บรรณาการรักซาตาน (ล่ามรัก CEO ร้าย) พลอยวรรณกรรม Inlove Book
เขาล่อลวงเธอด้วยมนตราแห่งปรารถนา แต่สุดท้ายก็ได้รู้
หาใช่เขาที่เป็นผู้คุมเกมเสน่หานี้ไม่
หาใช่เขาที่เป็นผู้คุมเกมเสน่หานี้ไม่
Tags: เฮคเตอร์,อันนา,ล่ามรัก CEO ร้าย,อีวอนน์,คลินตัน
ตอน: Chapter 3 งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง 1/2
“หือ... โซนาต้าของบาค ได้จังหวะเหมาะจริงจริ๊ง!” แคทเธอรีนผู้สันทัดดนตรีคลาสสิคเอ่ยขึ้น และแม้จะไม่ได้หัวเราะแต่สีหน้าแสดงชัดว่ากลั้นขำ ทำให้อันนารู้สึกตัวหายสตันไปได้ในทันที
เสียงไวโอลินโหยละห้อยสลับกระแทกกระทั้นบาดใจคนฟังเป็นที่สุด-ด-ด
แผนเอล่ม... แต่ไม่เป็นไรเรามีแผนบีสำหรับสถานการณ์แบบนี้อยู่แล้ว!
เหยี่ยวข่าวสาวมองค้อนแม่นักข่าวสายสังคม เซบาสเตียนได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอากับเพื่อนสนิททั้งสอง อันนายังฮึดฮัด เธอลืมวางมาดเจ้าหญิงหมุนตัวหันไปเหลียวมองหนุ่มหล่อสาวสวยกลางฟลอร์เต้นรำ และแม้จะมีบรรดาหนุ่มหน้าตาดีแวะเวียนเข้ามาอยากขอคุยด้วย แต่หญิงสาวไม่สนใจ
เพราะเป้าหมายของเธออยู่โน่น เต้นแนบชิดกับยัยเฟอร์บี้โน่น อันนาจำได้... สายตาของเฮคเตอร์เมื่อครู่ มันท้าทายกันชัดๆ และเธอจะไม่ยอมแพ้แน่นอน ให้มันรู้ไปว่าเธอจะไม่ได้บทสัมภาษณ์ของเขา!
คนสวยบ่ยั่นหมุนตัวกลับมา เธอหยิบแก้วค็อกเทลจากบริกรที่กำลังจะเดินผ่านขึ้นซดครั้งเดียวหมดแก้ว ใบหน้าสวยหวานปานนางฟ้าตอนนี้ถมึงทึงปานนางมารบ่งบอกว่าขัดใจ
“เอาไงอัน จะกลับหรือสัมภาษณ์คนอื่น...”
คำถามของแคทเธอรีนถูกห้ามด้วยมือเรียวของอันนาที่ยกขึ้น “ไม่” เธอเลื่อนสายตามามองเพื่อนสาวและส่ายหน้ายืนยัน ก่อนกลับไปมองมหาเศรษฐีหนุ่มและคู่เต้นของเขาที่กลางฟลอร์ “สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร”
“แล้วอันจะทำยังไง มิสเตอร์เกลนนอนปฏิเสธชัดเจนแล้วนะ” เซบาสเตียนแย้ง เขามองคนที่แอบรักมานานด้วยแววตาเอื้อเอ็นดู “อันทำดีที่สุดแล้ว แต่ก็อย่างที่เห็น เกลนนอนคงยังไม่พร้อมจริงๆ”
“ไม่เลยแซม เขาท้าทายอัน แซมไม่เห็นสายตาเขาตอนเดินจากเราไปเหรอ”
อันนาเอ่ยเสียงเบา และมันปนกับการกัดฟันกรอดๆ
“อย่างนี้มันหยามกันชัดๆ งานนี้ให้รู้กันไปว่าอันจะไม่ได้สัมภาษณ์เขา!”
และต่อจากนั้น นักข่าวสาวก็ต้องเล่นเกมวิ่งไล่จับกับมหาเศรษฐีหนุ่ม เธอตามเขาเข้าไปในฟลอร์พร้อมกับคู่เต้นซึ่งก็คือเซบาสเตียน พลางเลาะเลียบเข้าไปใกล้ เพื่อรอตอนเพลงเปลี่ยนจังหวะ และจะได้เข้าไปแทนที่พีบีแบบสวยๆ
แต่ว่า...
คู่เต้นของเธอกลับกลายเป็นชายสูงวัยที่ไหนก็ไม่รู้ ส่วนเขาน่ะหรือ พาเพื่อนสนิทวัยเด็กเต้นห่างออกไปอีกฝั่ง!
ครั้นพอการเต้นรำจบลง อันนาก็ยังพยายามที่จะเข้าไปใกล้ๆที่เขาอยู่ หาโอกาสเพื่อเข้าไปในบทสนทนานั้น แต่... กลับไม่มีจังหวะเลย เมื่อเธอแค่จะอ้าปาก เขาก็จะรีบพูดยืดยาวไปในหัวข้อที่เธอทำอย่างไรก็ไม่เข้าใจเอาเสียเลย คือ... จริงๆ ศัพท์เฉพาะทางการเงินเธอพอรู้ แต่... ไอ้ภาษาสเปนบ้าง อิตาลีบ้างนี่สิ ให้ตายเธอฟังไม่รู้เรื่อง!
แล้วอีกอย่างนะ อันนาคิดว่าตัวเองคิดไม่ผิด เฮคเตอร์ดูพึงพอใจกับการได้เห็นเธอวิ่งตามเขาไปรอบๆโดม!
เกือบหนึ่งชั่วโมงแห่งการตั้งมั่น และหนึ่งชั่วโมงแห่งความสนุกสนานของมหาเศรษฐีหนุ่ม นักข่าวสาวก็ต้องยอมจำนนเพราะแพ้ต่อสังขาร เนื่องจากส้นสูงที่นานทีปีหนจะยอมสวมมันแผลงฤทธิ์ อันนามองข้ามกลุ่มคนไปยังฟลอร์เต้นรำอีกครั้งและถอนหายใจ เฮคเตอร์อยู่ตรงนั้นและกำลังเต้นรำกับสุภาพสตรีสูงวัยคนหนึ่ง
หญิงสาวมองตาละห้อย เหมือนเด็กเห็นอมยิ้มแล้วกินไม่ได้!
แคทเธอรีนกับเซบาสเตียนซึ่งอยู่เคียงข้าง คอยมองอย่างเห็นอกเห็นใจในความพยายามของเธอ
“ไม่ไหวแล้วละอัน นี่ขนาดเดินเธอยังเดินแทบไม่ไหวแล้วนะ”
คำเตือนทำให้คนที่ไม่อยากยอมแพ้ปลง หญิงสาวพยักหน้ารับ สีหน้าเศร้าจนช่างภาพหนุ่มอดปลอบไม่ได้
“ไม่เอาน่าอัน ไว้เรามาพยายามกันใหม่ก็ได้ แต่ตอนนี้เราไม่ไหวก็ถือว่าถอยก่อนเพื่อรอรุกนะ จะว่าไป... ถึงเราจะพลาดไม่ได้บทสัมภาษณ์เขาในตอนนี้ แต่ตอนที่เขาพร้อมและยอมให้สัมภาษณ์ เราคงไม่ถูกมองข้ามหรอก”
คนถูกปลอบเปิดยิ้มส่งให้ ก่อนเหลียวมองกลับไปยังเป้าหมายที่อยู่ห่างออกไปอีกครั้งแล้วเบือนสายตากลับมา มือสองข้างมีเพื่อนสนิททั้งสองคอยประคองเพื่อให้ก้าวเดินต่อไปได้
“ขอบใจมากนะแคท ขอบใจจริงๆนะแซม งั้นเรากลับกันเถอะวันนี้เสียเวลามาเยอะแล้ว”
ทั้งสองคนยิ้มตอบ แต่เพราะอันนาเดินไม่ไหวเซบาสเตียนจึงตัดสินใจที่จะอุ้มเธอ ส่วนแคทเธอรีนนั้นถือกล้องของช่างภาพหนุ่มเดินตามต้อยๆ พากันลับหายขึ้นบันไดไป
และภาพนั้นก็อยู่ในสายตาของเฮคเตอร์ตั้งแต่ต้นจนจบ นับแต่แม่นักข่าวสาวถูกอุ้ม และใบหน้าอ่อนหวานที่ดูหม่นแกมเศร้าระคนผิดหวังนิดๆซึ่งคอยเมียงมองมาทางเขา ก็ทำให้มหาเศรษฐีหนุ่มชักเริ่มจะไม่สนุก เขานิ่วหน้า ตอนนี้ให้รู้สึกตงิดๆว่าตัวเองชักเล่นแรงมากเกินไป
เธออาจบาดเจ็บ หรือไม่สบาย... แต่ว่าเธอเป็นอะไร ให้ตายสิ ทำไมเขาต้องอยากรู้ด้วย ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ต้องยอมรับเลยว่าเขากำลังอยากเป็นแมวตัวนั้นที่อยากรู้อยากเห็นใจแทบขาด!
“ขอตัวนะพิ้บ”
อาการคันในหัวใจทำให้เฮคเตอร์ปล่อยตัวพีบีออกจากอ้อมแขน หลังสาวเจ้าเข้ามาเปลี่ยนคู่เต้นรำของเขาเอาดื้อๆ เจ้าของงานสาวอ้าปากค้างอีกคำรบ เธอเพิ่งขยับขาในฐานะคู่เต้นของเขาได้แค่สองที
หญิงสาวกะพริบตา เธออึ้งจึงไม่ทันได้รั้งเฮคเตอร์ไว้ มารู้ตัวเอาก็ตอนที่เขาเดินลิ่วออกจากฟลอร์ตรงไปหากลุ่มบอดีการ์ดของเขาแล้ว ชั่วครู่หนึ่งแมนนี่ จอห์นสันหันมามองเธอ เขาถอนหายใจน้อยๆก่อนที่ทั้งหมดจะตรงไปที่บันได เดินดุ่มๆลับหายไป โดยทิ้งเธอไว้กลางฟลอร์เต้นรำ!
อีกแล้ว! แม่สาวไฮโซนิกเนมเฟอร์บี้ที่คนทั่วนิวยอร์กเรียกแทบอยากกระทืบเท้าลงกับพื้นแรงๆ แต่เพราะภาพลักษณ์สวยเลิศเชิดหยิ่งที่หมั่นสร้าง ทำให้ไม่สามารถทำตามที่ใจต้องการได้ พีบี คาซานดร้า ฮาร์เกนจึงทำได้แค่มองไปที่บันไดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันและแผ่รังสีอันตรายจนไม่มีคนกล้าเข้าใกล้ รอบๆตัวหญิงสาวจึงเว้นว่างไว้แทบจะเป็นวงกลม คนมาร่วมงานเริ่มซุบซิบ เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน กระตุกต่อมโมโหแม่เสือสาวไฮโซอีกจนได้
แล้วก็แน่นอน เมื่อคนทั้งงานเห็น มีหรือโอดินจะไม่เห็น ชายวัยกลางคนละสายตามองไปยังทางที่เห็นลูกชายเพื่อนเดินลับหายไป เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบ คิ้วเข้มเลิกขึ้นนิดๆ และรอยยิ้มก็จุดอยู่ที่ริมฝีปาก
คืนนี้มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นเยอะมากจริงๆ!
ชั้นสองของโดมเป็นระเบียงกว้างตกแต่งเป็นสวนหย่อมเล็กๆ เสียงเพลงคลาสสิคจากด้านล่างดังมาให้ได้ยินแว่วๆ และเพราะไฮโซสาวจองตึกไว้ทั้งหมด จึงไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้เนื่องจากทั้งบรรดาแขก บรรดานักข่าวต่างพากันอยู่ที่โถงรับรองด้านล่างกันหมด
อันนาถอดรองเท้าวางไว้ข้างประตูบานใหญ่ที่เปิดสู่ระเบียง โชคดีที่พื้นหินอ่อนตรงกลางปูพรมจึงไม่เย็นเท้ามากนัก อาการเจ็บแสบที่น่องดีขึ้นเมื่อไม่มีอะไรเสียดสีกับผิวเนื้อที่พองตัว เมื่อค่อยยังชั่วเธอจึงเดินออกไปหวังรับเอาอากาศเย็นๆเพื่อช่วยทำให้สดชื่น หญิงสาวขอรอเซบาสเตียนกับแคทเธอรีนตรงนี้ เมื่อทั้งคู่ต้องกลับเข้าไปในงานอีกหน เนื่องจากอีเดนโทรศัพท์มาตอนที่พวกเรากำลังจะเดินลงบันไดไปเอากระเป๋ากล้องที่ห้องพักรอ เพื่อเตือนเรื่องหัวข้อสัมภาษณ์ในส่วนของแคทเธอรีนที่เจ้าตัวลืมไปเสียสนิท
หญิงสาวห้ามเพื่อนทั้งสองบอกเรื่องการสัมภาษณ์เฮคเตอร์ที่ล้มเหลวแก่พ่อบุญธรรม เธอบอกว่าอยากพยายามอีกสักครั้ง หลังตัวเองไปสร้างความหวังให้กับอีเดนไว้มาก จึงยังไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง
ร่างเล็กในชุดราตรีหรูระยับ ทรุดลงนั่งหมิ่นๆตรงราวระเบียงปูนปั้นทาด้วยสีขาวตัดด้วยริ้วสีทอง เธอยกมือขึ้นกอดอก ตามองไปยังแม่น้ำกว้างตรงหน้า และทัศนียภาพยามค่ำคืนอันเต็มไปด้วยแสงไฟสว่างราวกับกลางวัน
หญิงสาวปล่อยใจไปกับความงามของราตรี เลยไม่ทันได้รู้สึกตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา
เสี้ยวหน้าด้านข้างที่ต้องแสงไฟ ให้ความรู้สึกงามล้ำอย่างน่าประหลาด เพราะมันไม่ได้เกิดจากการปรุงแต่ง แต่เป็นท่วงท่าอิริยาบถตามธรรมชาติ และเฮคเตอร์ก็รู้สึกว่ามันช่างจับใจเขาได้ดีเหลือเกิน
มหาเศรษฐีหนุ่มปลีกตัวออกจากงานมาพร้อมกับความสับสน บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องตามหาแม่นักข่าวจอมวุ่นคนนี้ แต่ที่มั่นใจสุดๆก็คือการที่เธอต้องถูกอุ้มมันทำให้เขาไม่สบายใจ กระทั่งใคร่รู้นักว่าเธอเป็นอะไร แล้วพอเจอตัวชายหนุ่มก็สั่งให้แมนนี่กลับเข้าไปในงานเพื่อถ่วงเวลาเพื่อนๆของเธอไว้ ส่วนตัวเองตามเธอมาอย่างช้าๆ
แม้นแรกพบจะคิดว่าเธอคือเทพีวีนัส แต่ตอนนี้เขาอยากบอก อันนาละม้ายรูปปั้นนางเงือกน้อยผู้หงอยเหงาซึมเซาเสียมากกว่า
เฮคเตอร์มองเธออย่างพินิจ ขณะสืบเท้าเข้าไปหาอย่างแช่มช้า
เสียงฝีเท้ากระทบพื้นหินอ่อนดังขึ้นกังวาน นักข่าวสาวเงยหน้าขึ้นและหันมองที่มาของเสียง ชั่วครู่ที่สายตารับภาพ เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป
ท่ามกลางความมืด และแสงสลัว ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาสั้นลงเมื่อเรือนร่างสูงสง่าก้าวตรงมาหา เฮคเตอร์ดูราวกับเจ้าชายในเทพนิยายได้หลุดออกมา นัยน์ตาคู่คมที่เธอสบขณะนี้เต็มไปด้วยมนตราสะกดตรึงเธอให้ขยับไม่ได้ หัวใจเธอมันเต้นระรัวมากขึ้น... มากขึ้น กระทั่งมหาเศรษฐีหนุ่มก้าวเข้ามาหยุดลงตรงหน้า สองมือของเขาสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง ตายังมองนิ่ง ครั้งนี้หัวใจของเธอกลับเหมือนหยุดเต้น
“ไง นักข่าวคนเก่ง คุณมานั่งทำอะไรตรงนี้แค่คนเดียว” คำถามมาพร้อมกิริยายกมือข้างหนึ่งขึ้นมาให้ลมต้อง ก่อนเฮคเตอร์จะกวาดสายตามองไปรอบๆ “อากาศมันเย็นเกินไปที่จะออกมานั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนนะ”
พอเห็นเธอยังไม่หายอึ้งและมองเขาตาโต ชายหนุ่มก็เปิดยิ้มอบอุ่นพลางเลิกคิ้ว
“ว่าไงครับ มิสกานดิศ ผมว่า ผมกำลังรอคำตอบคุณอยู่”
“เอ่อฉัน...” อันนาเพิ่งได้สติ เธอขยับลงยืนตัวตรงหลบสายตาเขาด้วยการมองแต่มือตัวเอง
ท่าทีมาดมั่นก่อนหน้านี้หายวับเพราะยังตั้งรับไม่ทัน ใบหน้าเธอร้อนวาบ และเธอกลัวเหลือเกินว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจในอกของเธอที่เริ่มกลับมาเต้นด้วยจังหวะแซมบ้า
“ฉันรอเพื่อนน่ะค่ะ พวกเขากลับไปทำงานอีกเดี๋ยวคงมา”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่ไปกับพวกเขาล่ะ”
“ฉัน... เท้าเจ็บเลยขอรอตรงนี้ดีกว่าจะได้พักเท้าด้วย”
เฮคเตอร์มองนักข่าวสาวสองบุคลิกตรงหน้าด้วยอารมณ์กึ่งหมั่นไส้กึ่งเอ็นดู ทั้งๆที่ตอนอยู่ในงานเธอดูก๋ากั่นเจนสังคมแท้ๆ ทว่าพอได้มาอยู่แบบนี้ตามลำพังกันสองคน อันนากลับเปลี่ยนเป็นอีกคน
ดูเป็นสาวน้อยขี้ตื่นตกใจง่าย
แหม... แล้วโคแก่อย่างเขาก็ดันตื่นเต้นกับหญ้าอ่อนๆแบบนี้เสียด้วย!
“อันนา” น้ำเสียงนั้นนุ่มนวล และทำให้เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมอง “ให้เกียรติเต้นรำเป็นเพื่อนผมสักเพลงได้ไหม”
“คะ” เสียงทวนถามแหลมบอกชัดว่าประหลาดใจเพราะอยู่ดีๆเขาก็เอ่ยขึ้น นักข่าวสาวเปิดยิ้มงุนงง “คือ ฉันเจ็บเท้าน่ะค่ะ แล้วรองเท้าก็ถอดวางไว้ตรงโน้น” หญิงสาวบุ้ยใบ้ไปยังข้างประตู “คือฉันคิดว่า...”
“คุณจะให้เกียรติผมไหม”
น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่... แววตาท้าทาย พลอยทำให้นักข่าวสาวที่หงอยเหมือนไก่ป่วยเริ่มมีแรงฮึด เธอยืดตัวขึ้นและเชิดหน้ามองเขา พลางยิ้มอย่างเป็นทางการ
“แลกกับการได้สัมภาษณ์คุณจะได้ไหมคะ”
เฮคเตอร์หัวเราะ “คุณนี่เก่งเรื่องต่อรอง มาเถอะ ไว้ผมจะตอบทีหลัง”
มือใหญ่ถูกยื่นออกมาตรงหน้า และอันนาก็ขี้เล่นมากพอที่จะถอนสายบัวให้เขาก่อนยื่นมือออกไปหา มหาเศรษฐีหนุ่มรวบร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างเบามือ สัมผัสแรกที่ทั้งคู่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน มันเหมือนกับโดนไฟช็อต ทั่วทั้งร่างสั่นสะเทือนโดยเฉพาะที่หัวใจ
สายตาสองเราสานสบ คืนนี้เป็นคืนจันทร์เต็มดวง แม้แสงไฟจากผืนดินสว่างจ้า กลับหาได้ลบเลือนความงามแห่งจันทรไม่ มนตราแห่งท่วงทำนองเพลงแสนคลาสสิกของโยฮันส์ เซบาสเตียน บาค ทำให้ทั้งคู่ดิ่งลงในภวังค์ที่มีแต่เราสอง
อารมณ์บางประการแทรกซึมเข้าสู่หัวใจ มันแปลกใหม่และ... น่าประหลาดเหลือเกิน
นานหนักหนากับภวังค์แสนหวามไหวของหัวใจ เฮคเตอร์รู้สึกตัวก่อนและสูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อพบว่าตอนนี้อันนากับเขานั้นแทบไม่ได้ขยับมากมายนัก มหาเศรษฐีหนุ่มจึงตัดสินใจเปิดบทสนทนา
“Prelude BWV๑๐๐๘”
เสียงทุ้มนุ่มดังพอให้ได้ยิน
“สวีต...”
========================================================>>>>>
ดีค้า พาเฮคเตอร์กับยัยอันมาส่งค่ะ ^^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง เฮคเตอร์ยืนยันจะไม่มีวันนั้น! กร๊ากกกกกกกกกกกกกก จริงๆอิเฮคก็ไม่ได้ต่างกับอีวอนน์เลย 5555
คุณคนเหงา ขอบคุณมากๆนะค้า
คุณsai 555 ไม่อยากบอกเลยตอนเขียนอาย กร๊ากกกกกกกกกกกก
คุณแว่นใส ระดับเท่ากันเลยค่ะ แต่อิเฮคเหมือนจะสูงกว่าขั้นหนึ่ง 5555
คุณนักอ่านเหนียวหนึบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มีอ่อยยิ่งกว่านี้อี้กกกกกกกกก
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนวันนี้ไปแล้วนะะค หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้ะ ^^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.พ. 2559, 19:09:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.พ. 2559, 19:09:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1584
| << Chapter 2 สาวงามก้นครัว 2/2 | Chapter 3 งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง 2/2 >> |
คนเหงา 6 ก.พ. 2559, 19:43:47 น.
มาส่งทุกวันไหมค่ะ
มาส่งทุกวันไหมค่ะ
แว่นใส 6 ก.พ. 2559, 21:13:56 น.
เบอร์ห้อง หรือทะเบียนรถอะ
เบอร์ห้อง หรือทะเบียนรถอะ
สิรินดา 7 ก.พ. 2559, 23:58:23 น.
แวะมาทักทายค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ