Love & Rock
นิยายภาคต่อของลูกหลานเฮียพาย จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเด็กๆ เข้าสู่วัยรุ่นและเริ่มผจญภัยในแบบของพวกเขา ภาคนี้เกี่ยวเนื่องกับมิคาเอล ไพร์ด อิคารัสและเฮเลน แต่ก็จะมีเหตุการณืหลายอย่างเกิดขึ้น และแน่นอนว่ายาวแน่ เพราะตัวละครหลักและรองเยอะเหลือเกินค่ะ
Tags: พาย
ตอน: LRock ตอนที่ 2(ครึ่งหลัง)
“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ พวกนี้ก่อเรื่องไว้เพียบเลยเหรอเนี่ย พาย เธอจะว่ายังไง” ชายวัยกลางคนกำลังถามภรรยาที่กำลังเดินนำหน้ามา
พายหันไปแล้วจับไหล่ทั้งสองข้างของสามีก่อนจะพูดอย่างจริงจัง “ลูกต้องรู้จักรับผิดชอบชีวิตตัวเองนะ ฉันไม่มีทางจับลูกมาตีก้นหรอก ทำใจเสียเถอะ”
เสียงผู้หญิงของพายทำให้ทุกคนที่เพิ่งมางง ยกเว้นเด็กหญิงที่กำลังอ้าปากค้าง เพราะได้เจอคนที่อยากเจอ แล้วกำลังปลื้มอย่างที่สุด
“พาย เจนีน นั่นพาย พ่อ แม่ นั่นพาย” โจเซฟีนกำลังสติแตก ที่เห็นหญิงวัยกลางคนผมยาวสยาย กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ มือไม้เธอสั่นด้วยความตื่นเต้น เพราะเคยอ่านประวัติของตากล้องคนโปรดอยู่บ้าง
พายยังคงเป็นพาย...เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแบบเดิม กางเกงสีเข้มแบบผู้ชายและรองเท้าผ้าใบตามสะดวก
เธอมองเด็กหญิงที่กำลังชี้มาที่เธออย่างงงๆ ก่อนจะมองสามีแล้วยักไหล่ พอมองเพื่อนกับรุ่นน้องก็พยักหน้า แล้วทักทาย “สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ฉัน พาย ส่วนนี่ก็สามีฉัน กาเบรียล เราเป็นพ่อแม่ของแจ็คลีน ขอบคุณนะคะ ที่ไว้ใจพวกเราให้ดูแลลูกของคุณ”
“ผู้หญิง” พ่อของเจนีนพูดขึ้น ก่อนจะมองภาพที่ติดอยู่บนฝาผนังอย่างงงๆ
“ใช่ค่ะ ผู้หญิงแน่นอน” พายตอบชัด ก่อนจะนั่งที่ขอบเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ “จริงสิ แม่สองสาวไปไหนแล้วเนี่ย ทำไมไม่มาทักทายพ่อแม่ของสองสาวนี่ล่ะ”
“อ่า ผมกาเบรียล ยินดีที่ได้รู้จักครับ” กาเบรียลได้สติก็ทักทายแล้วทั้งหมดก็แนะนำตัวอีกรอบ ก่อนเขาจะตบท้ายด้วยการรับรอง “ผมขอรับรองว่าจะไม่มีการเล่นแผลงๆ อะไรแน่นอน และพรุ่งนี้ทางเราจะให้คนพาลูกๆ ของคุณไปส่งถึงบ้านแน่นอนครับ”
กาเบรียลยังคงเป็นพ่อและผู้ปกครองที่เข้มงวดไม่น้อย แม้บางครั้งจะยอมลดลาวาศอกให้ภรรยาไปบ้าง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะคอยดูแลลูกๆ และนั่นทำให้เขาเข้าใจพ่อแม่เขามากขึ้น
“เฮนริคดูที่ห้องแจ็คหรือยัง เล่นอะไรกันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี่” พายหันไปถามผู้ติดตามของสามีอย่างไม่จริงจังนัก
“ยังไม่ออกมาจากห้องครับ เบเนดิกซ์บอกผมว่า เมื่อคืนท่านธีโอฟาสเต้โทรมาสั่งให้คุณหนูแจ็คศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทน้ำหอมแห่งหนึ่งในประเทศไทย จะให้ลองคาดเดาการตัดสินใจของท่าน ส่วนคุณเฮเลนนั่งทำรายงานที่จะส่งวันจันทร์อยู่ในห้องหนังสือครับ” เฮนริครายงานโดยไม่ต้องไปดูอีกรอบ เพราะคนรับใช้ในบ้านต่างประจำหน้าที่และทำหน้าที่ของตนเองอย่างเคร่งครัด
พายหันกลับมาก็โดนเด็กหญิงจ้องอยู่นั่นเอง จึงขมวดคิ้ว แล้วเมื่อพ่อแม่ของทั้งสองคนขอตัว หลังจากตรวจสอบอะไรจนมั่นใจ เธอก็โอบเอวสามีแล้วเดินขึ้นด้านบน
โจเซฟีนแทบกรี๊ดออกมา เมื่อหันไปมองเจนีน “ฉันเกือบลืมหายใจน่ะ เจนีน นั่นน่ะ พายนะ”
เจนีนพ่นลมหายใจแล้วพยักหน้าให้กับเพื่อน “รู้จ๊ะ ใจเย็นๆ สิ พายน่ะอยู่ในบ้านหลังเดียวกับเธอแล้วนะ”
“ใช่ๆ รักแจ็คกี้ที่สุดเลย ทำให้ได้รู้จักพาย” โจเซฟีนพูดกับเพื่อน ก่อนจะมองพ่อแม่เพื่อนอีกคนแล้วยิ้มแห้งๆ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ” ปารีสยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วก็แอบคิดอย่างหวาดเสียว เพราะอดีตของพายเป็นเหตุ
“ดีนะที่พายมีสามีแล้ว ถ้ายังไม่มี เด็กๆ ก็อันตรายนะเนี่ย” นอร์ธพูดออกมาอย่างขำๆ ก่อนจะโดนภรรยาหยิก จนหน้านิ่ว จึงยิ้มแห้งๆ
“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ เราไปหาอิซซี่กันเถอะ อยู่ในห้องสมุดอย่างที่เฮนริคบอกนั่นแหละ” ปารีสโอบไหล่พาเด็กๆ เดินไปทางห้องสมุดที่อยู่ไม่ห่างจากห้องรับแขกเท่าไรนัก
ทั้งสองต่างก็รีบเอาคอมพิวเตอร์พกพาของตัวเองออกมา เพื่อทำรายงานของกันและกันที่ค้างอยู่เล็กน้อย ก่อนจะรีบทำจนเสร็จภายในเที่ยงวัน
****************************************
เสียงเปิดประตูดังขึ้นที่ด้านหลัง ทำให้เด็กๆ ทั้งสามคนหันไปมองต้นเสียง ก่อนปารีสเดินเข้ามาพร้อมบอกกับเด็กๆ “วันนี้เรามีรายการพิเศษนะจ๊ะ เจนีนรู้ไหมวันนี้วันอะไร”
เจนีนทำหน้างงสงสัย แล้วหันไปมองเพื่อนที่เหลือ ก่อนจะถาม “หนูรู้เหรอคะ”
“ใช่จ๊ะ หนูต้องรู้แน่ๆ แต่เสียดายที่ไม่ได้ไป” ปารีสพูดให้ชัดขึ้น ยิ้มอย่างมีความหมายโดยไม่เฉลยความนัย
เจนีนคิดถึงวันสำคัญที่เธอไม่ได้ไป ก็ขมวดคิ้ว แล้วถามอย่างงงๆ “วันนี้มีคอนเสิร์ตวงดาร์คไนท์เหรอคะ”
“ใช่เลย เห็นไหม หนูรู้คนเดียวน่ะแหละ” ปารีสยิ้มแล้วหันไปสบตาลูกสาว ขณะที่เฮเลนก็แอบอมยิ้ม เมื่อนึกได้
“พวกเราไปไม่ได้หรอกค่ะแม่ ถึงจะอยากไป ก็อายุไม่ถึง อีกอย่างคอนเสริตก็ดึกจะตาย” เฮเลนรู้ดี จึงรู้ว่ายังไงตัวเองกับเพื่อนๆ คงไม่ได้ไปคอนเสิร์ตนี้แน่ๆ
“ตอนนี้ก็ยังไม่มืด ทำไมจะไปไม่ได้” แจ็คลีนเดินเข้ามาในเสื้อสีชมพูอ่อนกับกางเกงยีนส์ตัวเก๋ พร้อมไปคอนเสิร์ตกับทุกคน เพื่อผ่อนคลายความเครียดแต่ก็ยังไม่วายมีสมุดจดงานอยู่ในมือเช่นเคย
“ใช่แล้วจ๊ะ เดี๋ยวพวกเราจะเป็นผู้ปกครองให้เอง ไปกันเถอะ เขาจัดที่สนามแข่งรถ พอดีมีเส้นสายนิดหน่อย เราไปดูสถานที่กันเถอะ น้าว่าแค่นี้ก็สนุกแล้วล่ะ” ปารีสอธิบาย ก่อนจะยิ้มให้กับเด็กหญิงทั้งสาม
“ไปได้หรือยังเนี่ย” พายเดินเข้ามาในห้องแล้วเห็นเด็กหญิงตะลึงทำตาค้าง ก็ยิ้มเอ็นดูและส่ายหน้าก่อนเดินออกไปอีกรอบ เพราะกลัวเด็กหญิงจะลืมหาย เมื่อคิดเรื่องที่จะไป ใจเธอนั้นอยากจะแข่งรถมากกว่าดูคอนเสิร์ต
“ไป” โจเซฟีนแทบจะเดินตามพายไปในทันทีจนเพื่อนต้องรีบหยุดไว้
“โจเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เจนีนรีบดึงเพื่อนมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะที่คนที่พร้อมก็ลงไปรองด้านล่าง เจนีนก็พูดอย่างตื่นเต้น “เราต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีนะ เผื่อจะได้เจอใครที่แบบว่าอาจจะได้เจอ”
เฮเลนอยากจะบอกเพื่อนเหลือเกิน แต่ก็รู้ว่าไม่ควรบอกในตอนนี้ เอาไว้เมื่อถึงเวลา เธอก็เชื่อว่าทุกอย่างจะคลี่คลายได้เอง
****************************************
คนงานกำลังทำงานเพื่อทำให้งานสุดท้ายสมบูรณ์ตามแบบคนจัดงาน เจนีนมองทุกอย่างอย่างตื่นตาตื่นใจ ขณะที่ครอบครัวธีโอฟาสเต้เพียงมองอย่างเฉื่อยชาเท่านั้น เพราะต่างก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
โจเซฟีนมองแต่พายคนเดียว ราวกับมีคำถามมากมายอยากจะถาม แต่พอเจอหน้าก็ลืมไปหมดว่าที่ต้องการถามมีอะไรบ้าง ทำได้แค่มองอย่างปลื้มใจ
กาเบรียลโอบเอวภรรยาเอาไว้ตลอด ขณะเดียวกันก็วางมือบนไหล่ลูกสาว ที่กำลังอ่านทบทวนสิ่งที่ปู่ส่งมาให้อย่างมีสมาธิ เขาคอยห่วงใยทุกคนในครอบครัว เพราะไม่เคยเป็ยเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะรักษาครอบครัวให้อยู่ด้วยกันอย่างเหนียวแน่นแบบนี้
“จอห์น” พายเรียกเพื่อนที่เป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ ก่อนจะหันไปมองสามีให้ปล่อยมือ และเดินเข้าไปโอบกอดทักทายเพื่อนอย่างสนิทสนม “ไอ้เสือ ลูกโตแค่ไหนแล้ววะ”
“ถามถึงลูกของเมียคนไหน” จอห์นถามเพื่อนแล้วก็หัวเราะพร้อมกัน
“เออน่า เลือกมาเถอะ เอ๊ย ช่างมันเถอะ แล้วนี่เป็นยังไงบ้างล่ะ เด็กๆ น่ะ” พายถามเพื่อนที่กำลังจุดบุหรี่ออกมาสูบอย่างไม่จริงจังนัก เธอเลิกมานานหลายปีแล้วไม่คิดจะกลับไปสูบ เพราะมีอย่างอื่นให้ผ่อนคลายมากกว่าการสูบบุหรี่
“ก็ดี เพื่อนเธอจัดการทุกอย่างได้ดี มืออาชีพ แต่ต้องรู้นะว่าที่ไหนควรไป ไม่ควรไป คนของฉันก็ดูอยู่ พูดถึงเด็กๆ ไอ้ตัวป่วนพวกนั้นมันแสบอย่าบอกใคร มาที่นี่ทุกวัน หวิดโดนต่อยปากหลายหน แต่ก็นะ เหมือนใครบางคน ถอดกันออกมาเลย” จอห์นพูดไปหัวเราะไป ก่อนจะโอบไหล่เพื่อนแล้วแอบถาม “ยังดีกับสามีอยู่เหรอวะไม่ทะเลาะกันบ้างหรือไง”
“ถามแปลกๆ” พายพูดแล้วก็หัวเราะ “ดีอยู่ตามเดิม ยังมันกันอยู่”
สองเสียงหัวเราะพร้อมกัน ก่อนจอห์นจะส่ายหน้าให้กับเพื่อน “แก่แล้วยังมันอีกเหรอ”
“ความรักน่ะ ทำให้ชีวิตมีรสชาติเสมอ อีกอย่างกาเบรียลก็อย่างที่เห็นแหละ แก่แล้วก็ยังเหมือนเดิม ชอบแบบเดิม แต่ก็ดีเหมือนกันอ่ะนะ ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะน่ะ” พายอธิบายให้เพื่อนที่ผ่านชีวิตคู่แต่ล้มเหลวมาแล้วอย่างไม่คิดมาก “รู้ไหมชีวิตมันไม่มีดีไปทุกอย่าง อย่างน้อยฉันก็ต้องฟังกาเบรียลบ่นเรื่องลูกทุกวันไง”
“ไอ้บ้า แค่นั้นมันจะอะไรล่ะ ยังไงก็ทนได้ ลูกนี่ ช่างมันเถอะ ตอนนี้ฉันกับแอนเดรียก็ไปกันได้ดีนะ กำลังจะมีลูกอีกคนแล้วล่ะ หมายถึงฉันนะ ส่วนแอนเดรียก็ลูกคนแรก” จอห์นพูดกับเพื่อนแล้วก็ยักไหล่ “ไง กาเบรียล”
“ไง จอห์น” กาเบรียลทักทายเพื่อนภรรยา ก่อนจะบอก “พาเด็กๆ ไปที่โดมตรงนั้นดีไหม จะได้เสร็จก่อนเย็น ให้คนรถพาไปส่งบ้านก่อนแล้วดูเด็กๆ เล่นต่อคืนนี้น่ะ”
“เย็นนี้เหรอ ปล่อยเถอะ ปิแอร์ดูแลอยู่ ไม่เป็นไรหรอก พาเด็กสามคนนี่กลับบ้านดีกว่า ท่าทางแจ็คอยากจะอ่านข้อมูลที่พ่อนายให้มาอย่างเงียบๆ มากกว่านะ ส่วนฉันก็มีงานค้างอยู่ ยังต้องแต่งภาพอีกหลายอยู่ เดือนหน้าว่าจะไปกลางทะเลทรายหน่อย นัดเพื่อนไว้ถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้นบนพีรามิด” พายบอกกับสามีพร้อมอธิบายตารางงานให้สามีฟังเสร็จสรรพ
“แก่แล้วก็เพลาๆ เรื่องเสี่ยงๆ บ้างเถอะ แจ็คหยุดอ่านสักทีเถอะ มันไม่ดีกับสายตานะลูก” กาเบรียลบ่นทางภรรยาแล้วก็หันมาบ่นกับลูกสาว ซึ่งตอนนี้กลายเป็นเรื่องที่เขาทำจนติดนิสัย ทั้งที่ก่อนเจอภรรยาไม่เคยคิดถึงอะไรแบบนี้
“ค่ะ” แจ็คส่งเอกสารให้เบเนดิกส์ที่เดินตาม ก่อนจะเดินไปรวมกลุ่มกับเด็กหญิงวัยสิบสองสิบสาม “ไปที่โดมชั่วคราวนั้นเถอะ”
เด็กสาวทั้งสี่นั่งอยู่กับที่นั่งพิเศษ ที่อนาคตก็จะถูกรื้อให้กลายเป็นลานคอนเสิร์ต แต่เพราะคำขอร้องพิเศษจึงจัดไว้อย่างง่ายๆ ให้เด็กๆ ได้สนุกกัน
คนที่ดูจะตื่นเต้นเห็นจะเป็นเจนีน เพราะอยากพบกับวงดนตรีในฝันและเดาได้ไม่ยากนัก เมื่อเพลงดังขึ้น และม่านถูกดึงเปิดออก เห็นนักดนตรีห้าคนกำลังเล่นดนตรีอยู่บนเวทีเล็กๆ
เจนีนกรี๊ดเสียงดังลั่นด้วยความดีใจ ทำเอาคนที่เหลือต้องอุดหู แต่ก็ยิ้มที่เพื่อนมีความสุข
นักร้องคนหนึ่งหยุดเล่นเบส ก่อนจะใช้สองมือประคองไมค์เริ่มร้องเพลงในท่อนของเขา ตามมาด้วยอีกสองคนที่มีหน้าที่ร้องเพลงด้วยบทเพลงแรกของวง…ดาร์คไนท์
คืนไร้ดาว...จันทร์ไร้แสง...ท้องฟ้าว่างเปล่า
ชีวิตไร้แสงสว่าง...ความหวังจางหาย...หัวใจเงียบเหงา
นี่คือนิยามความรู้สึกยามหัวใจขาดเธอ...
ฉันไม่เหลือใคร...
ความฝันสูญหาย...ชีวิตเหลือเพียงเมฆหมอก...
การเดินทางไร้จุดหมาย...หัวใจหมดสิ้นความหวัง...
เหลือแต่คำถามเดียว...เธอ...ของฉันอยู่ที่ไหน
แล้วหัวใจก็ได้คำตอบ...บอกกับฉัน
จงออกไป...ค้นหาแสงดาวในคืนมืดมิด
จงออกไป...ค้นหาความหวังในความเงียบเหงา
จงออกไป...ค้นหา...เธอ...เพราะเธอคือทุกสิ่งที่ขาดหายไป
แล้วคืนไร้ดาวก็จะเต็มไปด้วยแสงสว่าง
เมื่อหัวใจเต็มไปด้วยสีสันจาก...เธอ
Only this night will be dark night coz I found you
Only this night will be dark night coz my heart fulfill with you
Only this night will be my last dark night coz you’re my soul.
เจนีนที่นิ่งฟังเพลง สมาชิกวงดาร์คไนท์สามคนสับเปลี่ยนหน้าที่ ขณะที่อีกสองคนเป็นวงแบล็คอัพให้ทั้งสามคน เมื่อเพลงจบ เธอก็กรีดร้องอย่างมีความสุขที่ได้ฟังเพลงระยะประชิด
ขณะที่นักดนตรีทุกคนต่างก็ใส่หน้ากากเต็มหน้าปิดบังเอาไว้ แต่ยังดีที่ไม่ได้มองแค่เงาเหมือนเดิม
“ฉันรักอิซซี่ที่สุดเลย” เจนีนพูดแล้วก็หันไปกอดเพื่อน ก่อนจะหันไปมองแจ็ค แล้วยิ้มให้ “รักแจ็คกี้ด้วย ดีจริงๆ ที่มีเพื่อนใจดีแบบนี้”
แจ็คลีนยิ้มแล้วก็แตะมือที่หลังมือเพื่อน ก่อนจะมองไปยังเวทีที่รู้อยู่แล้วว่ามีใครในนั้นบ้าง ก็แน่นอนว่านี่เป็นวงของพี่ชายเธอ และเป็นเรื่องดีที่ทุกคนปิดฐานะเอาไว้เป็นความลับ เพื่อให้สะดวกในการดูแลความปลอดภัย หากวันนี้เป็นวันแรกที่ทุกคนจะเปิดตัวหลังจากปิดตัวมาตลอดสามปีที่ผ่านมา
มิคาเอลปล่อยให้บทเพลงเล่นต่อไป ก่อนจะเดินลงเวทีมา แล้วคุกเข่าตรงหน้าเจนีน เขาก้มลงแล้วเปิดหน้ากากออก ก่อนจะจุมพิตที่เด็กหญิงราวกับเธอเป็นเจ้าหญิง พร้อมยิ้มละมุน
“มิคาเอล” เจนีนทำหน้าตะลึงงัน จ้องมองอย่างไม่วางตา
โจเซฟีนหันไปมองบนเวทีอัตโนมัติ ก่อนจะมองมือกลองแล้วก็มือคีย์บอร์ดถอดหน้ากาก แล้วนักกีตาร์อีกสองคนก็ถอดหน้ากากอีกเช่นกัน
“ไพร์ดกับอิกกี้ด้วยเหรอ” โจเซฟีนงงอย่างที่สุดที่เห็นทั้งหมดเล่นเครื่องดนตรี ก่อนจะหัวเราะ “ที่แท้ก็ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย”
“เปล่าหรอก เสียงร้องจริงๆ ฉันว่าฟังไม่ผิดหรอก ไม่ใช่เสียงเหมือนด้วย” เจนีนยืนยันกับเพื่อน
“ใช่แล้วล่ะ ท่านพี่ อิกกี้กับไพร์ด ต่างก็เป็นสมาชิกวงดาร์คไนท์น่ะ” แจ็คลีนบอก ก่อนจะมองพี่ชายเดินมานั่งข้างๆ
“ใช่แล้วล่ะ แต่ที่บอกพวกเธอไม่ได้ เพราะปู่ของแจ็คไม่อยากให้ออกข่าวก่อนที่มิคจะอายุครบสิบแปดน่ะ วันนี้เป็นวันเปิดตัวทั้งสามคน แต่ไม่ให้รายละเอียดนะ ปล่อยให้เดากันไปเองดีกว่า กลัวว่าจะมีปัญหาน่ะจ๊ะ” เฮเลนอธิบายแทนพี่ชายทั้งสามคนแล้วก็ยิ้มให้
“อ๋อ เรื่องแบบนี้นี่เอง กรี๊ด!!!” เจนีนรับรู้แล้วก็กรี๊ดๆ อีกรอบ ก่อนจะหยุดพักหายใจ “คนไหนดาร์คเดม่อน คนไหนดาร์คพริ้นซ์ คนไหนดาร์คไนต์น่ะ”
ไพร์ดขมวดคิ้ว ก่อนมองไปที่เพื่อนๆ “อะไรหว่า”
“อ๋อ มีคนตั้งฉายาให้เราในอินเตอร์เนตน่ะ ดูจากภาพเงาแล้ว มิคเป็นอสูรแห่งความมืด นายก็เจ้าชายแห่งความมืด แล้วฉันก็ที่เหลือแหละ อัศวินแห่งความมืด” อิคารัสพูดแล้วก็มองตัวเอง “เราดำกันขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“เปล่าหรอกค่ะ เพราะเงามากกว่า” เจนีนพูดแล้วก็ปลื้มๆ อยู่อย่างเดิม
“เงาอะไรเหรอ” โจเซฟีนถามขึ้นอย่างสงสัย
“เงาในคอนเสิร์ตแล้วก็ในมิวสิคอ่ะ” เฮเลนบอกต่อ
“ทำไมของฉันมันโหดร้ายแบบนั้นอ่ะ เป็นปีศาจอสูรเลยเหรอ” มิคาเอลพูดอย่างไม่จริงจังนัก แล้วก็ขำกับฉายาที่แฟนๆ ตั้งให้
“ก็ในมิวสิกอ่ะ มิคชอบสะบัดผมยาวๆ ดูเหมือนมีเขาปีศาจน่ะสิ ส่วนไพร์ดก็ขยับน้อยๆ ดูดีมากๆ เลย แล้วชอบใส่เสื้อมีปกสูงๆ เห็นในเงาน่ะ ส่วนอิกกี้ก็ชอบมีเงาโซ่ให้เห็นไง” เจนีนอธิบายอย่างรู้จริง
“ถึงว่าล่ะ คนจัดเสื้อผ้าชอบจัดแบบนั้นมาให้ ช่างเถอะ อยากจะฟังต่อไหม มีอีกหลายเพลง เดี๋ยวจะเล่นให้ฟัง” ไพร์ดถามขึ้น
โจเซเฟีนทำท่าจะปฏิเสธ แต่ก็ไม่ทันเพื่อน เมื่อเจนีนรีบพูดขึ้น “จัดให้ทุกเพลงเลยนะ เอาสนุกๆ นะคะ หนูชอบ อ๋อ เรื่องความลับจะเก็บเงียบเลยล่ะ รับรองๆ”
“คนสมัยนี้หาเรื่องท่านพี่ไม่ใช่เรื่องยากหรอกนะ แจ็คว่าคงไม่มีอะไรหรอก” แจ็คลีนบอกเพื่อนใหม่ให้สบายใจ
“ก็ปล่อยให้หากันไป ใช่ไหมไพร์ด มิค แต่เราไม่ได้ไปบอกนี่ เขารู้กันเองนี่นา” อิคารัสสรุปในตอนท้าย ก่อนจะเดินกลับไปยังที่คีย์บอร์ด
มิคาเอลหอมแก้มน้องสาวเบาๆ ก่อนจะเดินไปยังเวทีเล็กๆ อีกรอบ แล้วใส่เบส ก่อนจะเริ่มเล่นอีกครั้ง เพราะไพร์ดไม่ได้ลุกจากกลองเลย
เพลงแล้วเพลงเล่าทำให้เจนีนที่ชอบอยู่แล้วมีความสุข เสียงกรี๊ดของเธอยังคงดังเรื่อยๆ แล้วก็โยกและเต้นอย่างสนุกสนาน ก่อนจะชวนเพื่อนๆ เต้นรำกันอย่างเป็นกันเอง ทำให้ทั้งห้องดูสดใสมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่พี่ๆ ก็ยิ้มให้น้องสาวที่ร่าเริงทั้งหมด
****************************************
หวังว่าคงจะมีคนคิดถึงเฮียพายอยู่นะคะ
เพลงในเรื่องนี้เพลิงวารีแต่งเอง
อาจจะไม่เหมือนเพลงจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
เพราะแต่งเพลงไม่เป็นค่ะ
คิดเสียว่าเป็นกลอนเปล่าก็แล้วกันนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ป.ล. ฝากตอบกระทู้สำรวจเกี่ยวกับหนังสือทำมือสำหรับผู้ที่ต้องการด้วยนะคะ
http://bzlion.bloggang.com
คุณ maplezaa --- เฮียพายกับกาเบรียลยังหวานกันอยู่ค่ะ ฮ่าๆๆ
คุณ หนอนฮับ --- พายจ๋าแน่นอนค่ะ อิอิ
คุณ ตุ๊งแช่ --- อิอิ รอแล้วก็ต้องมาค่า เฮียพายมาแง้ว
คุณ ใบบัวน่ารัก --- ยังเป็นวัยรุ่นอีกพักค่ะ ^^
คุณ anOO --- ใช่แล้วค่ะ หนุ่มๆๆๆ
คุณ kaeka --- ฮ่าๆๆๆ สายเลือดจอมโหดด้วยค่ะ อิอิ
คุณ tuktuk --- จะทยอยๆ มานะคะ
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2554, 23:27:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2554, 23:27:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 2200
| << LRock ตอนที่ 2(ครึ่งแรก) | LRock ตอนที่ 3 (ครึ่งแรก) >> |
ตุ๊งแช่ 28 ก.ค. 2554, 07:17:53 น.
พายมาแล้ววววว
พายมาแล้ววววว
ใบบัวน่ารัก 28 ก.ค. 2554, 12:24:17 น.
น่ารักกันจริงๆ เด็ก น้อย
น่ารักกันจริงๆ เด็ก น้อย
anOO 28 ก.ค. 2554, 16:45:31 น.
มารอตอนต่อไปค่ะ
มารอตอนต่อไปค่ะ
FonFonnie 29 ก.ค. 2554, 06:33:42 น.
ภาคนนี้ตัวละครเยอะจังค่ะ ยังจำไม่ค่อยได้ว่าใครเป็นใคร ถ้าขอแผนผังประกอบนิยาย จะโดนงอนไหมคะ แหะ แหะ
ภาคนนี้ตัวละครเยอะจังค่ะ ยังจำไม่ค่อยได้ว่าใครเป็นใคร ถ้าขอแผนผังประกอบนิยาย จะโดนงอนไหมคะ แหะ แหะ