เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ

ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com

ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ




ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์

ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที

เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)

https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร

ตอน: ตอนที่ 2 เวลากับความรัก 50%

สอง

เวลากับความรัก



มื้อค่ำวันนี้นอกจากทุกคนในครอบครัวจะได้รับประทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ยังได้ต้อนรับคนที่เคยเป็นแขกประจำของบ้านอีกด้วย แต่หลังจากเรียนจบชายหนุ่มก็ไปดูแลกิจการของครอบครัวซึ่งเป็นภาระหน้าที่ที่ต้องทำ จึงไม่ได้มาเยี่ยมครอบครัวของเพื่อนรักบ่อยนัก

“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า พี่พี พี่ณัฐ พี่ดนย์”

“อ้าวตาเวธน์ หายหน้าหายตาไปเลยนะเรา แล้วนี่ไปไงมาไงถึงได้มาด้วยกันล่ะนี่” คุณฟ้าผู้เป็นมารดาของสรัลรับไหว้อย่างแปลกใจระคนดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นไปดึงชายหนุ่มที่รักเสมือนลูกหลานอีกคนมากอดและรั้งให้นั่งลงข้างๆ

“ของฝากจากเชียงใหม่ครับ”

“หนีไปเที่ยวเชียงใหม่มานี่เอง” คุณฟ้ารับถุงของฝากมาเปิดดูพร้อมกับแกล้งบ่นยิ้มๆ

“ไปทำงานมากกว่าครับ พักนี้ไม่ค่อยมีเวลาเที่ยวเท่าไหร่ เลยอาศัยช่วงไปทำงานเที่ยวบ้างนิดหน่อยนี่แหละครับ”

“เอาไว้หน้าหนาวพี่กับเพื่อนๆ จะแวะไปใช้บริการโรงแรมของนายบ้าง แต่ต้องลดให้พิเศษด้วยนะ” พีรณัฐที่นอนอ่านหนังสืออยู่พลิกตัวลุกขึ้นพูดด้วยความกระตือรือร้น

“แน่นอนอยู่แล้วครับพี่ณัฐ ว่าแต่ที่จะพาไปด้วยนี่เพื่อนที่เป็นสาวๆ ใช่ไหมครับ” เวธน์ยักคิวให้อย่างรู้ทัน

“หนาวเนื้อก็ต้องห่มเนื้อสิใช่ไหมไอ้ขวัญน้องรัก”

สรัลหันขวับมามองพี่ชายคนรองอย่างเซ็งๆ พีรณัฐเป็นอีกคนที่ป่วนเขาพอๆ กับเวธน์เลยทีเดียว

“หนาวไม่หนาวก็ห่มได้ทั้งนั้นแหละครับ นอกเสียจากจะไม่มีให้ห่ม”

“พูดเหมือนคนขาดแคลน อะๆ อย่าบอกนะว่าช่วงนี้แกขาดแคลนหญิง งั้นแกก็คว้าผู้ชายที่มาติดพันแกมาแก้ขัดก่อนเป็นไง” พูดเกือบไม่จบประโยค หมอนในมือของสรัลก็ถูกขว้างมาที่ใบหน้าของพีรณัฐทันที ก่อนที่พี่ชายคนรองจะนั่งหัวเราะประสานเสียงอย่างชอบใจกับเวธน์ที่ได้ยั่วโมโหคนหน้าสวย

“ว่าคนอื่นเอาไว้มากๆ ระวังสักวันจะโดนดี” พีรดนย์ซึ่งเหมือนจะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานกว่าใครเพื่อน นั่งพาดคอกับพนักโซฟา พลางเอ่ยเตือนพี่ชายขึ้นมาลอยๆ

“โดนดียังไงวะไอ้ดนย์ โดนดีแบบเสียตัวให้ผู้ชายด้วยกันอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทาง อย่างฉันมองไม่เคยพลาด” พีรณัฐบอกด้วยความมั่นอกมั่นใจในประสิทธิภาพการแยกแยะชายจริงหญิงแท้ของตัวเอง

“แต่ทุกวันนี้ดูยากนะพี่ กะเทยสมัยนี้สวยกว่าผู้หญิงก็เยอะ จะแยกแยะจากอะไรดี กระดงกระเดือกก็ไม่มี เสียงเสิงเล็กอย่างกับผู้หญิง เดี๋ยวนี้บางที่บัตรประชาชนก็แทบเชื่อไม่ได้ ปลอมแปลงเอกสารกันดาษดื่น” เวธน์เสริมขึ้นบ้าง แต่พีรณัฐกลับส่ายหน้าดิกพลางโบกไม้โบกมือ

“อย่างพี่นะเวธน์ เรื่องผู้หญิงพี่คัดกรองดียิ่งกว่าหน่วยข่าวกรองของเอฟบีไอเสียอีก ฉะนั้นเรื่องแบบนี้สำหรับพี่ไม่มีปัญหา แต่คนที่น่าเป็นห่วงโน่นเลย” พีรณัฐพยักพเยิดไปทางพี่ชายใหญ่อย่างพีรทัต ซึ่งนั่งไขว่ห้างเปิดแฟ้มงานอ่านอย่างไม่สนใจใคร

‘จะสนใจใครได้ไงล่ะ ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ แต่ดันโดนคนเป็นแม่โทร. จี้ให้กลับมาทานมื้อค่ำ’

ในสัปดาห์หนึ่งจะต้องมีหนึ่งวันที่ทุกคนต้องมารับประทานอาหารเย็นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม เลยทำให้ชายหนุ่มต้องหอบงานกลับมาทำที่บ้าน

โดยมีกฎเหล็กที่คุณฟ้าเป็นคนกำหนดขึ้นคือ วันที่ทุกคนต้องกลับมารับประทานข้าวที่บ้านอย่างพร้อมหน้าพร้อมตานั้น จะหอบงานกลับมาทำที่บ้านได้ แต่...ห้ามขึ้นห้องไปทำงานจนกว่าจะรับประทานมื้อค่ำเสร็จ นั่นคือเหตุผลที่พีรทัตต้องนั่งทำงานที่ห้องนั่งเล่นท่ามกลางคนในครอบครัว

“ห่วงทำไม พี่พีเขาเลือกเป็นหรอกน่า อายุปูนนี้แล้ว ถ้าไปพลาดท่าเสียทีให้เก้งกวางละก็ ขายหน้าตาย” ไม่รู้ชมหรือหลอกด่า แต่คำพูดลอยๆ ของพีรดนย์ก็ทำให้คนที่นั่งเงียบมาตลอดปิดแฟ้มงานเสียงดัง

“พวกนายเอาตัวเองให้รอดก่อนจะห่วงคนอื่นดีกว่าไหม” พีรทัต พี่ใหญ่ทั้งในบ้านและนอกบ้าน อายุเหยียบเลขสี่เข้าไปแล้ว แต่ดูอย่างไรก็ไม่ต่างจากคนอายุสามสิบห้าสามสิบหกเลย เขาบอกเสียงเรียบก่อนจะถลึงตามองน้องชายทีละคน

“จะสี่สิบแล้ว แต่ไม่ยอมมีเมียสักที ก็นึกว่าเบี่ยงเบน” พีรณัฐผู้ไม่เคยกลัวใครในบ้านนอกจากแม่ ล้อพี่ชายผู้เคร่งขรึมแบบยิ้มๆ

“โว้! คุยเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ แล้วนี่เมื่อไหร่กับข้าวจะเสร็จสักที ผมเข้าไปดูในครัวหน่อยนะครับ” สรัลที่นั่งทำหน้าบึ้งฟังพี่ชายคุยเรื่องไม่เป็นเรื่องจึงรีบบอกคนเป็นแม่ แล้วเดินเข้าห้องครัวอย่างหัวเสียเล็กๆ ที่วันนี้มีแต่คนป่วน

ชายหนุ่มคงไม่ได้เพียงแค่เข้าไปดูหรือไปเร่งแม่ครัวอย่างที่ว่า เพราะคนในครอบครัวรู้ดีว่าสรัลนั้น นอกจากหน้าสวยหวานเกินชายแล้ว เรื่องงานบ้านงานเรือนที่คุณฟ้าเฝ้าอบรมสั่งสอนและถ่ายทอดเสน่ห์ปลายจวักให้ บุตรชายคนเล็กก็ทำได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหญิงใด ถือได้ว่าเก่งกาจเลยทีเดียว

“พ่อครัวตัวจริงไปจัดการแล้ว อีกเดี๋ยวคงได้ทานข้าวกัน ว่าแต่เสน่ห์ปลายจวักล้นเหลืออย่างนี้ เวธน์ไม่สนใจรับเป็นเจ้าสาวสักคนหรือจ๊ะ” คุณฟ้าซึ่งเปิดใจกว้างในเรื่องเพศแกล้งล้อเวธน์ด้วยเสียงกลั้วหัวเราะอย่างที่เคยล้อตั้งแต่สมัยเรียน

“แม่ครับ เพราะแม่ชอบพูดอย่างนี้นี่แหละ นายเวธน์มันถึงบ้าจี้ตามแม่ ชอบไปทำอะไรให้คนอื่นเข้าใจผิดว่านายขวัญไม่ใช่ผู้ชายเต็มร้อย” พีรทัตดุคนเป็นแม่ไม่จริงจังนัก แต่เรื่องน้องชายคนเล็กที่ถูกเข้าใจผิดบ่อยๆ ว่าเป็นเกย์หรือกะเทยบ้างนั้น ความผิดส่วนหนึ่งก็มาจากแม่ของเขานี่แหละที่อยากได้ลูกสาว แต่สุดท้ายก็ผิดหวัง เลยทำให้แม่ของเขาเลี้ยงดูสรัลซึ่งบังเอิญหน้าตากระเดียดไปทางผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเหมือนเลี้ยงลูกสาว

“ผมก็สนุกด้วยแหละครับพี่พี ว่าแต่ผมยังไม่ได้บอกทุกคนใช่ไหมครับว่าผมกำลังจะแต่งงาน”

“แต่งงาน!?” ทุกคนยกเว้นพีรทัตต่างอุทานพร้อมกันด้วยความตกใจ

เวธน์หัวเราะพลางพยักหน้ารับแบบเขินๆ

“ครับ วันนี้ผมเลยแวะมาหาไอ้ขวัญก่อนที่ผมจะพาแฟนไปที่ร้านของมันอาทิตย์หน้า”

“ลูกๆ ที่น่ารักของแม่ทุกคนดูตาเวธน์เป็นเยี่ยงอย่างและหาลูกสะใภ้ให้แม่สักทีสิลูกขา อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว จะหญิงแท้หรือหญิงเทียมแม่ไม่เกี่ยง” คุณฟ้ามองค้อนลูกชายทั้งสามแล้วส่ายหน้า

“เอาน่าคุณ ถึงเวลาฟ้าก็คงลิขิตมาให้พวกมันเองแหละ” คุณลิขิตเอ่ยปลอบภรรยาครั้งที่นับไม่ถ้วน

“จะมาเมื่อไหร่ล่ะคะคุณ ตาพีก็จะสี่สิบแล้ว คนอื่นเขามีลูกเรียนมัธยมกันแล้วนะ แต่นี่อะไร นั่งหน้าเคร่งทำงานตลอด สงสัยชาตินี้จะต้องแต่งกับงานละมั้ง” คุณฟ้าบ่นลูกชายคนโตก่อนจะหันขวับไปถลึงตาเขียวใส่ลูกชายคนรองที่นั่งหัวเราะชอบใจกับคำบ่น

“แกก็เหมือนกันตาณัฐ”

“ผมยังไม่พร้อม” พีรณัฐรีบแย้งพลางขยับตัวอย่างอึดอัด เขามักจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่มารดาพูดเรื่องนี้

“สามสิบเจ็ดปีนี่นะ...ไม่พร้อม แกขาดอะไร แม่เห็นแกขาดอย่างเดียวคือความรับผิดชอบ ควงคนนั้นทีคนนี้ที เอาให้มันจริงจังสักคนแม่จะดีใจมาก” บ่นลูกชายคนรองเสร็จก็หันมาหาพีรดนย์

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้สามารถหาซื้อรูปเล่มได้แล้วนะคะที่เวบของสำนักพิมพ์สถาพร
http://www.satapornbooks.co.th/SPBecommerce/product_details/3389/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D

ส่วน E-book ก็มีจ้า
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzQ1NzkiO30




เกศมณี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ม.ค. 2559, 23:07:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ม.ค. 2559, 23:07:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 1179





<< ตอนที่ 1 ความข้องใจที่ยังไม่กระจ่าง 100%   ตอนที่ 2 เวลากับความรัก 100% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account