เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 15 หัวใจที่ยังเจ็บ 50%
สิบห้า
หัวใจที่ยังเจ็บ
ร่างบางในชุดเดรสสีน้ำตาลอ่อนระบายสีดำสั้นเหนือเข่า บริเวณเอวคอดมีเข็มขัดผ้าที่ผูกเป็นโบสีดำเข้าชุด เดินลงมาจากบันไดพร้อมกับทักพี่ชาย
“วันนี้ไม่ไปไหนหรือคะ”
“อยากอยู่ติดบ้านสักวัน แล้วนี่เราจะไปไหนล่ะ แต่งตัวซะสวยเชียว มีเดต?” ปราโมทย์ซึ่งนอนเอกเขนกอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ถามพลางลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกวาดตามองน้องสาว
“ใช่ซะเมื่อไหร่ล่ะ แค่จะออกไปทานข้าวเที่ยงน่ะ” มองค้อนพี่ชายพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาเพื่อรอเวลานัด
“เห็นคุณแม่บอกว่าเราพาหนุ่มเข้าบ้าน ไปทานข้าวเที่ยงกับหมอนั่นใช่ไหมล่ะ” ปราโมทย์แสร้งถามเสียงเข้มในมาดพี่ชายหวงน้องสาว ทั้งที่ใจจริงแล้วรู้สึกดีไม่น้อยที่น้องสาวผู้เคยผิดหวังจากความรักครั้งยิ่งใหญ่ไม่ปิดประตูใจ
“ก็ค่ะ”
“แล้วก็บอกว่าไม่ใช่เดต”
หญิงสาวหันไปมองพี่ชายที่กำลังส่งสายตาล้อเลียนมาให้แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะรีบแจกแจงเพื่อไม่ให้เข้าใจผิด
“คุณสรัลเป็นเจ้าของร้านเวดดิงและเพื่อนของแฟนยายอ้อน เขาแค่อาสามาส่งที่บ้าน พอดีมาเจอลุงสิงห์โดนจอบบาดเขาเลยพาไปหาหมอ วันนี้ป่านเลยว่าจะเลี้ยงข้าวขอบคุณเขาสักหน่อย ระหว่างป่านกับเขาเรียกว่าอะไรดี...ก็คงคนรู้จักมั้ง”
“อย่าว่าพี่สะกิดแผลเก่าเลยนะ จะคบใครก็ดูดีๆ อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเสียล่ะ”
แม้น้องสาวจะให้นิยามความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนใหม่ไว้แค่ ‘คนรู้จัก’ แต่พี่ชายของเธอก็ไม่วางใจ
“บอกว่าแค่คนรู้จัก อีกอย่างป่านก็ว่าเขาไม่แมนด้วย” เธอบอกพี่ชายเหมือนไม่แน่ใจ เพราะมีหลายอย่างที่บ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ แต่ก็มีหลายอย่างที่น่าจะใช่ ซึ่งอย่างหลังเธอยังไม่เคยเจอกับตัว
“เดี๋ยวนี้คบเพื่อนสาวต่างเพศแล้วหรือ” ปราโมทย์ถามเสียงกลั้วหัวเราะ ปราณปริยามองค้อนแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์เข้ามาจอดในบ้าน
“สงสัยจะมาแล้ว” เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วยิ้ม “ตรงเวลาซะด้วย ป่านไปนะคะ”
“เดี๋ยวสิ พี่อยากเห็นหน้าเพื่อนสาวคนใหม่ของเรา” ปราโมทย์ลุกขึ้นเดินไปรั้งแขนเรียวเล็กของน้องสาวไว้ แล้วยักคิ้วพร้อมกับยิ้มนิดๆ
“ป่านจะฟ้องพี่เมย์ว่าพี่ปอแอบส่องผู้ชาย”
เมื่อถูกยกชื่อแฟนสาวขึ้นมาขู่ ปราโมทย์ก็รีบปล่อยแขนแม่น้องสาวตัวดีแทบไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นความตั้งใจเขาก็ไม่สูญเปล่าเมื่อเพื่อนสาวที่ว่าเดินเข้ามาในบ้านพอดี
“ไปกันเถอะค่ะ”
แต่ยังไม่ทันได้ทักทาย ปราณปริยาก็สะกิดสรัลแล้วเดินนำออกไปก่อน ชายหนุ่มจึงทำได้แค่หันมายิ้มและก้มศีรษะให้ชายหนุ่มอีกคนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“หน้าหวานดีแท้ แต่คุ้นๆ ชอบกลแฮะ เหมือนเคยเจอที่ไหน” ปราโมทย์ที่ได้เห็นเพื่อนใหม่ของน้องสาวสมใจยกมือลูบคางไปมา พลางหรี่ตามองตามคนทั้งคู่ไปอย่างใช้ความคิด ทว่านึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
“ไปทานร้านไหนดีครับ” สรัลเอ่ยถามทันทีที่ล้อรถยนต์หมุน
“ตามใจคุณสิคะ”
“คุณเป็นคนเลี้ยงนี้”
“ฉันชอบร้าน Delicious” ปราณปริยาเอ่ยถึงร้านอาหารชื่อดังซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวตัวเอง เธอไม่ได้ลำเอียง แต่เท่าที่เคยตระเวนรับประทานมาหลายร้าน ไม่มีร้านไหนถูกปากถูกใจเท่าร้านของตัวเองสักที่
“ผมก็ชอบนะร้านนั้น บางครั้งก็ไปคนเดียว บางครั้งก็พาลูกค้าไปทาน”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเจ้าของร้านก็ฉีกยิ้มจนตาหยี ก่อนจะบรรยายคุณสมบัติของร้านอย่างภูมิอกภูมิใจ
“ใช่ไหมล่ะคะ บรรยากาศก็ดี อาหารก็อร่อยสมชื่อร้าน ราคาก็ไม่แพงด้วย”
“ดูคุณภูมิใจจังเลยนะครับ ทำอย่างกับเป็นร้านของตัวเอง” สรัลหันไปถามยิ้มๆ และเมื่อเห็นหญิงสาวยิ้มรับอย่างมีเลศนัยพร้อมกับไหวไหล่ ทำให้เขาเดาได้ไม่ยาก
“นี่อย่าบอกนะว่า...”
“กิจการของครอบครัวน่ะค่ะ ฉันดูแลเรื่องบัญชีทั้งหมด ส่วนคนบริหารก็พี่ชายของฉันที่คุณเจอที่บ้านเมื่อกี้นั่นแหละค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมไม่เกรงใจละนะ” ชายหนุ่มบอกก่อนจะเข้าเกียร์แล้วเคลื่อนรถออกไปเมื่อไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว แต่เขาเกือบเหยียบเบรกแทบไม่ทัน เมื่อจู่ๆ มีจักรยานยนต์คันหนึ่งวิ่งฝ่าไฟแดงมา
“ว้าย!” ปราณปริยาร้องเสียงหลง ยกมือปิดหน้า ทั้งจิกปลายเท้าช่วยคนขับเบรกด้วยความตกใจ ขณะที่คนขับอย่างสรัลสบถด่านักซิ่งด้วยถ้อยคำหยาบคายอย่างลืมตัว ซึ่งไม่น่าหลุดจากปากคนหน้าสวยๆ อย่างเขาแม้แต่น้อย หญิงสาวที่ได้สติหันมาอ้าปากค้าง มองแล้วก็ยิ้มแหยๆ
“ขอโทษ ผมลืมตัวไปหน่อย คุณไม่เป็นไรนะ”
“ค่ะ นี่ของคุณ...” เธอหยิบกระดาษปึกหนึ่งที่ตกลงบนตักขึ้นมา แล้วก็ทำตาโต
“แบบชุดเจ้าสาวสวยจังเลยค่ะ”
“แบบของคุณอ้อนน่ะครับ”
“งั้นนี่คุณก็เป็นคนออกแบบน่ะสิคะ” เธอจำได้ว่าดารินทร์เคยบอกว่าสรัลเป็นคนออกแบบชุดเจ้าสาวให้เป็นพิเศษ
“ครับ ผมชอบพกงานมาด้วย เผื่อมีไอเดียเจ๋งๆ ผุดขึ้นมาจะได้ไม่เสียเวลา” เขาเป็นคนทำงานได้ทุกที่ทุกเวลา บางคนอาจหาที่สงบๆ เพื่อให้มีสมาธิในการคิด แต่เขากลับคิดว่าการคิดและไอเดียดีๆ มักจะได้จากสิ่งที่เห็น เขาจึงมักจะพกงานติดตัวไปด้วยตลอด
“ถ้าเกิดไอเดียผุดขึ้นมาตอนขับรถ คุณมิต้องจอดรถวาดเหรอคะ” ปราณปริยาเงยหน้าขึ้นมาแซวเขายิ้มๆ
“ประจำ แบบพวกนี้ผมเคยจอดรถเขียนมาแล้วทั้งนั้น” เขาตอบเสียงกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวทำตาโต
“ฉันขอดูหน่อยได้ไหมคะ” เอ่ยปากขออนุญาตอย่างอดใจไม่ได้
“ตามสบายครับ”
“เสร็จหรือยังคะเนี่ย” ปากก็ถามแต่สายตานั้นไม่ได้ละจากแบบชุดเจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย
ผู้ชายคนนี้มีพรสวรรค์ในงานด้านนี้จริงๆ ชุดที่เขาออกแบบสวยเด่น เข้ากับธีมและเจ้าสาวอย่างดารินทร์มากๆ
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณอ้อนเพิ่งคอนเฟิร์มแบบมาเมื่อวาน วันจันทร์นี้คงสั่งตัดได้”
“มีแบบมงกุฎดอกไม้ด้วย” เธอยกภาพแบบมงกุฎดอกไม้ที่ลงสีแล้วให้เขาดู พร้อมกับเปิดยิ้มจนตาเป็นประกาย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สามารถสั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
อีบุ๊คดาวโหลดได้แล้วที่เวบ MEB นะคะ
หัวใจที่ยังเจ็บ
ร่างบางในชุดเดรสสีน้ำตาลอ่อนระบายสีดำสั้นเหนือเข่า บริเวณเอวคอดมีเข็มขัดผ้าที่ผูกเป็นโบสีดำเข้าชุด เดินลงมาจากบันไดพร้อมกับทักพี่ชาย
“วันนี้ไม่ไปไหนหรือคะ”
“อยากอยู่ติดบ้านสักวัน แล้วนี่เราจะไปไหนล่ะ แต่งตัวซะสวยเชียว มีเดต?” ปราโมทย์ซึ่งนอนเอกเขนกอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ถามพลางลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกวาดตามองน้องสาว
“ใช่ซะเมื่อไหร่ล่ะ แค่จะออกไปทานข้าวเที่ยงน่ะ” มองค้อนพี่ชายพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาเพื่อรอเวลานัด
“เห็นคุณแม่บอกว่าเราพาหนุ่มเข้าบ้าน ไปทานข้าวเที่ยงกับหมอนั่นใช่ไหมล่ะ” ปราโมทย์แสร้งถามเสียงเข้มในมาดพี่ชายหวงน้องสาว ทั้งที่ใจจริงแล้วรู้สึกดีไม่น้อยที่น้องสาวผู้เคยผิดหวังจากความรักครั้งยิ่งใหญ่ไม่ปิดประตูใจ
“ก็ค่ะ”
“แล้วก็บอกว่าไม่ใช่เดต”
หญิงสาวหันไปมองพี่ชายที่กำลังส่งสายตาล้อเลียนมาให้แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะรีบแจกแจงเพื่อไม่ให้เข้าใจผิด
“คุณสรัลเป็นเจ้าของร้านเวดดิงและเพื่อนของแฟนยายอ้อน เขาแค่อาสามาส่งที่บ้าน พอดีมาเจอลุงสิงห์โดนจอบบาดเขาเลยพาไปหาหมอ วันนี้ป่านเลยว่าจะเลี้ยงข้าวขอบคุณเขาสักหน่อย ระหว่างป่านกับเขาเรียกว่าอะไรดี...ก็คงคนรู้จักมั้ง”
“อย่าว่าพี่สะกิดแผลเก่าเลยนะ จะคบใครก็ดูดีๆ อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเสียล่ะ”
แม้น้องสาวจะให้นิยามความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนใหม่ไว้แค่ ‘คนรู้จัก’ แต่พี่ชายของเธอก็ไม่วางใจ
“บอกว่าแค่คนรู้จัก อีกอย่างป่านก็ว่าเขาไม่แมนด้วย” เธอบอกพี่ชายเหมือนไม่แน่ใจ เพราะมีหลายอย่างที่บ่งบอกว่าเขาไม่ใช่ แต่ก็มีหลายอย่างที่น่าจะใช่ ซึ่งอย่างหลังเธอยังไม่เคยเจอกับตัว
“เดี๋ยวนี้คบเพื่อนสาวต่างเพศแล้วหรือ” ปราโมทย์ถามเสียงกลั้วหัวเราะ ปราณปริยามองค้อนแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์เข้ามาจอดในบ้าน
“สงสัยจะมาแล้ว” เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วยิ้ม “ตรงเวลาซะด้วย ป่านไปนะคะ”
“เดี๋ยวสิ พี่อยากเห็นหน้าเพื่อนสาวคนใหม่ของเรา” ปราโมทย์ลุกขึ้นเดินไปรั้งแขนเรียวเล็กของน้องสาวไว้ แล้วยักคิ้วพร้อมกับยิ้มนิดๆ
“ป่านจะฟ้องพี่เมย์ว่าพี่ปอแอบส่องผู้ชาย”
เมื่อถูกยกชื่อแฟนสาวขึ้นมาขู่ ปราโมทย์ก็รีบปล่อยแขนแม่น้องสาวตัวดีแทบไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นความตั้งใจเขาก็ไม่สูญเปล่าเมื่อเพื่อนสาวที่ว่าเดินเข้ามาในบ้านพอดี
“ไปกันเถอะค่ะ”
แต่ยังไม่ทันได้ทักทาย ปราณปริยาก็สะกิดสรัลแล้วเดินนำออกไปก่อน ชายหนุ่มจึงทำได้แค่หันมายิ้มและก้มศีรษะให้ชายหนุ่มอีกคนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“หน้าหวานดีแท้ แต่คุ้นๆ ชอบกลแฮะ เหมือนเคยเจอที่ไหน” ปราโมทย์ที่ได้เห็นเพื่อนใหม่ของน้องสาวสมใจยกมือลูบคางไปมา พลางหรี่ตามองตามคนทั้งคู่ไปอย่างใช้ความคิด ทว่านึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
“ไปทานร้านไหนดีครับ” สรัลเอ่ยถามทันทีที่ล้อรถยนต์หมุน
“ตามใจคุณสิคะ”
“คุณเป็นคนเลี้ยงนี้”
“ฉันชอบร้าน Delicious” ปราณปริยาเอ่ยถึงร้านอาหารชื่อดังซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวตัวเอง เธอไม่ได้ลำเอียง แต่เท่าที่เคยตระเวนรับประทานมาหลายร้าน ไม่มีร้านไหนถูกปากถูกใจเท่าร้านของตัวเองสักที่
“ผมก็ชอบนะร้านนั้น บางครั้งก็ไปคนเดียว บางครั้งก็พาลูกค้าไปทาน”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเจ้าของร้านก็ฉีกยิ้มจนตาหยี ก่อนจะบรรยายคุณสมบัติของร้านอย่างภูมิอกภูมิใจ
“ใช่ไหมล่ะคะ บรรยากาศก็ดี อาหารก็อร่อยสมชื่อร้าน ราคาก็ไม่แพงด้วย”
“ดูคุณภูมิใจจังเลยนะครับ ทำอย่างกับเป็นร้านของตัวเอง” สรัลหันไปถามยิ้มๆ และเมื่อเห็นหญิงสาวยิ้มรับอย่างมีเลศนัยพร้อมกับไหวไหล่ ทำให้เขาเดาได้ไม่ยาก
“นี่อย่าบอกนะว่า...”
“กิจการของครอบครัวน่ะค่ะ ฉันดูแลเรื่องบัญชีทั้งหมด ส่วนคนบริหารก็พี่ชายของฉันที่คุณเจอที่บ้านเมื่อกี้นั่นแหละค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมไม่เกรงใจละนะ” ชายหนุ่มบอกก่อนจะเข้าเกียร์แล้วเคลื่อนรถออกไปเมื่อไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว แต่เขาเกือบเหยียบเบรกแทบไม่ทัน เมื่อจู่ๆ มีจักรยานยนต์คันหนึ่งวิ่งฝ่าไฟแดงมา
“ว้าย!” ปราณปริยาร้องเสียงหลง ยกมือปิดหน้า ทั้งจิกปลายเท้าช่วยคนขับเบรกด้วยความตกใจ ขณะที่คนขับอย่างสรัลสบถด่านักซิ่งด้วยถ้อยคำหยาบคายอย่างลืมตัว ซึ่งไม่น่าหลุดจากปากคนหน้าสวยๆ อย่างเขาแม้แต่น้อย หญิงสาวที่ได้สติหันมาอ้าปากค้าง มองแล้วก็ยิ้มแหยๆ
“ขอโทษ ผมลืมตัวไปหน่อย คุณไม่เป็นไรนะ”
“ค่ะ นี่ของคุณ...” เธอหยิบกระดาษปึกหนึ่งที่ตกลงบนตักขึ้นมา แล้วก็ทำตาโต
“แบบชุดเจ้าสาวสวยจังเลยค่ะ”
“แบบของคุณอ้อนน่ะครับ”
“งั้นนี่คุณก็เป็นคนออกแบบน่ะสิคะ” เธอจำได้ว่าดารินทร์เคยบอกว่าสรัลเป็นคนออกแบบชุดเจ้าสาวให้เป็นพิเศษ
“ครับ ผมชอบพกงานมาด้วย เผื่อมีไอเดียเจ๋งๆ ผุดขึ้นมาจะได้ไม่เสียเวลา” เขาเป็นคนทำงานได้ทุกที่ทุกเวลา บางคนอาจหาที่สงบๆ เพื่อให้มีสมาธิในการคิด แต่เขากลับคิดว่าการคิดและไอเดียดีๆ มักจะได้จากสิ่งที่เห็น เขาจึงมักจะพกงานติดตัวไปด้วยตลอด
“ถ้าเกิดไอเดียผุดขึ้นมาตอนขับรถ คุณมิต้องจอดรถวาดเหรอคะ” ปราณปริยาเงยหน้าขึ้นมาแซวเขายิ้มๆ
“ประจำ แบบพวกนี้ผมเคยจอดรถเขียนมาแล้วทั้งนั้น” เขาตอบเสียงกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวทำตาโต
“ฉันขอดูหน่อยได้ไหมคะ” เอ่ยปากขออนุญาตอย่างอดใจไม่ได้
“ตามสบายครับ”
“เสร็จหรือยังคะเนี่ย” ปากก็ถามแต่สายตานั้นไม่ได้ละจากแบบชุดเจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย
ผู้ชายคนนี้มีพรสวรรค์ในงานด้านนี้จริงๆ ชุดที่เขาออกแบบสวยเด่น เข้ากับธีมและเจ้าสาวอย่างดารินทร์มากๆ
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณอ้อนเพิ่งคอนเฟิร์มแบบมาเมื่อวาน วันจันทร์นี้คงสั่งตัดได้”
“มีแบบมงกุฎดอกไม้ด้วย” เธอยกภาพแบบมงกุฎดอกไม้ที่ลงสีแล้วให้เขาดู พร้อมกับเปิดยิ้มจนตาเป็นประกาย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สามารถสั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
อีบุ๊คดาวโหลดได้แล้วที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 มี.ค. 2559, 17:18:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 มี.ค. 2559, 17:18:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 894
| << ตอนที่ 14 ความประทับใจแรก 100% | ตอนที่ 15 หัวใจที่ยังเจ็บ 100% >> |