปลี่ยนชุดก่อน”หมออันจางดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวชุดของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นชุดของหมอจีนโบราณที่คล้าย ๆชุดบัณฑิตสีดำเช่นเดียวกับของหมออันจาง
“เจ้าคงมีความสามารถไม่น้อยที่ผ่านฉางมาได้ข้าเองก็นิสัยไม่ต่างจากฉางนักหรอก(ทีว่าเหมือนเนี่ย ความโหดใช้ไหม:คนแต่ง/หิหิ:หมออันจาง) เอาเจ้าถือตะกร้าที่ข้าแยกเอาไปไว้บนโต๊ะนั้น”หมออันจางชี้โต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ด้านใน เธอจึงยกตะกร้าที่แยกแล้วไปไว้จนหมด
“พอแค่เนี่ยแหละเจ้า ไปพักผ่อนเถอะ อะแคร็ก แคร็ก”หมออันจางไล่เธอให้ไปพักผ่อน เมื่อเขาแยกสมุนไพรจนหมดโต๊ะ แต่มีเสียงแปลก ๆต่อท้าย
“เอ้อ...งั้นไม่ทราบว่าทานอาหารเย็นหรือยังเจ้าค่ะ”
“ทานแล้ว”
“งั้นหรือเจ้าค่ะ แต่คงจะทานเข้าไปน้อยนะเจ้าค่ะ ถ้าไม่รังเกียจให้ข้าทำอะไรให้ทานไหมเจ้าค่ะ”เขาทำตาโต
“เจ้าหิวแล้วเหรอ งั้นก็ไปหาอะไรกินเถอะ ข้าไม่หิวหรอก”มังกรเบญจธาตุเพียงเลิกคิ้วแล้วยิ้มให้
“เจ้าค่ะ งั้นขอใช้สมุนไพรสัก 2 อย่างได้ไหมเจ้าค่ะ”
“อืม”พอได้รับอนุญาตเธอก็เดินไปหยิบที่ชั้นแล้วเดินเข้าครัวไป เพียงไม่นานกลิ่นซุปผักหอม ๆก็ลอยเข้าจมูกของเขาที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ แล้วเขาก็เดินตามกลิ่นไป ก็เห็นมังกรเบญจธาตุกำลังตักซุปใส่ถ้วยวางไว้บนโต๊ะอาหาร
“เชิญทานได้แล้วเจ้าค่ะ”เธอพูดพร้อมเดินไปห้องรับรองที่ให้เดเนียวไปจัดให้
“แล้วเธอกับภูตของเธอละ”
“เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ขอตัวสักพักเดียวนะเจ้าค่ะ ทานเสร็จก็เข้านอนเลยนะเจ้าค่ะ เดียวข้ามาเก็บล้างเอง”เธอพูดก่อนเดินเข้าห้องไป และออกมาอีกทีหลังอาบน้ำเสร็จ พบทุกอย่างถูกเก็บล้างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินเข้าห้อง ไปนอน
ห้อง GM
“สวัสดีค่ะ”เสียงหวานดังขึ้นเมื่อได้รับอนุญาตให้เข้ามาในห้อง และเมื่อทุกคนเห็นผู้เข้ามาก็รีบลุกขึ้นพร้อมกัน
“สวัสดีครับ/ค่ะ ท่านรอง”ทุกคนทักทายพร้อมเพียงกัน
“ตามสบาย ทุกคนทำงานกันต่อเถอะ”เธอโบกมือพร้อมเดินไปหน้าจอ ที่ถ่ายทอดออกมาจากในเกมส์ มองคนที่เธออยากมาดูให้เห็นกับตากำลังทำงานในร้านยาอยู่พร้อมรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มจากปากแต่เป็นจากดวงตาของเธอคนนั้น
“ท่านรอง”อานัทเดินมาหยุดด้านซ้ายของเธอ
“เราอยากมาดูให้เห็นกับตานะ นัท”เธอเอ่ยพร้อมกดบางอย่างเรียกสถานะของคน ๆนั้นออกมาและตรวจดูสิ่งที่ฝาแฝดหน้าจะมาแก้ไขแล้ว
“ไม่ได้เห็นมานานแล้วนะครับ รอยยิ้มนั้น”
“อืม…ไม่ได้เห็นมานานมากเกินไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้น แล้วอีกคนละ”
“กำลังจะยืดเกาะนะ ท่านรอง”
“อีกไม่นานแล้วสินะ อีกไม่นาน อีกไม่นานที่จะได้ทั้ง 2 คนกลับมา ได้เห็นรอยยิ้มนี้อีกหลายครั้งและตลอดไป"
"ท่านมั่นใจ ถึงขนาดนั้นเชียวหรือครับ”
“ท่านแม่เคยบอกว่า การเกิดมาของเธอคืนสิ่งที่จะยืดเหนียวพวกเราเอาไว้ และเธอก็มีผู้ที่จะให้ยืดเหนียวที่ไม่มีใครเข้าถึงเขาได้นอกจากเธอ และพวกเราก็ได้ประจักษ์ก็เมื่อวันที่เธอมาที่ห้องนั้นไงละ....”
“ท่านรองทราบหรือครับ เรื่องวันนั้นนะ”
“ก็..หิหิ...มีคนไปฟ้องนะ”
“งันหรือครับ”
“อ้อ อีกไม่นานเธอก็จะต้องกลับมาใช้สถานะพิเศษอีกครั้ง”
“ผมก็ว่างั้น พวกนั้นคงไม่ยอมง่ายๆ แน่”
“งั้นมีอะไรก็โทรไปบอกเราโดยตรงได้เลยนะ นัท ไม่ต้องให้พวกนั้นรู้หรอก เพราะพวกนั้นรู้ดีว่าเราจะทำก็ต่อเมื่อเธอคนนั้นขอเท่านั้น”หญิงสาวจัดการล็อกสถานะแล้ว โบกมือลาทุกคน
“ท่านรองหมายความว่าไงครับ”สินเทพถามขึ้นเมื่อเธอจากไปแล้ว
“ก็หมายถึง นายมีคนให้ฟ้องหาก 2 คนนั้นมาทำอะไรกับสถานะของเด็กคนนั้นนะสิ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของพวกเขาที่จะตกลงกันเองด้วยนะ”อานัทตอบแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม
วันต่อมา
มังกรเบญจธาตุตื่นแต่เช้าอยู่แล้ว จึงทำทุกอย่างเหมือนกับที่อยู่ที่ร้านโน่น คือเข้าห้องครัวไปทำอาหารเช้า แต่เปลี่ยนจากปากท่องโก๋เป็นแซนวิซสมุนไพรพร้อมชาสมุนไพร โดยที่เดเนียวเป็นคนจัดโต๊ะ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะการปรุงยา ระดับ 1 ,การจำแนกยา ระดับ 1 ได้เลื่อน ทักษะ การทำอาหาร ระดับ 3)
“นายหญิงขอรับ”ทั้ง 2 ทานกันเสร็จหมออันจางก็เดินออกมาพอดี เขานั่งลงโต๊ะที่เหลือ เดเนียวก็มาเสริฟ์น้ำชา แล้วทั้ง 2 ก็ขอตัวไปทำความสะอาดร้านก่อน
“อะไรเหรอ”
“นายหญิงเอาสมุนไพรอะไรมาทำซุปให้ท่านหมอดื่มหรือขอรับ”
“แล้วเจ้าดื่มนะรู้สึกเป็นอย่างไง”
“เผ็ดนิด ๆ รู้สึกสบายตัวเย็น ๆ แต่ก็หวานจากชาดอกไม้อยู่ขอรับ”
“ขิงกับดอกคาโมมายล์นะ เจ้าจำไม่ได้เหรอ เมื่อวันก่อนมีฝนตกนะ ท่านหมออันจางคงไปโดนละอองฝนมาเลย มีอาการนิดหน่อย”
“แต่ว่าท่านหมอเป็นหมอนะขอรับ แถมเป็น NPC ไม่น่าไม่สบายได้นะขอรับ ถึงจะโดนละอองฝนก็เถอะ” เดเนียวบอกออกมาอย่างสงสัย
“ข้าเองก็สงสัยอยู่ แต่ข้าไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นโดยไม่ได้ถูกร้องขอหรอกนะ”
“แล้วที่นายหญิงทำละขอรับ”
“มันเป็นสัญชาตญาณนะ ไม่มีอะไรมากหรอก”
“ทำอย่างกับว่านายหญิงเป็นหมอ”
“หิ นั้นสินะ หิหิ”บทสนทนาของทั้ง 2 คนก็ถูกคนที่พูดถึงได้ยินทั้งหมด เพราะออกมาพอดี
“มังกรเบญจธาตุ”เธอหันมาตามเสียงเรียก
“เรียก มะลิ ก็ได้เจ้าค่ะ”
“เอ้อ...อืม ตอนบ่ายจะมีคนมาส่งอาหาร ข้าสั่งเผื่อพวกเจ้าแล้วนะ ขอบใจนะ”หมออันจางบอกจบ ก็เดินเข้าไปข้างในและออกมา โดยมีหนังสือ2เล่มมาด้วย
“นี้คือ ‘หนังสือการจำแนกสมุนไพร’ ‘หนังสือปรุงยารักษาและยาพิษ’ ตัวข้ามีให้เจ้าแค่นี้นั้นแหละ นอกนั้นเจ้าคงต้องเรียนรู้เอาเอง”หมออันชางมอบหนังสือทั้ง 2 เล่มให้เธอ มังกรเบญจธาตุรับมาแล้วเปิดเล่มแรก และเล่ม 2 ต่อมาเมือเธอหายมึน แล้วเขาก็ให้เธอเข้าไปช่วยแยกยาสมุนไพร หลังจากเธอทำความสะอาดร้านเสร็จ โดยให้เดเนียวดูหน้าร้านแทน จนเที่ยงก็มีคนมาส่งอาหาร พวกเขาจึงได้หยุดพัก ช่วงบ่ายเธอก็แยกยาสมุนไพรจนเสร็จและมาช่วยหมออันจางจัดเข้าตู้ยา ก็ใช่เวลาจนถึงเย็น เธอจึงเป็นคนขอทำอาหารเสียเอง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการปรุงยา ระดับ 2 ,การจำแนกยา ระดับ 5,การทำอาหาร ระดับ 4 )
“อาหารของเจ้ามีส่วนผสมของสมุนไพรทุกอย่าง”หมออันจางพูดขึ้นเมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว และเธอกับเดเนียวกำลังช่วยกันเก็บครัวอยู่
“เจ้าค่ะ”
“เจ้าต้องการอะไร”เขาถามกลับอีก
“เปล่านิเจ้าค่ะ ข้าแค่เห็นว่าที่นี้มีเครื่องปรุงที่ทำได้เลยอยากทำเท่านั้น แล้วอร่อยหรือเปล่าเจ้าค่ะ”เขาชะงักไปนิดหนึ่งแล้วพยักหน้า
“งั้นพวกข้าขอไปพักผ่อนก่อนนะเจ้าค่ะ”เธอกับเดเนียวก็เดินเข้าห้องทันที
อันจางเมื่อเข้ามาในห้องนอนก็ติดต่อไปหาเพื่อนของเขาทันที
“ไง เพื่อน”เสียงตอบรับกลับมาดูแปลกใจที่คนเงียบ ๆติดต่อมาหาเขา
“นายบอกอะไร มะลิ บ้าง”อันจางถามที่สงสัยทันที
“บอกอะไรของนาย ยัยหนูกว่าจะรู้ร้านที่จะไปก็ตอนออกเดินทาง มีอะไรเหรอ”ปลายสายถามอย่างสงสัย
“ทำอาหารสมุนไพรให้ข้ากิน และมันมีผลกับข้า ไม่ใช่สิคำสาปที่สาปข้าต่างหาก”อันจางหันไปจ้องมองพระจันทร์ที่หน้าต่างไม่มองหน้าเพื่อนที่มาในรูป 3 มิติ
“ดีหรือร้ายละ”
“ดี เมื่อคืนข้าไม่มีอาการจากคำสาปอีก และดูมันจะลดลง”
“ก็ดีแล้วนิ”
“แต่อีกไม่นานนางจะมาแล้ว”
“งั้นลองให้มังกรปะทะสิงดูเป็นไง”ช่างจางตอบกับอย่างเจ้าเล่ห์
“ข้ากลัวว่า มะลิจะเจอดีนะสิ”
“เอาน่า ยังไงก็ยังไม่ถึงเวลา ถึงเวลาแล้วเจ้าก็ค่อยดูแล้วกัน ว่าใครจะร้ายกว่าใคร ระหว่างผู้เล่นหน้าใหม่กับแม่มดดำผู้เลอโฉม อ้ออีกอย่างนะ เจ้าดูสถานะของมะลิหรือยัง”
“ยัง”อันจางหันไปทางเพื่อน
“งันก็ดูเซี่ย”ช่างฉางตัดการติดต่อทันทีเมื่อพูดจบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ห้องมังกรเบญจธาตุ
“สบายตัวไหมขอรับนายหญิง”
“อืม”
“เป่าผมเสร็จแล้วขอรับ”เดเนียวปิดเครื่องเป่าแล้วหวีผมของนายสาวให้เรียบร้อย
“ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุเดินไปนอนที่เตียง พร้อมกับเดเนียวกลับร่างเป็นภูตมานั่งอยู่ที่หมอนของนายสาว
“วันนี้เป็นอย่างไรบางขอรับ”
“เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็สนุกไม่แพ้ร้านโน่นเลย เสียอย่างเดียวท่านหมออันจางพูดน้อยไปหน่อย”
“ดูแล้วเขาสงสัยนายหญิงอยู่มากเลยนะขอรับ”
“ก็นะ เลยมองข้าแปลก ๆมาตลอดวัน”
“ช่วยไม่ได้นิขอรับ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดดีกว่า ตอนนี้นอนดีกว่าขอรับ”เดเนียวที่เห็นนายสาวหลับตา แต่คิ้วก็ยังขมวดเข้าหากัน
วันที่ 2 หมออันจางให้เธอจัดยาตามใบสั่งในช่วงเช้า และลองปรุงยาเลือด กับมานาในช่วงบ่าย กว่าจะสำเร็จก็เย็นพอดี
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการปรุงยา ระดับ 5 ,การจำแนกยา ระดับ 7)
“วันนี้ก็สนุกอีกวันหนึ่ง แต่ปรุงยาเนี่ยยากเหมือนกันนะ ตอนแรก ๆทำเป็นยาพิษไป 2-3 หม้อแน่ พอได้แล้ว ทักษะปรุงยาดันหยุดเสียงัน”เธอบ่นออกมายาว ๆ เมื่อตอนทำเธอต้องปิดปากไว้ถึงจะคุยกับเดเนียวผ่านจิตได้ก็อยากพูดบาง
“วันนี้นายหญิงพูดยาวนะขอรับ”
“ก็แม้ ช่วงบ่ายเล่นไม่ได้พูดเลยนี้นะ แล้วเจ้าละขายยาเป็นอย่างไงบาง”
“ก็เรื่อย ๆ ขอรับ ส่วนมากที่เข้ามาก็มาเอายาที่สั่งไว้เท่านั้น มีแต่พวกระดับสูง”
“แล้วพวกนั้นเห็นเจ้าแล้วว่าไงบาง”
“ก็ถามถึงท่านหมอ แต่แล้วก็ส่งใบรับมาให้พร้อมจำนวนเงิน แต่พอตอบไปก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“แล้วไม่สงสัยเจ้าเหรอ”
“ก็มีบางขอรับที่ถาม ผมก็ตอบไปตามความจริงนะขอรับ”
“อืม”เสียงตอบกับมามันสั้นชายหนุ่มที่รับหน้าที่เช็ดเครื่องดนตรีทั้ง 2 ก็หันไปดูนายสาวก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้วจึงทำหน้าที่ของตัวเองต่อให้เสร็จแล้วปิดไฟนอน
วันที่ 3 หมออันจางให้เธอลองทำยาพิษกับยาแก้พิษ เกือบทั้งวัน หากไม่มีลูกค้ามาหาท่านหมอเสียก่อน แล้วทักษะ ทั้ง 2 ก็เลื่อนระดับไปอีก 2 ระดับ ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นหลังจากไม่ได้พูดเลยเกือบจะทั้งวัน แต่หลังจากที่ลูกค้าที่มาหากลับไปแล้วเขาก็หน้าซีดผิดปกติ
“นั่งก่อนสิเจ้าค่ะ”เธอกับเดเนียวก็ตั้งโต๊ะแล้ว ทั้ง 3 ก็นั่งทานพร้อมกัน
“มะลิ เธอดูออกใช่ไหมว่าฉันเป็นอะไร”
“ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
“แล้วทำไมยาของเจ้าถึงมีผลกับข้า”เขาที่ดื่มชาตบท้ายอาหารถามขึ้น
“ไม่ทราบจริง ๆเจ้าค่ะว่าทำไม แต่เท่าที่ข้าเห็น การใช้พลังรักษาของท่านก็คงมีผลด้วยสินะ”เขาพยักหน้าเมื่อเธอเดินกลับมานั่งที่แล้วให้เดเนียวเก็บของแทน
“และไม่ใช้ยาพิษด้วย”มังกรเบญจธาตุถามต่อ
“อืม”
“งัน คงไมพ้นคำสาป”
“ใช่ มันคือคำสาป ถึงข้าจะเก่งแค่ไหน มีแต่คำสาปนี้เท่านั้นที่รักษาไม่ได้ และสัญญาลักษณ์อันนี้ด้วย”มังกรเบญจธาตุมองสัญลักษณ์ที่แขนขวาที่หมอเลิกแขนเสื้อให้เธอดู และมันกำลังชัดขึ้น
“เพราะอะไรเจ้าค่ะ ในเมื่อสิ่งที่ข้าทำให้ท่านทานมีผลต่อมัน”
“ที่จริงข้าก็ทำยาแก้สำเร็จแล้ว แต่เมื่อข้ากินมันจนหายสนิท แต่สัญลักษณ์กับชัดขึ้น และคน ๆนั้นก็จะทำให้มันกลับมาอีกโดยที่ข้าไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็ไม่สามารถแก้ได้แล้วและต้องรอเวลาอีกด้วย พอหลายครั้งเข้าข้าก็เริ่มเบื่อหน่ายเลยปล่อยมันให้เป็นแบบนี้”หมออันจางพูดจบก็เดินกลับเขาห้องทันที
“มินะละ”มังกรเบญจธาตุยิ้มอย่างถูกใจ
“นายหญิงจะทำอย่างไรขอรับ”เดเนียวถามขึ้นเมื่อพวกเขาเดินเข้าห้องกันมาแล้ว
“ข้าจะทำให้มันหายขาดให้ดู”
วันที่ 4 วันนี้ก็เหมือนเดิมแต่วันนี้หมออันจางให้เธออยู่ที่เคาน์เตอร์ตั้งแต่เช้า ส่วนเขาก็ทำยาอยู่ในห้องทำงานอีกห้องหนึ่ง ช่วงบ่าย หมออันจางก็ออกมาหาเธอทันที เมื่อรู้ว่าตอนนี้เขาหายเป็นปกติ และอีกอย่างคนที่สาปเขาก็มาที่เมืองเริ่มต้นแล้ว
“มะลิ เจ้าทำอะไรลงไปรู้ไหม นางจะมาหาข้าแล้ว เจ้ารีบออกไปซ่อนก่อน”เขาที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะสัญลักษณ์ที่ชัดขึ้นเหนือสัญลักษณ์นั้นทำให้เขารู้ว่านางกำลังใกล้เข้ามา
“แคกๆๆๆ”เสียงไอบ่งบอกให้รู้ว่ามีคนกำลังจะเข้ามาในร้าน
“เจ้า....”เสียงแผ่วเบากับสีหน้าที่บอกได้ว่าหญิงชราที่กำลังเดินเข้ามานั้นคือคนที่กำลังพูดถึง นางเดินเข้ามาได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงทำให้เธอจะเข้าไปประครองแต่หมออันจางไวกว่าเดินเข้าไปก่อน
“หือ เจ้า”เสียงที่เปร่งออกมาจากริมฝีปากของหญิงชรากับเป็นเสียงของหญิงสาวเสียงมากกว่าก่อนที่มันจะกลับไปเป็นอีกเสียงอีกครั้ง
“ข้ามาเอายาที่สั่งไว้นะท่านหมอ”
“อืม นี้ยาของเจ้า”เข้าหยิบมันออกมาจากกระเป๋าคาดเอวแล้วส่งให้คนที่เขาประครอง
“เดเนียวเอาน้ำมารับแขกสิ ลูกค้ากำลังมาเหนื่อย ๆ”เดเนียวเดินเขาไปหยิบของที่นายหญิงต้องการและออกมาพร้อมเก้าอี้และถาดที่มีกาน้ำชาพร้อมแก้ว
“เชิญเจ้าค่ะ”มังกรเชื้อเชิญให้หญิงชราแล้วเดินไปประครองมานั่งที่เก้าอี้ โดนไม่ดูสีหน้าของหมอหนุ่ม
“เจ้าเองเหรอ”เสียงที่เปลี่ยนไปอีกครั้งเมื่อหญิงชราจับแขนของเธอ
“อะไรหรือค่ะ คุณลูกค้า”
“เจ้าเป็นคนรักษา หมอนี้ใช่ไหม”
“แม้มาหาเร็วจังเลยนะเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไรเจ้าค่ะ ถึงได้ทราบหมดทุกอย่าง”เธอเอ่ยถามพร้อมพลังที่ปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวทำให้คนที่จับแขนของเธออยู่หน้าตึงขึ้นมา
“นางมีนามว่า แม่มดดำผู้หยั่งรู้ ยูริ”หมออันจางเป็นผู้ตอบแทน พร้อมกับการเปลี่ยนไปของนางที่กลับมาอยู่ในร่างสาวงาม และยังจับแขนเธออยู่
“เจ้าเป็นใครกัน”
“ข้าเหรอ ข้าก็แค่ผู้เล่นใหม่ธรรมดานะเจ้าค่ะ”
“นามของเจ้า”ทั้ง 2 จ้องตากันไม่กระพริบ
“มังกรเบญจธาตุ”เธอตอบเสร็จก็สะบัดมือออกจากการจับแล้วใช้มือนั้นบีบจมูกนางให้อ้าปาก และใช้อีกมือหยิบกาน้ำชากลอกปากนางไปหลายอึด ยูริก็สะบัดหน้าออกและจะซัดพลังเวทใช้มังกรเบญจธาตุ แต่เธอกระโดดตีลังกาไปด้านหลัง พลังเวทจึงไปโดนชั้นยาแทน ยูริหันไปเพื่อจะซัดอีกครั้ง มังกรเบญจธาตุเลยไปหลบหลังหมออันจาง ยูริจึงยังมือไว้ได้ทัน
“เจ้ากล้ามากนะ”ยูริเหลือบไปเห็นชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้านขวาของนาง นางจึงไปจับตัวของเขาเป็นตัวประกันแทน
“เจ้ามัน...”มังกรเบญจธาตุตาลุกวาว จากที่จะเพียงเล่นสนุกแต่ตอนนี้เธอโกรธขึ้นมาแล้ว
“เจ้าก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าข้านักหลอก เจ้าเด็กเผ่าผสม”ยูริยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า
“แต่ไม่นึกว่า 1 ใน 2 ผู้หยั่งรู้ เยี่ยงท่านจะมาชอบท่านหมอผู้เงียบขรึมอย่างท่านหมออันจาง”มังกรเบญจธาตุทำให้ยูริกับอันจางมองหน้ากันทันที จึงเป็นโอกาสให้เธอเข้าถึงตัวนางได้
“ว่าไงเจ้าค่ะท่านผู้หยั่งรู้ ข้าพูดถูกหรือเปล่า”เสียงกระซิบข้างหูซ้ายของยูริทำให้นางตกใจยิ่งกว่า และภูตหนุ่มก็กลายร่างเป็นภูต และลอยไปหาหมออันจาง เธอรู้สึกได้ถึงพลังเวทของยูริ แต่มันกลับจางหายไป
“แม้...แย่จัง รู้สึกตัวซะแล้ว”มังกรเบญจธาตุยิ้มให้แทน
“เจ้าให้อะไรข้ากิน”
“ไม่บอก บอกก็กลัวสิ แต่ข้าบอกได้ว่ามันมีผลต่อพลังเวทของท่าน อิอิ จงหลับไปเสีย”เธอกระซิบเพียงเท่านั้น นางก็หลับไปทันที
“เจ้าทำอะไรกับยูริ”เธอให้เดเนียวเปลี่ยนกลับไปเป็นมนุษย์และอุ้มนางเข้าไปพักข้างใน
‘กิ้งๆ’
“สวัสดีขอรับ”เสียงคุ้นหูเดินเข้ามาแล้วทำตาโตเมื่อเห็นสภาพของร้าน
“ไม่ทราบว่าข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าขอรับ”หวงจงเดินเข้ามาพร้อมประตูที่ปิดลง
“ไม่หรอพี่มาร์ค แล้วสิ่งที่ข้าให้ท่านฉางทำให้ละพี่มาร์ค”หวงจงจึงหยิบของที่เธอสั่งในกระเป๋าให้เธอก่อนรับเงินจากเธอมา
“ขอบคุณที่ใช้บริการ แต่เห็นนายท่านบอกว่ากว่าจะหาได้นิก็ยากเหมือนกันนะ”
“ขอบคุณมากเลยพี่”เมื่อชายหนุ่มมองไปรอบๆก็ขอตัวกลับ
“งันข้าไปนะ”ชายหนุ่มก้มหัวให้หมออันจางและโบกมือลาเธอ แล้วเดินออกไปทันที
“เจ้ารู้วิธีแก้คำสาปได้อย่างไร”หมออันจางถามเธออีกครั้ง เมื่อดีดนิ้ว 2 ให้ร้านกลับมาในสภาพเดิม
“ก็ต้องขอบคุณท่านป้าที่ร้านของชำนะเจ้าค่ะ ท่านให้มาเพราะข้าซื้อของหลายอย่างทีเดียว แล้วข้าก็ชอบอ่านหนังสือด้วย อิอิ”เธอมองสภาพของร้านที่มันกลับคืนมา พร้อมกับการเข้ามาของลูกค้า 2 – 3 คน
“ขอมือด้านซ้ายหน่อยสิ เจ้าค่ะ”หมอหนุ่มยืนมือไปให้โดยไม่ได้คิดอะไร
“ท่านรู้สึกอย่างไรกับนางหรือเจ้าค่ะ”
“ข้า...ก็ไม่รู้สิ”
‘แกร็ก ’เสียงของบางอย่างเข้าล็อกกันและสิ่งที่อยู่บนข้อมือของหมออันจางก็คือกำไรสีทองเกลียง และเดเนียวเดินออกมาพอดีและก้มหัวให้เธอ
“ท่านหมอเจ้าค่ะ ท่านไปพักข้างในก่อนเถอะเจ้าค่ะ”เธอเรียกสติของคนที่ยืนคิดเรื่องบางอย่างอยู่
“อืม”เขารับคำและเดินไปหลังร้าน พร้อมเดเนียวที่ตามหลังไป พร้อมกับสภาพร้านที่กลับมาเป็นอย่างเดิม
ตอนเย็น
“อืม หอมจัง”เสียงของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงในห้องรับรองดังขึ้นเบา ๆ และลุกขึ้นโดยไม่ลืมตาตามกลิ่นหอมไปจนถึงครัวที่ เจ้าของร้านและ 2 หนุ่มสาวช่วยกันทำอาหารอยู่
“หอมจัง”เสียงนั้นทำให้หมออันจางสะดุด มังกรเบญจธาตุที่เห็นเข้าก็ตักซุปพร้อมเนื้อไก่ ใส่ช้อนแล้วนำไปป้อนถึงปากคนที่เดินมาจนถึงตัวเธอ
“อ้าปากสิเจ้าค่ะ ท่านยูริ” คำทียังหลับตาอยู่ก็อ้าปากทันที และได้ลิ้มรสของอาหารที่ตนตามมา
“อืม อร่อย”เธอร้องออกมาทันที เมื่ออาหารเคี้ยวจนหมดปากแล้ว
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”เธอลืมตาขึ้นมามองคนพูดทันทีเมื่อนึกออกว่าเสียงนั้นเป็นของใคร
“เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ยูริพูดจบก็จะเอานิ้วลวงคออ้วกทันที
“อิอิ คงไม่ทันแล้วแหละเจ้าค่ะ ถ้ามียาพิษอยู่จริง ๆ มันคงซึมเข้าไปแล้วแหละเจ้าค่ะ”เธอเอียงคอตอบ
“เจ้า”ยูริยืนกำมือเน้นแล้วจ้องมังกรเบญจธาตุแบบจะกินเลือดกินเนื้อ
“จัดโต๊ะเสร็จแล้วขอรับ”เสียงของเดเนียวเป็นระฆังพักยกอย่างดี
“ไปทานอาหารเย็นเถอะเจ้าค่ะ รับรองไม่มีอะไรในอาหารเด็ดขาด”เธอบอกก่อนเดินไปนั่งที่ของตัวเองและ ทั้ง 3 ก็เริ่มทาน ปล่อยให้ยูริยืนกลืนน้ำลายจนทนไม่ไหวไปนั่งที่ ๆจัดไว้ซึ่งอยู่ข้างๆของหมออันจางที่ทานไปได้เกือบครึ่งแล้ว ทั้ง 2 ยังไม่ได้พูดอะไรกัน และยังไม่ยอมมองหน้ากันอีกด้วย
“เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ยูริถามขึ้นเมื่อมังกรเบญจธาตุกลับมานั่งตรงข้ามกับเธอ
“ก็แค่น้ำชาที่ทำจากดอกกุหลาบแห่งแสงกับดอกแสงจันทร์”การบอกส่วนผสมของมังกรเบญจธาตุทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าเพราะมันเป็นสิ่งที่มีผลต่อพลังของเธอโดยตรง อย่างไม่ต้องสงสัย แต่สถานะที่ถูกคำสาปที่เหมือนยาสั่งนี้คืออะไรกัน เพราะถึงเวทของเธอจะมีถูกระงับแต่คำสั่งที่บอกให้เธอหลับนั้นต่างหากที่เธออยากรู้มากกว่า
“คงจะไม่มีส่วนผสมแค่นั้นใช่ไหม”ยูริหลี่ตามองเธอ
“แม้สมเป็นผู้หยั่งรู้ ใช่เจ้าค่ะ มันไม่ใช้แค่นั้น มันมีส่วนผสมของดอกซากุระด้วยนะเจ้าค่ะ ดอกซากุระสีดำที่เกิดจากคำสาปของผู้ที่ตายใต้ต้นไม้นั้นทำให้มันเป็นส่วนผสมอย่างดีที่เอามาผสมกับน้ำที่มาจากสระอโนดาน มันเป็นความโชคดีของท่านหรือโชคดีของข้านะ”
“นั้นมันยาที่มีผลต่อข้ากับท่านพี่ยูริมานเท่านั้น มันมีผลต่อคำสั่งของเจ้าเท่านั้นใช่ไหม”ยูริเบิกตากว้างอย่างตกใจยิ่งกว่าเดิม
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าและเดเนียว เจ้าค่ะ เพราะท่านหน้าจะรู้นะเจ้าค่ะว่าส่วนผสมสุดท้ายคืออะไร”
“อืม”ยูริพยักหน้ารับรู้
“ส่วนยาแก้นั้นข้ายังไม่ได้ทำ อีกอย่างถึงทำมันก็ไม่มีผลหรอก เพราะถ้าข้าไม่ได้เป็นคนให้ท่านกินเองนะมันก็จะแก้คำสาปไม่ได้”
“อ้อ อาหารที่ท่านทานไปคือยาแก้ให้ท่านใช้เวทมนตร์ได้ดังเดิม แต่ ข้า มังกรเบญจธาตุขอออกคำสั่งให้ท่านยูริไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ยกเว้นไว้ช่วยท่านหมออันจางหรือคนที่สมควรช่วย ร่วมทั้งข้าหรือเดเนียวจะเป็นคนสั่งเท่านั้นหากท่านยูริไม่ทำตามขอให้ท่านเจ็บปวดทั่วทั้งกาย ทั้งใจ”มังกรเบญจธาตุออกคำสั่งออกมาก่อนที่ยูริจะรู้ตัว และช็อกไปชั่วขนาด
“มะลิ”หมออันจางเรียกเธอ
“เจ้ายังไม่ได้เรียนเวทไม่ใช่เหรอ”เขาถามอย่างสงสัย เพราะเขาได้ดูสถานะที่เธออนุญาตให้NPC
“เจ้าค่ะ แต่ข้ามีหลักอยู่ว่าคำพูดของคนเรานั้นมีความหมายเสมอ ข้าก็แค่เอ่ยคำสาปโดยใช้ภาษาปกตินี้แหละเจ้าค่ะ อีกอย่างท่านอย่าลืมสิเจ้าค่ะ พลังจิตของข้านั้นมีมากกว่าคนธรรมดากว่า 4 เท่า เพราะฉะนั้นการสาปคนที่มีระดับสูงกว่าจึงเป็นผลโดยทันทีนะเจ้าค่ะ”
“เจ้ารู้ได้อย่างไง”ยูริเป็นคนถามบางเมื่อหายช็อกค้าง
“ความลับ อีกอย่างหนึ่งเพื่อให้ ท่านยูริเชื่อฟังหมออันจาง ข้าเลยให้ท่านฉางทำกำไลพันธะขึ้นมาให้ คู่หนึ่ง”เธอชี้ไปยังกำไลที่ให้เดเนียวใส่ให้ยูริกับเธอที่สวมให้หมออันจาง
“ต่อไปท่านยูริก็ไม่สามารถทำอะไรท่านหมออันจางได้ ยกเว้นว่าท่านหมอจะยอมเอง”คำพูดของเธอทำให้ทั้ง 2 ตะลึงมากกว่าเดิม
“ท่านยูริเจ้าค่ะ บางทีสำหรับคนบางคนก็สมควรจะพูดตรง ๆ นะเจ้าค่ะ ไม่งั้นระวังจะชวด ถึงเราจะเป็นเพศไหนก็ตาม”มังกรเบญจธาตุเดินไปกระซิบบอกยูริไม่เบาเลย ก่อนเดินเข้าห้องนอนพร้อมกับเดเนียว ปล่อยให้ทั้งคู่นั้นนั่งปรับความเข้าใจกัน
ห้องนอน
“นายหญิงขอรับ”เดเนียวที่กำลังหวีผมเมื่อเธออาบน้ำเสร็จ
“หืม”
“นายหญิงทราบหรือขอรับว่า...”
“ว่าท่านยูริ ไม่ใช่ผู้หญิงนะเหรอ รู้สิถ้าไม่รู้จะพูดเหรอ”มังกรเบญจธาตุพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ชายหนุ่มจะถามจบ
“ท่านทราบได้ไงขอรับก็....”มังกรเบญจธาตุเรียกชายหนุ่มให้ก้มลงมาแล้วกระชิบบอกบางอย่างพร้อมรอยยิ้มหวานและเรียกจี้เหมยมาบรรเลงเพลงหวาน ๆ อย่างอารมณ์ดีให้กับคู่ที่อยู่ข้างนอก
ห้องครัว
“ท่านอันจาง”ยูริเรียกชื่อของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าไป พร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มและบอกความในใจ
“ข้ารักท่าน รักท่านจริง ๆ ทั้งในนี้และชีวิตจริง ถึงจะรู้ว่าท่านไม่คิดจะรักใครอีกนอกจาก ภรรยา และคงไม่ชอบเพศที่สามอย่างข้า รู้ทั้งรู้ ก็ไม่เคยตัดใจจากท่านได้ เมื่อ 2ปีก่อน เมื่อรู้ว่าภรรยาของท่านจากไปแล้ว ข้าที่คิดว่าขอเพียงแอบรักท่านคงจะพอแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ไม่พอ เพราะวันที่เห็นท่านเศร้าเสียใจกับการจากไปของภรรยา ทำให้ข้าอยากเข้าไปปลอบใจท่าน แต่เมื่อคิดว่าท่านเสียใจให้กับเธอ ข้าจึงขอเดินออกมาดีกว่า และพอได้เห็นท่านอีกครั้งก็ทำให้ข้าอยากครอบครองท่านไว้คนเดียว”เสียงของเธอหยุดไปพร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่รู้ตัว และเริ่มพูดอีกครั้ง ถึงจะเห็นสีหน้าที่โกรธจัดของอีกฝ่ายก็ตาม
“ถึงได้ทำแบบนั้น เพราะมันจะทำให้ท่านคิดถึงข้า และข้าก็จะทราบการเคลื่อนไหวของท่านอีกด้วย ข้าขอโทษ ขอโทษที่ทำอย่างนั้น ขอโทษที่รักท่าน พรุ่งนี้ข้าจะไปจากที่นี้ ไม่ให้ท่านเห็นหน้าข้าอีก ว่างใจเถอะข้าไม่ตัดอนาคตของตัวเองหรอก แต่ในนี้หรือข้างนอกข้าจะพยายามไม่ให้ท่านเห็นหน้าข้าอีก”ยูริพูดจบก็ลุกขึ้นและวิ่งเข้าห้องไปทันที พร้อมกับเพลงที่จบลง
“ท่านหมอ”
“ถูกใจเจ้าแล้วหรือยัง”
“เฮ้ย ข้าไม่รู้เรื่องระหว่างท่านกับท่านยูริหรือเรื่องในอดีตหรอกนะ แต่ที่ข้าเห็นคือแววตาที่ท่านยูริมองท่านต่างหาก ดวงตาที่สื่อสารว่ารักท่านจริง ๆ ด้วยหัวใจ มันเป็นสิ่งที่ข้ารู้สึกโหยหา แต่พอเห็นสิ่งนั้นในดวงตาคู่สวยนั้นมันทำให้ข้าอยากช่วยท่านยูริ แต่ถ้าท่านทั้ง 2ไม่ต้องการ ข้าจะเอามันออกให้ แต่ถ้าท่านคิดอยากจะผูกพันธะนั้นให้แน่นขึ้น ท่านคงต้องใส่สิ่งนี้ให้เขา”เธอยื่นถุงกำมะหยี่สีชมพู่ให้ไว้บนโต๊ะหน้าท่านหมออันจาง
“หรือท่านจะให้ข้าถอดมันออก อย่าพึ่งตอบข้าตอนนี้ ท่านมีเวลาถึงเช้า เพราะข้ามังกรเบญจธาตุออกคำสั่งไม่ให้เขาออกไปจากร้านได้จนกว่าข้าจะสั่ง ฉะนั้น ท่านก็ถามตัวเองแล้วกันว่ารู้สึกอย่างไรกับท่านยูริกันแน่ ฝันดีนะเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเดินกลับเข้าห้องนอน ปล่อยให้ท่านหมออันจางได้คิดอยู่คนเดียว
วันที่ 5
‘เปรี้ยง’ ‘โอ้ย’ เสียงของบางอย่างที่ทำให้ทุกคนต้องมายังจุดเกิดเหตุก็เห็น ผู้หยั่งรู้ที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์พร้อมกับเลือดที่มุมปาก
“ยูริ”หมออันจางที่ออกมาคนแรกก็เรียกชื่อของคนที่บาดเจ็บ ทำให้คนถูกเรียงสะดุ้งและพยายามจะเปิดประตูอีกครั้ง แต่ก็ถูกดีดกลับมาจนชายหนุ่มวิ่งไปรับเพื่อลดแรงกระแทก และพยายามจับตัวมาพิงอก
“ทำไปก็เปล่าประโยชน์ ท่านก็ได้ยินคำสั่งของข้าท่านยูริ”คนที่เดินผ่านม่านหลังร้านออกมากล่าวขึ้น ยูริจึงหยุดอยู่กับที่ไม่มองหน้าคนมาช่วยพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ทั้งเสียใจ ทั้งเจ็บใจ ทั้งแค้นใจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
“เฮ้ย...ท่านหมอ ท่านจะเอาอย่างไง ก็แล้วแต่ท่าน”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามคนที่ร่ายคาถารักษาอาการของคนที่ยอมอยู่นิ่ง ๆ
“ข้ามีสิทธิ์ด้วยหรือ ในเมื่อเจ้าคิดไว้หมดแล้วนิ”เสียงเย็นชาของชายหนุ่มพูดขึ้น
“งั้นหรือ ถ้าข้าทำอย่างนั้น จริงๆ แล้วละก็ข้าคงไม่ให้ท่านเป็นคนเลือกหรอก”มังกรเบญจธาตุเดินมาคุกเข่าต่อหน้าคนทั้ง 2
“ไม่ว่าท่านจะเลือกแบบไหนก็เป็นสิทธิ์ของท่าน”เธอพูดต่อ
“แล้วถ้าข้าให้เจ้าถอนคำสาปทุกอย่าง ร่วมทั้ง ถอดกำไลพันธะออกละ”หมออันจางเอ่ยออกมา
“ท่านคิดดีแล้วนะ ไม่ว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับท่านโดยนางเป็นคนทำแล้วละก็ ข้าจะไม่รับผิดชอบ ส่วนเรื่องของข้า ก็ขอเอาไว้ก่อนแล้วกัน เพื่อไม่ให้นางมาฆ่าข้าที่หลัง” หมออันจางพยักหน้ารับอีกครั้ง เธอจึงถอดมันออกและกล่าวถอนคำสั่งให้ออก แต่ไม่แก้คำสาปเท่านั้น และมอบกำไลทั้ง 2 วงให้กับหมออันจาง และถอยไปยืนอยู่หน้าประตูที่เข้าไปในบ้าน
“ท่านคงไม่อยากเห็นหน้าข้ามากเลยใช่ไหม”ยูริที่นั่งนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา พร้อมเสียงสะอื้น
“เจ้า”
“นั้นสินะ แต่ไม่ว่าอย่างไงข้าก็รักท่าน และจะไม่มีวันห้ามใจให้หยุดรักท่าน แต่ท่านวางใจเถอะ เมื่อข้าพูดคำไหมยอมเป็นคำนั้น ข้าจะไม่มาให้ท่านเห็นหน้าอีก โปรดวางใจเถอะ”ยูริลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่หน้าประตู แต่กับถูกจับมือเอาไว้ พร้อมถูกดึงมากอด มังกรเบญจธาตุเห็นดังนั้นก็ถอยเข้าไปหลังม่าน
คนที่ดึงเองก็ตกใจ เพราะทำไปไม่รู้ตัว เมื่อรู้สึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าคนตรงหน้าอีก ก็รู้สึกอ้างว้าง แต่พอดึงเอาคนที่ต้องการตัดใจจากไปไม่คิดจะพบหน้ากันอีกกับรู้สึกอบอุ่นจนตัวเองยังแปลกใจ
“ได้โปรด อย่าทำแบบนี้ มันจะทำให้ข้าลำบากใจที่จะไม่มาให้หาท่านอีก ในเมื่อท่านไม่ได้มีใจให้ข้าก็อย่าให้ความหวังกับข้าอีกเลย ข้าเจ็บเพราะรักท่านมากพออยู่แล้ว”น้ำตาที่ซึมผ่านเสื้อทำให้คนที่กอดอยู่ต้องดันร่างบางออกแล้วมองหน้าคนตรงหน้าให้เต็มตา และคิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมาอีกครั้ง และหยิบกำไลพันธะใส่ให้คนตรงหน้าและตน พร้อมกล่าวมหาเวทพันธะทำให้ ทั้ง 2 ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในเกมส์หากอีกคนเรียก อีกคนก็ต้องมาปรากฏตรงหน้าทันที ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม โดยเฉพาะคนที่เป็นคนกล่าวเวทบทนี้ ทำให้ยูริตะลึงอีกครั้ง ยอมอีกฝ่ายโดยไม่ทันตั้งตัว
“รอได้ไหม รอให้ข้ารักเจ้าได้ไหม”คำพูดพร้อมแววตาที่อ่อนโยน ทำให้เธอตะลึงอีกครั้ง เมื่อได้ยินประโยคนี้ ยูริกอดคนตรงหน้าทันทีพร้อมร้องไห้โฮ
“เฮ้ย ดีใจก็ร้องไห้ เสียใจก็ร้องไห้ เจ้านี้ขี้แย่กว่าที่ข้าคิดไว้นะ”เสียงของคนที่ปรากฏตัวขึ้นทำให้คนที่กำลังร้องไห้สะดุ้งแล้วมองหาต้นเสียง พร้อมหลบข้างหลังของหมออันจาง เพราะ สองคนนี้เคยประลองกันแล้วยูริก็แพ้แบบหมดท่า
“เจ้ามาทำอะไรที่นี้”หมออันจางถามเพื่อนรักต่างวัยทั้งในเกมส์และนอกเกมส์
“ก็มาดูว่าเจ้านั้นมันจะอาละวาดอย่างไงนะสิ แต่ผิดคาดไม่รู้ว่า มะลิเอายาอะไรให้กินถึงได้เอาแต่ร้องไห้แบบนี้”ช่างฉางมองหน้าอีกฝ่ายโดยมีเพื่อนรักขั้นกลางระหว่างกัน
“อาหารเสร็จแล้วเจ้าค่ะ หยุดสวีทแล้วมาทานอะไรก่อนไหมเจ้าค่ะ”เสียงทีออกมาจากหลังม่านพร้อมตัวคนพูดก็เปิดม่านออกมาอีกครั้ง
“มะลิ เจ้าริอาจจับคู่ให้เพื่อนข้าหรือ”เสียงเข้มเอ่ยถามคนที่เดินออกมาและยกมือไหว้เขา
“ก็แม้...ถ้าข้าทำให้ทั้งคู่รักกันได้มันก็ดีไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเอียงหน้าเอามือ ไขว้หลังแล้วยิ้มตอบคำถาม ผ่ายมือเชิญทั้ง 3 ท่านเข้าไปในห้องครัวที่เดเนียวจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วรอเสริฟ์อาหารให้กับทุกคน
“อย่างไง”ช่างฉางที่นั่งลงแล้วถามต่อ
“ก็ท่านหมออันจางก็หลุดจากคำสาปไง อีกอย่างก็ได้รู้ใจท่านยูริและใจของตัวเองด้วย ที่สำคัญท่านหมอก็จะได้รักษาคนได้เต็มที ไม่ต้องห่วงคำสาปว่าจะมีผลหรือไม่ จริงไหมเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุตอบพร้อมนั่งทานอาหารกับทุกคนและเรียกภูตหนุ่มมานั่งทานข้างๆเธอ
“ร้ายนักนะเรา แล้วรู้ได้อย่างไงว่าเจ้าอันจางมันเริ่มมีใจให้เจ้ายูริ”คำถามนี้ทำให้ 2 คนที่นั่งคู่กันถึงกับสำลักน้ำชาพร้อมกัน
“แล้วท่านฉางไม่เห็นฉากอินเลิฟเมื่อกี่หรือเจ้าค่ะ”เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ไปทางทั้ง 2 คนที่รู้สึกว่าจะไม่พูดอะไรแต่มันกับเข้าตัวเสียงั้น ฉางเองก็มองไปทางทั้ง 2แล้วเลิกคิ้วทำเป็นประหลาดใจแล้วดื่มกาแฟต่อจนหมดแล้วขอตัวกลับไปร้าน ส่วนมังกรเบญจธาตุกับเดเนียวก็ออกไปจัดร้านและถูกหมออันจางที่กลับมาอยู่ในโหมดเดิมใช่งานตั้งแต่เช้ายังเที่ยง ส่วนอีกคนที่ไปจัดการแปลงโฉมมาสวยเหมือนเดิมก็ถูกใช้งานเหมือนกัน เนื่องจากมายืนหัวเราะคิกๆให้หมออันจางได้ยินเลยไม่ต่างจากมังกรเบญจธาตุนัก ทั้ง3 ทำงานจนเย็นและเก็บหน้าร้าน พร้อมทั้งการเลื่อนระดับทักษะ
วันที่6
วันนี้ทุกคนก็ต่างทำงานของตัวเองตั้งแต่เช้าจนเที่ยง มังกรเบญจธาตุก็ได้ทักษะมาเพิ่มอีกทักษะ 2 อย่าง เพราะมีคนมาให้หมออันจางรักษาอยู่หลายคนถึงแต่ละคนจะมีระดับสูงไม่น้อยก็เถอะ เธอที่วันนี้ทำงานประจำเสร็จแล้ว ก็มายืนเป็นผู้ช่วยของ 2 NPCที่ตอนนี้ทำงานมือเป็นระวิง
“ให้ข้าช่วยอะไรไหมเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุที่ส่งน้ำชาให้หมออันจางถามขึ้น
“ก็ดี เจ้าช่วยเอายาใส่แผล และพันผ้าให้หน่อย”หมออันจางที่สั่งเสร็จก็เรียกคนไข้คนต่อไปเข้ามาในห้องที่จัดไว้สำหรับตรวจรักษา
“ท่านหมอ ทำไมถึงต้องมีการรักษาด้วย ในเมื่อแผลของบางคนก็มีน้อย”มังกรเบญจธาตุถามอีกครั้ง
“เจ้าก็รู้นิว่าในเกมส์ถ้าตายแล้ว ร่างกายจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม แต่ส่วนมากจะไม่ตาย แต่ได้รับบาดเจ็บแทนและบางครั้งยาที่มาก็ไม่สามารถรักษาบาดแผลบางอย่างได้”เธอพยักหน้าเข้าใจและเตรียมอุปกรณ์ต่อ และเริ่มสังเกตการรักษาจนเมื่อมีคนที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยมาเธอก็จะรักษาเอง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะ รักษา ระดับ 1 ,ทักษะวินิจฉัย ระดับ 1 ค่ะ)
หลังจากช่วยหมออันจางไปจนถึงเย็น มังกรเบญจธาตุก็เพิ่ม ทักษะไปอีก 2-3 ทักษะ และก็เก็บร้านเมื่อหมออันจางรักษาคนไข้คนสุดท้ายเสร็จ และไปทำอาหารให้ทุกคน แต่กับมีคนไข้มาอีกครั้งเมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จ
‘ปึงๆๆ’เสียงตบประตูเรียกให้ทุกคนสนใจและเป็นหมออันจางที่เดินมาเปิดมัน
“ขอโทษขอรับที่รบกวน แต่มีท่านเพิ่งผู้เดียวที่จะรักษาคนรักของข้าได้”เสียงทุ่มดูร้อนล้นพูดทันทีเมื่อหมออันจางเปิดประตู
“ถึงอย่างนั้นก็หัดเกรงใจกันมั้งสิ”ยูริที่เดินออกมาดูก็พูดขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ เพราะวันนี้ทั้งวันเธอเห็นเขาทำงานทั้งวัน ถึงจะมีเธอกับมังกรเบญจธาตุช่วยก็เถอะ
“ไม่เป็นไรหรอก ยูริ...เข้ามาสิข้าขอดูอาการหน่อย”หมออันจางเชิญให้ทั้ง 3 เข้ามาก่อนเพื่อดูอาการของชายหนุ่มที่ถูกคนพูดอุ้มอยู่ มังกรเบญจธาตุที่ออกมาดูก็เข้าไปเตรียมของในห้องตรวจให้หมออันจาง
เมื่อหมออันจางให้วางชายหนุ่มที่มีอาการบนเตียงตรวจ และตรวจอาการอย่างเครียด ๆจนทำให้ยูริที่ยืนอยู่ข้าง ๆรู้สึกได้
“ถ้าท่านคิดจะมีแฟนเป็นหมอละก็ต้องทำใจหน่อยนะ ยูริจัง”มังกรเบญจธาตุที่ยืนอยู่ข้าง ๆพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของแม่มดสาว
“ทำไม”ยูริหันไปถามเธอ
“เพราะนี้แหละคือลักษณะของคนเป็นหมอ นั้นก็คือไม่ว่าเวลาใดชีวิตคนไข้ต้องสำคัญเสมอไงละท่าน”มังกรเบญจธาตุยิ้มตอบเธอ ทำให้แม่มดสาวได้คิดแล้วถอดใจอย่างเข้าใจคนที่เธอรัก
“เจ้าหนูนี้เป็นอะไรเหรอ อันจาง”ยูริถามเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่ม
“โดนพิษของราชินิแมงมุมนะ”
“เข้าป่าต้องสาปมาสินะ ข้าขอดูแผลหน่อย”เธอเดินไปดูบริเวณหัวไหล่ที่พันผ้าไว้
“ปากแผลซีดแสดงว่าเจ้าคงใช่ลมปราณขับพิษออกไปแล้ว เจ้านี้โชคยังดีนะ”ยูริที่ชำนาญเรื่องพิษไม่น้อยไปกว่าหมออันจางพูดขึ้น หมออันจางจึงเดินไปหยิบสมุนไพร 2 -3 แล้วนำมาผสมกันนำมาปั้นเป็นลูกกลอนแล้วให้ชายหนุ่มกิน พร้อมถ่ายพลังลมปราณให้เพื่อขับพิษที่ตกค้างออกให้หมด
“พวกเจ้านอนที่นี้ก็แล้วกัน ข้าจะได้ดูอาการของเจ้าหนูนี้ด้วย”หมออันจางปาดเหงื่อแล้วเดินออกไปพร้อมสั่งให้เธอหาอะไรให้พวกเขาทานพร้อมจัดที่นอนให้อีก 2 หนุ่มที่เหลือ
4 ชั่วโมงต่อมา
“มะลิ พรุ่งนี้เจ้าเองก็จะหมดเวลาทำงานกับข้าแล้วสินะ”หมออันจางที่เพิ่งไปตรวจคนไข้ที่มีอาการดีขึ้นมานั่งดื่มชากับ2 สาว และถูกยูริบังคับให้นอนหนุนตักเธอ พูดขึ้น
“เจ้าค่ะ”
“เจ้ามีพรสวรรค์ทางนี้อยู่มากเลยนะ”หมออันจางพูดต่อ
“ท่านหมอจะให้ข้าเป็นลูกศิษย์หรือเจ้าค่ะ”
“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไง”
“หิหิ ข้าขอคิดดูก่อนนะเจ้าค่ะ”
“ทำไมละ”คนที่นั่งอยู่เอ่ยถามขึ้น
“ข้าก็มีความฝันของข้านิเจ้าค่ะ และข้าเองก็ยังไม่รู้จักเกมส์นี้ดีพอเลย ข้าอยากศึกษาให้ดีก่อนนะเจ้าค่ะ”
“อืม ถึงอย่างไรข้าจะรอให้เจ้ามาเป็นศิษย์เอกของข้าอีกคนหนึ่งก็แล้วกัน”หมออันจางพูดก่อนจะลืมตาและลุกขึ้น พร้อมไล่ทุกคนไปนอน
“อะนี้จดหมาย เจ้าเดินไปสุดซอยก็จะเจอร้านยา ทิวไผ่ เอานี้ไปให้ท่านหมออันชาง ว่าข้าฝากกล่องนี้ไปให้เขาด้วยนะ”พอเธอรับมา ตัวของเธอก็มีแสงวาบขึ้นมาแล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดเริ่มต้นเหมือนเดิม
“และนี้ ค่าแรงของเธอ”มังกรเบญจธาตุ ส่งของให้เดเนียวที่อยู่ในร่างมนุษย์ถือแล้วยกมือไหว้รับมันมา
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับเงินค่าแรงร้านช่างตีเหล็ก จำนวน 50 ชั่งค่ะ)
“ขอบคุณเจ้าค่ะ ช่างฉาง”
“หากจบภารกิจนี้ แล้วเจ้ายังไม่ได้ออกจากเมืองก็มาหาข้าก่อนนะ”เธอพยักหน้ารับแล้วหันไปยิ้มให้หวงจงที่มองเธออยู่
“ขอบใจนะ”หวงจงกล่าวขึ้นเมื่อเธอหันมา
“อืม”มังกรเบญจธาตุรับคำแล้วก็ยิ้มตาโตให้ เมื่อมีเสียงประกาศจากระบบ
(ผู้เล่น หวงจง Lv. 100 ส่งคำขอเป็นเพื่อนกับท่านค่ะ จะรับหรือไม่)
“รับ”
“แล้วเจอกันใหม่”ทั้ง 2 เดินออกจากร้าน เพื่อไปยังร้านยา เมื่อพ้นหน้าร้านสีหน้าของเธอก็กลับมาเป็นอย่างเดิม เธอรับของมาถือเองแล้วให้ภูตหนุ่มกลับไปตัวเล็กเหมือนเดิม และไม่ให้ใครเห็นตัว
“นายหญิง ทำไมท่านถึงอยากเป็นเพื่อนกับท่านหวงจง ขอรับ”เดเนียวเอ่ยถามเมื่อมานั่งอยู่บนไหล่ของนายสาว
“คงต้องขอบคุณสถานะพิเศษนะ ไม่นึกว่าผู้ที่สร้างเจ้าจะมีเวทมนตร์ทำให้ข้าอยากลองดูอีกสักครั้ง ลองที่จะมีเพื่อนใหม่เพิ่ม ลองให้ความเชื่อใจเพื่อน โดยใช้โลกแห่งนี้ที่ผู้เข้ามาใช้ความรู้สึกในการเล่น ไม่ว่านั้นจะเป็นความรู้สึกที่ดีหรือไม่ก็ตาม แต่ข้าก็อยากลองสัมผัสมันดูอีกสักครั้ง”เธอเดินมาจนถึงหน้าร้านก็ต้องหยุดเพราะคำพูดของภูตหนุ่ม
“แล้วทำไม กับตัวของกระผมท่านถึงยิ้มให้ และไว้ใจ เชื่อใจ ละขอรับ ในเมื่อกระผมเป็นเพียงสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา”
“ก็เพราะคนที่สร้างเจ้า สร้างเจ้ามา เพื่อตัวข้านะสิ เพื่อให้ข้าได้รับความซื่อสัตย์จากความรู้สึกที่เจ้ามีให้ข้า”เธอตอบและเดินเข้าไปในร้าน ด้วยความตะลึงของเดเนียว
‘ร้านยาทิวไผ่’
‘กุ่งกิง ๆ’
“ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีขอรับ”เสียงถามมาจากหลังเคาน์เตอร์ แต่กับไม่เห็นตัวคน
ร้านนี้ถูกจัดคล้าย ๆกับร้านช่างฉาง ด้านข้างและฝังเดียวกับประตูจะเป็นตู้กระจกบานเลื่อนมีขวดใส่น้ำสีต่าง ๆอยู่มากมาย แต่ด้านหลังเคาน์เตอร์จะเป็นลิ้นชักเรียงกันจนเกือบถึงเพดานที่มีตัวหนังสือจีนกำกับอยู่
“สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านหมออันจาง”มังกรเบญจธาตุเดินเข้าไปในร้านและมองสำรวจรอบ ๆ ร้านเพราะคิดว่าตัวคนพูดคงทำอะไรอยู่สักอย่างหลังเคาน์เตอร์
“ต้องการอะไร แม่หนู”เขายืดตัวขึ้นมาเพื่อถามคนที่เข้าร้าน
“ข้ามาสมัครงานเจ้าค่ะ แล้วก็เอาของจากร้านช่างฉางมาส่งให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุส่งของที่แนบด้วยจดหมายให้ท่านหมออันชาง เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า รับของพร้อมเปิดจดหมายขึ้นมาอ่านแล้วมองหน้าเธออีกครั้ง
หมออันจางเป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 30 ต้น ๆ หน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวสะอาดตาอย่างคนเป็นหมอ สวมชุดบัณฑิตสีดำทำให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วขาวมากกว่าเดิม เขาอ่านจดหมายและมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เปิดห่อผ้าออกก็เห็นของข้างในเป็นเครื่องอะไรสักอย่างหนึ่ง แล้วเขาก็นำมันไปเก็บ
“เจ้าผ่านงานของช่างฉางแล้วสินะ งั้นพรุ่งนี้ค่อยเริ่มทำงานแล้วกัน”เขาบอกเธอแล้วนำเธอไปยังด้านในของร้าน
“เริ่มวันนี้ก็ได้เจ้าค่ะ ท่านหมออันชาง”
“เอางั้นเหรอ งั้นก็เปลี่ยนชุดก่อน”หมออันจางดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวชุดของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นชุดของหมอจีนโบราณที่คล้าย ๆชุดบัณฑิตสีดำเช่นเดียวกับของหมออันจาง
“เจ้าคงมีความสามารถไม่น้อยที่ผ่านฉางมาได้ข้าเองก็นิสัยไม่ต่างจากฉางนักหรอก(ทีว่าเหมือนเนี่ย ความโหดใช้ไหม:คนแต่ง/หิหิ:หมออันจาง) เอาเจ้าถือตะกร้าที่ข้าแยกเอาไปไว้บนโต๊ะนั้น”หมออันจางชี้โต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ด้านใน เธอจึงยกตะกร้าที่แยกแล้วไปไว้จนหมด
“พอแค่เนี่ยแหละเจ้า ไปพักผ่อนเถอะ อะแคร็ก แคร็ก”หมออันจางไล่เธอให้ไปพักผ่อน เมื่อเขาแยกสมุนไพรจนหมดโต๊ะ แต่มีเสียงแปลก ๆต่อท้าย
“เอ้อ...งั้นไม่ทราบว่าทานอาหารเย็นหรือยังเจ้าค่ะ”
“ทานแล้ว”
“งั้นหรือเจ้าค่ะ แต่คงจะทานเข้าไปน้อยนะเจ้าค่ะ ถ้าไม่รังเกียจให้ข้าทำอะไรให้ทานไหมเจ้าค่ะ”เขาทำตาโต
“เจ้าหิวแล้วเหรอ งั้นก็ไปหาอะไรกินเถอะ ข้าไม่หิวหรอก”มังกรเบญจธาตุเพียงเลิกคิ้วแล้วยิ้มให้
“เจ้าค่ะ งั้นขอใช้สมุนไพรสัก 2 อย่างได้ไหมเจ้าค่ะ”
“อืม”พอได้รับอนุญาตเธอก็เดินไปหยิบที่ชั้นแล้วเดินเข้าครัวไป เพียงไม่นานกลิ่นซุปผักหอม ๆก็ลอยเข้าจมูกของเขาที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ แล้วเขาก็เดินตามกลิ่นไป ก็เห็นมังกรเบญจธาตุกำลังตักซุปใส่ถ้วยวางไว้บนโต๊ะอาหาร
“เชิญทานได้แล้วเจ้าค่ะ”เธอพูดพร้อมเดินไปห้องรับรองที่ให้เดเนียวไปจัดให้
“แล้วเธอกับภูตของเธอละ”
“เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ขอตัวสักพักเดียวนะเจ้าค่ะ ทานเสร็จก็เข้านอนเลยนะเจ้าค่ะ เดียวข้ามาเก็บล้างเอง”เธอพูดก่อนเดินเข้าห้องไป และออกมาอีกทีหลังอาบน้ำเสร็จ พบทุกอย่างถูกเก็บล้างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินเข้าห้อง ไปนอน
ห้อง GM
“สวัสดีค่ะ”เสียงหวานดังขึ้นเมื่อได้รับอนุญาตให้เข้ามาในห้อง และเมื่อทุกคนเห็นผู้เข้ามาก็รีบลุกขึ้นพร้อมกัน
“สวัสดีครับ/ค่ะ ท่านรอง”ทุกคนทักทายพร้อมเพียงกัน
“ตามสบาย ทุกคนทำงานกันต่อเถอะ”เธอโบกมือพร้อมเดินไปหน้าจอ ที่ถ่ายทอดออกมาจากในเกมส์ มองคนที่เธออยากมาดูให้เห็นกับตากำลังทำงานในร้านยาอยู่พร้อมรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มจากปากแต่เป็นจากดวงตาของเธอคนนั้น
“ท่านรอง”อานัทเดินมาหยุดด้านซ้ายของเธอ
“เราอยากมาดูให้เห็นกับตานะ นัท”เธอเอ่ยพร้อมกดบางอย่างเรียกสถานะของคน ๆนั้นออกมาและตรวจดูสิ่งที่ฝาแฝดหน้าจะมาแก้ไขแล้ว
“ไม่ได้เห็นมานานแล้วนะครับ รอยยิ้มนั้น”
“อืม…ไม่ได้เห็นมานานมากเกินไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้น แล้วอีกคนละ”
“กำลังจะยืดเกาะนะ ท่านรอง”
“อีกไม่นานแล้วสินะ อีกไม่นาน อีกไม่นานที่จะได้ทั้ง 2 คนกลับมา ได้เห็นรอยยิ้มนี้อีกหลายครั้งและตลอดไป"
"ท่านมั่นใจ ถึงขนาดนั้นเชียวหรือครับ”
“ท่านแม่เคยบอกว่า การเกิดมาของเธอคืนสิ่งที่จะยืดเหนียวพวกเราเอาไว้ และเธอก็มีผู้ที่จะให้ยืดเหนียวที่ไม่มีใครเข้าถึงเขาได้นอกจากเธอ และพวกเราก็ได้ประจักษ์ก็เมื่อวันที่เธอมาที่ห้องนั้นไงละ....”
“ท่านรองทราบหรือครับ เรื่องวันนั้นนะ”
“ก็..หิหิ...มีคนไปฟ้องนะ”
“งันหรือครับ”
“อ้อ อีกไม่นานเธอก็จะต้องกลับมาใช้สถานะพิเศษอีกครั้ง”
“ผมก็ว่างั้น พวกนั้นคงไม่ยอมง่ายๆ แน่”
“งั้นมีอะไรก็โทรไปบอกเราโดยตรงได้เลยนะ นัท ไม่ต้องให้พวกนั้นรู้หรอก เพราะพวกนั้นรู้ดีว่าเราจะทำก็ต่อเมื่อเธอคนนั้นขอเท่านั้น”หญิงสาวจัดการล็อกสถานะแล้ว โบกมือลาทุกคน
“ท่านรองหมายความว่าไงครับ”สินเทพถามขึ้นเมื่อเธอจากไปแล้ว
“ก็หมายถึง นายมีคนให้ฟ้องหาก 2 คนนั้นมาทำอะไรกับสถานะของเด็กคนนั้นนะสิ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของพวกเขาที่จะตกลงกันเองด้วยนะ”อานัทตอบแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม
วันต่อมา
มังกรเบญจธาตุตื่นแต่เช้าอยู่แล้ว จึงทำทุกอย่างเหมือนกับที่อยู่ที่ร้านโน่น คือเข้าห้องครัวไปทำอาหารเช้า แต่เปลี่ยนจากปากท่องโก๋เป็นแซนวิซสมุนไพรพร้อมชาสมุนไพร โดยที่เดเนียวเป็นคนจัดโต๊ะ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะการปรุงยา ระดับ 1 ,การจำแนกยา ระดับ 1 ได้เลื่อน ทักษะ การทำอาหาร ระดับ 3)
“นายหญิงขอรับ”ทั้ง 2 ทานกันเสร็จหมออันจางก็เดินออกมาพอดี เขานั่งลงโต๊ะที่เหลือ เดเนียวก็มาเสริฟ์น้ำชา แล้วทั้ง 2 ก็ขอตัวไปทำความสะอาดร้านก่อน
“อะไรเหรอ”
“นายหญิงเอาสมุนไพรอะไรมาทำซุปให้ท่านหมอดื่มหรือขอรับ”
“แล้วเจ้าดื่มนะรู้สึกเป็นอย่างไง”
“เผ็ดนิด ๆ รู้สึกสบายตัวเย็น ๆ แต่ก็หวานจากชาดอกไม้อยู่ขอรับ”
“ขิงกับดอกคาโมมายล์นะ เจ้าจำไม่ได้เหรอ เมื่อวันก่อนมีฝนตกนะ ท่านหมออันจางคงไปโดนละอองฝนมาเลย มีอาการนิดหน่อย”
“แต่ว่าท่านหมอเป็นหมอนะขอรับ แถมเป็น NPC ไม่น่าไม่สบายได้นะขอรับ ถึงจะโดนละอองฝนก็เถอะ” เดเนียวบอกออกมาอย่างสงสัย
“ข้าเองก็สงสัยอยู่ แต่ข้าไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นโดยไม่ได้ถูกร้องขอหรอกนะ”
“แล้วที่นายหญิงทำละขอรับ”
“มันเป็นสัญชาตญาณนะ ไม่มีอะไรมากหรอก”
“ทำอย่างกับว่านายหญิงเป็นหมอ”
“หิ นั้นสินะ หิหิ”บทสนทนาของทั้ง 2 คนก็ถูกคนที่พูดถึงได้ยินทั้งหมด เพราะออกมาพอดี
“มังกรเบญจธาตุ”เธอหันมาตามเสียงเรียก
“เรียก มะลิ ก็ได้เจ้าค่ะ”
“เอ้อ...อืม ตอนบ่ายจะมีคนมาส่งอาหาร ข้าสั่งเผื่อพวกเจ้าแล้วนะ ขอบใจนะ”หมออันจางบอกจบ ก็เดินเข้าไปข้างในและออกมา โดยมีหนังสือ2เล่มมาด้วย
“นี้คือ ‘หนังสือการจำแนกสมุนไพร’ ‘หนังสือปรุงยารักษาและยาพิษ’ ตัวข้ามีให้เจ้าแค่นี้นั้นแหละ นอกนั้นเจ้าคงต้องเรียนรู้เอาเอง”หมออันชางมอบหนังสือทั้ง 2 เล่มให้เธอ มังกรเบญจธาตุรับมาแล้วเปิดเล่มแรก และเล่ม 2 ต่อมาเมือเธอหายมึน แล้วเขาก็ให้เธอเข้าไปช่วยแยกยาสมุนไพร หลังจากเธอทำความสะอาดร้านเสร็จ โดยให้เดเนียวดูหน้าร้านแทน จนเที่ยงก็มีคนมาส่งอาหาร พวกเขาจึงได้หยุดพัก ช่วงบ่ายเธอก็แยกยาสมุนไพรจนเสร็จและมาช่วยหมออันจางจัดเข้าตู้ยา ก็ใช่เวลาจนถึงเย็น เธอจึงเป็นคนขอทำอาหารเสียเอง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการปรุงยา ระดับ 2 ,การจำแนกยา ระดับ 5,การทำอาหาร ระดับ 4 )
“อาหารของเจ้ามีส่วนผสมของสมุนไพรทุกอย่าง”หมออันจางพูดขึ้นเมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว และเธอกับเดเนียวกำลังช่วยกันเก็บครัวอยู่
“เจ้าค่ะ”
“เจ้าต้องการอะไร”เขาถามกลับอีก
“เปล่านิเจ้าค่ะ ข้าแค่เห็นว่าที่นี้มีเครื่องปรุงที่ทำได้เลยอยากทำเท่านั้น แล้วอร่อยหรือเปล่าเจ้าค่ะ”เขาชะงักไปนิดหนึ่งแล้วพยักหน้า
“งั้นพวกข้าขอไปพักผ่อนก่อนนะเจ้าค่ะ”เธอกับเดเนียวก็เดินเข้าห้องทันที
อันจางเมื่อเข้ามาในห้องนอนก็ติดต่อไปหาเพื่อนของเขาทันที
“ไง เพื่อน”เสียงตอบรับกลับมาดูแปลกใจที่คนเงียบ ๆติดต่อมาหาเขา
“นายบอกอะไร มะลิ บ้าง”อันจางถามที่สงสัยทันที
“บอกอะไรของนาย ยัยหนูกว่าจะรู้ร้านที่จะไปก็ตอนออกเดินทาง มีอะไรเหรอ”ปลายสายถามอย่างสงสัย
“ทำอาหารสมุนไพรให้ข้ากิน และมันมีผลกับข้า ไม่ใช่สิคำสาปที่สาปข้าต่างหาก”อันจางหันไปจ้องมองพระจันทร์ที่หน้าต่างไม่มองหน้าเพื่อนที่มาในรูป 3 มิติ
“ดีหรือร้ายละ”
“ดี เมื่อคืนข้าไม่มีอาการจากคำสาปอีก และดูมันจะลดลง”
“ก็ดีแล้วนิ”
“แต่อีกไม่นานนางจะมาแล้ว”
“งั้นลองให้มังกรปะทะสิงดูเป็นไง”ช่างจางตอบกับอย่างเจ้าเล่ห์
“ข้ากลัวว่า มะลิจะเจอดีนะสิ”
“เอาน่า ยังไงก็ยังไม่ถึงเวลา ถึงเวลาแล้วเจ้าก็ค่อยดูแล้วกัน ว่าใครจะร้ายกว่าใคร ระหว่างผู้เล่นหน้าใหม่กับแม่มดดำผู้เลอโฉม อ้ออีกอย่างนะ เจ้าดูสถานะของมะลิหรือยัง”
“ยัง”อันจางหันไปทางเพื่อน
“งันก็ดูเซี่ย”ช่างฉางตัดการติดต่อทันทีเมื่อพูดจบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ห้องมังกรเบญจธาตุ
“สบายตัวไหมขอรับนายหญิง”
“อืม”
“เป่าผมเสร็จแล้วขอรับ”เดเนียวปิดเครื่องเป่าแล้วหวีผมของนายสาวให้เรียบร้อย
“ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุเดินไปนอนที่เตียง พร้อมกับเดเนียวกลับร่างเป็นภูตมานั่งอยู่ที่หมอนของนายสาว
“วันนี้เป็นอย่างไรบางขอรับ”
“เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็สนุกไม่แพ้ร้านโน่นเลย เสียอย่างเดียวท่านหมออันจางพูดน้อยไปหน่อย”
“ดูแล้วเขาสงสัยนายหญิงอยู่มากเลยนะขอรับ”
“ก็นะ เลยมองข้าแปลก ๆมาตลอดวัน”
“ช่วยไม่ได้นิขอรับ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดดีกว่า ตอนนี้นอนดีกว่าขอรับ”เดเนียวที่เห็นนายสาวหลับตา แต่คิ้วก็ยังขมวดเข้าหากัน
วันที่ 2 หมออันจางให้เธอจัดยาตามใบสั่งในช่วงเช้า และลองปรุงยาเลือด กับมานาในช่วงบ่าย กว่าจะสำเร็จก็เย็นพอดี
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนทักษะการปรุงยา ระดับ 5 ,การจำแนกยา ระดับ 7)
“วันนี้ก็สนุกอีกวันหนึ่ง แต่ปรุงยาเนี่ยยากเหมือนกันนะ ตอนแรก ๆทำเป็นยาพิษไป 2-3 หม้อแน่ พอได้แล้ว ทักษะปรุงยาดันหยุดเสียงัน”เธอบ่นออกมายาว ๆ เมื่อตอนทำเธอต้องปิดปากไว้ถึงจะคุยกับเดเนียวผ่านจิตได้ก็อยากพูดบาง
“วันนี้นายหญิงพูดยาวนะขอรับ”
“ก็แม้ ช่วงบ่ายเล่นไม่ได้พูดเลยนี้นะ แล้วเจ้าละขายยาเป็นอย่างไงบาง”
“ก็เรื่อย ๆ ขอรับ ส่วนมากที่เข้ามาก็มาเอายาที่สั่งไว้เท่านั้น มีแต่พวกระดับสูง”
“แล้วพวกนั้นเห็นเจ้าแล้วว่าไงบาง”
“ก็ถามถึงท่านหมอ แต่แล้วก็ส่งใบรับมาให้พร้อมจำนวนเงิน แต่พอตอบไปก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“แล้วไม่สงสัยเจ้าเหรอ”
“ก็มีบางขอรับที่ถาม ผมก็ตอบไปตามความจริงนะขอรับ”
“อืม”เสียงตอบกับมามันสั้นชายหนุ่มที่รับหน้าที่เช็ดเครื่องดนตรีทั้ง 2 ก็หันไปดูนายสาวก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้วจึงทำหน้าที่ของตัวเองต่อให้เสร็จแล้วปิดไฟนอน
วันที่ 3 หมออันจางให้เธอลองทำยาพิษกับยาแก้พิษ เกือบทั้งวัน หากไม่มีลูกค้ามาหาท่านหมอเสียก่อน แล้วทักษะ ทั้ง 2 ก็เลื่อนระดับไปอีก 2 ระดับ ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นหลังจากไม่ได้พูดเลยเกือบจะทั้งวัน แต่หลังจากที่ลูกค้าที่มาหากลับไปแล้วเขาก็หน้าซีดผิดปกติ
“นั่งก่อนสิเจ้าค่ะ”เธอกับเดเนียวก็ตั้งโต๊ะแล้ว ทั้ง 3 ก็นั่งทานพร้อมกัน
“มะลิ เธอดูออกใช่ไหมว่าฉันเป็นอะไร”
“ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
“แล้วทำไมยาของเจ้าถึงมีผลกับข้า”เขาที่ดื่มชาตบท้ายอาหารถามขึ้น
“ไม่ทราบจริง ๆเจ้าค่ะว่าทำไม แต่เท่าที่ข้าเห็น การใช้พลังรักษาของท่านก็คงมีผลด้วยสินะ”เขาพยักหน้าเมื่อเธอเดินกลับมานั่งที่แล้วให้เดเนียวเก็บของแทน
“และไม่ใช้ยาพิษด้วย”มังกรเบญจธาตุถามต่อ
“อืม”
“งัน คงไมพ้นคำสาป”
“ใช่ มันคือคำสาป ถึงข้าจะเก่งแค่ไหน มีแต่คำสาปนี้เท่านั้นที่รักษาไม่ได้ และสัญญาลักษณ์อันนี้ด้วย”มังกรเบญจธาตุมองสัญลักษณ์ที่แขนขวาที่หมอเลิกแขนเสื้อให้เธอดู และมันกำลังชัดขึ้น
“เพราะอะไรเจ้าค่ะ ในเมื่อสิ่งที่ข้าทำให้ท่านทานมีผลต่อมัน”
“ที่จริงข้าก็ทำยาแก้สำเร็จแล้ว แต่เมื่อข้ากินมันจนหายสนิท แต่สัญลักษณ์กับชัดขึ้น และคน ๆนั้นก็จะทำให้มันกลับมาอีกโดยที่ข้าไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็ไม่สามารถแก้ได้แล้วและต้องรอเวลาอีกด้วย พอหลายครั้งเข้าข้าก็เริ่มเบื่อหน่ายเลยปล่อยมันให้เป็นแบบนี้”หมออันจางพูดจบก็เดินกลับเขาห้องทันที
“มินะละ”มังกรเบญจธาตุยิ้มอย่างถูกใจ
“นายหญิงจะทำอย่างไรขอรับ”เดเนียวถามขึ้นเมื่อพวกเขาเดินเข้าห้องกันมาแล้ว
“ข้าจะทำให้มันหายขาดให้ดู”
วันที่ 4 วันนี้ก็เหมือนเดิมแต่วันนี้หมออันจางให้เธออยู่ที่เคาน์เตอร์ตั้งแต่เช้า ส่วนเขาก็ทำยาอยู่ในห้องทำงานอีกห้องหนึ่ง ช่วงบ่าย หมออันจางก็ออกมาหาเธอทันที เมื่อรู้ว่าตอนนี้เขาหายเป็นปกติ และอีกอย่างคนที่สาปเขาก็มาที่เมืองเริ่มต้นแล้ว
“มะลิ เจ้าทำอะไรลงไปรู้ไหม นางจะมาหาข้าแล้ว เจ้ารีบออกไปซ่อนก่อน”เขาที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะสัญลักษณ์ที่ชัดขึ้นเหนือสัญลักษณ์นั้นทำให้เขารู้ว่านางกำลังใกล้เข้ามา
“แคกๆๆๆ”เสียงไอบ่งบอกให้รู้ว่ามีคนกำลังจะเข้ามาในร้าน
“เจ้า....”เสียงแผ่วเบากับสีหน้าที่บอกได้ว่าหญิงชราที่กำลังเดินเข้ามานั้นคือคนที่กำลังพูดถึง นางเดินเข้ามาได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงทำให้เธอจะเข้าไปประครองแต่หมออันจางไวกว่าเดินเข้าไปก่อน
“หือ เจ้า”เสียงที่เปร่งออกมาจากริมฝีปากของหญิงชรากับเป็นเสียงของหญิงสาวเสียงมากกว่าก่อนที่มันจะกลับไปเป็นอีกเสียงอีกครั้ง
“ข้ามาเอายาที่สั่งไว้นะท่านหมอ”
“อืม นี้ยาของเจ้า”เข้าหยิบมันออกมาจากกระเป๋าคาดเอวแล้วส่งให้คนที่เขาประครอง
“เดเนียวเอาน้ำมารับแขกสิ ลูกค้ากำลังมาเหนื่อย ๆ”เดเนียวเดินเขาไปหยิบของที่นายหญิงต้องการและออกมาพร้อมเก้าอี้และถาดที่มีกาน้ำชาพร้อมแก้ว
“เชิญเจ้าค่ะ”มังกรเชื้อเชิญให้หญิงชราแล้วเดินไปประครองมานั่งที่เก้าอี้ โดนไม่ดูสีหน้าของหมอหนุ่ม
“เจ้าเองเหรอ”เสียงที่เปลี่ยนไปอีกครั้งเมื่อหญิงชราจับแขนของเธอ
“อะไรหรือค่ะ คุณลูกค้า”
“เจ้าเป็นคนรักษา หมอนี้ใช่ไหม”
“แม้มาหาเร็วจังเลยนะเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไรเจ้าค่ะ ถึงได้ทราบหมดทุกอย่าง”เธอเอ่ยถามพร้อมพลังที่ปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวทำให้คนที่จับแขนของเธออยู่หน้าตึงขึ้นมา
“นางมีนามว่า แม่มดดำผู้หยั่งรู้ ยูริ”หมออันจางเป็นผู้ตอบแทน พร้อมกับการเปลี่ยนไปของนางที่กลับมาอยู่ในร่างสาวงาม และยังจับแขนเธออยู่
“เจ้าเป็นใครกัน”
“ข้าเหรอ ข้าก็แค่ผู้เล่นใหม่ธรรมดานะเจ้าค่ะ”
“นามของเจ้า”ทั้ง 2 จ้องตากันไม่กระพริบ
“มังกรเบญจธาตุ”เธอตอบเสร็จก็สะบัดมือออกจากการจับแล้วใช้มือนั้นบีบจมูกนางให้อ้าปาก และใช้อีกมือหยิบกาน้ำชากลอกปากนางไปหลายอึด ยูริก็สะบัดหน้าออกและจะซัดพลังเวทใช้มังกรเบญจธาตุ แต่เธอกระโดดตีลังกาไปด้านหลัง พลังเวทจึงไปโดนชั้นยาแทน ยูริหันไปเพื่อจะซัดอีกครั้ง มังกรเบญจธาตุเลยไปหลบหลังหมออันจาง ยูริจึงยังมือไว้ได้ทัน
“เจ้ากล้ามากนะ”ยูริเหลือบไปเห็นชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้านขวาของนาง นางจึงไปจับตัวของเขาเป็นตัวประกันแทน
“เจ้ามัน...”มังกรเบญจธาตุตาลุกวาว จากที่จะเพียงเล่นสนุกแต่ตอนนี้เธอโกรธขึ้นมาแล้ว
“เจ้าก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าข้านักหลอก เจ้าเด็กเผ่าผสม”ยูริยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า
“แต่ไม่นึกว่า 1 ใน 2 ผู้หยั่งรู้ เยี่ยงท่านจะมาชอบท่านหมอผู้เงียบขรึมอย่างท่านหมออันจาง”มังกรเบญจธาตุทำให้ยูริกับอันจางมองหน้ากันทันที จึงเป็นโอกาสให้เธอเข้าถึงตัวนางได้
“ว่าไงเจ้าค่ะท่านผู้หยั่งรู้ ข้าพูดถูกหรือเปล่า”เสียงกระซิบข้างหูซ้ายของยูริทำให้นางตกใจยิ่งกว่า และภูตหนุ่มก็กลายร่างเป็นภูต และลอยไปหาหมออันจาง เธอรู้สึกได้ถึงพลังเวทของยูริ แต่มันกลับจางหายไป
“แม้...แย่จัง รู้สึกตัวซะแล้ว”มังกรเบญจธาตุยิ้มให้แทน
“เจ้าให้อะไรข้ากิน”
“ไม่บอก บอกก็กลัวสิ แต่ข้าบอกได้ว่ามันมีผลต่อพลังเวทของท่าน อิอิ จงหลับไปเสีย”เธอกระซิบเพียงเท่านั้น นางก็หลับไปทันที
“เจ้าทำอะไรกับยูริ”เธอให้เดเนียวเปลี่ยนกลับไปเป็นมนุษย์และอุ้มนางเข้าไปพักข้างใน
‘กิ้งๆ’
“สวัสดีขอรับ”เสียงคุ้นหูเดินเข้ามาแล้วทำตาโตเมื่อเห็นสภาพของร้าน
“ไม่ทราบว่าข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าขอรับ”หวงจงเดินเข้ามาพร้อมประตูที่ปิดลง
“ไม่หรอพี่มาร์ค แล้วสิ่งที่ข้าให้ท่านฉางทำให้ละพี่มาร์ค”หวงจงจึงหยิบของที่เธอสั่งในกระเป๋าให้เธอก่อนรับเงินจากเธอมา
“ขอบคุณที่ใช้บริการ แต่เห็นนายท่านบอกว่ากว่าจะหาได้นิก็ยากเหมือนกันนะ”
“ขอบคุณมากเลยพี่”เมื่อชายหนุ่มมองไปรอบๆก็ขอตัวกลับ
“งันข้าไปนะ”ชายหนุ่มก้มหัวให้หมออันจางและโบกมือลาเธอ แล้วเดินออกไปทันที
“เจ้ารู้วิธีแก้คำสาปได้อย่างไร”หมออันจางถามเธออีกครั้ง เมื่อดีดนิ้ว 2 ให้ร้านกลับมาในสภาพเดิม
“ก็ต้องขอบคุณท่านป้าที่ร้านของชำนะเจ้าค่ะ ท่านให้มาเพราะข้าซื้อของหลายอย่างทีเดียว แล้วข้าก็ชอบอ่านหนังสือด้วย อิอิ”เธอมองสภาพของร้านที่มันกลับคืนมา พร้อมกับการเข้ามาของลูกค้า 2 – 3 คน
“ขอมือด้านซ้ายหน่อยสิ เจ้าค่ะ”หมอหนุ่มยืนมือไปให้โดยไม่ได้คิดอะไร
“ท่านรู้สึกอย่างไรกับนางหรือเจ้าค่ะ”
“ข้า...ก็ไม่รู้สิ”
‘แกร็ก ’เสียงของบางอย่างเข้าล็อกกันและสิ่งที่อยู่บนข้อมือของหมออันจางก็คือกำไรสีทองเกลียง และเดเนียวเดินออกมาพอดีและก้มหัวให้เธอ
“ท่านหมอเจ้าค่ะ ท่านไปพักข้างในก่อนเถอะเจ้าค่ะ”เธอเรียกสติของคนที่ยืนคิดเรื่องบางอย่างอยู่
“อืม”เขารับคำและเดินไปหลังร้าน พร้อมเดเนียวที่ตามหลังไป พร้อมกับสภาพร้านที่กลับมาเป็นอย่างเดิม
ตอนเย็น
“อืม หอมจัง”เสียงของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงในห้องรับรองดังขึ้นเบา ๆ และลุกขึ้นโดยไม่ลืมตาตามกลิ่นหอมไปจนถึงครัวที่ เจ้าของร้านและ 2 หนุ่มสาวช่วยกันทำอาหารอยู่
“หอมจัง”เสียงนั้นทำให้หมออันจางสะดุด มังกรเบญจธาตุที่เห็นเข้าก็ตักซุปพร้อมเนื้อไก่ ใส่ช้อนแล้วนำไปป้อนถึงปากคนที่เดินมาจนถึงตัวเธอ
“อ้าปากสิเจ้าค่ะ ท่านยูริ” คำทียังหลับตาอยู่ก็อ้าปากทันที และได้ลิ้มรสของอาหารที่ตนตามมา
“อืม อร่อย”เธอร้องออกมาทันที เมื่ออาหารเคี้ยวจนหมดปากแล้ว
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”เธอลืมตาขึ้นมามองคนพูดทันทีเมื่อนึกออกว่าเสียงนั้นเป็นของใคร
“เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ยูริพูดจบก็จะเอานิ้วลวงคออ้วกทันที
“อิอิ คงไม่ทันแล้วแหละเจ้าค่ะ ถ้ามียาพิษอยู่จริง ๆ มันคงซึมเข้าไปแล้วแหละเจ้าค่ะ”เธอเอียงคอตอบ
“เจ้า”ยูริยืนกำมือเน้นแล้วจ้องมังกรเบญจธาตุแบบจะกินเลือดกินเนื้อ
“จัดโต๊ะเสร็จแล้วขอรับ”เสียงของเดเนียวเป็นระฆังพักยกอย่างดี
“ไปทานอาหารเย็นเถอะเจ้าค่ะ รับรองไม่มีอะไรในอาหารเด็ดขาด”เธอบอกก่อนเดินไปนั่งที่ของตัวเองและ ทั้ง 3 ก็เริ่มทาน ปล่อยให้ยูริยืนกลืนน้ำลายจนทนไม่ไหวไปนั่งที่ ๆจัดไว้ซึ่งอยู่ข้างๆของหมออันจางที่ทานไปได้เกือบครึ่งแล้ว ทั้ง 2 ยังไม่ได้พูดอะไรกัน และยังไม่ยอมมองหน้ากันอีกด้วย
“เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ยูริถามขึ้นเมื่อมังกรเบญจธาตุกลับมานั่งตรงข้ามกับเธอ
“ก็แค่น้ำชาที่ทำจากดอกกุหลาบแห่งแสงกับดอกแสงจันทร์”การบอกส่วนผสมของมังกรเบญจธาตุทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าเพราะมันเป็นสิ่งที่มีผลต่อพลังของเธอโดยตรง อย่างไม่ต้องสงสัย แต่สถานะที่ถูกคำสาปที่เหมือนยาสั่งนี้คืออะไรกัน เพราะถึงเวทของเธอจะมีถูกระงับแต่คำสั่งที่บอกให้เธอหลับนั้นต่างหากที่เธออยากรู้มากกว่า
“คงจะไม่มีส่วนผสมแค่นั้นใช่ไหม”ยูริหลี่ตามองเธอ
“แม้สมเป็นผู้หยั่งรู้ ใช่เจ้าค่ะ มันไม่ใช้แค่นั้น มันมีส่วนผสมของดอกซากุระด้วยนะเจ้าค่ะ ดอกซากุระสีดำที่เกิดจากคำสาปของผู้ที่ตายใต้ต้นไม้นั้นทำให้มันเป็นส่วนผสมอย่างดีที่เอามาผสมกับน้ำที่มาจากสระอโนดาน มันเป็นความโชคดีของท่านหรือโชคดีของข้านะ”
“นั้นมันยาที่มีผลต่อข้ากับท่านพี่ยูริมานเท่านั้น มันมีผลต่อคำสั่งของเจ้าเท่านั้นใช่ไหม”ยูริเบิกตากว้างอย่างตกใจยิ่งกว่าเดิม
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าและเดเนียว เจ้าค่ะ เพราะท่านหน้าจะรู้นะเจ้าค่ะว่าส่วนผสมสุดท้ายคืออะไร”
“อืม”ยูริพยักหน้ารับรู้
“ส่วนยาแก้นั้นข้ายังไม่ได้ทำ อีกอย่างถึงทำมันก็ไม่มีผลหรอก เพราะถ้าข้าไม่ได้เป็นคนให้ท่านกินเองนะมันก็จะแก้คำสาปไม่ได้”
“อ้อ อาหารที่ท่านทานไปคือยาแก้ให้ท่านใช้เวทมนตร์ได้ดังเดิม แต่ ข้า มังกรเบญจธาตุขอออกคำสั่งให้ท่านยูริไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ยกเว้นไว้ช่วยท่านหมออันจางหรือคนที่สมควรช่วย ร่วมทั้งข้าหรือเดเนียวจะเป็นคนสั่งเท่านั้นหากท่านยูริไม่ทำตามขอให้ท่านเจ็บปวดทั่วทั้งกาย ทั้งใจ”มังกรเบญจธาตุออกคำสั่งออกมาก่อนที่ยูริจะรู้ตัว และช็อกไปชั่วขนาด
“มะลิ”หมออันจางเรียกเธอ
“เจ้ายังไม่ได้เรียนเวทไม่ใช่เหรอ”เขาถามอย่างสงสัย เพราะเขาได้ดูสถานะที่เธออนุญาตให้NPC
“เจ้าค่ะ แต่ข้ามีหลักอยู่ว่าคำพูดของคนเรานั้นมีความหมายเสมอ ข้าก็แค่เอ่ยคำสาปโดยใช้ภาษาปกตินี้แหละเจ้าค่ะ อีกอย่างท่านอย่าลืมสิเจ้าค่ะ พลังจิตของข้านั้นมีมากกว่าคนธรรมดากว่า 4 เท่า เพราะฉะนั้นการสาปคนที่มีระดับสูงกว่าจึงเป็นผลโดยทันทีนะเจ้าค่ะ”
“เจ้ารู้ได้อย่างไง”ยูริเป็นคนถามบางเมื่อหายช็อกค้าง
“ความลับ อีกอย่างหนึ่งเพื่อให้ ท่านยูริเชื่อฟังหมออันจาง ข้าเลยให้ท่านฉางทำกำไลพันธะขึ้นมาให้ คู่หนึ่ง”เธอชี้ไปยังกำไลที่ให้เดเนียวใส่ให้ยูริกับเธอที่สวมให้หมออันจาง
“ต่อไปท่านยูริก็ไม่สามารถทำอะไรท่านหมออันจางได้ ยกเว้นว่าท่านหมอจะยอมเอง”คำพูดของเธอทำให้ทั้ง 2 ตะลึงมากกว่าเดิม
“ท่านยูริเจ้าค่ะ บางทีสำหรับคนบางคนก็สมควรจะพูดตรง ๆ นะเจ้าค่ะ ไม่งั้นระวังจะชวด ถึงเราจะเป็นเพศไหนก็ตาม”มังกรเบญจธาตุเดินไปกระซิบบอกยูริไม่เบาเลย ก่อนเดินเข้าห้องนอนพร้อมกับเดเนียว ปล่อยให้ทั้งคู่นั้นนั่งปรับความเข้าใจกัน
ห้องนอน
“นายหญิงขอรับ”เดเนียวที่กำลังหวีผมเมื่อเธออาบน้ำเสร็จ
“หืม”
“นายหญิงทราบหรือขอรับว่า...”
“ว่าท่านยูริ ไม่ใช่ผู้หญิงนะเหรอ รู้สิถ้าไม่รู้จะพูดเหรอ”มังกรเบญจธาตุพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ชายหนุ่มจะถามจบ
“ท่านทราบได้ไงขอรับก็....”มังกรเบญจธาตุเรียกชายหนุ่มให้ก้มลงมาแล้วกระชิบบอกบางอย่างพร้อมรอยยิ้มหวานและเรียกจี้เหมยมาบรรเลงเพลงหวาน ๆ อย่างอารมณ์ดีให้กับคู่ที่อยู่ข้างนอก
ห้องครัว
“ท่านอันจาง”ยูริเรียกชื่อของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าไป พร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มและบอกความในใจ
“ข้ารักท่าน รักท่านจริง ๆ ทั้งในนี้และชีวิตจริง ถึงจะรู้ว่าท่านไม่คิดจะรักใครอีกนอกจาก ภรรยา และคงไม่ชอบเพศที่สามอย่างข้า รู้ทั้งรู้ ก็ไม่เคยตัดใจจากท่านได้ เมื่อ 2ปีก่อน เมื่อรู้ว่าภรรยาของท่านจากไปแล้ว ข้าที่คิดว่าขอเพียงแอบรักท่านคงจะพอแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ไม่พอ เพราะวันที่เห็นท่านเศร้าเสียใจกับการจากไปของภรรยา ทำให้ข้าอยากเข้าไปปลอบใจท่าน แต่เมื่อคิดว่าท่านเสียใจให้กับเธอ ข้าจึงขอเดินออกมาดีกว่า และพอได้เห็นท่านอีกครั้งก็ทำให้ข้าอยากครอบครองท่านไว้คนเดียว”เสียงของเธอหยุดไปพร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่รู้ตัว และเริ่มพูดอีกครั้ง ถึงจะเห็นสีหน้าที่โกรธจัดของอีกฝ่ายก็ตาม
“ถึงได้ทำแบบนั้น เพราะมันจะทำให้ท่านคิดถึงข้า และข้าก็จะทราบการเคลื่อนไหวของท่านอีกด้วย ข้าขอโทษ ขอโทษที่ทำอย่างนั้น ขอโทษที่รักท่าน พรุ่งนี้ข้าจะไปจากที่นี้ ไม่ให้ท่านเห็นหน้าข้าอีก ว่างใจเถอะข้าไม่ตัดอนาคตของตัวเองหรอก แต่ในนี้หรือข้างนอกข้าจะพยายามไม่ให้ท่านเห็นหน้าข้าอีก”ยูริพูดจบก็ลุกขึ้นและวิ่งเข้าห้องไปทันที พร้อมกับเพลงที่จบลง
“ท่านหมอ”
“ถูกใจเจ้าแล้วหรือยัง”
“เฮ้ย ข้าไม่รู้เรื่องระหว่างท่านกับท่านยูริหรือเรื่องในอดีตหรอกนะ แต่ที่ข้าเห็นคือแววตาที่ท่านยูริมองท่านต่างหาก ดวงตาที่สื่อสารว่ารักท่านจริง ๆ ด้วยหัวใจ มันเป็นสิ่งที่ข้ารู้สึกโหยหา แต่พอเห็นสิ่งนั้นในดวงตาคู่สวยนั้นมันทำให้ข้าอยากช่วยท่านยูริ แต่ถ้าท่านทั้ง 2ไม่ต้องการ ข้าจะเอามันออกให้ แต่ถ้าท่านคิดอยากจะผูกพันธะนั้นให้แน่นขึ้น ท่านคงต้องใส่สิ่งนี้ให้เขา”เธอยื่นถุงกำมะหยี่สีชมพู่ให้ไว้บนโต๊ะหน้าท่านหมออันจาง
“หรือท่านจะให้ข้าถอดมันออก อย่าพึ่งตอบข้าตอนนี้ ท่านมีเวลาถึงเช้า เพราะข้ามังกรเบญจธาตุออกคำสั่งไม่ให้เขาออกไปจากร้านได้จนกว่าข้าจะสั่ง ฉะนั้น ท่านก็ถามตัวเองแล้วกันว่ารู้สึกอย่างไรกับท่านยูริกันแน่ ฝันดีนะเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเดินกลับเข้าห้องนอน ปล่อยให้ท่านหมออันจางได้คิดอยู่คนเดียว
วันที่ 5
‘เปรี้ยง’ ‘โอ้ย’ เสียงของบางอย่างที่ทำให้ทุกคนต้องมายังจุดเกิดเหตุก็เห็น ผู้หยั่งรู้ที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์พร้อมกับเลือดที่มุมปาก
“ยูริ”หมออันจางที่ออกมาคนแรกก็เรียกชื่อของคนที่บาดเจ็บ ทำให้คนถูกเรียงสะดุ้งและพยายามจะเปิดประตูอีกครั้ง แต่ก็ถูกดีดกลับมาจนชายหนุ่มวิ่งไปรับเพื่อลดแรงกระแทก และพยายามจับตัวมาพิงอก
“ทำไปก็เปล่าประโยชน์ ท่านก็ได้ยินคำสั่งของข้าท่านยูริ”คนที่เดินผ่านม่านหลังร้านออกมากล่าวขึ้น ยูริจึงหยุดอยู่กับที่ไม่มองหน้าคนมาช่วยพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ทั้งเสียใจ ทั้งเจ็บใจ ทั้งแค้นใจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
“เฮ้ย...ท่านหมอ ท่านจะเอาอย่างไง ก็แล้วแต่ท่าน”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามคนที่ร่ายคาถารักษาอาการของคนที่ยอมอยู่นิ่ง ๆ
“ข้ามีสิทธิ์ด้วยหรือ ในเมื่อเจ้าคิดไว้หมดแล้วนิ”เสียงเย็นชาของชายหนุ่มพูดขึ้น
“งั้นหรือ ถ้าข้าทำอย่างนั้น จริงๆ แล้วละก็ข้าคงไม่ให้ท่านเป็นคนเลือกหรอก”มังกรเบญจธาตุเดินมาคุกเข่าต่อหน้าคนทั้ง 2
“ไม่ว่าท่านจะเลือกแบบไหนก็เป็นสิทธิ์ของท่าน”เธอพูดต่อ
“แล้วถ้าข้าให้เจ้าถอนคำสาปทุกอย่าง ร่วมทั้ง ถอดกำไลพันธะออกละ”หมออันจางเอ่ยออกมา
“ท่านคิดดีแล้วนะ ไม่ว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับท่านโดยนางเป็นคนทำแล้วละก็ ข้าจะไม่รับผิดชอบ ส่วนเรื่องของข้า ก็ขอเอาไว้ก่อนแล้วกัน เพื่อไม่ให้นางมาฆ่าข้าที่หลัง” หมออันจางพยักหน้ารับอีกครั้ง เธอจึงถอดมันออกและกล่าวถอนคำสั่งให้ออก แต่ไม่แก้คำสาปเท่านั้น และมอบกำไลทั้ง 2 วงให้กับหมออันจาง และถอยไปยืนอยู่หน้าประตูที่เข้าไปในบ้าน
“ท่านคงไม่อยากเห็นหน้าข้ามากเลยใช่ไหม”ยูริที่นั่งนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา พร้อมเสียงสะอื้น
“เจ้า”
“นั้นสินะ แต่ไม่ว่าอย่างไงข้าก็รักท่าน และจะไม่มีวันห้ามใจให้หยุดรักท่าน แต่ท่านวางใจเถอะ เมื่อข้าพูดคำไหมยอมเป็นคำนั้น ข้าจะไม่มาให้ท่านเห็นหน้าอีก โปรดวางใจเถอะ”ยูริลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่หน้าประตู แต่กับถูกจับมือเอาไว้ พร้อมถูกดึงมากอด มังกรเบญจธาตุเห็นดังนั้นก็ถอยเข้าไปหลังม่าน
คนที่ดึงเองก็ตกใจ เพราะทำไปไม่รู้ตัว เมื่อรู้สึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าคนตรงหน้าอีก ก็รู้สึกอ้างว้าง แต่พอดึงเอาคนที่ต้องการตัดใจจากไปไม่คิดจะพบหน้ากันอีกกับรู้สึกอบอุ่นจนตัวเองยังแปลกใจ
“ได้โปรด อย่าทำแบบนี้ มันจะทำให้ข้าลำบากใจที่จะไม่มาให้หาท่านอีก ในเมื่อท่านไม่ได้มีใจให้ข้าก็อย่าให้ความหวังกับข้าอีกเลย ข้าเจ็บเพราะรักท่านมากพออยู่แล้ว”น้ำตาที่ซึมผ่านเสื้อทำให้คนที่กอดอยู่ต้องดันร่างบางออกแล้วมองหน้าคนตรงหน้าให้เต็มตา และคิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมาอีกครั้ง และหยิบกำไลพันธะใส่ให้คนตรงหน้าและตน พร้อมกล่าวมหาเวทพันธะทำให้ ทั้ง 2 ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในเกมส์หากอีกคนเรียก อีกคนก็ต้องมาปรากฏตรงหน้าทันที ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม โดยเฉพาะคนที่เป็นคนกล่าวเวทบทนี้ ทำให้ยูริตะลึงอีกครั้ง ยอมอีกฝ่ายโดยไม่ทันตั้งตัว
“รอได้ไหม รอให้ข้ารักเจ้าได้ไหม”คำพูดพร้อมแววตาที่อ่อนโยน ทำให้เธอตะลึงอีกครั้ง เมื่อได้ยินประโยคนี้ ยูริกอดคนตรงหน้าทันทีพร้อมร้องไห้โฮ
“เฮ้ย ดีใจก็ร้องไห้ เสียใจก็ร้องไห้ เจ้านี้ขี้แย่กว่าที่ข้าคิดไว้นะ”เสียงของคนที่ปรากฏตัวขึ้นทำให้คนที่กำลังร้องไห้สะดุ้งแล้วมองหาต้นเสียง พร้อมหลบข้างหลังของหมออันจาง เพราะ สองคนนี้เคยประลองกันแล้วยูริก็แพ้แบบหมดท่า
“เจ้ามาทำอะไรที่นี้”หมออันจางถามเพื่อนรักต่างวัยทั้งในเกมส์และนอกเกมส์
“ก็มาดูว่าเจ้านั้นมันจะอาละวาดอย่างไงนะสิ แต่ผิดคาดไม่รู้ว่า มะลิเอายาอะไรให้กินถึงได้เอาแต่ร้องไห้แบบนี้”ช่างฉางมองหน้าอีกฝ่ายโดยมีเพื่อนรักขั้นกลางระหว่างกัน
“อาหารเสร็จแล้วเจ้าค่ะ หยุดสวีทแล้วมาทานอะไรก่อนไหมเจ้าค่ะ”เสียงทีออกมาจากหลังม่านพร้อมตัวคนพูดก็เปิดม่านออกมาอีกครั้ง
“มะลิ เจ้าริอาจจับคู่ให้เพื่อนข้าหรือ”เสียงเข้มเอ่ยถามคนที่เดินออกมาและยกมือไหว้เขา
“ก็แม้...ถ้าข้าทำให้ทั้งคู่รักกันได้มันก็ดีไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุเอียงหน้าเอามือ ไขว้หลังแล้วยิ้มตอบคำถาม ผ่ายมือเชิญทั้ง 3 ท่านเข้าไปในห้องครัวที่เดเนียวจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วรอเสริฟ์อาหารให้กับทุกคน
“อย่างไง”ช่างฉางที่นั่งลงแล้วถามต่อ
“ก็ท่านหมออันจางก็หลุดจากคำสาปไง อีกอย่างก็ได้รู้ใจท่านยูริและใจของตัวเองด้วย ที่สำคัญท่านหมอก็จะได้รักษาคนได้เต็มที ไม่ต้องห่วงคำสาปว่าจะมีผลหรือไม่ จริงไหมเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุตอบพร้อมนั่งทานอาหารกับทุกคนและเรียกภูตหนุ่มมานั่งทานข้างๆเธอ
“ร้ายนักนะเรา แล้วรู้ได้อย่างไงว่าเจ้าอันจางมันเริ่มมีใจให้เจ้ายูริ”คำถามนี้ทำให้ 2 คนที่นั่งคู่กันถึงกับสำลักน้ำชาพร้อมกัน
“แล้วท่านฉางไม่เห็นฉากอินเลิฟเมื่อกี่หรือเจ้าค่ะ”เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ไปทางทั้ง 2 คนที่รู้สึกว่าจะไม่พูดอะไรแต่มันกับเข้าตัวเสียงั้น ฉางเองก็มองไปทางทั้ง 2แล้วเลิกคิ้วทำเป็นประหลาดใจแล้วดื่มกาแฟต่อจนหมดแล้วขอตัวกลับไปร้าน ส่วนมังกรเบญจธาตุกับเดเนียวก็ออกไปจัดร้านและถูกหมออันจางที่กลับมาอยู่ในโหมดเดิมใช่งานตั้งแต่เช้ายังเที่ยง ส่วนอีกคนที่ไปจัดการแปลงโฉมมาสวยเหมือนเดิมก็ถูกใช้งานเหมือนกัน เนื่องจากมายืนหัวเราะคิกๆให้หมออันจางได้ยินเลยไม่ต่างจากมังกรเบญจธาตุนัก ทั้ง3 ทำงานจนเย็นและเก็บหน้าร้าน พร้อมทั้งการเลื่อนระดับทักษะ
วันที่6
วันนี้ทุกคนก็ต่างทำงานของตัวเองตั้งแต่เช้าจนเที่ยง มังกรเบญจธาตุก็ได้ทักษะมาเพิ่มอีกทักษะ 2 อย่าง เพราะมีคนมาให้หมออันจางรักษาอยู่หลายคนถึงแต่ละคนจะมีระดับสูงไม่น้อยก็เถอะ เธอที่วันนี้ทำงานประจำเสร็จแล้ว ก็มายืนเป็นผู้ช่วยของ 2 NPCที่ตอนนี้ทำงานมือเป็นระวิง
“ให้ข้าช่วยอะไรไหมเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุที่ส่งน้ำชาให้หมออันจางถามขึ้น
“ก็ดี เจ้าช่วยเอายาใส่แผล และพันผ้าให้หน่อย”หมออันจางที่สั่งเสร็จก็เรียกคนไข้คนต่อไปเข้ามาในห้องที่จัดไว้สำหรับตรวจรักษา
“ท่านหมอ ทำไมถึงต้องมีการรักษาด้วย ในเมื่อแผลของบางคนก็มีน้อย”มังกรเบญจธาตุถามอีกครั้ง
“เจ้าก็รู้นิว่าในเกมส์ถ้าตายแล้ว ร่างกายจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม แต่ส่วนมากจะไม่ตาย แต่ได้รับบาดเจ็บแทนและบางครั้งยาที่มาก็ไม่สามารถรักษาบาดแผลบางอย่างได้”เธอพยักหน้าเข้าใจและเตรียมอุปกรณ์ต่อ และเริ่มสังเกตการรักษาจนเมื่อมีคนที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยมาเธอก็จะรักษาเอง
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะ รักษา ระดับ 1 ,ทักษะวินิจฉัย ระดับ 1 ค่ะ)
หลังจากช่วยหมออันจางไปจนถึงเย็น มังกรเบญจธาตุก็เพิ่ม ทักษะไปอีก 2-3 ทักษะ และก็เก็บร้านเมื่อหมออันจางรักษาคนไข้คนสุดท้ายเสร็จ และไปทำอาหารให้ทุกคน แต่กับมีคนไข้มาอีกครั้งเมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จ
‘ปึงๆๆ’เสียงตบประตูเรียกให้ทุกคนสนใจและเป็นหมออันจางที่เดินมาเปิดมัน
“ขอโทษขอรับที่รบกวน แต่มีท่านเพิ่งผู้เดียวที่จะรักษาคนรักของข้าได้”เสียงทุ่มดูร้อนล้นพูดทันทีเมื่อหมออันจางเปิดประตู
“ถึงอย่างนั้นก็หัดเกรงใจกันมั้งสิ”ยูริที่เดินออกมาดูก็พูดขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ เพราะวันนี้ทั้งวันเธอเห็นเขาทำงานทั้งวัน ถึงจะมีเธอกับมังกรเบญจธาตุช่วยก็เถอะ
“ไม่เป็นไรหรอก ยูริ...เข้ามาสิข้าขอดูอาการหน่อย”หมออันจางเชิญให้ทั้ง 3 เข้ามาก่อนเพื่อดูอาการของชายหนุ่มที่ถูกคนพูดอุ้มอยู่ มังกรเบญจธาตุที่ออกมาดูก็เข้าไปเตรียมของในห้องตรวจให้หมออันจาง
เมื่อหมออันจางให้วางชายหนุ่มที่มีอาการบนเตียงตรวจ และตรวจอาการอย่างเครียด ๆจนทำให้ยูริที่ยืนอยู่ข้าง ๆรู้สึกได้
“ถ้าท่านคิดจะมีแฟนเป็นหมอละก็ต้องทำใจหน่อยนะ ยูริจัง”มังกรเบญจธาตุที่ยืนอยู่ข้าง ๆพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของแม่มดสาว
“ทำไม”ยูริหันไปถามเธอ
“เพราะนี้แหละคือลักษณะของคนเป็นหมอ นั้นก็คือไม่ว่าเวลาใดชีวิตคนไข้ต้องสำคัญเสมอไงละท่าน”มังกรเบญจธาตุยิ้มตอบเธอ ทำให้แม่มดสาวได้คิดแล้วถอดใจอย่างเข้าใจคนที่เธอรัก
“เจ้าหนูนี้เป็นอะไรเหรอ อันจาง”ยูริถามเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่ม
“โดนพิษของราชินิแมงมุมนะ”
“เข้าป่าต้องสาปมาสินะ ข้าขอดูแผลหน่อย”เธอเดินไปดูบริเวณหัวไหล่ที่พันผ้าไว้
“ปากแผลซีดแสดงว่าเจ้าคงใช่ลมปราณขับพิษออกไปแล้ว เจ้านี้โชคยังดีนะ”ยูริที่ชำนาญเรื่องพิษไม่น้อยไปกว่าหมออันจางพูดขึ้น หมออันจางจึงเดินไปหยิบสมุนไพร 2 -3 แล้วนำมาผสมกันนำมาปั้นเป็นลูกกลอนแล้วให้ชายหนุ่มกิน พร้อมถ่ายพลังลมปราณให้เพื่อขับพิษที่ตกค้างออกให้หมด
“พวกเจ้านอนที่นี้ก็แล้วกัน ข้าจะได้ดูอาการของเจ้าหนูนี้ด้วย”หมออันจางปาดเหงื่อแล้วเดินออกไปพร้อมสั่งให้เธอหาอะไรให้พวกเขาทานพร้อมจัดที่นอนให้อีก 2 หนุ่มที่เหลือ
4 ชั่วโมงต่อมา
“มะลิ พรุ่งนี้เจ้าเองก็จะหมดเวลาทำงานกับข้าแล้วสินะ”หมออันจางที่เพิ่งไปตรวจคนไข้ที่มีอาการดีขึ้นมานั่งดื่มชากับ2 สาว และถูกยูริบังคับให้นอนหนุนตักเธอ พูดขึ้น
“เจ้าค่ะ”
“เจ้ามีพรสวรรค์ทางนี้อยู่มากเลยนะ”หมออันจางพูดต่อ
“ท่านหมอจะให้ข้าเป็นลูกศิษย์หรือเจ้าค่ะ”
“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไง”
“หิหิ ข้าขอคิดดูก่อนนะเจ้าค่ะ”
“ทำไมละ”คนที่นั่งอยู่เอ่ยถามขึ้น
“ข้าก็มีความฝันของข้านิเจ้าค่ะ และข้าเองก็ยังไม่รู้จักเกมส์นี้ดีพอเลย ข้าอยากศึกษาให้ดีก่อนนะเจ้าค่ะ”
“อืม ถึงอย่างไรข้าจะรอให้เจ้ามาเป็นศิษย์เอกของข้าอีกคนหนึ่งก็แล้วกัน”หมออันจางพูดก่อนจะลืมตาและลุกขึ้น พร้อมไล่ทุกคนไปนอน
dargonblack เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2554, 03:30:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2554, 03:30:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1426
| << ตอนที่ 3 4 ภารกิจกับสิ่งที่ชอบ อิอิ | 3 บอสสุดน่ารัก อิอิ >> |