เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 14 ความประทับใจแรก 100%
สิบสี่
ความประทับใจแรก (ต่อ)
“แค่คิดว่าเพราะคุณหยุดพักนี่เอง ถึงได้มีเวลาไปที่ร้านเป็นเพื่อนคุณอ้อนก็เท่านั้น” สรัลแก้ตัวยิ้มๆ แต่มีหรือที่หญิงสาวจะเชื่อเธอเบ้ปากและย่นจมูกใส่ชายหนุ่ม และเตรียมจะเอ่ยปากไล่ด้วยความหมั่นไส้ แต่เสียงรถที่ดังขึ้นก็เรียกความสนใจของเธอไปเสียก่อน
“ใครมาตอนนี้ล่ะ คุณแม่หรือ” ว่าพลางชะเง้อคอยาว เมื่อทนความสงสัยไม่ได้หญิงสาวจึงลุกขึ้นและเดินออกไปดู แต่เดินยังไม่ถึงไหนคนที่กลับบ้านก่อนเวลาก็โผล่มา
“ยังไม่เลิกงานไม่ใช่หรือคะ” ปราณปริยาถามมารดาที่เดินฉับๆ เข้ามาในบ้าน
“อีกแค่ชั่วโมงเดียวเอง แม่จะไปธุระต่อ แต่ทำงานจนหัวฟู เลยขอมาอาบน้ำแต่งตัวใหม่เสียหน่อย” ปรียานุชเอี้ยวตัวมาบอกลูกสาว พอจะเดินต่อสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับร่างสูงของชายหนุ่มหน้าสวย
“แล้วนี่...เอ่อ ลูกมีแขก?”
“นี่คุณสรัล เจ้าของร้านเวดดิงที่ยายอ้อนไปใช้บริการค่ะ คุณสรัลคะ นี่คุณแม่ของฉันค่ะ”
“สวัสดีครับคุณป้า เรียกผมว่าขวัญก็ได้ครับ” ชายหนุ่มลุกขึ้นยกมือไหว้ผู้สูงวัยหลังจากที่ปราณปริยาแนะนำเสร็จ
และนั่นทำให้ปรียานุชที่รับไหว้เพื่อนหนุ่มหน้าสวยของลูกสาวเห็นรอยเปื้อนบนเสื้อของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
“ขอโทษนะจ๊ะ นั่นมันคราบเลือดหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้น” ตอนท้ายนางหันไปถามลูกสาวด้วยความตกใจเล็กน้อย
“ลุงสิงห์แกลงต้นไม้ที่มาส่งเมื่อช่วงบ่าย แล้วโดนจอบบาดที่เท้านะคะ คุณสรัลเขามาส่งป่านที่บ้านพอดี ก็เลยมาช่วยพาไปส่งที่โรงพยาบาล เสื้อเขาก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ”
“แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าล่ะ” ปรียานุชถามอย่างเป็นห่วง
“เย็บเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนนี้ป่านให้ป้าอ๋อยแกดูแลอยู่”
“ดีแล้ว เจ็บตัวจะได้พักเสียบ้าง บอกแล้วไม่ค่อยจะฟังกัน” ว่าพลางถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างระอากับความขยันเกินไปของลูกจ้าง เคยบอกว่าให้พักบ้าง อย่าโหมทำงานหนักมากนัก อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแต่ก็ไม่ยอมฟัง แล้วก็ได้เรื่องจนได้
“ป่านอยู่บ้านก็แวะไปดูแกหน่อยแล้วกัน เผื่อต้องการอะไรเพิ่มเติม” ปรียานุชสั่งลูกสาวก่อนจะหันมาพูดกับสรัล
“ตามสบายนะจ๊ะ ป้าขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก่อน เดี๋ยวจะสาย”
ก่อนไปปรียานุชก็หันไปกระซิบกับลูกสาว พลางตบที่ไหล่บางเบาๆ “แม่ดีใจนะที่ลูกยอมมองผู้ชายอื่นเสียที ถึงจะหน้าสวยไปนิดก็เถอะ”
“คุณแม่คุณน่ารักดีนะครับ” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ อย่างพอใจกับคำพูดของปรียานุช
ปราณปริยามองตามหลังมารดาที่เดินเข้าห้องไป แล้วหันมาเลิกคิ้วถามชายหนุ่มตรงหน้าว่าท่านน่ารักในมุมไหน
“ท่านมองผมเป็นผู้ชาย แม้จะบอกว่าหน้าสวยก็เถอะ” แม้ทั้งคู่จะพูดกันเบาๆ แต่เขาที่อยู่ใกล้ก็คงไม่แปลกที่จะได้ยิน
“ก็ท่านไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณนี่”
“ท่านต่างหากที่รู้ ที่ไม่รู้น่ะคือคุณ”
น้ำเสียงคล้ายตัดพ้อเล็กๆ ทำให้ปราณปริยานิ่งไปชั่วครู่ ขณะกำลังจะอ้าปากแย้ง ชายหนุ่มก็ตัดบทเสียก่อน
“เอาเป็นว่าผมกลับก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวฉันเดินไปส่งค่ะ”
“ฝากลาคุณแม่คุณด้วยนะ อาทิตย์หน้าเจอกันครับ”
“ค่ะ เอ่อ...อาทิตย์นี้คุณมีวันว่างหรือเปล่าคะ”
สรัลที่กำลังเปิดประตูจะก้าวขึ้นรถหันมาเลิกคิ้วมองหญิงสาวซึ่งโยกตัวไปมานิดๆ พร้อมกับลูบต้นแขนด้วยความเขินที่ต้องออกปากชวนเขาก่อน แล้วกดยิ้มมุมปาก
ในสายตาของปราณปริยารอยยิ้มนั้นช่างดูเจ้าเล่ห์และเป็นต่อ ทำให้เธอต้องรีบขยายความที่ถามถึงวันว่างของชายหนุ่มในครั้งนี้
“คือฉันอยากจะเลี้ยงข้าวขอบคุณที่คุณช่วยเหลือลุงสิงห์วันนี้”
สรัลซึ่งวางคางที่ขอบประตูรถที่เปิดอยู่ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“วันเสาร์เป็นไงครับ”
“ได้ค่ะ”
“ผมมารับคุณตอนสิบโมงแล้วกันนะครับ เผื่อรถติดด้วย” เขาขันอาสา
เธอตั้งท่าปฏิเสธ “ฉันขับรถไปเองดีกว่า”
“แต่งตัวสวยๆ รอผมมารับ แล้วเจอกันสิบโมงวันเสาร์ครับ” ถึงอย่างนั้นคนโดนปฏิเสธก็ไม่คิดจะรับฟัง เขายังยืนยันเช่นเดิม แล้วชิ่งขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปหน้าตาเฉย ไม่สนใจปราณปริยาที่เรียกให้เขาหยุดเลยแม้แต่น้อย
“ดะ...เดี๋ยวสิคุณ” ปราณปริยาเดินไปยืนเท้าเอวมองตามรถของสรัล แล้วบ่นงึมงำกับตัวเองอย่างหงุดหงิด
“อีตานี่เอาแต่ใจชะมัด”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือตามร้าหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
อีบุ๊คดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
ความประทับใจแรก (ต่อ)
“แค่คิดว่าเพราะคุณหยุดพักนี่เอง ถึงได้มีเวลาไปที่ร้านเป็นเพื่อนคุณอ้อนก็เท่านั้น” สรัลแก้ตัวยิ้มๆ แต่มีหรือที่หญิงสาวจะเชื่อเธอเบ้ปากและย่นจมูกใส่ชายหนุ่ม และเตรียมจะเอ่ยปากไล่ด้วยความหมั่นไส้ แต่เสียงรถที่ดังขึ้นก็เรียกความสนใจของเธอไปเสียก่อน
“ใครมาตอนนี้ล่ะ คุณแม่หรือ” ว่าพลางชะเง้อคอยาว เมื่อทนความสงสัยไม่ได้หญิงสาวจึงลุกขึ้นและเดินออกไปดู แต่เดินยังไม่ถึงไหนคนที่กลับบ้านก่อนเวลาก็โผล่มา
“ยังไม่เลิกงานไม่ใช่หรือคะ” ปราณปริยาถามมารดาที่เดินฉับๆ เข้ามาในบ้าน
“อีกแค่ชั่วโมงเดียวเอง แม่จะไปธุระต่อ แต่ทำงานจนหัวฟู เลยขอมาอาบน้ำแต่งตัวใหม่เสียหน่อย” ปรียานุชเอี้ยวตัวมาบอกลูกสาว พอจะเดินต่อสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับร่างสูงของชายหนุ่มหน้าสวย
“แล้วนี่...เอ่อ ลูกมีแขก?”
“นี่คุณสรัล เจ้าของร้านเวดดิงที่ยายอ้อนไปใช้บริการค่ะ คุณสรัลคะ นี่คุณแม่ของฉันค่ะ”
“สวัสดีครับคุณป้า เรียกผมว่าขวัญก็ได้ครับ” ชายหนุ่มลุกขึ้นยกมือไหว้ผู้สูงวัยหลังจากที่ปราณปริยาแนะนำเสร็จ
และนั่นทำให้ปรียานุชที่รับไหว้เพื่อนหนุ่มหน้าสวยของลูกสาวเห็นรอยเปื้อนบนเสื้อของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
“ขอโทษนะจ๊ะ นั่นมันคราบเลือดหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้น” ตอนท้ายนางหันไปถามลูกสาวด้วยความตกใจเล็กน้อย
“ลุงสิงห์แกลงต้นไม้ที่มาส่งเมื่อช่วงบ่าย แล้วโดนจอบบาดที่เท้านะคะ คุณสรัลเขามาส่งป่านที่บ้านพอดี ก็เลยมาช่วยพาไปส่งที่โรงพยาบาล เสื้อเขาก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ”
“แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าล่ะ” ปรียานุชถามอย่างเป็นห่วง
“เย็บเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนนี้ป่านให้ป้าอ๋อยแกดูแลอยู่”
“ดีแล้ว เจ็บตัวจะได้พักเสียบ้าง บอกแล้วไม่ค่อยจะฟังกัน” ว่าพลางถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างระอากับความขยันเกินไปของลูกจ้าง เคยบอกว่าให้พักบ้าง อย่าโหมทำงานหนักมากนัก อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแต่ก็ไม่ยอมฟัง แล้วก็ได้เรื่องจนได้
“ป่านอยู่บ้านก็แวะไปดูแกหน่อยแล้วกัน เผื่อต้องการอะไรเพิ่มเติม” ปรียานุชสั่งลูกสาวก่อนจะหันมาพูดกับสรัล
“ตามสบายนะจ๊ะ ป้าขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก่อน เดี๋ยวจะสาย”
ก่อนไปปรียานุชก็หันไปกระซิบกับลูกสาว พลางตบที่ไหล่บางเบาๆ “แม่ดีใจนะที่ลูกยอมมองผู้ชายอื่นเสียที ถึงจะหน้าสวยไปนิดก็เถอะ”
“คุณแม่คุณน่ารักดีนะครับ” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ อย่างพอใจกับคำพูดของปรียานุช
ปราณปริยามองตามหลังมารดาที่เดินเข้าห้องไป แล้วหันมาเลิกคิ้วถามชายหนุ่มตรงหน้าว่าท่านน่ารักในมุมไหน
“ท่านมองผมเป็นผู้ชาย แม้จะบอกว่าหน้าสวยก็เถอะ” แม้ทั้งคู่จะพูดกันเบาๆ แต่เขาที่อยู่ใกล้ก็คงไม่แปลกที่จะได้ยิน
“ก็ท่านไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณนี่”
“ท่านต่างหากที่รู้ ที่ไม่รู้น่ะคือคุณ”
น้ำเสียงคล้ายตัดพ้อเล็กๆ ทำให้ปราณปริยานิ่งไปชั่วครู่ ขณะกำลังจะอ้าปากแย้ง ชายหนุ่มก็ตัดบทเสียก่อน
“เอาเป็นว่าผมกลับก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวฉันเดินไปส่งค่ะ”
“ฝากลาคุณแม่คุณด้วยนะ อาทิตย์หน้าเจอกันครับ”
“ค่ะ เอ่อ...อาทิตย์นี้คุณมีวันว่างหรือเปล่าคะ”
สรัลที่กำลังเปิดประตูจะก้าวขึ้นรถหันมาเลิกคิ้วมองหญิงสาวซึ่งโยกตัวไปมานิดๆ พร้อมกับลูบต้นแขนด้วยความเขินที่ต้องออกปากชวนเขาก่อน แล้วกดยิ้มมุมปาก
ในสายตาของปราณปริยารอยยิ้มนั้นช่างดูเจ้าเล่ห์และเป็นต่อ ทำให้เธอต้องรีบขยายความที่ถามถึงวันว่างของชายหนุ่มในครั้งนี้
“คือฉันอยากจะเลี้ยงข้าวขอบคุณที่คุณช่วยเหลือลุงสิงห์วันนี้”
สรัลซึ่งวางคางที่ขอบประตูรถที่เปิดอยู่ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“วันเสาร์เป็นไงครับ”
“ได้ค่ะ”
“ผมมารับคุณตอนสิบโมงแล้วกันนะครับ เผื่อรถติดด้วย” เขาขันอาสา
เธอตั้งท่าปฏิเสธ “ฉันขับรถไปเองดีกว่า”
“แต่งตัวสวยๆ รอผมมารับ แล้วเจอกันสิบโมงวันเสาร์ครับ” ถึงอย่างนั้นคนโดนปฏิเสธก็ไม่คิดจะรับฟัง เขายังยืนยันเช่นเดิม แล้วชิ่งขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปหน้าตาเฉย ไม่สนใจปราณปริยาที่เรียกให้เขาหยุดเลยแม้แต่น้อย
“ดะ...เดี๋ยวสิคุณ” ปราณปริยาเดินไปยืนเท้าเอวมองตามรถของสรัล แล้วบ่นงึมงำกับตัวเองอย่างหงุดหงิด
“อีตานี่เอาแต่ใจชะมัด”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือตามร้าหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
อีบุ๊คดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 มี.ค. 2559, 11:17:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 มี.ค. 2559, 11:17:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 969
| << ตอนที่ 14 ความประทับใจแรก 50% | ตอนที่ 15 หัวใจที่ยังเจ็บ 50% >> |