ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: พบกันอีกครั้งในวันที่สาย(2)
ตอนที่ 5
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันขอให้พี่เอื้องพาออกมาที่ร้านรูปของพี่เชนด้วยหวังว่าจะได้รับความรู้สึกเหมือนเดิมที่เคยได้รับเมื่อครั้งที่แล้วที่ไปที่ร้านและได้เห็นหลายคนชื่นชอบและชื่นชมให้ความสนใจในงานของฉัน
วันนี้บรรยากาศในร้านค่อนข้างเงียบด้วยมีคนในร้านแค่ไม่กี่คน ฉันเลือกนั่งที่มุมเดิมเพื่อได้เห็นทั่วทั้งร้านฉันนั่งมองบรรยากาศโดยรอบของร้านพร้อมกับนมหวานรสอร่อยที่พี่เชนแนะนำว่าขึ้นชื่อและไม่เหมือนร้านไหนๆ สักพักเสียงกระดิ่งที่หน้าร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งผิวสีน้ำผึ้ง ตาคมจมูกโด่งเป็นสัน หรือสรุปง่ายๆว่าหล่อแบบมาตรฐานชายไทย ในชุดเสื้อเชิ้ต กางเกงยินส์แบบสบาย ๆแต่ก็ดูดีมากๆ เดินเข้ามาในร้าน เขาเริ่มมองหาที่นั่ง แล้วบังเอิญว่าฉันที่กำลังมองเขาอยู่พอดี อะไรบางอย่างในสายตาคู่นั้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก แล้วหัวใจของฉันก็เต้นแรง ผิดปกติ จนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บที่อกซ้ายขึ้นมาอีกครั้ง
เขานั่งลงที่โต๊ะที่เขาเลือก พี่เชนเดินเข้าไปตอนรับและพูดคุยกับลูกค้าคนนั้น จากลักษณะท่าทางแล้วเขาคงเป็นลูกค้าประจำของทางร้าน พี่เชนชี้มือมาทางฉันแล้วเดินตรงมาที่ฉัน แล้วเขาก็หันมาตามมือที่พี่เชนชี้แล้วทำหน้าคุ่นคิด เขาคงจะรู้สึกคุ้นเหมือนที่ฉันรู้สึกกับเขามั้ง แต่นั่นก็ทำให้หัวใจเต้นแรงและเจ็บหน่วงขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเขาก็หันไปตามเสียงกระดิ่งหน้าร้าน เขาลุกขึ้นต้อนรับกับการมาของใครบางคน ผู้หญิงที่สวยหวานในชุดสบายๆ แต่เธอก็ยังดูสวยมากในสายตาของฉัน แล้วในสายตาของผู้ชายล่ะเธอจะดูสวยแค่ไหน
“รอครีมนานมั้ยคะธัน”
ธัน....ธัน... อย่างนั้นหรือ ใช่ ต้องใช่แน่ๆ ธันวา นายขี้แย คนนั้น มิน่าล่ะฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้าเขาหนักทันทีที่ได้เห็นหน้า ฉันลุกขึ้นเพื่อจะไปทักทายเพื่อนเก่าที่มีไม่มากนักสำหรับคนขี้โรคเข้าออกแต่โรงพยาบาลอย่างฉัน
“ไม่นานหรอกครับผมพึ่งมาเหมือนกัน”
“เราไปกันเลยมั้ยคะ เพราะดูแหวนเสร็จ ครีมว่าจะให้ธันพาไปบ้านสวนหน่อยน่ะค่ะ.....”
หลังจากประโยคที่ว่าดูแหวน ขาฉันก็เริ่มก้าวไม่ออก หัวใจเต้นแรง และเจ็บมากกว่าทุกครั้งเจ็บแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เจ็บจนไม่อยากที่จะรู้สึกอะไรอีกต่อไป ทำไมนะ แค่ประโยคเดียวถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันได้มากมายขนาดนี้ แล้วสติฉันก็ดับวูบลงไปตรงนั้น
....สนามเด็กเล่นหน้าตึกของโรงพยาบาลที่ฉันรู้สึกคุ้นเคย ฉันในร่างของเด็กหญิงตัวเล็กกำลังโล้ชิงช้าไปมา แล้วเด็กชายคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาแล้วยื่นดอกกาสะลองหนึ่งกำมือให้แล้วก็วิ่งจากไปโดยไม่แม้แต่หันมาบอกลากัน....
“ต้องรีบผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจใหม่ให้เร็วที่สุดครับ ไม่งั้นอาจเป็นอันตรายได้ นี้ถึงขั้นหมดสติผมไม่อยากให้ช้าไปกว่านี้”
“ฉันก็ไม่อยากให้ช้าไปกว่านี้ค่ะ ถ้ามีหัวใจใหม่ฉันก็อยากให้ผ่าตัดทันที”
“เราจะพยายามติดต่อไปหลายๆโรงพยาบาล”
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องพักของโรงพยาบาลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันยังไม่หายเจ็บที่หน้าอก เพียงแต่ความเจ็บได้บรรเทาลงบ้างแล้วเท่านั้น ทำไมนะ ทำไมฉันต้องเจ็บขนาดนี้ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาทั้งสองคน ก็แค่เพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานมากกว่า 10 ปี เท่านั้นเอง หรือว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เพื่อนเก่าคนนี้ ไม่ใช่ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนธรรมดาๆ แต่เป็นเพราะว่าหัวใจของฉัน...มีเขาอยู่ในนั้นมาตั้งแต่แรกที่ได้รู้จักกัน.....
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันขอให้พี่เอื้องพาออกมาที่ร้านรูปของพี่เชนด้วยหวังว่าจะได้รับความรู้สึกเหมือนเดิมที่เคยได้รับเมื่อครั้งที่แล้วที่ไปที่ร้านและได้เห็นหลายคนชื่นชอบและชื่นชมให้ความสนใจในงานของฉัน
วันนี้บรรยากาศในร้านค่อนข้างเงียบด้วยมีคนในร้านแค่ไม่กี่คน ฉันเลือกนั่งที่มุมเดิมเพื่อได้เห็นทั่วทั้งร้านฉันนั่งมองบรรยากาศโดยรอบของร้านพร้อมกับนมหวานรสอร่อยที่พี่เชนแนะนำว่าขึ้นชื่อและไม่เหมือนร้านไหนๆ สักพักเสียงกระดิ่งที่หน้าร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งผิวสีน้ำผึ้ง ตาคมจมูกโด่งเป็นสัน หรือสรุปง่ายๆว่าหล่อแบบมาตรฐานชายไทย ในชุดเสื้อเชิ้ต กางเกงยินส์แบบสบาย ๆแต่ก็ดูดีมากๆ เดินเข้ามาในร้าน เขาเริ่มมองหาที่นั่ง แล้วบังเอิญว่าฉันที่กำลังมองเขาอยู่พอดี อะไรบางอย่างในสายตาคู่นั้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก แล้วหัวใจของฉันก็เต้นแรง ผิดปกติ จนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บที่อกซ้ายขึ้นมาอีกครั้ง
เขานั่งลงที่โต๊ะที่เขาเลือก พี่เชนเดินเข้าไปตอนรับและพูดคุยกับลูกค้าคนนั้น จากลักษณะท่าทางแล้วเขาคงเป็นลูกค้าประจำของทางร้าน พี่เชนชี้มือมาทางฉันแล้วเดินตรงมาที่ฉัน แล้วเขาก็หันมาตามมือที่พี่เชนชี้แล้วทำหน้าคุ่นคิด เขาคงจะรู้สึกคุ้นเหมือนที่ฉันรู้สึกกับเขามั้ง แต่นั่นก็ทำให้หัวใจเต้นแรงและเจ็บหน่วงขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเขาก็หันไปตามเสียงกระดิ่งหน้าร้าน เขาลุกขึ้นต้อนรับกับการมาของใครบางคน ผู้หญิงที่สวยหวานในชุดสบายๆ แต่เธอก็ยังดูสวยมากในสายตาของฉัน แล้วในสายตาของผู้ชายล่ะเธอจะดูสวยแค่ไหน
“รอครีมนานมั้ยคะธัน”
ธัน....ธัน... อย่างนั้นหรือ ใช่ ต้องใช่แน่ๆ ธันวา นายขี้แย คนนั้น มิน่าล่ะฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้าเขาหนักทันทีที่ได้เห็นหน้า ฉันลุกขึ้นเพื่อจะไปทักทายเพื่อนเก่าที่มีไม่มากนักสำหรับคนขี้โรคเข้าออกแต่โรงพยาบาลอย่างฉัน
“ไม่นานหรอกครับผมพึ่งมาเหมือนกัน”
“เราไปกันเลยมั้ยคะ เพราะดูแหวนเสร็จ ครีมว่าจะให้ธันพาไปบ้านสวนหน่อยน่ะค่ะ.....”
หลังจากประโยคที่ว่าดูแหวน ขาฉันก็เริ่มก้าวไม่ออก หัวใจเต้นแรง และเจ็บมากกว่าทุกครั้งเจ็บแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เจ็บจนไม่อยากที่จะรู้สึกอะไรอีกต่อไป ทำไมนะ แค่ประโยคเดียวถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันได้มากมายขนาดนี้ แล้วสติฉันก็ดับวูบลงไปตรงนั้น
....สนามเด็กเล่นหน้าตึกของโรงพยาบาลที่ฉันรู้สึกคุ้นเคย ฉันในร่างของเด็กหญิงตัวเล็กกำลังโล้ชิงช้าไปมา แล้วเด็กชายคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาแล้วยื่นดอกกาสะลองหนึ่งกำมือให้แล้วก็วิ่งจากไปโดยไม่แม้แต่หันมาบอกลากัน....
“ต้องรีบผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจใหม่ให้เร็วที่สุดครับ ไม่งั้นอาจเป็นอันตรายได้ นี้ถึงขั้นหมดสติผมไม่อยากให้ช้าไปกว่านี้”
“ฉันก็ไม่อยากให้ช้าไปกว่านี้ค่ะ ถ้ามีหัวใจใหม่ฉันก็อยากให้ผ่าตัดทันที”
“เราจะพยายามติดต่อไปหลายๆโรงพยาบาล”
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องพักของโรงพยาบาลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันยังไม่หายเจ็บที่หน้าอก เพียงแต่ความเจ็บได้บรรเทาลงบ้างแล้วเท่านั้น ทำไมนะ ทำไมฉันต้องเจ็บขนาดนี้ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาทั้งสองคน ก็แค่เพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานมากกว่า 10 ปี เท่านั้นเอง หรือว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เพื่อนเก่าคนนี้ ไม่ใช่ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนธรรมดาๆ แต่เป็นเพราะว่าหัวใจของฉัน...มีเขาอยู่ในนั้นมาตั้งแต่แรกที่ได้รู้จักกัน.....
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2554, 12:48:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ก.ค. 2554, 12:50:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1747
| << พบกันอีกครั้งในวันที่สาย | ข่าวดี >> |