: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 6 (100%)
หลังนำรถเข้าโรงจอดเรียบร้อยแล้ว สาวัชก็หยิบแฟ้มเอกสารก้าวลงมา เด็กรับใช้วิ่งหน้าตื่นมายืนหอบอยู่ข้างๆ พร้อมกับรายงาน “คุณหยงให้มาเชิญคุณสาวัชไปพบที่ห้องทำงานด่วนค่ะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจ ส่งแฟ้มในมือให้เด็กสาว สั่งห้วนๆ “เอาของพวกนี้ไปไว้ที่บ้านให้ฉันที”
สาวใช้รับของและเร่งเลี่ยงไปอีกทางอย่างว่าง่าย
สาวัชจึงแยกขึ้นไปบนตึกใหญ่ เคาะประตูห้องทำงานของริสา แล้วผลักเข้าไปโดยไม่รอฟังคำอนุญาต
“กว่าจะเสด็จมาได้นะ” ริสาตวัดค้อน ทักทายด้วย ‘ปิยวาจา’ เช่นเคย
“ขอโทษครับ”
“คำสั่งฉันมันคงไม่สำคัญสินะ โทร.ไปตั้งแต่บ่ายสั่งให้กลับมาด่วน แต่เธอกลับเอ้อระเหยลอยชาย มาถึงซะเย็นย่ำป่านนี้”
“ขอโทษครับ” เขาเอ่ยซ้ำคำเดิมราวกับเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยชะบรรเทาความโกรธเกรี้ยวของอีกฝ่าย ไม่สนใจว่าตนเองจะรู้สึกอย่างไรที่ถูกกระทำเช่นนี้เรื่อยมา
“ที่โรงงานมีอุบัติเหตุ คนงานตกลงไปในหม้อส่วนผสม บาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ฉันให้ผู้จัดการโรงงานควบคุมสถานการณ์ไว้แล้ว เธอไปจัดการส่วนที่เหลือต่อให้ที”
“โรงงานไหนครับ”
“โคราช”
“โรงงานมันเก่ามากแล้ว ทั้งเครื่องจักร ทั้งสิ่งปลูกสร้าง อันที่จริง...”
“ฉันยังไม่ได้ถามความเห็นนะ” ริสาขัดพร้อมกับตวัดตามามอง มีรอยยิ้มหมิ่นๆอยู่ตรงมุมปาก
“ขอโทษครับ ทำไมไม่ให้คุณฮก...”
“ฉันจำได้ว่าไม่ขอความเห็นเธอนะ”
“ครับ” นั่นสิ เรื่องอะไรต้องให้น้องชายตัวเองเดินทางไกลให้ลำบาก ใช้คนที่ไม่ชอบขี้หน้าส่งไปไกลๆ...ง่ายกว่าเยอะ “แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ”
พี่สาวยิ้มเยาะอีกคำรบ “เตี่ยหวังให้เธอเป็นประธานบริหารและซีอีโอคนต่อไปเชียวนะ เรื่องแค่นี้ต้องถามด้วยเหรอ”
“ผมไม่ทราบจริงๆครับ” สาวัชเม้มปากเพื่อเก็บกลั้นความรู้สึกต่ำต้อยและถูกเหยียดหยามไว้ตรงที่เดิมที่มันเคยอยู่อย่างยากเย็น
“เรียกเทปวงจรปิดมาดู สั่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบหาสาเหตุของอุบัติเหตุ หาให้เจอว่ามันเกิดขึ้นจากความผิดพลาดของอุปกรณ์ หรือเพราะความประมาทของคนงาน ดูแลเรื่องคนเจ็บ ไปเยี่ยม เจรจาเรื่องค่าทำขวัญ และสิ่งสำคัญก็คือ ทำให้โรงงานรันได้ตามปกติโดยเร็วที่สุด คิดว่าทำได้ไหม” ริสาบอกขั้นตอนอย่างละเอียดและมั่นใจ เธอแสดงความมาดมั่น แก้ปัญหารวดเร็ว กระทำดุจเป็นเรื่องปกติที่ต้องรับมือกับเหตุการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้
“ครับ”
“พี่เพิ่ม...คนขับรถของฉันรออยู่แล้ว ออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย เธอคงไปถึงโคราชตอนฟ้ามืดพอดี” ริสาสะบัดเสียง “ที่ใช้คนขับของฉัน อย่าคิดว่าฉันห่วงหรืออะไรนะ ฉันแค่ไม่อยากให้เตี่ยบ่นเท่านั้นแหละ”
“ครับ”
“คงต้องใช้เวลาสองสามวันถึงจะเรียบร้อย แล้วอย่าทำให้เตี่ยขายหน้าละ” เธอเปรยลอยๆ หมุนกายเดินออกจากห้องดื้อๆ
สาวัชมองตามหลังพี่สาวไปด้วยความสับสน ประโยคแรกเหมือนจะบอกอ้อมๆให้เขาจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปสำหรับการค้างคืนด้วย แต่คำถัดมาก็เหน็บกันตามเคย
เคยมีคนกล่าวไว้ว่าถ้าไม่รักก็เกลียดกันไปเลยดีกว่า แต่สำหรับสาวัชแล้ว เขาไม่อยากได้ทั้งความรักหรือความเกลียดชัง ถ้าเลือกได้ เขาขออะไรกลางๆ อย่าง...การวางเฉย นั่นเป็นความฝันอันสูงสุดของ ‘ลูกเมียน้อย’ แล้ว!
รีบแวบมาอัพนิยาย
เดี๋ยวจะหนีไปวิ่งแล้วววว
เย็นๆวันทำงานอย่างนี้ เลิกงานแล้ว
เพื่อนนักอ่านอย่าลืมแบ่งเวลาออกกำลังกายบ้างนะค้าาาาาาา
ชายหนุ่มถอนหายใจ ส่งแฟ้มในมือให้เด็กสาว สั่งห้วนๆ “เอาของพวกนี้ไปไว้ที่บ้านให้ฉันที”
สาวใช้รับของและเร่งเลี่ยงไปอีกทางอย่างว่าง่าย
สาวัชจึงแยกขึ้นไปบนตึกใหญ่ เคาะประตูห้องทำงานของริสา แล้วผลักเข้าไปโดยไม่รอฟังคำอนุญาต
“กว่าจะเสด็จมาได้นะ” ริสาตวัดค้อน ทักทายด้วย ‘ปิยวาจา’ เช่นเคย
“ขอโทษครับ”
“คำสั่งฉันมันคงไม่สำคัญสินะ โทร.ไปตั้งแต่บ่ายสั่งให้กลับมาด่วน แต่เธอกลับเอ้อระเหยลอยชาย มาถึงซะเย็นย่ำป่านนี้”
“ขอโทษครับ” เขาเอ่ยซ้ำคำเดิมราวกับเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยชะบรรเทาความโกรธเกรี้ยวของอีกฝ่าย ไม่สนใจว่าตนเองจะรู้สึกอย่างไรที่ถูกกระทำเช่นนี้เรื่อยมา
“ที่โรงงานมีอุบัติเหตุ คนงานตกลงไปในหม้อส่วนผสม บาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ฉันให้ผู้จัดการโรงงานควบคุมสถานการณ์ไว้แล้ว เธอไปจัดการส่วนที่เหลือต่อให้ที”
“โรงงานไหนครับ”
“โคราช”
“โรงงานมันเก่ามากแล้ว ทั้งเครื่องจักร ทั้งสิ่งปลูกสร้าง อันที่จริง...”
“ฉันยังไม่ได้ถามความเห็นนะ” ริสาขัดพร้อมกับตวัดตามามอง มีรอยยิ้มหมิ่นๆอยู่ตรงมุมปาก
“ขอโทษครับ ทำไมไม่ให้คุณฮก...”
“ฉันจำได้ว่าไม่ขอความเห็นเธอนะ”
“ครับ” นั่นสิ เรื่องอะไรต้องให้น้องชายตัวเองเดินทางไกลให้ลำบาก ใช้คนที่ไม่ชอบขี้หน้าส่งไปไกลๆ...ง่ายกว่าเยอะ “แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ”
พี่สาวยิ้มเยาะอีกคำรบ “เตี่ยหวังให้เธอเป็นประธานบริหารและซีอีโอคนต่อไปเชียวนะ เรื่องแค่นี้ต้องถามด้วยเหรอ”
“ผมไม่ทราบจริงๆครับ” สาวัชเม้มปากเพื่อเก็บกลั้นความรู้สึกต่ำต้อยและถูกเหยียดหยามไว้ตรงที่เดิมที่มันเคยอยู่อย่างยากเย็น
“เรียกเทปวงจรปิดมาดู สั่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบหาสาเหตุของอุบัติเหตุ หาให้เจอว่ามันเกิดขึ้นจากความผิดพลาดของอุปกรณ์ หรือเพราะความประมาทของคนงาน ดูแลเรื่องคนเจ็บ ไปเยี่ยม เจรจาเรื่องค่าทำขวัญ และสิ่งสำคัญก็คือ ทำให้โรงงานรันได้ตามปกติโดยเร็วที่สุด คิดว่าทำได้ไหม” ริสาบอกขั้นตอนอย่างละเอียดและมั่นใจ เธอแสดงความมาดมั่น แก้ปัญหารวดเร็ว กระทำดุจเป็นเรื่องปกติที่ต้องรับมือกับเหตุการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้
“ครับ”
“พี่เพิ่ม...คนขับรถของฉันรออยู่แล้ว ออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย เธอคงไปถึงโคราชตอนฟ้ามืดพอดี” ริสาสะบัดเสียง “ที่ใช้คนขับของฉัน อย่าคิดว่าฉันห่วงหรืออะไรนะ ฉันแค่ไม่อยากให้เตี่ยบ่นเท่านั้นแหละ”
“ครับ”
“คงต้องใช้เวลาสองสามวันถึงจะเรียบร้อย แล้วอย่าทำให้เตี่ยขายหน้าละ” เธอเปรยลอยๆ หมุนกายเดินออกจากห้องดื้อๆ
สาวัชมองตามหลังพี่สาวไปด้วยความสับสน ประโยคแรกเหมือนจะบอกอ้อมๆให้เขาจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปสำหรับการค้างคืนด้วย แต่คำถัดมาก็เหน็บกันตามเคย
เคยมีคนกล่าวไว้ว่าถ้าไม่รักก็เกลียดกันไปเลยดีกว่า แต่สำหรับสาวัชแล้ว เขาไม่อยากได้ทั้งความรักหรือความเกลียดชัง ถ้าเลือกได้ เขาขออะไรกลางๆ อย่าง...การวางเฉย นั่นเป็นความฝันอันสูงสุดของ ‘ลูกเมียน้อย’ แล้ว!
รีบแวบมาอัพนิยาย
เดี๋ยวจะหนีไปวิ่งแล้วววว
เย็นๆวันทำงานอย่างนี้ เลิกงานแล้ว
เพื่อนนักอ่านอย่าลืมแบ่งเวลาออกกำลังกายบ้างนะค้าาาาาาา
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 มี.ค. 2559, 16:52:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 มี.ค. 2559, 16:52:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1326
| << ตอนที่ 6 (80%) | ตอนที่ 7 (33%) >> |
Zephyr 12 มี.ค. 2559, 00:22:48 น.
ตกลงพี่หยงจะเกลียดรึจะห่วงคะ
เอาสักอย่างสิคะ
เค้าจะได้เลือกข้างบ้าง
ตกลงพี่หยงจะเกลียดรึจะห่วงคะ
เอาสักอย่างสิคะ
เค้าจะได้เลือกข้างบ้าง
wane 12 มี.ค. 2559, 07:55:52 น.
ทำไมพระเอกจะต้องเป็นแนวกลัวพิรุณร่วงจากปากขนาดนี้ จำเป็นต้องให้เค้าโขกสับเหรอ แม่พระเอกก็ร้ายนะ ไม่ได้แม่มาเลยซิ
ทำไมพระเอกจะต้องเป็นแนวกลัวพิรุณร่วงจากปากขนาดนี้ จำเป็นต้องให้เค้าโขกสับเหรอ แม่พระเอกก็ร้ายนะ ไม่ได้แม่มาเลยซิ
นักอ่านเหนียวหนึบ 13 มี.ค. 2559, 16:38:49 น.
เอ๊าาาา นึกว่าจะไปซื้อของเลยซะอีก 5555
เอ๊าาาา นึกว่าจะไปซื้อของเลยซะอีก 5555