ยกเลิก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 9
สิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือ จะรับมือกับคำปฏิเสธของแอนดี้ยังไง ถ้าเขาไม่เชื่อฉันอีก...แอนดี้...ถึงนายจะดูเงียบๆนิ่งๆแต่ข้อเสียอย่างหนึ่่งของนายก็คือ นายชอบความท้าทาย...
"ฉันขอเวลาพิสูจน์....ถ้าภายในสามเดือนฉันไม่สามารถทำให้นายเชื่อฉันได้ ฉันจะไปจากชีวิตนายแล้วก็จะไม่กลับมาให้นายเห็นหน้าอีกเลย"
ฉันบอกเขาในวันหนึ่งที่แอบหาทางเข้าไปพบเขาจนสำเร็จ หลังจากพยายามมาหลายวัน แล้วเขาก็ยอมตกลง ฉันขอเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านของเค้าด้วยเพื่อความสะดวก อาจจะดูหน้าด้าน!ไปนิด แต่ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เป็นไงเป็นกัน
....ไม่น่าเชื่อเลยว่าจากกันไปไม่นานเขาจะก้าวไปไกลได้มากขนาดนี้ ฉันอดหวั่นใจไม่ได้ว่าเขาอาจจะไม่ใช่แอนดี้ที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้วก็ได้ เพราะเขาไม่ใช่แค่แอนดี้ศิลปินผู้รักความเรียบสงบอีกต่อไปแล้ว แต่เขาเป็นถึงCEOของบริษัทผลิตซอฟแวร์ที่ซึ่งแม้เพิ่งเปิดตัวแต่ก็ได้รับความนิยมจนติดอันดับต้นๆของเอเชียและกำลังจะขยายไปสู่ระดับโลกในอีกไม่นาน!!! ดูเหมือนว่าระยะทางของเรามันเริ่มห่างไกลกันออกไป....ห่างไกลออกไปทุกที....
"ฉันไม่คิดว่านายจะอยู่คนเดียว?"
ฉันถามเขาทันทีที่เท้าก้าวเข้าไปเหยียบแผ่นดินของเขา บ้านใหม่ของเขาช่างกว้างใหญ่ แต่ก็ช่างจะแสนเงียบเหงาเช่นกัน ทุกอย่างถูกตกแต่งอย่างงดงามและลำ้สมัยสมกับเป็นผู้นำแห่งเทคโนโลยี
"ฉันอนุญาตให้เธออยู่พิสูจน์ตัวเองทีนี่ได้ตามสบาย" เขาพูดเหยียดๆราวกับว่าสิ่งที่ฉันพยายามยืนยันกับเขามันเป็นความเสแสร้ง เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างประเมินราคา "เอ???..เธอบอกว่าเธอกับฉันเรารักกันมาก...ถ้าหากวันไหนอยากจะฟื้นความทรงจำของฉันด้วยการแสดงความรักต่อกันก็ตามสบายนะ" ก่อนจะค่อยๆเดินมากระซิบที่ข้างหูของฉันว่า "ฉันพร้อมเสมอ"
.....!!!!!!...อะไรของเขาอ่ะ...นี่เขาคิดว่าฉันแต่งเรื่องมาหลอกเขาอย่างนั้นเหรอ??? ฉันจะหลอกเขาไปเพื่ออะไร ถ้าไม่เชื่อกันขนาดนั้นก็ไล่ฉันไปเลยดีกว่ามั้ย...แต่คำพูดของเขาเมื่อกี้ก็ทำเอาหัวใจกระตุก...เมื่อก่อนไม่เคยกลัวที่จะต้องอยู่กับเขาสองต่อสองเลย แต่ตอนนี้ต้องบอกตรงว่า...เริ่มกลัวเสียแล้ว...รู้สึกราวกับตัวเองยืนอยู่บนหน้าผาสูงชันล้อมรอบไปด้วยเหวลึก จะก้าวไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะหันหลังกลับก็ไม่มีทางไปเช่นกัน ต้องปล่อยให้ตัวเองอยู่ตรงนั้น รอวันที่จะมีลมพัดหอบพาฉันไป ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นมั้ย....นี่ฉันปล่อยให้ตัวเองมายืนจุดนี้ได้ยังไงกัน...!!!!!!
"ฉันขอเวลาพิสูจน์....ถ้าภายในสามเดือนฉันไม่สามารถทำให้นายเชื่อฉันได้ ฉันจะไปจากชีวิตนายแล้วก็จะไม่กลับมาให้นายเห็นหน้าอีกเลย"
ฉันบอกเขาในวันหนึ่งที่แอบหาทางเข้าไปพบเขาจนสำเร็จ หลังจากพยายามมาหลายวัน แล้วเขาก็ยอมตกลง ฉันขอเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านของเค้าด้วยเพื่อความสะดวก อาจจะดูหน้าด้าน!ไปนิด แต่ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เป็นไงเป็นกัน
....ไม่น่าเชื่อเลยว่าจากกันไปไม่นานเขาจะก้าวไปไกลได้มากขนาดนี้ ฉันอดหวั่นใจไม่ได้ว่าเขาอาจจะไม่ใช่แอนดี้ที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้วก็ได้ เพราะเขาไม่ใช่แค่แอนดี้ศิลปินผู้รักความเรียบสงบอีกต่อไปแล้ว แต่เขาเป็นถึงCEOของบริษัทผลิตซอฟแวร์ที่ซึ่งแม้เพิ่งเปิดตัวแต่ก็ได้รับความนิยมจนติดอันดับต้นๆของเอเชียและกำลังจะขยายไปสู่ระดับโลกในอีกไม่นาน!!! ดูเหมือนว่าระยะทางของเรามันเริ่มห่างไกลกันออกไป....ห่างไกลออกไปทุกที....
"ฉันไม่คิดว่านายจะอยู่คนเดียว?"
ฉันถามเขาทันทีที่เท้าก้าวเข้าไปเหยียบแผ่นดินของเขา บ้านใหม่ของเขาช่างกว้างใหญ่ แต่ก็ช่างจะแสนเงียบเหงาเช่นกัน ทุกอย่างถูกตกแต่งอย่างงดงามและลำ้สมัยสมกับเป็นผู้นำแห่งเทคโนโลยี
"ฉันอนุญาตให้เธออยู่พิสูจน์ตัวเองทีนี่ได้ตามสบาย" เขาพูดเหยียดๆราวกับว่าสิ่งที่ฉันพยายามยืนยันกับเขามันเป็นความเสแสร้ง เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างประเมินราคา "เอ???..เธอบอกว่าเธอกับฉันเรารักกันมาก...ถ้าหากวันไหนอยากจะฟื้นความทรงจำของฉันด้วยการแสดงความรักต่อกันก็ตามสบายนะ" ก่อนจะค่อยๆเดินมากระซิบที่ข้างหูของฉันว่า "ฉันพร้อมเสมอ"
.....!!!!!!...อะไรของเขาอ่ะ...นี่เขาคิดว่าฉันแต่งเรื่องมาหลอกเขาอย่างนั้นเหรอ??? ฉันจะหลอกเขาไปเพื่ออะไร ถ้าไม่เชื่อกันขนาดนั้นก็ไล่ฉันไปเลยดีกว่ามั้ย...แต่คำพูดของเขาเมื่อกี้ก็ทำเอาหัวใจกระตุก...เมื่อก่อนไม่เคยกลัวที่จะต้องอยู่กับเขาสองต่อสองเลย แต่ตอนนี้ต้องบอกตรงว่า...เริ่มกลัวเสียแล้ว...รู้สึกราวกับตัวเองยืนอยู่บนหน้าผาสูงชันล้อมรอบไปด้วยเหวลึก จะก้าวไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะหันหลังกลับก็ไม่มีทางไปเช่นกัน ต้องปล่อยให้ตัวเองอยู่ตรงนั้น รอวันที่จะมีลมพัดหอบพาฉันไป ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นมั้ย....นี่ฉันปล่อยให้ตัวเองมายืนจุดนี้ได้ยังไงกัน...!!!!!!
ผู้หญิง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ม.ค. 2559, 10:42:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ม.ค. 2559, 10:42:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 655
| << 8 | 10 >> |