เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 16 หลักฐานคาตา 100%
สิบหก
หลักฐานคาตา (ต่อ)
ปัง!
ความอดทนที่เคยมีขาดสะบั้น ดารินทร์ผลักประตูเต็มแรงและยังคงใช้มือยันให้มันค้างไว้อย่างจงใจให้คนทั้งคู่ได้ยิน
สรัลสะดุ้งแล้วหันมามองเธอด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็รีบรวบกระดาษและภาพอะไรสักอย่าง แต่เธอก็ไม่สนเพราะตอนนี้สายตาของเธอจ้องเขม็งไปที่แฟนหนุ่ม
“คุณจะเอายังไง” ดารินทร์ถามเสียงห้วน เดินหน้าถมึงทึงตรงไปหาแฟนหนุ่มที่ลุกขึ้น
“อะ...เอ่อ...เอาอะไรครับที่รัก” เวธน์ถามเสียงตะกุกตะกัก
“งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า ตกลงเอาตามที่บอกนะ...ลานะครับคุณอ้อน” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศกำลังมาคุ คนนอกอย่างสรัลจึงลากลับทันที
ดารินทร์เอียวตัวมองตามหลังสรัลแล้วตวัดสายตากลับมามองที่แฟนหนุ่ม ก่อนจะถามเสียงเข้ม
“ระหว่างฉันกับคุณขวัญ คุณจะเลือกใคร”
คนโดนถามอึ้งเล็กน้อย เขาทำหน้าเลิ่กลั่ก พยายามประมวลผลคำพูดของแฟนสาวว่าเธอต้องการอะไร แต่สุดท้ายก็ยังไม่เข้าใจ
“ละ...เลือกอะไรกันครับ”
“ไม่เลือกใช่ไหม ได้...งั้นฉันเลือกเอง เราจบกัน ทุกอย่างยกเลิก” คำว่า ‘เราจบกัน’ ทำให้เวธน์หน้าตาตื่นพลางถลาเข้าไปรั้งร่างบางที่หมุนตัวจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิคุณอ้อนนี่มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว”
“อ๋อ จูบกันดูดดื่มจนพูดแค่นี้งงใช่ไหม” ไม่พูดเปล่าดารินทร์ที่ก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน ถึงได้ผลักร่างใหญ่ของเวธน์จนกระเด็นไปชนกับโต๊ะ
“จูบ!? ผมยังไม่ได้จูบกับใครเลยนะครับ”
“อย่ามาแก้ตัว!” ดารินทร์ตะเบ็งเสียงต่อว่าจนตัวสั่น น้ำตาเริ่มเอ่ออย่างเหลืออด
“เมื่อกี้ฉันเห็นเต็มสองตา คุณกับคุณขวัญ...จูบกัน...” หญิงสาวพยายามเค้นเสียงออกมาทั้งน้ำตา
“อ้อน คุณเอาอะไรมาพูด” ชายหนุ่มถามเสียงอ่อน พยายามเข้าไปจะสัมผัสอีกฝ่าย แต่หญิงสาวก็สะบัดและเดินถอยหนี
“เอาความจริงไงคะ และครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ฉันเคยเห็นคุณขอคุณขวัญแต่งงานมากับตา แต่เพราะรักฉันจึงดึงดันจะพิสูจน์ สุดท้ายก็เป็นจริง” หญิงสาวบอกทิ้งท้ายแล้วหมุนตัวจะผละหนี แต่แขนเรียวเล็กกลับถูกชายหนุ่มรั้งไว้
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ ผมกับไอ้ขวัญเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ” เวธน์อ้อนวอนทั้งน้ำเสียงและแววตา หวังให้คนรักเห็นใจและรับฟัง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสีหน้าที่บึ้งตึงและการตวัดสายตามอง
“เพื่อนอย่างนั้นใช่ไหม”
ชายหนุ่มรีบพยักหน้าอย่างมีความหวัง
“ได้ ระหว่างฉันกับเพื่อน คุณจะเลือกใคร เอาให้จบสักทาง”
“คุณอ้อน...” เวธน์ครางอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำนี้หลุดมาจากปากแฟนสาว เพราะไม่น่าจะให้มีเหตุให้ต้องเลือกระหว่างเพื่อนกับแฟน และจากที่ฟังก็เป็นเพราะเขาที่เล่นแรงเกินไป ไม่คิดว่าคนรักจะมาเห็น แต่นั่นหมายถึงเหตุการณ์ที่ขอแต่งงาน ส่วนเรื่องจูบนั้นเขาไม่ได้ทำ
‘ให้ตายเถอะ! เขาก็ไม่มีทางแกล้งสรัลด้วยการจูบปากเด็ดขาด’
“สุดท้ายคุณก็เลือกไม่ได้ พอกันที” น้ำตาที่เพิ่งแห้งไปไม่ถึงนาทีไหลออกมาเป็นทาง เมื่อแฟนหนุ่มไม่สามารถให้คำตอบแก่เธอได้
หญิงสาวสะบัดแขนแล้วหมุนตัววิ่งออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลัง
“คุณอ้อนเดี๋ยวสิ ฟังผมก่อน คุณอ้อน!” ขณะที่เวธน์วิ่งตามแฟนสาวออกมาจากห้อง เลขาฯ ที่รับโทรศัพท์อยู่ก็วิ่งไปดักหน้าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ในมือให้เจ้านาย ทั้งที่ไม่อยากจะทำแต่คนในสายก็น่าเกรงขามไม่ต่างกัน
“ขอโทษนะคะคุณเวธน์ สายด่วนจากคุณผู้หญิงค่ะ”
“บอกให้แม่โทร. เข้ามือถือแล้วกันนะ ฉันรีบ” เขาบอกและพยายามจะเดินเลี่ยงเพื่อตามแฟนสาวไป แต่เลขาฯ ผู้ไม่เคยทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องก็ก้าวตามไป
“แต่คุณผู้หญิงบอกว่าโทร. ไปแล้วแต่คุณเวธน์ไม่ยอมรับสาย ก็เลยโทร. มาที่โต๊ะดิฉันแทนน่ะค่ะ”
“จริงสิ” เวธน์นึกได้ว่าถอดสูทพาดไว้ที่พนักเก้าอี้และโทรศัพท์มือถือของเขาก็อยู่ในนั้น และตอนที่มารดาโทร. มาเขาคงมัวทะเลาะกับดารินทร์จึงไม่ได้ยินเสียง เมื่อคิดได้อย่างนั้นชายหนุ่มจึงวิ่งกลับเข้าไปในห้องก่อนจะวิ่งกลับออกมาพร้อมกับรีบสั่งเลขาฯ
“วางสายแล้วให้โทร. เข้าเครื่องผมได้เลย ผมคงไม่ได้กลับเข้ามาอีก ที่เหลือฝากด้วยละ”
เจ้าของร่างบางที่ขับรถตรงมายังร้านฟ้าลิขิตเวดดิงด้วยความเร่งรีบเหยียบเบรกจนยางบดพื้นเสียงดังเอี๊ยด ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปในร้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงซึ่งบ่งบอกอารมณ์ แต่ทันทีที่ก้าวเข้าไปภายในร้านพนักงานก็กล่าวต้อนรับเสียงหวาน
“ฟ้าลิขิตเวดดิงยินดีต้องรับค่ะ มีอะไรให้ทางร้านรับใช้คะ” เสียงหวานๆ และหน้าตาที่ยิ้มแย้มของพนักงานสาวไม่ได้ดับความคุกรุ่นของอารมณ์ที่กำลังปะทุของปราณปริยาเลยแม้แต่น้อย
“คุณขวัญอยู่ไหม” หญิงสาวถามเสียงห้วน แถมหน้าตาก็ยังบึ้งตึง
“อยู่ค่ะ จะให้บอกว่าใครต้องการพบดีคะ” สุดารัตน์ที่ต้องต้อนรับลูกค้าในด่านแรกยังคงต้อนรับอย่างดีตามมาตรฐาน
“ป่านค่ะ” หญิงสาวบอกพลางใช้นิ้วเคาะเคาน์เตอร์รอให้พนักงานติดต่อเจ้าของร้าน แต่ความอดทนของเธอใกล้จะถึงขีดสุดแล้ว “คุณบอกมาก็ได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันไปหาเขาเอง”
“เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ใจเย็นนิดหนึ่งนะคะ ดิฉันกำลังต่อสายหาคุณสรัลให้คุณแล้วค่ะ”
ปราณปริยาทำท่าฮึดฮัดๆ จำใจรอ พลางกวาดตามองไปทั่วบริเวณ ถ้ารู้ว่าห้องทำงานของชายหนุ่มอยู่ที่ไหน ไม่มีทางที่เธอจะยืนใจเย็นรออยู่ตรงนี้แน่
“คุณสรัลบอกให้คุณขึ้นไปพบบนห้องทำงานได้เลยค่ะ ขึ้นบันไดไปอยู่ชั้นสามห้องแรกขวามือนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเอ่ยแทบไม่จบประโยคก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินขึ้นบันไดไปยังห้องแรกขวามือที่ชั้นสามทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
E-book ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
หลักฐานคาตา (ต่อ)
ปัง!
ความอดทนที่เคยมีขาดสะบั้น ดารินทร์ผลักประตูเต็มแรงและยังคงใช้มือยันให้มันค้างไว้อย่างจงใจให้คนทั้งคู่ได้ยิน
สรัลสะดุ้งแล้วหันมามองเธอด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็รีบรวบกระดาษและภาพอะไรสักอย่าง แต่เธอก็ไม่สนเพราะตอนนี้สายตาของเธอจ้องเขม็งไปที่แฟนหนุ่ม
“คุณจะเอายังไง” ดารินทร์ถามเสียงห้วน เดินหน้าถมึงทึงตรงไปหาแฟนหนุ่มที่ลุกขึ้น
“อะ...เอ่อ...เอาอะไรครับที่รัก” เวธน์ถามเสียงตะกุกตะกัก
“งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า ตกลงเอาตามที่บอกนะ...ลานะครับคุณอ้อน” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศกำลังมาคุ คนนอกอย่างสรัลจึงลากลับทันที
ดารินทร์เอียวตัวมองตามหลังสรัลแล้วตวัดสายตากลับมามองที่แฟนหนุ่ม ก่อนจะถามเสียงเข้ม
“ระหว่างฉันกับคุณขวัญ คุณจะเลือกใคร”
คนโดนถามอึ้งเล็กน้อย เขาทำหน้าเลิ่กลั่ก พยายามประมวลผลคำพูดของแฟนสาวว่าเธอต้องการอะไร แต่สุดท้ายก็ยังไม่เข้าใจ
“ละ...เลือกอะไรกันครับ”
“ไม่เลือกใช่ไหม ได้...งั้นฉันเลือกเอง เราจบกัน ทุกอย่างยกเลิก” คำว่า ‘เราจบกัน’ ทำให้เวธน์หน้าตาตื่นพลางถลาเข้าไปรั้งร่างบางที่หมุนตัวจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิคุณอ้อนนี่มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว”
“อ๋อ จูบกันดูดดื่มจนพูดแค่นี้งงใช่ไหม” ไม่พูดเปล่าดารินทร์ที่ก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน ถึงได้ผลักร่างใหญ่ของเวธน์จนกระเด็นไปชนกับโต๊ะ
“จูบ!? ผมยังไม่ได้จูบกับใครเลยนะครับ”
“อย่ามาแก้ตัว!” ดารินทร์ตะเบ็งเสียงต่อว่าจนตัวสั่น น้ำตาเริ่มเอ่ออย่างเหลืออด
“เมื่อกี้ฉันเห็นเต็มสองตา คุณกับคุณขวัญ...จูบกัน...” หญิงสาวพยายามเค้นเสียงออกมาทั้งน้ำตา
“อ้อน คุณเอาอะไรมาพูด” ชายหนุ่มถามเสียงอ่อน พยายามเข้าไปจะสัมผัสอีกฝ่าย แต่หญิงสาวก็สะบัดและเดินถอยหนี
“เอาความจริงไงคะ และครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ฉันเคยเห็นคุณขอคุณขวัญแต่งงานมากับตา แต่เพราะรักฉันจึงดึงดันจะพิสูจน์ สุดท้ายก็เป็นจริง” หญิงสาวบอกทิ้งท้ายแล้วหมุนตัวจะผละหนี แต่แขนเรียวเล็กกลับถูกชายหนุ่มรั้งไว้
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ ผมกับไอ้ขวัญเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ” เวธน์อ้อนวอนทั้งน้ำเสียงและแววตา หวังให้คนรักเห็นใจและรับฟัง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสีหน้าที่บึ้งตึงและการตวัดสายตามอง
“เพื่อนอย่างนั้นใช่ไหม”
ชายหนุ่มรีบพยักหน้าอย่างมีความหวัง
“ได้ ระหว่างฉันกับเพื่อน คุณจะเลือกใคร เอาให้จบสักทาง”
“คุณอ้อน...” เวธน์ครางอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำนี้หลุดมาจากปากแฟนสาว เพราะไม่น่าจะให้มีเหตุให้ต้องเลือกระหว่างเพื่อนกับแฟน และจากที่ฟังก็เป็นเพราะเขาที่เล่นแรงเกินไป ไม่คิดว่าคนรักจะมาเห็น แต่นั่นหมายถึงเหตุการณ์ที่ขอแต่งงาน ส่วนเรื่องจูบนั้นเขาไม่ได้ทำ
‘ให้ตายเถอะ! เขาก็ไม่มีทางแกล้งสรัลด้วยการจูบปากเด็ดขาด’
“สุดท้ายคุณก็เลือกไม่ได้ พอกันที” น้ำตาที่เพิ่งแห้งไปไม่ถึงนาทีไหลออกมาเป็นทาง เมื่อแฟนหนุ่มไม่สามารถให้คำตอบแก่เธอได้
หญิงสาวสะบัดแขนแล้วหมุนตัววิ่งออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลัง
“คุณอ้อนเดี๋ยวสิ ฟังผมก่อน คุณอ้อน!” ขณะที่เวธน์วิ่งตามแฟนสาวออกมาจากห้อง เลขาฯ ที่รับโทรศัพท์อยู่ก็วิ่งไปดักหน้าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ในมือให้เจ้านาย ทั้งที่ไม่อยากจะทำแต่คนในสายก็น่าเกรงขามไม่ต่างกัน
“ขอโทษนะคะคุณเวธน์ สายด่วนจากคุณผู้หญิงค่ะ”
“บอกให้แม่โทร. เข้ามือถือแล้วกันนะ ฉันรีบ” เขาบอกและพยายามจะเดินเลี่ยงเพื่อตามแฟนสาวไป แต่เลขาฯ ผู้ไม่เคยทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องก็ก้าวตามไป
“แต่คุณผู้หญิงบอกว่าโทร. ไปแล้วแต่คุณเวธน์ไม่ยอมรับสาย ก็เลยโทร. มาที่โต๊ะดิฉันแทนน่ะค่ะ”
“จริงสิ” เวธน์นึกได้ว่าถอดสูทพาดไว้ที่พนักเก้าอี้และโทรศัพท์มือถือของเขาก็อยู่ในนั้น และตอนที่มารดาโทร. มาเขาคงมัวทะเลาะกับดารินทร์จึงไม่ได้ยินเสียง เมื่อคิดได้อย่างนั้นชายหนุ่มจึงวิ่งกลับเข้าไปในห้องก่อนจะวิ่งกลับออกมาพร้อมกับรีบสั่งเลขาฯ
“วางสายแล้วให้โทร. เข้าเครื่องผมได้เลย ผมคงไม่ได้กลับเข้ามาอีก ที่เหลือฝากด้วยละ”
เจ้าของร่างบางที่ขับรถตรงมายังร้านฟ้าลิขิตเวดดิงด้วยความเร่งรีบเหยียบเบรกจนยางบดพื้นเสียงดังเอี๊ยด ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปในร้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงซึ่งบ่งบอกอารมณ์ แต่ทันทีที่ก้าวเข้าไปภายในร้านพนักงานก็กล่าวต้อนรับเสียงหวาน
“ฟ้าลิขิตเวดดิงยินดีต้องรับค่ะ มีอะไรให้ทางร้านรับใช้คะ” เสียงหวานๆ และหน้าตาที่ยิ้มแย้มของพนักงานสาวไม่ได้ดับความคุกรุ่นของอารมณ์ที่กำลังปะทุของปราณปริยาเลยแม้แต่น้อย
“คุณขวัญอยู่ไหม” หญิงสาวถามเสียงห้วน แถมหน้าตาก็ยังบึ้งตึง
“อยู่ค่ะ จะให้บอกว่าใครต้องการพบดีคะ” สุดารัตน์ที่ต้องต้อนรับลูกค้าในด่านแรกยังคงต้อนรับอย่างดีตามมาตรฐาน
“ป่านค่ะ” หญิงสาวบอกพลางใช้นิ้วเคาะเคาน์เตอร์รอให้พนักงานติดต่อเจ้าของร้าน แต่ความอดทนของเธอใกล้จะถึงขีดสุดแล้ว “คุณบอกมาก็ได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันไปหาเขาเอง”
“เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ใจเย็นนิดหนึ่งนะคะ ดิฉันกำลังต่อสายหาคุณสรัลให้คุณแล้วค่ะ”
ปราณปริยาทำท่าฮึดฮัดๆ จำใจรอ พลางกวาดตามองไปทั่วบริเวณ ถ้ารู้ว่าห้องทำงานของชายหนุ่มอยู่ที่ไหน ไม่มีทางที่เธอจะยืนใจเย็นรออยู่ตรงนี้แน่
“คุณสรัลบอกให้คุณขึ้นไปพบบนห้องทำงานได้เลยค่ะ ขึ้นบันไดไปอยู่ชั้นสามห้องแรกขวามือนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเอ่ยแทบไม่จบประโยคก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินขึ้นบันไดไปยังห้องแรกขวามือที่ชั้นสามทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพรหรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
E-book ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 มี.ค. 2559, 10:10:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 มี.ค. 2559, 10:10:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1006
| << ตอนที่ 16 หลักฐานคาตา 50% | ตอนที่ 17 ความจริงของคนสองคน 50% >> |