เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: สายลับจับผิด 50%
สิบเอ็ด
สายลับจับผิด
“ชื่อเพียงขวัญไม่มีใครรู้จัก แสดงว่าอีตานี่แอบไปเปลี่ยนชื่อแบบไม่ให้ใครรู้ และไม่ได้บอกใคร” เมื่ออยู่กันตามลำพัง ปราณปริยาก็สันนิษฐานจากข้อมูลที่เธอไปแสร้งถามหาคนชื่อ ‘เพียงขวัญ’ จากพนักงานในร้าน
“คิดว่านะ แต่มันฟังดูตลกไหมล่ะ นายเพียงขวัญ” ดารินทร์บีบเสียงแหลมเล็กเมื่อเอ่ยชื่อใหม่ของสรัล
“แล้วเอกสารอย่างอื่นพวกใบขับขี่อะไรพวกนี้แกเห็นไหม”
“ยังไม่ทันดูเลยแก คุณเวธน์เขากลับมาเร็วมาก ใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำมั้ง”
“ช่างเถอะ แค่เปลี่ยนชื่อจาก ‘สรัล’ ไปเป็น ‘เพียงขวัญ’ นี่ก็บ่งบอกตัวตนของเขาแล้วว่าเป็นอะไร” ปราณปริยาค่อนข้างมั่นใจ คงไม่มีผู้ชายเต็มร้อยคนไหนที่อุตริไปเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อผู้หญิงหรอก นอกจากพวกชายใจหญิงเท่านั้น
จากนั้นก็เดินไปเดินมาสำรวจภายในห้อง เสร็จแล้วก็ยื่นหน้าออกไปดูภายในร้านที่ยังไม่ได้สำรวจเท่าไร ก่อนจะเอ่ยปากชม
“ร้านใหญ่โตหรูหรากว่าที่คิดเอาไว้อีกนะเนี่ย เทียบร้านใหญ่ๆ ดังๆ ได้เลย”
“ฝีมือคุณขวัญทั้งหมดแหละ แต่ก่อนเป็นแค่ร้านเล็กๆ เท่านั้น แต่หลังจากคุณขวัญมารับช่วงจากคุณแม่ เขาก็ทำให้ร้านเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เขามีพรสวรรค์และรักงานในด้านนี้น่ะ” เรื่องนี้เธอฟังมาจากแฟนหนุ่มอีกทีหนึ่ง เมื่อมาเห็นกับตาก็รู้ว่าเป็นเรื่องจริง ถ้าคนไม่รักไม่มีทางทำได้ขนาดนี้หรอก
“รู้สึกคุณเวธน์จะรู้จักคุณขวัญอะไรนี่ดีจังเลยนะ” ปราณปริยาตั้งข้อสังเกต ขณะที่ตาจ้องผนังห้องเลยไม่เห็นว่าดารินทร์ทำสัญญาณเตือน เมื่อจู่ๆ คนที่พวกเธอกำลังพูดถึงก็เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง และเขาก็เป็นคนตอบข้อสงสัยนั้นเอง
“ผมกับเวธน์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมยันมหา’ลัยน่ะครับ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะครับคุณป่าน”
คนถูกทักตาโตพลางทำคอย่น แล้วหันมาถลึงตาใส่พร้อมกับขมุบขมิบปากว่าเพื่อนรักที่ไม่ยอมเตือนเธอ จากนั้นก็เดินกลับไปที่โซฟาแล้วหมุนตัวมาตอบรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ค่ะ”
“วันนี้ไอ้เวธน์ไม่มาด้วยหรือครับ” ชายหนุ่มถามถึงเพื่อนโดยไม่คิดจะใส่ใจเรื่องที่ปราณปริยาพูดถึง น้ำเสียงของเธอไม่เหมือนความสงสัยธรรมดา แต่เขารู้สึกได้ว่ามันแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“คืออยากให้เขาเคลียร์งานให้เต็มที่น่ะค่ะ ตะลอนไปตะลอนมาคงเหนื่อยแย่ จากนี้ไปฉันจะมากับยายป่านค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้แค่นั้น ก่อนจะเริ่มคุยเรื่องงานต่อ
“ไม่เป็นไรครับ เรามาเริ่มคุยเรื่องงานกันดีกว่า ทางร้านมีออร์กาไนเซอร์กับคาเทอริงอยู่หลายเจ้า ร่วมถึงเค้กด้วย เดี๋ยวผมจะบอกรายละเอียดของแต่ละเจ้าให้ฟังแล้วกันนะครับ มีภาพตัวอย่างอาหารและเครื่องดื่มที่เขาเคยไปจัดตามงานต่างๆ ให้ดูประกอบการตัดสินใจด้วย งั้นเริ่มจากเจ้านี้แล้วกันนะครับ เป็นเจ้าที่ลูกค้าเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของทางร้านเลือกใช้บริการ...”
ขณะที่สรัลอธิบายเรื่องอาหารในการจัดงานเลี้ยง ว่าที่เจ้าสาวอย่างดารินทร์ก็ตั้งใจฟัง ส่วนปราณปริยาก็แอบสังเกตชายหนุ่มเป็นระยะๆ คือฟังไปก็ดูหน้าคนพูดไปด้วย
“แกว่าเจ้าไหนดี”
ปราณปริยาสะดุ้งนิดๆ กะพริบตาปริบๆ เมื่อเพื่อนขอความคิดเห็น เธอแค่ฟังผ่านๆ ภาพที่ชายหนุ่มให้ดูเธอก็ไม่ได้ดูเพราะมัวแต่ดูหน้าเขา เธอจึงรีบคว้าภาพการจัดโต๊ะของแต่ละแห่งมาดูแทบจะทันที
“คุณอ้อนกับคุณป่านเลือกมาสักสองสามเจ้านะครับ เดี๋ยวผมจะได้นัดทางร้านแล้วพาพวกคุณไปชิมอาหาร พอครบทุกร้านแล้วคุณสองคนค่อยมาตัดสินใจอีกทีว่าจะเลือกใช้บริการเจ้าไหนดี”
“ฉันว่าเจ้านี้เข้าตามากที่สุด รูปแบบการจัดสวยดี รายการอาหารก็เยอะ ราคาก็ถือว่าโอเค” ปราณปริยาออกความเห็นหลังจากดูภาพ รายการอาหาร และราคาผ่านตาจนครบทุกร้านแล้ว
“งั้นฉันเลือกเจ้านี้กับเจ้านี้เพิ่มเติมละกัน ตามนี้ค่ะ” เมื่อเพื่อนเลือกไปแล้วหนึ่งร้าน ดารินทร์จึงตัดสินใจเลือกอีกสองร้านหลังจากที่นั่งตัดสินใจอยู่นาน
“โอเคครับ แล้วผมจะรีบนัดแต่ละที่ให้นะครับ เราจะได้ไปชิมรสชาติของอาหารกันว่าที่ไหนรสชาติถูกปากและราคาถูกใจ”
ขณะที่นั่งฟัง และตาก็ดูภาพอาหารของร้านต่างๆ ไปเรื่อย แม้จะตัดสินใจเลือกไปแล้วก็ตาม เสียงโทรศัพท์ของดารินทร์พลันดังขึ้น และชื่อแฟนหนุ่มที่ปรากฏบนหน้าจอก็ทำให้เธอขอตัวแยกไปคุยโทรศัพท์
“ขอตัวไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะคะ”
เมื่อดารินทร์ออกไปในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ สรัลเปิดกองกระดาษตรงหน้าแล้วจดอะไรบางอย่างยิกๆ ปราณปริยาก็นั่งหรี่ตามองชายหนุ่มแบบไม่ให้พลาดสักช็อต เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็สบตาเข้ากับดวงตากลมโต ชายหนุ่มยิ้มแล้วถามว่า
“คุณมีอะไรจะสอบถามเพิ่มเติมหรือเปล่าครับ”
เป็นอีกครั้งที่ปราณปริยาสะดุ้ง เธอกะพริบตาปริบๆ เรียบเรียงคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่ม แล้วยิ้มแห้งๆ พลางส่ายศีรษะ
“ไม่นี่คะ ทุกอย่างเคลียร์ค่ะ”
คนถูกแอบมองพยักหน้าแล้วสนใจงานตรงหน้าต่อ และก็เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกว่าโดนหญิงสาวมองอย่างเอาเป็นเอาตาย เขารู้สึกว่าเธอไม่ได้มองเพราะพิศวาส แต่เหมือนกำลังจับผิดอะไรสักอย่างซึ่งก็ไม่รู้ว่าจับผิดอะไร ในเมื่อเธอกับเขาก็เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง
“แต่ผมว่าคุณต้องมีอะไรแน่ๆ” สรัลเอ่ยปากทักอีกครั้ง พร้อมกับเลิกคิ้วและผงกศีรษะนิดๆ เป็นเชิงว่าจะถามอะไรก็ถามมาเถอะ
“เปล๊า” หญิงสาวปฏิเสธเสียงสูงและแสร้งมองไปทางอื่น
แต่คราวนี้สรัลไม่คิดจะปล่อยผ่าน เล่นมองกันแบบนี้เขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่ามีอะไรกันแน่ แต่ไอ้ที่บอกว่าไม่มีอะไรอย่างที่หญิงสาวบอกมาน่ะ มันยากที่จะเชื่อ
“คุณจ้องผมตลอดเวลาตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้...อ้อ เมื่อตอนสงกรานต์วันที่คุณไปบ้านผมก็ด้วย ถ้าบอกว่าไม่มีคงไม่ใช่ละ หรือไงครับ”
ปราณปริยาที่แสร้งมองไปทางอื่นเม้มปาก ขมวดคิ้วเหมือนใช้ความคิด ก่อนจะระบายลมหายใจแล้วหันมาจ้องหนุ่มหน้าสวยที่เลิกคิ้วมองเธออยู่
“ฉันก็แค่อยากรู้”
“ว่า?”
“คุณชื่ออะไร”
“หา!” สรัลอุทานอย่างประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่าหญิงสาวแค่อยากรู้ชื่อเขา แต่เขาจำได้ว่าทั้งเขาและเธอถูกแนะนำให้รู้จักกันตั้งแต่เจอกันครั้งที่สองแล้วนี่
และก่อนที่ชายหนุ่มจะอ้าปาก ปราณปริยาก็ขยายความต่อ
“ฉันหมายถึงชื่อจริงๆ ตามบัตรประชาชนน่ะค่ะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่สำนักพิมพ์สถาพร ร้านหนังสืออนไลน์ ร้านค้าชั้นนำทั่วประเทศ (หาหนังสือไม่เจอสามารถสอบถามจากพนักงานได้นะคะ)
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzQ1NzkiO30
สายลับจับผิด
“ชื่อเพียงขวัญไม่มีใครรู้จัก แสดงว่าอีตานี่แอบไปเปลี่ยนชื่อแบบไม่ให้ใครรู้ และไม่ได้บอกใคร” เมื่ออยู่กันตามลำพัง ปราณปริยาก็สันนิษฐานจากข้อมูลที่เธอไปแสร้งถามหาคนชื่อ ‘เพียงขวัญ’ จากพนักงานในร้าน
“คิดว่านะ แต่มันฟังดูตลกไหมล่ะ นายเพียงขวัญ” ดารินทร์บีบเสียงแหลมเล็กเมื่อเอ่ยชื่อใหม่ของสรัล
“แล้วเอกสารอย่างอื่นพวกใบขับขี่อะไรพวกนี้แกเห็นไหม”
“ยังไม่ทันดูเลยแก คุณเวธน์เขากลับมาเร็วมาก ใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำมั้ง”
“ช่างเถอะ แค่เปลี่ยนชื่อจาก ‘สรัล’ ไปเป็น ‘เพียงขวัญ’ นี่ก็บ่งบอกตัวตนของเขาแล้วว่าเป็นอะไร” ปราณปริยาค่อนข้างมั่นใจ คงไม่มีผู้ชายเต็มร้อยคนไหนที่อุตริไปเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อผู้หญิงหรอก นอกจากพวกชายใจหญิงเท่านั้น
จากนั้นก็เดินไปเดินมาสำรวจภายในห้อง เสร็จแล้วก็ยื่นหน้าออกไปดูภายในร้านที่ยังไม่ได้สำรวจเท่าไร ก่อนจะเอ่ยปากชม
“ร้านใหญ่โตหรูหรากว่าที่คิดเอาไว้อีกนะเนี่ย เทียบร้านใหญ่ๆ ดังๆ ได้เลย”
“ฝีมือคุณขวัญทั้งหมดแหละ แต่ก่อนเป็นแค่ร้านเล็กๆ เท่านั้น แต่หลังจากคุณขวัญมารับช่วงจากคุณแม่ เขาก็ทำให้ร้านเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เขามีพรสวรรค์และรักงานในด้านนี้น่ะ” เรื่องนี้เธอฟังมาจากแฟนหนุ่มอีกทีหนึ่ง เมื่อมาเห็นกับตาก็รู้ว่าเป็นเรื่องจริง ถ้าคนไม่รักไม่มีทางทำได้ขนาดนี้หรอก
“รู้สึกคุณเวธน์จะรู้จักคุณขวัญอะไรนี่ดีจังเลยนะ” ปราณปริยาตั้งข้อสังเกต ขณะที่ตาจ้องผนังห้องเลยไม่เห็นว่าดารินทร์ทำสัญญาณเตือน เมื่อจู่ๆ คนที่พวกเธอกำลังพูดถึงก็เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง และเขาก็เป็นคนตอบข้อสงสัยนั้นเอง
“ผมกับเวธน์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมยันมหา’ลัยน่ะครับ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะครับคุณป่าน”
คนถูกทักตาโตพลางทำคอย่น แล้วหันมาถลึงตาใส่พร้อมกับขมุบขมิบปากว่าเพื่อนรักที่ไม่ยอมเตือนเธอ จากนั้นก็เดินกลับไปที่โซฟาแล้วหมุนตัวมาตอบรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ค่ะ”
“วันนี้ไอ้เวธน์ไม่มาด้วยหรือครับ” ชายหนุ่มถามถึงเพื่อนโดยไม่คิดจะใส่ใจเรื่องที่ปราณปริยาพูดถึง น้ำเสียงของเธอไม่เหมือนความสงสัยธรรมดา แต่เขารู้สึกได้ว่ามันแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“คืออยากให้เขาเคลียร์งานให้เต็มที่น่ะค่ะ ตะลอนไปตะลอนมาคงเหนื่อยแย่ จากนี้ไปฉันจะมากับยายป่านค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้แค่นั้น ก่อนจะเริ่มคุยเรื่องงานต่อ
“ไม่เป็นไรครับ เรามาเริ่มคุยเรื่องงานกันดีกว่า ทางร้านมีออร์กาไนเซอร์กับคาเทอริงอยู่หลายเจ้า ร่วมถึงเค้กด้วย เดี๋ยวผมจะบอกรายละเอียดของแต่ละเจ้าให้ฟังแล้วกันนะครับ มีภาพตัวอย่างอาหารและเครื่องดื่มที่เขาเคยไปจัดตามงานต่างๆ ให้ดูประกอบการตัดสินใจด้วย งั้นเริ่มจากเจ้านี้แล้วกันนะครับ เป็นเจ้าที่ลูกค้าเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของทางร้านเลือกใช้บริการ...”
ขณะที่สรัลอธิบายเรื่องอาหารในการจัดงานเลี้ยง ว่าที่เจ้าสาวอย่างดารินทร์ก็ตั้งใจฟัง ส่วนปราณปริยาก็แอบสังเกตชายหนุ่มเป็นระยะๆ คือฟังไปก็ดูหน้าคนพูดไปด้วย
“แกว่าเจ้าไหนดี”
ปราณปริยาสะดุ้งนิดๆ กะพริบตาปริบๆ เมื่อเพื่อนขอความคิดเห็น เธอแค่ฟังผ่านๆ ภาพที่ชายหนุ่มให้ดูเธอก็ไม่ได้ดูเพราะมัวแต่ดูหน้าเขา เธอจึงรีบคว้าภาพการจัดโต๊ะของแต่ละแห่งมาดูแทบจะทันที
“คุณอ้อนกับคุณป่านเลือกมาสักสองสามเจ้านะครับ เดี๋ยวผมจะได้นัดทางร้านแล้วพาพวกคุณไปชิมอาหาร พอครบทุกร้านแล้วคุณสองคนค่อยมาตัดสินใจอีกทีว่าจะเลือกใช้บริการเจ้าไหนดี”
“ฉันว่าเจ้านี้เข้าตามากที่สุด รูปแบบการจัดสวยดี รายการอาหารก็เยอะ ราคาก็ถือว่าโอเค” ปราณปริยาออกความเห็นหลังจากดูภาพ รายการอาหาร และราคาผ่านตาจนครบทุกร้านแล้ว
“งั้นฉันเลือกเจ้านี้กับเจ้านี้เพิ่มเติมละกัน ตามนี้ค่ะ” เมื่อเพื่อนเลือกไปแล้วหนึ่งร้าน ดารินทร์จึงตัดสินใจเลือกอีกสองร้านหลังจากที่นั่งตัดสินใจอยู่นาน
“โอเคครับ แล้วผมจะรีบนัดแต่ละที่ให้นะครับ เราจะได้ไปชิมรสชาติของอาหารกันว่าที่ไหนรสชาติถูกปากและราคาถูกใจ”
ขณะที่นั่งฟัง และตาก็ดูภาพอาหารของร้านต่างๆ ไปเรื่อย แม้จะตัดสินใจเลือกไปแล้วก็ตาม เสียงโทรศัพท์ของดารินทร์พลันดังขึ้น และชื่อแฟนหนุ่มที่ปรากฏบนหน้าจอก็ทำให้เธอขอตัวแยกไปคุยโทรศัพท์
“ขอตัวไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะคะ”
เมื่อดารินทร์ออกไปในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ สรัลเปิดกองกระดาษตรงหน้าแล้วจดอะไรบางอย่างยิกๆ ปราณปริยาก็นั่งหรี่ตามองชายหนุ่มแบบไม่ให้พลาดสักช็อต เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็สบตาเข้ากับดวงตากลมโต ชายหนุ่มยิ้มแล้วถามว่า
“คุณมีอะไรจะสอบถามเพิ่มเติมหรือเปล่าครับ”
เป็นอีกครั้งที่ปราณปริยาสะดุ้ง เธอกะพริบตาปริบๆ เรียบเรียงคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่ม แล้วยิ้มแห้งๆ พลางส่ายศีรษะ
“ไม่นี่คะ ทุกอย่างเคลียร์ค่ะ”
คนถูกแอบมองพยักหน้าแล้วสนใจงานตรงหน้าต่อ และก็เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกว่าโดนหญิงสาวมองอย่างเอาเป็นเอาตาย เขารู้สึกว่าเธอไม่ได้มองเพราะพิศวาส แต่เหมือนกำลังจับผิดอะไรสักอย่างซึ่งก็ไม่รู้ว่าจับผิดอะไร ในเมื่อเธอกับเขาก็เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง
“แต่ผมว่าคุณต้องมีอะไรแน่ๆ” สรัลเอ่ยปากทักอีกครั้ง พร้อมกับเลิกคิ้วและผงกศีรษะนิดๆ เป็นเชิงว่าจะถามอะไรก็ถามมาเถอะ
“เปล๊า” หญิงสาวปฏิเสธเสียงสูงและแสร้งมองไปทางอื่น
แต่คราวนี้สรัลไม่คิดจะปล่อยผ่าน เล่นมองกันแบบนี้เขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่ามีอะไรกันแน่ แต่ไอ้ที่บอกว่าไม่มีอะไรอย่างที่หญิงสาวบอกมาน่ะ มันยากที่จะเชื่อ
“คุณจ้องผมตลอดเวลาตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้...อ้อ เมื่อตอนสงกรานต์วันที่คุณไปบ้านผมก็ด้วย ถ้าบอกว่าไม่มีคงไม่ใช่ละ หรือไงครับ”
ปราณปริยาที่แสร้งมองไปทางอื่นเม้มปาก ขมวดคิ้วเหมือนใช้ความคิด ก่อนจะระบายลมหายใจแล้วหันมาจ้องหนุ่มหน้าสวยที่เลิกคิ้วมองเธออยู่
“ฉันก็แค่อยากรู้”
“ว่า?”
“คุณชื่ออะไร”
“หา!” สรัลอุทานอย่างประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่าหญิงสาวแค่อยากรู้ชื่อเขา แต่เขาจำได้ว่าทั้งเขาและเธอถูกแนะนำให้รู้จักกันตั้งแต่เจอกันครั้งที่สองแล้วนี่
และก่อนที่ชายหนุ่มจะอ้าปาก ปราณปริยาก็ขยายความต่อ
“ฉันหมายถึงชื่อจริงๆ ตามบัตรประชาชนน่ะค่ะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่สำนักพิมพ์สถาพร ร้านหนังสืออนไลน์ ร้านค้าชั้นนำทั่วประเทศ (หาหนังสือไม่เจอสามารถสอบถามจากพนักงานได้นะคะ)
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzQ1NzkiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 มี.ค. 2559, 12:16:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 มี.ค. 2559, 12:16:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 980
| << ตอนที่ 10 การกระทำมันฟ้อง 100% | ตอนที่ 11 สายลับจับผิด 100% >> |