นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 14
ตอนที่ 14
หลังจากการแต่งงานเล็กๆของพายไข่และวุธผ่านไปได้เพียงสองอาทิตย์ เพราะพายไข่ไม่อยากให้เอิกเริก พายไข่ต้องย้ายมาอยู่กับวุธที่บ้านหลังเล็กท้ายไร่ โดยนรินให้เหตุผลว่าเขาไม่ได้รังเกียจที่จะให้เธอและสามีมาอยู่ร่วมที่บ้านใหญ่ด้วยแต่ทว่า ต้องการให้น้องสาวรู้จักใช้ชีวิตครอบครัว และที่สำคัญเขาจะหยุดการจ่ายเงินให้พายไข่เอาไปผลาญเล่น แต่นรินก็ให้ทางอ้อมโดยแต่งตั้งวุธขึ้นมาเป็นหัวหน้าคนงานดูแลคนงานทั้งไร่เพราะเห็นว่าเขาก็มีความสามารถพอจะคุมคนงานได้ อีกทั้งยังขยันขันแข็ง
และที่สำคัญตอนนี้วุธก็เป็นถึงน้องเขยเจ้าของไร่จะให้เป็นแค่คนงานธรรมดามันก็ยังไงอยู่นรินยังปรับเงินเดือนให้วุธจนสูงลิ่วจากแปดพันมาเป็นสามหมื่นบาท แต่เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างนรินกับวุธ ที่นรินต้องให้เงินเดือนน้องเขยในอัตราที่สูงลิ่วขนาดนี้เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้ให้เงินพายไข่ใช้เหมือนก่อน รายจ่ายทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่วุธแต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่สบายกันนัก เพราะพายไข่ออกจะฟุ้งเฟ้อเสื้อผ้าแต่ละตัวไม่ต่ำกว่าหลักพันถ้าเขาให้เงินพายไข่สามหมื่นเชื่อได้เลยว่าไม่ถึงชั่วโมงเธอก็ช้อปปิ้งจนหมด
“ไม่ ยังไงฉันก็ไม่ทำ ฉันเบื่ออาหารพวกนี้จะแย่อยู่แล้ว”
วุธพยายามจะสอนพายไข่ให้ทำกับข้าวแต่ไม่ค่อยได้ผลนัก บ้างครั้งเธอก็อ้างว่าเหม็นกลิ่นคาวอาหารจนวุธต้องใจอ่อนทำให้เธอกินแทนเพราะเห็นว่ากำลังตั้งครรภ์ พอจะให้ล้างจานก็ทำทีว่าจะเป็นลมขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่วุธสังเกตมาหลายวันว่าอาการพวกนี้จะเป็นก็ต่อเมื่อพายไข่ถูกใช้ให้ทำงาน เวลาปกติๆก็ไม่เห็นเป็นอะไร ดีแต่ชี้นิ้วสั่ง
“ไม่ทำก็ไม่ต้องกิน อดไป” วุธเสียงแข็งพยายามไม่ใจอ่อนและไม่มองหน้า
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้ลูกของนายไม่ต้องกินไปด้วย” พายไข่คิดว่าประโยคนี้จะได้ผลดังเช่นทุกครั้ง เธอจึงชอบเอาลูกมาขู่เขาเสมอ
“ถ้าคุณเป็นแม่แต่ไม่รักลูกผมก็คงไม่มีคำพูดอะไรจะพูดกับคุณอีกแล้ว จนปัญญาจริงๆ” จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากห้องครัวเล็กๆได้ยินเพียงเสียงกรี๊ดแหลมเล็กตามมาเท่านั้น
“ขยันกรี๊ดจริงๆ ลูกออกมาสงสัยต้องตั้งชื่อว่าน้องนกหวีด”
พายไข่มองภายในห้องครัวที่วุธอุตสาห์เจียดเงินเก็บไปซื้อข้าวของครื่องครัวมาเอาไว้ให้จนพร้อมสรรพ อีกทั้งเนื้อสดและผักเขาก็เตรียมเอาไว้จนเต็มตู้เย็นเพราะไม่ต้องการให้พายไข่ไปวุ่นวายกับบ้านใหญ่ แถมวุธยังอาศัยพื้นที่ข้างบ้านปลูกพืชผักอีกหลายชนิดที่นำมาประกอบอาหารได้
“ทำไม ฉันต้องลำบากแบบนี้ด้วยนะพี่นรินใจร้าย ทุกคนใจร้ายกับพายไข่” หญิงสาวยืนบ่นโทษคนนั้นคนนี้แต่ไม่เคยย้อนดูตัว แต่ท้องของเธอก็เริ่มร้องจ๊อกๆๆ ความหิวที่ไม่มีใครสนใจ แถมวันนี้ก็ยังมารยากับสามีไม่สำเร็จอีกทำให้พายไข่ตัดสินใจที่จะลองทอดไข่ดู
“เชอะ แค่ทอดไข่” พายไข่หยิบกระทะลงมาวางบนเตาแก๊สจากนั้นเทน้ำมันใส่หมดไปหนึ่งส่วนสี่ของของขวด จากนั้นเปิดเตาแก๊สไฟแรงที่สุด
“สงสัยต้องรอให้น้ำมัน มันร้อนก่อนยุ่งยากจริง แต่โชคยังดีนายวุธหุงข้าวไว้ให้แล้ว”พายไข่เหลือบมองหม้อหุงข้าวอย่างมีความหวัง
ไอความร้อนลอยขึ้นจากกระทะพร้อมควันสีขาว พรายน้ำมันผุดขึ้นจนเต็มกระทะเนื่องจากเธอเปิดไฟแรงเกินไปนั่นเอง
“เอาล่ะ เดี๋ยวเราก็จะได้กินข้าวกันแล้วลูก” พายไข่ตอกไข่ใส่กระทะลงไปอย่างแรงทำให้น้ำมันกระเด็นใส่แขนหญิงสาวกรี๊ดลั่น เพราะรู้สึกแสบผิวตรงที่น้ำมันกระเด็นใส่
นายวุธที่แอบดูอยู่หน้าประตูครัวพยายามข่มใจไม่เข้าไปช่วย แต่แล้วเขาก็ทนไม่ได้เพราะสักพักกลิ่นเหม็นไหม้เริ่มโชยออกมาจากครัว พายไข่หันไปดูก็พบว่าไข่ดาวไหม้เกรียม
“ทำยังไงดีล่ะ ตายล่ะ”พายใข่ตกใจ เพราะทั้งชีวิตเพิ่งหัดจับตะหลิวเป็นครั้งแรก เธอมองเห็นก๊อกน้ำตรงอ่างล้างจานจึงรีบเอากะละมังล้างผักไปลองน้ำและคิดจะเอามันมาราดในกระทะ
“อย่าทำแบบนั้นเชียวนะคุณ” นายวุธดุและรีบเดินไปยกกระทะออกพักเอาไว้ที่เตาอีกด้านหนึ่ง จากนั้นปิดแก๊ส
“นี่คุณจะทอดไข่หรือจะเผาครัว”
หญิงสาวรีบแหวใส่ “อย่ามาว่าฉันนะก็นายนั่นแหละที่ไม่ยอมทำกับข้าวให้ฉันกิน”
“ใช่ไม่ทำ และต่อไปก็จะไม่ทำ และก็ขอห้ามคุณไปกินข้าวที่บ้านใหญ่”
“นายมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน” น้ำเสียงสูงแหลม ท่าทางกระฟัดกระเฟียด
“สิทธิในความเป็นสามีของคุณยังไงล่ะ”
พายไข่กำลังจะเผยอปากเถียง แต่ทว่า “ห้ามเถียงและดูผม จะสาธิตการทอดไข่เป็นครั้งสุดท้าย”เสียงเข้ม
นายวุธหยิบกระทะใบใหม่ขึ้นมาวางบนเตาแก๊ส “มองสิครับ” พายไข่เบ้หน้าหันไปทางอื่น
“ถ้าอย่างนั้นก็กินข้าวคลุกน้ำปาไปแทน” นายวุธวางตะหริวลง
“ก็มองแล้วนี่ไง” ถ้าฉันไม่หิวไม่ยอมหรอกนะแอบเถียงในใจ
เขาเปิดแก๊สและสอนเธอ“ไม่ต้องเปิดแรงมากครับแค่นี้ก็พอแล้วเขาทำให้ดู พอกระทะเริ่มร้อนก็ใส่น้ำมันลงไปไม่ต้องมากเพราะเราจะทอดไข่แค่ฟอง สองฟอง” เขาเทน้ำมันลงไปในกระทะพายไข่มองตาม
“จากนั้นน้ำมันร้อนดีแล้วก็ตอกไข่ลงไปแบบนี้ อย่าให้มันอยู่สูงจากกระทะมากมันก็จะไม่กระเด็นแล้ว”
สักพักไข่ดาวน้ำตาลใน น่ากินก็ส่งกลิ่นหอม “ง่ายไหมล่ะครับ” นายวุธตักไข่ดาวใส่จาน จากนั้นส่งไข่ไก่อีกฟองให้พายไข่
“ลองดูใหม่สิครับ”
เขายื่นตะหริวให้เธอ
พายไข่ลับมาเบ้ปากนิดหนึ่ง แต่ก็ยอมทำตามจากนั้นเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“น่ากินจริงๆด้วยไม่ไหม้แล้ว ฉันทำได้แล้วนายวุธ ฉันเก่งไหม ไข่ดาวของฉันน่ากินไม่แพ้ของใครเลย”
วุธอมยิ้มที่จริงเวลาเธอไม่ร้ายกาจเธอก็น่ารักดี เขาหวังว่าจะเปลี่ยนนิสัยแย่ๆของเธอให้ได้ก่อนลูกจะลืมตาขึ้นมาดูโลก
“เห็นไหมบอกแล้วว่าไม่ยาก อย่างน้อยคุณก็รอดตายได้หนึ่งมื้อแล้ว”
พายไข่ยิ้มปลื้มกับไข่ดาวฝีมือตัวเอง จากนั้นเธอก็ไปตักข้าวสวยร้อนๆมาใส่จานนั่งกินไม่บ่นสักคำว่าเช้านี้มีแค่ไข่ดาว ซึ่งปกติหญิงสาวกินไม่ได้เด็ดขาดต้องโวยวายจนบ้านแตกไปแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++
นาวีเปิดลิ้นชักไม้และหยิบกล่องใบหนึ่งขึ้นมาเมื่อเปิดออกดูภายในนั้นมีแต่รูปของเขากับกระท้อนตั้งแต่วันแรกที่เจอกันวันลงทะเบียน ต่อมาก็วันรับน้อง รูปในตอนนั้นนาวีไม่ได้ใส่แว่น ผมยาว ดูเซอร์ๆ และกระท้อนตัดผมสั้น และรูปต่อมากระท้อนเริ่มผมยาวสวยขึ้นตอนปีหนึ่งเทอมสอง นาวีเปลี่ยนไปเขาแต่งตัวดูสะอาดสุภาพ และใส่แว่นตา รูปต่างๆ มากมายเป็นร้อย ๆ รูป
เขานึกย้อนไปเมื่อวันหนึ่งใต้ต้นราชพฤกษ์ภายในรั้วมหาวิทยาลัย ผู้ชายท่าทางเรียบร้อย หน้าตา ซื่อๆ หน้าตาออกแนวตี๋ๆคนหนึ่งเดินผ่านมา ดูเหมือนหมอนี่จะอยู่คณะแพทยศาสตร์
“ผู้ชายคนนั้นน่ารักจังเลยนะ นาวีว่าไหม เขาดูซื่อๆ ดี หน้าตาก็ตี๋ๆ แต่ดูใจดีกระท้อนชอบจัง” หญิงสาวทำท่าปลื้ม ที่จริงชมไปอย่างนั้นเพราะเห็นหน้าเขาคล้ายพระเอกซีรีย์เกาหลีที่เธอเช่าดูมาเมื่อวันก่อน
“กระท้อนชอบผู้ชายหน้าตาซื่อๆ ตี๋ๆ ท่าทางเรียบร้อย แบบหมอนั่นเหรอ” นาวีนึกในใจชอบไปได้ยังไงหน้าเห่ยๆแบบนั้น
หญิงสาวพยักหน้า “ใช่น่ารักดีออกเนอะ เราว่านะถ้านาวีสวมแว่นคงดูน่ารักดี” หญิงสาวยื่นหน้ามามองเขาใกล้ๆ ตอนนั้นนาวีจำได้ดี หัวใจของเขาสั่นเอามากๆ อาทิตย์ต่อมานาวีก็ตัดผมที่เคยยาวออก สวมแว่นตาเขาอ้างว่าอ่านหนังสือมากทำให้สายตาสั้น เลยต้องไปหาแว่นตามาใส่ แถมกระท้อนยังเอ่ยชมว่าสวมแว่นตาแล้วเขาดูน่ารักขึ้น นาวีเลยสวมแว่นมาตลอดทั้งที่สายตาเป็นปกติแต่เลนส์ที่เขาใช้ก็เป็นแค่เลนส์ธรรมดาไม่ใช่เลนส์สายตาแบบที่ใครต่อใครเข้าใจ หลายครั้งที่เขาคิดอยากสารภาพรักกับกระท้อนแต่ทว่าก็ไม่มีโอกาสสักที พอจะพูดเข้าเรื่องก็มีอุปสรรคทุกครั้งไป แต่นาวีก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะไม่เคยเห็นว่ากระท้อนจะมีท่าทีชอบผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษจนกระทั่งเรียนจบเธอก็ยังไม่ยอมมีแฟน นอกจากเขาที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่สนิทกับเธอที่สุด
“โธ่ โว้ย! ไม่น่าปล่อยเอาไว้จนถึงวันนี้เลย ของดีๆอยู่กับมือดันปล่อยให้หมาคาบไปแ_ก” นาวีสบถอย่างฉุนเฉียวพร้อมกับกระชากแว่นตาคว้างลงที่พื้นและเหยียบมันจนหัก
“เป็นคนดีแล้วมันไม่เห็นได้อะไร เป็นคนเดิมดีกว่า” เขาอุตสาห์ตั้งอกตั้งใจเรียน ทำตัวเป็นเด็กเรียน ทำตัวเป็นคนดี เพื่อให้กระท้อนสนใจ ทั้งที่จริงเมื่อสมัยก่อนนาวีเป็นอดีตหัวโจกช่างกลในสถาบันช่างกลชื่อดัง ที่มีเรื่องตี รัน ฟัน แทง ไม่เว้นแต่ละวันจนครอบครัวทนไม่ไหวบังคับให้เขาลาออกและหันมาเรียนสายสามัญแทน
ด้วยความเป็นคนหัวดีอยู่เป็นทุนทำให้ไม่นานนาวีก็สอบเทียบได้ และสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลอันดับหนึ่งได้อีก สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัว และเขาเลือกเรียนวิศวคอมพิวเตอร์แทนถึงแม้จะเรียนคนละคณะกับกระท้อนแต่ทว่าเขาก็หาทางตีสนิทกับเธอได้
เพราะวันลงทะเบียนนาวีเห็นกระท้อนและรู้สึกชอบทันที จึงวางแผนให้เด็กช่างกลรุ่นน้องที่สถาบันเดิม แกล้งเป็นโจรวิ่งราวกระเป๋าจากนั้นนาวีก็ทำตัวเป็นพลเมืองดีวิ่งตามไปเอาคืน และกลับมาหาหญิงสาวในสภาพโดนชกเสียน่วม แต่ก็ได้กระเป๋ามาคืนเธอทตั้งแต่วันนั้นกระท้อนก็ให้เขาเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
โทรศัพท์ของนาวีดังขึ้น เขารีบหยิบขึ้นมาดูคิดว่าเป็นกระท้อน แต่แล้วต้องผิดหวัง ที่สำคัญยังสร้างความรำคาญเมื่อเห็นว่าเป็นพายไข่ คืนนั้นก็เหมือนกันที่พายไข่มอมเหล้าเขาและพามาที่คอนโด และอ้างว่าเขามีอะไรกับเธอหากวันนั้นเขาไม่เมาจริงๆ แล้วโดนวางยานอนหลับก็คงมีอะไรกันจริงๆไปแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกันเมื่อรู้จากกระท้อนว่าพายไข่ท้อง ไม่อย่างนั้นเขาคงซวย นาวีรู้สึกดีใจที่กระท้อนเสนอแผนการแกล้งเป็นแฟนเขาเพราะคิดว่าเธอคงหึงหวงเขาจึงรีบกระโดดเล่นตามเกมส์ แต่ต้องมาเสียใจเช่นทุกวันนี้ก็เพราะไอ้คนที่ไม่ได้อยู่ในแผนแบบนายเคนที่แส่เข้ามายุ่ง จะว่าไปก็ต้องโทษยัยพายไข่เน่าด้วยที่เอาพี่ชายเข้ามายุ่งในเรื่องนี้
“โทรมาทำไม หรือว่ามีผัวคนเดียวไม่พอใจ แต่ท้องอยู่แบบนี้อย่ามาเสนอผมเสียให้ยากไม่สนหรอก” “อะ..อะไรนะ ฉันโทรผิดรึเปล่า นี่ใช่เบอร์คุณนาวีไหมคะ” พายไข่ถึงกับงง น้ำเสียงก็ไม่นุ่มนวล คำพูดก็สุดแสนจะกระด้างเธอคงโทรผิด
“ไม่ผิดหรอก ผมนี่แหละนาวี”
แม่งไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ พายไข่คิด “คือว่านาวีคะ พายไข่โทรมาไม่ได้คิดที่จะรื้อฟื้นเรื่องของเราอีก”
“จะรื้ออะไร ที่นี่ไม่มีอะไรให้รื้อฟื้นทั้งนั้น” น้ำเสียงยิ่งกว่ามะนาวไม่มีน้ำ
“คุณอาจจะกำลังไม่สบายพรุ่งนี้พายไข่โทรมาใหม่ก็ได้”
“ปกติดี นี่แหละนาวีในแบบที่เป็นปกติเข้าใจไว้ด้วยยัยติ๊งต๊อง ถ้ามีเรื่องอะไรก็พูดมา แต่ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องโทรมาอีก” นาวีกระแทกเสียงใส่
พายไข่มีสีหน้าเหวอมากรู้สึกงงไปหมดเกิดอะไรขึ้นไอ้ไก่อ่อนนั่นทำไมวันนี้เหมือนจะถูกวิญญาณหมาบ้าเข้าสิง
“อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้จะคุยไหม ไม่มีอะไรก็วางไปเสียเวลา”
“ใจเย็นๆค่ะ ที่พายไข่โทรมาวันนี้จะโทรมาเรื่องยัยกระท้อน คุณคงรู้เรื่องพี่เคนกับกระท้อนแล้วสิ”
นาวีชักเดือด “ก็เพราะเธอนั่นแหละยัยผู้หญิงแพศยา ถึงทำให้กระท้อนของฉันต้อง...โธ่โว้ย” “
แล้วคุณไม่คิดจะทำให้พี่ชายฉัน กับยัยกระท้อนเลิกกันเหรอ รู้สึกว่าเขาจะวางแผนจะแต่งงานกันด้วยนะ”
พายไข่กำลังยุแหย่ “น่าเสียได้นะคุณทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมานานแต่แล้วก็ไม่ได้กิน”
“หยุดพูด และหยุดยุแหย่ได้แล้ว จะบอกให้เอาบุญเพราะเห็นว่าผู้หญิงอย่างเธอรอยหยักในสมองมันมีแค่น้อยนิด ไอ้แผนยุแหย่ของเธอไม่ต้องเปลืองน้ำลายเอามาพูด เพราะผมคิดจะแย่งกระท้อนคืนมาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม เข้าใจแล้วใช่ไหมยัยสมองกวง แล้วไม่ต้องโทรมาอีก” จากนั้นนาวีก็ตัดสายพายไข่ทิ้ง
“อะไรกันนี่ นายนาวีเป็นบ้าอะไร แต่ก็ดีไม่ต้องยุ ดูท่าทางยัยกระท้อนชาตินี้คงไม่ได้มีสามีแค่คนเดียวแล้วมั้ง ฮึ..ฮึ..ฮึ” พายไข่หัวเราะซะใจเพราะมั่นใจว่านายนาวีคงทำทุกอย่างจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++
กระท้อนรีบพิมพ์วิทยานิพนธ์ วันๆจึงไม่ค่อยมีเวลาออกไปไหนอีกไม่นานเธอก็กำลังจะเรียนจบแล้ว กับเคนเธอและเขาก็คุยกันทางโทรศัพท์อย่างสม่ำเสมอ อาทิตย์หนึ่งเคนจะลงมาหาสักครั้งส่วนมากก็จะดูหนัง และไปกินข้าวจากนั้นเขาก็จะพาเธอมาส่งบ้านและไม่เคยล่วงเกินเธออีก แต่ที่กระท้อนยังรู้สึกเสียใจอยู่ก็คือนาวี เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาและสองาทิตย์ที่ผ่านมานาวีก็ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเธอที่บ้านอย่างที่เคยมาเหมือนเมื่อก่อน อาจเป็นเพราะเขาคงจะอายก็ได้ที่ทำกิริยาไม่ดีกับครอบครัวของเธอก็ได้
โทรศัพท์ที่วางไว้ใกล้โน๊ตบุ๊คดังขึ้น กระท้อนเหลือบมองและเห็นว่าเป็นเบอร์ของนาวีจึงรีบรับ
“เป็นยังไงบ้างนาวี หายเงียบไปเลยนะ”
กระท้อนกรอกเสียงใสลงไปในโทรศัพท์
“ไม่เป็นอะไรหรอกกระท้อนที่ไม่ได้โทรหาเพราะว่ากลัวกระท้อนยังโกรธอยู่ เรื่องวันนั้นผมต้องขอโทษด้วยที่ทำกิริยาไม่สุภาพใส่พ่อแม่ของกระท้อน เพราะผมห่วงกระท้อนจริงๆ ห่วงมาก ก็กระท้อนเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของนาวีไม่ใช่เหรอ”
“กระท้อนไม่โกรธนาวีหรอก และดีใจที่นาวีคิดได้ คุณพ่อ คุณแม่เองกระท้อนก็อธิบายให้ท่านเข้าใจไปแล้วว่านาวีคงห่วงกระท้อนมากไป เอาอย่างนี้เย็นนี้มาทานข้าวที่บ้านกระท้อนดีไหม เดี๋ยวกระท้อนจะทำอาหารให้กินเอง” กระท้อนพูดอย่างเอาอกเอาใจ เพราะจริงๆแล้วเธอก็แคร์ความรู้สึกของนาวีเพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี
“ดีใจจังที่กระท้อนพูดแบบนี้ แต่ผมยังละอายที่ทำตัวไม่ดีไปในวันนั้น ยังไม่กล้าสู้หน้าคุณพ่อกับคุณแม่หรอกนะ”
“น่าเสียดาย อุตสาห์จะทำอาหารให้กินสักหน่อย”
“กระท้อนพอมีเวลาไหมล่ะ”
“ช่วงนี้ยุ่งจริงๆต้องรีบทำงานให้เสร็จ แทบไม่ได้ออกจากบ้านเลย ลาออกจากการเป็นกระเป๋ารถเมล์แล้วด้วย” หญิงสาวหัวเราะร่วน
“เครียดมากไปเดี๋ยวจะล้มป่วยนะ” น้ำเสียงนุ่ม อ่อนโยน เหมือนที่เขาเคยพูดกับเธอเสมอ
“เอาอย่างนี้ดีไหม เย็นนี้มาทำอะไรกินที่คอนโดของผมดีกว่ากระท้อน”
กระท้อนไม่ได้คิดอะไรเพราะเมื่อก่อนก็ไปที่คอนโดของนาวีเดือนละครั้งสองครั้งอยู่แล้ว
“นะๆ ที่จริงก็อยากไปบ้านกระท้อนนะ แต่ยังไม่กล้าสู้หน้าคุณพ่อคุณแม่จริงๆ” เขาให้เหตุผล
กระท้อนคิดก็เห็นว่าคงจะจริงตามนั้น “ก็ได้ เดี๋ยวเรารีบไปบอกคุณแม่ก่อนเย็นนี้จะได้ไม่ทำอาหารเผื่อเรา”
“อย่าบอกนะ” นาวีห้าม
“ทำไมล่ะ” กระท้อนถามด้วยความสงสัย
“คือว่า...ผมกลัวคุณแม่จะไม่ให้กระท้อนมา ท่านอาจจะยังโกรธผมอยู่ก็ได้”
“ไม่หรอกน่า”
“อย่าเลย เชื่อเถอะ แต่เย็นนี้มานะตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย กลางวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย เดินไม่ค่อยไหวไม่อยากเดินลงไปหาซื้ออาหารข้างล่าง ถ้าเย็นนี้กระท้อนมาทำอาหารที่บ้านจะได้เป็นลาภปากของผม”
“ไม่สบายเหรอนี่ น่าสงสารจัง จะให้พาไปหาหมอไหมจะได้ไปเดี่ยวนี้” กระท้อนถามอย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นไรไกลหัวใจเยอะ แต่เย็นนี้อย่าลืมที่นัดกันไว้ล่ะ”
“จ้ะ ไม่ลืมแน่ๆ”
จากนั้นคนทั้งคู่ก็วางสาย กระท้อนรีบพิมพ์งานต่อไป ในขณะที่นาวีรีบเก็บกวาดห้อง คืนนี้เป็นคืนพิเศษห้องนี้ต้องสวย สะอาด และพิเศษกว่าทุกคืน
++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากการแต่งงานเล็กๆของพายไข่และวุธผ่านไปได้เพียงสองอาทิตย์ เพราะพายไข่ไม่อยากให้เอิกเริก พายไข่ต้องย้ายมาอยู่กับวุธที่บ้านหลังเล็กท้ายไร่ โดยนรินให้เหตุผลว่าเขาไม่ได้รังเกียจที่จะให้เธอและสามีมาอยู่ร่วมที่บ้านใหญ่ด้วยแต่ทว่า ต้องการให้น้องสาวรู้จักใช้ชีวิตครอบครัว และที่สำคัญเขาจะหยุดการจ่ายเงินให้พายไข่เอาไปผลาญเล่น แต่นรินก็ให้ทางอ้อมโดยแต่งตั้งวุธขึ้นมาเป็นหัวหน้าคนงานดูแลคนงานทั้งไร่เพราะเห็นว่าเขาก็มีความสามารถพอจะคุมคนงานได้ อีกทั้งยังขยันขันแข็ง
และที่สำคัญตอนนี้วุธก็เป็นถึงน้องเขยเจ้าของไร่จะให้เป็นแค่คนงานธรรมดามันก็ยังไงอยู่นรินยังปรับเงินเดือนให้วุธจนสูงลิ่วจากแปดพันมาเป็นสามหมื่นบาท แต่เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างนรินกับวุธ ที่นรินต้องให้เงินเดือนน้องเขยในอัตราที่สูงลิ่วขนาดนี้เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้ให้เงินพายไข่ใช้เหมือนก่อน รายจ่ายทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่วุธแต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่สบายกันนัก เพราะพายไข่ออกจะฟุ้งเฟ้อเสื้อผ้าแต่ละตัวไม่ต่ำกว่าหลักพันถ้าเขาให้เงินพายไข่สามหมื่นเชื่อได้เลยว่าไม่ถึงชั่วโมงเธอก็ช้อปปิ้งจนหมด
“ไม่ ยังไงฉันก็ไม่ทำ ฉันเบื่ออาหารพวกนี้จะแย่อยู่แล้ว”
วุธพยายามจะสอนพายไข่ให้ทำกับข้าวแต่ไม่ค่อยได้ผลนัก บ้างครั้งเธอก็อ้างว่าเหม็นกลิ่นคาวอาหารจนวุธต้องใจอ่อนทำให้เธอกินแทนเพราะเห็นว่ากำลังตั้งครรภ์ พอจะให้ล้างจานก็ทำทีว่าจะเป็นลมขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่วุธสังเกตมาหลายวันว่าอาการพวกนี้จะเป็นก็ต่อเมื่อพายไข่ถูกใช้ให้ทำงาน เวลาปกติๆก็ไม่เห็นเป็นอะไร ดีแต่ชี้นิ้วสั่ง
“ไม่ทำก็ไม่ต้องกิน อดไป” วุธเสียงแข็งพยายามไม่ใจอ่อนและไม่มองหน้า
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้ลูกของนายไม่ต้องกินไปด้วย” พายไข่คิดว่าประโยคนี้จะได้ผลดังเช่นทุกครั้ง เธอจึงชอบเอาลูกมาขู่เขาเสมอ
“ถ้าคุณเป็นแม่แต่ไม่รักลูกผมก็คงไม่มีคำพูดอะไรจะพูดกับคุณอีกแล้ว จนปัญญาจริงๆ” จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากห้องครัวเล็กๆได้ยินเพียงเสียงกรี๊ดแหลมเล็กตามมาเท่านั้น
“ขยันกรี๊ดจริงๆ ลูกออกมาสงสัยต้องตั้งชื่อว่าน้องนกหวีด”
พายไข่มองภายในห้องครัวที่วุธอุตสาห์เจียดเงินเก็บไปซื้อข้าวของครื่องครัวมาเอาไว้ให้จนพร้อมสรรพ อีกทั้งเนื้อสดและผักเขาก็เตรียมเอาไว้จนเต็มตู้เย็นเพราะไม่ต้องการให้พายไข่ไปวุ่นวายกับบ้านใหญ่ แถมวุธยังอาศัยพื้นที่ข้างบ้านปลูกพืชผักอีกหลายชนิดที่นำมาประกอบอาหารได้
“ทำไม ฉันต้องลำบากแบบนี้ด้วยนะพี่นรินใจร้าย ทุกคนใจร้ายกับพายไข่” หญิงสาวยืนบ่นโทษคนนั้นคนนี้แต่ไม่เคยย้อนดูตัว แต่ท้องของเธอก็เริ่มร้องจ๊อกๆๆ ความหิวที่ไม่มีใครสนใจ แถมวันนี้ก็ยังมารยากับสามีไม่สำเร็จอีกทำให้พายไข่ตัดสินใจที่จะลองทอดไข่ดู
“เชอะ แค่ทอดไข่” พายไข่หยิบกระทะลงมาวางบนเตาแก๊สจากนั้นเทน้ำมันใส่หมดไปหนึ่งส่วนสี่ของของขวด จากนั้นเปิดเตาแก๊สไฟแรงที่สุด
“สงสัยต้องรอให้น้ำมัน มันร้อนก่อนยุ่งยากจริง แต่โชคยังดีนายวุธหุงข้าวไว้ให้แล้ว”พายไข่เหลือบมองหม้อหุงข้าวอย่างมีความหวัง
ไอความร้อนลอยขึ้นจากกระทะพร้อมควันสีขาว พรายน้ำมันผุดขึ้นจนเต็มกระทะเนื่องจากเธอเปิดไฟแรงเกินไปนั่นเอง
“เอาล่ะ เดี๋ยวเราก็จะได้กินข้าวกันแล้วลูก” พายไข่ตอกไข่ใส่กระทะลงไปอย่างแรงทำให้น้ำมันกระเด็นใส่แขนหญิงสาวกรี๊ดลั่น เพราะรู้สึกแสบผิวตรงที่น้ำมันกระเด็นใส่
นายวุธที่แอบดูอยู่หน้าประตูครัวพยายามข่มใจไม่เข้าไปช่วย แต่แล้วเขาก็ทนไม่ได้เพราะสักพักกลิ่นเหม็นไหม้เริ่มโชยออกมาจากครัว พายไข่หันไปดูก็พบว่าไข่ดาวไหม้เกรียม
“ทำยังไงดีล่ะ ตายล่ะ”พายใข่ตกใจ เพราะทั้งชีวิตเพิ่งหัดจับตะหลิวเป็นครั้งแรก เธอมองเห็นก๊อกน้ำตรงอ่างล้างจานจึงรีบเอากะละมังล้างผักไปลองน้ำและคิดจะเอามันมาราดในกระทะ
“อย่าทำแบบนั้นเชียวนะคุณ” นายวุธดุและรีบเดินไปยกกระทะออกพักเอาไว้ที่เตาอีกด้านหนึ่ง จากนั้นปิดแก๊ส
“นี่คุณจะทอดไข่หรือจะเผาครัว”
หญิงสาวรีบแหวใส่ “อย่ามาว่าฉันนะก็นายนั่นแหละที่ไม่ยอมทำกับข้าวให้ฉันกิน”
“ใช่ไม่ทำ และต่อไปก็จะไม่ทำ และก็ขอห้ามคุณไปกินข้าวที่บ้านใหญ่”
“นายมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน” น้ำเสียงสูงแหลม ท่าทางกระฟัดกระเฟียด
“สิทธิในความเป็นสามีของคุณยังไงล่ะ”
พายไข่กำลังจะเผยอปากเถียง แต่ทว่า “ห้ามเถียงและดูผม จะสาธิตการทอดไข่เป็นครั้งสุดท้าย”เสียงเข้ม
นายวุธหยิบกระทะใบใหม่ขึ้นมาวางบนเตาแก๊ส “มองสิครับ” พายไข่เบ้หน้าหันไปทางอื่น
“ถ้าอย่างนั้นก็กินข้าวคลุกน้ำปาไปแทน” นายวุธวางตะหริวลง
“ก็มองแล้วนี่ไง” ถ้าฉันไม่หิวไม่ยอมหรอกนะแอบเถียงในใจ
เขาเปิดแก๊สและสอนเธอ“ไม่ต้องเปิดแรงมากครับแค่นี้ก็พอแล้วเขาทำให้ดู พอกระทะเริ่มร้อนก็ใส่น้ำมันลงไปไม่ต้องมากเพราะเราจะทอดไข่แค่ฟอง สองฟอง” เขาเทน้ำมันลงไปในกระทะพายไข่มองตาม
“จากนั้นน้ำมันร้อนดีแล้วก็ตอกไข่ลงไปแบบนี้ อย่าให้มันอยู่สูงจากกระทะมากมันก็จะไม่กระเด็นแล้ว”
สักพักไข่ดาวน้ำตาลใน น่ากินก็ส่งกลิ่นหอม “ง่ายไหมล่ะครับ” นายวุธตักไข่ดาวใส่จาน จากนั้นส่งไข่ไก่อีกฟองให้พายไข่
“ลองดูใหม่สิครับ”
เขายื่นตะหริวให้เธอ
พายไข่ลับมาเบ้ปากนิดหนึ่ง แต่ก็ยอมทำตามจากนั้นเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“น่ากินจริงๆด้วยไม่ไหม้แล้ว ฉันทำได้แล้วนายวุธ ฉันเก่งไหม ไข่ดาวของฉันน่ากินไม่แพ้ของใครเลย”
วุธอมยิ้มที่จริงเวลาเธอไม่ร้ายกาจเธอก็น่ารักดี เขาหวังว่าจะเปลี่ยนนิสัยแย่ๆของเธอให้ได้ก่อนลูกจะลืมตาขึ้นมาดูโลก
“เห็นไหมบอกแล้วว่าไม่ยาก อย่างน้อยคุณก็รอดตายได้หนึ่งมื้อแล้ว”
พายไข่ยิ้มปลื้มกับไข่ดาวฝีมือตัวเอง จากนั้นเธอก็ไปตักข้าวสวยร้อนๆมาใส่จานนั่งกินไม่บ่นสักคำว่าเช้านี้มีแค่ไข่ดาว ซึ่งปกติหญิงสาวกินไม่ได้เด็ดขาดต้องโวยวายจนบ้านแตกไปแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++
นาวีเปิดลิ้นชักไม้และหยิบกล่องใบหนึ่งขึ้นมาเมื่อเปิดออกดูภายในนั้นมีแต่รูปของเขากับกระท้อนตั้งแต่วันแรกที่เจอกันวันลงทะเบียน ต่อมาก็วันรับน้อง รูปในตอนนั้นนาวีไม่ได้ใส่แว่น ผมยาว ดูเซอร์ๆ และกระท้อนตัดผมสั้น และรูปต่อมากระท้อนเริ่มผมยาวสวยขึ้นตอนปีหนึ่งเทอมสอง นาวีเปลี่ยนไปเขาแต่งตัวดูสะอาดสุภาพ และใส่แว่นตา รูปต่างๆ มากมายเป็นร้อย ๆ รูป
เขานึกย้อนไปเมื่อวันหนึ่งใต้ต้นราชพฤกษ์ภายในรั้วมหาวิทยาลัย ผู้ชายท่าทางเรียบร้อย หน้าตา ซื่อๆ หน้าตาออกแนวตี๋ๆคนหนึ่งเดินผ่านมา ดูเหมือนหมอนี่จะอยู่คณะแพทยศาสตร์
“ผู้ชายคนนั้นน่ารักจังเลยนะ นาวีว่าไหม เขาดูซื่อๆ ดี หน้าตาก็ตี๋ๆ แต่ดูใจดีกระท้อนชอบจัง” หญิงสาวทำท่าปลื้ม ที่จริงชมไปอย่างนั้นเพราะเห็นหน้าเขาคล้ายพระเอกซีรีย์เกาหลีที่เธอเช่าดูมาเมื่อวันก่อน
“กระท้อนชอบผู้ชายหน้าตาซื่อๆ ตี๋ๆ ท่าทางเรียบร้อย แบบหมอนั่นเหรอ” นาวีนึกในใจชอบไปได้ยังไงหน้าเห่ยๆแบบนั้น
หญิงสาวพยักหน้า “ใช่น่ารักดีออกเนอะ เราว่านะถ้านาวีสวมแว่นคงดูน่ารักดี” หญิงสาวยื่นหน้ามามองเขาใกล้ๆ ตอนนั้นนาวีจำได้ดี หัวใจของเขาสั่นเอามากๆ อาทิตย์ต่อมานาวีก็ตัดผมที่เคยยาวออก สวมแว่นตาเขาอ้างว่าอ่านหนังสือมากทำให้สายตาสั้น เลยต้องไปหาแว่นตามาใส่ แถมกระท้อนยังเอ่ยชมว่าสวมแว่นตาแล้วเขาดูน่ารักขึ้น นาวีเลยสวมแว่นมาตลอดทั้งที่สายตาเป็นปกติแต่เลนส์ที่เขาใช้ก็เป็นแค่เลนส์ธรรมดาไม่ใช่เลนส์สายตาแบบที่ใครต่อใครเข้าใจ หลายครั้งที่เขาคิดอยากสารภาพรักกับกระท้อนแต่ทว่าก็ไม่มีโอกาสสักที พอจะพูดเข้าเรื่องก็มีอุปสรรคทุกครั้งไป แต่นาวีก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะไม่เคยเห็นว่ากระท้อนจะมีท่าทีชอบผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษจนกระทั่งเรียนจบเธอก็ยังไม่ยอมมีแฟน นอกจากเขาที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่สนิทกับเธอที่สุด
“โธ่ โว้ย! ไม่น่าปล่อยเอาไว้จนถึงวันนี้เลย ของดีๆอยู่กับมือดันปล่อยให้หมาคาบไปแ_ก” นาวีสบถอย่างฉุนเฉียวพร้อมกับกระชากแว่นตาคว้างลงที่พื้นและเหยียบมันจนหัก
“เป็นคนดีแล้วมันไม่เห็นได้อะไร เป็นคนเดิมดีกว่า” เขาอุตสาห์ตั้งอกตั้งใจเรียน ทำตัวเป็นเด็กเรียน ทำตัวเป็นคนดี เพื่อให้กระท้อนสนใจ ทั้งที่จริงเมื่อสมัยก่อนนาวีเป็นอดีตหัวโจกช่างกลในสถาบันช่างกลชื่อดัง ที่มีเรื่องตี รัน ฟัน แทง ไม่เว้นแต่ละวันจนครอบครัวทนไม่ไหวบังคับให้เขาลาออกและหันมาเรียนสายสามัญแทน
ด้วยความเป็นคนหัวดีอยู่เป็นทุนทำให้ไม่นานนาวีก็สอบเทียบได้ และสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลอันดับหนึ่งได้อีก สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัว และเขาเลือกเรียนวิศวคอมพิวเตอร์แทนถึงแม้จะเรียนคนละคณะกับกระท้อนแต่ทว่าเขาก็หาทางตีสนิทกับเธอได้
เพราะวันลงทะเบียนนาวีเห็นกระท้อนและรู้สึกชอบทันที จึงวางแผนให้เด็กช่างกลรุ่นน้องที่สถาบันเดิม แกล้งเป็นโจรวิ่งราวกระเป๋าจากนั้นนาวีก็ทำตัวเป็นพลเมืองดีวิ่งตามไปเอาคืน และกลับมาหาหญิงสาวในสภาพโดนชกเสียน่วม แต่ก็ได้กระเป๋ามาคืนเธอทตั้งแต่วันนั้นกระท้อนก็ให้เขาเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
โทรศัพท์ของนาวีดังขึ้น เขารีบหยิบขึ้นมาดูคิดว่าเป็นกระท้อน แต่แล้วต้องผิดหวัง ที่สำคัญยังสร้างความรำคาญเมื่อเห็นว่าเป็นพายไข่ คืนนั้นก็เหมือนกันที่พายไข่มอมเหล้าเขาและพามาที่คอนโด และอ้างว่าเขามีอะไรกับเธอหากวันนั้นเขาไม่เมาจริงๆ แล้วโดนวางยานอนหลับก็คงมีอะไรกันจริงๆไปแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกันเมื่อรู้จากกระท้อนว่าพายไข่ท้อง ไม่อย่างนั้นเขาคงซวย นาวีรู้สึกดีใจที่กระท้อนเสนอแผนการแกล้งเป็นแฟนเขาเพราะคิดว่าเธอคงหึงหวงเขาจึงรีบกระโดดเล่นตามเกมส์ แต่ต้องมาเสียใจเช่นทุกวันนี้ก็เพราะไอ้คนที่ไม่ได้อยู่ในแผนแบบนายเคนที่แส่เข้ามายุ่ง จะว่าไปก็ต้องโทษยัยพายไข่เน่าด้วยที่เอาพี่ชายเข้ามายุ่งในเรื่องนี้
“โทรมาทำไม หรือว่ามีผัวคนเดียวไม่พอใจ แต่ท้องอยู่แบบนี้อย่ามาเสนอผมเสียให้ยากไม่สนหรอก” “อะ..อะไรนะ ฉันโทรผิดรึเปล่า นี่ใช่เบอร์คุณนาวีไหมคะ” พายไข่ถึงกับงง น้ำเสียงก็ไม่นุ่มนวล คำพูดก็สุดแสนจะกระด้างเธอคงโทรผิด
“ไม่ผิดหรอก ผมนี่แหละนาวี”
แม่งไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ พายไข่คิด “คือว่านาวีคะ พายไข่โทรมาไม่ได้คิดที่จะรื้อฟื้นเรื่องของเราอีก”
“จะรื้ออะไร ที่นี่ไม่มีอะไรให้รื้อฟื้นทั้งนั้น” น้ำเสียงยิ่งกว่ามะนาวไม่มีน้ำ
“คุณอาจจะกำลังไม่สบายพรุ่งนี้พายไข่โทรมาใหม่ก็ได้”
“ปกติดี นี่แหละนาวีในแบบที่เป็นปกติเข้าใจไว้ด้วยยัยติ๊งต๊อง ถ้ามีเรื่องอะไรก็พูดมา แต่ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องโทรมาอีก” นาวีกระแทกเสียงใส่
พายไข่มีสีหน้าเหวอมากรู้สึกงงไปหมดเกิดอะไรขึ้นไอ้ไก่อ่อนนั่นทำไมวันนี้เหมือนจะถูกวิญญาณหมาบ้าเข้าสิง
“อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้จะคุยไหม ไม่มีอะไรก็วางไปเสียเวลา”
“ใจเย็นๆค่ะ ที่พายไข่โทรมาวันนี้จะโทรมาเรื่องยัยกระท้อน คุณคงรู้เรื่องพี่เคนกับกระท้อนแล้วสิ”
นาวีชักเดือด “ก็เพราะเธอนั่นแหละยัยผู้หญิงแพศยา ถึงทำให้กระท้อนของฉันต้อง...โธ่โว้ย” “
แล้วคุณไม่คิดจะทำให้พี่ชายฉัน กับยัยกระท้อนเลิกกันเหรอ รู้สึกว่าเขาจะวางแผนจะแต่งงานกันด้วยนะ”
พายไข่กำลังยุแหย่ “น่าเสียได้นะคุณทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมานานแต่แล้วก็ไม่ได้กิน”
“หยุดพูด และหยุดยุแหย่ได้แล้ว จะบอกให้เอาบุญเพราะเห็นว่าผู้หญิงอย่างเธอรอยหยักในสมองมันมีแค่น้อยนิด ไอ้แผนยุแหย่ของเธอไม่ต้องเปลืองน้ำลายเอามาพูด เพราะผมคิดจะแย่งกระท้อนคืนมาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม เข้าใจแล้วใช่ไหมยัยสมองกวง แล้วไม่ต้องโทรมาอีก” จากนั้นนาวีก็ตัดสายพายไข่ทิ้ง
“อะไรกันนี่ นายนาวีเป็นบ้าอะไร แต่ก็ดีไม่ต้องยุ ดูท่าทางยัยกระท้อนชาตินี้คงไม่ได้มีสามีแค่คนเดียวแล้วมั้ง ฮึ..ฮึ..ฮึ” พายไข่หัวเราะซะใจเพราะมั่นใจว่านายนาวีคงทำทุกอย่างจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++
กระท้อนรีบพิมพ์วิทยานิพนธ์ วันๆจึงไม่ค่อยมีเวลาออกไปไหนอีกไม่นานเธอก็กำลังจะเรียนจบแล้ว กับเคนเธอและเขาก็คุยกันทางโทรศัพท์อย่างสม่ำเสมอ อาทิตย์หนึ่งเคนจะลงมาหาสักครั้งส่วนมากก็จะดูหนัง และไปกินข้าวจากนั้นเขาก็จะพาเธอมาส่งบ้านและไม่เคยล่วงเกินเธออีก แต่ที่กระท้อนยังรู้สึกเสียใจอยู่ก็คือนาวี เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาและสองาทิตย์ที่ผ่านมานาวีก็ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเธอที่บ้านอย่างที่เคยมาเหมือนเมื่อก่อน อาจเป็นเพราะเขาคงจะอายก็ได้ที่ทำกิริยาไม่ดีกับครอบครัวของเธอก็ได้
โทรศัพท์ที่วางไว้ใกล้โน๊ตบุ๊คดังขึ้น กระท้อนเหลือบมองและเห็นว่าเป็นเบอร์ของนาวีจึงรีบรับ
“เป็นยังไงบ้างนาวี หายเงียบไปเลยนะ”
กระท้อนกรอกเสียงใสลงไปในโทรศัพท์
“ไม่เป็นอะไรหรอกกระท้อนที่ไม่ได้โทรหาเพราะว่ากลัวกระท้อนยังโกรธอยู่ เรื่องวันนั้นผมต้องขอโทษด้วยที่ทำกิริยาไม่สุภาพใส่พ่อแม่ของกระท้อน เพราะผมห่วงกระท้อนจริงๆ ห่วงมาก ก็กระท้อนเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของนาวีไม่ใช่เหรอ”
“กระท้อนไม่โกรธนาวีหรอก และดีใจที่นาวีคิดได้ คุณพ่อ คุณแม่เองกระท้อนก็อธิบายให้ท่านเข้าใจไปแล้วว่านาวีคงห่วงกระท้อนมากไป เอาอย่างนี้เย็นนี้มาทานข้าวที่บ้านกระท้อนดีไหม เดี๋ยวกระท้อนจะทำอาหารให้กินเอง” กระท้อนพูดอย่างเอาอกเอาใจ เพราะจริงๆแล้วเธอก็แคร์ความรู้สึกของนาวีเพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี
“ดีใจจังที่กระท้อนพูดแบบนี้ แต่ผมยังละอายที่ทำตัวไม่ดีไปในวันนั้น ยังไม่กล้าสู้หน้าคุณพ่อกับคุณแม่หรอกนะ”
“น่าเสียดาย อุตสาห์จะทำอาหารให้กินสักหน่อย”
“กระท้อนพอมีเวลาไหมล่ะ”
“ช่วงนี้ยุ่งจริงๆต้องรีบทำงานให้เสร็จ แทบไม่ได้ออกจากบ้านเลย ลาออกจากการเป็นกระเป๋ารถเมล์แล้วด้วย” หญิงสาวหัวเราะร่วน
“เครียดมากไปเดี๋ยวจะล้มป่วยนะ” น้ำเสียงนุ่ม อ่อนโยน เหมือนที่เขาเคยพูดกับเธอเสมอ
“เอาอย่างนี้ดีไหม เย็นนี้มาทำอะไรกินที่คอนโดของผมดีกว่ากระท้อน”
กระท้อนไม่ได้คิดอะไรเพราะเมื่อก่อนก็ไปที่คอนโดของนาวีเดือนละครั้งสองครั้งอยู่แล้ว
“นะๆ ที่จริงก็อยากไปบ้านกระท้อนนะ แต่ยังไม่กล้าสู้หน้าคุณพ่อคุณแม่จริงๆ” เขาให้เหตุผล
กระท้อนคิดก็เห็นว่าคงจะจริงตามนั้น “ก็ได้ เดี๋ยวเรารีบไปบอกคุณแม่ก่อนเย็นนี้จะได้ไม่ทำอาหารเผื่อเรา”
“อย่าบอกนะ” นาวีห้าม
“ทำไมล่ะ” กระท้อนถามด้วยความสงสัย
“คือว่า...ผมกลัวคุณแม่จะไม่ให้กระท้อนมา ท่านอาจจะยังโกรธผมอยู่ก็ได้”
“ไม่หรอกน่า”
“อย่าเลย เชื่อเถอะ แต่เย็นนี้มานะตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย กลางวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย เดินไม่ค่อยไหวไม่อยากเดินลงไปหาซื้ออาหารข้างล่าง ถ้าเย็นนี้กระท้อนมาทำอาหารที่บ้านจะได้เป็นลาภปากของผม”
“ไม่สบายเหรอนี่ น่าสงสารจัง จะให้พาไปหาหมอไหมจะได้ไปเดี่ยวนี้” กระท้อนถามอย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นไรไกลหัวใจเยอะ แต่เย็นนี้อย่าลืมที่นัดกันไว้ล่ะ”
“จ้ะ ไม่ลืมแน่ๆ”
จากนั้นคนทั้งคู่ก็วางสาย กระท้อนรีบพิมพ์งานต่อไป ในขณะที่นาวีรีบเก็บกวาดห้อง คืนนี้เป็นคืนพิเศษห้องนี้ต้องสวย สะอาด และพิเศษกว่าทุกคืน
++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.ค. 2554, 13:05:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.ค. 2554, 13:05:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 4082
| << ตอนที่ 13 | ตอนที่ 16 >> |
xeve 28 ก.ค. 2554, 14:06:16 น.
แผนชั่วมาแล้วนายนาวี
แผนชั่วมาแล้วนายนาวี
anOO 28 ก.ค. 2554, 14:46:19 น.
ออกลายเต็มพิกัดเลยนะนายนาวี
เป็นคนดีแล้วมใันไม่มีใคร
ก็เป็นคนดีต่อไปถึงไม่มีใครก็ช่างมัน (สโลแกนส่วนตัว)555
ออกลายเต็มพิกัดเลยนะนายนาวี
เป็นคนดีแล้วมใันไม่มีใคร
ก็เป็นคนดีต่อไปถึงไม่มีใครก็ช่างมัน (สโลแกนส่วนตัว)555
อัปสรา 28 ก.ค. 2554, 14:57:54 น.
5555 เห็นด้วยนะคะคุณ anOO
5555 เห็นด้วยนะคะคุณ anOO
ann 28 ก.ค. 2554, 17:40:01 น.
ยัยพายไข่นี่ไม่เลิกทำนิสัยแบบนี้นะยะหล่อน
ยัยพายไข่นี่ไม่เลิกทำนิสัยแบบนี้นะยะหล่อน
คนที่รอมานาน 28 ก.ค. 2554, 18:07:59 น.
ไหวมั้ยเนี่ยนาวี น่าจะจับคู่กะยัยพายไข่ซะไม่มีอ่ะ
ไหวมั้ยเนี่ยนาวี น่าจะจับคู่กะยัยพายไข่ซะไม่มีอ่ะ
plalawan 28 ก.ค. 2554, 18:47:59 น.
โหนายนาวีร้ายมากเลย อกหักแล้วกลับไปร้ายเหมือนเดิมเลยทำไมไม่ดีให้ตลอดนะ
ส่วนยัยพายไข่ขนาดโดนนายวุธปราบยังแอบแผลงฤทธิ์นะเนี่ย ชอบจังที่นายวุธพยายามดัดนิสัย เอาใจช่วยนายวุธ
โหนายนาวีร้ายมากเลย อกหักแล้วกลับไปร้ายเหมือนเดิมเลยทำไมไม่ดีให้ตลอดนะ
ส่วนยัยพายไข่ขนาดโดนนายวุธปราบยังแอบแผลงฤทธิ์นะเนี่ย ชอบจังที่นายวุธพยายามดัดนิสัย เอาใจช่วยนายวุธ
ปูสีน้ำเงิน 28 ก.ค. 2554, 19:55:49 น.
แผนชั่วโง่ๆ หวังว่ายัยกระท้อนจะไม่หลงกลนะ
แผนชั่วโง่ๆ หวังว่ายัยกระท้อนจะไม่หลงกลนะ
นมเย็นน้ำเขียว 28 ก.ค. 2554, 20:09:51 น.
ตายเเล้ว นาวีเปลี่ยนไป
ตายเเล้ว นาวีเปลี่ยนไป
หมู้หมู 28 ก.ค. 2554, 21:54:40 น.
เหอๆๆ นี่เหรอ. .. .. นาวี.. เหอะ
เหอๆๆ นี่เหรอ. .. .. นาวี.. เหอะ
dee_jung 28 ก.ค. 2554, 22:27:50 น.
ไม่น่าเชื่อ นาวีจะเป็นอย่างนี้ไปได้
ไม่น่าเชื่อ นาวีจะเป็นอย่างนี้ไปได้
XaWarZd 29 ก.ค. 2554, 01:40:17 น.
จะรอดมั้ยเนี่ย ยัยกระท้อน
จะรอดมั้ยเนี่ย ยัยกระท้อน
lovemuay 29 ก.ค. 2554, 06:12:39 น.
พายไข่ เธอยังไม่สำนึกสินะ -*-
กระท้อนเอ้ย อย่าเชื่อคนง่ายสิ นายเคนต้องไปช่วยให้ทันน้า
พายไข่ เธอยังไม่สำนึกสินะ -*-
กระท้อนเอ้ย อย่าเชื่อคนง่ายสิ นายเคนต้องไปช่วยให้ทันน้า
แพม 29 ก.ค. 2554, 09:27:36 น.
นาวี ออกลายแล้ว แล้วก็ยัยพายไข่ขอให้ปรับนิสัยได้เหอะ
นาวี ออกลายแล้ว แล้วก็ยัยพายไข่ขอให้ปรับนิสัยได้เหอะ
kaero 29 ก.ค. 2554, 10:52:02 น.
หางโผล่
หางโผล่
nunoi 29 ก.ค. 2554, 11:46:12 น.
ความรักทำให้คนเปลี่ยนแปลงได้เสมอ แต่ซักวันตัวตนที่แท้จริงก็ต้องเปิดเผย
ความรักทำให้คนเปลี่ยนแปลงได้เสมอ แต่ซักวันตัวตนที่แท้จริงก็ต้องเปิดเผย
อัปสรา 29 ก.ค. 2554, 12:32:01 น.
เห็นด้วยค่ะ คุณ nunoi
เห็นด้วยค่ะ คุณ nunoi
omelet 7 ส.ค. 2554, 23:47:07 น.
อ่านตอนบน เออ ยัยไข่เน่าเริ่มน่ารักวุ้ย
อ่านตอนกลาง ฮางะ นาวีเคยเป็นหัวโจกช่างกล กรั๊กๆๆ
หลายอารมณ์จริงเรา
อ่านตอนบน เออ ยัยไข่เน่าเริ่มน่ารักวุ้ย
อ่านตอนกลาง ฮางะ นาวีเคยเป็นหัวโจกช่างกล กรั๊กๆๆ
หลายอารมณ์จริงเรา