ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 6
ตอนที่ 8
นายแพทย์หนุ่มผู้เคร่งขรึม กำลังขมักเขม่นกับการตรวจคนไข้ ในโรงพยาบาลขนาดเล็กบนดอย หลังจากที่ต้องพบกับความสูญเสียสิ่งที่สำคัญมากในชีวิตไป หมอหนุ่มตัดสินใจขอย้ายโรงพยาบาลจากในเมืองกรุงมาอยู่บนดอยที่ห่างไกลความเจริญเพื่อหนีสิ่งเดิมๆ ที่เมื่อเห็นครั้งใดเป็นต้องคิดถึงคนที่จากไปทุกครั้ง การที่ได้มาทำงานอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่าจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดแห่งการศูนย์เสียไปได้บ้าง แต่หมอหนุ่มก็ยังไม่เคยลืมเหตุการณ์วันนั้นเลยแม้แต่วินาทีเดียว
‘ขับช้าหน่อยก็ได้ค่ะธันฝนตกหนักมากเลยนะคะ’
‘กลัวว่าจะไปถึงบ้านสวนมืดน่ะครับ วันนี้ผมมีเวรดึกด้วย’
ผมจำได้ว่าในวันนั้นผมใช้ความเร็วเกือบ 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพราะกลัวว่าจะกลับมาเข้าเวณไม่ทันเธอบอกผมให้ขับให้ช้าลงเพราะความเร็วที่ใช้มันมากเกินไปกับสภาพอากาศแบบนี้แต่ผมก็บอกกับเธอว่าไม่เป็นไร แต่มันไม่เป็นไปตามนั้น รถบรรทุกคันใหญ่วิ่งออกมาจากข้างทาง โดยที่ไม่ทันได้ดูเลยว่ามีรถของผมซึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว ทำให้ผมหักพวงมาลัยหลบกะทันหัน รถหมุนคว้างอยู่บนถนนไม่รู้กี่รอบแล้วกระแทรกเข้าอย่างแรงกับต้นไม้ใหญ่ข้างทางซึ่งฝั่งที่กระแทรกน่าจะเป็นฝั่งที่ผมนั่งมากกว่า แต่ไม่ใช่ ด้านที่เธอนั่งกระแทรกอย่างแรงกับโคลนต้นไม้ แล้วทุกอย่างก็ดับวูบ.....
“หมอคะ...หมอ...หมอคะมีคนไข้มาค่ะ”
“ครับ...ผมไปเดี๋ยวนี้”
“ห้องตรวจหมายเลข 1 ค่ะหมอ”
ทุกวันกับการทำงานเป็นหมอประจำที่โรงพยาบาลบนดอยแห่งนี้ซึ่งมีหมอประจำอยู่แค่สองคน กับพยาบาล และผู้ช่วยรวมแล้วไม่ถึงยี่สิบ และส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ หมอหนุ่มเอาแต่ทำงาน ทำงาน และก็ทำงาน บางวันก็ขึ้นไปบนดอยที่มีชาวเขาอาศัยอยู่เพื่อทำการตรวจสุขภาพให้ชาวเขาเหล่านั้น วันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่หมดเวลาราชการที่โรงพยาบาลแล้วหมอหนุ่มก็หอบกระเป๋าเครื่องมือทางการแพทย์ขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าบ้านชาวเขาบนดอย ถึงแม้จะเป็นเวลาใกล้มืดแต่หมอหนุ่มก็ทำอย่างนี้เป็นประจำ จึงทำให้เป็นที่รักของชาวบ้านทุกคน
เฟรมผ้าใบขนาดไม่ใหญ่มากนักพร้อมอุปกรณ์การวาดภาพครบคัน ถูกหอบมาด้วยสองมือของหญิงสาวร่างบางผมยาวสลวยปลิวตามแรงลมอ่อนที่พัดมากระทบ รอยยิ้มปรากฏแก่ใบหน้าเมื่อเดินมาถึงเป้าหมาย ต้นนางพญาเสือโคร่งที่ผลิดอกสีชมพูเต็มต้นไม่มีใบเหลือให้เห็นแม้แต่ใบเดียวยืนต้นเด่นเป็นสง่าท่ามกลางต้นไม้ชนิดอื่นน้อยใหญ่หลากสายพันธุ์ เธอกางเฟรมผ้าใบออกแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อรับเอาบรรยากาศสดชื่นที่หาไม่ได้ในกรุงเทพที่ที่เธอจากมา แล้วการละเลงปลายพู่กันลงบนผืนผ้าใบก็เริ่มต้นขึ้น
“คุณฝันมาอยู่ที่นี่เองพี่ตามหาตั้งนาน”
“พี่เอื้องตามหาฝันทำไมกันคะ ก็ฝันบอกก่อนออกมาแล้วว่าฝันจะมาวาดรูป”
“พี่ก็กลัวคุณฝันจะเป็นไรไปน่ะสิคะ”
“ฝันหายแล้วนะคะ”
“ไว้ใจไม่ได้หรอกนะคะ ยังไงพี่ก็ให้คุณฝันห่างสายตาไม่ได้หรอกค่ะ เดี่ยวคุณดาได้ฆ่าพี่เอา”
“....”
หลายวันที่ฉันเดินทางมาที่นี่เพราะต้องการพบกับอากาศที่สดชื่นและบรรยากาศใหม่ๆที่แตกต่างจากกรุงเทพฯ และหลายวันหลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล หัวใจดวงใหม่พาฉันเดินทางไปสถานที่แปลกๆที่ฉันไม่เคยรู้จักไม่เคยไป แต่ฉันก็เดินทางไปเพราะฉันเลือกที่จะให้หัวใจนำทางเพราะฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าหัวใจดวงใหม่ต้องการอะไร หรือจะบอกอะไรกับฉันกันแน่ ครั้งหนึ่งหัวใจดวงใหม่พาฉันไปที่บ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยทั้งที่ไม่เคยเห็นบ้านหลังนี้มาก่อน ฉันยืนมองที่หน้าบ้านอยู่นาน มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาที่หน้าบ้าน ทันทีที่ฉันเห็นเธอฉันรู้สึกคุ้นเคยและผูกพันอย่างบอกไม่ถูก ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยเจอเธอที่ไหน ฉันไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ ในช่วงหลายเดือนที่ฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันพบว่าฉันเหมือนไม่ใช่ฉัน บางครั้งฉันก็รู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นคนอื่นไปซะอย่างนั้น และความฝันที่ติดต่อกันมาเป็นเดือนๆถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันคุ้นหน้า จนฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นกับฉันอาจจะเป็นคน คนเดียวกันก็ได้....
นายแพทย์หนุ่มผู้เคร่งขรึม กำลังขมักเขม่นกับการตรวจคนไข้ ในโรงพยาบาลขนาดเล็กบนดอย หลังจากที่ต้องพบกับความสูญเสียสิ่งที่สำคัญมากในชีวิตไป หมอหนุ่มตัดสินใจขอย้ายโรงพยาบาลจากในเมืองกรุงมาอยู่บนดอยที่ห่างไกลความเจริญเพื่อหนีสิ่งเดิมๆ ที่เมื่อเห็นครั้งใดเป็นต้องคิดถึงคนที่จากไปทุกครั้ง การที่ได้มาทำงานอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่าจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดแห่งการศูนย์เสียไปได้บ้าง แต่หมอหนุ่มก็ยังไม่เคยลืมเหตุการณ์วันนั้นเลยแม้แต่วินาทีเดียว
‘ขับช้าหน่อยก็ได้ค่ะธันฝนตกหนักมากเลยนะคะ’
‘กลัวว่าจะไปถึงบ้านสวนมืดน่ะครับ วันนี้ผมมีเวรดึกด้วย’
ผมจำได้ว่าในวันนั้นผมใช้ความเร็วเกือบ 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพราะกลัวว่าจะกลับมาเข้าเวณไม่ทันเธอบอกผมให้ขับให้ช้าลงเพราะความเร็วที่ใช้มันมากเกินไปกับสภาพอากาศแบบนี้แต่ผมก็บอกกับเธอว่าไม่เป็นไร แต่มันไม่เป็นไปตามนั้น รถบรรทุกคันใหญ่วิ่งออกมาจากข้างทาง โดยที่ไม่ทันได้ดูเลยว่ามีรถของผมซึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว ทำให้ผมหักพวงมาลัยหลบกะทันหัน รถหมุนคว้างอยู่บนถนนไม่รู้กี่รอบแล้วกระแทรกเข้าอย่างแรงกับต้นไม้ใหญ่ข้างทางซึ่งฝั่งที่กระแทรกน่าจะเป็นฝั่งที่ผมนั่งมากกว่า แต่ไม่ใช่ ด้านที่เธอนั่งกระแทรกอย่างแรงกับโคลนต้นไม้ แล้วทุกอย่างก็ดับวูบ.....
“หมอคะ...หมอ...หมอคะมีคนไข้มาค่ะ”
“ครับ...ผมไปเดี๋ยวนี้”
“ห้องตรวจหมายเลข 1 ค่ะหมอ”
ทุกวันกับการทำงานเป็นหมอประจำที่โรงพยาบาลบนดอยแห่งนี้ซึ่งมีหมอประจำอยู่แค่สองคน กับพยาบาล และผู้ช่วยรวมแล้วไม่ถึงยี่สิบ และส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ หมอหนุ่มเอาแต่ทำงาน ทำงาน และก็ทำงาน บางวันก็ขึ้นไปบนดอยที่มีชาวเขาอาศัยอยู่เพื่อทำการตรวจสุขภาพให้ชาวเขาเหล่านั้น วันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่หมดเวลาราชการที่โรงพยาบาลแล้วหมอหนุ่มก็หอบกระเป๋าเครื่องมือทางการแพทย์ขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าบ้านชาวเขาบนดอย ถึงแม้จะเป็นเวลาใกล้มืดแต่หมอหนุ่มก็ทำอย่างนี้เป็นประจำ จึงทำให้เป็นที่รักของชาวบ้านทุกคน
เฟรมผ้าใบขนาดไม่ใหญ่มากนักพร้อมอุปกรณ์การวาดภาพครบคัน ถูกหอบมาด้วยสองมือของหญิงสาวร่างบางผมยาวสลวยปลิวตามแรงลมอ่อนที่พัดมากระทบ รอยยิ้มปรากฏแก่ใบหน้าเมื่อเดินมาถึงเป้าหมาย ต้นนางพญาเสือโคร่งที่ผลิดอกสีชมพูเต็มต้นไม่มีใบเหลือให้เห็นแม้แต่ใบเดียวยืนต้นเด่นเป็นสง่าท่ามกลางต้นไม้ชนิดอื่นน้อยใหญ่หลากสายพันธุ์ เธอกางเฟรมผ้าใบออกแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อรับเอาบรรยากาศสดชื่นที่หาไม่ได้ในกรุงเทพที่ที่เธอจากมา แล้วการละเลงปลายพู่กันลงบนผืนผ้าใบก็เริ่มต้นขึ้น
“คุณฝันมาอยู่ที่นี่เองพี่ตามหาตั้งนาน”
“พี่เอื้องตามหาฝันทำไมกันคะ ก็ฝันบอกก่อนออกมาแล้วว่าฝันจะมาวาดรูป”
“พี่ก็กลัวคุณฝันจะเป็นไรไปน่ะสิคะ”
“ฝันหายแล้วนะคะ”
“ไว้ใจไม่ได้หรอกนะคะ ยังไงพี่ก็ให้คุณฝันห่างสายตาไม่ได้หรอกค่ะ เดี่ยวคุณดาได้ฆ่าพี่เอา”
“....”
หลายวันที่ฉันเดินทางมาที่นี่เพราะต้องการพบกับอากาศที่สดชื่นและบรรยากาศใหม่ๆที่แตกต่างจากกรุงเทพฯ และหลายวันหลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล หัวใจดวงใหม่พาฉันเดินทางไปสถานที่แปลกๆที่ฉันไม่เคยรู้จักไม่เคยไป แต่ฉันก็เดินทางไปเพราะฉันเลือกที่จะให้หัวใจนำทางเพราะฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าหัวใจดวงใหม่ต้องการอะไร หรือจะบอกอะไรกับฉันกันแน่ ครั้งหนึ่งหัวใจดวงใหม่พาฉันไปที่บ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยทั้งที่ไม่เคยเห็นบ้านหลังนี้มาก่อน ฉันยืนมองที่หน้าบ้านอยู่นาน มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาที่หน้าบ้าน ทันทีที่ฉันเห็นเธอฉันรู้สึกคุ้นเคยและผูกพันอย่างบอกไม่ถูก ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยเจอเธอที่ไหน ฉันไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ ในช่วงหลายเดือนที่ฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันพบว่าฉันเหมือนไม่ใช่ฉัน บางครั้งฉันก็รู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นคนอื่นไปซะอย่างนั้น และความฝันที่ติดต่อกันมาเป็นเดือนๆถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันคุ้นหน้า จนฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นกับฉันอาจจะเป็นคน คนเดียวกันก็ได้....
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2554, 13:02:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ก.ค. 2554, 13:02:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1924
| << ตอนที่ 5 | ตอนที่ 7 >> |
anOO 30 ก.ค. 2554, 17:36:50 น.
พยายามเข้าค่ะ
พยายามเข้าค่ะ
รอให้เป็นเล่ม 30 ก.ค. 2554, 19:30:27 น.
ติดตามอยู่นะคะ
ติดตามอยู่นะคะ
ptyks 2 ส.ค. 2554, 06:31:22 น.
อยากให้แต่ละตอน ยาวอีกนิดค่ะ ชอบภาษาและการดำเนินเรื่อง
อยากให้แต่ละตอน ยาวอีกนิดค่ะ ชอบภาษาและการดำเนินเรื่อง