: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 2 (100%)
ค่ำวันศุกร์อาจเป็นวันที่มนุษย์เงินเดือน คนทำงานออฟฟิศนิยมใช้จ่ายค่ำคืนตามสถานเริงรมย์ต่างๆ แต่สำหรับสาวัช ปรเมศวร์ แล้ว จะค่ำวันไหนก็ไม่ต่างกัน เขายังคงตรงดิ่งกลับบ้านทันทีที่หมดคาบสอนวิชาสุดท้าย หลังอาบน้ำและรับประทานอาหารค่ำยังตึกใหญ่ท่ามกลางบรรยากาศแสนอึดอัด ชายหนุ่มก็กลับมาอ่านตำรา และเตรียมเอกสารสำหรับสอนในวันรุ่งขึ้นจนเสร็จ แล้วจึงเข้านอน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางดึก ปลุกให้เขางัวเงียมารับสายด้วยความหงุดหงิด ชื่อซึ่งปรากฏบนหน้าจอบอกให้รู้ว่าผู้ที่โทร.มาคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี
“ขอโทษที่รบกวนนะคะอาจารย์ ดิฉันต้องขอโทษจริงๆที่โทร.มาตอนดึกๆอย่างนี้” ปลายสายอุบอิบขออภัยด้วยน้ำเสียงซึ่งฟังออกว่าเกรงใจ แต่ตีหนึ่งเนี่ยนะเกรงใจแล้ว!
“เข้าเรื่องเลยก็ได้” เขาบอกอย่างเบื่อหน่าย
“ลูกศิษย์อาจารย์เมาแล้วขับ ถูกจับเป่าแอลกอฮอล์ค่ะ ตำรวจบอกว่าถ้าไม่มีคนมาประกันตัวก็นอนห้องขังถึงเช้าวันจันทร์ แล้วค่อยไปขึ้นศาล คนขับโทร.มาหาพี่ ขอให้พี่ช่วยติดต่อไปช่วยน่ะค่ะ”
“แล้วคุณโทร.มาหาผมทำไม พ่อแม่เขาก็มีนะ” ชายหนุ่มไม่ยี่หระเช่นเคย
“ค่ะ แต่พ่อแม่เขาไปต่างประเทศ ญาติคนอื่นๆก็ไม่มี ถือว่าสงเคราะห์นักศึกษาหน่อยเถอะนะคะ”
“ถ้าคุณสงสารเขานัก ก็ไปจัดการเองสิ”
“พี่ไม่มีหลักทรัพย์ไปยื่นขอประกันตัวน่ะค่ะ” ปลายสายวอนเสียงอ่อย “เงินตั้งสองหมื่น พี่หาคืนนี้ไม่ทันหรอก”
สาวัชเป่าปากพรูไม่ได้ดังใจ จำใจต้องย้อนถาม “อยู่สน.ไหนล่ะ”
สถานีตำรวจตอนสองนาฬิกาเศษแทบโล่งร้าง มีเพียงร้อยเวรและนายดาบเข้าเวรดึกประจำอยู่ไม่กี่คน สายตรวจนายหนึ่งยึดข้อศอกผู้หญิงสองคนไว้คนละข้าง ดันให้เดินขึ้นมาบนโรงพักด้วยสีหน้าระอา เขาพาสองสาวไปนั่งยังเก้าอี้หน้าร้อยเวรแล้วรายงาน “ทะเลาะวิวาทกันที่ห้องน้ำคาราโอเกะครับผู้กอง เจ้าของสถานที่ไม่ติดใจเอาความ แต่สองคนนี้จะเอาเรื่องอีกฝ่ายข้อหาทำร้ายร่างกายครับ”
นายร้อยเวรเลิกคิ้ว “สะบักสะบอมทั้งคู่อย่างนี้มันเข้าข่ายทะเลาะวิวาทแล้ว แจ้งข้อหาทำร้ายร่างกายไม่ได้หรอก”
คู่กรณีสองสาวต่างวัยต่อล้อต่อเถียงกันชนิดไม่มีใครยอมแพ้ จนถูกขู่ว่าหากไม่ยอมประนีประนอมจะจับเข้าห้องขังทั้งคู่ สองสาวจึงหน้าตื่น ยอมสงบและเจรจารอมชอมกันในที่สุด
อิงอรุณกับพันเทพซึ่งรีบขับรถตามมาสถานีตำรวจ โล่งอกเมื่อพบว่าคู่กรณีทั้งสองคนแค่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจอบรมและปล่อยตัวโดยไม่เสียค่าปรับ ขณะที่เด็กสาวปากตะไกรคู่กรณีมีเพื่อนมาพากลับไปแล้ว พิมพ์สนิทกลับโซเซเกาะกำแพงด้านหนึ่ง ประคองตัวเองเดินไม่ตรงทางไปยังประตูตามลำพัง พลางครวญเสียงหงุงหงิงเสียงอ้อแอ้อย่างคนลิ้นไก่สั้น
“คงต้องพาไปส่งบ้าน” พันเทพเปรยลอยๆ แล้วเข้าไปหาคว้าข้อศอกคนเมายึดเธอไว้ด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ “พิมพ์ เรากับอิงจะไปส่งบ้าน มา เดินดีๆ”
พิมพ์สนิทดิ้นปัดซ้ายป่ายขวา ทั้งยังทิ้งตัวลงกับพื้น โวยวายเสียงดัง “ไม่ไป บอกว่าไม่ไปยังไงล่ะ ปล่อยนะ”
พันเทพปล่อยมือ ถอยออกมายืนเท้าเอวด้วยความหงุดหงิด สุดท้ายจึงหันมาถามความเห็นจากอิงอรุณด้วยสีหน้าเกรงใจและรู้สึกผิด “เอาไงดีอิง”
“เทพไปเอารถมาละกัน เดี๋ยวเราดูพิมพ์ไว้ให้เอง”
ชายหนุ่มลังเลชั่วอึดใจ แล้วจึงแยกไปเลื่อนรถตามคำแนะนำ
เสียงฝีเท้าย่ำโครมๆดังมาจากเบื้องหลัง อิงอรุณเกรงพิมพ์สนิทจะขวางทางคนอื่น จึงจำเข้าไปประคองแขนอีกข้างของพิมพ์สนิทหิ้วปีกให้ลุกขึ้น ทว่าเพียงยืนเรียบร้อย คนเมากลับสะบัดแขนผลักเธอออกห่าง อิงอรุณถลันเข้าไปใกล้อีกครั้ง พิมพ์สนิทจึงเงื้อมือฟาดมาบนใบหน้าหญิงสาวอย่างคนขาดสติ
ฉาด! อิงอรุณหน้าสะบัดไปตามแรงตบ แรงปะทะทำให้เธอเซแซดๆหงายหลัง หญิงสาวตะกายมือพยายามคว้าทุกอย่างตรงหน้า ลึกๆยอมรับชะตากรรมว่าในวินาทีถัดไป เธอคงหงายล้มก้นจ้ำเบ้า
พลันอิงอรุณกลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างนุ่มๆแต่แข็งแรงรองรับแผ่นหลังไว้ พร้อมกับที่ต้นแขนข้างหนึ่งถูกคว้ามั่นคง ลมร้อนๆซึ่งเป่ารดอยู่ตรงขมับ ทำให้ได้สติ มีคนช่วยรับเธอไว้ แถมตอนนี้เขากำลังโอบเธออยู่ด้วย!
อิงอรุณหน้าร้อนฉ่า กระเด้งตัวออกห่างยืนทรงตัว ค้อนลมแล้ง ไม่กล้าสบตาผู้ช่วยเหลือ พึมพำเพียง “ขอบคุณค่ะ”
“คุณไม่เป็นอะไรนะ” น้ำเสียงห้าวหนักย้ำ รู้สึกได้ว่าเขาถอยห่างออกไป
“ไม่เป็นแล้วค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง” อิงอรุณอายจนไม่รู้จะทำยังไง รีบคล้องแขนพิมพ์สนิท คว้าตัวอีกฝ่ายลากลงบันได มิไยที่อีกฝ่ายจะทั้งดิ้นทั้งผลักเป็นพัลวัน
อิงอรุณตัวเล็กกว่า ทั้งยังไม่หายมึนจากการโดนตบเต็มแรงย่อมสู้แรงคนเมาบ้าคลั่งไม่ไหว ครั้นถูกพิมพ์สนิทผลักอีกครั้งก็หมั่นไส้ ปล่อยมือเสียดื้อๆ ทำให้อีกฝ่ายซึ่งดิ้นแรงๆเสียหลัก หงายหลังกลิ้งโคโล่ไม่เป็นท่าลงไปกองบนพื้นตรงตีนบันได ร้องโอดโอยเสียงอ่อย
เสียงฝีเท้าโครมครามย่ำกรูกันไปประคองพิมพ์สนิทซึ่งคอพับคออ่อน ครางหงิงๆไม่เป็นศัพท์ อิงอรุณอมยิ้มสมใจ มองคนเมาตัวแสบวายร้ายนิ่งๆ จึงสังเกตเห็นว่าผู้มาใหม่ที่ปวารณาตัวเป็นพลเมืองดีทั้งกลุ่มสวมเชิ้ตขาวปล่อยชายลอยอยู่นอกกางเกงดำ ดูออกว่าเป็นนักศึกษา
รถญี่ปุ่นคันโตเบรกเอี๊ยดอยู่ไม่ห่าง อิงอรุณจึงเดินเอื่อยๆไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ หันมาบอกกลุ่มนักศึกษาซึ่งยึดแขนพิมพ์สนิทไว้เป็นเชิงออกคำสั่ง “ช่วยพามาขึ้นรถให้ทีจ้ะ”
คนเมายังไม่สิ้นฤทธิ์ทั้งที่สะบักสะบอมเต็มทีแล้ว เธอดิ้นรนป่ายมือซ้ายขวาไม่ยอมให้ใครแตะ แต่แรงผู้หญิงคนเดียวหรือจะสู้ชายฉกรรจ์สองคนซึ่งยึดต้นแขนเธอคนละฟาก หิ้วจนหญิงสาวตัวลอยจากพื้นไปส่งถึงรถ
อิงอรุณพึมพำขอบคุณนักศึกษาทั้งกลุ่ม พลางปิดประตูรถงับเข้าด้วยกัน ทว่ายังไม่ทันเดินไปทางด้านหลังเพื่อขึ้นรถบ้าง ก็ได้ยินเสียงห้าวดังมาจากเบื้องหลัง
“เรียบร้อยแล้วก็ไปได้ละ ผมไม่มีเวลาทั้งคืนหรอกนะ” คำพูดนั้นเด็ดขาด เคร่งขรึม บอกพื้นอารมณ์คนพูดได้เป็นอย่างดี เด็กหนุ่มทั้งกลุ่มกรูกันไปยืนล้อมรอบ
อิงอรุณเหลียวกลับไปมองหาเจ้าของเสียง แต่กลับพบเพียงแผ่นหลังของผู้ชายคนหนึ่ง โดยมีกลุ่มวัยรุ่นยืนมุงรอบตัว ทุกคนก้มศีรษะคอตก เงียบกริบราวกับเด็กนักเรียนกำลังถูกครูฝ่ายปกครองอบรม
หญิงสาวอมยิ้ม กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยมาจากลมหายใจของเด็กกลุ่มเมื่อกี้ ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าทั้งแก๊งคงถูกจับข้อหาเมาแล้วขับ ส่วนคนที่ท่าทางขรึมกว่าใคร เจ้าของเสียงห้าวๆนุ่มๆนั้น คงเป็นอาจารย์ที่ถูกโทร.ตามให้มาประกันตัว
“ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคมกันเลยหรือไง เมาแล้วขับ รู้หรือเปล่าว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุ มันอาจจะทำให้ผู้บริสุทธิ์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ติดร่างแหซวยไปกับพวกคุณด้วยน่ะ ผมจะทำเรื่องแจ้งทัณฑ์บนกับทางคณะไว้ก่อน ครั้งหน้าหากมีเหตุการณ์แบบนี้อีก ผมจะทำหนังสือถึงคณบดีให้เชิญออกนะ”
นั่นไง! เป๊ะเลย! เธอเดาไม่ผิดเลยสักนิด
อิงอรุณเปิดประตูหลังขึ้นนั่งประจำที่ ทว่าเพียงนั่งเรียบร้อยยังไม่ทันปิดประตูด้วยซ้ำ เสียงชุลมุนตรงตอนหน้าของรถก็ดังขึ้น
พิมพ์สนิทกำลังยื้อคันเปิดประตูจะลงจากรถ ส่วนพันเทพเอื้อมตัวข้ามเบาะมายึดมือหญิงสาวไว้ ทั้งยังคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้อีกด้วย
“ปล่อยนะ ฉันไม่ไป ให้ฉันลงเดี๋ยวนี้ ไม่อยากหายใจในรถคันเดียวกับคนหน้าด้านแย่งแฟนคนอื่นโว้ย” พิมพ์สนิทโวยอ้อแอ้เสียงดังคับรถ
อิงอรุณเบะปาก ดูอาการแล้วพิมพ์สนิทคงอาละวาดอีกยกใหญ่ ท่าทางไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอเหลือบดูนาฬิกาเห็นเป็นเวลาเกือบสามนาฬิกาแล้ว ความเหนื่อยและเพลียอยากกลับบ้านไปพักมากกว่ารบกับคนไม่มีสติ ทำให้ตัดสินใจลงจากรถ แล้วยื่นหน้าไป ‘สั่ง’ พันเทพตามความเคยชิน “พาพิมพ์ไปส่งเถอะ เดี๋ยวอิงโทร.เรียกรถที่บ้านมารับเอง”
พันเทพหันรีหันขวางละล้าละลัง อิงอรุณจึงสำทับ “อิงจะขึ้นไปคอยที่สถานีตำรวจจนกว่ารถจะมา รับรองว่าปลอดภัยแน่นอน เดี๋ยวถึงบ้านแล้วส่งข้อความบอกละกัน พาพิมพ์ไปเถอะ อาละวาดใหญ่แล้ว อิงขี้เกียจอายชาวบ้าน” หญิงสาวพยักพเยิดไปยังคนเมาที่ส่งเสียงโหวกเหวก
“ก็ได้ มีอะไรโทร.หาเราทันทีนะอิง” เห็นได้ชัดว่าพันเทพรับคำด้วยความจำใจ
อิงอรุณถอยออกห่างจากรถ ปิดประตูแล้วโบกมือให้เขา รถเคลื่อนออกจากที่ช้าๆ หญิงสาวมองตามจนไฟท้ายแล่นลับไปจากสายตาแล้ว จึงหมุนตัวเดินกลับขึ้นไปบนสถานีตำรวจ มือเล็กคลึงแก้มป้อยๆ ขณะใจลอยนึกถึงอาทิตย์ก่อนที่ลงกับแม่ไม่ได้และไปโวยวายใส่พันเทพแทน ทั้งยังเล่าวีรกรรมทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียด ชายหนุ่มงันไปครู่ใหญ่ ไม่เอ่ยอะไรจนเธอต้องตื๊อให้เขาใจอ่อน พันเทพจึงยอมรับว่าถูกบิดามารดาเร่งรัดให้รีบแต่งงานกับเธอเพราะคบหาไปมาหาสู่กันนานปีแล้ว
ด้วยฐานะทายาทคนเล็กขององค์กรมหาชนอันดับต้นๆของประเทศ บิดามารดาและต้นตระกูลร่ำรวยสืบต่อกันมาจนติดอันดับมหาเศรษฐีห้าร้อยคนแรกในนิตยสารฟอร์บ หญิงสาวระมัดระวังการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้างเสมอ เพราะคนส่วนใหญ่มักเข้าหาเธอด้วยเหตุผลแอบแฝง อิงอรุณมีคนรู้จักเกือบครึ่งวงสังคม แต่นับจำนวน ‘เพื่อน’ ได้ถ้วนด้วยนิ้วมือข้างเดียว ไม่แปลกที่เธอไม่เคยคบหากับใครฉันชู้สาวเลยสักครั้ง พันเทพเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาได้ใกล้หัวใจเธอที่สุด
แม้ความรักที่มีให้กันจะเป็นไปอย่างเพื่อน แต่เมื่อชั่งน้ำหนักผลได้ผลเสียแล้ว อิงอรุณและพันเทพต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าการแต่งงานคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทั้งคู่ เธอไม่มีใครในหัวใจ พันเทพเองก็เช่นกัน เธอรักเขาเหมือนกับที่เขารักเธอ ทั้งคู่ต่างหวังสิ่งดีที่สุดให้อีกฝ่าย
หญิงสาวมั่นใจว่าตัวเองมิได้ฝึนใจกับการแต่งงานครั้งนี้ แต่เธอก็ไม่ได้เต็มอกเต็มใจกับมันหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกัน
เหตุผลเดียวที่อิงอรุณเลือกแต่งงานกับพันเทพนั้นง่ายนิดเดียว เพราะเธอกลัวว่าบางทีบนโลกนี้อาจไม่มี ‘คนที่ใช่’ สำหรับเธอก็เป็นได้ และมันคงไร้ค่าเต็มที หากต้องรอคอยสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
อ่านจบแล้ว ชอบ ไม่ชอบ ตรงไหน
ส่งเสียงบอกกันได้นะค้า
เพือนนักอ่านท่านไหนยังไม่ได้ไปกดไล้ค์เพจ facebook.com/SirinFC รีบหน่อยน้า
วันนี้สิริณมีแจกของด้วยค่า
:D
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางดึก ปลุกให้เขางัวเงียมารับสายด้วยความหงุดหงิด ชื่อซึ่งปรากฏบนหน้าจอบอกให้รู้ว่าผู้ที่โทร.มาคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี
“ขอโทษที่รบกวนนะคะอาจารย์ ดิฉันต้องขอโทษจริงๆที่โทร.มาตอนดึกๆอย่างนี้” ปลายสายอุบอิบขออภัยด้วยน้ำเสียงซึ่งฟังออกว่าเกรงใจ แต่ตีหนึ่งเนี่ยนะเกรงใจแล้ว!
“เข้าเรื่องเลยก็ได้” เขาบอกอย่างเบื่อหน่าย
“ลูกศิษย์อาจารย์เมาแล้วขับ ถูกจับเป่าแอลกอฮอล์ค่ะ ตำรวจบอกว่าถ้าไม่มีคนมาประกันตัวก็นอนห้องขังถึงเช้าวันจันทร์ แล้วค่อยไปขึ้นศาล คนขับโทร.มาหาพี่ ขอให้พี่ช่วยติดต่อไปช่วยน่ะค่ะ”
“แล้วคุณโทร.มาหาผมทำไม พ่อแม่เขาก็มีนะ” ชายหนุ่มไม่ยี่หระเช่นเคย
“ค่ะ แต่พ่อแม่เขาไปต่างประเทศ ญาติคนอื่นๆก็ไม่มี ถือว่าสงเคราะห์นักศึกษาหน่อยเถอะนะคะ”
“ถ้าคุณสงสารเขานัก ก็ไปจัดการเองสิ”
“พี่ไม่มีหลักทรัพย์ไปยื่นขอประกันตัวน่ะค่ะ” ปลายสายวอนเสียงอ่อย “เงินตั้งสองหมื่น พี่หาคืนนี้ไม่ทันหรอก”
สาวัชเป่าปากพรูไม่ได้ดังใจ จำใจต้องย้อนถาม “อยู่สน.ไหนล่ะ”
สถานีตำรวจตอนสองนาฬิกาเศษแทบโล่งร้าง มีเพียงร้อยเวรและนายดาบเข้าเวรดึกประจำอยู่ไม่กี่คน สายตรวจนายหนึ่งยึดข้อศอกผู้หญิงสองคนไว้คนละข้าง ดันให้เดินขึ้นมาบนโรงพักด้วยสีหน้าระอา เขาพาสองสาวไปนั่งยังเก้าอี้หน้าร้อยเวรแล้วรายงาน “ทะเลาะวิวาทกันที่ห้องน้ำคาราโอเกะครับผู้กอง เจ้าของสถานที่ไม่ติดใจเอาความ แต่สองคนนี้จะเอาเรื่องอีกฝ่ายข้อหาทำร้ายร่างกายครับ”
นายร้อยเวรเลิกคิ้ว “สะบักสะบอมทั้งคู่อย่างนี้มันเข้าข่ายทะเลาะวิวาทแล้ว แจ้งข้อหาทำร้ายร่างกายไม่ได้หรอก”
คู่กรณีสองสาวต่างวัยต่อล้อต่อเถียงกันชนิดไม่มีใครยอมแพ้ จนถูกขู่ว่าหากไม่ยอมประนีประนอมจะจับเข้าห้องขังทั้งคู่ สองสาวจึงหน้าตื่น ยอมสงบและเจรจารอมชอมกันในที่สุด
อิงอรุณกับพันเทพซึ่งรีบขับรถตามมาสถานีตำรวจ โล่งอกเมื่อพบว่าคู่กรณีทั้งสองคนแค่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจอบรมและปล่อยตัวโดยไม่เสียค่าปรับ ขณะที่เด็กสาวปากตะไกรคู่กรณีมีเพื่อนมาพากลับไปแล้ว พิมพ์สนิทกลับโซเซเกาะกำแพงด้านหนึ่ง ประคองตัวเองเดินไม่ตรงทางไปยังประตูตามลำพัง พลางครวญเสียงหงุงหงิงเสียงอ้อแอ้อย่างคนลิ้นไก่สั้น
“คงต้องพาไปส่งบ้าน” พันเทพเปรยลอยๆ แล้วเข้าไปหาคว้าข้อศอกคนเมายึดเธอไว้ด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ “พิมพ์ เรากับอิงจะไปส่งบ้าน มา เดินดีๆ”
พิมพ์สนิทดิ้นปัดซ้ายป่ายขวา ทั้งยังทิ้งตัวลงกับพื้น โวยวายเสียงดัง “ไม่ไป บอกว่าไม่ไปยังไงล่ะ ปล่อยนะ”
พันเทพปล่อยมือ ถอยออกมายืนเท้าเอวด้วยความหงุดหงิด สุดท้ายจึงหันมาถามความเห็นจากอิงอรุณด้วยสีหน้าเกรงใจและรู้สึกผิด “เอาไงดีอิง”
“เทพไปเอารถมาละกัน เดี๋ยวเราดูพิมพ์ไว้ให้เอง”
ชายหนุ่มลังเลชั่วอึดใจ แล้วจึงแยกไปเลื่อนรถตามคำแนะนำ
เสียงฝีเท้าย่ำโครมๆดังมาจากเบื้องหลัง อิงอรุณเกรงพิมพ์สนิทจะขวางทางคนอื่น จึงจำเข้าไปประคองแขนอีกข้างของพิมพ์สนิทหิ้วปีกให้ลุกขึ้น ทว่าเพียงยืนเรียบร้อย คนเมากลับสะบัดแขนผลักเธอออกห่าง อิงอรุณถลันเข้าไปใกล้อีกครั้ง พิมพ์สนิทจึงเงื้อมือฟาดมาบนใบหน้าหญิงสาวอย่างคนขาดสติ
ฉาด! อิงอรุณหน้าสะบัดไปตามแรงตบ แรงปะทะทำให้เธอเซแซดๆหงายหลัง หญิงสาวตะกายมือพยายามคว้าทุกอย่างตรงหน้า ลึกๆยอมรับชะตากรรมว่าในวินาทีถัดไป เธอคงหงายล้มก้นจ้ำเบ้า
พลันอิงอรุณกลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างนุ่มๆแต่แข็งแรงรองรับแผ่นหลังไว้ พร้อมกับที่ต้นแขนข้างหนึ่งถูกคว้ามั่นคง ลมร้อนๆซึ่งเป่ารดอยู่ตรงขมับ ทำให้ได้สติ มีคนช่วยรับเธอไว้ แถมตอนนี้เขากำลังโอบเธออยู่ด้วย!
อิงอรุณหน้าร้อนฉ่า กระเด้งตัวออกห่างยืนทรงตัว ค้อนลมแล้ง ไม่กล้าสบตาผู้ช่วยเหลือ พึมพำเพียง “ขอบคุณค่ะ”
“คุณไม่เป็นอะไรนะ” น้ำเสียงห้าวหนักย้ำ รู้สึกได้ว่าเขาถอยห่างออกไป
“ไม่เป็นแล้วค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง” อิงอรุณอายจนไม่รู้จะทำยังไง รีบคล้องแขนพิมพ์สนิท คว้าตัวอีกฝ่ายลากลงบันได มิไยที่อีกฝ่ายจะทั้งดิ้นทั้งผลักเป็นพัลวัน
อิงอรุณตัวเล็กกว่า ทั้งยังไม่หายมึนจากการโดนตบเต็มแรงย่อมสู้แรงคนเมาบ้าคลั่งไม่ไหว ครั้นถูกพิมพ์สนิทผลักอีกครั้งก็หมั่นไส้ ปล่อยมือเสียดื้อๆ ทำให้อีกฝ่ายซึ่งดิ้นแรงๆเสียหลัก หงายหลังกลิ้งโคโล่ไม่เป็นท่าลงไปกองบนพื้นตรงตีนบันได ร้องโอดโอยเสียงอ่อย
เสียงฝีเท้าโครมครามย่ำกรูกันไปประคองพิมพ์สนิทซึ่งคอพับคออ่อน ครางหงิงๆไม่เป็นศัพท์ อิงอรุณอมยิ้มสมใจ มองคนเมาตัวแสบวายร้ายนิ่งๆ จึงสังเกตเห็นว่าผู้มาใหม่ที่ปวารณาตัวเป็นพลเมืองดีทั้งกลุ่มสวมเชิ้ตขาวปล่อยชายลอยอยู่นอกกางเกงดำ ดูออกว่าเป็นนักศึกษา
รถญี่ปุ่นคันโตเบรกเอี๊ยดอยู่ไม่ห่าง อิงอรุณจึงเดินเอื่อยๆไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ หันมาบอกกลุ่มนักศึกษาซึ่งยึดแขนพิมพ์สนิทไว้เป็นเชิงออกคำสั่ง “ช่วยพามาขึ้นรถให้ทีจ้ะ”
คนเมายังไม่สิ้นฤทธิ์ทั้งที่สะบักสะบอมเต็มทีแล้ว เธอดิ้นรนป่ายมือซ้ายขวาไม่ยอมให้ใครแตะ แต่แรงผู้หญิงคนเดียวหรือจะสู้ชายฉกรรจ์สองคนซึ่งยึดต้นแขนเธอคนละฟาก หิ้วจนหญิงสาวตัวลอยจากพื้นไปส่งถึงรถ
อิงอรุณพึมพำขอบคุณนักศึกษาทั้งกลุ่ม พลางปิดประตูรถงับเข้าด้วยกัน ทว่ายังไม่ทันเดินไปทางด้านหลังเพื่อขึ้นรถบ้าง ก็ได้ยินเสียงห้าวดังมาจากเบื้องหลัง
“เรียบร้อยแล้วก็ไปได้ละ ผมไม่มีเวลาทั้งคืนหรอกนะ” คำพูดนั้นเด็ดขาด เคร่งขรึม บอกพื้นอารมณ์คนพูดได้เป็นอย่างดี เด็กหนุ่มทั้งกลุ่มกรูกันไปยืนล้อมรอบ
อิงอรุณเหลียวกลับไปมองหาเจ้าของเสียง แต่กลับพบเพียงแผ่นหลังของผู้ชายคนหนึ่ง โดยมีกลุ่มวัยรุ่นยืนมุงรอบตัว ทุกคนก้มศีรษะคอตก เงียบกริบราวกับเด็กนักเรียนกำลังถูกครูฝ่ายปกครองอบรม
หญิงสาวอมยิ้ม กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยมาจากลมหายใจของเด็กกลุ่มเมื่อกี้ ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าทั้งแก๊งคงถูกจับข้อหาเมาแล้วขับ ส่วนคนที่ท่าทางขรึมกว่าใคร เจ้าของเสียงห้าวๆนุ่มๆนั้น คงเป็นอาจารย์ที่ถูกโทร.ตามให้มาประกันตัว
“ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคมกันเลยหรือไง เมาแล้วขับ รู้หรือเปล่าว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุ มันอาจจะทำให้ผู้บริสุทธิ์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ติดร่างแหซวยไปกับพวกคุณด้วยน่ะ ผมจะทำเรื่องแจ้งทัณฑ์บนกับทางคณะไว้ก่อน ครั้งหน้าหากมีเหตุการณ์แบบนี้อีก ผมจะทำหนังสือถึงคณบดีให้เชิญออกนะ”
นั่นไง! เป๊ะเลย! เธอเดาไม่ผิดเลยสักนิด
อิงอรุณเปิดประตูหลังขึ้นนั่งประจำที่ ทว่าเพียงนั่งเรียบร้อยยังไม่ทันปิดประตูด้วยซ้ำ เสียงชุลมุนตรงตอนหน้าของรถก็ดังขึ้น
พิมพ์สนิทกำลังยื้อคันเปิดประตูจะลงจากรถ ส่วนพันเทพเอื้อมตัวข้ามเบาะมายึดมือหญิงสาวไว้ ทั้งยังคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้อีกด้วย
“ปล่อยนะ ฉันไม่ไป ให้ฉันลงเดี๋ยวนี้ ไม่อยากหายใจในรถคันเดียวกับคนหน้าด้านแย่งแฟนคนอื่นโว้ย” พิมพ์สนิทโวยอ้อแอ้เสียงดังคับรถ
อิงอรุณเบะปาก ดูอาการแล้วพิมพ์สนิทคงอาละวาดอีกยกใหญ่ ท่าทางไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอเหลือบดูนาฬิกาเห็นเป็นเวลาเกือบสามนาฬิกาแล้ว ความเหนื่อยและเพลียอยากกลับบ้านไปพักมากกว่ารบกับคนไม่มีสติ ทำให้ตัดสินใจลงจากรถ แล้วยื่นหน้าไป ‘สั่ง’ พันเทพตามความเคยชิน “พาพิมพ์ไปส่งเถอะ เดี๋ยวอิงโทร.เรียกรถที่บ้านมารับเอง”
พันเทพหันรีหันขวางละล้าละลัง อิงอรุณจึงสำทับ “อิงจะขึ้นไปคอยที่สถานีตำรวจจนกว่ารถจะมา รับรองว่าปลอดภัยแน่นอน เดี๋ยวถึงบ้านแล้วส่งข้อความบอกละกัน พาพิมพ์ไปเถอะ อาละวาดใหญ่แล้ว อิงขี้เกียจอายชาวบ้าน” หญิงสาวพยักพเยิดไปยังคนเมาที่ส่งเสียงโหวกเหวก
“ก็ได้ มีอะไรโทร.หาเราทันทีนะอิง” เห็นได้ชัดว่าพันเทพรับคำด้วยความจำใจ
อิงอรุณถอยออกห่างจากรถ ปิดประตูแล้วโบกมือให้เขา รถเคลื่อนออกจากที่ช้าๆ หญิงสาวมองตามจนไฟท้ายแล่นลับไปจากสายตาแล้ว จึงหมุนตัวเดินกลับขึ้นไปบนสถานีตำรวจ มือเล็กคลึงแก้มป้อยๆ ขณะใจลอยนึกถึงอาทิตย์ก่อนที่ลงกับแม่ไม่ได้และไปโวยวายใส่พันเทพแทน ทั้งยังเล่าวีรกรรมทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียด ชายหนุ่มงันไปครู่ใหญ่ ไม่เอ่ยอะไรจนเธอต้องตื๊อให้เขาใจอ่อน พันเทพจึงยอมรับว่าถูกบิดามารดาเร่งรัดให้รีบแต่งงานกับเธอเพราะคบหาไปมาหาสู่กันนานปีแล้ว
ด้วยฐานะทายาทคนเล็กขององค์กรมหาชนอันดับต้นๆของประเทศ บิดามารดาและต้นตระกูลร่ำรวยสืบต่อกันมาจนติดอันดับมหาเศรษฐีห้าร้อยคนแรกในนิตยสารฟอร์บ หญิงสาวระมัดระวังการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้างเสมอ เพราะคนส่วนใหญ่มักเข้าหาเธอด้วยเหตุผลแอบแฝง อิงอรุณมีคนรู้จักเกือบครึ่งวงสังคม แต่นับจำนวน ‘เพื่อน’ ได้ถ้วนด้วยนิ้วมือข้างเดียว ไม่แปลกที่เธอไม่เคยคบหากับใครฉันชู้สาวเลยสักครั้ง พันเทพเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาได้ใกล้หัวใจเธอที่สุด
แม้ความรักที่มีให้กันจะเป็นไปอย่างเพื่อน แต่เมื่อชั่งน้ำหนักผลได้ผลเสียแล้ว อิงอรุณและพันเทพต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าการแต่งงานคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทั้งคู่ เธอไม่มีใครในหัวใจ พันเทพเองก็เช่นกัน เธอรักเขาเหมือนกับที่เขารักเธอ ทั้งคู่ต่างหวังสิ่งดีที่สุดให้อีกฝ่าย
หญิงสาวมั่นใจว่าตัวเองมิได้ฝึนใจกับการแต่งงานครั้งนี้ แต่เธอก็ไม่ได้เต็มอกเต็มใจกับมันหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกัน
เหตุผลเดียวที่อิงอรุณเลือกแต่งงานกับพันเทพนั้นง่ายนิดเดียว เพราะเธอกลัวว่าบางทีบนโลกนี้อาจไม่มี ‘คนที่ใช่’ สำหรับเธอก็เป็นได้ และมันคงไร้ค่าเต็มที หากต้องรอคอยสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
อ่านจบแล้ว ชอบ ไม่ชอบ ตรงไหน
ส่งเสียงบอกกันได้นะค้า
เพือนนักอ่านท่านไหนยังไม่ได้ไปกดไล้ค์เพจ facebook.com/SirinFC รีบหน่อยน้า
วันนี้สิริณมีแจกของด้วยค่า
:D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ม.ค. 2559, 16:24:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มี.ค. 2559, 16:16:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1794
| << ตอนที่ 2 (50%) | ตอนที่ 3 (50%) >> |
