ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 5
ตอนที่ 7
8 ชั่วโมงกับการงดน้ำและอาหาร ผู้ช่วยพยาบาลเข็นฉันมารอที่หน้าห้องผ่าตัดโดยมีแม่และพี่เอื้องตามมาไม่ห่าง แม่จำมือฉันพร้อมกับรอยยิ้ม ‘หนูจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งกับสิ่งใหม่ๆในชีวิตนะลูก’
แสงไฟที่ห้องผ่าตัดสว่างขึ้นเมื่อผู้ช่วยพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่ายเข้ามา หมอและพยาบาลต่างสาระวนเตรียมอุปกรณ์ต่างๆมากมาย พยาบาลคนหนึ่งหันหน้ามายิ้มให้ฉันที่นอนอยู่บนเตียงในห้องนั้น รอยยิ้มที่อบอุ่น ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้น ความตื่นเต้นเริ่มถาโถมเข้ามาเมื่อหมอและพยาบาลประมาณ 6-7 คนเดินมาล้อมที่เตียงทุกคนมองมาที่ฉันพร้อมกับสายตาแห่งความเชื่อมั่น
“เราจะใช้เวลาในการผ่าตัดประมาณ 3-4 ชั่วโมงนะครับ”
“เดี๋ยวหมอจะทำให้คุณหลับนะคะ เจ็บนิดเดียวนะ ทำใจให้สบาย แล้วตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับสิ่งใหม่ๆนะคะ”
“.......................”
ฉันยิ้มรับกับคำบอกของคุณหมอทั้งสองท่าน ที่ให้การรักษาฉันมาตลอดระยะเวลาที่รักษาอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ แล้วหลอดไฟขนาดใหญ่บนหัวฉันสว่างขึ้นจนแสบตา ไม่นานทุกอย่างก็มืดลงและหายไปพร้อมๆกับสติของฉัน
ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานที่หนึ่งที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ทุกอย่างเป็นสีขาวไปหมดยกเว้นม้านั่งตัวยาวเท่านั้นที่เป็นสีแดง ฉันเดินไปหยุดที่ม้านั่งตัวนั้นมองซ้าย ขวาก็ไม่มีใคร สักพักมีผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ฉันรู้สึกคุ้นหน้าเหลือเกินในชุดสีขาวสะอาดตาเดินตรงเข้ามาหาฉัน เธอยิ้มแล้วนั่งลงที่ม้านั่งสีแดงตัวนั้น แล้วหันหน้ามามองที่ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่ใครเห็นต้องยิ้มตอบ
“นั่งลงสิคะ คุณฝัน”
ผู้หญิงในชุดขาวคนนั้นพูดกับฉัน แล้วเธอรู้จักชื่อฉันได้อย่างไร ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนอย่างแน่นอนแต่สุดท้ายฉันก็นั่งลงตามคำเชื้อเชิญของเธอนี่ไงเขาถึงว่ากันว่าคนสวยมักได้เปรียบเสมอ
“คุณรู้จักชื่อฉันได้ไงคะ ...คุณ...เอ่อ..”
“ไม่ต้องรู้จักฉันหรอกค่ะ ต่อไปฉันฝากด้วยนะคะ”
“ฝาก...ฝากอะไรหรอคะ”
“สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตฉัน...หัวใจของฉันทั้งสองดวง”
“หมายความว่าไงคะฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด”
“เดี๋ยวคุณก็รู้เองค่ะ...ตรงนี้...จะพาคุณไปเอง” เธอชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้ายของฉัน
“ไปไหนคะ ...จะพาไปไหน แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ ... คุณ..เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่เข้าใจเลย...คุณคะ..คุณ.....”
เธอหายเข้าไปในหมอกสีขาวนั้น ทิ้งฉันให้ยืนสับสนกับคำพูดของเธอ เธอบอกว่าเธอฝากหัวใจไว้กับฉัน หัวใจ แล้วทำไมต้องสองดวงด้วยล่ะ คนเราจะมีหัวใจสองดวงได้อย่างไรกัน
ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวอีกครั้งหนึ่งฉันลืมตาขึ้นมาพบแต่เพียงความเงียบ และห้องที่ว่างเปล่า ที่โซฟาตรงนั้นที่แม่ชอบนั่งเวลาที่มาเฝ้าฉันที่โรงพยาบาล สักพักประตูห้องพักถูกเปิดออกและมีกลุ่มคนเดินเข้ามาหนึ่งในนั้นคือแม่ ฉันดีใจที่ฉันได้ตื่นขึ้นมาเจอกับแม่อีกครั้ง
“แม่....”
“ฝัน...ฝันฟื้นแล้วหรือลูกแม่ดีใจที่ฝันกลับมา”
“ฝันต้องกลับมาค่ะแม่...ฝันคิดถึงแม่นะคะ”
แม่ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วโผเข้ากอดฉัน แต่ทำไมนะ ทำไมความรู้สึกของฉัน หัวใจของฉัน ทำไมถึงสัมผัสได้แต่ความรู้สึกดีใจ แล้วความรู้สึกอบอุ่นล่ะ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่แม่เคยกอดฉัน ทำไม...นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอาบสองแก้ม น้ำตาที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่า เป็นน้ำตาแห่งความดีใจหรือเสียใจกันแน่
8 ชั่วโมงกับการงดน้ำและอาหาร ผู้ช่วยพยาบาลเข็นฉันมารอที่หน้าห้องผ่าตัดโดยมีแม่และพี่เอื้องตามมาไม่ห่าง แม่จำมือฉันพร้อมกับรอยยิ้ม ‘หนูจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งกับสิ่งใหม่ๆในชีวิตนะลูก’
แสงไฟที่ห้องผ่าตัดสว่างขึ้นเมื่อผู้ช่วยพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่ายเข้ามา หมอและพยาบาลต่างสาระวนเตรียมอุปกรณ์ต่างๆมากมาย พยาบาลคนหนึ่งหันหน้ามายิ้มให้ฉันที่นอนอยู่บนเตียงในห้องนั้น รอยยิ้มที่อบอุ่น ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้น ความตื่นเต้นเริ่มถาโถมเข้ามาเมื่อหมอและพยาบาลประมาณ 6-7 คนเดินมาล้อมที่เตียงทุกคนมองมาที่ฉันพร้อมกับสายตาแห่งความเชื่อมั่น
“เราจะใช้เวลาในการผ่าตัดประมาณ 3-4 ชั่วโมงนะครับ”
“เดี๋ยวหมอจะทำให้คุณหลับนะคะ เจ็บนิดเดียวนะ ทำใจให้สบาย แล้วตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับสิ่งใหม่ๆนะคะ”
“.......................”
ฉันยิ้มรับกับคำบอกของคุณหมอทั้งสองท่าน ที่ให้การรักษาฉันมาตลอดระยะเวลาที่รักษาอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ แล้วหลอดไฟขนาดใหญ่บนหัวฉันสว่างขึ้นจนแสบตา ไม่นานทุกอย่างก็มืดลงและหายไปพร้อมๆกับสติของฉัน
ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานที่หนึ่งที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ทุกอย่างเป็นสีขาวไปหมดยกเว้นม้านั่งตัวยาวเท่านั้นที่เป็นสีแดง ฉันเดินไปหยุดที่ม้านั่งตัวนั้นมองซ้าย ขวาก็ไม่มีใคร สักพักมีผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ฉันรู้สึกคุ้นหน้าเหลือเกินในชุดสีขาวสะอาดตาเดินตรงเข้ามาหาฉัน เธอยิ้มแล้วนั่งลงที่ม้านั่งสีแดงตัวนั้น แล้วหันหน้ามามองที่ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่ใครเห็นต้องยิ้มตอบ
“นั่งลงสิคะ คุณฝัน”
ผู้หญิงในชุดขาวคนนั้นพูดกับฉัน แล้วเธอรู้จักชื่อฉันได้อย่างไร ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนอย่างแน่นอนแต่สุดท้ายฉันก็นั่งลงตามคำเชื้อเชิญของเธอนี่ไงเขาถึงว่ากันว่าคนสวยมักได้เปรียบเสมอ
“คุณรู้จักชื่อฉันได้ไงคะ ...คุณ...เอ่อ..”
“ไม่ต้องรู้จักฉันหรอกค่ะ ต่อไปฉันฝากด้วยนะคะ”
“ฝาก...ฝากอะไรหรอคะ”
“สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตฉัน...หัวใจของฉันทั้งสองดวง”
“หมายความว่าไงคะฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด”
“เดี๋ยวคุณก็รู้เองค่ะ...ตรงนี้...จะพาคุณไปเอง” เธอชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้ายของฉัน
“ไปไหนคะ ...จะพาไปไหน แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ ... คุณ..เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่เข้าใจเลย...คุณคะ..คุณ.....”
เธอหายเข้าไปในหมอกสีขาวนั้น ทิ้งฉันให้ยืนสับสนกับคำพูดของเธอ เธอบอกว่าเธอฝากหัวใจไว้กับฉัน หัวใจ แล้วทำไมต้องสองดวงด้วยล่ะ คนเราจะมีหัวใจสองดวงได้อย่างไรกัน
ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวอีกครั้งหนึ่งฉันลืมตาขึ้นมาพบแต่เพียงความเงียบ และห้องที่ว่างเปล่า ที่โซฟาตรงนั้นที่แม่ชอบนั่งเวลาที่มาเฝ้าฉันที่โรงพยาบาล สักพักประตูห้องพักถูกเปิดออกและมีกลุ่มคนเดินเข้ามาหนึ่งในนั้นคือแม่ ฉันดีใจที่ฉันได้ตื่นขึ้นมาเจอกับแม่อีกครั้ง
“แม่....”
“ฝัน...ฝันฟื้นแล้วหรือลูกแม่ดีใจที่ฝันกลับมา”
“ฝันต้องกลับมาค่ะแม่...ฝันคิดถึงแม่นะคะ”
แม่ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วโผเข้ากอดฉัน แต่ทำไมนะ ทำไมความรู้สึกของฉัน หัวใจของฉัน ทำไมถึงสัมผัสได้แต่ความรู้สึกดีใจ แล้วความรู้สึกอบอุ่นล่ะ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่แม่เคยกอดฉัน ทำไม...นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอาบสองแก้ม น้ำตาที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่า เป็นน้ำตาแห่งความดีใจหรือเสียใจกันแน่
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2554, 13:00:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ก.ค. 2554, 13:00:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1754
| << ข่าวดี | ตอนที่ 6 >> |