หวงรักประกาศิตลับ
“ใครบ้างจะยินดีกับความใจแคบของพวกเธอที่คิดจะเก็บฉันไว้เป็นสมบัติส่วนตัวเพียงคนเดียว ผู้หญิงอาจจะคิดว่าการแต่งงานถือเป็นการแสดงออกถึงความรักอันเป็นนิรันดร์ แต่สำหรับฉัน...” เซเลสตร้าชะงักอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “การแต่งงานจะทำให้คนเราสูญเสียความเป็นตัวตน”
...ต่อหน้าคือนักธุรกิจใจซื่อมือสะอาด รองประธานมูลนิธิเพื่อการศึกษา เขาคือพ่อพระของผู้ยากไร้เกือบค่อนโลก บุรุษผู้เย่อหยิ่งและทรงอิทธิพลซึ่งมั่งคั่งจากธุรกิจโครงข่ายโทรคมนาคมทั้งภูมิภาคอเมริกาเหนือ-ใต้ ทว่าอีกด้านหนึ่งของเซเลสตร้า เด มาร์คอส คือจอมเสเพล ผู้หวงแหนชีวิตโสดอย่างสุดแสนทั้งยังแยกแยะคำว่าคู่ควง คู่เดต คู่นอน เอาไว้ห่างไกลจากคำว่าคู่ชีวิตยิ่งนัก
The Masquerade Ball ของนักศึกษาเรียนดีอย่าง พอฤทัย จบลงด้วยค่ำคืนอันเริงร้อนกับชายแปลกหน้าซึ่งความจริงแล้วเธอรู้จักเขาดีเพียงฝ่ายเดียว เขาหล่อเหลือร้าย เร่าร้อน หลอกล่อเธอด้วยชั้นเชิงขั้นสูงก่อนจะเอ่ยปากรับเลี้ยงเธอให้มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ทว่าจอมเสเพลกลับถูกสาวไม่ประสาลูบคมช่วงชิงเอาเชื้อพันธุ์ของเขาหนีหายเข้ากลีบเมฆ
ไม่เคยมีเรื่องใดที่ทำให้ Super sexy guyจอมเสเพลเดือดจัดได้เท่านี้มาก่อน เมื่อได้พบความจริงว่าเธอกำลังอุ้มท้องลูกๆของเขาเอาไว้ตั้งแต่จากกันในครั้งนั้น หนำซ้ำยังกล้าดีหลบซ่อนตัวอยู่ภายในคฤหาสน์เด มาร์คอส ซึ่งเขาไม่มีวันล่วงรู้ได้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเป็นประกาศิตลับของญาติผู้ใกล้ชิดเพียงคนเดียว
เมื่อเมียชั่วคืนต้องกลายมาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในคราวเดียวกันนี้เขาก็จะทำให้เธอกลายเป็น My Plaything อย่างสมบูรณ์แบบ ตอบแทนที่เธอกล้าดีมาล้วงลูกคนอย่างเขา ตลบหลังเขาจนต้องสละชีวิตหนุ่มโสดอันหวงแหน แต่พอฤทัยไม่ใช่ผู้หญิงที่ควบคุมง่ายนักเมื่อเธอไม่พร้อมที่จะเป็น His Playthingในทุกรูปแบบแต่กลับพร้อมจะติดปีกหนีเขาไปตลอดเวลา
ถึงคราวที่เซเลสตร้าต้องงัดเอาเสน่หาทางกาย ล่อลวงให้เธอมาเป็นของเล่นแห่งความบันเทิงส่วนบุคคลเพราะไม่อาจปฏิเสธได้ว่ากระหายในส่วนเว้าส่วนโค้งและอยากลิ้มรสทรวงอกแม่ของลูกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“หมอบอกว่าถ้าลูกไม่ยอมดูดนม แม่จะเจ็บมากให้ผมช่วยนวดหน้าอก”
“ไม่นะ” พอฤทัยร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินวิธีการช่วยเหลือเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สองฝ่ามือหนาผลักร่างให้นอนลงบนเตียงนุ่ม “อย่าทำบ้าๆนะ คุณจะมาทำแบบนั้นกับร่างกายฉันไม่ได้!”
“คนหวังดีแท้ๆ อย่ามาปากแข็งเลยน่า... ผมรู้ว่าคุณเจ็บ”
“ก็เจ็บ แต่ฉันรอลูกให้ตื่น ถอยไปเดี๋ยวนี้นะเซเลส”
“เสียเวลาเปล่า ลูกจะตื่นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ให้พ่อของลูกช่วยดูดไปพลางแล้วกัน” จบคำพูดเซเลสตร้าก็ก้มลงครอบครอง...
...ต่อหน้าคือนักธุรกิจใจซื่อมือสะอาด รองประธานมูลนิธิเพื่อการศึกษา เขาคือพ่อพระของผู้ยากไร้เกือบค่อนโลก บุรุษผู้เย่อหยิ่งและทรงอิทธิพลซึ่งมั่งคั่งจากธุรกิจโครงข่ายโทรคมนาคมทั้งภูมิภาคอเมริกาเหนือ-ใต้ ทว่าอีกด้านหนึ่งของเซเลสตร้า เด มาร์คอส คือจอมเสเพล ผู้หวงแหนชีวิตโสดอย่างสุดแสนทั้งยังแยกแยะคำว่าคู่ควง คู่เดต คู่นอน เอาไว้ห่างไกลจากคำว่าคู่ชีวิตยิ่งนัก
The Masquerade Ball ของนักศึกษาเรียนดีอย่าง พอฤทัย จบลงด้วยค่ำคืนอันเริงร้อนกับชายแปลกหน้าซึ่งความจริงแล้วเธอรู้จักเขาดีเพียงฝ่ายเดียว เขาหล่อเหลือร้าย เร่าร้อน หลอกล่อเธอด้วยชั้นเชิงขั้นสูงก่อนจะเอ่ยปากรับเลี้ยงเธอให้มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ทว่าจอมเสเพลกลับถูกสาวไม่ประสาลูบคมช่วงชิงเอาเชื้อพันธุ์ของเขาหนีหายเข้ากลีบเมฆ
ไม่เคยมีเรื่องใดที่ทำให้ Super sexy guyจอมเสเพลเดือดจัดได้เท่านี้มาก่อน เมื่อได้พบความจริงว่าเธอกำลังอุ้มท้องลูกๆของเขาเอาไว้ตั้งแต่จากกันในครั้งนั้น หนำซ้ำยังกล้าดีหลบซ่อนตัวอยู่ภายในคฤหาสน์เด มาร์คอส ซึ่งเขาไม่มีวันล่วงรู้ได้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเป็นประกาศิตลับของญาติผู้ใกล้ชิดเพียงคนเดียว
เมื่อเมียชั่วคืนต้องกลายมาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในคราวเดียวกันนี้เขาก็จะทำให้เธอกลายเป็น My Plaything อย่างสมบูรณ์แบบ ตอบแทนที่เธอกล้าดีมาล้วงลูกคนอย่างเขา ตลบหลังเขาจนต้องสละชีวิตหนุ่มโสดอันหวงแหน แต่พอฤทัยไม่ใช่ผู้หญิงที่ควบคุมง่ายนักเมื่อเธอไม่พร้อมที่จะเป็น His Playthingในทุกรูปแบบแต่กลับพร้อมจะติดปีกหนีเขาไปตลอดเวลา
ถึงคราวที่เซเลสตร้าต้องงัดเอาเสน่หาทางกาย ล่อลวงให้เธอมาเป็นของเล่นแห่งความบันเทิงส่วนบุคคลเพราะไม่อาจปฏิเสธได้ว่ากระหายในส่วนเว้าส่วนโค้งและอยากลิ้มรสทรวงอกแม่ของลูกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“หมอบอกว่าถ้าลูกไม่ยอมดูดนม แม่จะเจ็บมากให้ผมช่วยนวดหน้าอก”
“ไม่นะ” พอฤทัยร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินวิธีการช่วยเหลือเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สองฝ่ามือหนาผลักร่างให้นอนลงบนเตียงนุ่ม “อย่าทำบ้าๆนะ คุณจะมาทำแบบนั้นกับร่างกายฉันไม่ได้!”
“คนหวังดีแท้ๆ อย่ามาปากแข็งเลยน่า... ผมรู้ว่าคุณเจ็บ”
“ก็เจ็บ แต่ฉันรอลูกให้ตื่น ถอยไปเดี๋ยวนี้นะเซเลส”
“เสียเวลาเปล่า ลูกจะตื่นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ให้พ่อของลูกช่วยดูดไปพลางแล้วกัน” จบคำพูดเซเลสตร้าก็ก้มลงครอบครอง...
Tags: เซเลส, ดอนหนุ่ม, พรีม, ลูกแฝด, น่ารัก, เร่าร้อน, ฟอร์มจัด
ตอน: ตอนที่ 5 100%
เขาจะเลือกปฏิบัติกับเธออย่างไร?!
เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เธอเลือกใช้ยั่วยุให้เขาอึ๊บเธอหนักๆ ในขณะเดียวกันผิวเนื้ออ่อนละมุน จุมพิตหวานล้ำ ยกมือขึ้นปกปิดเนื้อตัวก็ทำให้เขาอยากและเล็มเธอด้วยปากและจมูกทั่วทั้งตัว มันคือความขัดแย้งที่เขาไม่รู้ว่าจะเลือกปฏิบัติกับเธออย่างไร
“ละ...แล้วคุณจะไม่แนะนำตัวเองให้ฉันรู้จักจริงๆ เหรอคะ” คำถามที่โง่งมที่สุดหลุดออกจากปากของพอฤทัย ในจังหวะเดียวกันกับที่เขาโถมตัวลงมาทาบทับ รอยยิ้มพรายที่เขามีให้ยิ่งทำให้ดวงตาเธอพร่าเลือน ไม่เคยคิดมาก่อนว่ากล้ามเนื้อแน่นตึงค่อนไปทางแข็งกระด้างของบุรุษเพศที่บดเบียดลงมาจะให้ความรู้สึกวิเศษเช่นนี้
เขาไม่มีเวลามาตอบคำถามนั้นของเธอหรอก เพราะไม่อาจควบคุมตัวเองได้ อยากคลุกเคล้าอยู่กับผิวเนื้ออวบอิ่ม ตอนนี้เขาไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจ ต้องการทุกอย่างมากขึ้นๆราวกับจะหาคำตอบให้กับตัวเองว่า เสน่ห์ทางกายที่ดึงดูดสายตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนี้เมื่อได้สัมผัสอย่างเต็มอารมณ์จะทำให้เขาพวยพุ่งสู่ไคลแม็กซ์ได้ยอดเยี่ยมสักแค่ไหน
เซเลสตร้าไม่รอช้าที่จะอ้าปากรวบเอายอดทรวงที่มีสติกเกอร์สีนู้ดแปะเอาไว้ ความชุ่มฉ่ำและเรียวลิ้นร้ายกาจยังสะบัดพลิ้วกำจัดสติกเกอร์นั้นออกไปอย่างง่ายดาย ไม่รอช้าที่จะถอนริมฝีปากออกมาเพื่อจ้องมองยอดทรวงสีหวานตาปรอย ในขณะที่ใช้มือดึงมันออกจากยอดทรวงอีกข้างหนึ่ง
“อ๊ะ! อื้อ...” ความเจ็บเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและถูกเขาขับไล่มันออกไปด้วยลมอุ่นจัดจากริมฝีปาก ทำให้พอฤทัยแอ่นตัวตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ
ช่วงเวลาเสน่หาที่เกิดขึ้นกับทั้งคู่เหมือนร่างกายถูกกระตุ้นเร้าด้วยสารบางอย่างในปริมาณพอเหมาะ แม้ชายชาญโลกอย่างเขาจะฉุกใจคิดแต่ความงดงามของก้อนเนื้อหยุ่นที่กำลังฟอนเฟ้นอยู่นี้ กลับทำให้เขาไม่สนใจเรื่องอื่นใดนอกจากการคลุกเคล้าคนใต้ร่างให้หนำใจ
“อื้อ...” พอฤทัยครางรับกับความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้รู้จักมาก่อน ไม่มีคำห้ามปรามใดจะหลุดรอดออกจากปากเพราะจิตใต้สำนึกรู้ดีว่าต้องการสิ่งใดจากเขา ในขณะเดียวกันเธอก็อดแปลกใจตัวเองไม่น้อยกับปฏิกิริยาของร่างกายที่ตอบรับสัมผัสเร่าร้อนของเขาอย่างดีเยี่ยม
ไม่เพียงแค่ริมฝีปากและลิ้นหนาที่สร้างความเสียวซ่าน ฝ่ามือหนายังกางออกกว้างเคล้นคลึงกับทรวงอกอีกข้าง สะโพกสอบขยับเบียดเสียด หมุนวนความเครียดแข็งของบุรุษเพศเข้ากับใจกลางความเย้ายวนของอิสตรี ร่างกายใหญ่โตทำทุกอย่างได้สอดคล้องกันจนได้ยินเสียงหวานครางกระเส่าอยู่เป็นระยะๆ
ยิ่งเขาหมุนวนเนื้อตัวอุ่นจัดซึ่งให้ความรู้สึกแข็งกร้าวระคนแน่นตึงเข้ากับจุดศูนย์รวมความรู้สึกกลางกายสาวหนักเน้นเท่าไหร่ เธอยิ่งทรมานแทบขาดใจ ปลายเล็บที่ตัดแต่งแบบเฟรนช์ แมนิเคียวร์3กำลังกรีดสะเปะสะปะไปตามบ่าหนา แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันแน่นตึง สมบูรณ์แบบ
“อื้อ... ไม่ ไหว พะ...พอแล้ว”
เขาทำตามที่เธอร้องขอเพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้น ดวงตาสีเขียวหม่นฉายแววปรารถนาอย่างเปิดเผย เขารวดร้าวไปด้วยความต้องการอันมากล้น ชนิดที่รู้ว่าอาจจะมีสารกระตุ้นบางอย่างไหลเวียนอยู่ในร่างกายให้เขาต้องร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมากอบกุมทรวงอกอวบอิ่มให้เบียดตัวชิดเข้าหากัน ยอดทรวงทั้งสองข้างจึงได้เข้ามาอยู่ใกล้กัน ล่อตาล่อใจให้เขาต้องครางฮือกับภาพที่เห็น ทั้งยังต้องขยับตัวเสียดสีกับความหวานฉ่ำที่รินรดออกมาจากกายสาว
“ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันต้องได้เธอเดี๋ยวนี้” เซเลสตร้าไม่อาจรั้งรอได้อีกต่อไปแม้เพียงเสี้ยววินาที เขาค้ำท่อนแขนข้างหนึ่งเข้ากับที่นอนนุ่ม เลื่อนมืออีกข้างลงไปประคองความต้องการ กรีดแยกเธอจนส่วนปลายได้สัมผัสกับความเย้ายวนใจ นึกขอบคุณดีไซน์แพนตี้ตัวบางที่ออกแบบมาเพื่อรองรับกิจกรรมนี้โดยเฉพาะ
“อื้อ... ฉัน โอ...” พอฤทัยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความแน่นตึง เหมือนเขาจะล่าถอยแล้วโผนตัวเข้ามาอีกครั้งจนเธอรู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง
ใช่! เขากำลังดำดิ่งอยู่ในร่างของสาวพรหมจรรย์อย่างล้ำลึก
จากแรกที่คิดว่าสรีระที่แตกต่างทำให้การเติมเต็มสู่เธอยากลำบาก จึงถอยห่างและโจนจ้วงเข้าหาเธออีกครั้งโดยละทิ้งเหตุผลนอกเหนือจากนั้นไปโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าเขาจะหน้ามืดตาลายไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจยับยั้งชั่งใจตัวเอง ความแตกต่างระหว่างสาวเจนจัดกับสาวพรหมจรรย์ ยังเป็นความจริงอันกระแทกใจให้ก้มลงมองปฏิกิริยาของคนใต้ร่าง
“พระเจ้า! ทำไมไม่บอกฉันก่อน” เซเลสตร้าจ้องเธอไม่กะพริบตาราวกับจะมองให้ทะลุลงไปในหน้ากากประดับเพชรที่เธอไม่ยอมถอดมันออก ทว่าหยดน้ำใสๆ ที่เขาเห็นอยู่ข้างขมับก็ทำให้เลื่อนมือไปดึงหน้ากากประดับเพชรนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่นะ” แม้จะห้ามก็ห้ามไม่ทัน จึงได้แต่ยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดบังใบหน้า ความเจ็บปวดที่เสียดแทงอยู่ทุกอณูผิวเนื้อทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากล่างแน่น แต่ชั่วอึดใจต่อมาก็ต้องเปิดเผยโฉมหน้าอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เมื่อไม่อาจสู้แรงฝ่ามือหนาที่ดึงข้อมือทั้งสองข้างออกจากใบหน้า
“โอ... แฟรี่ สวยขนาดนี้ยังต้องอายอะไรนะ” นางฟ้า เทพธิดาแสนสวยตรงหน้าคือสาวเอเชีย ใบหน้างดงามที่ทำให้เขาต้องกัดฟันปลอบประโลมเธอด้วยน้ำเสียงพร่าจัด จากแรกที่ตั้งใจจะไม่เปิดเผยโฉมหน้าแต่ตอนนี้กลับเป็นเขาเองที่ดึงหน้ากากออกจากใบหน้าแล้วเหวี่ยงหน้ากากทั้งสองอันลงจากเตียงโดยไม่สนใจราคาค่างวด
พอฤทัยใจหายวาบเมื่อถูกท่อนแขนแข็งสอดเข้าใต้แผ่นหลัง ดึงเธอขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของเขาทั้งที่ยังเชื่อมประสานกันอย่างแนบแน่น ไม่ทันได้รู้ว่าเขาจะตั้งใจทำอะไรก็ถูกครอบครองด้วยจุมพิตร้อนรุ่มอีกครั้ง
มีความลำพองใจ ภูมิใจเพิ่มเติมให้อีโก้ในตัวของเขาสูงลิบลิ่วอย่างเหลือเชื่อกับเนื้อเยื่อบางๆ ที่เพิ่งทำลายไป เขาสอดมือเข้าไปตรึงท้ายทอยได้รูป จูบเธอด้วยความพึงใจทั้งหมดที่เกิดขึ้น เว้าวอนให้เธอจูบตอบอยู่ในที
อีกมือยังสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวบางเฉียบ หมุนวนจุดศูนย์รวมความรู้สึกใจกลางสาวอย่างปลุกเร้า เมื่อเธอจูบตอบกลับมาอย่างว่าง่าย เขาก็เริ่มบดสะโพกขึ้นหา กอดรัดร่างอ้อนแอ้นให้แนบชิดกับตัวจนแทบจะไม่มีช่องว่างให้อากาศได้ลอดผ่าน
พอฤทัยรู้สึกเหมือนกำลังจะจมน้ำ ความเจ็บปวดค่อยๆ เลือนหายโดยมีความเสียวซ่านเข้มข้นกว่าเดิมเข้ามาแทนที่ วินาทีที่เธอเจ็บร้าวแทบขาดใจเขากลับปลอบประโลมด้วยสัมผัสเร่าร้อน หวานแหลมจนเธอแทบจะลืมเลือนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ร่างกายกรีดร้องต้องการให้เขามอบในบางสิ่งบางอย่างที่มากขึ้นกว่านี้
เซเลสตร้าลอบยิ้มเมื่อคนที่นั่งซ้อนอยู่บนตักเริ่มขยับตัวตอบสนองอย่างเป็นธรรมชาติ เขาไม่อยากรู้หรอกว่านางฟ้าผู้บริสุทธิ์นี้จะตอบรับสัมผัสเขาเพราะมีสารกระตุ้นบางอย่างอยู่ในร่างกายหรือไม่ บางครั้งเธออาจจะเป็นพวกแม่นทฤษฎี ศึกษาจากหนังต้องห้ามที่มีอยู่กลาดเกลื่อน แต่ทุกอย่างที่ประกอบเป็นเธอกำลังทำให้ความอดทนของเขามอดไหม้จนหมดสิ้น
หากเขายังไม่ปล่อยให้ได้หายใจหายคอด้วยตัวเอง เธออาจจะขาดใจตายเพราะจุมพิตเรียกร้องนี้ก็เป็นได้ พอฤทัยคิดและเบือนหน้าหนีจากริมฝีปากร้อนรุ่ม ตวัดขารอบสะโพกสอบราวกับกลัวว่าเขาจะหนีหายไปไกล หากปฏิกิริยาทางร่างกายที่เกิดขึ้นนั้น ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นตามธรรมชาติซึ่งเธอเองก็ไม่เคยล่วงรู้มาก่อนว่ามีสารกระตุ้นอารมณ์เจือปนอยู่ในร่างกาย
“รู้แล้วว่าเก่ง แต่เธอยังใหม่ ถ้าเร่งหนักไปเดี๋ยวตรงนี้... จะช้ำเอา” บอกพลางลดร่างทั้งตัวเองและร่างในอ้อมกอดกลับไปนอนลงบนเตียงอีกครั้ง
โอ... สายตากรุ้มกริ่ม คำพูดตรงไปตรงมาและฝ่ามือที่นาบอยู่กับเนื้อตัวเธออย่างสนิทสนมทำให้อับอายจนต้องหลับตาหลีกเลี่ยงดวงตาสีเขียวหม่น
“ลืมตาขึ้นคนสวย แล้วบอกฉันซิว่าเธอเป็นใครมาจากไหน” ถามในขณะที่เริ่มขยับเขยื้อนในกายเธอ แม้ว่าความต้องการอันมากล้นจะผลักดันให้เขาเร่งจังหวะ แต่เนินเนื้อหวานฉ่ำยังบีบกระชับด้วยจังหวะถี่ยิบ เรียกเสียงครางจากเขาได้ทุกครั้งที่ถอดถอนจากเธอ “อา... จะตายแล้วนะ นางฟ้า”
นางฟ้าแสนบริสุทธิ์ยังหลับหูหลับตา กัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่นไม่ยอมทำตามที่เขาบอกหรือตอบคำถามสักอย่าง นอกเสียจากเปิดเปลือยร่างกายให้เขาโขยกเขยื้อนเข้าหาจนถึงแก่น
เมื่อครู่นี้เธอเกือบจะขาดใจตายเพราะจุมพิตอันเนิ่นนาน แต่ตอนนี้สมองเธอกำลังจะล่มสลาย โลกพลิกกลับทุกครั้งกับการเติมเต็ม แทรกสอดเข้ามาจนลึกล้ำ ที่ร้ายไปกว่านั้นคือเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังหยัดสะโพกเข้าหาเนื้อตัวเขาทุกครั้งในจังหวะที่เขาล่าถอยออกไปจนสุด
“เยี่ยมที่สุดเลยนางฟ้า วิเศษแบบนี้ ฉันจะทิ้งไปไหนได้” ทุกการล่าถอยเหมือนมีแรงดึงดูดให้เขารีบกลับเข้าไปหาเธออีกครั้งและทุกครั้งโพรงเนื้อหวานฉ่ำจะบีบรัดเขาจนเสียวซ่าน ยอดเยี่ยมกว่าการดำดิ่งครั้งที่ผ่านมา “ร้องออกมา คนสวย ร้องออกมาดังๆ”
เมื่อเธอเริ่มเหยียดขยายตอบรับการเติมเต็ม เขาก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกขั้น ชันตัวขึ้นจากร่างนุ่มนิ่มพลางเอื้อมมือไปดึงฝ่ามือบางทั้งสองข้างที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นมาทาบไว้ที่ทรวงอกอิ่มทั้งสองข้าง
เพียงแค่เขานำทางให้เธอเคล้นคลึงหน้าอกของตัวเอง พอฤทัยก็ลืมตาขึ้นมองเขาด้วยความตื่นตระหนกระคนเขินอาย เธอส่ายหน้าราวกับจะปฏิเสธแต่ถูกฝ่ามือทั้งสองข้างกดหลังมือไว้แน่น
“อย่าอายที่จะมอบความสุขให้ตัวเอง เชื่อฉัน... สัมผัสตัวเองแล้วเธอจะไม่ได้เฉียดกรายความเจ็บปวดเมื่อครู่” เซเลสตร้าพร่ำเสียงกระเส่า ทั้งยังนำทางฝ่ามือบางบีบเค้นเนินทรวงแน่นหยุ่น เมื่อเธอเริ่มทำตามก็เลื่อนมือไปกดปลายคางมนจนเจ้าตัวไม่อาจจะกลั้นเสียงครวญครางได้อีกต่อไป “ใช่... อย่างนั้น ฉันอยากฟังเสียงเธอ นางฟ้า”
“อื้อ... เจ็บ” พอฤทัยนิ่วหน้าเมื่อเขาเร่งจังหวะแล้วทำให้ชิ้นส่วนของแพนตี้ตัวบางเสียดสีกับความอ่อนไหว ซึ่งเขาเองก็รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรจึงเอื้อมมือลงไปกระชากมันออกจนขาดวิ่น ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงฉีกขาดของเนื้อผ้า
“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ยกโหลเลย” บอกพร้อมด้วยรอยยิ้มพึงใจ หากดวงตาไม่พร่าเลือนจนเกินไปเธอมั่นใจว่าได้เห็นเขามองมาอย่างหยอกล้อ เอ็นดู
ทว่าตอนนี้ความเสียวซ่านกำลังโจมตีเธออย่างหนักหน่วงจนต้องสะบัดหน้าไปมาอยู่กับหมอนใบใหญ่จนผมที่จัดทรงมาเป็นอย่างดีหลุดลุ่ย ใบหน้าและเนื้อตัวเธอกลายเป็นสีชมพูจัดอย่างน่ามอง “โอ... ฉัน”
ไม่รู้ว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไรเมื่อเขาเกี่ยวเอาข้อพับทั้งสองข้างขึ้นมาจนเกือบชิดหน้าอกนุ่ม ใช้มือทั้งสองข้างดันต้นขาด้านในแล้วชะลอจังหวะลง อยากเสพภาพความงดงามของอิสตรีที่เหยียดขยายตอบรับความอลังการของเขาจนหมดมิด
“ดีเหลือเกินนางฟ้า ทั้งนุ่มทั้งแน่นอะไรอย่างนี้นะ” เซเลสตร้าบอกเสียงพร่าจัด เสพภาพการเข้าถึงด้วยองศาที่แตกต่างจากเมื่อครู่ ความนุ่มละมุนของเธอแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูจัดไม่ต่างจากผิวกาย บีบกระชับทุกการบุกรุก ตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอยังสดใหม่กับเรื่องเช่นนี้นัก
ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด ความอยากรู้อยากเห็นลบล้างอาการหวาดหวั่น ทุกความรู้สึกแสนวิเศษที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้เธอครวญครางออกมาไม่หยุดหย่อน แม้ตอนนี้เขาจะรักเธออย่างอ้อยอิ่งแต่ทุกการโจนจ้วงยังหนักแน่น ทุกจังหวะที่แทรกลึกยังทรงพลังจนขนอ่อนในกายลุกชัน
“อื้อ...” พอฤทัยครางออกมาอย่างขัดใจ เมื่อจู่ๆ เขาก็ถอยห่างจนเธออ้างว้าง จิตใจและร่างกายโหวงเหวงจนต้องลืมตาขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากจอมเสเพลได้เป็นอย่างดี
เซเลสตร้าจับร่างอ้อนแอ้นพลิกตัวนอนตะแคงแล้วเคลื่อนตัวเข้าไปนอนซ้อนแผ่นหลังบอบบางของเธอ สอดแขนเข้าใต้ร่างเปลือยเปล่าจนได้กางฝ่ามือทาบทับทรวงอกอิ่ม จูบซับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ให้อย่างเอาใจ
“ใจร้อนจริงแฟรี่ คืนนี้ยังอีกยาวไกล จะรีบไปไหนคนสวย” กระซิบเสียงพร่าจัดแล้วขบเม้มใบหูบางอย่างหลงใหล
คำพูดต่อว่าไม่จริงจังของเขาทำให้เธอเขินจัด เนื้อตัวที่ซาบซ่านไปด้วยแรงพิศวาสอยู่แล้วยิ่งไวต่อการสัมผัสมากขึ้น ไม่มีแรงต้านทานในทุกการกระทำ ทุกส่วนในร่างกายคล้อยตามการนำทางของฝ่ามือใหญ่จนเรียวขาข้างหนึ่งก่ายเกยอยู่บนสะโพกสอบ เปิดเปลือยความเย้ายวนใจของตนให้ปลายป้านอุ่นจัดได้ปาดไล้ตามอำเภอใจ
“อื้อ มัน... มัน!” พอฤทัยไม่มีแรงกระทั่งจะโต้ตอบเขาเพราะตอนนี้ ร่างกายเธอกำลังถูกทรมานอย่างน่าสงสาร
“มันอะไรจ๊ะ นางฟ้า มันเสียวใช่ไหม...” กัดฟันถามทั้งที่อยากจ้วงลึกเข้าไปจนใจจะขาดรอนๆ
“มันทรมาน” นั่นคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอจริงๆ และเขาก็เติมเต็มเข้ามาในกายอีกครั้งอย่างหนักแน่น เต็มตึงจนเธอได้แต่ครวญคราง
“ช่าย... ความทรมานอันหวานแหลม” ยิ่งได้ซุกซบอยู่ในแอ่งเนื้ออุ่นจัด แม้เธอจะหยาดเยิ้ม หวานฉ่ำแต่ก็ยังตอดรัดเขาถี่ยิบ ไร้ซึ่งความปรานี แน่นอนว่าความอดทนชะลอจังหวะรักให้เชื่องช้านั้นสูญสิ้นไป ด้วยพลังของสารกระตุ้นบางอย่างที่ออกฤทธิ์อย่างเต็มที่
...ที่ผ่านมาเหมือนการโหมโรงเตรียมพร้อมที่จะบุกรุกอย่างเต็มอัตรา ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความคิดเพราะเซเลสตร้ากำลังเคลื่อนตัวเข้า-ออกด้วยจังหวะรักที่เร็วรี่ขึ้นเรื่อยๆ ความด้อยประสบการณ์ของเธอไม่ได้สร้างปัญหาให้ชายชาญโลกอย่างเขา ฝ่ามือข้างหนึ่งเคล้นคลึงทรวงอกรับกับมืออีกข้างที่เลื่อนลงบดขยี้จุดศูนย์รวมความรู้สึกกลางกายสาว ริมฝีปากร้อนรุ่มรวบเอายอดทรวงอีกข้างไว้
ลิ้นหนาสะบัดระรัว ร้ายกาจไม่ต่างจากปลายนิ้ว ปลุกเร้าให้เธอหลงเพริดไปกับแรงเสน่หาที่เร่งเร้าเต็มกำลัง ทุกสัมผัสที่ฟอนเฟ้นร่างกายเธอช่างล่อลวงให้ต้องปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาครอบครองอย่างไม่เกี่ยงงอน
“อู๊ว... ยอดเยี่ยมที่สุดเลยนางฟ้า” เซเลสตร้าซูดปากคราง เมื่อร่างกายเธอผลิตความหวานฉ่ำออกมาตามชั้นเชิงที่เขาใช้อย่างไม่ได้ออมความสามารถ เสียงร่างแกร่งกับร่างอ้อนแอ้นที่ปะทะเข้าหากันอย่างรู้จังหวะยังดังสลับกับเสียงครวญคราง
ทุกอย่างที่อยู่รายล้อมรอบตัวช่างเป็นใจให้หญิงชายคู่หนึ่งซึ่งไม่รู้จักกระทั่งชื่อเสียงเรียงนามของกันและกัน ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกันอย่างลึกซึ้ง ก้าวกระโดดจากวิถีทางอันเป็นปกตินัก
มาถึงนาทีนี้พอฤทัยก็ยิ่งมั่นใจว่า ผู้ชายที่กำลังครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจนี้ จดจำไม่ได้ว่าเคยปะทะคารมกันมาครั้งหนึ่งเมื่อสี่ปีที่แล้ว แต่เธอต่างหากที่ได้แต่แอบติดตามข่าวคราวของเขาอยู่เพียงฝ่ายเดียว แม้จะรู้ว่าเขามีทัศนคติต่อผู้หญิงและการแต่งงานอย่างไรก็ตาม
ทว่าเซเลสตร้ากลับไม่ได้สนใจสิ่งอื่นใดนอกจากร่างกายสดสวยของผู้หญิงตรงหน้า เขาค้นพบความอ่อนหวานชนิดที่ทำให้แทบกระอักออกมาเป็นความสุขสม ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าอันเปิดเผยตัวตนไม่ต่างจากสาวเจนสนาม แต่ทุกอย่างที่ได้รับจากเธอกลับเปลี่ยนความคิดเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ครั้งแรกที่ได้รู้กับตัวเองว่าสาวเอเชียร่างอ้อนแอ้นนั้นน่าหลงใหลและทำให้เขามีความสุขได้มากกว่าสาวหุ่นสะบึม เธอคล้อยตามอย่างว่าง่ายยิ่งสร้างความภาคภูมิใจและเพิ่มอีโก้ในแบบผู้ชายในตัวเขามากขึ้นอีกร้อยเท่าพันทวี
เหนือสิ่งอื่นใดเขากำลังจะระเบิดความสุขสมที่อัดแน่นอยู่ในตัวออกมาให้เธอได้รองรับเอาไว้อย่างเต็มที่ แม้จะเป็นความสัมพันธ์ทางกายที่ไร้ซึ่งการป้องกันใดๆ แต่ใครจะสนในเมื่อว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่องจนเขาต้องแหกกฎเหล็กของตัวเองอย่างไม่แยแส
“ไปด้วยกันนะนางฟ้า ไปกับฉัน...” เซเลสตร้าถอนริมฝีปากออกจากยอดทรวงเพียงเล็กน้อย แต่ตายังจ้องมองผิวเนื้อสีหวานที่หดเกร็ง ชุ่มฉ่ำ กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะรักทรงพลังซึ่งเขาเร่งเร็วรี่ ตอกอัดถี่ยิบจนไม่อาจจะนับจังหวะได้ พอฤทัยไม่ได้เข้าใจในคำพูดของเขานัก ไม่รู้ทิศทางว่าเขาจะชักนำไปแห่งหนใด แค่ตอนนี้เธอต้องการในบางสิ่งบางอย่างที่มากขึ้น ต้องการให้เขาปลดปล่อยความเสียวซ่านที่ตีรวนอยู่ทั่วทุกอณูขุมขนในร่างกาย อยากรู้ว่าความทรมานอันหวานแหลมที่เขาว่านี้มันจะไปสิ้นสุดลง ณ ที่แห่งใด
“อื้อ... เซเลส ฉัน” เธอเรียกชื่อเขาออกมาอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกว่าจังหวะรักที่เร็วรี่อยู่แล้ว เร่งเร้าขึ้นอีกจนได้ยินเสียงห้าวครางยาว และเธอก็ได้รู้ว่าความทรมานอันหวานแหลมนี้มันแตกกระจายออกพร้อมกับริมฝีปากร้อนรุ่มก้มลงดูดดึงเอายอดทรวงของเธอไว้ด้วยแรงดูดที่มากกว่าครั้งที่ผ่านมา
เซเลสตร้ายังห่มสะโพกเข้าหาร่างอ้อนแอ้นที่เกร็งตัวรับคลื่นความสุขสม แอ่งเนื้อหวานฉ่ำบีบกระชับจนเขาหูอื้อตาลาย ระบบความคิดต้องล่มสลายกับไคลแม็กซ์อันดุเดือด “โอว... ยอดเยี่ยมที่สุดนางฟ้า”
นางฟ้าแทบจะไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำเพราะกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆอันอ่อนนุ่ม ไม่ได้รู้สึกตัวสักนิดว่ากำลังรีดเค้นเอาเชื้อพันธุ์จากเขาเก็บกักไว้ในตัวทุกหยาดหยด เสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าที่ได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัสดังก้องอยู่ในโสตประสาท อื้ออึงไปด้วยความซาบซ่านและแรงกอดรัดจากร่างกายแกร่งที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง
“อู๊ว... แบบนี้ฉันจะแย่เอานะ นางฟ้า” เซเลสตร้าครางราวกับว่าเธอเป็นคนตั้งใจทำให้เขารวดร้าว แม้จะรู้ว่าการรีดเค้นเนื้อตัวเขาได้ทุกหยาดหยดเช่นนี้เกิดขึ้นเพราะความสดใหม่ของเธอ
เซเลสตร้ายังกอดรัดนางฟ้าแสนหวานไว้อย่างหนาแน่น แม้ว่าความสุขสมเต็มอิ่มในอารมณ์จะลดเพดานลงมาจนจังหวะการเต้นของหัวใจแทบจะเป็นปกติแล้วก็ตาม เธอทำให้เขายิ้มพรายกับตัวเอง ซุกไซ้ปากและจมูกอยู่กับซอกคอระหง จูบซับลาดไหล่ชื้นเหงื่อให้อย่างเอาใจ ด้วยความจริงที่ไม่อาจเลี่ยงได้
การปลดปล่อยความต้องการเมื่อครู่เป็นเพียงจุดเริ่มของความรวดร้าวที่เกิดขึ้นในเวลาที่ห่างกันไม่ถึงสิบนาที เขาเหยียดขยายในกายเธอ พองฟูขึ้นไม่ต่างจากความภูมิใจที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ
เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เธอเลือกใช้ยั่วยุให้เขาอึ๊บเธอหนักๆ ในขณะเดียวกันผิวเนื้ออ่อนละมุน จุมพิตหวานล้ำ ยกมือขึ้นปกปิดเนื้อตัวก็ทำให้เขาอยากและเล็มเธอด้วยปากและจมูกทั่วทั้งตัว มันคือความขัดแย้งที่เขาไม่รู้ว่าจะเลือกปฏิบัติกับเธออย่างไร
“ละ...แล้วคุณจะไม่แนะนำตัวเองให้ฉันรู้จักจริงๆ เหรอคะ” คำถามที่โง่งมที่สุดหลุดออกจากปากของพอฤทัย ในจังหวะเดียวกันกับที่เขาโถมตัวลงมาทาบทับ รอยยิ้มพรายที่เขามีให้ยิ่งทำให้ดวงตาเธอพร่าเลือน ไม่เคยคิดมาก่อนว่ากล้ามเนื้อแน่นตึงค่อนไปทางแข็งกระด้างของบุรุษเพศที่บดเบียดลงมาจะให้ความรู้สึกวิเศษเช่นนี้
เขาไม่มีเวลามาตอบคำถามนั้นของเธอหรอก เพราะไม่อาจควบคุมตัวเองได้ อยากคลุกเคล้าอยู่กับผิวเนื้ออวบอิ่ม ตอนนี้เขาไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจ ต้องการทุกอย่างมากขึ้นๆราวกับจะหาคำตอบให้กับตัวเองว่า เสน่ห์ทางกายที่ดึงดูดสายตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนี้เมื่อได้สัมผัสอย่างเต็มอารมณ์จะทำให้เขาพวยพุ่งสู่ไคลแม็กซ์ได้ยอดเยี่ยมสักแค่ไหน
เซเลสตร้าไม่รอช้าที่จะอ้าปากรวบเอายอดทรวงที่มีสติกเกอร์สีนู้ดแปะเอาไว้ ความชุ่มฉ่ำและเรียวลิ้นร้ายกาจยังสะบัดพลิ้วกำจัดสติกเกอร์นั้นออกไปอย่างง่ายดาย ไม่รอช้าที่จะถอนริมฝีปากออกมาเพื่อจ้องมองยอดทรวงสีหวานตาปรอย ในขณะที่ใช้มือดึงมันออกจากยอดทรวงอีกข้างหนึ่ง
“อ๊ะ! อื้อ...” ความเจ็บเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและถูกเขาขับไล่มันออกไปด้วยลมอุ่นจัดจากริมฝีปาก ทำให้พอฤทัยแอ่นตัวตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ
ช่วงเวลาเสน่หาที่เกิดขึ้นกับทั้งคู่เหมือนร่างกายถูกกระตุ้นเร้าด้วยสารบางอย่างในปริมาณพอเหมาะ แม้ชายชาญโลกอย่างเขาจะฉุกใจคิดแต่ความงดงามของก้อนเนื้อหยุ่นที่กำลังฟอนเฟ้นอยู่นี้ กลับทำให้เขาไม่สนใจเรื่องอื่นใดนอกจากการคลุกเคล้าคนใต้ร่างให้หนำใจ
“อื้อ...” พอฤทัยครางรับกับความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้รู้จักมาก่อน ไม่มีคำห้ามปรามใดจะหลุดรอดออกจากปากเพราะจิตใต้สำนึกรู้ดีว่าต้องการสิ่งใดจากเขา ในขณะเดียวกันเธอก็อดแปลกใจตัวเองไม่น้อยกับปฏิกิริยาของร่างกายที่ตอบรับสัมผัสเร่าร้อนของเขาอย่างดีเยี่ยม
ไม่เพียงแค่ริมฝีปากและลิ้นหนาที่สร้างความเสียวซ่าน ฝ่ามือหนายังกางออกกว้างเคล้นคลึงกับทรวงอกอีกข้าง สะโพกสอบขยับเบียดเสียด หมุนวนความเครียดแข็งของบุรุษเพศเข้ากับใจกลางความเย้ายวนของอิสตรี ร่างกายใหญ่โตทำทุกอย่างได้สอดคล้องกันจนได้ยินเสียงหวานครางกระเส่าอยู่เป็นระยะๆ
ยิ่งเขาหมุนวนเนื้อตัวอุ่นจัดซึ่งให้ความรู้สึกแข็งกร้าวระคนแน่นตึงเข้ากับจุดศูนย์รวมความรู้สึกกลางกายสาวหนักเน้นเท่าไหร่ เธอยิ่งทรมานแทบขาดใจ ปลายเล็บที่ตัดแต่งแบบเฟรนช์ แมนิเคียวร์3กำลังกรีดสะเปะสะปะไปตามบ่าหนา แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันแน่นตึง สมบูรณ์แบบ
“อื้อ... ไม่ ไหว พะ...พอแล้ว”
เขาทำตามที่เธอร้องขอเพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้น ดวงตาสีเขียวหม่นฉายแววปรารถนาอย่างเปิดเผย เขารวดร้าวไปด้วยความต้องการอันมากล้น ชนิดที่รู้ว่าอาจจะมีสารกระตุ้นบางอย่างไหลเวียนอยู่ในร่างกายให้เขาต้องร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมากอบกุมทรวงอกอวบอิ่มให้เบียดตัวชิดเข้าหากัน ยอดทรวงทั้งสองข้างจึงได้เข้ามาอยู่ใกล้กัน ล่อตาล่อใจให้เขาต้องครางฮือกับภาพที่เห็น ทั้งยังต้องขยับตัวเสียดสีกับความหวานฉ่ำที่รินรดออกมาจากกายสาว
“ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันต้องได้เธอเดี๋ยวนี้” เซเลสตร้าไม่อาจรั้งรอได้อีกต่อไปแม้เพียงเสี้ยววินาที เขาค้ำท่อนแขนข้างหนึ่งเข้ากับที่นอนนุ่ม เลื่อนมืออีกข้างลงไปประคองความต้องการ กรีดแยกเธอจนส่วนปลายได้สัมผัสกับความเย้ายวนใจ นึกขอบคุณดีไซน์แพนตี้ตัวบางที่ออกแบบมาเพื่อรองรับกิจกรรมนี้โดยเฉพาะ
“อื้อ... ฉัน โอ...” พอฤทัยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความแน่นตึง เหมือนเขาจะล่าถอยแล้วโผนตัวเข้ามาอีกครั้งจนเธอรู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง
ใช่! เขากำลังดำดิ่งอยู่ในร่างของสาวพรหมจรรย์อย่างล้ำลึก
จากแรกที่คิดว่าสรีระที่แตกต่างทำให้การเติมเต็มสู่เธอยากลำบาก จึงถอยห่างและโจนจ้วงเข้าหาเธออีกครั้งโดยละทิ้งเหตุผลนอกเหนือจากนั้นไปโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าเขาจะหน้ามืดตาลายไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจยับยั้งชั่งใจตัวเอง ความแตกต่างระหว่างสาวเจนจัดกับสาวพรหมจรรย์ ยังเป็นความจริงอันกระแทกใจให้ก้มลงมองปฏิกิริยาของคนใต้ร่าง
“พระเจ้า! ทำไมไม่บอกฉันก่อน” เซเลสตร้าจ้องเธอไม่กะพริบตาราวกับจะมองให้ทะลุลงไปในหน้ากากประดับเพชรที่เธอไม่ยอมถอดมันออก ทว่าหยดน้ำใสๆ ที่เขาเห็นอยู่ข้างขมับก็ทำให้เลื่อนมือไปดึงหน้ากากประดับเพชรนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่นะ” แม้จะห้ามก็ห้ามไม่ทัน จึงได้แต่ยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดบังใบหน้า ความเจ็บปวดที่เสียดแทงอยู่ทุกอณูผิวเนื้อทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากล่างแน่น แต่ชั่วอึดใจต่อมาก็ต้องเปิดเผยโฉมหน้าอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เมื่อไม่อาจสู้แรงฝ่ามือหนาที่ดึงข้อมือทั้งสองข้างออกจากใบหน้า
“โอ... แฟรี่ สวยขนาดนี้ยังต้องอายอะไรนะ” นางฟ้า เทพธิดาแสนสวยตรงหน้าคือสาวเอเชีย ใบหน้างดงามที่ทำให้เขาต้องกัดฟันปลอบประโลมเธอด้วยน้ำเสียงพร่าจัด จากแรกที่ตั้งใจจะไม่เปิดเผยโฉมหน้าแต่ตอนนี้กลับเป็นเขาเองที่ดึงหน้ากากออกจากใบหน้าแล้วเหวี่ยงหน้ากากทั้งสองอันลงจากเตียงโดยไม่สนใจราคาค่างวด
พอฤทัยใจหายวาบเมื่อถูกท่อนแขนแข็งสอดเข้าใต้แผ่นหลัง ดึงเธอขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของเขาทั้งที่ยังเชื่อมประสานกันอย่างแนบแน่น ไม่ทันได้รู้ว่าเขาจะตั้งใจทำอะไรก็ถูกครอบครองด้วยจุมพิตร้อนรุ่มอีกครั้ง
มีความลำพองใจ ภูมิใจเพิ่มเติมให้อีโก้ในตัวของเขาสูงลิบลิ่วอย่างเหลือเชื่อกับเนื้อเยื่อบางๆ ที่เพิ่งทำลายไป เขาสอดมือเข้าไปตรึงท้ายทอยได้รูป จูบเธอด้วยความพึงใจทั้งหมดที่เกิดขึ้น เว้าวอนให้เธอจูบตอบอยู่ในที
อีกมือยังสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวบางเฉียบ หมุนวนจุดศูนย์รวมความรู้สึกใจกลางสาวอย่างปลุกเร้า เมื่อเธอจูบตอบกลับมาอย่างว่าง่าย เขาก็เริ่มบดสะโพกขึ้นหา กอดรัดร่างอ้อนแอ้นให้แนบชิดกับตัวจนแทบจะไม่มีช่องว่างให้อากาศได้ลอดผ่าน
พอฤทัยรู้สึกเหมือนกำลังจะจมน้ำ ความเจ็บปวดค่อยๆ เลือนหายโดยมีความเสียวซ่านเข้มข้นกว่าเดิมเข้ามาแทนที่ วินาทีที่เธอเจ็บร้าวแทบขาดใจเขากลับปลอบประโลมด้วยสัมผัสเร่าร้อน หวานแหลมจนเธอแทบจะลืมเลือนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ร่างกายกรีดร้องต้องการให้เขามอบในบางสิ่งบางอย่างที่มากขึ้นกว่านี้
เซเลสตร้าลอบยิ้มเมื่อคนที่นั่งซ้อนอยู่บนตักเริ่มขยับตัวตอบสนองอย่างเป็นธรรมชาติ เขาไม่อยากรู้หรอกว่านางฟ้าผู้บริสุทธิ์นี้จะตอบรับสัมผัสเขาเพราะมีสารกระตุ้นบางอย่างอยู่ในร่างกายหรือไม่ บางครั้งเธออาจจะเป็นพวกแม่นทฤษฎี ศึกษาจากหนังต้องห้ามที่มีอยู่กลาดเกลื่อน แต่ทุกอย่างที่ประกอบเป็นเธอกำลังทำให้ความอดทนของเขามอดไหม้จนหมดสิ้น
หากเขายังไม่ปล่อยให้ได้หายใจหายคอด้วยตัวเอง เธออาจจะขาดใจตายเพราะจุมพิตเรียกร้องนี้ก็เป็นได้ พอฤทัยคิดและเบือนหน้าหนีจากริมฝีปากร้อนรุ่ม ตวัดขารอบสะโพกสอบราวกับกลัวว่าเขาจะหนีหายไปไกล หากปฏิกิริยาทางร่างกายที่เกิดขึ้นนั้น ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นตามธรรมชาติซึ่งเธอเองก็ไม่เคยล่วงรู้มาก่อนว่ามีสารกระตุ้นอารมณ์เจือปนอยู่ในร่างกาย
“รู้แล้วว่าเก่ง แต่เธอยังใหม่ ถ้าเร่งหนักไปเดี๋ยวตรงนี้... จะช้ำเอา” บอกพลางลดร่างทั้งตัวเองและร่างในอ้อมกอดกลับไปนอนลงบนเตียงอีกครั้ง
โอ... สายตากรุ้มกริ่ม คำพูดตรงไปตรงมาและฝ่ามือที่นาบอยู่กับเนื้อตัวเธออย่างสนิทสนมทำให้อับอายจนต้องหลับตาหลีกเลี่ยงดวงตาสีเขียวหม่น
“ลืมตาขึ้นคนสวย แล้วบอกฉันซิว่าเธอเป็นใครมาจากไหน” ถามในขณะที่เริ่มขยับเขยื้อนในกายเธอ แม้ว่าความต้องการอันมากล้นจะผลักดันให้เขาเร่งจังหวะ แต่เนินเนื้อหวานฉ่ำยังบีบกระชับด้วยจังหวะถี่ยิบ เรียกเสียงครางจากเขาได้ทุกครั้งที่ถอดถอนจากเธอ “อา... จะตายแล้วนะ นางฟ้า”
นางฟ้าแสนบริสุทธิ์ยังหลับหูหลับตา กัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่นไม่ยอมทำตามที่เขาบอกหรือตอบคำถามสักอย่าง นอกเสียจากเปิดเปลือยร่างกายให้เขาโขยกเขยื้อนเข้าหาจนถึงแก่น
เมื่อครู่นี้เธอเกือบจะขาดใจตายเพราะจุมพิตอันเนิ่นนาน แต่ตอนนี้สมองเธอกำลังจะล่มสลาย โลกพลิกกลับทุกครั้งกับการเติมเต็ม แทรกสอดเข้ามาจนลึกล้ำ ที่ร้ายไปกว่านั้นคือเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังหยัดสะโพกเข้าหาเนื้อตัวเขาทุกครั้งในจังหวะที่เขาล่าถอยออกไปจนสุด
“เยี่ยมที่สุดเลยนางฟ้า วิเศษแบบนี้ ฉันจะทิ้งไปไหนได้” ทุกการล่าถอยเหมือนมีแรงดึงดูดให้เขารีบกลับเข้าไปหาเธออีกครั้งและทุกครั้งโพรงเนื้อหวานฉ่ำจะบีบรัดเขาจนเสียวซ่าน ยอดเยี่ยมกว่าการดำดิ่งครั้งที่ผ่านมา “ร้องออกมา คนสวย ร้องออกมาดังๆ”
เมื่อเธอเริ่มเหยียดขยายตอบรับการเติมเต็ม เขาก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกขั้น ชันตัวขึ้นจากร่างนุ่มนิ่มพลางเอื้อมมือไปดึงฝ่ามือบางทั้งสองข้างที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นมาทาบไว้ที่ทรวงอกอิ่มทั้งสองข้าง
เพียงแค่เขานำทางให้เธอเคล้นคลึงหน้าอกของตัวเอง พอฤทัยก็ลืมตาขึ้นมองเขาด้วยความตื่นตระหนกระคนเขินอาย เธอส่ายหน้าราวกับจะปฏิเสธแต่ถูกฝ่ามือทั้งสองข้างกดหลังมือไว้แน่น
“อย่าอายที่จะมอบความสุขให้ตัวเอง เชื่อฉัน... สัมผัสตัวเองแล้วเธอจะไม่ได้เฉียดกรายความเจ็บปวดเมื่อครู่” เซเลสตร้าพร่ำเสียงกระเส่า ทั้งยังนำทางฝ่ามือบางบีบเค้นเนินทรวงแน่นหยุ่น เมื่อเธอเริ่มทำตามก็เลื่อนมือไปกดปลายคางมนจนเจ้าตัวไม่อาจจะกลั้นเสียงครวญครางได้อีกต่อไป “ใช่... อย่างนั้น ฉันอยากฟังเสียงเธอ นางฟ้า”
“อื้อ... เจ็บ” พอฤทัยนิ่วหน้าเมื่อเขาเร่งจังหวะแล้วทำให้ชิ้นส่วนของแพนตี้ตัวบางเสียดสีกับความอ่อนไหว ซึ่งเขาเองก็รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรจึงเอื้อมมือลงไปกระชากมันออกจนขาดวิ่น ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงฉีกขาดของเนื้อผ้า
“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ยกโหลเลย” บอกพร้อมด้วยรอยยิ้มพึงใจ หากดวงตาไม่พร่าเลือนจนเกินไปเธอมั่นใจว่าได้เห็นเขามองมาอย่างหยอกล้อ เอ็นดู
ทว่าตอนนี้ความเสียวซ่านกำลังโจมตีเธออย่างหนักหน่วงจนต้องสะบัดหน้าไปมาอยู่กับหมอนใบใหญ่จนผมที่จัดทรงมาเป็นอย่างดีหลุดลุ่ย ใบหน้าและเนื้อตัวเธอกลายเป็นสีชมพูจัดอย่างน่ามอง “โอ... ฉัน”
ไม่รู้ว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไรเมื่อเขาเกี่ยวเอาข้อพับทั้งสองข้างขึ้นมาจนเกือบชิดหน้าอกนุ่ม ใช้มือทั้งสองข้างดันต้นขาด้านในแล้วชะลอจังหวะลง อยากเสพภาพความงดงามของอิสตรีที่เหยียดขยายตอบรับความอลังการของเขาจนหมดมิด
“ดีเหลือเกินนางฟ้า ทั้งนุ่มทั้งแน่นอะไรอย่างนี้นะ” เซเลสตร้าบอกเสียงพร่าจัด เสพภาพการเข้าถึงด้วยองศาที่แตกต่างจากเมื่อครู่ ความนุ่มละมุนของเธอแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูจัดไม่ต่างจากผิวกาย บีบกระชับทุกการบุกรุก ตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอยังสดใหม่กับเรื่องเช่นนี้นัก
ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด ความอยากรู้อยากเห็นลบล้างอาการหวาดหวั่น ทุกความรู้สึกแสนวิเศษที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้เธอครวญครางออกมาไม่หยุดหย่อน แม้ตอนนี้เขาจะรักเธออย่างอ้อยอิ่งแต่ทุกการโจนจ้วงยังหนักแน่น ทุกจังหวะที่แทรกลึกยังทรงพลังจนขนอ่อนในกายลุกชัน
“อื้อ...” พอฤทัยครางออกมาอย่างขัดใจ เมื่อจู่ๆ เขาก็ถอยห่างจนเธออ้างว้าง จิตใจและร่างกายโหวงเหวงจนต้องลืมตาขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากจอมเสเพลได้เป็นอย่างดี
เซเลสตร้าจับร่างอ้อนแอ้นพลิกตัวนอนตะแคงแล้วเคลื่อนตัวเข้าไปนอนซ้อนแผ่นหลังบอบบางของเธอ สอดแขนเข้าใต้ร่างเปลือยเปล่าจนได้กางฝ่ามือทาบทับทรวงอกอิ่ม จูบซับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ให้อย่างเอาใจ
“ใจร้อนจริงแฟรี่ คืนนี้ยังอีกยาวไกล จะรีบไปไหนคนสวย” กระซิบเสียงพร่าจัดแล้วขบเม้มใบหูบางอย่างหลงใหล
คำพูดต่อว่าไม่จริงจังของเขาทำให้เธอเขินจัด เนื้อตัวที่ซาบซ่านไปด้วยแรงพิศวาสอยู่แล้วยิ่งไวต่อการสัมผัสมากขึ้น ไม่มีแรงต้านทานในทุกการกระทำ ทุกส่วนในร่างกายคล้อยตามการนำทางของฝ่ามือใหญ่จนเรียวขาข้างหนึ่งก่ายเกยอยู่บนสะโพกสอบ เปิดเปลือยความเย้ายวนใจของตนให้ปลายป้านอุ่นจัดได้ปาดไล้ตามอำเภอใจ
“อื้อ มัน... มัน!” พอฤทัยไม่มีแรงกระทั่งจะโต้ตอบเขาเพราะตอนนี้ ร่างกายเธอกำลังถูกทรมานอย่างน่าสงสาร
“มันอะไรจ๊ะ นางฟ้า มันเสียวใช่ไหม...” กัดฟันถามทั้งที่อยากจ้วงลึกเข้าไปจนใจจะขาดรอนๆ
“มันทรมาน” นั่นคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอจริงๆ และเขาก็เติมเต็มเข้ามาในกายอีกครั้งอย่างหนักแน่น เต็มตึงจนเธอได้แต่ครวญคราง
“ช่าย... ความทรมานอันหวานแหลม” ยิ่งได้ซุกซบอยู่ในแอ่งเนื้ออุ่นจัด แม้เธอจะหยาดเยิ้ม หวานฉ่ำแต่ก็ยังตอดรัดเขาถี่ยิบ ไร้ซึ่งความปรานี แน่นอนว่าความอดทนชะลอจังหวะรักให้เชื่องช้านั้นสูญสิ้นไป ด้วยพลังของสารกระตุ้นบางอย่างที่ออกฤทธิ์อย่างเต็มที่
...ที่ผ่านมาเหมือนการโหมโรงเตรียมพร้อมที่จะบุกรุกอย่างเต็มอัตรา ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความคิดเพราะเซเลสตร้ากำลังเคลื่อนตัวเข้า-ออกด้วยจังหวะรักที่เร็วรี่ขึ้นเรื่อยๆ ความด้อยประสบการณ์ของเธอไม่ได้สร้างปัญหาให้ชายชาญโลกอย่างเขา ฝ่ามือข้างหนึ่งเคล้นคลึงทรวงอกรับกับมืออีกข้างที่เลื่อนลงบดขยี้จุดศูนย์รวมความรู้สึกกลางกายสาว ริมฝีปากร้อนรุ่มรวบเอายอดทรวงอีกข้างไว้
ลิ้นหนาสะบัดระรัว ร้ายกาจไม่ต่างจากปลายนิ้ว ปลุกเร้าให้เธอหลงเพริดไปกับแรงเสน่หาที่เร่งเร้าเต็มกำลัง ทุกสัมผัสที่ฟอนเฟ้นร่างกายเธอช่างล่อลวงให้ต้องปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาครอบครองอย่างไม่เกี่ยงงอน
“อู๊ว... ยอดเยี่ยมที่สุดเลยนางฟ้า” เซเลสตร้าซูดปากคราง เมื่อร่างกายเธอผลิตความหวานฉ่ำออกมาตามชั้นเชิงที่เขาใช้อย่างไม่ได้ออมความสามารถ เสียงร่างแกร่งกับร่างอ้อนแอ้นที่ปะทะเข้าหากันอย่างรู้จังหวะยังดังสลับกับเสียงครวญคราง
ทุกอย่างที่อยู่รายล้อมรอบตัวช่างเป็นใจให้หญิงชายคู่หนึ่งซึ่งไม่รู้จักกระทั่งชื่อเสียงเรียงนามของกันและกัน ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกันอย่างลึกซึ้ง ก้าวกระโดดจากวิถีทางอันเป็นปกตินัก
มาถึงนาทีนี้พอฤทัยก็ยิ่งมั่นใจว่า ผู้ชายที่กำลังครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจนี้ จดจำไม่ได้ว่าเคยปะทะคารมกันมาครั้งหนึ่งเมื่อสี่ปีที่แล้ว แต่เธอต่างหากที่ได้แต่แอบติดตามข่าวคราวของเขาอยู่เพียงฝ่ายเดียว แม้จะรู้ว่าเขามีทัศนคติต่อผู้หญิงและการแต่งงานอย่างไรก็ตาม
ทว่าเซเลสตร้ากลับไม่ได้สนใจสิ่งอื่นใดนอกจากร่างกายสดสวยของผู้หญิงตรงหน้า เขาค้นพบความอ่อนหวานชนิดที่ทำให้แทบกระอักออกมาเป็นความสุขสม ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าอันเปิดเผยตัวตนไม่ต่างจากสาวเจนสนาม แต่ทุกอย่างที่ได้รับจากเธอกลับเปลี่ยนความคิดเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ครั้งแรกที่ได้รู้กับตัวเองว่าสาวเอเชียร่างอ้อนแอ้นนั้นน่าหลงใหลและทำให้เขามีความสุขได้มากกว่าสาวหุ่นสะบึม เธอคล้อยตามอย่างว่าง่ายยิ่งสร้างความภาคภูมิใจและเพิ่มอีโก้ในแบบผู้ชายในตัวเขามากขึ้นอีกร้อยเท่าพันทวี
เหนือสิ่งอื่นใดเขากำลังจะระเบิดความสุขสมที่อัดแน่นอยู่ในตัวออกมาให้เธอได้รองรับเอาไว้อย่างเต็มที่ แม้จะเป็นความสัมพันธ์ทางกายที่ไร้ซึ่งการป้องกันใดๆ แต่ใครจะสนในเมื่อว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่องจนเขาต้องแหกกฎเหล็กของตัวเองอย่างไม่แยแส
“ไปด้วยกันนะนางฟ้า ไปกับฉัน...” เซเลสตร้าถอนริมฝีปากออกจากยอดทรวงเพียงเล็กน้อย แต่ตายังจ้องมองผิวเนื้อสีหวานที่หดเกร็ง ชุ่มฉ่ำ กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะรักทรงพลังซึ่งเขาเร่งเร็วรี่ ตอกอัดถี่ยิบจนไม่อาจจะนับจังหวะได้ พอฤทัยไม่ได้เข้าใจในคำพูดของเขานัก ไม่รู้ทิศทางว่าเขาจะชักนำไปแห่งหนใด แค่ตอนนี้เธอต้องการในบางสิ่งบางอย่างที่มากขึ้น ต้องการให้เขาปลดปล่อยความเสียวซ่านที่ตีรวนอยู่ทั่วทุกอณูขุมขนในร่างกาย อยากรู้ว่าความทรมานอันหวานแหลมที่เขาว่านี้มันจะไปสิ้นสุดลง ณ ที่แห่งใด
“อื้อ... เซเลส ฉัน” เธอเรียกชื่อเขาออกมาอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกว่าจังหวะรักที่เร็วรี่อยู่แล้ว เร่งเร้าขึ้นอีกจนได้ยินเสียงห้าวครางยาว และเธอก็ได้รู้ว่าความทรมานอันหวานแหลมนี้มันแตกกระจายออกพร้อมกับริมฝีปากร้อนรุ่มก้มลงดูดดึงเอายอดทรวงของเธอไว้ด้วยแรงดูดที่มากกว่าครั้งที่ผ่านมา
เซเลสตร้ายังห่มสะโพกเข้าหาร่างอ้อนแอ้นที่เกร็งตัวรับคลื่นความสุขสม แอ่งเนื้อหวานฉ่ำบีบกระชับจนเขาหูอื้อตาลาย ระบบความคิดต้องล่มสลายกับไคลแม็กซ์อันดุเดือด “โอว... ยอดเยี่ยมที่สุดนางฟ้า”
นางฟ้าแทบจะไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำเพราะกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆอันอ่อนนุ่ม ไม่ได้รู้สึกตัวสักนิดว่ากำลังรีดเค้นเอาเชื้อพันธุ์จากเขาเก็บกักไว้ในตัวทุกหยาดหยด เสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าที่ได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัสดังก้องอยู่ในโสตประสาท อื้ออึงไปด้วยความซาบซ่านและแรงกอดรัดจากร่างกายแกร่งที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง
“อู๊ว... แบบนี้ฉันจะแย่เอานะ นางฟ้า” เซเลสตร้าครางราวกับว่าเธอเป็นคนตั้งใจทำให้เขารวดร้าว แม้จะรู้ว่าการรีดเค้นเนื้อตัวเขาได้ทุกหยาดหยดเช่นนี้เกิดขึ้นเพราะความสดใหม่ของเธอ
เซเลสตร้ายังกอดรัดนางฟ้าแสนหวานไว้อย่างหนาแน่น แม้ว่าความสุขสมเต็มอิ่มในอารมณ์จะลดเพดานลงมาจนจังหวะการเต้นของหัวใจแทบจะเป็นปกติแล้วก็ตาม เธอทำให้เขายิ้มพรายกับตัวเอง ซุกไซ้ปากและจมูกอยู่กับซอกคอระหง จูบซับลาดไหล่ชื้นเหงื่อให้อย่างเอาใจ ด้วยความจริงที่ไม่อาจเลี่ยงได้
การปลดปล่อยความต้องการเมื่อครู่เป็นเพียงจุดเริ่มของความรวดร้าวที่เกิดขึ้นในเวลาที่ห่างกันไม่ถึงสิบนาที เขาเหยียดขยายในกายเธอ พองฟูขึ้นไม่ต่างจากความภูมิใจที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ
ศิริพารา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 มี.ค. 2559, 20:53:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 มี.ค. 2559, 20:53:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1216
| << ตอนที่ 4 100% | ตอนที่ 6 100% >> |