เล่ห์รักสาวนักพิสูจน์อักษร (ใช้ชื่อนี้ไปก่อนค่ะ)
เล่ห์รัก สาวนักพิสูจน์อักษร

พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…

แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น

แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า

ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)

ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

+++++++++++++++++++++++++++++


Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

หลังจากสนทนากันได้ไม่นานพีระดาก็ส่งโทรศัพท์ของเวหาซึ่งอ้างว่าเธอเก็บได้คืนให้กลับคลี พร้อมขอตัวโดยอ้างว่านี่ก็ดึกมากแล้วเธอควรจะกลับบ้านเสียที
“เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ ผมยังไม่ทราบเลยว่าคุณชื่ออะไรจะได้บอกเพื่อนผมถูก”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันไม่ได้ต้องการอะไร” ร่างบางในชุดราตรีสั้นสีครีมหมุนตัวกลับ พร้อมจะเดินจากไป แต่ฝ่ามือร้อนของคลีรีบคว้าแขนของเธอเอาไว้ พีระดาฉีกยิ้มที่มุมปากแววตาเปล่งประกายประหลาดแวบหนึ่งก่อนจะหมุนตัวกลับมา

“ผมขอโทษครับ” คลีรีบปล่อยมือของเขาจากแขนเรียวอย่างเสียดายเพราะแค่สัมผัสชั่วครู่ก็รู้ว่าผิวเธอทั้งเนียนทั้งนุ่มแค่ไหน
“ไม่เป็นอะไรค่ะ แต่ว่าคุณมีอะไรกับฉันอีกอย่างนั้นหรือคะ”
“ผมอยากทราบชื่อคุณจริงๆ ครับได้โปรดเถอะ”
“พรีม พีระดาค่ะ”หญิงสาวบอกชื่อใหม่ที่ใช้ในวงการนางแบบ

“คุณพรีม”ริมฝีปากหยักหนาเผยอขึ้นพูดชื่อเธออย่างช้าๆ เหมือนกลัวว่าจะลืม
หญิงสาวยิ้มหวานให้เขาอีกครั้ง “คราวนี้ฉันจะไปได้หรือยังคะ”

“เอ่อ...ได้ครับแต่ว่าถ้าคุณไม่รังเกียจให้ผมไปส่งคุณที่รถได้ไหมครับ” คลีกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มอ่อนโยน

นางแบบสาวพยักหน้ารับ “ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณคิดว่าจะไม่เสียเวลา”


“ผมไม่คิดอย่างนั้นแน่นอนครับ” คลีเดินตามหลังหญิงสาว และเขาไม่ชอบสายตาของผู้ชายในงานนี้ทุกคนที่ต้องเหลียวมองตามหลังยามหญิงสาวย่างกายผ่านไป แผ่นหลังนวลเนียน สะโพกกลมกลึงให้ตายเขาอยากเป็นเจ้าของเหลือเกิน


เมื่อมาถึงลานจอดรถหญิงสาวตีหน้าเครียด “แย่จัง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้” นัยน์ตาคู่สวยจับจ้องล้อรถยนต์ทั้งสี่ของเธอ

“ใครกันที่ทำแบบนี้ เอ..หรือว่ารถคุณไปเหยียบโดนอะไรเข้า”

คลีเห็นล้อรถของเธอทั้งสี่ฟีบแบนเขาอดเห็นใจเธอไม่ได้ แต่ก็นึกขอบคุณคนที่ทำ หรืออุบัติเหตุก็แล้วแต่เพราะนางแบบคนสวยคงจะเดินกลับบ้านไม่ได้อย่างแน่นอน

“จะทำยังไงดีคะนี่ก็ดึกมากแล้ว จะเรียกช่างมาซ่อมอู่ก็คงปิดกันไปหมดแล้ว”


“ใช่ครับนี่ก็เกือบตีหนึ่งคงไม่มีใครมาแน่ๆ เอาอย่างนี้สิครับถ้าไม่รังเกียจให้ผมไปส่งคุณที่บ้านละกันนะครับ”

“เกรงใจค่ะ อย่าดีกว่าเดี๋ยวดาอาศัยรถเพื่อนกลับก็ได้ แต่ไม่แน่ใจว่าวินนี่เขาจะกลับไปหรือยัง” พีระดาหรือชื่อใหม่ว่าพรีม แสร้งหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าถือใบเล็กขึ้นมาและกดเบอร์ไปมั่วๆ จากนั้นก็วางลง “วินนี่เขาปิดเครื่องสงสัยไปต่อที่อื่นแน่เลย แย่จริงจะทำยังไงดีล่ะดึกแล้วด้วย”

คลียิ้มอย่างสบอารมณ์เมื่อเห็นว่าเธอติดต่อเพื่อนไม่ได้“ไม่แย่หรอกครับคุณพรีม ก็ยังมีผมอีกทั้งคน” พีระดาตีสีหน้าเศร้าสร้อย “พรีมคงต้องรบกวนคุณเอ่อ...”

“จริงสิครับผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ผมชื่อคลีครับ”เขายิ้ม

“ต้องรบกวนคุณคลีแล้วนะคะ”

“ยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งครับ” คลีลืมเรื่องเวหาเสียสนิท

“แล้ว เพื่อนของคุณที่เป็นเจ้าของโทรศัพท์นี้ล่ะคะ คุณไม่ต้องกลับพร้อมเขาเหรอ”

คลีรีบปฏิเสธ “ไม่เป็นไรครับมันขับรถมา ป่านนี้คงคุยกับสาวๆจนเพลินบางทีมันอาจจะกลับไปแล้วก็ได้ไปเถอะครับผมจะไปส่งคุณ”

คลีรีบเปิดประตูให้หญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ”

ภายในรถหรู คลีรู้สึกตื่นเต้นกว่าครั้งไหนๆที่มีสาวสวยขึ้นมานั่งเคียงคู่อยู่บนรถ น้ำหอมกลิ่นอ่อนๆที่หญิงสาวฉีดพรหมมามันช่างหอมเย้ายวล คลีคิดอยากจะถามว่าเธอใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรแต่เขาก็เกรงใจกลัวหญิงสาวจะมองเขาในแง่ไม่ดีเพราะเพิ่งพบกัน

“ไม่ทราบว่าคุณพรีมพักอยู่แถวไหนครับ ผมจะได้ไปส่งถูก”

เธอวางแผนเอาไว้แล้วเมื่อหัวค่ำโทรไปบอกพี่อินแล้วด้วยว่าคืนนี้เธอจะไม่กลับบ้าน แต่จะกลับไปนอนที่คอนโดแทน

หญิงสาวบอกชื่อคอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งหนึ่ง ซึ่งคลีรู้จักมันดีก็เขาเป็นเจ้าของโครงการที่เธอบอกซึ่งพีระดาก็ไม่รู้มาก่อน คลีเพิ่งจะรู้ว่าที่แท้เธอเป็นลูกค้าของเขาแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้พูดอะไรหรือแสดงความร่ำรวยออกมาอวดอ้างต่อหญิงสาว
ในระหว่างทางคลีพยายามจะชวนหญิงสาวคุย แต่เธอก็ตอบเขาพอเป็นพิธีเท่านั้น คลีอึดอัดเพราะอยากรู้เรื่องราวของเธอให้มากกว่านี้ ให้ตายเถอะเขาสาบานเลยว่าจะต้องจีบเธอมาเป็นแฟนให้ได้ แล้วคลีก็รู้แล้วว่าคืนนี้เขาควรจะนอนที่ไหน ชายหนุ่มจอดรถที่ใต้คอนโดหรู

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” หญิงสาวส่งยิ้มหวานพร้อมส่งสายตาเย้ายวนพอเป็นพิธีก่อนจะรีบลงจากรถ “เดี๋ยวสิครับ” คลีเรียกหญิงสาวเอาไว้

“ไม่ต้องลงไปส่งพรีมหรอกค่ะคุณคลี แค่นี่พรีมก็เกรงใจมากแล้วค่ะ ที่สำคัญกาแฟห้องพรีมก็หมดเสียด้วย”หญิงสาวฉีกยิ้มและแสดงสีหน้าว่ารู้ทัน

คลีหัวเราะเบาๆ เธอคงคิดว่าเขาคงจะใช้มุขแบบผู้ชายทั่วไป “คือที่จริงแล้วผมก็จะกลับเข้าไปนอนเหมือนกันครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว” ชายหนุ่มกดล็อครถและเดินมาเคียงข้างหญิงสาวก่อนจะผายมือเชิญให้เธอเดินนำไปก่อน

พีระดารู้สึกโกรธจนหน้าแดง ความเลวของเขาฉายแววออกมาแล้ว นี่คงคิดว่ามาส่งเธอแล้วก็จะเคลมกันเลยฝันไปเถอะย่ะ

“เอ่อ....ห้องของพรีมคงไม่สะดวกให้คุณคลีมาพักด้วยหรอกค่ะ”น้ำเสียงเย็นชา

ชายหนุ่มยิ้มกว้าง “คือว่า...คุณพรีมเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ” ชายหนุ่มดึงคีย์การ์ดบางๆจากกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา
“คีย์การ์ดของคอนโด!” เธอรู้สึกแปลกใจ

“ใช่ครับ ห้องของผมอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดนี้” เขาบอก มันเป็นธรรมดาที่เจ้าของโครงการมักเลือกเก็บห้องสักห้องที่วิวสวยเอาไว้เป็นห้องพักส่วนตัว คลีก็เช่นกันเขาจะมาพักที่นี่เสมอเวลามากรุงเทพฯ แต่ส่วนมากเขาจะพักอยู่ที่ชลบุรีมากกว่า แต่ช่วงนี้คลีบอกกับตัวเองว่าคงต้องมาพักที่นี่บ่อยๆเสียแล้ว

พีระดารู้สึกอึ้งไปนิดหน่อยไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้

“เอาล่ะครับ ดึกแล้วเชิญเจ้าหญิงกลับสู่ห้องบรรทมได้แล้วครับ” คลีเดินนำหน้าในขณะที่พีระดาเดินตามหลังและลอบมองไหล่กว้างของเขา

ภายในลิฟท์พีระดากดชั้นที่สิบห้า ขณะที่คลีกดชั้นที่ยี่สิบแต่ทว่าเมื่อถึงชั้นที่สิบห้าคลีกับก้าวออกมาจากลิฟท์พร้อมกับพีระดา

พีระดากำลังจะตั้งคำถามเหมือนคลีจะรู้ว่าเธอคิดอะไรเขาจึงชิงพูดก่อน

“ผมแค่อยากส่งคุณให้ปลอดภัยจนถึงหน้าห้องเท่านั้นครับ รับรองว่าจะไม่ขอเข้าไปในห้องคุณเป็นอันขาดหากว่าคุณไม่ได้ชวน” ชายหนุ่มส่งยิ้มเจ้าสเน่ห์

“ก็ได้ค่ะ” มันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่ พีระดาต้องการให้เขากระวนกระวายที่อยากจะรู้จักกับเธอ เธอจะให้เขาถึงเนื้อถึงตัวง่ายๆไม่ได้เป็นอันขาด

ทั้งสองเดินมาเรื่อยๆอีกเพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงหน้าห้องของหญิงสาว

“ขอบคุณมากนะคะสำหรับการช่วยเหลือในคืนนี้” “


ไม่เป็นไรครับ ผมดีใจและเต็มใจอย่างยิ่ง”

“โอ๊ย!” ชายหนุ่มสูดลมเข้าริมฝีปากเบาๆ

“เป็นอะไรไปคะคุณคลี” พีระดาขมวดคิ้ว

“เอ่อ...คือว่าผมอยากเข้าห้องน้ำน่ะครับ พอดีขับรถมาตั้งไกลก็เลยกั้นปัสสาวะนานไปหน่อย”

“แย่จริง...ถ้าอย่างนั้นก็เข้าห้องน้ำที่ห้องพรีมก่อนก็ได้ค่ะ” หญิงสาวลืมเสียสนิท แถมยังชักชวนเขาเข้าห้องเธอรีบเสียบคีย์การ์ดเปิดห้องในทันที
“ขอบคุณมากนะครับ” คลีรีบเดินไปห้องน้ำตามทางที่นางแบบสาวชี้ให้

“ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล” คลียิ้มผ่านหน้ากระจกภายในห้องน้ำกว้าง เขาไม่ได้คิดมากเกินกว่าจะเข้ามาสำรวจว่าหญิงสาวอยู่คนเดียวรึเปล่า ยังไม่มีชายใดจับจองเป็นเจ้าของเธอ และแค่แวบเดียวที่เดินเข้ามาคลีก็เห็นกรอบรูปทั้งหลายซึ่งล้วนแต่เป็นรูปของเธอไม่มีผู้ชายคนใดถ่ายร่วมอยู่เลยรอยยิ้มแพรวพราวผุดขึ้นจากใบหน้าหล่อคม


“เฮ้อ ลืมตัวพลาดจนได้นะพีระดา” หญิงสาวบ่นอุบขณะนั่งรอเขาอยู่ในห้องนั่งเล่น

“ขอบคุณมากนะครับคุณพรีม ที่กรุณาให้ผมใช้ห้องน้ำ ห้องของคุณตกแต่งได้น่ารักมากเลยนครับ” เขาเอ่ยชมอย่างจริงใจก่อนจะมองสำรวจไปทั่วห้อง

“ไม่หรอกค่ะ ก็แต่งไปตามเรื่องตามราวชอบอะไรก็ซื้อมาแต่ง” “


ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณจะแต่งเอง ผมนึกว่าจ้างมัณฑนากรมาตกแต่งเสียงอีก”คลีนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ต้องรอให้เชื้อเชิญ

หญิงสาวรู้เชิงรีบทำทีปิดปากหาวน้อยๆ


คลีมองนาฬิกา ถอยก้าวหนึ่งเพื่อจะได้เดินหน้าต่อ ไม่เป็นไรเขารอได้ “คุณพรีมคงง่วงแล้วใช่ไหมครับผมไม่รบกวนดีกว่าผมขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ”

“เชิญค่ะ” พีระดายิ้มหวานเดินไปส่งเขาที่หน้าประตู “กูดไนท์นะคะ” หญิงสาวส่งสายตายั่วยวนทิ้งทายก่อนจะปิดประตู


“ให้ตายเธอจะเอายังไงกับเรากันแน่” คลีพูดขณะเดินเข้าไปในลิฟท์ หากมองเพียงสายตาเขาคิดว่าพรีมนั้นเชื้อเชิญเขา แต่เมื่อยามที่เขาพยายามจะเข้าใกล้เธอ หญิงสาวกับพยายามถอยออกห่างให้ตายหรือว่าเป็นวิธีปั่นหัวผู้ชายของพวกนางแบบ พอคิดถึงเรื่องนางแบบขึ้นมาเขาก็คิดขึ้นได้ว่าลืมเรื่องเขมไปเสียสนิททั้งที่ช่วงหัวค่ำก่อนจะเห็นหน้าหญิงสาวที่เขาไปส่งจนถึงห้องเมื่อคู่ ความคิดของเขาคือคืนนี้จะชวนเขมมาที่คอนโด แต่เพราะเธอคนเดียวทำให้เขาลืมใครต่อใครในโลกจนหมดสิ้น ให้ตายเขากำลังตกหลุมรักเธอใช่ไหม +++++++++++++++++++++++++++

พีระดาบิดร่างบาๆ และเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายและต้องตาสว่างเมื่อเขาคนนั้นเข้ามาติดกับดักเร็วกว่าที่เธอคิดเสียอีก

“สวัสดีครับคุณพรีม”

“เอ่อ...คุณ” ทั้งที่เธอจำเสียงของเขาได้

“แหม...น้อยใจจังถ้าคุณจำผมไม่ได้ ผมคลี ภาคินัย คนที่มาส่งคุณเมื่อคืนและบังเอิญเป็นเพื่อนบ้านของคุณด้วยเพราะเราอาศัยอยู่คอนโดเดียวกัน”

“ขอโทษทีค่ะ ที่แท้ก็คุณคลีนี่เอง”

“อย่าแปลกใจไปเลยนะครับว่าผมทราบเบอร์ของคุณได้อย่างไร ก็เมื่อคืนคุณใช้มือถือของคุณโทรเข้าที่มือถือเพื่อนผมตอนที่คุณมาหาผม”

“จริงด้วยดิฉันก็กำลังจะสังสัยอยู่พอดี” ที่จริงเมื่อคืนพีระดาตั้งใจต่างหากเพื่อให้เขามีเบอร์โทรศัพท์ของเธอยังไง เธอแอบหัวเราะเยาะเขาอยู่ในใจ

“คุณพรีมจะรังเกียจไหมครับถ้าเกิดว่าผมจะชวนคุณพรีมมารับประทานอาหารเช้ากับกาแฟที่ห้องของผม เพราะเมื่อคืนคุณบอกว่าห้องของคุณกาแฟหมดพอดี”

หญิงสาวเงียบเหมือนกับว่าขอเวลาตัดสินใจ แต่อันที่จริงมีคำตอบอยู่แล้ว“ก็ได้ค่ะ หากว่าคุณไม่ลำบากจนเกินไปนัก”

“ด้วยความยินดีและเต็มใจเลยครับ” จากนั้นคลีก็บอกเบอร์ห้องของเขาแก่หญิงสาว ก่อนจะวางสายไปและรีบไปจัดการกับอาหารเช้าอย่าว่องไว ++++++++++++++++++++++


“เชอะ มุขตื้นๆ” พีระดาลุกขึ้นมาแต่งตัวเลือกชุดสบายๆ แต่ดูสวยหวาน สายเดี่ยวสีชมพูหวานลักษณะเป็นเดรสสั้นดูอ่อนหวานน่ารักสมตัว จากนั้นรวบผมยาวของเธอให้เป็นหางม้าหนีบด้วยกิ๊บประดับมุขอันใหญ่ ทำให้ใบหน้าเรียวรูปไข่ยิ่งดูโดดเด่นมากขึ้นไปอีก จากนั้นเธอใช้เวลาแต่งหน้าให้สวยยิ่งขึ้นไปอีกสักประมาณยี่สิบนาที

คลีเดินไปเปิดประตูห้องเมื่อได้ยินสัญญาณกริ่งดังที่หน้าประตู


“ไม่ยักรู้นะครับ ว่าวันนี้จะมีนางฟ้าตกลงมาที่หน้ห้องของผม” เขารีบเชิญเธอเข้าห้อง และมองตามหลังกระโปรงที่ผิ้วไหวไปรอบๆเรียวขาสวยมันดูเซ็กซี่จนบอกไม่ถูก

“ถ้าอย่างนั้นคงต้องผิดหวังแล้วค่ะ เพราะพรีมบังเอิญเป็นนางแบบไม่ใช่นางฟ้า”

“แต่คุณเป็นนางฟ้าในสายตาของผม” คลีหยอดคำหวาน แต่หญิงสาวยิ้มเยาะก่อนจะหันกลับมาทำเป็นยิ้มหวานส่งให้เขา

“ขอบคุณค่ะที่ให้เกียรติพรีมเป็นนางฟ้าของคุณ” หญิงสาวมองการตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์ภายในห้อง พลางคิดในใจว่าเป็นนักเขียนรวยกันขนาดนี้เชียวเหรอ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูมีราคา การตกแต่งระดับมืออาชีพเขาคงหมดเงินไปไม่น้อยกับห้องชุดสุดหรูห้องนี้

“ผมทำอาหารไม่ค่อยเก่ง แต่เต็มใจทำให้คุณทานนะครับ”

หญิงสาวยื่นหน้าไปมองออมเล็ทในจานใบใหญ่ตกแต่งไว้ด้วยอาหารเช้าชนิดอื่นเพิ่มพวก ไส้กรอก ไข่ดาวอีกอย่างละนิดอย่างละหน่อย น้ำสมคั้นสด อันนี้ของโปรดของเธอ


“ก็น่าทานดีนี่คะ”


“ถ้าอย่างนั้นทานกันดีกว่าครับ”คลีนั่งฝั่งตรงข้ามเขาทานอาหารอย่างใจเย็น และชำเรืองมองสาวสวยตรงหน้าเป็นบางครั้ง

“อร่อยดีนี่คะ” เธอเงยหน้าจากจานอาหาร และส่งยิ้มให้เขา

“ถ้าคุณพรีมชอบ ผมทำให้ทานทุกวันยังได้ครับ”

“ไม่ดีค่ะ กลัวว่าแฟนคุณคลีจะมาฉีกอกพรีมเอา”

“ผมยังไม่มีคนพิเศษหรอกครับ คิดจะหาอยู่เหมือนกัน” ที่จริงคลีน่าจะพูดว่าเขายังไม่มีเป็นตัวเป็นตนมากกว่าเพราะคู่นอนของเขาคลีก็ไม่เคยนับเหมือนกันว่าตกลงมีทั้งหมดกี่คน

“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้นิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าทานอาหารต่อไป

โกหก ฉันให้คนสืบเรื่องผู้หญิงของนายแล้ว มีจนนับไม่ถ้วนมากกว่า

หลังทารนอาหารเสร็จพีระดาอาสาช่วยเขาล้างจาน ทั้งที่เจ้าของห้องหนุ่มอ้างว่าเธอเป็นแขกไม่ควรต้องมาทำแต่หญิงสาวก็ยืนยันว่าอยากช่วย

กิจกรรมที่ทั้งสองทำร่วมกันคลีแอบมองเธออยู่หลายครั้ง เขารู้สึกสุขใจอย่างประหลาดเธอจะรู้ไหมว่าเขาพร้อมยกหัวใจให้เธอตังแต่วินาทีแรกที่พบหน้าแล้ว

“วันนี้ไม่ทราบคุณไปไหนรึเปล่าครับ มีงานถ่ายแบบหรือเปล่า” เพราะเห็นว่าเธอเป็นนางแบบ

“วันนี้คิวว่างค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นดีเลยครับวันนี้ผมก็ว่าง” วันนี้เขายังไม่มีอารมณ์เขียนนิยายอยากมองหน้าเธอมากกว่า

“คุณพรีมจะดูหนังเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ”
หญิงสาวทำทีคิด “ก็ได้ค่ะ”

คลีรีบพาหญิงสาวเข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งพีระดาคิดว่ามันคือโรงหนังขนาดย่อส่วนให้ตายเขาคงหมดเงินกับมันไปเยอาะโซฟาสีแดงสดสุดหรู ตัดกับสีของเฟอร์นิเจอร์ชิ้นอื่นและจอยักษ์สีดำขนาดใหญ่

“นี่ยกโรงหนังเอามาไว้ในห้องเลยหรือคะ”

เขาถ่อมตัว “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณพรีม” บรรยากาศในห้องก็ดูสลัวๆราวกับโรงหนังจริงๆ เพียงแต่ว่านี่คือโรงหนังส่วนตัวที่ไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายได้ คลีจัดเตรียมเครื่องดื่มพร้อมของว่าง แต่ทว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆให้เป็นแบบนี้เขาไม่รู้นี่ว่าหนังเรื่องนี้จะมีฉากอิโรติกหลายฉาก คลีลอบมองหญิงสาวอยู่หลายครั้งนี่เธอจะหาว่าเขาโรคจิตรึเปล่า

คลี เอื้อมมือไปหยิบคุกกี้ของว่างที่อยู่บนโต๊ะแต่ทำไมมันนิ่มจัง เขาละสายตาจากจอโทรทัศน์ขนาดยักษ์และมองไปที่คุกกี้เขาจับมือของหญิงสาวอยู่ต่างหากถึงว่ามันนุ่มกว่าคุกกี้ตั้งเยอะ

“ขอโทษครับ แต่เขาไม่ได้ปล่อยมือเธอ”

“คุกกี้ อร่อยดีนะคะซื้อมาจากไหน”หญิงสาวไม่ได้บอกให้เขาปล่อยมือแต่ถามเรื่องคุกกี้แทน

คลีทำท่านึก“ซื้อมาจากร้านเบเกอรี่ที่อยู่ชั้นล่างของคอนโดนี่เองครับ”

“ท่าทางคุณคลีจะชอบทานคุกกี้นะคะ”

“ไม่ได้ทานมาหลายเดือนแล้วครับ เพิ่งกลับมาทานๆได้ไม่นานนี้เอง” แต่เขาไม่ได้บอกเหตุผล แต่ก็รู้สึกแปลกใจทำไมเธอต้องสนใจเรื่องคุกกี้ด้วย

“แล้วคุณคลีชอบทานคุกกี้รสอะไรหรือคะเผื่อวันหลังพรีมจะได้ซื้อมาฝากบ้าง” สายตาหญิงสาวจ้องตาเขาจนหวานหยด

เขามองใบหน้าหวาน เลื่อนต่ำมาที่ลำคอระหงส์ จากนั้นมาหยุดตรงหน้าอกอิ่ม“เนย นม ครับ”

“แล้วคุณล่ะ”คลีถามกลับ

“ช็อกชิพค่ะ” หญิงสาวตอบก่อนจะหยิบคุกกี้อัลมอนด์ในจานส่งเข้าริมฝีปากเซ็กส์ซี่และกัดมันเบาๆอย่างช้าๆ

คลีสะดุ้งเพราะชื่อคุกกี้ช็อกชิพ “ให้ตายผมฝันร้ายเพราะเจ้าคุกกี้ช็อกชิพมานานหลายเดือนเชียวแหละครับ”


“ทำไมเหรอคะ” หญิงสาวถาม

“ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่าไปสนใจเลย แต่ตอนนี้ผมว่าคุกกี้อัลมอนด์ที่คุณกำลังทานมันน่ากินที่สุดเลย”ชายหนุ่มทำตาวาว


แต่ให้ตายสิ่งที่เขาไม่ขาดคิดหญิงสาวหยิบคุกกี้ในจานขึ้นมาป้อนเขาแต่ทว่าคลีพูดไปอย่างนั้นเองว่าอยากกินคุกกี้เพราะที่จริงเขาอยากกินคนถือคุกกี้ต่างหาก
++++++++++++++++++++++++++


เอิ๊กถูกแซวว่าภาพนางเอกหน้าปกนิยายทำไมมันเหมือนพีระดา หรือว่าเขาแอบชอบน้องสาวของเธอ “ว่ายังไงคะคุณเอิ๊ก อันที่จริงปกที่คุณน้องวาดมันก็สวยดีอยู่หรอกนะ แต่ทำไม” อรอินมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์คาเรกเตอร์ของตัวละครที่นักเขียนส่งอีเมลล์มาให้สลับกับปก รูปร่างหน้าตามันไม่ได้ตรงกับปกเลยสักนิด นักเขียนบอกรายละเอียดไว้ว่านางเอกผมสั้น ใบหน้ากลม ตาเรียว จมูกโด่ง แต่หนุ่มศิลปสุดเซอร์วาดปกนางเอกผมยาว ใบหน้ารูปไข่ ตาโต จมูกโด่ง แถมหน้าตาเหมือนยัยดาน้องสาวเธอเปรี๊ยบเลย
“เอ่อ...คือว่าผมเอาไปวาดใหม่ดีกว่าครับพี่”

หลายเดือนแล้วที่พี่ระดาลาออกไปเขาจะพบเธอบ้างเวลามาหาพี่สาวที่สำนักพิมพ์แต่มันก็ไม่บ่อยนัก เขาเป็นอะไรทำไมวันๆถึงคิดถึงแต่พีระดา ทั้งที่พยายามจะตัดใจ
+++++++++++++++++++++++++++++




อัปสรา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2554, 15:49:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.ค. 2554, 08:01:32 น.

จำนวนการเข้าชม : 7872





<< ตอนที่ 4    ตอนที่ 6 >>
jada 27 ก.ค. 2554, 16:42:41 น.
รออ่านต่อนะค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณอัปสราค่า =)


อัปสรา 27 ก.ค. 2554, 17:00:03 น.
ขอบคุณมากค่ะคุณ jada


kaero 27 ก.ค. 2554, 17:23:58 น.
อิอิสม นายเมาคลีลูกหมาป่า


anOO 27 ก.ค. 2554, 17:45:42 น.
นายเอิ๊กเนี้ย อาการหนักมากเลยนะ


ann 27 ก.ค. 2554, 18:32:15 น.
กำลังหนุกเลย ชิ มาจบซะได้


xeve 27 ก.ค. 2554, 19:00:56 น.
เริ่มตกหลุมแล้วนายคลี ไม่รู้ว่าหลุมพรางหรือหลุมรักกันแน่


นมเย็นน้ำเขียว 27 ก.ค. 2554, 19:15:01 น.
โหวววว มีคนเป็นคู่เเข่งซะเเล้ว นายคลี


plalawan 27 ก.ค. 2554, 19:46:15 น.
อิอิ ดีนะที่นางฟ้าตกมาหน้าห้องม่ใช่โหลคุกกี้หล่นใส่หัว


lovemuay 27 ก.ค. 2554, 20:41:12 น.
รุกใหญ่เชียวนะ นายเมาคลี


เฉื่อย 27 ก.ค. 2554, 20:53:44 น.
จะเป็นไปตามแผนมั้ยน้า


อัปสรา 27 ก.ค. 2554, 21:29:18 น.
ก็ต้องมาลุ้นดูนะคะคุณเฉื่อย


ปูสีน้ำเงิน 27 ก.ค. 2554, 22:37:47 น.
ตกหลุมพรางนางเอกเราซะแล้วนายคลี


XaWarZd 28 ก.ค. 2554, 07:31:07 น.
รังเกียจค่ะ ไม่ใช่รังเกลียด (อ้าว จะเป็นนักพิสูจน์อักษรแทนเสียแล้ว) ชอบอ่านนิยายค่ะ สนุกดีแต่อ่านไปแล้วเสียอารมณ์ในบางตอนเพราะการสะกดผิด หรือมีพิมพ์คำเกินทำให้ต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจ ไม่ได้อ่านแบบไหลลื่น


XaWarZd 28 ก.ค. 2554, 07:43:12 น.
คาดคิด ค่ะ ไม่ใช่ขาดคิด นายคลีตกหลุมเข้าอย่างจัง ฮึฮึ งานนี้ จะมีเลือดสาดอีกมั้ยน้อ


แพม 28 ก.ค. 2554, 09:43:20 น.
รอดูช่วงเอาคืนอยู่นะคะ อย่าให้พลาดท่าล่ะ


หนอนฮับ 30 ก.ค. 2554, 01:14:38 น.
อิอิ


shotang 31 ม.ค. 2556, 18:13:19 น.
เฮ้อ น่าสงสาร นายเอิ๊กจัง


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account