เล่ห์รักพรางแค้น วางแผงแล้ว สนพ ทัช
ใครจะไปคิดว่าการทำภารกิจให้ปู่ กลับกลายเป็นถูกโชคชะตากลั่นแกล้งให้เขาถูกสลัดลงจากคาน ยัยซื่อบื้อนั่นน่ะหรือคือไก่วัดที่ทำให้เขากลายเป็นสมภาร
Tags: ความรัก ความหลัง
ตอน: ตอนที่15 ครึ่งหลัง
แพรมนมานั่งรอเพื่อนที่พ่วงตำแหน่งนายจ้างในห้องทำงาน ด้วยความร้อนใจว่างานเปิดตัวศูนย์เฟอร์นิเจอร์วุ่นวายแน่ๆ จากข่าวก้าวใหม่ของ Blue Enterprise จะกลายเป็นงานตามหาว่าที่สามีคนใหม่ของรัมภาเอาน่ะสิ ถ้าเป็นอย่างนี้มันก็ไม่ตรงตามเป้าหมายของการจัดงานเสียชื่อบริษัทออร์แกไนซ์มือหนึ่ง แล้วนั่นพ่อเจ้าประคุณยิ้มร่ามาอย่างกับถูกหวย
“ยิ้มอะไรมายะ” แพรมนแซ็ว แต่หน้าคว่ำก็ภาวัตดันมาหัวเราะอารมณ์ดีใส่ ทั้งที่เธอปวดหัวแทนอยู่เนี่ย
“มะรืนมะเรื่องก็จะถึงงานใหญ่แล้วช่วยจดจ่อกับงานนิดนึง ไม่ใช่เพราะข่าวของคุณท่านหรือไง ฉันถึงต้องเรียกให้มาประชุมกันด่วนแบบนี้น่ะ”
ภาวัตยิ้มกว้างกว่าเดิม เลิกคิ้วกวนๆ ใส่ “ทำงานเครียดๆ แล้วยิ้มไม่ได้หรือไงครับคุณแพรมน”
แพรมนเบ้ปากร้องเฮอะ เท้าเอวใส่หมั่นไส้เต็มทน ได้ข่าวว่าแฟนเก่าไปขอพักใจ ชักศึกเข้าบ้านชัดๆ ยังไม่ร้อนใจอีก ความรู้สึกช้าหรือว่าลืมไปว่าตัวเองเพิ่งเป็นข่าว
“งั้นก็บอกวิธีแก้ปัญหามา นักข่าวที่ร่วมงานคงไม่แคล้วถามเรื่องส่วนตัว แทนที่จะเป็นเรื่องงานน่ะสิ”
อ้อ เครียดเรื่องนี้อยู่นั่นเอง ภาวัตพยักหน้าเปลี่ยนหน้าทะเล้นให้เป็นการเป็นงาน ใครว่าเขาไม่คิดแผนไว้ล่ะ
“ถ้าตอนนี้แยกนักข่าวให้ออกจากเรื่องส่วนตัวไม่ได้ ก็จับสองเรื่องมันรวมกันไปเลย ไหนๆ ก็ไม่มีเวลาอีกแล้วนี่ จะได้ไม่เสียเที่ยวที่จัดงาน ดีไหม”
“แล้วมันต้องทำยังไงล่ะ” หน้าแพรมนดูมีความหวังขึ้นมาทันที
ภาวัตกวักมือให้มาฟังใกล้ๆ พอบอกจบเท่านั้นแหละเสียงตบโต๊ะดังมาก่อน แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่เขายังถูกค้อนใส่ บอกแผนแค่ครึ่งเดียวไม่ถึงกับงานล่มหรอกน่าทำไมแพรมทำหน้าเหมือนอยากกรี๊ดใส่พอๆ กับอยากร้องไห้อย่างกับงานล่มไปแล้วล่ะ
งานเปิดตัวศูนย์เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดขึ้นบนสถานที่จริงซึ่งก่อสร้างเสร็จก่อนเปิดงานไม่กี่เดือน ช้าที่การตกแต่งให้สมกับเป็นแหล่งรวมการออกแบบของตกแต่งบ้าน นักข่าวถูกเชิญมามากมาย รวมทั้งนักข่าวสายบันเทิงที่ไม่ต้องเชิญแต่ก็มาจนได้ แพรมนตรวจสอบความเรียบร้อยของนายแบบ นางแบบ คิวการแสดงต่างๆ จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดอีกจึงเดินกลับมาที่เต็นท์ทีมงาน อีก 2 ชั่วโมงงานจะเริ่ม แต่คนสำคัญของานยังไม่มา ในขณะที่ทีปต์แจ้งแล้วว่าจะมาก่อนเวลาเริ่มงานประมาณครึ่งชั่วโมง
ภาวัตขับรถมาจอดด้านหลังของตึก ทีมงานรออยู่แล้วและนำทางมายังห้องทำงานที่ดัดแปลงเป็นส่วนของห้องแต่งตัวชั่วคราว แพรมนวิ่งลิ่วๆ มาหา หน้าตาเหมือนใครโยนระเบิดใส่
“หายไปไหนมายะ แล้วแผนที่ว่าน่ะยังไง อีกชั่วโมงกว่าๆ งานจะเริ่มแล้วนะ ถ้าไม่เด็ดจริงๆ ล่ะน่าดู ไปๆ ทำผมแต่งหน้า”
“ฉันไม่ใช่แบบนายแบบของเธอนะ”
แพรมนแยกเขี้ยวใส่ดันหลังให้ภาวัตมาที่ห้องแต่งตัว แถมยังกดไหล่ให้นั่งลง ช่างแต่งหน้าพากันมองแล้วก้มหน้ายิ้มที่ผู้ชายตัวโตยอมให้สาวมาดทอมบังคับ
“งานของฉันต้องออกมาดูดี เจ้าของงานมาหน้ามัน
ผมฟูเป็นเงาะป่าได้ยังไง”
ภาวัตมองสภาพตัวเองในกระจกก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้นสักหน่อย ถึงเขาจะเพิ่งไปซ้อมขับรถมาเพราะใกล้แข่งแล้ว แพรมนกังวลจนเข้าขั้นวิตกจริตหรือเปล่า
“อ้อ ยัยลัลนามางานนี้ด้วยนะ กำลังให้ข่าวดันตัวเองสุดฤทธิ์ มันยังไงกันแน่ ใครตัวจริงของนายฮึ ฉันล่ะปวดหัวเพราะเสน่ห์ของนายจริงๆ”
“ฉันจะชัดเจนกับคนที่ถึงเวลาต้องชัดเจน ที่ผ่านมาฉันชัดเจนไปแค่คนเดียว เธอก็เคยเห็นไม่ใช่หรือ”
“ย่ะ ตอนนี้กำลังจะกลับมาชัดเจนกับนายอีกรอบเสียด้วยนะนั่น”
แพรวาซ้ำเติมด้วยความหมั่นไส้ ผ่านมา 3 วันแล้วยัยว่าที่แม่หม้ายยังไม่ยอมระเห็จออกจากบ้านภาวัตไม่ใช่หรือ แล้วยังมาทำหน้าระรื่นได้อีก
ช่างเข้ามาดูแลหน้าและผมของภาวัตตามคำสั่งของแพรมน ในระหว่างนั้นเจ้าของงานก็โทรสั่งงานให้วุ่นพอกันเพราะรหัทตามหามาลินไม่เจอ เขาเลยต้องโทรนัดให้สองคนมาเจอกัน เปิดตัวคราวนี้คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มได้ทั้งงานและเรื่องส่วนตัว
วันนี้มาลินใส่ชุดไปรเวทเสื้อยืดกับเอี๊ยมยีนไม่ใช่ชุดนักศึกษาเพราะมาติวหนังสือกับเพื่อนๆ ที่คณะ แต่ต้องมากับรหัทก็เพราะภาวัตมีเรื่องสำคัญต้องการคุยด้วย แต่มาจนถึงงานกลับไม่เห็นว่าเขารออยู่ ไหนว่าเรื่องสำคัญรอไม่ได้
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ อีกสักครู่คุณวัตคงมา” รหัทบอกเสียเรียบๆ แต่ลุ้นอยู่ในใจ เรื่องทำให้หุ้นบริษัทผันผวนล่ะขอให้บอกภาวัตจัดให้ตลอด คราวนี้ไม่รู้หุ้นจะตกหรือขึ้น
ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำภาวัตก็มาเสื้อผ้าดูดีตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ลมหายใจของมาลินสะดุดแม้จะรู้ตลอดว่าเขาหล่อ แต่วันนี้คงต้องเติมว่า...หล่อจนสิบล้อยังหักหลบ สายตาคมๆ มองปราดเหมือนประเมิน มาลินเริ่มรู้สึกตัวว่าเผลอมองเขานานเกินไป
“ชุดนี้ดูดีแล้ว” มือหนายื่นมาจับไหล่บางทั้งสองข้าง “เอาเป็นว่าถ้าฉันพูดหรือทำอะไรให้เธอสงสัย ช่วยเก็บคำถามไว้ก่อน เพราะเธอมาช้าฉันเลยไม่มีเวลาอธิบาย”
ฟังแล้วงง แต่คนอธิบายเดินลิ่วออกจากห้องไปแล้ว มาลินนั่งลงคิดถึงคำพูดของภาวัตซ้ำๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี นี่หรือธุระสำคัญของเขาที่เธอต้องมาหาโดยด่วน โทรบอกก็ได้มั้ง ครั้นจะขอตัวกลับ รหัทกลับบอกให้รอแล้วยื่นดอกไม้ให้ถือไว้ ปิดปากเงียบอย่างกับหอยกาบ ทำไมดูมีลับลมคมในกันไปหมด
พิธีกรกล่าวเปิดงาน มาลินถูกพามายังทางเดินที่เสียงเพลงค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเพราะมันเป็นหลังเวทีนั่นเอง เราเดินขึ้นบันไดมาแล้วยืนเหมือนรอบางอย่างที่รหัทยังไม่ยอมบอก พิธีกรของงานเอ่ยชื่อของภาวัต เขาลุกขึ้นโค้งให้แขกในงานรวมทั้งคุณทีปต์แล้วกำลังจะขึ้นมาบนเวที
“เดี๋ยวคุณลินช่วยนำดอกไม้ไปให้คุณวัตทีนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา แค่เดินไปตรงนั้นใช่ไหมคะ” ที่แท้ก็ให้มาช่วยงานนั่นเอง บอกกันแต่แรกก็เข้าใจแล้ว
“ครับ” รหัทอมยิ้มยืนประกบมาลินไว้เหมือนกันไม่ให้หนีหายไปไหน
ภาวัตหันมามอง มาลินเดินออกไปจากหลักเวทีพร้อมดอกไม้ไม่ทันคิดอะไรมากไปกว่าอยากช่วยเขาเท่านั้น มือหนารับดอกไม้ไว้ แต่กลับไม่ยอมปล่อยมือบาง เธอขยิบตาใส่นี่เขากำลังเล่นอะไร
“จะทำอะไรน่ะคุณวัต ลินต้องกลับไปข้างหลัง”
“จำที่ฉันบอกได้ไหม มันต้องใช้ตอนนี้แหละ”
ภาวัตเอียงหน้ายื่นริมฝีปากมาใกล้ใบหูเล็ก แขนอีกข้างโอบเอวบางไว้ท่ามกลางกล้องหลายสิบตัวที่ส่องมาทางเราอย่างกับมีเรื่องสำคัญมากมาย
“ยิ้มหน่อยห้ามวิ่งหนีไปเชียวนะ”
มาลินมองไปหน้าเวทีอีกครั้งนักข่าวกำลังกรูเข้ามาแล้วถ่ายรูปเราสองคน เรียวปากบางเผยอเปิดตามคำสั่ง ทว่าดวงตาตื่นตระหนก ทีปต์ปรบมือพร้อมๆ กับแขกเหรื่อในงาน ลัลนาหน้าเจื่อนจากงานเปิดตัวศูนย์เฟอร์นิเจอร์กลายเป็นพ่วงการเปิดตัวคนรักตัวจริงของภาวัตไปแล้ว
ใบหน้าคร้ามหันมายิ้มหวานใส่ มาลินจิกหลังมือใหญ่เพิ่งเข้าใจว่าถูกหลอกมาทำอะไร เขาสะดุ้งแต่ไม่ยอมปล่อย คงไม่แปลกอะไรหากจะชัดเจนกับผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงสักคนที่คลิกกันด้วยเรื่องบนเตียง แต่ไม่ยืนยาวในความสัมพันธ์ด้านอื่นๆ
“ขอเชิญคุณวัตกล่าวเปิดงานค่ะ”
แขนยาวยอมปล่อยเอวมาลิน แต่มือยังจับไว้แล้วพาเดินมาที่โพเดียมด้วยกัน มิไยที่หญิงสาวจะดึงมือกลับ หากจะเป็นข่าวด้วยกันอีกครั้งเขาควรมีเหตุผลให้เธอไม่ใช่หรือ ใบหน้าคร้ามเอียงมาใกล้พูดเบาๆ ปากแทบไม่ขยับ
“อยู่ข้างๆ ฉัน อย่าไปไหน ถ้าจะเป็นข่าวเธอควรสง่างามและไม่มีใครกล่าวว่าเธอได้”
ตาสบตาราวกับต้องการความมั่นใจว่าทางสายนี้ควรที่เธอจะเดินไปแล้วหรือ มือหนากระชับแน่นแล้วปล่อยออกให้เธอเป็นฝ่ายตัดสินใจ
มาลินคิดหาเหตุผลมากมายที่ยังไม่ก้าวจากไป แต่พบเพียงคำตอบเดียวเพราะเขาขอให้อยู่ข้างๆ หากที่ผ่านมาเขาคือมือที่คอยดึงไว้ไม่ซวนเซจนล้มลงไป ตอนนี้เธอก็ควรทำแบบนั้นเหมือนกัน
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเปิดตัว Blue Interior ของพวกเรา Blue enterprise ที่นี่จะเป็นศูนย์รวมเฟอร์นิเจอร์และการออกแบบที่สามารถสร้างสรรค์งานตามความฝันของทุกท่านได้ เจตนารมณ์ของเราคือการทำให้จินตนาการเป็นความจริง เพื่อให้เกิดความพอใจแก่ลูกค้า ขอบคุณทุกท่านสำหรับการมาร่วมแสดงความยินดีในอีกก้าวของ Blue และอีกก้าวหนึ่งของผมในธุรกิจของครอบครัวครับ”
ภาวัตยกมือไหว้แล้วค้อมหลังลง เสียงปรบมือดังขึ้น ร่างสูงเงยหน้าขึ้นแล้วจับมือผู้ที่เขาเต็มใจเป็นข่าวแล้วลงมาจากเวทีด้วยกัน ทีปต์ลุกขึ้นยืนกอดผู้เป็นหลานดีใจด้วยกับก้าวสำคัญ
“ยินดีด้วยนะเจ้าวัต ปู่ภูมิใจมากนะ”
แต่ที่เรียกเสียงฮือฮากลับเป็นภาพที่ชายชรากอดมาลินแล้วพูดบางอย่าง แล้วหญิงสาวยิ้มแล้วยกมือไหว้ก่อนที่ภาวัตจะพยักหน้าให้รหัทมาพาตัวเธอไปรอที่ห้องรับรองกันนักข่าวรุมซักถาม เขารับมือได้อยู่แล้ว แต่ไม่อยากให้เธอมาลำบากใจในเรื่องที่เขาตัดสินใจเพียงคนเดียว
หนังสือวางแผงแล้วนะคะ สามารถซื้อได้จากร้านหนังสือทั่วประเทศเช่น se-ed นายอินทร์ หรืออ่านต่อใน E-BOOK เว็บ MEB ค่ะ ฝากภาวัตกับมาลินด้วยจ้า
อัมราน_บรรพตี
“ยิ้มอะไรมายะ” แพรมนแซ็ว แต่หน้าคว่ำก็ภาวัตดันมาหัวเราะอารมณ์ดีใส่ ทั้งที่เธอปวดหัวแทนอยู่เนี่ย
“มะรืนมะเรื่องก็จะถึงงานใหญ่แล้วช่วยจดจ่อกับงานนิดนึง ไม่ใช่เพราะข่าวของคุณท่านหรือไง ฉันถึงต้องเรียกให้มาประชุมกันด่วนแบบนี้น่ะ”
ภาวัตยิ้มกว้างกว่าเดิม เลิกคิ้วกวนๆ ใส่ “ทำงานเครียดๆ แล้วยิ้มไม่ได้หรือไงครับคุณแพรมน”
แพรมนเบ้ปากร้องเฮอะ เท้าเอวใส่หมั่นไส้เต็มทน ได้ข่าวว่าแฟนเก่าไปขอพักใจ ชักศึกเข้าบ้านชัดๆ ยังไม่ร้อนใจอีก ความรู้สึกช้าหรือว่าลืมไปว่าตัวเองเพิ่งเป็นข่าว
“งั้นก็บอกวิธีแก้ปัญหามา นักข่าวที่ร่วมงานคงไม่แคล้วถามเรื่องส่วนตัว แทนที่จะเป็นเรื่องงานน่ะสิ”
อ้อ เครียดเรื่องนี้อยู่นั่นเอง ภาวัตพยักหน้าเปลี่ยนหน้าทะเล้นให้เป็นการเป็นงาน ใครว่าเขาไม่คิดแผนไว้ล่ะ
“ถ้าตอนนี้แยกนักข่าวให้ออกจากเรื่องส่วนตัวไม่ได้ ก็จับสองเรื่องมันรวมกันไปเลย ไหนๆ ก็ไม่มีเวลาอีกแล้วนี่ จะได้ไม่เสียเที่ยวที่จัดงาน ดีไหม”
“แล้วมันต้องทำยังไงล่ะ” หน้าแพรมนดูมีความหวังขึ้นมาทันที
ภาวัตกวักมือให้มาฟังใกล้ๆ พอบอกจบเท่านั้นแหละเสียงตบโต๊ะดังมาก่อน แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่เขายังถูกค้อนใส่ บอกแผนแค่ครึ่งเดียวไม่ถึงกับงานล่มหรอกน่าทำไมแพรมทำหน้าเหมือนอยากกรี๊ดใส่พอๆ กับอยากร้องไห้อย่างกับงานล่มไปแล้วล่ะ
งานเปิดตัวศูนย์เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดขึ้นบนสถานที่จริงซึ่งก่อสร้างเสร็จก่อนเปิดงานไม่กี่เดือน ช้าที่การตกแต่งให้สมกับเป็นแหล่งรวมการออกแบบของตกแต่งบ้าน นักข่าวถูกเชิญมามากมาย รวมทั้งนักข่าวสายบันเทิงที่ไม่ต้องเชิญแต่ก็มาจนได้ แพรมนตรวจสอบความเรียบร้อยของนายแบบ นางแบบ คิวการแสดงต่างๆ จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดอีกจึงเดินกลับมาที่เต็นท์ทีมงาน อีก 2 ชั่วโมงงานจะเริ่ม แต่คนสำคัญของานยังไม่มา ในขณะที่ทีปต์แจ้งแล้วว่าจะมาก่อนเวลาเริ่มงานประมาณครึ่งชั่วโมง
ภาวัตขับรถมาจอดด้านหลังของตึก ทีมงานรออยู่แล้วและนำทางมายังห้องทำงานที่ดัดแปลงเป็นส่วนของห้องแต่งตัวชั่วคราว แพรมนวิ่งลิ่วๆ มาหา หน้าตาเหมือนใครโยนระเบิดใส่
“หายไปไหนมายะ แล้วแผนที่ว่าน่ะยังไง อีกชั่วโมงกว่าๆ งานจะเริ่มแล้วนะ ถ้าไม่เด็ดจริงๆ ล่ะน่าดู ไปๆ ทำผมแต่งหน้า”
“ฉันไม่ใช่แบบนายแบบของเธอนะ”
แพรมนแยกเขี้ยวใส่ดันหลังให้ภาวัตมาที่ห้องแต่งตัว แถมยังกดไหล่ให้นั่งลง ช่างแต่งหน้าพากันมองแล้วก้มหน้ายิ้มที่ผู้ชายตัวโตยอมให้สาวมาดทอมบังคับ
“งานของฉันต้องออกมาดูดี เจ้าของงานมาหน้ามัน
ผมฟูเป็นเงาะป่าได้ยังไง”
ภาวัตมองสภาพตัวเองในกระจกก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้นสักหน่อย ถึงเขาจะเพิ่งไปซ้อมขับรถมาเพราะใกล้แข่งแล้ว แพรมนกังวลจนเข้าขั้นวิตกจริตหรือเปล่า
“อ้อ ยัยลัลนามางานนี้ด้วยนะ กำลังให้ข่าวดันตัวเองสุดฤทธิ์ มันยังไงกันแน่ ใครตัวจริงของนายฮึ ฉันล่ะปวดหัวเพราะเสน่ห์ของนายจริงๆ”
“ฉันจะชัดเจนกับคนที่ถึงเวลาต้องชัดเจน ที่ผ่านมาฉันชัดเจนไปแค่คนเดียว เธอก็เคยเห็นไม่ใช่หรือ”
“ย่ะ ตอนนี้กำลังจะกลับมาชัดเจนกับนายอีกรอบเสียด้วยนะนั่น”
แพรวาซ้ำเติมด้วยความหมั่นไส้ ผ่านมา 3 วันแล้วยัยว่าที่แม่หม้ายยังไม่ยอมระเห็จออกจากบ้านภาวัตไม่ใช่หรือ แล้วยังมาทำหน้าระรื่นได้อีก
ช่างเข้ามาดูแลหน้าและผมของภาวัตตามคำสั่งของแพรมน ในระหว่างนั้นเจ้าของงานก็โทรสั่งงานให้วุ่นพอกันเพราะรหัทตามหามาลินไม่เจอ เขาเลยต้องโทรนัดให้สองคนมาเจอกัน เปิดตัวคราวนี้คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มได้ทั้งงานและเรื่องส่วนตัว
วันนี้มาลินใส่ชุดไปรเวทเสื้อยืดกับเอี๊ยมยีนไม่ใช่ชุดนักศึกษาเพราะมาติวหนังสือกับเพื่อนๆ ที่คณะ แต่ต้องมากับรหัทก็เพราะภาวัตมีเรื่องสำคัญต้องการคุยด้วย แต่มาจนถึงงานกลับไม่เห็นว่าเขารออยู่ ไหนว่าเรื่องสำคัญรอไม่ได้
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ อีกสักครู่คุณวัตคงมา” รหัทบอกเสียเรียบๆ แต่ลุ้นอยู่ในใจ เรื่องทำให้หุ้นบริษัทผันผวนล่ะขอให้บอกภาวัตจัดให้ตลอด คราวนี้ไม่รู้หุ้นจะตกหรือขึ้น
ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำภาวัตก็มาเสื้อผ้าดูดีตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ลมหายใจของมาลินสะดุดแม้จะรู้ตลอดว่าเขาหล่อ แต่วันนี้คงต้องเติมว่า...หล่อจนสิบล้อยังหักหลบ สายตาคมๆ มองปราดเหมือนประเมิน มาลินเริ่มรู้สึกตัวว่าเผลอมองเขานานเกินไป
“ชุดนี้ดูดีแล้ว” มือหนายื่นมาจับไหล่บางทั้งสองข้าง “เอาเป็นว่าถ้าฉันพูดหรือทำอะไรให้เธอสงสัย ช่วยเก็บคำถามไว้ก่อน เพราะเธอมาช้าฉันเลยไม่มีเวลาอธิบาย”
ฟังแล้วงง แต่คนอธิบายเดินลิ่วออกจากห้องไปแล้ว มาลินนั่งลงคิดถึงคำพูดของภาวัตซ้ำๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี นี่หรือธุระสำคัญของเขาที่เธอต้องมาหาโดยด่วน โทรบอกก็ได้มั้ง ครั้นจะขอตัวกลับ รหัทกลับบอกให้รอแล้วยื่นดอกไม้ให้ถือไว้ ปิดปากเงียบอย่างกับหอยกาบ ทำไมดูมีลับลมคมในกันไปหมด
พิธีกรกล่าวเปิดงาน มาลินถูกพามายังทางเดินที่เสียงเพลงค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเพราะมันเป็นหลังเวทีนั่นเอง เราเดินขึ้นบันไดมาแล้วยืนเหมือนรอบางอย่างที่รหัทยังไม่ยอมบอก พิธีกรของงานเอ่ยชื่อของภาวัต เขาลุกขึ้นโค้งให้แขกในงานรวมทั้งคุณทีปต์แล้วกำลังจะขึ้นมาบนเวที
“เดี๋ยวคุณลินช่วยนำดอกไม้ไปให้คุณวัตทีนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา แค่เดินไปตรงนั้นใช่ไหมคะ” ที่แท้ก็ให้มาช่วยงานนั่นเอง บอกกันแต่แรกก็เข้าใจแล้ว
“ครับ” รหัทอมยิ้มยืนประกบมาลินไว้เหมือนกันไม่ให้หนีหายไปไหน
ภาวัตหันมามอง มาลินเดินออกไปจากหลักเวทีพร้อมดอกไม้ไม่ทันคิดอะไรมากไปกว่าอยากช่วยเขาเท่านั้น มือหนารับดอกไม้ไว้ แต่กลับไม่ยอมปล่อยมือบาง เธอขยิบตาใส่นี่เขากำลังเล่นอะไร
“จะทำอะไรน่ะคุณวัต ลินต้องกลับไปข้างหลัง”
“จำที่ฉันบอกได้ไหม มันต้องใช้ตอนนี้แหละ”
ภาวัตเอียงหน้ายื่นริมฝีปากมาใกล้ใบหูเล็ก แขนอีกข้างโอบเอวบางไว้ท่ามกลางกล้องหลายสิบตัวที่ส่องมาทางเราอย่างกับมีเรื่องสำคัญมากมาย
“ยิ้มหน่อยห้ามวิ่งหนีไปเชียวนะ”
มาลินมองไปหน้าเวทีอีกครั้งนักข่าวกำลังกรูเข้ามาแล้วถ่ายรูปเราสองคน เรียวปากบางเผยอเปิดตามคำสั่ง ทว่าดวงตาตื่นตระหนก ทีปต์ปรบมือพร้อมๆ กับแขกเหรื่อในงาน ลัลนาหน้าเจื่อนจากงานเปิดตัวศูนย์เฟอร์นิเจอร์กลายเป็นพ่วงการเปิดตัวคนรักตัวจริงของภาวัตไปแล้ว
ใบหน้าคร้ามหันมายิ้มหวานใส่ มาลินจิกหลังมือใหญ่เพิ่งเข้าใจว่าถูกหลอกมาทำอะไร เขาสะดุ้งแต่ไม่ยอมปล่อย คงไม่แปลกอะไรหากจะชัดเจนกับผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงสักคนที่คลิกกันด้วยเรื่องบนเตียง แต่ไม่ยืนยาวในความสัมพันธ์ด้านอื่นๆ
“ขอเชิญคุณวัตกล่าวเปิดงานค่ะ”
แขนยาวยอมปล่อยเอวมาลิน แต่มือยังจับไว้แล้วพาเดินมาที่โพเดียมด้วยกัน มิไยที่หญิงสาวจะดึงมือกลับ หากจะเป็นข่าวด้วยกันอีกครั้งเขาควรมีเหตุผลให้เธอไม่ใช่หรือ ใบหน้าคร้ามเอียงมาใกล้พูดเบาๆ ปากแทบไม่ขยับ
“อยู่ข้างๆ ฉัน อย่าไปไหน ถ้าจะเป็นข่าวเธอควรสง่างามและไม่มีใครกล่าวว่าเธอได้”
ตาสบตาราวกับต้องการความมั่นใจว่าทางสายนี้ควรที่เธอจะเดินไปแล้วหรือ มือหนากระชับแน่นแล้วปล่อยออกให้เธอเป็นฝ่ายตัดสินใจ
มาลินคิดหาเหตุผลมากมายที่ยังไม่ก้าวจากไป แต่พบเพียงคำตอบเดียวเพราะเขาขอให้อยู่ข้างๆ หากที่ผ่านมาเขาคือมือที่คอยดึงไว้ไม่ซวนเซจนล้มลงไป ตอนนี้เธอก็ควรทำแบบนั้นเหมือนกัน
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเปิดตัว Blue Interior ของพวกเรา Blue enterprise ที่นี่จะเป็นศูนย์รวมเฟอร์นิเจอร์และการออกแบบที่สามารถสร้างสรรค์งานตามความฝันของทุกท่านได้ เจตนารมณ์ของเราคือการทำให้จินตนาการเป็นความจริง เพื่อให้เกิดความพอใจแก่ลูกค้า ขอบคุณทุกท่านสำหรับการมาร่วมแสดงความยินดีในอีกก้าวของ Blue และอีกก้าวหนึ่งของผมในธุรกิจของครอบครัวครับ”
ภาวัตยกมือไหว้แล้วค้อมหลังลง เสียงปรบมือดังขึ้น ร่างสูงเงยหน้าขึ้นแล้วจับมือผู้ที่เขาเต็มใจเป็นข่าวแล้วลงมาจากเวทีด้วยกัน ทีปต์ลุกขึ้นยืนกอดผู้เป็นหลานดีใจด้วยกับก้าวสำคัญ
“ยินดีด้วยนะเจ้าวัต ปู่ภูมิใจมากนะ”
แต่ที่เรียกเสียงฮือฮากลับเป็นภาพที่ชายชรากอดมาลินแล้วพูดบางอย่าง แล้วหญิงสาวยิ้มแล้วยกมือไหว้ก่อนที่ภาวัตจะพยักหน้าให้รหัทมาพาตัวเธอไปรอที่ห้องรับรองกันนักข่าวรุมซักถาม เขารับมือได้อยู่แล้ว แต่ไม่อยากให้เธอมาลำบากใจในเรื่องที่เขาตัดสินใจเพียงคนเดียว
หนังสือวางแผงแล้วนะคะ สามารถซื้อได้จากร้านหนังสือทั่วประเทศเช่น se-ed นายอินทร์ หรืออ่านต่อใน E-BOOK เว็บ MEB ค่ะ ฝากภาวัตกับมาลินด้วยจ้า
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ธ.ค. 2558, 10:07:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ธ.ค. 2558, 10:07:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1049
| << ตอนที่ 15 ครึ่งแรก | ตอนที่ 16 ครึ่งแรก >> |
konhin 30 ธ.ค. 2558, 12:27:18 น.
ฮ่าๆๆ แผนยิงนกหลายตัวต้องยกให้เลย เปิดร้าน แก้ข่าว เปิดตัวแฟนตัวจริง ตีกันแม่ม่ายกับดาราที่อยากเป็นแฟน หึๆๆ
ฮ่าๆๆ แผนยิงนกหลายตัวต้องยกให้เลย เปิดร้าน แก้ข่าว เปิดตัวแฟนตัวจริง ตีกันแม่ม่ายกับดาราที่อยากเป็นแฟน หึๆๆ